Gênante lijven

Yura

Wat een eerlijk, realistisch verhaal vertel jij. Goed bezig! Enneh, welke app gebruik je? :)

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Theorie

Pluk:
"Maar wat me altijd verbaasd zijn die eerste 5-10-15-20-25kg. Hoe eerder je begint, hoe makkelijker het is (alweer zo'n theorietje ) "

Heb je mijn posting überhaupt gelezen? Ik vroeg je of je niet besefte dat die weg naar 30 kg te zwaar geplaveid is met stoppogingen. Er IS dus wel degelijk begonnen bij 5 (of minder kg), maar dat is misgegaan. Net zoals bij 10 kg etc. En daarop reageer je dan met deze opmerking.

Lijnen vanaf 5 kg te zwaar is overigens net zo moeilijk als vanaf 25 kg. Of 80 kg. Bij de eerste lijnpogingen is de eerste maand het zwaarste.
Want in die maand:
- ervaar je honger
- word je duizelig
- weet je nog niet hoe je om moet gaan met de druk van buitenaf en de verleidingen
- moet je nog van alle voedingsmiddelen leren wat de calorische waarde is
- ontdek je via vallen en opstaan hoeveel nu precies 100 gram van een bepaald product is
- moet je nog ontdekken hoe je lichaam reageert en wat bij jouw inspanning hoort

Als je in die eerste maand nog niet afgehaakt bent op de bovenstaande punten, dan komt de volgende mentale slag:
Je bent 4 kg afgevallen (of zo). Je snakt inmiddels naar iets lekkers. En je geeft 1 keer toe, dan, met 1 giga klap, wijst de volgende dag de weegschaal 2 kg meer aan. Dat betekent niet dat je 2 kg bent aangekomen, maar dat je lichaam weer even meer vocht vasthoudt. Maar mentaal slaat het je uit het lood. Als vrouw zijnde heb je nog een extra uitdaging: rond je menstruatie hou je vaak 2-3 liter vocht vast. Het kan dus zomaar zijn dat je na 4 weken keihard werken, op de weegschaal totaal geen beloning ziet.

En op dát moment moet je dus de moed erin houden. Je moet doorgaan met jezelf kastijden ondanks dat het er even op lijkt dat het volstrekt zinloos is.

Dus dit is weer een risicomoment. Een afhaakmoment.

Laten we nu aannemen dat je wel doorgaat. En dat je uiteindelijk 10 kg kwijt weet te raken. De eerste keer dat je dat lukt, weet je nog niet dat je levenslang hebt. Je denkt dat je er nu bent met 'gewoon een beetje opletten'. Dat zeggen alle dunne mensen toch: gewoon een beetje opletten. Hoe moeilijk kan het zijn?

Maar nee, ondanks wellicht maanden lijnen (of misschien dankzij) heb je geen natuurlijk gevoel voor het evenwicht. Er ligt dus altijd het risico op de loer dat je weer omhoog kruipt.

En dan herhaalt de hele geschiedenis zich weer.

Geloof me: ademhalen vind ik lang niet zo moeilijk.

Tihama

Tihama

Ik ben het niet met je eens dat de eerste maand het moeilijkst is, maar dat kan per persoon verschillen natuurlijk. In die eerste maand ben je supergemotiveerd en sla je braaf alles af, maar na drie maanden is dat eerste enthousiasme er een beetje af. Mooi dat je afvalt, maar verdorie... altijd alles maar afslaan... Als ik nog net zo fanatiek door was gegaan als in de eerste maand, was ik nu vast slanker, maar of ik dan nog te genieten was geweest?:-)
Misschien denk ik te simpel, maar naar mijn idee is en blijft de beste methode om te matigen en sommige dingen af te schaffen. Als je eigenlijk al redelijk gezond eet, maar de rem is er een beetje af, dan moet binnen je eigen patroon de rem er weer op. Ik heb het niet op 'methodes'.

Vertigo

Ik gebruik shape up. Heb gewoon gezocht op calorientellers en toen 1 gezocht die gratis was. Deze bevalt tnt prima. Hier ben ik overigens niet zoveel mee afgevallen hoor, dat heb ik met prodimed gedaan. Dat is een eiwitdieet op basis van maaltijdvervangers. Was er eigenlijk strikt op tegen tot ik echt wanhopig was en het toch maar gedaan heb. In 25 jaar lijngeschiedenis (want ja ook toen ik in de 20 was en gewoon een bmi van 21-22 vond ik mezelf altijd al te dik) is dat het enige dat bij mij gewerkt heeft en waarmee ik echt meer ben afgevallen dan enkele kilo's (ruim 20). En nee de kilo's vliegen er helemaal niet meer aan zoals waar iedereen je voor waarschuwt bij een crashdieet, maar dat komt dus door mijn appje. Na al die andere gezonde pogingen die ik heb gedaan vlogen de kilo's er altijd wel weer aan. Ik zit nu een half jaar op mijn gewicht. Tihama's verhaal is een mooi voorbeeld voor mij. Het gekke is dat ik sommige dingen echt niet meer lust, dat zit tussen de oren. Ik word misselijk bij het idee van een patatje of een gebakje. Heb mezelf dat aangewend, als iemand zoiets eet denk ik: gadverdarrie, moet ik echt niet aan denken zeg. En het werkt, ik hoef nog net niet te kokhalzen als er naast mij iemand een gebakje eet. Het enige waar ik echt niet van af kan blijven is chocola, maar dat heb ik bij de dietiste aan gekaart en zij heeft gezegd dat het mag, zolang het maar in het dagmenu past. Als ik bij haar geweest ben ga ik me die dag helemaal te buiten en daarna pas ik weer op.

Tihama

Tihama, jouw epistel in stukjes gehakt, en.voorzien van vragen en commentaar. Samenvattend: ik vind het een.staaltje van.cognitieve dissonantie, waarin je het falen verstandelijk beredeneerd zodat je je minder "schuldig" voeld.

"Heb je mijn posting überhaupt gelezen? Ik vroeg je of je niet besefte dat die weg naar 30 kg te zwaar geplaveid is met stoppogingen. Er IS dus wel degelijk begonnen bij 5 (of minder kg), maar dat is misgegaan. Net zoals bij 10 kg etc. "
= het is niet op de juiste manier aangepakt/doorgezet.

"Lijnen vanaf 5 kg te zwaar is overigens net zo moeilijk als vanaf 25 kg. Of 80 kg."
Onzin!! Hoe meer kilo's je van je gezonde gewicht af zit, hoe moeilijker het is. Je metabolisme is verder verstoord, je gewrichten worden zwaarder belast waardoor bewegen (veel) moeilijker en.riskanter is. En waarschijnlijk zit je al veel.langer in een "fout" leef en eetpatroon, waardoor dat moeilijker is te doorbreken.
" Bij de eerste lijnpogingen is de eerste maand het zwaarste."
Ik denk van niet! De eerste maand ben je nog super gemotiveerd.
- ervaar je honger : ja duh! Dat houdt je scherp, dan weet je waar je meebezig bent. Extreme honger hoeft niet als je op een normale (is niet zo snelle) manier afvalt.
- word je duizelig: totaal overbodig. Dan ben je heel fout bezig.
- weet je nog niet hoe je om moet gaan met de druk van buitenaf en de verleidingen: zoals gezegd, de eerste maand ben je normaal gesproken super gemotiveerd, en je voelt je juist sterk tov de omgeving.
- moet je nog van alle voedingsmiddelen leren wat de calorische waarde is: dan heb je je huiswerk niet gedaan!
- ontdek je via vallen en opstaan hoeveel nu precies 100 gram van een bepaald product is: dan heb je je huiswerk niet gedaan.
- moet je nog ontdekken hoe je lichaam reageert en wat bij jouw inspanning hoort: kwestie van meten en weten.
"Je bent 4 kg afgevallen (of zo). Je snakt inmiddels naar iets lekkers. " Dat is dus de grootste valkuil: dat jezelf als een afkickende alcoholist trakteert op een borrel. Hoe dom kun je zijn.
"Als vrouw zijnde heb je nog een extra uitdaging: rond je menstruatie hou je vaak 2-3 liter vocht vast. Het kan dus zomaar zijn dat je na 4 weken keihard werken, op de weegschaal totaal geen beloning ziet.". Dan ken je je lichaam slecht. Die schommeling heb je al.je hele leven.
"Laten we nu aannemen dat je wel doorgaat. En dat je uiteindelijk 10 kg kwijt weet te raken. De eerste keer dat je dat lukt, weet je nog niet dat je levenslang hebt. Je denkt dat je er nu bent met \'gewoon een beetje opletten\'. Dat zeggen alle dunne mensen toch: gewoon een beetje opletten. Hoe moeilijk kan het zijn?". Opletten is met de weegschaal er bij!!! Zeker die eerste periode. Dan zie je toch of het goed/fout gaat
"geen natuurlijk gevoel voor het evenwicht. Er ligt dus altijd het risico op de loer dat je weer omhoog kruipt" daar is die weegschaal voor.
"En dan herhaalt de hele geschiedenis zich weer.". Dat is dus niet nodig.
"Geloof me: ademhalen vind ik lang niet zo moeilijk.". Ik denk dat ieder het "in zijn systeem" kan krijgen, net zo makkelijk als ademhalen, met de weegschaal als hulpmiddel.

Ik weet wel beter

Maar Pluk, kom op. "Die op ervaring gebaseerde feiten had ik graag gehoord!" schrijf je tig keer. En als je ze krijgt, reageer je met "Onzin!!" "Ik denk van niet." "Dan ben je heel fout bezig." "Hoe dom kun je zijn." "Dan ken je je lichaam slecht." "Opletten is met de weegschaal er bij!!!" "Ik denk dat ieder het "in zijn systeem" kan krijgen."
Jij komt hier niet om iets te leren.

Verdorie

Je hebt feiten en feiten. Het ene soort feit is: hoe het gelopen/gekomen is. Die zal ik niet ontkennen ;)
Het andere "feit", wat hier als feit wordt benoemd is dat "wat er gebeurd,of gebeurd is, dat dat onontkoombaar is/was. Daar ga ik tegen in! Het is bijvoorbeeld NIET WAAR dat je altijd gaat jo-jo-en als je bewust gaat afvallen. Als dat wel gebeurd, gaat er wat vreselijk fout. Door dat te bespreken kunnen.anderen er van leren.

Pluk

De conclusie is in elk geval duidelijk: jij bent van mening dat het gewoon een kwestie van wilskracht is. De termen falen en niet goed aanpakken onderstrepen dit.

Ik neem aan dat je identieke meningen hebt over mensen die teveel drinken of roken of andere zwakten hebben. Bij elkaar opgeteld kun je dan in elk geval minimaal 80% van de mensheid afschrijven als zwakkelingen. Want dat is dus wat je doet.

Ik ontken niet niet dat het niet goed was hoe ik met eten omging. Ik leg uit hoe dit werkt, mentaal. Dat jij dit wil lezen als cognitieve dissonantie geeft aan dat jouw empathisch vermogen op zijn zachtst gezegd redelijk matig ontwikkeld is.

Ik wens je veel plezier toe met je mening over al die dikke mensen.

Ik vind het wel jammer dat je zo weinig begrip kunt opbrengen voor mensen die wat minder gezegend zijn met jouw kracht en discipline.

Tihama

Eigen ervaring

Ik ben 1.71 ,weeg nu 74 kilo,heb een BMI van 25,3.Dat is teveel.Ik heb er in 8 jaar 14 kilo aan gegeten,emotie-eten.Ik kwam in en negatieve spiraal,voelde me rot,had geen zin meer om te sporten,ging sip thuis hangen,en eten,gewoon de dagen wegvreten,alle pijn alle verdriet wegvreten.Ik werd dikker,voelde me daar weer ongelukkig door en ging dat weer weg vreten.
Het verdriet ging weg,ik ging me beter voelen en ineens zit je daar met een te dik lijf,iets leuks als kleding voor mezelf kopen vind ik niet leuk meer,ik voel me dik,dus denk dat andere mensen dat ook vinden en wordt daar onzeker van enz enz.
Een paar weken terug ging bij mij de knop om.Er moesten kilo's af.Ik volg geen dieet,ik ben gaan kijken of ik door mijn eetgewoonte te veranderen kan afvallen.En het lukt,ik ben in 6 weken 4 kilo (1 maat) afgevallen,het gaat niet snel maar dat hoeft niet.
Eigenlijk moet ik zeggen dat ik al eerder begonnen ben met te proberen om af te vallen,maar ik kwam de eerste keren de eerste weken niet door,ik had teveel behoefte aan zoet,had moeite met het niet eten...jeee,2 uur niets eten is echt lang!!!!!Dus viel ik in een week 1 kilo af en vrat die er op 1 avond weer aan.
Tot ik ging winkelen ne tot de ontdekking kwam dat ik weer een maat groter moest kopen en met een all inclusive vakantie in het vooruitzicht(na 2 weken weer een halve maat erbij)drong het tot me door dat i kecht de verkeerde kant opging.Dus nu doorgezet,erg tai de eerste weken,eten is voor mij een verslaving.Gewoon op de bank zitten zonder iets te eten.Hoevaak ik de eerste weken onbewust de koelkast of de broodla opentrok,wel 20 keer op een dag,zo automatisme.Geen suiker,zo moeilijk,om dan 'savonds niet naar de supermarkt te rijden voor een zak snoep.Nee,zeggen tegen alles wat je aangeboden wordt.Geen hartige dingen,lekkere overschotels met kaas.En dan nog het hongergevoel,het gevoel hebben te moeten eten,de sjagrijnige buien.Nu ben ik erdoor heen.Ik heb geen honger meer,geen behoefte aan suiker.Ik vind nu een cracker met rookvlees hartig genoeg.Maar voor mij waren ook die eerste weken het zwaarst.
Laatst was ik op een verjaardag,nu let ik erop,maar je ziet dan inderdaad de slanke mensen niets pakken.De wat vollere eten gezellig ene hele middag vanalles wat op tafel staat.Voor mij was het een hele beproeving,i kheb me geconcentreerd op de andere en zo mezelf ingehouden om iets te pakken.

Cognitieve dissonantie

Ieder gebruikt het, dacht je nu heus dat ik dat niet doe? Het is de ingebakken methode om de invloed van vervelende (en soms ondraaglijke) zaken te beperken. Maar heel vaak beperkt het ons ook om doelmatig actie te ondernemen.
En voor de duidelijkheid: als ik onderwerpen "op scherp" zet, is dat niet omdat ik me superieur voel en op anderen neer kijk! Verre van dat.

Feiten

"Als dat wel gebeurt, gaat er wat vreselijk fout".
Inderdaad. Er gaat wat vreselijk fout. Jij vertaalt dat volautomatisch met "dan DOE je iets vreselijk fout". Wat veel mensen je al een hele tijd duidelijk proberen te maken, is het verschil tussen die twee.

Eens met tihama

Afvallen is zoveel moeilijker dan gewoon minder eten.Ik heb vroeger gerookt,vond stoppen met roken zoveel makkelijker dan dit.Plus als je stopt met roken zegt niemand dat je ongezellig bent,zegt niemand ach dat ene sigaretje wat maakt dat nu uit,kom ik ben jarig rook er eentje.Bah wat ongezellig kom je op de koffie heb ik lekkere sigaretten gehaald en je neemt er geen.
Niet beseffende dat die ene koek dat ene gebakje weer het begin kan zijn naar af.

Joly

Het lastige aan deze discussie is, dat ieder uit eigen ervaring praat. Op Pluk na dan, die praat volgens mij niet uit eigen ervaring, maar naar aanleiding van observatie en dan krijg je een discussie over wat mogelijk zou moeten zijn als je aan alle voorwaarden voldoet. Maar zo werkt dat natuurlijk niet als je het zelf ondergaat. Dan komen de emoties, de hongergevoelens, je karakter en dergelijke erbij en beleef je het dus zelf.

Joly zegt dat ze afvallen moeilijker vindt dan stoppen met roken. Dat ben ik tot op zekere hoogte met haar eens. Dat het 'makkelijker' is komt ook omdat je bij het stoppen van roken kunt voorkomen dat je in de verleiding wordt gebracht. Aangevuld met de wilskracht om die verleiding niet op te zoeken door sigaretten in huis te halen of bij rokers te gaan staan. Dat is met drank ook zo. Je hebt het in huis of niet. Daar is het niet dús mee opgelost, maar het scheelt al wel. Met afvallen is het niet mogelijk om de bron van de verslaving uit huis te verwijderen, eten is er altijd. En als je een gezin hebt, daar is voor de mensen op OO sprake van, zit je ook met het dilemma dat je niet van je gezin mag eisen dat die met je mee lijnen.
Ik weet alleen niet of je gewichtstoename altijd maar moet toeschrijven aan een verslaving. Dat is naar mijn idee niet zo. (Nog los van gewichtstoename door een medische oorzaak) Gewichtstoename kan ook ontstaan door gemakzucht en verkeerde gewoontes. Dan is het afhankelijk van de persoon zelf hoeveel wil er is om die verkeerde gewoontes stop te zetten en het weer goed te doen. Dat zie ik niet als verslavings'zorg'. Als je maandenlang op je werk een bepaalde klus verkeerd hebt gedaan en na erop gewezen te zijn leer je het weer goed te doen, was je niet verslaafd aan die verkeerde methode, maar deed je het gewoon niet goed. Na tussenkomst van 'iets' ben je dan in staat om het te veranderen. Bij regelrechte verslaving is dat anders, dan is behandeling nodig, begeleiding, buddy's, etc.. Dan is wilskracht en je 'huiswerk doen' niet voldoende.
Voor mijzelf geldt dat ik er verkeerde gewoontes op nahield, gemakzuchtig was en het me gewoon lekker liet smaken ondanks de groeiende kilo's. Door de knop om te zetten, die stap is het moeilijkst!, heb ik die slechte gewoonte en mijn onverschilligheid mbt de weegschaal doorbroken. Dat is naar mijn idee driekwart van het werk. Vanuit mijn ervaring begrijp ik niet hoe het kan dat mensen na het omzetten van die knop naar de winkel gaan om alsnog snoep te gaan halen om die trek onmiddellijk te kunnen stillen. Maar dat komt omdat ik dat gevoel niet ken. Net als Pluk blijkbaar niet voelt hoe het is om daar mee te moeten 'dealen'. Ik ben daarom ook de laatste die het veroordeelt als iemand tóch dat zakje drop gaat halen. Diegene heeft blijkbaar meer hulp nodig dan de eigen wilskracht. Ik zeg overigens niet dat ik nooit snoep of lekkers haal hoor:-) Ik eet ook een ijsje of een biskwietje of saus over de bloemkool. Als het maar een beetje in balans is allemaal en dat is bij mij natte vinger werk. Ik loop niet de hele dag calorieën te tellen, dat doe ik af en toe als ik het echt niet goed kan inschatten. Mijn 'methode' werkt voor mij. In dit tempo haal ik mijn doel in een jaar, wie weet eerder.

Niet joly

Ik had het eerst aan Joly gericht en later wilde ik het algemener houden.:-)

Verdorie, feiten

"Jij vertaalt dat volautomatisch met "dan DOE je iets vreselijk fout". "
Je doet dan ook iets vreselijk fout, dat is het "feit". Dat het "foute handelen" heel veel oorzaken heeft, dat is een heel ander verhaal. Maar je moet eerst onderkennen dat er "fout" gehandeld wordt.

Klopt kaaskopje

Maar een verkeerd eetpatroon veranderen lijkt me ook niet makkelijk,of je het moet voor jezelf duidelijk zijn wat je verkeerd eet.Het word ons ook wel makkelijk gemaakt om verkeerd te eten.Na haar scheiding had een vriendin van me geen zin om te koken en na haar zeggen at ze soms een hele dag niet, ze kwam kilos aan.Ze at te weinig en wat ze at was fout.
En ik ben er zeker van overtuigd dat de een meer aanleg heeft om dik te worden dan een ander.

Kaaskopje

ook hier heus wel "iets" persoonlijke ervaring. Ik zit nu op een plateau-gewicht van 81-84. Als ik een periode stevig getraind heb voor de jaarlijkse loop-event, dan weeg ik 79-80. (zonder moeite, gewoon door de looptrainingen om de dag). Maar binnen de kortste keren zit ik weer op mijn "plateau". Ik zou dus, met wat moeite/aandacht/concentratie blijvend op 79-80 kunnen blijven, maar dat doe ik niet. Ik vind dat plateau prima.

Joly

Het word ons ook wel makkelijk gemaakt om verkeerd te eten.---
En daar ben ik het dus niet mee eens. Ik hoor dat steeds. Je bent niet verplicht om in dat gemak mee te gaan. Dat is een keuze.

Ja oké pluk

ik zie dat dan toch een beetje als luxe'probleem'. Maar het echte werk komt als je niet meer met een beetje training af kunt vallen. Dan moet je verder op 'karakter' en is het te hopen dat je weerstand kunt bieden.

Pluk

Ik denk dat er langs elkaar heen gepraat wordt. Iedereen die worstelt met haar gewicht is zich al lang bewust dat hij/zij elke keer de fout ingaat. En zijn op zoek naar de oorzaak waarom elke keer toch die foute stap gezet wordt ook al weet je beter. Waarom die zelf sabotage? Zodra oorzaak/oorzaken bekend zijn, is het gericht zoeken naar een oplossing de mogelijkheid. Jij lijkt te denken dat gewoon doen en wilskracht nog niet als mogelijkheden zijn onderzocht terwijl elke poging tot levensstijlverandering daarop is gebaseerd. De ervaringsdeskundigen hier geven aan dat dat voor sommige mensen niet blijvend op te brengen is. Dat is een feit. Waarom het voor sommigen niet vol te houden is en voor anderen nagenoeg moeiteloos is nu de vraag waar het om gaat. Alle voorbeelden hier gaan uit van eigen verantwoordelijkheid voor het aankomen. Geen dikkerd die het niet stiekem wijt aan eigen falen en zich hopeloos afvraagt waarom ze het niet voor elkaar krijgt.
En dan scheelt het om te weten dat het niet is dat ik zo zwak ben, maar dat ik nu eenmaal veel sterker moet zijn omdat ik veel vaker uitgedaagd wordt om aan verleiding toe te geven. Het is geen vrijbrief om volledig los te gaan, maar juist het tegenovergestelde. Ik heb een kind met autisme. Dat betekent dat hij voor heel veel zaken heel veel meer moeite moet doen. Weten dat het na lang vol houden ook bij hem zal landen is een stimulans om door te gaan met hetzelfde voor de duizendste keer uit te leggen. Weten dat ik daadwerkelijk anders reageer op voedsel maakt dat ik me geen slappeling en aanstelster voel, maar geeft juist houvast om er niet aan toe te geven. Kennis is macht. Dat gaat hier ook bij op.

Ps ik reageer op jou maar gevoelsmatig deel ik mijn ervaringen met de anderen die hier reageren.

Docu

Ik ben niet kapot van de documentaire. Er wordt niet verklaard waarom de hormonen van obese mensen anders werken dan van mensen met een gezond gewicht. Beetje kip ei.
Verder lijkt de docu wel voor kleuters gemaakt kwa tempo en toontje.

Verschil

er is natuurlijk nog een verschil tussen stoppen met roken en afvallen. Bij stoppen met roken is het gestopt zijn het resultaat. Als je om af te vallen stopt met snoepen of andere slechte eetgewoontes, dan is het gestopt zijn niet het resultaat, maar een middel om af te vallen. Het afvallen, dat al dan niet volgt na dat stoppen, dat is het resultaat. En dat gaat bij de een toch echt makkelijker dan bij de andere. Want ik val niet af door een weekje uit te kijken. Ik moet echt streng op dieet, wil ik weer in die broek van vorig jaar passen.

Verschil

Nog een verschil- een sigaret is een sigaret. Eetverleidingen zijn er in vele, vele gedaanten en je moet zoals Tihama met de calorieteller in de weer om de effecten echt te weten. Zo te zien lijkt stoppen met roken makkelijker ;)

Bromvlieg

Ik vond het makkelijker, maar dat kwam ook omdat de reden waarom ik stopte belangrijk genoeg was om te wíllen stoppen. Namelijk mijn zwangerschap. Zonder zo'n duidelijke reden had ik stoppen met roken vast ook lastig gevonden.

Liora en ex-dikkerd

Ook met alle verduidelijkingen: nog steeds geen bereidheid om jullie persoonlijke ervaringen.te delen op dit forum?