Dresscode begrafenis

Hangt er van af

Hangt af van de overledene en hoe de allernaasten hier tegenover staan. Ik ben zelf op dit punt enorm ouderwets en hecht aan een zeker decorum. Voor mij zwart, bedekte schouders, panty, parels, bescheiden make up en rustig haar. Ik zou een spijkerbroek zeker niet waarderen maar zou er echter niets over zeggen als het niet meer te voorkomen is.
Aan de andere kant weet ik echt niet meer wie wat aan had toen ik in de line up moest staan.

Vast wel

Ik zou het zelf niet doen, maar ik heb tijdens uitvaarten regelmatig mensen in spijkerbroek gezien, vaak wel in combinatie met een jasje.

Overal anders

Ik heb de begrafenis meegemaakt van de moeder van mijn schoonzus. Haar kinderen (mijn neven) hadden vrij gewone kleren aan, wel ingetogen.
De kinderen van haar zus waren beiden strak in het pak, jongens van rond de 20-22 jaar.
Wat vindt de rest van de directe familie belangrijk. Dat is natuurlijk ook van belang.
Als het een begrafenis is met een kerkdienst, dan is formele kleding voor de directe familie gebruikelijk, tenzij daar in overleg niet voor gekozen wordt.

parels?

Grappig dat parels er blijkbaar bij moeten... moet ik toch nog even in mijn papieren zetten als ik kom te overlijden: geen parels!

Spijkerbroek met net jasje zie je heel erg veel, als opa overlijdt gaan mijn kinderen ook in spijkerbroek denk ik maar ik hoor al dat er een kerstgala komt dus wellicht heeft oudste dan een broek die niet van spijkerstof gemaakt is of hij trekt zijn gala jasje over een spijkerbroek. Ik verwacht overigens dat Barvauxman hier niet mee akkoord gaat dus het zal wel C&A worden om snel een broek te kopen.

Ik heb er echt totaal geen probleem mee, ik vind het fijn dat mensen in zo'n situatie zich prettig voelen en dat iedereen aan trekt wat die wil dus nee, ik ga geen parels verbieden maar bij komt te staan: trek die kleding aan waarin jij je lekker voelt!

hangt van de familie/persoon af

Ikzelf vind een spijkerbroek erg oke. Dus ook op een begrafenis. Maar ik weet dat er mensen zijn die daar verschrikkelijk veel moeite mee hebben. Als ik inschat dat dit zou kunnen zijn, of als ik de familie van de overledene niet goed ken, doe ik iets conservatievers aan. Dan zet ik mijn eigen ongemak en nare gevoel bij 'gestreken kleding' (zo noem ik dat soort kleding altijd) opzij om me aan te passen. Ik heb een rok, mijn kinderen noemen dat 'het begrafenisrokje'

Als mijn ouders overlijden, wat hopelijk nog heel lang duurt, dan mogen mijn kinderen natuurlijk wel in spijkerbroek. Als je zelf bij de nabestaanden hoort, zou ik vooral aanraden om kleding te dragen waar je jezelf fijn in voelt. Het is al moeilijk genoeg.

Ik vind begrafenissen waarbij iedereen een soort van verkleed is in zwarte kleding altijd nogal toneelstukkerig. Dan stel ik me voor dat die mensen naar een kledingzaak zijn gegaan om rouwkleding te kopen. Op de een of andere manier vind ik dat nogal oppervlakkig. Maar aan de andere kant, als hen dit helpt, dan moeten ze het vooral doen.
Ik hecht niet zo veel waarde aan rituelen en gebruiken. Maar het gaat niet om mij.

begrafenisgarderobe

Ik heb daar ook totaal probleem mee. Zo'n begrafenis is vaak wat onverwacht en dan heb ik niet zo'n zin om te shoppen. En om nou een begrafenisgarderobe aan te schaffen.. Bij mijn oma was het bloedjeheet en droeg ik een zwarte jurk met witte stipjes. Toch zwart.. Latere keren had ik een zwarte broek (hoewel enigszins oud nu)aan met iets donkerblauws erboven. Als je erboven een zwarte of donkerblauwe blouse of colbertje draagt vind ik het wel netjes.
Het ligt er ook misschien aan of de familie waar je naar toe gaat poepjesjiek is, daar zou ik me enigszins op aanpassen.

totaal geen

oh, ik lees totaal probleem, moet zijn: totaal GEEN probleem.

als je er iets nets op draagt

dan kan het wel, lijkt me.

Ligt hier ook een beetje aan wie..
Toen de oma van mijn man overleed had man een net pak aan, ik een zwart jurkje met een grijs jasje en zoon een nette blouse met een nette (geen verwassen) spijkerbroek.
Vorig jaar met mijn oom had man een nette spijkerbroek aan, met een colbertje.
Ligt er voor ons dus een beetje aan hoe de band was, of het vanuit een kerk is (voor mij gevoelsmatig nettere kleding aan).

Voor mijzelf zou ik het belangrijk vinden dat iedereen zich prettig voelt in zijn/haar kleding.

Ik vind dat zeer ongepast. Echter het hangt natuurlijk van de familie af. In mijn familie en schoonfamilie zou het not done zijn.

Zou het hier een begrafenis zijn van iemand die verder weg staat van je zou ik altijd adviseren om het niet te doen. Het kan namelijk heel raar overkomen bij de directe nabestaanden. Zij zouden kunnen denken dat je geen respect heeft en dat het je niks interesseert. Op mij komt zoiets erg ongeïnteresseerd over in elk geval.

Echter als je zelf de directe nabestaande bent is het natuurlijk een ander verhaal. De direct nabestaanden geven de toon aan voor de begrafenis. Dan zou het wel kunnen tenzij je denkt dat de overledene er wel een probleem mee zou hebben. Echter als het die niet uit had gemaakt en de andere directe familie leden staan er net zo in als jij dan kan het natuurlijk wel. Tenslotte zou je er dan niemand mee kwetsen.

Ik vind het dan weer onbegrijpelijk dat iemand zich 'gekwetst' zou kunnen voelen door wat een ander aanheeft. Zolang je er niet in je vakantie shorts met lawaaiblouse aan komt zetten, vind ik het flauwekul om de mate van 'respect' en interesse af te gaan lezen aan iemands kledingkeuze. Kom op zeg, ik mag hopen dat er belangrijker dingen zijn op zo'n dag.

Jippox

En dat is nou precies de reden waarom je rekening moet houden met de directe familie. Het gaat er niet om wat jij flauwekul vindt maar om wat zij belangrijk vinden. Kwestie van rekening houden met. Tenslotte is hun gevoel op die dag belangrijker dan jouw gevoel. (als jij geen direct betrokkene bent).

Gele jurk

Ik was een tijdje geleden op een begrafenis van iemand die veel te jong was overleden. Haar man was in pak, maar de kinderen in gewone nette kleding. Een van de dochters had zelfs een gele jurk aan.
Dat soort 'uitspattingen' kunnen natuurlijk alleen maar als je de overledene en zijn gezin goed kent. Anders zou ik veilig een nette (spijker-) broek aan doen.

rekening houden met

Natuurlijk houd je rekening met een ander. Maar daar zitten wel grenzen aan: ik zou geen nieuwe kleren gaan kopen voor een begrafenis en bepaalde kleding draag ik niet. Ik wil wel enigszins mijzelf blijven. Mocht een ander daar een waardeoordeel aan willen hangen, tja, dan zegt dat toch echt iets over die ander.
Ik zou bijvoorbeeld echt niet weten wat mensen droegen op de uitvaart van mijn vader, dat boeit toch niet? Ik was blij met iedereen die de moeite had genomen er te zijn, voor ons. Dat bedoel ik met dat er toch wel belangrijker zaken zijn dan wat iemand aan heeft.

Ik geloof helemaal dat het jou niet boeit

het zou mij ook niet boeien, maar dat kun jij niet bepalen voor een ander.
Er zijn mensen die dat decorum heel belangrijk vinden, zie mijn verhaal over zus van schoonzus. Die jongens hadden helemaal geen pak, zijn daar ook het type niet voor. Ze zijn dat speciaal gaan kopen. Omdat hun moeder dat zo belangrijk vond. Dat kun jij niet belangrijk vinden maar het gaat niet om jou. Als het die moeder helpt, dan is het belangrijk!

Ik reageer hier fel op omdat jij allerlei oordelen hebt over mensen die andere zaken belangrijk vinden dan wat jij belangrijk vindt.
Natuurlijk hoef jij geen nieuwe kleding te kopen voor een begrafenis. Dat wordt echt niet verwacht van mensen die wat verder weg staan van de familie. Als jij wel directe familie bent en de rest van de familie vindt kleding heel belangrijk, dan zou ik hun gevoel belangrijker vinden dan jouw mening.

Hangt ervan af

Zoals hierboven al meerdere keren gezegd: ik vind het ook erg van de situatie afhangen. Van de overledene en de nabestaanden. Ik heb helaas onlangs binnen anderhalf jaar 4 uitvaarten bijgewoond. Twee van zestigers, twee van dertigers. En bij allemaal droeg ik weer andere kleding, omdat de situatie daarom vroeg. Mijn neef, die op zijn 31e verongelukte, was kunstenaar. Op zijn uitvaart liepen allemaal "alto's" rond, met afritsbroeken en sandalen, met zwierige rokken en slippers. Daar had mijn man ook gewoon een spijkerbroek met overhemd aan, een pak was daar echt raar geweest, dat had alleen de uitvaartondernemer aan...

Jippox

Op mij komt het inderdaad ongeïnteresseerd over als iemand op een begrafenis verschijnt in spijkerbroek. Alsof die persoon gewoon tussen de supermarkt en de voetbalclub door even langskomt in zijn/haar dagelijkse kleding en er geen enkele moeite aan heeft besteed en het dus eigenlijk niet zo interesseert. En ik denk dat met name oudere mensen, mensen uit bepaalde kerkgenootschappen of mensen die wat conservatiever zijn daar moeite mee hebben. Daarom zou ik aanraden aan mensen om zich zo neutraal mogelijk te kleden en kleding aan te doen die van oudsher past bij een begrafenis en dat is zwart en op net als je niet weet van van je verlangt wordt.

Echter dat is natuurlijk als je de familie/nabestaanden/ niet zo goed kent. Weet je van te voren al dat er een heel ander soort sfeer is zoals bijvoorbeeld Pien beschrijft dan is het uiteraard anders.
En maak je deel uit van de naaste familie dan weet je natuurlijk maar al te goed wat de overledene had gewild en wat de rest van de familie wil en dan is het ook weer heel anders. Dan kan je gewoon doen wat past bij de overledene en de familie. En dat kan dan best een vrolijke zomerjurk zijn of een spijkerbroek.

Maar ik zou me wel van te voren verdiepen in wat voor soort begrafenis/crematie het zal zijn en mijn kleding daar op aanpassen. Dat vind ik wel van respect voor de familie en de overledene getuigen. Om te doen wat ik denk dat zij het prettigst zouden vinden. Het gaat die dag namelijk niet om mij en wat ik graag zou willen dragen maar om wat zij willen. En als ze willen dat iedereen een spijkerbroek draagt dan zou ik dat ook doen terwijl ik me daar dus niet comfortabel in zou voelen. Maar het gaat niet om mijn comfort. Het gaat om wat de familie/nabestaanden en de overledene zelf zouden willen.

Eens met Annet

Al denk ik dat er voor kinderen minder zware regels gelden.

Sinds wij een aantal keren redelijk onverwacht naar een begrafenis moesten en ik normaal nogal van de kleuren ben, heb ik nu inderdaad een begrafenispakje in de kast liggen. Het voelt toch niet fijn om in kobaltblauwe rok of oranje vest tussen je stemmig zwart geklede ooms en tantes te zitten....

Maar het blijft moeilijk. Ben ooit naar de uitvaart van een collega geweest en daar liepen alleen de collega's in stemmig bedekte kleuren. De rest van het gezelschap had maar wat uit de kast getrokken. Een liep er zelf in trainingspak en badslippers en een ander iinderdaad in korte broek met lawaaishirt....

Dat voelde toch ook wel apart. Maar ja het was ook wel apart

Ik snap werkelijk niet

Dat iemand kleding zo belangrijk kan vinden. Misschien ben ik wel raar, maar ik vind het werkelijk zot om iemand zijn interesse af te meten aan de kleding die iemand draagt. Meen je dat je werkelijk dat verband legt, Jaina? Bijzonder, ik ben toch al vijfenveertig, maar het is nog nooit bij mij opgekomen dat mensen die gedachte bij mijn kleding zouden hebben. Het lijkt mij overigens ook nogal misleidend. Ik denk dat mensen hun belangstelling en interesse meer blijkt uit hun gedrag. Wat ze zeggen, hoe ze kijken, etc.

Ik vind kleding sowieso niet zo interessant. Ik heb binnenkort een bruiloft en ik zie het echt als corvee dat ik daar nog kleding voor moet kopen, bah. Maar goed, daar gaat het nu niet over.
Mensen zullen mij dan wel ongeïnteresseerd vinden over het algemeen. Ik zie er meestal niet bepaald 'goed gekleed' uit.

Wel interessant hoor, hoe verschillend mensen dit beleven.

Ik blijf het wel apart vinden dat mensen die in de rouw zijn, door kledingregels, verplicht worden om rouwkleding te gaan kopen. Ik zie dan snikkende, witte verdrietige mensen in pashokjes voor me. Dat vind ik wel een beetje hard eerlijk gezegd.
Het lijkt mij dat de dagen voor een begrafenis altijd verschrikkelijk druk en vermoeiend zijn en dat het dan juist van groot belang is, dat de naaste familie rustig de tijd en de ruimte krijgt om afscheid te nemen, bij de overledene te zijn. Omdat ik winkelen zo naar vind, past dat voor mijn gevoel helemaal niet er bij.

In de tijd van de bijbel, scheurden ze hun kleding. Dat was hun teken van rouw. Daar kan ik me meer bij voorstellen.

We leven in 2014 maar het lijkt erop dat mensen zich nog krampachtig willen vasthouden aan de normen en waarden van de jaren vijftig... wat doen we elkaar aan zo?
Interesse, respect, het gaat niet om mij? Waarom respecteert men niet wat ik belangrijk vind? En nee ik heb mij aangepast aan de begrafenissen die ik meegemaakt heb maar inmiddels zijn we ook weer tien jaar verder en ik heb er moeite mee dat er nog mensen bij totaal zwart met parels blijven hangen en zo naar denken over de interesse en het respect van anderen! Hoe kun je het hebben over respect? Balk en splinter.... en nee dan denk ik niet aan het moedwillig ba slippers met campingsmoking waar je daar echt mee uit de toon valt maar een nette spijkerbroek met normale trui.

Met kleding communiceer je

Net zo goed als met wat je zegt of verder doet. Dat is nou eenmaal zo, ook al baal je daar van. Als je je in gelijkgestemde kringen beweegt zal je er misschien weinig van merken maar toch is kleding een aspect van hoe je overkomt, net als je blik, je stem (volume) enz.

En natuurlijk mogen mensen respecteren dat jij het niet belangrijk vindt maar ik zou dat in tijden van rouw niet durven vragen, mensen hebben dan toch andere dingen aan hun hoofd dan zich in jou en je principes te verdiepen.
Ik kan me voorstellen dat je je eigen twist geeft aan dit soort gebruiken, als het echt heel ver van je af staat wat bij de nabestaanden gebruikelijk / gewenst is. Het gaat wat mij betreft niet om 'hoe t heurt' in het algemeen maar meer hoe de direct nabestaanden daarin staan. En ja, dan vind ik het niet erg om met mijn kleding 'te zeggen' dat wat zij fijn vinden voor mij belangrijk genoeg is om me aan te passen. Maar dat zou dus ook gelden als er zou staan: Truusje hield van kleurrijke kleding, graag ook zo kleden op haar uitvaart.

En traditiegetrouw is dat hier in Nederland donkere en sobere kleding, meestal zwart. In India wit geloof ik trouwens. Dus als ik niet weet wat er van me verwacht wordt lijkt het mij het veiligste om bij de traditie aan te sluiten. Ja, dat is ouderwets want traditie. Net als handen schudden bijvoorbeeld. Zonder dat soort tradities / conventies wordt onze samenleving verwarrend (en nee, ik wil niet de handen schudden / multi culti discussie ontketenen).

En als je om redenen niet kunt of wilt aansluiten bij dat soort conventies is het natuurlijk helemaal jouw vrijheid maar het is net zo goed de vrijheid van een ander om dáár dan weer wat van te vinden toch ;)

tussen de supermarkt en de voetbalclub door...

...in gewone kleren. Dat mensen in hun drukke leven een moment vrij maken speciaal voor iemand die mij dierbaar is. Of voor mij omdat ze degene die mij dierbaar is niet eens kennen. Persoonlijk vind ik dat mooi genoeg, daar hoeven geen stemmige kleren bij.

Genuanceeerd

Verplicht zwart met parels zou ik overdreven vinden, maar dat vind ik van korte broek met lawaaishirt ook.

Het lijkt wel alsof hier de uitersten van het spectrum met elkaar vergeleken worden: conservatief kerkelijk versus alto kunstenaars.

Als we die uitersten met hun eigen codes nou even opzij zetten, en ervan uitgaan dat de meeste begrafenissen ergens in het midden zitten.

Dan lijkt het mij niet zo heel moeilijk om een donkerblauw, donkergrijs, zwart of donkerpaars oid jasje of vest te hebben liggen voor begrafenissen. Met een nette broek of een rok is dat voor verreweg de meeste begrafenissen geschikt. In veel gevallen kan een nette spijkerbroek ook (zonder scheuren, bleekvlekken en dergelijke).

Ik kan me nauwelijks voorstellen dat er mensen zijn die alléén maar lawaaishirts hebben en zich onacceptabel geforceerd voelen als ze een dagje dat lawaaishirt niet aan mogen.

En aan de andere kant accepteer je als familie dat bezoekers niet allemaal in het zwart komen maar met gedekte kleuren zich toch genoeg aangepast hebben.

Geen aanstoot géven, en geen aanstoot némen, zijn twee kanten van dezelfde medaille en als je hoffelijk wil zijn naar elkaar toe dan doen beide partijen dat: een beetje aanpassen en een beetje ruimhartig kijken naar anderen.

Ik heb wel eens iemand op een bruiloft gezien met een spijkerbroek en ouwedweiltrui met grote gaten, en ik vond eerlijk gezegd dat wel enorm ongeinteresseerd overkomen. Terwijl ik het verder al gauw goed vind met kleding.
Maar zoiets getuigt in mijn ogen van "dat ik me lekker voel is belangrijker dan dat ik me ook maar 5% aanpas aan jouw bijzondere gelegenheid". En dat vind ik geen aardige nonverbale communicatie op een begrafenis of bruiloft.

lastig

bij de uitvaart van mijn schoonvader werd er verwacht dat alle kinderen met partner in een zwart pak zouden verschijnen. Mijn man heeft geen zwart kostuum en dat hebben we dan ook gehuurd, ook voor mezelf iets gehuurd want ik ben geen type voor zwarte pakjes. Onze zoon, toen nog 7 jaar, had een grijze kuitbroek aan met waarschijnlijk een shirtje erop.

bij de uitvaart van mijn schoonmoeder, een paar jaar geleden, waren er geen echte afspraken, al waren de meesten weer in het zwart maar sommigen ook in donkergrijs (mijn man had een net pak gekocht dat hij daarna ook nog verder kan dragen). Zoon, toen net puber, droeg een zwarte spijkerbroek met zwart-wit overhemd.

Bij uitvaarten van andere familie, bekenden ed zal ik me wel altijd stemmig kleden maar dat kan ook een donkere jeans zijn met iets donker gekleurds erop.

Druif

"Ik snap werkelijk niet dat iemand kleding zo belangrijk kan vinden."

Mensen vinden er toch van alles van en bijna iedereen houdt wel in meer of mindere mate rekening met wat hij draagt i.v.m. de activiteit.

Op het eerste afspraakje met die leuke man ga je waarschijnlijk niet in de lubberige joggingbroek met verwassen shirt, als je solliciteert als schoonmaakster kom je niet in mantelpakje met hakken. Je zal vast een wenkbrauw optrekken als de juf van je kind hotpants draagt met een topje met decolleté tot haar navel, of als de kassière bij de AH een burqa aanheeft met een kijkgaasje en handschoenen. Naar de begrafenis van je oom van oude stempel is het gewoon niet zo kies om in je neon ski-jack te gaan.

Ik vind dresscodes bij bruiloften waarbij iedereen verwacht wordt in jaquet/het lang met een verplichte hoed niet zo aardig voor gasten tenzij je zeker weet dat dat voor iedereen de normaalste zaak van de wereld is, maar dat hele obstinate 'ze nemen me maar zoals ik ben' net zo goed. Een beetje middelen is toch wel zo prettig.

skik