Corona, nog de juiste koers?

AnneJ

'Dat is nu juist de balans Elena. Er is nog steeds een stijging aan de gang. Die wordt echter nu juist afgevlakt. Doordat men waarschuwt en maatregelen aantrekt. Hoe wil je dat anders doen? Welke maatregelen wil je dan loslaten?'

Wat haal je er nou weer allemaal bij, dat slaat toch nergens op? Jij zei dat de ziekenhuisopnames achter de besmettingen aan stijgen met wat vertraging. Ik wijs erop dat de termijn van de vertraging allang voorbij is.
En dan verzet jij de doelpalen ...

Verpieteren

https://www.ad.nl/binnenland/steeds-meer-jonge-mensen-met-coronavirus-jongeren-zijn-niet-onoverwinnelijk~a1b90395f/

Het klinkt aannemelijk en als dat mogelijk zou zijn, is het zelfs een overweging. Bescherm de kwetsbaren en geef de weerbaren meer ruimte. Ik zou het in elk geval meewegen.

https://www.staatvenz.nl/kerncijfers/chronische-aandoening-jaarprevalentie-huisartsbezoek
Echter, ouderen en kwetsbaren, waar je het heel vaak niet aan de buitenkant ziet, zijn afhankelijk van verzorgers en winkelmedewerkers die weer in aanraking zijn geweest met jongeren. De sterfte in de tehuizen, en de ziekenhuizen in Brabant destijds waar het werd onderzocht, werd door deze zorgmedewerkers binnengebracht.

Er zijn bovendien ook jongeren met een onderliggende aandoening. Ook meer dan je zo aan de buitenkant zou vermoeden. Persoonlijk heb ik de lijdensweg van een dertigjarige in mijn omgeving gezien.

Vandaar die opmerking van Fauci en Ghebreyesus: "We hebben dit al eerder gezegd en we zullen het nog eens zeggen: jongeren zijn niet onoverwinnelijk”, aldus WHO-directeur-generaal Tedros Adhanom Ghebreyesus vorige week nog tijdens een nieuwsbriefing in Genève. ,,Jonge mensen kunnen besmet zijn, jonge mensen kunnen sterven en jonge mensen kunnen het virus op anderen overdragen.

Amsterdamse

'Ook mijn oudste zit tegen depressie aan. Geen vooruitzichten, geen zin in de nieuwe studie, sociale leven op zijn gat (nee, online is niet hetzelfde voor haar), etc.'

Dat snap ik niet. Jongeren mogen allang weer samen komen, er wordt ook weer volop gesport. Hoezo ligt haar sociale leven stil, ze kan toch gewoon afspreken? Tot vorige week zelfs met grote groepen, nu met maximaal zes gasten. Bioscoop, picknick, strand, uit eten, bijkletsen in de tuin, er zijn al maanden genoeg mogelijkheden om binnen de maatregelen sociaal te doen.

Tss Elena

Zolang er een stijging te zien is, is toch niet de doelpalen verzetten? Dat is de realiteit in het oog houden. Of vind je het wel prima om, welke maatregelen dan?, vrij te geven zodat je weet dat de stijging weer stijler en sneller omhoog gaat?

Ik zelf niet

@AnneJ, ik kan het zelf goed handelen, geen zorgen . Ik mis zeker de nabijheid en merk dat echt goed als ik weer afspreek, werkafspraken, afstemmen, brainstormen gaan zoveel prettiger en ontspannen als je elkaar ziet. Maar ik verpieter niet.

Contact

AnneJ ik denk dat jij en je kinderen sowieso al wat minder behoefte hebben aan contact. Dat is geen maatstaf voor anderen. Ik heb veel jonge collega's die met de lockdown stiekum naar kantoor gingen. Zoveel behoefte hadden ze daaraan. Ik spreek veel mensen voor mijn werk en waar iedereen normaal gesproken vrij snel ter zake komt, gaat het nu eerst een kwartier over hoe k*t ze dit vinden en hoe lang het nog zal duren. Alle leeftijden, alle niveaus. Zelf doe ik afspraken ook weer meer fysiek. Alleen maar online is voor mij geestdodend. De creativiteit is weg en aan het einde van de week ben ik doodmoe en er helemaal klaar mee.

Maar ik snap dat we niet allemaal kunnen doen wat we normaal doen. Dat gaat het mij ook niet om. Ik vind dat we nu, met de kennis van nu, andere keuzes zouden moeten maken. Jongeren worden nauwelijks ziek, dus zij hoeven niet beperkt te worden. Zo lang ze maar geen risicigroepen besmetten. Dat zijn we wel met zijn allen verantwoordelijk voor. En nee de gemiddelde jongere heeft geen ouders die ouder zijn dan zestig. Dus het is geen ramp als ze ouders aansteken. Als dat wel zo is dan moeten ze afstand houden. Net als bij opa en oma.

Sociale leven

ElenaH, ze is 18, en moet anderhalve meter regel in acht nemen.
Ze wil uitgaan, flirten, nieuwe mensen leren kennen, dansen.
Ze is een knuffelkont, ze hangen tegen elkaar aan, kriebelen elkaar, verven elkaars haar en doen make-up, slapen bij elkaar in bed.
Ze start met een nieuwe mbo opleiding, vooralsnog zoveel mogelijk online.
Ze beweegt zich normaal gesproken in grote groepen vrienden, fladdert in het rond, kent iedereen. En ze is niet de enige die zo is.

En ik snap eigenlijk niet waarom ik dit aan het uitleggen ben.
Je kunt het ook gewoon aannemen. Dat er veel jonge mensen zijn die verpieteren.

Creativiteit

Exact Piep, de creativiteit!
Hoe het weer begon te stromen tijdens de werkafspraak van de week.
Geïnspireerd raken van anderen. Energie krijgen met anderen. En energie geven aan anderen, dat zeker ook.
Dat merkte ik bij iets anders dat ik had georganiseerd (allemaal volgens de coronaregels), dat door de fysieke samenkomst allemaal nieuwe samenwerkingen ontstonden.

Verpieteren

De jongeren die ik ken spreken ook weer volop af, daar zit het probleem niet. Maar hun daginvulling is vervangen door een scherm. Dat is heftig, dat merk ik zelf ook. Ze vinden ook dat ze niet leren wat ze moeten leren online. Ja wel de theorie, maar niet het discusseren, debatteren, leren van elkaars processen het doen. Na de les nog even napraten of samen aan een project werken. Stages zijn online. Het is een slap aftreksel van wat onderwijs zou moeten zijn. En het duurt nog even he, dus bij een opleiding die drie jaar duurt heb je maar twee jaar of nog minder fatsoenlijk onderwijs gehad. Lijkt me niet wenselijk, of je nu kapper, electricien, logopedist, leraar of psycholoog wordt.

Ik vind die prijs te hoog in deze fase met deze groep. En natuurlijk kan een enkeling wel ernstig ziek worden. Maar die kan ook onder de tram komen, bij wijze van spreken.

En inderdaad blijft de flinke stijging in de ziekenhuizen ook na vijf weken veel besmettingen uit. Er is een hele lichte stijging te zien, al wekenlang. In dit tempo kunnen we nog een jaar doorstijgen zonder problemen in de ziekenhuizen.

Zo langzamerhand

Piep: 'Zo langzamerhand wordt toch wel heel erg duidelijk dat het virus voor maar een heel klein percentage mensen onder de 60 gevaarlijk is.'
Wat je zo even met een schuin oog kunt bedenken wil nog niet zeggen dat het zo helder is dat je daarop beleid kunt maken.
Er wordt wel degelijk naar gekeken: meer jongeren besmet, relatief minder ziekenhuisopnames en minder ic. Maar dan volgt er een vraag: waarom, hoe komt dat? Is het virus aan het veranderen? Dat zou goed nieuws zijn voor iedereen. Is het immuunsysteem van jongeren beter? Zou kunnen. Jongeren overleven ook een griepgolf. Is het wel echt zo, of krijgen we straks een ic vol met jongeren? Of jongeren die nog maanden, wellicht zelfs jarenlang onder behandeling moeten vanwege restverschijnselen?
Zo'n eenvoudige observatie vraagt eerst om meer inzichten en daarna kun je pas bedenken of je dan het beleid gaat veranderen.

Er is wel meer goed nieuws. Er is meer bekend over welke medicijnen werken, bijvoorbeeld.
En vandaag in Trouw stond dit bericht over het geheugen van de T-cellen:
https://www.trouw.nl/wetenschap/nieuwe-studies-bieden-hoop-ook-zonder-besmetting-heb-je-mogelijk-weerstand-tegen-corona~be6cce56/
Maar ik vind 'die enkele doden' toch een wat te simpele weergave van de werkelijkheid. ot nu toe meer dan 6000, wellicht 10.000 (bovenop de andere overlijdens). Gisteren 10. Bij deze doden is nu nog vooral de vraag: kunnen we dit voorkomen? Is er medicatie, vaccinatie, bescherming tegen besmetting mogelijk, zodat we dit kunnen voorkomen. Daarom zijn die doden niet zomaar acceptabel, zoals we ondertussen wel 'accepteren' dat er mensen omkomen in het verkeer: de meeste maatregelen die we kunnen bedenken om het te voorkomen zijn wel bekend en al genomen.
Ten slotte: ik denk dat de paniek die er was in de ziekenhuizen, toen de een na de ander, en dan de ander met twee, nee met vier binnenkwam, en de een na de ander van redelijk gezond ogend plotseling naar heel ernstig ziek en niet meer te redden overging. Dat roept adrenaline op, angst ook: wat is er aan de hand, wat kunnen we doen?
Het is nu nog steeds niet zo dat er voor het ziekenhuispersoneel enige zekerheid te bieden is: oh die ene, dat blijft bij een, dus dat kunnen we wel aan. Nee, dat weten we nog steeds niet. Evenmin is nog steeds niet duidelijk waarom de een zo snel doodziek wordt en de ander niet. Er zijn een paar indicatoren bekend, maar het is nog steeds neit zo duidelijk dat de zorg bij binnenkomst al meteen kan zeggen: die gaat het wel redden en jammer, maar die niet. Er worden nog steeds nieuwe handelingsprotocollen geschreven, ik hoorde op de radio een arts zeggen dat ze inmiddels al 20 protocollen hebben geschreven. Dat betekent dat er nog steeds geen eenduidig antwoord van de zorg is op de vraag: wat moeten wij doen? En toch verwachten we dat zij het oplossen.
Wetenschappers kunnen niet meer doen dan steeds weer nieuwe vragen stellen en verder zoeken. Politici kunnen niet meer doen dan met de kennis van nu beleidsbeslissingen nemen, waarbij het gelukkig nog niet zo is, dat je in de politiek beslissingen kunt nemen, waardoor je een deel van de bevolking (de ouderen) willens en wetens, zonder extra maatregelen blootstelt aan een voor hen mogelijk dodelijke infectie.
En dan doet de publieke opinie ook nog mee. De scholen sloten, niet omdat het moest van de wetenschap of van de politiek, maar van de burgers.

Achteraf krijgt iedereen gelijk, gelukkig. Maar tot die tijd moeten we het hiermee doen.

Tsjor

Amsterdamse

Mijn zoon is als dat meisje dat jij beschrijft. Fladdert rond in allerlei groepen. Maakt nieuwe vrienden waar hij komt.

Gelukkig heeft hij voor zichzelf een plekje gevonden in een heel gezellig en levendig studentenhuis en bij een vereniging. Dus hij zal niet vereenzamen achter zijn laptop gelukkig. Online vindt hij niks aan, hij wil feesten, dansen, zingen, lol maken en liefst ook nog knuffelen met een leuk meisje.

Tsjor

We moeten het doen met het virus maar hoe bepalen we zelf. We leven in een democratie. Dus beleid is onderhevig aan verandering. Er zijn steeds meer inzichten, het is inmiddels echt heel duidelijk dat jongeren vrijwel geen risico lopen. Ouderen wel. Die moeten we dus beschermen, maar zij ook zichzelf. En dat geldt ook voor de risicogroepen. Vrijwel alle mensen die zijn overleden kwamen uit een risicogroep of waren 70 plus. De risicogroepen zijn ook duidelijk nu. Dat maakt wat mij betreft andere keuzes mogelijk, die op veel meer informatie zijn gebaseerd dan de keuzes tot nu toe.

Afstand Piep

Inderdaad heb je met het autisme van mijn kinderen minder behoefte aan aanraking. Het is voor hen juist nu prettiger, omdat het aantal spontane aanrakingen nogal verminderd is.

En zelf ben ik inmiddels helemaal afgekikt en doe ook niet meer aan spontane aanrakingen. Daar was ik vroeger nogal van en het was dan ook een hele ommekeer voor mijzelf. Ik ben ook een danser en een knuffelaar, geweest.

Maar ik ben het allang gewend en dan is er ook nog leven.:-)

Gelukkig hebben mijn beide kinderen en ikzelf ook een sociaal leven. Waar inderdaad minder geleden wordt onder afstand houden. En met afstand is er veel mogelijk.
Zoon zat gisteravond op een bestuursborrel, buiten op afstand. Dochter in de middag op afstand met een beperkt aantal vriendinnen op een bootje en vannacht in het Vondelpark.
Gelukkig zijn beiden geen borrelaars en houden van fietsen naar de stad en terug.
Ik ontmoet inmiddels ook weer veel vaker mensen IRL, maar op afstand en maximaal buiten, of anders binnen met grootschalig luchten, handen wassen voor en na en tussendoor of schoonmaakdoekjes

Helemaal zonder risico is dat niet, maar wel maximaal beschermd..

Helemaal eens

Piep, ik ben het helemaal met je eens. Ook je startbericht, met de kennis van toen de juiste maatregelen. Nu weten we meer, dus opnieuw beleid bepalen.

En dat fladdermeisje is mijn dochter

AnneJ, echt fijn, dat jouw kinderen zich zo goed kunnen redden!

Doen wij dat ook AnneJ, allemaal te doen. Alleen vind ik dat het onderwijs nu prio 1 moeten krijgen, want daar is vrijwel iedereen onder de 25 (en niet de seksclubs, de theaters, het voetbalstadion, waar de meeste bezoekers 40 plus zijn).

praktisch niemand houdt zich hier aan de regels

Al maanden niet maar je ziet het niet terug in de cijfers, wel meer besmettingen maar geen tot zeer weinig ziekenhuisopnamen.
Ik maak mij wel zorgen over de jongeren, te weinig school, geen stage, dat loopt toch ook uit op een maatschappelijke ramp?

Verpieteren

Ik lees hier dat jongeren verpieteren. Nou niet alleen jongeren hoor. Ik word knettergek van de sociale afstand. Geen huisgenoten hier, geen collega's. En als er al ergens iets te doen is moet je vooral afstand houden. Ik kan niet leven als ik niet ook mag sterven. En dat doe ik liever aan corona dan aan gebrek aan sociale contacten.

verpieteren

Ik zie het ook bij mijn studerende kinderen. Niet iedere studie is schijnbaar even geschikt voor online colleges en niet ieder kind is geschikt om alleen op kamer naar een scherm te kijken
Los van sociale aspect, heb ik ook gezien (vergelijkende tentamenresultaten met verleden jaar) dat het niveau lager ligt. En dat is dan bij een studie waar het merendeel echt serieuze studenten zijn

Amsterdamse

'Je kunt het ook gewoon aannemen. Dat er veel jonge mensen zijn die verpieteren.'

Tja, als je focust op wat er allemaal niet kan, word je vanzelf depressief. Maar daar kun je de corona niet de schuld van geven. Dat ligt aan je dochter. Want er zijn hele hordes jongeren die er wél het beste van maken.

Sowieso snap ik dat gezeur over verpieterende studenten niet. Ze hebben al bijna twee maanden vakantie, net als elk jaar. Er zijn helemaal geen colleges, ook niet online. Hoe kwamen de schaapjes in het pré-coronatijdperk dan de zomervakantie door?

Autismeideetje

https://www.dekbed-discounter.nl/therapeutisch-verzwaringsdeken-7kg-150-x-200-cm.html

Naar een idee van Temple Grandin. Misschien is er wel een markt voor een squeeze machine of een zware deken om het knuffeleffect te benaderen?

in het Parool

Een arts die vindt dat er nu ook weer wat aandacht aan andere ziektes gegeven moet worden:

https://www.parool.nl/nederland/artsen-hebben-moeite-met-aanpak-hoelang-kan-alles-om-covid-19-draaien~b6fddbe8/

"Een omvangrijke groep artsen heeft grote moeite met de corona-aanpak. Hoelang gaan we ermee door? En ten koste van wat? ‘Je zet ook niet het leger langs alle stranden na tien verdrinkingsdoden.’"

"Mooren is geen roepende in de woestijn. Tweeduizend artsen en medisch professionals ondertekenden een open brief die de Tweede Kamer oproept tot debat over de proportionaliteit van de coronamaatregelen. Zij vrezen dat die de volksgezondheid meer kwaad dan goed doen – zeker op lange termijn."

"Tabaksdoden

Geschat wordt dat tot dusver 6100 tot 10.000 mensen in Nederland zijn overleden aan Covid-19. Het heeft geleid tot vergaande vrijheids­beperkende maatregelen, aldus Meijman. Vergelijk dat met het beleid rond ‘de epidemie van het roken’. Ruim de helft van degenen die blijven roken, sterft aan de gevolgen hiervan – in Nederland jaarlijks circa 20.000 mensen. Kennelijk, zegt Meijman, is dat voor politiek en maatschappij acceptabel. “Anders hadden we vanuit de overheid drastische maatregelen ­gezien.”
Maar is dat wel te vergelijken met een besmettelijk virus dat je ‘overkomt’? Ja, zegt Meijman. Roken is evenmin een eigen keuze. “De overheid staat toe dat de tabaksindustrie jongeren verslaafd maakt terwijl hier effectieve maat­regelen tegen te nemen zijn, die veel simpeler en minder verstrekkend zijn dan de kolossale maatregelen tegen Covid.”"

Vooruitzicht

Het gaat om het vooruitzicht. Er is voor hoger en beroepsonderwijs geen perspectief gegeven. De studenten die ik ken hebben zich met veel pijn en moeite door de lockdown en maanden daarna geworsteld. En nu gaat het na de vakantie weer op dezelfde voet door. Zonder zicht op verbetering.

Ik merk dat ook bij mensen die ik spreek waarvan de werkgever heeft aangekondigd dat iedereen dit jaar in ieder geval nog geheel thuis werkt. Ze klinken moedeloos en zien tegen het najaar op. De rek lijkt eruit.

Open

https://opiniez.com/2020/08/18/de-groepsimmuniteit-is-dichterbij-dan-we-dachten/hansvantellingen/?fbclid=IwAR3nuOPz271f_TtutjpAVW2GN22ecsL6dvmbBhhaIVeWRTsCAHgd1KqqB7I

Ik sta steeds meer open voor initiatieven als deze open brief. Voor de zomer vond ik dit niet interessant, nu wel, hoewel ik niet overal achter sta.

Piep

Terwijl opa en oma gewoon hun leven kunnen leven zoals altijd, alleen maar wat afstand hoeven te houden?===

Welke leeftijd hebben opa en oma? Ik ben nog geen oma, maar heb de leeftijd wel en mijn leven ligt toch echt stiller dan voorheen. Niet elke opa en oma zit te navelstaren tot het etenstijd of bedtijd is. Heel veel 50-, 60- en ouder-plussers zijn nog actief en zijn dat nu voor een groot deel kwijt. Dat kan ook als verpieteren voelen.

Actief

Hier zijn opa en oma ongeveer 80 en zeker heel actief. En dat nog steeds, op 1,5 meter. Voor hen verandert er niets als jongeren naar de opleiding mogen. Zij houden dan nog steeds 1,5 meter afstand. Van mij, van hun kleinkinderen en tijdens hun activiteiten.

Een grote verandering voor de jeugd die weer naar de opleiding mag. Geen verandering voor opa en oma. Zij zullen sowieso voorzichtig moeten zijn totdat er een vaccin is. Wat jongeren wel of niet mogen doet dat niks aan af.