Op familiebezoek, blijven eten?

Thea

Ik mag aannemen dat de gastheer en -vrouw en TS elkaar wel mogen, maar dat de frequentie van de bezoeken door allerlei oorzaken laag is. Dan zijn ze dus eindelijk eens op visite, op jouw verzoek pas om vier uur en dan zou je opeens zo bezig kunnen raken met jezelf dat je blokkeert, niet meer sociaal kunt doen en geen eten op tafel kunt krijgen? Ze werden toch niet overvallen door het bezoek? Daar bereid je je dan toch op voor? Zij of hij had in alle rust, terwijl het kind sliep, een pan soep kunnen maken. Vijf uur vragen of iemand soep wil, broodje erbij en zes uur gaat iedereen met een warme gevulde buik de auto weer in, zodat overprikkelde kinderen hun rust weer krijgen en op tijd in bed kunnen liggen.

Het lijkt mij prettig dat je je nu zeker genoeg voelt om voor anderen te koken, maar als je die zekerheid niet voelt, kun je toch eten halen of laten bezorgen? Als je dat kunt betalen tenminste. En anders kun je altijd nog broodjes met knakworstjes serveren.

Mmmm

Ik zou zeggen dat je zelfs bij verplichte nummers de elementaire wellevendheid op zou moeten kunnen brengen om ze niet met een lege maag voor twee uur n de auto te zetten. Al trek je maar een paar blikken erwtensoep open.

AL met al komt het op mij wel erg als een afgemeten bezoekje over. Dat een middagslaapje bezwaarlijk is voor een bezoekje aan huis, kan ik niet zo goed bij. Lijkt me een flauwe smoes om het bezoekje te begrenzen. Dan sta je wel erg weinig flexibel in het leven. Ik heb met twee kleine kinderen op een zeer krappe driekamerfetage gewoond,slaapjes waren echt geen reden om bezoek te weren. En dat was nog je de voordeurbel wel moest gebruiken. Nu kun je gewoon appen als je voor de deur staat.

Aan de andere kant zou ik mensen die een kaartje of een spontaan bezoekje op een verjaardag vanzelfsprekend vinden, weer moeten teleurstellen.

Silone

Als je elkaar niet vaak ziet dan wil het nog niet zeggen dat je geen hechte band hebt met elkaar. Onze familie woont ook in alle hoeken van het land met 3-4 uur reistijd en veel vaker dan 1-2 per jaar zie je elkaar dan ook niet, terwijl wij best een goede/hechte band hebben.
En wat betreft de vraag van TS: Ik her ken het niet. Overigens zou ik er niet eens aan beginnen om voor hooguit 2 uurtjes ofzo zo'n lange reis te ondernemen. Als wij zo ver naar familie gaan dan gaan we de hele dag. En ook als we familie van ver uitnodigen dan zou het niet in me opkomen om ze pas om 4 uur uit te nodigenen. Mensen zijn welkom vanaf het moment dat ze zelf aan willen komen tot het moment dat ze zelf weg willen gaan. Vooraf overleggen we dan meestal of ze blijven eten (als er zelf gekookt wordt) of als er iets gehaald wordt, wordt ter plekke overlegd wie blijf eten en wie niet. Maar mensen wegsturen op een bepaalde tijd: nee, never, ook niet toen de kinderen klein waren en het druk was.

dan zou het niet in me opkomen om ze pas om 4 uur uit te nodigen

Nee, bij mij ook niet. Een kind overleeft het heus wel als de routine een keer overboord gegooid wordt, dus dat slaapje zou voor mij, als ik de moeder was geweest, ook niet heilig geweest zijn. Dus als ik onder die voorwaarden bij iemand uitgenodigd zou worden, zou de lust mij vergaan zijn. Je gaat niet vier uur in de auto zitten om na minder dan twee uur alweer te merken dat je eigenlijk in de weg zit.

Andere culturen... verwachtingen en afspraken

Wij hebben lang geleden een paar jaar in Frankrijk gewoond. We werden daar een keer uitgenodigd voor het aperitief (rond een uur of 6 is dat daar), bij een oudere collega van mijn man die mogelijk contacten voor mij kon regelen op de universiteit. We hebben lang zitten praten, veel te lang bleek achteraf. Het kwartje viel bij ons pas toen hun puberkinderen wat eten gingen opwarmen, en wij een koffie aangeboden kregen. Het was dus NIET de bedoeling dat we ook bleven eten. Hadden we echt volledig verkeerd begrepen. Hoezo andere culturen... Wel een leuk verhaal achteraf.

Onze familie woont ook verspreid over het land, allemaal 1-2 uur rijden van elkaar. En een schoonzus in Zwitserland. Allemaal met kinderen, en allemaal met drukke agenda's. Intussen is het een gewoonte geworden bij ons om als we elkaar zien (hooguit 2x per jaar, mijn ouders wel vaker) dat bij voorkeur rond lunchtijd te doen. Dan komen wij daar om 12 uur aan, kopje koffie, daarna om 1 uur uitgebreid lunchen, evt. nog een keer koffie of thee of een wandeling en dan weer naar huis. Dan kan iedereen de avond (incl. eenvoudige avondmaaltijd) rustig thuis doen, en de jongere kinderen op tijd naar bed. Dat bevalt ons erg goed. Maar je moet er natuurlijk wel duidelijke afspraken over maken, en daarvoor is nodig dat je je allereerst realiseert dat wat voor jou vanzelfsprekend is dat voor de ander wellicht niet is. Dat weet je nu dus, en voor de volgende keer kan je dus iets anders afspreken.

Daarbij

Ook al is het uiteraard bijzonder als je bezoek dat een lange rit moet maken en pas om 16:00 uur uitnodigt, niets te eten aan biedt, is het uiteindelijk ook wel een beetje vreemd dat je er vanuit gaat iets te eten te krijgen, zonder dat dat ook maar enigszins ter sprake is geweest en dan ook nog bij mensen (ook al is het familie) waar nogal een stug contact mee is. Ikzelf zou daar niet van uit zijn gegaan en van te voren in het achterhoofd hebben dat op de terugweg wellicht ergens even iets gegeten moet worden.

Middagslaapje

Dat middagslaapje blijft me intrigeren. Dat je niet rond die tijd op stap wilt met een vermoeid jengelend kind kan ik me voorstellen. Maar bij bezoek dat je niet vaak ziet, biedt die tuk bij uitstek de mogelijkheid om eens rustig bij te praten. Voordat er weer boekjes moeten worden gelesuh of dansjes moeten worden bewonderd.

Het enige dat ik me kan voorstellen is dat je wilt voorkomen dat de deurbel het middagslaapje stoort als je weet dat de kleine daarna niet te genieten is. Maar dat kun je ondervangen met een appje als je voor de deur staat.

Neuh, ik zou daar toch wel een bepaalde conclusie aan verbinden en dan zou ik het hooguit houden bij een jaarlijks kopje koffie in combinatie met een leuk uitstapje/wandeling en een etentje in de buurt. Neem ik zelf nog wel iets lekkers voor bij de koffie mee ook.

los van dat middagslaapje

Als je om 16:00 uur afspreekt is dat wmb niet persé met het idee dat er dús meegegeten wordt. Op zich niks geks aan dat het gezien wordt als theeen/borrelen en thats it. Natuurlijk is dat in het geval je 1,5 of 2 uur moet reizen meer voor de hand liggend, dan wanneer je in de buurt woont. Maar dan nog..... Als daar niet expliciet over gesproken is, het een nogal moeizame relatie is, dan lijkt mij dat niet iets waar je als gast (als er niets over is gezegd en ondanks het feit dat jullie nog een flinke rit moeten maken rond etenstijd) vanuit moet gaan. Normaliter zal er dan van te voren iets gevraagd worden in de trant van 'ik neem aan dat jullie een hapje meeeten?' o.i.d. Als dat niet is gebeurd, zou ik daar ook niet direct vanuit gaan.

Die les heb ik er ook uit geleerd

Vanuit mijn opvattingen vind ik het vreemd om iemand die aan de andere kant van het land woont, of in ieder geval een flink eind bij ons vandaan, pas om 4 uur uit te nodigen en anderhalf uur later domweg aan het eigen eten te beginnen. Ik vind dat werkelijk ongehoord. Maar inderdaad... je kunt maar beter dáár vanuit gaan en je instellen op een meegebracht broodje voor tijdens de terugrit, of een stop bij een gele M of zoiets, dan valt het alleen maar mee als ze je wel voor het eten uitnodigen.

Wij hebben binnenkort een familiedag. De soep staat al op de boodschappenlijst van de familie waar we te gast zijn, want de meesten moeten een stuk(je) reizen. Dát vind ik normaal.

Niet typisch Nederlands

Wij wonen ongeveer 2 uur rijden van mijn familie vandaan. Over en weer blijven we altijd wel eten. Je gaat toch niet 4 uur rijden voor 1,5 uur bezoek. Wat ik ook wel ken is dat je rond etenstijd nog ergens bent en dat de gastvrouw/heer honger krijgt, meestal komt er dan een soort vraag van: "hadden jullie plannen voor het eten of eten jullie mee? Dan halen we even wat." Andersom doe ik dat ook, of iemand gaat even snel langs de AH, die is tegenwoordig toch ook meestal op zondag open. Of ik zoek wat makkelijks bij elkaar uit de voorraad. Van bezoek van verderaf ga ik er zonder meer van uit dat ze blijven eten, dus dan heb ik vantevoren al wat klaar gemaakt.
Vroeger in mijn jeugd aten wij ook altijd al mee bij familie en dat was misschien maar 20 km verder. Dat was op het Friese platteland, redelijk Nederlands toch lijkt me.

Bieb

Gewoon even nieuwsgierig, maar heb jij familie of vrienden die uit de buurt wonen? Bij mij woont iedereen op ruim anderhalf uur rijden. Mensen hoeven zich niet voor me uit te sloven, maar ik zou echt heeeeel raar staan te kijken als ik er op die manier uitgebonjourd werd. Dan zou de lust om nog een keer langs te komen me wel vergaan. Voor een kort bezoekje,op de koffie of een borrel ga ik niet uren in de auto zitten. Benzine is ook niet gratis. En dan is TO ook nog met cadeua's voor de kinderen aan komen zetten.

Nee, ik vind het echt bijzonder lomp.

Nogmaals

En wat dat betreft heb ik dit topic een verkeerde titel gegeven denk ik: Het ging mij niet zozeer om het eten op zich, natuurlijk kunnen we langs MacDonalds ofzo (we hadden de hond mee dus uit eten werd wat moeilijker. Die bleef overigens gewoon in de auto), maar dat ze na 1,5 uur al met eten begonnen (ze hadden dus van te voren gekookt, maar alleen voor henzelf) terwijl ze wisten dat we 4 uur reistijd hadden.
Wat betreft de middagslaapjes had ik er helemaal niet over nagedacht dat je inderdaad vaak beter bezoek kunt ontvangen tijdens zo'n moment. Maar misschien slapen ze zelf mee wel tijdens het middagslaapje, dat kan ik me best voorstellen.

Yura en Kenfan

Vooropgesteld: ik zou het zelf ander doen. In die zin, ik had van te voren gevraagd of ze een hapje mee wilden eten (van te voren gevraagd dus, zodat iedereen z'n eigen keus kan maken en weet waar hij/zij aan toe is).

Yura: "Van bezoek van verderaf ga ik er zonder meer van uit dat ze blijven eten, dus dan heb ik vantevoren al wat klaar gemaakt."
Voor mij op zich ook logisch, maar ik zou het wél van te voren gevraagd/besproken hebben. Zomaar ergens vanuit gaan vind ik ook niet zo handig (voor BEIDE partijen). Een aantal jaar geleden gingen wij op bezoek bij kennissen een 1,5 uur rijden. Ook wat later in de middag. Over mee-eten hebben beide partijen niet gesproken. Los van het feit of het wel of niet logisch is dat de gastvrouw/man je vraagt een hapje mee te eten, was dat dus niet wat vooraf afgesproken was. Dús wij gingen er ook niet zomaar vanuit. Vonden we ook niet erg, want we hadden zelf bedacht dat we op de terugweg in Den Bosch (op de route enwat we een leuke stad vinden en een leuke eettent zit), gezellig samen gingen eten. Dat was ons plan... Tot bleek dat onze gastvrouw/heer ervan uit gingen dat wij mee aten. Hadden op ons gerekend. Dat konden we natuurlijk niet weigeren en hebben we uiteraard ook niet gedaan. Was prima en gezellig. Maar heel eerlijk gezegd hadden man en ik liever in dat leuke tentje in Den Bosch samen gegeten. Dat hadden WIJ nl in ons hoofd..... Kortom, het heeft verschillende kanten en wat mij betreft liever duidelijke afspraken en niet vanuit gaan dat...

Bieb

Hmm ja daar heb je ook wel weer gelijk in. In de praktijk is bezoek van verderaf eigenlijk altijd mijn familie, dus dan weten we dat ook wel van elkaar. Bij iemand die ik minder goed ken zou ik het inderdaad vantevoren even vragen denk ik. Als wij naar mijn familie gaan en we blijven niet eten, dan meld ik dat wel. Het is daar dus eigenlijk andersom. Soms willen we op tijd thuis zijn ofzo.

Duidelijk

Wij worden bij familie, die op ruim een uur reizen wordt altijd van harte uitgenodigd voor de verjaardag van 15.00-18.00. Ik vind het niet zo gastvrij ogen, maar het is wel duidelijk in ieder geval.
Toen de kinderen nog kleiner waren vond ik het ook wel onhandig. Als je echt nog thuis wilt eten en de kinderen moeten de volgende dag gewoon weer naar school is 6 uur weg gaan wel laat.

Maar we hebben ook familie die vooraf informeert of er mensen willen blijven eten - iedereen woont op minimaal een uur reizen afstand van hen. Wij doen dat graag, want zij kan erg lekker koken en het is nog gezellig ook. En zo zit zij ook niet met enorme resten eten dat zij over heeft.

Colette

In zo'n geval zou ik dan om 1700 weggaan. Jammer dan.....
( of op de terugweg gezellig uit eten. Maar dat is met een paar misschien wel vermoeide kinderen die al teveel chips en taart hebben gehad msch ook geen optimaal plan..)

Colette, in jouw geval

Maar in jouw geval zou ik dan bij binnenkomst laten weten dat je tegen 17 uur weer vertrekt omdat het anders allemaal te krap wordt met op tijd koken/eten en weer naar bed om de volgende dag weer fit naar school/werk te kunnen.
Zij duidelijk, jij duidelijk. In jullie geval is tot 18 uur te laat als je geen avondeten meer krijgt, dus dan duurt die verjaardag voor jullie niet 3 uur, maar 2 uur. Ook helder voor die familie dat dat niet voor iedereen handig is om tot etenstijd te blijven en vervolgens nog een uur te moeten rijden en dan nog te moeten koken.
Nou ja, ik zou dat doen, misschien vind jij het wel overdreven of jammer van het laatste uurtje.

o, hetzelde

Goed, hetzelfde als IngridT dus....die reactie had ik nog niet gezien.

raar

Ik vind dit heel raar en ongastvrij.
Zelf heb ik niet altijd zin in mee-eters, dan nodig ik mensen uit om 14 uur, voor specifiek bakkie en een borrel op de zaterdag- of zondagmiddag. Die komen dan uiteraard wel uit hetzelfde dorp dus zijn ook zo weer thuis. Al naar gelang de drank vloeit en/of de tijd vliegt wordt er ook nog wel eens patat of chinees gehaald, maar zeker toen de kinderen nog kleiner waren was de koek aardig op na 3 uur op visite.

Maar om 16 uur mensen te gast uitnodigen die ook nog eens zo'n eind uit de buurt vandaan komen? Ik zou er niks van zeggen maar een volgende keer (laf misschien) een smoesje verzinnen. En misschien heel krom, maar ik zou ze zeker terug uitnodigen en laten genieten van een heerlijk chineesje of pan soep met verse broodjes. Sommige mensen hebben een voorbeeld nodig van hoe het ook kan. Zijn niet eens gierig of echt gastvrij, maar hebben dit van huis uit niet meegekregen.

voorbeeld

gaat niet helpen. Hier boden we ze die enkele keer dat ze de moeite namen hier te komen wel eten aan, maar dat wilden ze dan weer niet. Misschien juist omdat ze beseften dat ze het "eigenlijk" andersom ook zouden moeten doen. Bij ons is het contact nu helemaal verbroken en ze lijken het wel best te vinden zo. En onze kinderen ook. Ik bemoei me er verder niet mee, aangezien ik van de koude kant ben.

Eerder weggaan

Ik kan me niet voorstellen dat je bezoek geen eten aanbiedt maar onze lieve Heer heeft nu eenmaal vreemde kostgangers. Sommige mensen zijn gewoon wat apart. Daar moet je ook mee leren leven Ik zou inderdaad het bezoek combineren met ergens wat gaan eten, niet te vaak gaan en wat vroeger weg.

Misschien wilden ze niet bij jullie komen eten, omdat ze dat gewoon niet wilden en omdat zij dat zelf niet willen, komt het niet bij hen op dat jullie dat wel zouden willen.

vreemd, maar snap het wel

Waar ik dan de keuze maak om dochter in mijn bed te laten slapen ivm de door de drukte veroorzaakte nachtmerries (yep al 11 jaar lang raak) en zelf accepteer dat ik ook 3 dagen nodig heb om weer tot rust te komen kiest de familie van TO duidelijk voor zichzelf.

Vind ik ook best knap.
Misschien een idee voor de verjaardag van dit jaar.

Vesta

Niks mis met voor jezelf kiezen in jouw geval ;)