Op familiebezoek, blijven eten?

Taxi

"Typisch Nederlands" zie ik niet als iets negatiefs. Het is gewoon een constatering zonder waarde-oordeel. Los van het feit of het werkelijk iets "typisch Nederlands" is om de maaltijden in kleine kring te willen houden. Bij "ons" was dat destijds wel de norm. Maar ik kan niet over de rest van Nederland oordelen

Maar een waarde-oordeel hang ik er niet aan. Hoogstens "onhandig" om twee uur te rijden en voor het avondeten weer weg moeten.

sorry sally

Ik las over het woord 'zelden' heen bij de lichte lunch maar zonder eten twee uur heen en twee uur terug vind ik niet normaal en zeker niet 'Nederlands'. Mijn vier tantes woonden allemaal op meer dan een uur rijden afstand en we kregen daar heus wel wat te eten of er was genoeg te snaaien.

tis druk op OO ;)

Typisch Nederlands is voor mij wel negatief als dat aan iets hangt wat niet gastvrij is zoals geen eten geven

Als je op let wordt 'typisch Nederlands' vooral gebruikt voor negatieve dingen of dingen die helemaal niet normaal zijn (we wonen in molens en lopen op klompen en eten alleen maar kaas).

Hmmm

Je hebt de mensen een jaar niet gezien, geen hechte band mee. Dan had ik op zijn minst even van te voren over afstanden rijden en eten gehad. Hier in huis kan iedereen altijd gevraagd of ongevraagd mee-eten (zie supermarktdraadje) maar ik besef me dat dat niet voor iedereen geldt. Bij het maken van de afspraak is het toch logisch dat je zegt dat je nog een eind moet terugrijden even kijkt hoe je dat met eten gaat doen. Dan laat je het aan de ander over om al dan niet aan te bieden te blijven eten. En inderdaad in de situatie waarin je nu beland was, had ik ook aangeboden om voor iedereen Chinees te halen. Het staat hen vrij om het aanbod aan te nemen.

hier ook

Wij gingen best vaak langs bij mijn schoonzus op 2 uur rijden, met onze jonge kinderen. Dat was ook om Opa en Oma te zien, die dan ook kwamen. Bij ons wilden ze nooit eten, als ze al kwamen. Aan onze kinderen mankeerde van alles volgens hen, en steeds verwijtend gedrag naar man, die volgens mij niks verkeerd deed. Ik bemoeide me er maar niet mee, bleef gewoon vriendelijk doen. Ik heb een hoge tolerantie voor afwijkend gedrag en vind familie belangrijk.

Na de dood van mijn schoonouders hebben zij het contact verbroken om iets onbenulligs en stiekem vind ik dat wel fijn, al is het ergens ook wel jammer voor man (kleine familie). Hij zou het misschien met ze moeten uitpraten, maar daar heeft hij geen zin in en dat is zijn keuze.

Mooiste quote: Het is half zes, ik moet gaan koken, dus het is tijd dat jullie vertrekken.

Ik dacht ook dat het typisch Hollands was. Het lijkt toch wel veel voor te komen...Zelf ben ik dan wel weer extreem naar de andere kant, bij ons krijgt alles en iedereen die zich over de drempel waagt eten aangeboden. Maar ik ben niet Hollands, haha.

@Triva

Wij eten meestal rond 19.00 uur. Er werd door de ontvangers blijkbaar toch al uitgegaan van een kort bezoekje, dus: aankomst 16.00, vertrek 17.00 uur, aamkomst thuis 19.00 uur, snelle maaltijd. Kan net. Ik ga trouwens bij een lange reisafstand ook niet uit van een kort bezoekje.

Typisch Nederlands

Zo erg is het niet dat dit gezegd is, hoewel ik ook wel even de wenkbrauwen fronste.

Van Sally: "Bij "ons soort mensen" was het in mijn jeugd niet gewoon om 's avonds te blijven eten." Ik weet niet wat jouw soort mensen was, bij ons was een warme maaltijd heel normaal. Iedereen kwam van de andere kant van het IJsselmeer, dus zeker een rit van 2 1/2 uur en dan werd er warm gegeten voor ze weer naar huis gingen. Je ging op dat soort dagen rond half 8-8 uur de auto in en kwam ook weer rond dat cijfer thuis. Dat zal ook wel ontstaan zijn omdat visite na een lange rit ook vast wel een broodje lustte, dus dan maar zo op tijd komen dat dat bij ons thuis kon en 's avonds lieten mijn ouders ze ook niet met lege maag vertrekken. Het is misschien wel typisch Nederlands (geen idee) om niet elke maaltijd met visite te delen als ze in de buurt wonen. Als wij mensen op visite hebben die lopend naar ons toe kunnen komen, ga ik er niet automatisch vanuit dat de maaltijd inbegrepen is. Maar als het gezellig is en ze zijn er rond kwart over 5 nog, dan voelen wij ons toch wel verplicht om dé vraag te stellen: blijven jullie eten, of hebben jullie andere plannen?

Ik heb van andere culturen wel geleerd dat het daar vanzelfsprekender is dat mensen blijven eten. Dat is geen vraag, dat is normaal. Bij ons, Nederlanders, gaat het toch wat minder automatisch. Ben je om half 6 niet weg, dan worden 'we' onrustig, zo is mijn ervaring. Dat geldt voor mijzelf, hoe gastvrij ik mij ook wil opstellen, maar ik ervaar dat omgekeerd ook. Ik heb ook niet standaard zoveel in huis dat ik er een dubbel aantal mensen mee kan voeden, dus bij spontane acties wordt het dan óf halen óf improviseren.

Verschil

Bij ons kon iedereen altijd mee-eten, er werden ruime hoeveelheden gekookt en anders iets van de afhaal of aangevuld het een of het ander.
Ondenkbaar dat je weg wordt gestuurd, zeker als de reisafstand hoog is. En zo ken ik het ook uit alle familie en vrienden uit het zuiden.
Toen ik verhuisde naar het midden en westen van het land was daar toch een cultuurshockje: mee-eten was zeker niet vanzelfsprekend, en mij werd regelmatig gevraagd hoeveel aardappels ik wilde eten. Ik ervoer het niet als minder gastvrij, alleen ánders.

ik herken het niet

Vroeger al bij mijn ouders kon ierdereen mee-eten en ook wij bieden dat altijd aan. Soms is het een beetje geregel als het echt onverwacht is (bv. aantal kippenbouten en dan 2 extra personen) maar dat is nog nooit een probleem geweest.
Zelf blijven we meestal niet avondeten als we bij schoonvader op bezoek gaan, maar zijn er dan wel een stuk vroeger dan 16.00 (meestal voor 12.00 en krijgen er dan een lunch). Soms gaan we een mac of zo binnen , meestal zetten we thuis een frietpan aan. Heeft toch te maken met even bijkomen en dingen regelen voor de komende school/ werkdag. Laat op de avond thuiskomen en dan meteen naar bed werkt voor ons niet plezierig hebben we gemerkt. Maar het is niet iets waar we zonder meer vanuit gaan, bij visite bij ons overleggen we altijd , als het kan van te voren.

Hmmm ook gehad..

Mijn man was een hele middag op pad met zijn neefje om iets leuks te doen. Hij kwam daar terug rond 17:00 uur (wij wonen op 2 uur rijden afstand) en schoonzus vroeg hem: wil je nog wat drinken voor je weggaat?
Hij was te verbluft om erop te reageren.
Deze uitspraak is aan de andere kant van de familie nu altijd een hilarisch punt. En wordt meestal lacherig gesteld na het eten. Dan krijgen ze nog koffie en gaan naar huis.
Met betreffende schoonzus is het ook niet meer echt goed gekomen, is geen contact meer mee. Niet hierom maar om ander redenen...

Veel reacties!

Interessant om jullie ervaringen te lezen. Bedankt voor alle reacties!
Het was niet de eerste keer dat zoiets gebeurde bedacht ik me later, vorig jaar kwamen we rond 13 uur aan (waren om 11 uur vertrokken) en gingen rond 15 uur hongerig weg want geen eten aangeboden, alleen koffie.
Nu had ik eigenlijk wel een beetje verwacht dat er geen avondeten aangeboden zou worden, maar niet dat ze al zelf zouden gaan eten terwijl wij er nog niet eens 1,5 waren (en 16 uur komen was op hún verzoek in verband met de middagslaapjes van de kinderen).
Wij vinden hun dochters trouwens heel erg lief en leuk, dus hebben geen signalen uitgezonden dat we de drukte teveel vonden. Het was voor ons ook niet druk. Onze oudste zoon was niet mee, alleen onze jongste dochter van 12, die hoeft niet om 20 uur in bed te liggen. Ik zal als we nog eens gaan, beter communiceren wat ze met het eten gaan doen, zeker nu ik lees dat de meesten van jullie dit ook niet zo gewoon vinden.
Eerlijk gezegd probeer ik van een moeizame relatie waarschijnlijk iets te maken wat er niet is. Laten we er geen conclusies over het Nederlanderschap aan verbinden Zij hebben denk ik niet zoveel boodschap aan ons en dat is verdrietig (man heeft maar één broer tenslotte). We proberen contact te houden, voor hun kinderen en de onze, belangstelling te tonen, cadeautjes te brengen, maar het komt maar van 1 kant. Misschien door de drukte van hun gezin dacht ik, maar ik weet het niet. Het voelt alsof er eigenlijk gewoon niks meer is.

Jammer zeg

Ik herken het helemaal Claire, ik had vroeger zo'n schoonzus. Ze zei letterlijk een keer 'ik heb niets met die mensen'...over andere vrienden, maar zo voelde het ook naar ons toe. Zelfde als wat jij schrijft. Altijd eenrichtingsverkeer, geen belangstelling enz. Ik zag een keer een verjaardagskalender, daar stonden wij of de kinderen helemaal niet eens op. Er kwam ook nooit een kaartje voor verjaardagen bijv. Ik moest ze expliciet uitnodigen en dan nog kwamen ze vaak niet (wonen een kwartier bij ons vandaan).
Uiteindelijk werd het zo moeizaam en werden we niet eens meer op verjaardagen van hun kant uitgenodigd, in het begin ging ik nog bellen en vragen wanneer het was, en dan kwamen we, en op een gegeven moment heb ik het maar losgelaten, wat heel veel pijn deed. (heb er nog wel over gebeld met mijn broer, wat er nu toch was, of we wat fout hadden gedaan) maar dat was niet zo, er was niets vonden zij en dan beloofden ze eens langs te komen, maar dat deden ze ook niet.
Mijn broer is op een gegeven moment in scheiding gekomen en vervolgens zagen we hem weer, haar en de kinderen nooit meer, ze zeggen nu dat het aan ons lag, 'dat we ineens nooit meer kwamen'
Hoop dat het voor jullie anders verloopt, maar ga niet aan jezelf twijfelen, sommige mensen zijn gewoon nogal apart of eenkennig lijkt het wel.
Misschien kunnen de broers onderling wat regelmatiger samen proberen af te spreken?

andersom ook niet duidelijk

Het zou niet in mij opgekomen zijn om 2 uur te rijden voor een bezoek om 16 uur en dan afgetikt te hebben hoe en wat het zat met eten.
Dat kun je best subtiel vragen toch?
Zoiets van: joh voor ons is het een end rijden. Hebben jullie ideeen over eten of een restaurantje in de buurt? kan ik iets meenemen?

Andersom zou ik ook voor eten gezorgd hebben. Maar het feit dat zij vantevoren niet vroegen: wat doen jullie met eten? zou bij mij alarmbellen doen af gaan. In de zin van: ze hebben vast niet op ons gerekend.

Absurd

Ik vind het hele verhaal zo ongehoord, dat het haast lijkt alsof ze een hele onhartelijke en botte manier een signaal af willen geven. Pijnlijk, zeker als het het de laatste nabije familie van je man betreft.

Bij ons woont de familie ook over het hele land verspreid, en bij elkaar eten is een vanzelfsprekendheid. Ook bij mijn schoonzus met gebruiksaanwijzing. Daar worden verder geen woorden over vuil gemaakt.
Vroeger stonden er wel eens hele gezinnen op de stoep, terug op doorreis van vakantie. Dan zette ik de frietpan aan, of de mannen gingen Chinees halen.

Ik denk dat als ik het contact toch aan zou willen houden, de volgende keer van te voren al onderweg een lekker restaurant op Iens of Tripadvisor zou uitzoeken. Geeft je wat te doen onderweg, duurt de rit voor je gevoel minder lang en heb je wat om naar uit te kijken als het bezoek moeizaam verloopt.

Heerlijk dit

Mijn broer en schoonzus blijven ALTIJD eten als ze hier zijn. Maar als we bij hun komen is het een heel ander verhaal. Ze hebben ons wel eens om een uur of 6 s avonds uitgezwaaide terwijl schoonzus tussen het afscheid nemen door naar broer riep dat ze wel bami wilde bij de fou yong hai, en 3 stokjes extra saté....die was de Chinees al aan t bellen namelijk. Wij hebben idd onderweg maar een leuk restaurantje gepakt....( we moesten idd ook 2 uur rijden, door een vreselijke sneeuwstorm ook nog)

Ik probeer het maar bij mezelf te houden. IK ben graag gastvrij, en geniet er ook van om het mensen met voedsel naar de zin te maken. Zij niet. So be it.

Die hele enkele keer dat we er wel aten ( kerst of zo? Geen idee) was er meestal ook bestek te kort en zo. Ze hadden echt maar 6 messen, 6 vorken en 6 lepels. Terwijl ze zelf al met zijn 4 en zijn...ik kan me er niets bij voorstellen...

Ingrid.

Ja herkenning

Hier valt de familie in twee delen uiteen.
Hier bij ons en bij zwager en bij schoonouders (daar zeker, daar kom je echt niet weg zonder een hapje) kan iedereen mee-eten. We maken er wel wat van.

Bij mijn zus en bij andere broer van man wordt je inderdaad tegen etenstijd de deur uitgekeken. Wij moeten ook best een eind rijden, en ze zullen ons niet slap van de honger laten vertrekken, maar echt welkom voelt het niet.
Typisch is dat toch.

Ik ben het van huis uit eigenlijk ook niet echt gewend, ten minste niet onverwacht. Als mijn moeder wist dat ze visite kreeg pakte ze echt wel uit. Mijn zus heeft dat dus helemaal niet en ik heb dat dubbel.

Bij andere zwager is het vooral schoonzus die het mee-eten niet promoot, maar die heeft ook best een bijzondere opvoeding gehad dus tja, daar zitten wel wat issues.

Wat ik altijd vervelend vind is dat mijn man die sociale conventies nooit oppakt. Die blijft rustig zitten bij zijn broer, terwijl ik me op een gegeven moment ongemakkelijk de deur uitgekeken voel. En honger heb. Tegenwoordig pak ik de koe bij de horens en zeg dan: zullen we maar eens gaan en ergens een hapje gaan eten? KLAAR.

Jasmijn ea

Inderdaad herkenbaar, ook die verjaardagskalender trouwens. Ik ben al 25 jaar in de familie en nog nooit gefeliciteerd door zwager, kinderen ook niet trouwens. Wat naar als iemand over je zegt "daar heb ik niks mee" want wat kun je dan nog doen om dat te veranderen.
Guera, de afspraak is gemaakt door mijn man, die zal idd de volgende keer wat duidelijker communiceren over de eetsituatie.. Ik zou toch niet zo snel vragen of ik wat mee moest nemen, dat impliceert voor mij een soort zelfuitnodiging, maar "het is zon eind rijden weten jullie een restaurantje" vind ik wel een hele goede.
Kenfan, ik denk zelf ook dat er een signaal achter kan zitten dat wij niet belangrijk zijn; dat doen mijn schoonouders ook bij ons namelijk. Maar ze zullen het nooit openlijk zeggen.
Ingrid, wat erg, moest wel lachen om die extra stokjes sate, ze moet wel enorme honger gehad hebben!
Ginny, ja inderdaad, sommige mannen pakken sociale signalen wat minder snel op helaas! Wel interessant dat jij en je zus het zo verschillend doen, wat zou daar achter zitten?

Geen idee

Ander karakter denk ik. Mijn zus staat nogal planmatig in het leven, dat zal vast meespelen. Ik denk dat dat een familietrekje is want ik herinner me nog een verhaal van mijn moeder dat zij ooit bij mijn oma (haar moeder) op de stoep stond met mij in de kinderwagen (na een redelijke reis met de trein) en dat ze weer kon omdraaien omdat oma net aan haar dagelijkse/wekelijkse/? wandelingetje ging beginnen en daar viel niet vanaf te wijken.... Zo staat mijn zus eigenlijk ook wel in het leven.

Ik zou als jullie was gewoon je jaarlijkse bezoekje doen, maar dit combineren met een uitje in de buurt of afsluiten met een lekker etentje. Voor het gezin dan. Het is je mans zus, daar moet je het maar mee doen.

Heel raar

Ik zou er van uit gaan dat jullie zouden blijven eten of, indien ik daar over twijfelde, dat vooraf even vragen/aanbieden. Ook als we onverwachts vrienden of familie op bezoek hebben die er om 17 uur nog zijn, stel ik altijd voor om eten te halen als ik niks in huis heb. Wel zo aardig en gezellig.

Tja, wel apart

Om vier uur op bezoek komen vanwege middagslaapje en dan niets te eten aangeboden krijgen, , terwijl er een lange rit wordt afgelegd, vice versa. Jullie kennen elkaar toch langer dan vandaag en hebben elkaar vaker bezocht.
Volgende keer je man de afspraak laten maken inclusief een eetplannetje. Kennelijk komt zwager plus partner zelf niet op het idee. Zulke dingen zijn te leren

weet je

they are just not that into you. Wie had bezoek geïnitieerd, was het jullie voorstel? Ik denk dat je teveel toch uit gaat van je eigen normen en waarden, en dat mag, maar het is niet onlogisch dat je gewoon niet zo'n zin hebben in bepaalde mensen, en familie is wat betreft toch niet anders dan 'niet-familie'. Zij zien jullie als een soort beleefdheidsbezoekcontact, en dat is zoals het is.

Nu lees ik ook je tweede posting, en snap ik nog minder waarom het je zo opvalt? Ik bedoel: ik snap dat jij het erg jammer vindt, en het gaat me niet over de begrijpelijke de teleurstelling dat het contact tussen de broers niet meer lijkt in te houden, maar dat je daaraaan al dan niet eten koppelt is voor mij niet evident. Het is duidelijk dat zij het ls een verplicht nummer zagen en zien.
gr Angela

Angela, Not into us

Ja dat begin ik ook te denken. Maar dat kan ik dan bijna niet geloven van je eigen broer/zwager, dat is voor mij meer wat voor buren of vage kennissen.
Zwager heeft een nieuwe relatie met nieuwe kinderen en we dachten altijd dat het gebrek aan interesse door de ex-schoonzus kwam. Daarom proberen we het opnieuw, nieuwe ronde, nieuwe kansen. Maar het lijkt er wel op dat het gebrek aan interesse van zwager uitgaat.
Moet er aan wennen als een verplicht nummer te worden gezien. Ben toch vaak een graag geziene gast. Daarom stelde ik ook de vraag hier, om te toetsen of het klopt dat dit niet is zoals je normaal met je familie omgaat. Maar wat is normaal, dat blijkt ook maar weer uit de reacties. ;)

Horkerig

Horkerig, dat vind ik zulk gedrag.Ook vreemd dat daarover niet is overlegd van te voren. Niet hartelijk ,dat in elk geval.
Ik begrijp niet wat er moeilijk is aan samen een hapje eten. Je kunt toch iets halen of een aangeklede boterham eten, zoiets.
Een beetje Nederlands is zoiets toch wel hoor. Je eet met je gezin en bij uitzondering worden andere mensen toegelaten aan de eettafel.
Ik woon al jaren in een buitenland waar het zulk gedrag als bijzonder beledigend zou worden ervaren.

Niet Nederlands

Roodborst, ben ik toch niet met je eens. De meesten die hier reageren vinden het ook erg horkerig, maar rare mensen heb je overal, dus ook in Nederland.
Wij hebben het ook meegemaakt. Een tante uit Limburg die na het overlijden van haar man een soort afscheidsbijeenkomst hield, een half jaar na de begrafenis. Veel familieleden kwamen van ver, kregen we alleen koffie en thee. Toen de kinderen om brood begonnen te vragen, zei de dat dat er niet was. Zijn we na een uur weer weggegaan en bij de bakker kwamen we veel familieleden tegen die even kwamen eten voordat ze weer twee uur in de auto gingen zitten. Hebben we vier uur in de auto gezeten en een uurtje op bezoek. We zijn er nooit meer geweest, het contact blijft beperkt tot bellen en een kerstkaart.

ik weet het niet hoor

Ik zou niet te snel denken dat ze 'er geen zin in hebben'.
Ik kan me nl een flink aantal redenen bedenken voor dit gedrag, hoe horkerig het idd ook is.
Ik heb zelf genoeg contacten met mensen die om verschillende redenen minder sociaal overkomen, altijd of met momenten. Mensen kunnen erg bezig zijn met zichzelf door verschillende redenen, waardoor ze niet adequaat sociaal reageren.
Ik heb bij mijn ouders bijv ook weleens gezeten rond etenstijd met kleine kinderen terwijl er geen uitnodiging oid kwam. Voor mezelf vind ik het geen probleem maar kleine kinderen moeten op tijd eten.
Maar op andere momenten nodigen ze wel uit, en ze bedoelen het absoluut niet slecht en willen ook gastvrij zijn. Maar met momenten bezig met andere zaken en weinig oog voor anderen dan, blijkbaar.
Misschien heb ik zelf ook weleens minder gastvrij gereageerd, zonder dat ik het door had. Soms ben ik idd bezoek wel 'zat', maar vaak ook niet en spelen er misschien andere dingen mee.
Lastige kinderen tijdens de maaltijd, bijv. Kinderen die overprikkeld raken. (of volwassenen)
Bij mezelf speelt ook nog weleens mee dat ik bij gasten meer wil maken van het eten. Tot voor kort kon ik echter absoluut niet koken en leverde het tóch stress op. Zal vast zo zijn dat ik daarom eters wel eens geweerd heb, zeker in stressvolle periodes.
Iig betekent onbeleefd gedrag niet áltijd weinig interesse.