Dochter met vriendje in wsnp

Dochter (16) heeft sinds een paar maanden verkering met een knul die sinds kort in de Wsnp zit. Het levert de laatste weken een hoop gedoe en moeilijke gesprekken op. Eerst praten als brugman om ervoor te zorgen dat zij ( en vriendje) naar mij toe min of meer open zijn. Ze ‘mocht’ er van vriendje niet over praten met ons, omdat hij zich schaamt denk ik. Maar dat kan echt niet. Het is te ingewikkeld. Ze mag/ kan niet meer bij hem blijven eten bv. De komende tijd. Heel begrijpelijk, maar niet als wi als ouders niet snappen wat daar de reden van is. Dochter vindt het ook heel moeilijk en naar voor vriend, en heeft ook behoefte om af en toe even raad te fragen of haar hart te luchten.

Nu weer iets anders. Vriendje had haar uitgenodigd om met hem en familie mee te gaan naar t duurste pretpark van nl, dat ook nog eens aan de andere kant van het land ligt. Ik snapte er niks van, heb 3 keer gevraagd of dat wel kon, of dat wel verstandig was....nee, kwam goed, kaartjes waren al gekocht, opa subsidieerde, weet ik veel. Enfin. Losgelaten. Moet me ook Iet. overal mee bemoeien. Nu. 3 dagen voir ze zouden gaan opeens gedoe. Eigenlijk geen geld voor kaartje dochter ( en eten, etc). Vriendje biedt aan het zelf te betalen. Van zijn spaargeld. Wil dochter niet natuurlijk. Die roept dat zij het gaat betalen. Maar kaartje + eten hele dag kost minimaal 60-70 euro. Dat is voor dochter 2-3 maanden zakgeld. Daarvoor kan ze hem komend jaar 6 keer meeenemen maar de bios of zo als ze zou willen. Ik kan natuurlijk ook betalen, maar ik vind dat op een of andere manier heel fout voelen. hoe vervelend het ook is voor het gezin van vriendje,,.zij zullen moeten roeien met de riemen die ze hebben. Ik ben heus de lulligste niet, en voorzie ( als de relatie blijft) dat ik echt regelmatig de kans zal grijpen om iets aardigs of prettigs te doen voor vriendje in deze situatie. Maar nu. Op dit moment, op deze manier heb ik het gevoel dat dochter ( en indirect ik als ouder ook) soort van onder druk gezet wordt?. Kan het niet zo goed uitleggen, maar het voelt heel fout’ Ik wil niet meewerken of betrokkem worden in andermans ( onverstandige?) financiële besluiten. Ik wil niet dat dochter zich onder druk gezet voelt om geld uit te geven dat ze zelf misschien liever anders had gespendeerd. Ik hen er over nagedacht, met man en dochter gepraat en gisteravond besloten dat ze gewoon niet meegaat. En ik proefde volgens mij stiekem een heel klein beetje opluchting bij dochter.

Maar jemig. Wat is dit ingewikkeld. Ik voorzie de komende tijd nog veel meer van dit soort lastige momenten. Zijn er mensen met ervaring? Tips? Het ligt voor mijn gevoel allemaal zo gevoelig...

Yellow