Worden ouders opgelicht door farmaceuten (over adhd)?

Vlaamse

Ja, wat jij beschrijft zal ongetwijfeld voorkomen, dat een onderzoekstraject wordt ingezet op aandringen van de school. Daar worden tenslotte de problemen vaak als eerste overduidelijk zichtbaar. Wat niet betekent dat er daarom onjuiste diagnoses uit voort hoeven te komen. Hoeveel onjuiste diagnoses er zijn? Geen idee, weet jij hoevaak er ten onrechte slaapmiddelen worden voorgeschreven? Maar kinderartsen en psychiaters nemen hun beroep en cliënten ongetwijfeld serieus genoeg om niet lichtzinnig diagnoses te stellen (omdat de school dat graag wil) en met recepten rond te strooien.
En jij hebt wel degelijk gesuggereerd dat scholen een "traject" aanvragen.

Wat dingen

"En jij hebt wel degelijk gesuggereerd dat scholen een "traject" aanvragen." Ik schreef: "Je moet als ouder behoorlijk stevig in je schoenen staan heb ik gemerkt, om een traject te weigeren." Dus ik had het over het weigeren van ouders van een voorstel. Dat impliceert al direct dat de ouders minstens toestemming moeten geven, lijkt me. Hoe jij er dan toch bij komt dat ik heb gesuggereerd dat scholen zelfstandig een traject aanvragen, is mij een raadsel.
Maar goed. Naar aanleiding van deze discussie ben ik nog eens gaan googelen. Jij schrijft dat het vast en zeker zo is dat psychiaters dingen alleen voorschrijven als ze dat echt nodig vinden. Ben ik helemaal met je eens. Maar de psychiaters zijn het onderling niet eens. Hier is een resultaatje van mijn gegoogel. Waar ik dezelfde kengetallen terugvond die ik al eerder in deze draad zelf opdook.
Explosieve toename ADHD-medicatie
"Nederland telt 90.000 mensen die ADHD-medicatie krijgen, meer dan ooit. Dat blijkt uit onderzoek van RTL Nieuws. De Stichting Farmaceutische Kengetallen, SFK, heeft vastgesteld dat dit jaar 726.000 keer ADHD-pillen als Ritalin, Strattera en Concerta zullen worden verstrekt. Dat is 16% meer dan vorig jaar, en maar liefst 249% meer dan in 2002. Toen werden de middelen 207.521 keer verstrekt.
Het blijkt dat van de 90.000 mensen die ADHD-middelen slikken, het overgrote deel jongens onder de 18 jaar zijn. Volgens deskundigen tonen de cijfers aan dat er steeds meer en ook langer medicijnen tegen de gedragsstoornis worden voorgeschreven.
Prof. Jan Buitelaar, psychiater aan het UMC St. Radboud, zegt dat er veel te makkelijk naar de pillen wordt gegrepen. Medicijnen onderdrukken alleen het drukke gedrag maar pakken niet de oorzaak aan. "Als je de medicijnen stopt, vallen de kinderen vaak weer terug. Ook de langetermijneffecten zijn niet duidelijk", zegt Buitelaar. Hij vindt dat er meer moet worden gekeken naar alternatieve behandelingen, zoals diëten en hersentrainingen.
Balans, de belangenvereniging van ouders van kinderen met ADHD, stelt dat er geen bewezen alternatieve behandelingen zijn. "Er is een aantal kinderen dat per se niet goed kan functioneren zonder deze medicatie. Dat is bewezen in heel veel onderzoeken," zegt woordvoerder Arga Paternotte."
Enfin, het is de discussie hier in een notedop. Hier worden beide kanten nog eens weergegeven, al zegt Pernotte er niet bij hoeveel van de mensen met ADHD volgens hem niet buiten de medicatie kunnen. Maar dit keer uit een hoogleraar zijn twijfels bij het voorschrijfgedrag van collegae. Het is dus niet zo dat iets o.k. is, omdat een psychiater het doet. Het hangt er maar van af welke je spreekt.

Massie

13 leerlingen??? Dan zul jij niet op regulier onderwijs werken.....En als jij dan in speciaal onderwijs werkt, lijkt het mij niet ongewoon dat daar leerlingen zitten die medicatie hebben....niet echt representatief dan dus....

Mijn zoon is ook geen rotjochie....maar zijn gedrag kan wel tot grote irritatie leiden, bij zowel kinderen als volwassenen....en hij bedoelt het echt niet rot, maar zijn ADHD en enorm grote rechtvaardigheidsgevoel zitten hem in de weg....nog voor ikzelf kan ingrijpen bij 1 van de andere 2 kinderen, zit zoon er al bovenop.....dank je schat, maar opvoeden kan ik echt zelf wel, heb ik jou niet bij nodig....en dat 10 keer in 5 minuten....met medicatie is dat beter reguleerbaar....

Nogmaals, wat mij betreft is de stijging met reden, namelijk betere en eerdere diagnoses en daardoor problemen voorkomend....

Maar ja, dat was niet de insteek van de starter

Oh...

en niet elke school dirigeert je richting onderzoeken hoor....bij oudste riep ik al vanaf het 1e oudergesprek, waar concentratie en druk gedrag werden genoemd, zou hij ADHD kunnen hebben....maar nee! Dat kon niet, hij was gewoon nog erg jong....elk oudergesprek vroeg ik weer, zou het.....neeeee, het is de tijd van het jaar, hij is moe, het is een drukke tijd, toe aan vakantie blablabla....pas toen het 3 jaar later echt helemaal op school mis ging en ik zelf al een traject was gestart, toen pas had school zoiets, tja, ws is er toch wel wat aan de hand....

En nu voor zoon 2 weer....geen duidelijke ADHD-kenmerken, wel een aantal....en ook hier, op mijn verzoek, toch maar laten onderzoeken.....ik ben dan ook heel benieuwd....

maar waarom? waarom laat ik hem toch onderzoeken? Omdat ik niet wil dat hij tegen dezelfde of mogelijk dezelfde problemen gaat aanlopen als oudste. Dit keer wil ik WEL op tijd beginnen met wat er dan ook nodig is.....

Oh, en zoon 1 en zoon 2 hebben niet op de dezelfde basisschool gezeten, dus daar kan het ook niet aan liggen....

Vlaamse gaai....

>>ik acht het woord slikkers niet synoniem aan het begrip verslaafde. Geeft verder niet hoor. Of zijn die anti ADHDmiddelen wel verslavend? Nee toch, dacht ik? < <

Nou, echt vriendelijk vind ik het woord slikkers niet. Spreek je zo ook over mensen die anti-depressieva krijgen? Of andere medicatie? Zijn dat ook slikkers?

Nee, gelukkig zijn ADHD-medicijnen niet verslavend, ik kan er elke dag mee stoppen en daar zal zoon geen hinder van ondervinden....Ook daarom vind ik dit soort berichtgeving altijd zo stemmingmakend. Een diabeet kan ook niet zonder medicatie, iemand met reuma moet ook pillen slikken....Waarom een ADHD-er dan een slikker noemen?

Massi

>>Ik denk dat jij het hierin met mij eens zult zijn: de oorzaak van al die pillen ligt niet bij juffen die geen zin hebben in ettertjes. Jij ziet de oorzaak bij verbeterde diagnostiek, maar geeft tegelijk aan dat ADHD niet fysiek 'aantoonbaar' is. < <

Fysiek niet aantoonbaar in de zin van, er is geen scan mogelijk, maar fysieke kenmerken zijn er wel degelijk bij ADHD-ers...onrust, tikken, friemelen....

>>Daarmee blijven diagnoses (in mijn ogen) een redelijk subjectieve zaak waarin psychiaters een sleutelrol spelen. < <

Ja, wie anders zouden daar een rol in moeten spelen? Maar de starter laat het overkomen alsof de farma-industrie dit allemaal regelt....

>>Kijk, het ios ronduit jammer dat de persoon die dit draadje startte bekend staat (ik heb wel even gegoogled) als een troll van het vervelendste soort, hij is op verschillende sites niet meer welkom. Feit blijft dat er reden is tot bezorgdheid wat betreft het gebruik van dit soort medicijnen bij jonge kinderen. Als je dat zegt, veroordeel je toch niet meteen de ouders van zo'n kind?< <

Maar waarom dan die reden tot bezorgdheid? Methylfenidaat wordt al 30 jaar voorgeschreven, en tot nu toe heb ik nog geen onderzoeken gehoord of gezien die nadelige gevolgen daarvan beschrijven, sterker, er zijn wel veel onderzoeken die duidelijk maken dat GEEN medicatie veel grotere gevolgen kan hebben (en dus wel verslaving kunnen veroorzaken, omdat ADHD-ers toch rust zoeken). Ik vind echter wel dat Dokelaar ons ouders veroordeelt, omdat hij eigenlijk stelt dat wij domme dozen zijn die blind vertrouwen wat de farma-industrie ons voorschrijft, alsof ik niet heel diep heb moeten nadenken voor ik mijn zoon Ritalin gaf....

>>Maar de maatschappij ís nu eenmaal zo geworden. Ik kan en mag mijn zoon niet thuishouden onder het motto: al doende leer jij ook wel alles. Dan komt hij er niet in dit leven, hij moet leren zich te conformeren. En een diploma halen. < <

Helaas, zo zit het systeem in elkaar....of je daar blij om moet zijn, is maar de vraag....maar laten we niet net doen alsof het een probleem van de laatste jaren is...Ook in grootmoederstijd zijn er ADHD-ers geweest, maar zoals ik al eerder zei, dat waren gewoon de rotjochies, de jongens die nooit luisterden, de appelboom van boer Jansen leegroofden, enz.....in die jaren werden dit soort problemen met andere hand aangepakt, en kreeg je een pak rammel....wij, in onze huidige maatschappij hebben besloten dat dit niet meer kan en mag....Een pak rammel is kindermishandeling...maar ja, de onrust blijft in deze kinderen en ik weet ook wel, die sla je er niet uit, maar toen begreep men wel na een aantal malen, als ik die fratsen uithaal, dan krijg ik een pak rammel....Daarbij was de controle vroeger ook vele malen groter....het hele dorp kende Pietje, en Pietje liet het vaak wel uit zijn hoofd om wat uit te vreten....
wie let er tegenwoordig nog op Pietje? Veel te vaak zie ik kinderen al vanaf 3 jaar alleen op straat spelen, dingen uithalen....en zeg er maar niks van, want je krijg nog een grote b.. ook...Nee, dat zijn niet allemaal ADHD-ers, maar een ADHD-er die zo losgelaten wordt, zal sneller geneigd zijn tot negatief gedrag dan een ADHD-er die de juiste begeleiding krijgt, of in ieder geval aangesproken wordt op zijn gedrag....Nee, een pak rammel is niet meer van deze tijd, en dus moet er iets anders, want inderaad, de huidige maatschappij zegt, wij moeten leren, wij moeten voor ons 18e voldoende geleerd hebben om een baan te vinden....werken, dat is je toekomst....

Ja, in de tijd van de jagers waren ADHD-ers de perfecte jagers....misschien is het wel een oereigenschap die de evolutie overleefd heeft, alleen, in deze tijd heb je er geen moer aan....

Zorgwekkende ontwikkelingen

Mijn bescheiden ervaring op dit gebied vind ik wel vrij zorgwekkend. Mijn zoontje van 9 is een vrij druk jochie. De school is er van overtuigd dat hij ADHD heeft en weet wel een psycholoog (ja, echt een psycholoog, geen psychiater) die de diagnose wel kan stellen en dan kon hij medicatie krijgen. Dit is mij letterlijk zo gezegd door de school. Ik vind dat vrij schokkend. Ten eerste dat de school een diagnose wil laten stellen door een niet gekwalificeerd iemand en ten tweede dat medicijnen maar gelijk als oplossing worden aangedragen.

Nu denk ik zelf niet dat mijn zoon ADHD heeft maar zelfs al zou hij het hebben dan zou ik zeker niet gelijk naar medicatie grijpen. Ik wil hiermee niet zeggen dat andere ouders dit wel doen hoor maar alleen aangeven dat de school wel heel makkelijk die conclusie ADHD=medicatie trekt. De huisarts heeft overigens (nadat ik hem dit verhaal heeft gedaan) precies hetzelfde gezegd. Dat als ik een diagnose zou hebben voor zoon dan kon zoon wel medicijnen krijgen.

Nog afgezien van dat ik werkelijk niet denk dat mijn zoon ADHD heeft vind ik die gevolgtrekking wel erg makkelijk gedaan door deze instanties. Voor hun leidt een ADHD diagnose blijkbaar automatisch tot medicatie. Ik kan me voorstellen dat ouders die wat kwetsbaarder zijn (de taal niet goed beheersen bijvoorbeeld) zich wel makkelijk laten overdonderden door een school die het aanstuurt op een diagnose en medicatie. Veel ouders hebben toch nog wel een bepaald ontzag voor de school en zullen daardoor toch eerder stappen ondernemen die ze anders niet hadden gedaan.

Overigens wil ik hiermee niet zeggen dat medicatie geen goede hulp is voor kinderen met ADHD maar wel dat het soms wel erg makkelijk als oplossing wordt aangedragen. Net zoals er wel heel makkelijk soms met diagnoses wordt gestrooid. Juist door mensen die een zekere autoriteit hebben maar hebben maar niet dusdanig diep in de materie zitten dat ze er echt verstand van hebben.

Het lastige van ADHD is natuurlijk inderdaad dat er geen echte test is die zwart op wit kan aangeven dat een kind ADHD heeft waardoor er een soort grijs gebied is voor kinderen die wel ADHD kenmerken hebben maar toch geen ADHD hebben. Het is dat maar net welke kant de bal oprolt.

Maylise

Mijn ervaring met adhd en andere aandoeningen

is niet heel groot, daar ben ik heel eerlijk in.
Maar als symptomen van ADHD, onrustig, friemelen en niet kunnen stilzitten zijn, dan heeft het gros van de kinderen. Dat zijn echt gewone gedragingen van een kind.
Een psycholoog/psychiater moet dan wel van goede huize komen wil het onderscheid kunnen maken zeg.

Nou het volgende: Als eerste wil ik zeggen dat mijn ervaringen ongeveer uit 30 scholen in Den Haag en omstreken bestaat, dus zeker niet representatief.
Dit is puur mijn ervaring.
Mijn ervaring is dat op scholen met kinderen op achterstandsscholen er veel meer gediagnostiseerde kinderen zijn. Dus kinderen met ADHD, ADD, asperger en al wat dan meer. Nou snap ik dat gedragsproblematiek in achterstandswijken veel meer voorkomt, maar vaak heeft dat een aanleiding doordat de thuissituatie niet ideaal is. Maar zo'n 'lastig' kind krijgt tegenwoordig dus ook een labeltje(vreselijke term)

Nou geloof ik niet dat kinderen in die scholen meer last hebben van ADHD en anderen dingen. Dus hoe kan dat dan. Een directeur zei dat dit kwam door de goedbedoelende hulpverlening die in die gezinnen al aanwezig was. Een diagnose kon geldstromen beschikbaar maken.

Zijn die scholen sneller met doorverwijzen
krijgen die kinderen sneller een labeltje
Of is het zoals Anna zegt en houden mensen op scholen in betere wijken de diagnose geheim.

Als laatste wil ik zeggen, dat ik niet ontken dat ADHD bestaat. Ik ken jullie situaties ook niet Anna en Guinevere, maar ik snap dat jullie de keuze hebben gemaakt het best passend bij jullie kind en jullie situatie. Ik snap ook dat jullie helemaal gallisch worden van het feit dat jullie jullie keuze iedere keer moeten verdedigen. Toch hoop ik dat jullie mijn posting los kunnen zien van jullie eigen situatie, gewoon ook omdat ik mij oprecht verwonder. Want als een kennis van mij haar drukke dreumesdochter nu al een ADHDer noemt en even voor het gemak een zelfdiagnose stelt is wat mij betreft een tikkeltje overdreven.

Vlaamse gaai

"Als jullie oprecht van mening zijn dat alle kinderen die medicijnen krijgen ADHD hebben en dat alle scholen alleen een traject aanvragen als dat strikt noodzakelijk is." Citaat van jou. Hier zeg je dus overduidelijk dat scholen het "traject" aanvragen.

Financieel

Gelukkig is het in dit land nog altijd zo dat dergelijke diagnoses door een psychiater gesteld moeten zijn, wil je recht hebben op de bijbehorende voorzieningen. Wat de school vindt staat niet op de 1e plaats. Ik geef wel toe dat er op scholen toenemend de neiging lijkt te bestaan om zelf psychiatertje te spelen, dat merk ik zelf ook. Maar mijn zoon heeft een erkende diagnose om ze mee om de oren te slaan.
Er heeft nog niemand inhoudelijk gereageerd op mijn stelling dat medicijnen en rugzakken financieel juist gunstig zullen uitpakken. Hebben jullie dat bericht niet gelezen?
En ik wil nog iets kwijt over die medicatie: deze stelt mijn zoon juist in staat om te leren hoe hij met zijn ADHD moet omgaan. Sinds hij medicijnen gebruikt heeft hij zóveel bijgeleerd, dat wij na 3/4 jaar de dosering hebben kunnen verlagen (halveren). En nee Kiki, hij was niet gewoon maar een friemelend kind dat niet stil kon zitten. Dat is alleen maar het beeld dat de wereld heeft van ADHD. Van de bijkomende problematiek hoor je nooit veel. Maar psychen hebben daar wél kaas van gegeten en kijken naar al die aspecten.
Wat denk je van de slaapproblemen, overgevoeligheden, impulsiviteit? Mijn oudste kind was al van baby af aan "anders". Wij weten nu waardoor dit komt. Ik ben erg blij dat tegenwoordig de mogelijkheden bestaan om hem hierin te begeleiden. 50 Jaar geleden was het hem waarschijnlijk vergaan als de vader van Nikus.
En nogmaals: de schattingen van het aantal ADHD-ers in dit land lopen van 2 tot 4%. Dat is er 1 in elke klas.
En niet alle ADHD-ers hebben medicijnen nodig. Maar het kan velen van hen wel verrekte goed helpen om zich tot een evenwichtige volwassene te ontwikkelen.

Ik vind het genoeg...

ik heb eigenlijk al veel te veel in deze discussie gezegd....dingen worden meteen uit hun context gehaald (ik bedoelde nergens dat alle friemelende kinderen ADHD zouden hebben), er reageren mensen in het draadje die ik nog nooit eerder hier heb gezien, maar wel al hun mening over mij klaar hebben, en zelfs toegeven geen ervaring met ADHD te hebben....en de starter van het draadje is in geen velden of wegen meer te bekennen.....

School diagnostiseert

Maylise schreef: "Mijn bescheiden ervaring op dit gebied vind ik wel vrij zorgwekkend. Mijn zoontje van 9 is een vrij druk jochie. De school is er van overtuigd dat hij ADHD heeft en weet wel een psycholoog (ja, echt een psycholoog, geen psychiater) die de diagnose wel kan stellen en dan kon hij medicatie krijgen. Dit is mij letterlijk zo gezegd door de school. Ik vind dat vrij schokkend. Ten eerste dat de school een diagnose wil laten stellen door een niet gekwalificeerd iemand en ten tweede dat medicijnen maar gelijk als oplossing worden aangedragen."

Ik denk dat jouw ervaring niet uitzonderlijk is. Hier op OO zie je dit geregeld: kind gaat naar school, school signaleert een probleem en wil dat er een label komt. De school heeft daar belang bij: er komt een rugzakje, en vervolgens komt er ondersteuning op school.

In de pers heet het echter dat ouders geen raad meer weten met normaal kindergedrag en om Ritalin vragen.

Pris

Het komt voor...

Kiki schrijft: "Als laatste wil ik zeggen, dat ik niet ontken dat ADHD bestaat. "

Hetzelfde geldt voor dyslexie. Het bestaat beslist, maar niet in die mate waarin het nu in Nederland voorkomt. Veel van mijn dyslectische studenten hebben simpelweg slecht onderwijs gehad. De marges waarbinnen met name jonge kinderen met lezen en schrijven moeten presteren, zijn smal.

pris

Anna

Ja, ik kan begrijpen dat je vertrekt uit deze draad. De zeemeeuw is toch verdwenen.
Ik kan het uiteindelijk niet laten om te reageren: in de hoop dat ik wellicht nog enkele mensen meer begrip kan bijbrengen voor ADHD-ers en de behandelwijze. Misschien ga ik ook maar in de tuin zitten, in plaats van op de kast. ;-)

Guinevere

Tsja, zat ik gisteravond mijn laatste bericht te typen, had jij alweer gereageerd. Grappig. Heb trouwens heerlijk geslapen, dank je wel . Ik zie in dat ik mijzelf duidelijker had kunnen uitdrukken in de posting naar Anna. Zal het nog een keertje uitleggen. Ik spreek heel wat mensen over 'kinderen met een diagnose' omdat mensen weten welk werk ik doe en graag hun mening willen geven (het zit ze vaak hoog, haha). Daardoor weet ik dat er twee wijdverbreide meningen zijn omtrent kinderen met een diagnose. 1) Scholen willen een diagnose omdat ze op die manier geld krijgen / rotjochies naar sbo of cluster 4 kunnen schoppen / de schuld van het huidige slechte onderwijsniveau kunnen verplaatsen naar slechte ouders. 2) Ouders van nu kunnen niet meer opvoeden. Hoe lager ze zitten op de sociaal-economische ladder, hoe minder opvoedcapaciteiten. Vandaar dat veel lastige kinderen uit achterbuurten een diagnose en medicatie hebben.
Let op, in beide gevallen gaan de sprekers ervanuit dat kinderen met een diagnose zich altijd of meestal vervelend gedragen. Mijn punt was nu juist, dat ik dat niet zo zie bij ons op school. Nogal wat kinderen met een diagnose zijn helemaal niet vervelend. En omgekeerd, ik heb al heel wat leerlingen gehad die zeer agressief gedrag vertoonden naar anderen, maar geen duidelijke diagnose hadden, laat staan medicatie.
Waarmee al duidelijk is geworden (voor mij dan) dat 'het probleem van de etterbak oplossen' in elk geval niet de (enige) oorzaak is voor de toename in de medicijnverstrekking. Ik hoop dat het zo een stuk duidelijker is, ik schreef wat kort door de bocht.
De verhalen van Emma B, Nikus en Maylise hebben 1 ding gemeen: er is in deze maatschappij bijzonder weinig begrip of geduld voor kinderen die afwijken. En mijn punt blijft: ik ben faliekant tegen het 'verziekelijken' van anders zijn. Ik zie daarin grote gevaren, ook voor de toekomst.
Groetjes
Massi

Klopt

Dat wat je beschrijft klopt helemaal, Massi. Een kind met een diagnose wordt al snel als etterbak beschouwd. "Ah, een ADHD-er/autist! Dan heeft die het gedaan natuurlijk!". Daarom houden veel ouders de diagnose liever stil (ik ook). En aangezien brave borsten die ook toevallig ADHD hebben door de buitenwereld niet als zodanig worden herkend, kunnen ze ook niet veel veranderen aan de beeldvorming. Die anderen vallen gewoon meer op.
Over dat verschil in milieu: ik denk dat het overal kan voorkomen, hoewel een ADHD-er wel meer kans loopt om af te zakken naar een lager milieu en daar zijn/haar genen door te geven aan het nageslacht. Wellicht slagen mensen uit de "hogere" milieus er vaker in hun kind op andere manieren binnen boord te houden, waardoor de kinderen niet in het diagnosetraject hoeven te komen. Kijk maar eens naar het kind van Emma B. dat naar een particuliere school gaat. Dat kan iemand met een lopende-bandbaantje zich niet veroorloven. En die laatste heeft wellicht minder mogelijkheden danwel inzicht om het kind de juiste begeleiding te geven. Mogelijk komt zo'n kind dus eerder uit op medicatie dan het kind uit de bungalows verderop. Dit is natuurlijk ook generaliserend, daar ben ik me van bewust, maar hoe hoger het milieu, hoe groter de kans dat iemand zich uit zichzelf verdiept in diverse aandoeningen en de bijbehorende opvoedmethodes. Kijk maar eens hier op het forum, vind ik een aardig voorbeeld van mensen uit een bovenmodale omgeving die bewust met opvoeden bezig zijn.

Anders zijn wordt denk ik wel geaccepteerd in de huidige maatschappij, maar dan is het wél de bedoeling dat je meegaat met de reguliere stroom. Teveel afwijking past daar niet in. En dat meegaan met die stroom lukt niet altijd natuurlijk. Wij proberen onze zoon ook binnenboord te houden in die reguliere stroom. Want wij vinden het belangrijk dat hij tussen de "gewone" kinderen leert leven en zich staande leert houden, omdat het als hij groot is ook zo zal zijn.

Strattera etc.

Eerlijk gezegd maak ik me momenteel veel drukker om het feit dat ouders van kinderen met ADHD die langwerkend methylfenidaat nodig hebben dit toch nog uit eigen zak moeten betalen terwijl voor die kinderen dat medicijn broodnodig is. Dat vind ik pas schandalig...
Overigens valt Strattera niet onder de opiumwet en het wordt al sinds 2004 in Nederland voorgeschreven vanwege zijn gunstige invloed niet alleen op de ADHD-symptomen, maar ook op de stemming en het gedrag van kinderen met AHDH. Maar ook Strattera valt onder de (niet) vergoedingsregeling voor langwerkende medicijnen. De actie van Eli Lilly kan natuurlijk totaal niet door de beugel maar die hele ophef over Strattera als zijnde "levensgevaarlijk" is volgens mij nonsens en niet relevant.

Anna, ik snap werkelijk niet waarom je je zo onwindt

Ik vind de hele discussie juist heel civiel en respectvol.

Ik vind dat je bepaalde zinnen van anderen enorm uit zijn verband rukt. Ik weet niet of je mij bedoelde met mensen die je niet eerder hier op het forum gezien hebt. Ik schrijf toch al even mee, hoewel ik niet zie dat waarom dat relevant is in deze discussie.

Het verhaal van maylise

Is ook ons verhaal. Hier ook een school die de diagnose en de medicijnen zo`n beetje paraat had. "Er is zeker geen psychiater bij nodig, de huisarts schrijft zò een receptje uit."
Onze huisarts dacht daar gelukkig iets anders over. Hij vond het zeker geen kleinigheidje om medicijnen voor te schrijven. Als je als ouder duidelijk maakt aan school dat medicijnen er niet gaan komen wordt er vast info opgevraagd voor speciaal onderwijs. De aanvraag van een rugzak is gelijk een aanvraag voor speciaal onderwijs. Je moet als ouder zeker sterk in je schoenen staan om school duidelijk te maken dat het kind geen problemen heeft, maar school. Misschien een pilletje voor de leerkracht?
Ik heb me wel degelijk zeer verdiept in ADHD en zie ook het grijze gebied bij zoon. Diagnose is er niet gekomen. De kenmerken van ADHD op zich geven geen diagnose. Het gaat erom of het kind er problemen door ondervindt en/of een leerachterstand. Dat is totaal bij onze zoon niet aan de orde. Dus geen diagnose, geen rugzak en geen medicijnen.
Ik zou niet weten of zoon nu wel of geen ADHD heeft. Het is voor ons als ouders ook niet interessant om te weten. Mijn opvoeding hoeft volgens de deskundigen niet aangepast te worden. Ik doe het "goed." Nou, dat is fijn, dat dat blijkt uit de onderzoeken.
Wat school betreft heeft het mij ook slapeloze nachten gekost. Alle dilemma`s doorlopen. Mee gaan in dit circus? Mee gaan in de "oplossing" van een diagnose waar ik zelf niet achter sta? Mijn kind een placebo geven om de juf zoet te houden? Andere school zoeken, terwijl kind het prima naar zijn zin heeft en goede resultaten boekt?
Ik voel me ondertussen zelf een kinderpsycholoog en orthopedegoog. Ik hoor niet in de rubriek zorgenkinderen. Nee, mijn kind heeft geen diagnose. Dat klopt. Maar vele problemen herken ik wel. Alleen lossen ze hier op zonder medicijnen en zonder diagnose. Ik wil het niet. En nee, ik doe mijn kind niets te kort. Ik ben in principe tegen medicatie op zeer jonge leeftijd. Uitgezonderd de zeer extreme gevallen.
Ouders die wel medicatie geven aan hun kind ken ik. We voeren er interessante gesprekken over.Niemand hoeft bij mij in de verdediging. Daarom ben ik misschien juist het aanspreekpunt voor hun.
Mijn kind heeft geen diagnose, geen medicatie, maar ik ben net zo deskundig als ouders die dit pakket wel in huis hebben.
Dat is hier op het forum juist heel anders. O, heeft jou kind geen diagnose, nou dan weet je er niets van. Geef jij geen medicijnen? Nou, dan zal het wel mee vallen, dan heeft je kind geen stoornis.

Wil40

>>Dat is hier op het forum juist heel anders. O, heeft jou kind geen diagnose, nou dan weet je er niets van. Geef jij geen medicijnen? Nou, dan zal het wel mee vallen, dan heeft je kind geen stoornis. < <

Ik heb nou echt nog nooit iemand daarop betrapt hier op het forum, laat eens zien waar dat is gebeurd?

Anna

Uit een heel stuk dat ik schrijf over mijn ervaringen met mijn zoon vind je dit de belangrijkste zin?
Het is geen kwestie van "betrappen."
Maar goed, er worden mensen zelfs uit het topic zorgenkinderen "geweerd" omdat ze problemen hebben wat volgens anderen niet zou passen in de rubriek "zorgenkinderen". Soms nieuwe forumleden waar je dan dus niets meer van hoort. Dit gaat de laatste tijd iets beter. Mensen zitten soms vol vragen en maken zich zorgen. Dat deed ik ook. Maar ik had geen diagnose, hoorde dus niet bij "zorgenkinderen."
En ik was al helemaal geen deskundige. Daarvoor moet je als ouder minstens maandelijks bij de kinderpsychiater lopen en met je handen in het haar zitten.
Ook hier in dit draadje wordt geschreven: "Schrijfsters geven toe geen ervaring te hebben met ADHD."
Nou en, ik heb ook geen obesitas, maar kan wel oplossingen aanreiken. Als je zonder ervaring geen mening mag geven kunnen er veel onderwerpen geschrapt worden op het forum. Maar zodra het gaat over ADHD of andere stoornissen moet je minstens een ADHD` er in huis hebben. Ook al heb ik 10 kinderen met een stoornis, dan ben ik nog geen deskundige. Hoogstens een ervaringsdeskundige.

Ja wil40

want het is nogal een beschuldiging eerlijk gezegd, en ik ben dan ook benieuwd....

Noem dan eens wie er uit Zorgenkinderen is geweerd? Noem dan man en paard Wil40? Ik kan me namelijk ook herinneren dat ik ook jouw tips daar ter harte heb genomen, dus jij bent daar niet geweerd volgens mij.....

En wie heeft jouw geen deskundige genoemd? In mijn ogen is elke ervaringsdeskundige een deskundige. Je kan van mening verschillen over de aanpak, of zoals in ons geval, het wel of niet geven van medicatie, maar daarom kan de manier waarop je bepaalde dingen hebt aangepakt wel belangrijk voor anderen zijn. Zo heb ik ook heel vaak goede tips van K. Heksenvet gekregen....het is niet zo dat ik ook alles toepas, maar sommige dingen wel....

Maar, feit is wel, mensen die geen kennis van ADHD hebben, die kunnen mij geen tips geven, zo simpel is het dan wel. Hoe kan iemand, die eigenlijk niet eens weet wat ADHD inhoudt, mij gaan adviseren over ADHD?

Nikus

Precies, ieder mens is anders. En je kan niet meer doen dan elkaar tips te geven of steun. Met een kind met een stoornis ben je niet deskundig, alleen ervaringsdeskundig. Die ervaring kan je op onze andere manieren opdoen.
En idd, tips geven, geen oplossingen.
O, en hier in huis lopen 2 brildragenden, weet je wat dat kost? Ik krijg ook niets vergoed. Maar daar heb ik het niet eens over. Zou ik ook wel een PGB voor willen....
We kunnen onmogelijk alle medicatie en hulpmiddelen met ons allen in een premie ophoesten. Ik vind dat we het in Nederland eigenlijk prima voor elkaar hebben.

De relativiteit van de deskundigheid is precies de reden waarom ik niet zat te springen om een diagnose. Daar heb je de kern van mijn weerstand.

Klopt anna

Ik ben daar niet geweerd. Omdat ik nooit antwoord heb gegeven als er rechtstreeks naar een diagnose werd gevraagd. Ik kan je zo geen namen geven. Maar herinner jij je geen starters van draadjes die werd medegedeeld: "Dit lijkt me niet iets voor de rubriek zorgenkinderen?"
Ik heb daar wel eens op gereageerd met: "Misschien maakt deze ouder zich enorm zorgen en durft hier niet eens meer te reageren."De startster van het draadje reageerde toen met : "Inderdaad, ik zit helemaal aan het begin van een traject, maar blijkbaar moet je eerst een diagnose op zak hebben voordat je hier mag komen."
O jee, nu moet ik het archief in en namen zoeken en nog erger een link geven.
"Mensen die geen kennis hebben van ADHD kunnen mij geen tips geven." Waarom niet? Als jij vertelt dat je kind b.v. slecht slaapt door de medicatie kan ik jou wel vertellen dat de dokter eventueel melatonine voor kan schrijven. Mijn kind slikt het niet, maar ik ken alle bijwerkingen en weet dat ze vaak worden voorgeschreven bij slaapproblemen in combinatie met ADHD.
Als jij zegt dat je kind op school enorme woedeaanvallen heeft kan ik jou advies geven. Het doet er toch niet toe dat die woedeaanvallen veroorzaakt worden door ADHD? Ook kinderen zonder stoornissen hebben vaak dezelfde problematiek.
Je hoeft toch geen advies over de ADHD? Alle opvoedingsproblematiek er om heen komen vele ouders tegen. Ook die met kinderen zonder diagnose. Dat is gewoon opvoeden. Met of zonder diagnose. Niemand heeft een gebruiksaanwijzing.