U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
)
Hier is het rustig
Dochter mag over 2 weken naar het ziekenhuis voor een maagontledingstest. Gisteren was ze helemaal blij, ze had die dag 'maar' vijf keer overgegeven. Hopelijk komt er na de test meer duidelijkheid.
Tonny, wat een spannende berichten, een goed begin van het nieuwe jaar.
Genista, fijn dat je me even noemde, dat doet me goed. Vervelend dat er bij jou nog zoveel meer op je bordje ligt. Fijn om te lezen dat jullie als stel goed voor elkaar zorgen, dat is de basis van alles, denk ik weleens.
Voor Urslau hoop ik dat het bordje ook minder vol wordt dit jaar.
Hazeltje, goed om te lezen, die fysio enzo, je berichtjes klinken erg positief, houden zo!
We hebben een heerlijke kerstvakantie en genieten van het cocoonen onder de kerstboom.
Voor 2015 wens ik iedereen veel gezondheid en liefde.
Juline
ik was nog niet klaar :)
Nu de rest nog even. Of nou ja even... korte stukjes schrijven schijnt mij niet te lukken!
Uslau vergis je niet, ik *klink* hier alsof alles lukt, maar niks is minder waar. Is ook deels de prednison hoor, daar word je enigszins hyper van en dat zorgt dan weer dat je wel eens teveel doet. De fysio waarschuwt me elke keer. Het gaat wel steeds beter maar het is nog steeds niet veel en ik kom mezelf ook regelmatig tegen.
En ieder zijn dingen, ik ga dan regelmatig mee boodschappen doen maar ik lees dat jouw man al flinke stukken autorijdt. Petje net zo goed af 
. Ik durf dat nog niet, ben te ongeconcentreerd en het is te vermoeiend. Korte stukjes doe ik wel eens, naar het zwembad ofzo. Dat is wel helemaal 2 km dus dat is goed te doen.
Op naar de gewone werkdagen voor jou! Wij hebben wat dat betreft inderdaad mazzel.
Ik denk dat er bij de meesten nog wel wat dingen spelen naast dat wat er hier geschreven wordt... Ook ik zet niet alles hier neer. Bordjes hebben soms elastieken randen lijkt het wel.
En ik hoop dat je maandag weer wat wijzer wordt!
Genista, handjes dichtknijpen inderdaad dat iedereen om je heen er nog is... erg herkenbaar. Wat een mazzel hebben we met z'n allen gehad he. Waarom, denk ik dan wel eens. Maar dat is een vraag waar nooit antwoord op komt.
En ik begrijp dat jij ook nog eens jarig bent geweest in de kersttijd, gefeliciteerd alsnog! Fijn dat jullie er even met z'n allen uit zijn geweest en je kerstdagen klinken goed, samen met je ouders en met vrienden.
Dank je wel voor de kaarsjes!
En sterkte met de andere dingen die er ook nog even tussendoor spelen. Kan me goed indenken dat je bord af en toe overvol ligt. Dan is oog voor elkaar wel cruciaal, ja.
Tonny wat zeg je dat mooi, een kans op een kans, zo is het precies. Binnen het jaar een oproep, dat is best snel. Met een beetje mazzel wordt 2015 dus jullie jaar! Ik ga er heel hard voor duimen, wat zou het mooi zijn als je schoonzus snel geholpen kan worden.
Juline, ik hoop met je mee, want blij zijn met 'maar' 5x overgeven... oef zeg. Heftig hoor. Fijn dat jullie toch zo kunnen genieten van het samen lekker thuis zijn.
Tabitha en Elisa, bedankt voor de goede wensen!
Hier is man aan de laatste vrije dagen bezig. Komende week is een beetje een gekke week, met ziekenhuisbezoeken, auto die naar de garage moet en de tandarts, maar daarna begint het weer echt. Dus dan moet ik het weer grotendeels alleen doen thuis. Het lastigste daarbij zijn de boodschappen omdat ik nog steeds niks mag tillen. Maar dan neem ik na school wel even een paar kindertjes mee voor het sjouwwerk . Vooral oudste zoon is een grote sterke kerel aan het worden dus dat moet goedkomen.
En verder ook van mij aan iedereen een prachtig 2015 gewenst waarin jullie wensen uit mogen komen. Gelukkig nieuwjaar!
Bedankt
Bedankt voor jullie reacties. Geeft mij wat meer duidelijkheid Ik heb er nooit mee te maken gehad en weet er echt niks vanaf.
Ze heeft net op haar FB pagina gezet dat ze ontzettend veel pijn heeft dus ik denk dat ik nog maar even niet langs ga. Haar familie en zo ken ik verder niet.Ik wacht het even af hoe de berichten zijn en wil denk ik volgende week even binnen.
Vraagjes
Nou, FB lijkt me ook een prima mogelijkheid om contact te leggen, je kunt het haar toch gewoon vragen dan? En misschien geeft ze zelf wel een keer aan dat bezoek welkom is. Maar dan nog zou ik het even vragen anders staat misschien die dag iedereen tegelijk binnen.
Succes
Overigens hoop ik wel dat ze in haar ziekenhuis een beetje alert zijn op die pijn en dat ze het zelf ook aangeeft. Pijnvrij is echt niet altijd een optie maar 'comfortabel' zijn zoals dat heet, zou moeten kunnen hoor... Bij mij kwam met enige regelmaat iemand van het pijnteam langs en dan werd er overlegd wat het beste was. Ik heb dagenlang een pompje gehad waar ik zelf naar behoefte op kon drukken. Dat haalde de pijn echt niet 100% weg maar van een 8 naar een 5 of 4 was al fijn (je moet de score aangeven tussen nul en 10).
Hazeltje
Ik vraag haar natuurlijk ook wel dingen via FB maar dat kan natuurlijk niet heel uitgebreid. Daar heeft ze de energie niet voor natuurlijk. Daarom ben ik blij dat ik mijn vragen hier kan stellen zodat ik in ieder geval een idee heb van hoe dat soort dingen gaan. Als je er nog nooit mee te maken hebt gehad is het moeilijk te weten hoe het allemaal na een transplantatie gaat.
Ondertussen gaat het allemaal niet zo goed. Ze heeft nog steeds veel pijn en krijgt waarschijnlijk een biopsie morgen. Ik wilde eigenlijk kijken of ik morgen even langs kon gaan maar dat zal ik dan nog maar even uit stellen.
Vraagjes
Hoe is het nu met jouw kennis?
Toen mijn vriendin voor haar nieren werd getransplanteerd heb ik met name telefonisch en via lieve kaartjes contact met haar gehad.
Met haar familie had ik al helemaal geen contact; hun steunen was dus niet echt een optie. Mijn vriendin heeft dit zelf als heel prettig ervaren.
Ik heb haar toen pas na een week ofzo opgebeld, mede omdat ik het eerder niet wist.
Weer wat van mij laten horen
Hazeltje: ik lees echt wel tussen de regels hoor! Ik zie ook dagelijks hoe man met bepaalde dingen omgaat. Dat zal bij jou niet veel anders zijn. Het valt mij wel op dat een vooruitgang vaak op 1 vlak tegelijk is.Heb jij dat ook? Hier heeft man de laatste weken zijn zinnen gezet op het "onder begeleiding" weer kunnen auto rijden. Zelfs maandag is hij naar het ziekenhuis gereden. Terug was even iets te mal, maar toch mooi gedaan. Merk jij dat het naar de fysio gaan jou helpt om conditie op te bouwen? Bij man merk ik dat dat er nu flink bij inschiet. Hij mag wel naar fysio, maar dat moet dan met isolatiemaatregelen en dat vindt hij te veel gedoe. Resultaat is dat hij daar weinig vorderingen in maakt. Even een wandeling van 10 minuten naar de winkel maken is voor hem een uitputtingsslag. Door de winkel heen lopen kan hij langer volhouden en dan hups naar de auto houdt hij langer vol. Heel apart.
Dat jij ook alweer stukjes rijdt is toch knap van jouw kant. Zo is mijn man ook begonnen. Dan stukjes van max 1 km, met mij er nog naast. Ook de langere afstanden wil hij nog wel iemand naast zich. Hij gebruikt nu geen prednison meer en dat scheelt volgens hem inderdaad behoorlijk in het coördinatievermogen en het zich veilig in de auto voelen.
De bordjes met de elastieken randen vind ik een mooie. Die hou ik erin 
.
Bevalt het alleen ervoor staan een beetje? Daar ben jij mijn man weer in voor. Hij mag dat van mij nog niet. Die moet eerst maar stabiel zijn.
Genista: hoe is het bij jullie? Kunnen jullie nog wat druk van de ketel halen met alles wat bij jullie speelt? Super dat jij en jouw man zo goed voor elkaar zorgen. Ik moet nu nog met name voor mijzelf zorgen. Ik moet zeggen dat het steeds beter lukt. Wat dat betreft dus weer een stapje vooruit gemaakt.
Tonny: ik blijf voor jullie duimen dat schoonzus net als Hazeltje naar de transplantatie mag leven en niet de vele ellende van opnames hoeft mee te maken. Hoe gaan jullie er verder zelf mee om?
Juline: pff 'maar 5 keer' vind ik nog een hoop. Nu maar duimen dat er inderdaad een oorzaak gevonden wordt en ze die weg kunnen nemen. Volgende week zeker ergens de laatste onderzoeken? Spannend hoor!
Meelezers: jullie ook de beste wensen terug. Dat het jaar voor jullie ook rustig mag blijven en anders zonder al te grote hobbels.
En hier? Ach wij modderen even lekker verder en hopen dat er niet een nieuwe opname moet komen.
Maandag naar ziekenhuis geweest. We hadden de prof. Hij was zowaar een beetje spraakzaam. Eten en drinken oké? Ja. Prima. Diarree onder controle? Ja met 4 pillen gaat dat redelijk. Prima. Ga zo door. En dat een tijdje door.
De wond was voor de wondconsulent. Zo gezegd zo gedaan.
Ze kwamen zelfs met zijn twee. Was maar goed ook. Chirurg moest erbij geroepen. Huid eromheen was rood en opgezet. Dus kweken afgenomen. Daarnaast hebben ze ook flink zitten snijden. Stukjes mat weggehaald, die er anders voor de stevigheid zouden zitten, maar nu een infectiebron zijn.
Pfff. Nu afwachten of er wat uit de kweken gaat komen en hopen dat de roodheid niet tot koorts gaat leiden. Dan is de ontsteking te ver en wordt het zeker opname. Volgende week bellen voor de uitslag van de kweek. Spannend dus. In de avond in ene weer heftige diarree. Gelukkig nu weer rustiger.
Ik mag van de bedrijfsarts werk weer iets verder uitbouwen, maar moet mijzelf wel in de gaten houden.
Al met al paar positieve puntjes en wat knelpunten.
pfoe
Toch weer kans op opname Urslau, het houdt niet op he. Mijn duimen draaien in de turbostand voor je. Géén koorts aub!
Dat snijden wat ze ter plekke even doen klinkt nog best eng, of zijn dat dode stukjes huid die worden weggehaald?
Fijn dat je zelf weer wat mag uitbouwen. Pas maar goed op jezelf... en hopelijk doet je man dat ook een beetje voor jou.
Wat jammer dat je man niet (of nou ja, moeilijk) naar de fysio kan. Het is niet zo dat ik daar nu enorme stappen door maak maar het doet wel wat. Van 10 minuten fietsen nu al naar 12,5 en zo bouwt het op. Maar voor ik hellinkjes doe met die apparaten zijn we een jaartje verder hoor 
. En natuurlijk doet gewoon zelf gaan wandelen en dat dan uitbouwen ook wel wat, maar je traint toch net ff anders met die apparaten.
Door de winkel lopen vind ik overigens ook makkelijker, dan heb ik de winkelwagen als rollator en bovendien zijn er overal steuntjes. Als je gewoon op straat loopt heb je dat minder. Tenzij man erbij is, dan lopen we hand in hand. Alleen is hij veel langer en maakt dus ook grotere stappen dan ik, dat matcht dan weer iets minder, al lopend
De hele afstand naar huis rijden vanuit het Erasmus, daar begin ik echt nog niet aan. Ben veel te ongeconcentreerd en te moe, zeker na afloop van een bezoekje daar. Dat warrige is nog niet zo'n ramp in de stad, op die korte afstandjes lukt het nog wel om de kop erbij te houden en bovendien rij je dan langzamer. Maar vanmorgen scheelde het toch nog weinig of ik nam een paaltje mee, dat had mijn parkeersensor over het hoofd gezien (gelukkig wist ik wel dat het er stond). So much for parkeersensoren!
Sja dat alleen thuis zijn is stiekem nog wel pittig. Dingen voor de kinders regelen (joehoe vergeet je gymspullen niet!), lunch klaarzetten en afruimen tussen de middag, ff afwasje, boodschappen (deed ik natuurlijk met man ook, nu neem ik oudste zoon mee voor het sjouwwerk maar ik zal moeten rijden), avondeten koken... En ze helpen wel mee hoor maar ik doe toch meer dan ik gewend was.
Enfin, een middagdutje is geen overbodige luxe zal ik maar zeggen. Het komt er alleen niet zo vaak van.
Wij hadden maandag een arts die we nog niet eerder hadden gezien (S, met roodblond krullig haar), erg aardige man ook weer. Hij was heel tevreden, en op de nierpoli waren ze dat ook. Kreat van 65, prima. En mijn Hb zit weer tegen de 8, dat is ook heel netjes.
Prednison mag over 2 weken weer omlaag, en dan de langwerkende insuline ook. En over 3 weken pas weer terug, dat is ook fijn.
Bij het lab hingen ze dusdanig met de benen buiten dat we maar eerst een nummertje hebben gehaald en toen een broodje zijn gaan eten. Toen we terug kwamen waren ze in elk geval een patiënt of 25 opgeschoten .
En toen was het weer even extra werk want de nierpoli én de MDL hadden beiden de aanvragen in de computer gezet, dus eerst moest de helft er weer uit worden gehaald. Dat is ook elke keer wat . Voorheen zaten er steeds nog een stuk of 23 aanvragen van afdeling 9 Noord in de computer, die kregen ze maar niet weg en die moesten dus elke keer weer handmatig verwijderd worden. Die zijn nu eruit (vanwege de jaarwisseling wellicht? soort 2014-bugje?) en nu dus dit weer, haha. Maar het is ook deze keer weer gelukt...
Het was trouwens overal enorm druk, ook bij de nierpoli waren er veel te weinig stoelen in de wachtkamer. Blijkbaar had iedereen een afspraak op de eerste dag in 2015
Genista, Tonny, Juline, hoe is ie?
En Vraagjes, een biopsie, dat is niet fijn. Toch geen tekenen van afstoting hopelijk? Want dan doen ze zo'n ingreep ook.
Het is bij een niertx niet anders dan bij elke andere grote operatie lijkt me. Narcose moet uit je lijf, je bent nog moe en ziekig, hoop toeters en bellen aan je lijf...
En qua FB, of app/sms/mail, het fijne ervan is nou juist dat je op je eigen tijd en eigen tempo kunt reageren. Ik deed dat in het ziekenhuis ook, voornamelijk appen dan want ik heb geen FB. Kun je rustig een halfuur over doen, als je moe bent leg je het even weg. En als je er geen zin in hebt laat je het bij lezen alleen en dan komt het later wel. Hoe uitgebreid je dat maakt is helemaal aan jezelf.
Hoe dan ook, sterkte voor je kennis.
was er even niet
Lieve allemaal
Met de feestdagen was ik elders en ben nu alweer druk aan het werk.
De tijd vliegt hier voorbij maar ik realseer me dat dat bij jullie heel anders kan aanvoelen.
Allemaal vet veel rust en gezondheid voor het nieuwe jaar. Kunnen jullie allemaal goed gebruiken!
liefs Geerke
Hallo allen
Urslau, wat blijft het elke keer onrustig, wat de wonden van je man betreft. Soms klinkt het als 2 stappen vooruit en 1 terug.
Hazeltje, lijkt me moeilijk voor je om jezelf in acht te houden, als je man weer werkt. Er zijn zoveel klusjes die gedaan kunnen worden. Stuk voor stuk misschien maar kleine dingen, maar alles bij elkaar is het toch vermoeiend.
Woensdag gaan we voor een ademtest naar het ziekenhuis. Dochter heeft een mooie folder gekregen waarin precies staat wat er gaat gebeuren, dat is voor haar wel fijn, want dan haalt ze niet van alles in haar hoofd. Gelukkig is ze tussen de bedrijven door een vrolijke, gezellige meid, en vergeten we soms haast dat ze ziek is.
Fijn weekend voor iedereen.
Juline
Urslau
Eerlijk gezegd ben ik druk geweest met mijn eigen zaken en ben ik nog steeds niet bij haar geweest. Ik volg het een beetje via FB en het laatste is dat ze een biopsie had die goed was. Ik ken haar van een gezamenlijk hobby maar dat is zo'n beetje het enige wat we delen. Ze blijkt best een negatief persoon te zijn en ik merk dat me dat een beetje tegenstaat en tegen houdt om er naar toe te gaan. Maar goed, deze week ga ik er echt naar toe.
goedemorgen
Nieuwe week, nieuwe kansen . Ik gooi er gelijk de positiviteit maar even in!
Juline, woensdag weer even spannend dus, gelukkig dat je dochter er niet tegenop ziet door de goede voorbereiding. Dit lijkt me ook geen heel 'eng' onderzoek, of zit ik mis?
Knap hoor dat ze zo vrolijk blijft bij al het gedoe. Wel erg fijn voor jullie allemaal!
Vraagjes, ik snap je helemaal. Maar een bezoek hoeft geen uur te duren he, en dan heb je je toch even laten zien. Lief dat je toch wilt gaan. En fijn dat de biopsie goed was, dan zal er van afstoting geen sprake zijn lijkt me. En dat is goed nieuws voor je hobbygenoot!
Geerke, lief dat je ondanks drukte je neus toch steeds laat zien! Voel je niet verplicht he . En dank voor de goede wensen, je krijgt ze bij deze ook van mij.
Hier weinig te melden, ben stukje bij beetje de was aan het doen. Wat Juline zegt klopt precies, er is altijd wel een klusje en alles bij elkaar is dat toch pittig.
Vanmiddag ook weer fysio en daar bouwen we langzaam op, vorige keer 15 minuten gefietst en 11 gelopen (snelheid 3,1 geloof ik dus dat is nog niks, haha). Plus nog wat arm- en beenoefeningen en dan is het wel weer mooi. Maar het is al meer dan 3 weken geleden!
Leuk plannetje voor over een paar weken trouwens, onze jongste is enorm fan van K3 (ja meisjes van 7... ) en die komen in de buurt optreden, dus ik heb kaartjes. Man zal ons brengen en halen dus verder is dat niet zo vermoeiend, en ik heb er echt zin in. Dochter weet het nog niet, ik verheug me zo op die snoet als ze er achter komt!
Die middag hebben we ook nog een feestje op een dik uur afstand maar dan slaap ik wel in de auto tussendoor (zal geen moeite kosten, haha)
Hier weer eens een berichtje van mij....
Ik lees nog steeds mee, maar het reageren schiet er vaak bij in.
Wat vervelend dat het zo blijft rommelen in huize Urslau. Het zou onderhand wel eens klaar moeten zijn. Sterker nog, dat had het allang moeten zijn.
En Hazeltje, wat heb ik een respect voor jou. Je schrijft zo positief. Ik begrijp wel dat er tussen de regels door veel meer te lezen is, en ik vind het zo knap dat je je schouders er gewoon onder zet en er voor gaat.
En voor de rest: ik hoop dat alles positief uitpakt.
Vraagjes
Het geeft toch niet dat je niet bij haar geweest bent. Zeker als het een gezamenlijke hobby is, ben je vast niet de eerste die zij aan haar bed had willen zien (uitzonderingen daargelaten). Het feit dat je via FB een en ander volgt is ook al een vorm van aandacht geven. Schrijf iets terug; desnoods in een besloten bericht. Zeker als ze zo negatief is zou ik eerst wat afwachtender zijn.
Heb je inmiddels al wel contact met haar gehad? Het is in ieder geval positief dat er niets uit de biopsie is gekomen. Dat geeft weer hoop voor een voorspoedig herstel.
En blijf ook aan jezelf denken. Ook erg belangrijk.
Ben er echt nog ;-)
Juline: succes vandaag met de ademtest. Ik hoop dat alles goed gaat verlopen voor jouw dochter.
Tonny: hoe gaat het bij jullie? En schoonzus?
Genista: hoe gaat het bij jullie? En ouders?
Ginny: lief dat je een berichtje erop zet. Ik merk dat ik zelf ook niet altijd de zin of energie heb om weer iets neer te zetten. Momenteel rommelt het wat aan en valt er ook weinig te schrijven. Ook een goed teken lijkt mij. Bij jullie ondanks drukte ook alles goed?
Geerke: ook lief van jou dat je hier blijft kijken. Met de kinderen en jouw baan zal het vast een drukke bedoening zijn. Alles verder goed bij jullie?
Hazeltje: bij jou weinig te melden? Ik krijg wel eens het idee dat jij ook bij weinig melden gerust een bladzijde vol kan schrijven 
Je schrijft, krijg ik het idee, makkelijk. Dat heb ik nog niet. Wie weet komt dat weer. Ik merk wel vooruitgang en dat uit zich gelukkig ook weer naar de kinderen toe. Vooral de jongste heeft zo graag dat iedereen weer blij is en iedereen weer normaal is. Maar tje... wat is normaal?
Hoe gaat het nu met de kleine klusjes doen? Ik krijg het idee dat je het goed weet te doseren en stopt als de grens bereikt is. Of moet je vaak de grens oprekken en weer een nieuwe grens zoeken? Gaat de fysio jou goed af of is dat ook iedere keer nieuwe grenzen zoeken?
Wat leuk om mee te kunnen naar iets leuks en er zo weinig energie in te hoeven steken. Geweldig toch. Ik zou als ik jou was daar ook zeer zeker van genieten. En die snoet van jouw dochter zal vast heerlijk zijn. Of weet ze het al?
En hier lijkt de storm wat de gaan liggen. Buiten niet hoor. Daar onweert, hagelt en stormt het er lustig op los. Zal wel weer overwaaien.
Maandag door artsen gebeld. Er zit inderdaad iets, maar een kuur thuis zou voldoende moeten zijn. Mooi toch. En nu maar hopen dat dat voldoende is en het daarna rustig dicht mag gaan en vooral rustig dicht mag blijven. Over dat laatste ben ik nog wat sceptisch, maar wie weet, weten ze mij en man te verrassen.
Jongste is ook net jarig geweest, dus nu partijtje gaan organiseren. Daarnaast voor oudste bendes formulieren invullen, wachten op school en dan hopen dat de PCL rond gaat komen, zodat hij naar een school kan waar hij de extra hulp die hij nu nodig heeft daadwerkelijk kan gaan krijgen. Spannend dus even.
Op het werk gaat alles goed. Volgende week komt de derde dag er voor een deel bij. Dat zal wrs weer even wennen zijn. Toch een heel verhaal geworden. Als ik iemand vergeten ben. Sorry. Schrijf gewoon het verhaal neer.
Lief dat je het vraagt Urslau!
Hier zijn we vooral druk met leuke dingen en een paar matig studerende pubers
Test gehad
De test vandaag is prima verlopen. We waren 8 uur in het ziekenhuis, dochter kreeg 2 boterhammen en een gebakken ei, met een bepaald stofje erdoor. Ook nog een glas water erbij.
Vervolgens moest ze elk kwartier in 2 buisjes blazen, door middel van een rietje. Om 13.00u stonden we weer buiten. We hebben tussendoor gezellig spelletjes gedaan, gelezen en gehangen. Het was een makkelijk onderzoek dus. Fijn voor dochter.
Volgende week hebben we een telefonische afspraak met de arts, het is niet zeker of de uitslag van deze test daarbij zit, maar wel van bloed- en ontlastingonderzoek.
Wat ik daarbij nog wil aangeven is dat dochter heel vaak aangeeft dat ze moe is. Herkennen jullie (ervaringsdeskundigen) dat?
Voor de rest is hier weinig te melden. Net zoals Urslau schreef, we rommelen wat aan en er zijn weinig veranderingen. Ook wel weer een goed teken, want er zijn dus ook geen ernstige dingen te melden.
Ik waardeer het enorm dat er hier aan ons gedacht wordt!
Juline
hier
schoonzus vindt het wachten vreselijk spannend. Daarbij ook het nadenken over de mogelijk niet-positieve afloop.
Want het is natuurlijk niet 'succes verzekerd' al hebben buitenstaanders (jullie niet!!!) soms weleens die gedachte.
Hazeltje en Urslau
Ze mag blijkbaar vrijdag naar huis. Ik ga het niet redden om voor die tijd op bezoek te gaan dus het blijft bij FB aandacht Achteraf vind ik het toch snel gegaan. Zal vast niet zo voelen als je daar ligt maar voor mij klinkt het als een hele zware operatie en dan heel snel naar huis.
haha
Vraagjes ik denk dat jij dat was! Geeft niet, was wel duidelijk zo. Vrijdag naar huis is mooi! Toch een dag of 10 dus als ik terugdenk, klopt dat? En ja het is zeker een zware ingreep maar tegenwoordig gaat dat allemaal wel snel hoor... een paar weken liggen na een blindedarm-OK is er echt niet meer bij . En dat is misschien maar goed ook, want thuis word je doorgaans écht eerder beter.
Tonny wat spannend ook, ik weet nog wel dat wij in het begin ook zoiets hadden van 'nu wordt het echt!'. Maar dat zakt na een tijdje ook weer af, we wisten dat de gemiddelde tijd anderhalf à twee jaar was, dus het eerste jaar hoefden we niet echt iets te verwachten.
Toen ik in mei ineens bovenaan de lijst bleek te staan sloeg er wel even een soort nesteldrang toe . De koffer moest klaar, allerlei dingetjes geregeld... en toen duurde het dus achteraf bezien nóg bijna 5 maanden dus ook dat zakte weer af! En dat is eigenlijk maar goed ook want je kunt echt niet anderhalf jaar aan 1 stuk door in de startblokken staan.
Maar dat je ineens een deel bent van de statistieken, dat vond ik wel een bizar idee hoor . Jouw schoonzus is een van de 178 mensen die op nieuwe longen wachten (per 1-1-2015), zie http://www.transplantatiestichting.nl/cijfers/actuele-cijfers-organen
Die lijsten worden regelmatig vernieuwd.
Ik blijf duimen!
Juline, fijn dat het zo'n makkelijk onderzoek was! Ik ben benieuwd wat de uitslagen aangeven straks, laat je het weten?
Dat je dochter moe is kan ik me wel indenken, tenslotte is er iets niet goed anders geef je niet constant over, dus haar lichaam zal de energie hard nodig hebben vanwege het overgeven én voor herstel.
Ook voor jullie duim ik verder
Urslau, voor jullie natuurlijk ook, fijn dat het thuis opgelost kan worden en wat zou het fijn zijn als het daarna inderdaad dicht gaat én (vooral) blijft!
Gefeliciteerd nog met je jongste! Ooooh erg, over partijtjes gesproken... onze jongste was al in november jarig maar heeft nog steeds geen feestje gehad. Foei mama. Maar goed, wat in het vat zit verzuurt niet.
En het klopt hoor van die teksten hier, irl ook, als ik niet meer klets ben ik dood denk ik (mijn kinderen hebben het echt van geen vreemde! haha). Jouw stukjes zijn meestal trouwens ook niet kort maar je vertelt bondiger, kan ik weer wat van leren!
De klusjes doseren blijft belangrijk ja. Lukt niet altijd hoor maar ik probeer idd te stoppen als het genoeg is. Maar soms zijn die grenzen ook wel een beetje van elastiek hoor... Vandaag was zo'n dag. Maar ja dat moet soms even. Reken maar dat ik morgen niks doe en eindeloos uitslaap :)
Dochter weet inmiddels van K3 en verheugt zich er enorm op!
Sterkte op je werk volgende week, weer even wennen aan een nieuw schema, maar dat gaat je vast lukken. Heb je er zin in?
Ginny, dank je voor het compliment . Mijn glas is gelukkig meestal half vol. Niet elke dag hoor, maar er is in een paar maanden tijd al zoveel verbeterd dat ik het echt ondankbaar van mezelf zou vinden als ik nu ging zitten zeuren.
En matig studerende pubers, hmmm waar ken ik dat nu ook weer van?
Genista hoe is ie?
Nouja hier dus idd weinig te melden, hahaha. Nog steeds fysio, 3x per week en ik merk wel dat het goed is. Ik voel regelmatig spieren waarvan ik niet (meer) wist dat ik ze had! Qua conditie merk ik nog niet zo heel veel maar daarvoor ben ik nog te kort bezig denk ik.
Vraagje, heeft iemand wel eens van APM creme gehoord? Een van de fysio's adviseerde me dat om op de littekens te smeren, met een heel verhaal over yin en yang en meridianen erbij dat me het ene oor in en het andere weer uit ging, ik zou het niet na kunnen vertellen . Anyway, volgens hem heeft het enorm effect. Ik kan niet echt zeggen dat ik er veel van merkte eigenlijk. Het ziekenhuis adviseerde vitamine E creme, die smeer ik braaf elke dag, maar ik ga nog even geen APM kopen. Smeer er na het fitnessen wel braaf een klodder op, ter plekke . Er zit niks raars in trouwens dus wat het voor extra's zou kunnen doen weet ik zo niet. Behalve de yin en de yang weer als een dolle laten stromen dan
(Dat was weer mijn korte, compacte, bondige stukje voor vandaag...)
Fijn weekend allemaal!!
en tja
Aangezien ik gisteren al was begonnen met het voorgaande stuk, staat het er wat raar, 'vrijdag naar huis'. Is natuurlijk vandaag al :)
Hazeltje
Ze is op 30-12 opgenomen dus toch 18 dagen. Voelde korter voor mij. Ik denk zeker dat ze thuis sneller zal opknappen want ik begreep dat ze een zeurderige buurvrouw had. Dan is het extra fijn als je weer lekker thuis bent.
Vraagjes
Ah, 18 dagen is nog best lang inderdaad. Net zo lang als ik als ik terug tel . Van een afstandje lijkt het altijd sneller te gaan. En met een zeurderige buuf zal het juist weer veel langer lijken.
Ik prijs me in elk geval gelukkig dat ik in het zkh geen buren had :)
Heeft ze alweer iets op Facebook gezet hoe het nu thuis gaat?
Ook maar weer eens een reactie van mij
Vraagjes: het duurt altijd langer als we denken. Mijn man heeft ook voor mijn gevoel een paar maanden in het ziekenhuis gelegen. Toen we alles bij elkaar optelden kwamen we uit op bijna een half jaar. Oeps. Hou je nog steeds contact via facebook?
Hazeltje: jij hebt het vrij snel gedaan met het ziekenhuis. Jij bent gewoon een voorbeeld hoe het kan verlopen. Mijn man hoe het niet moet .
Kun je iedere dag nog een beetje opbouwen? Hier heb ik man in ene met een paar gewichten aangetroffen. De ondeugd.
Meelezers: altijd gezellig als jullie meelezen en af en toe een reactie achter laten.
Tonny: alles nog rustig bij schoonzus? Ik kan mij van mijn collega herinneren dat zij vertelde dat het bij longen ook erg wisselend gaat. Zij heeft zelf CF en veel van haar mede-lotgenoten moeten uiteindelijk ook of aan transplantatie denken of het is over en uit omdat er niets meer te doen is. Wij hebben door de opnames een aantal kennissen hieraan overgehouden. Leuke is dat ze er allemaal nog zijn.
Hier: rustig. Antibiotica kuur lijkt aan te slaan. Het lijkt allemaal iets rustiger te worden. Nu nog afwachten hoe het gaat als de kuur afgelopen is en alles dicht gaat. Het opbouwen van conditie is wel een punt van aandacht. Daar moeten we uiteindelijk ook iets mee. Wat dat betreft dus weinig te vertellen.
Ik ben zelf behoorlijk verkouden, maar het opbouwen van het werk gaat goed. Proberen vol te houden en vooral proberen niet ziek te worden. Door de vele virussen die rondwaren nog een hele uitdaging.
rustig
ja, nog rustig. Ik ga volgende week een nachtje bij haar logeren, dan kunnen we bijpraten.