Wachtlijsten voor orgaandonatie deel 2

Urslau en Hazeltje

Fijn dat het Nijmegen jullie allebei de goede kant op lijkt te gaan! Genista, ik hoop dat het maar een klein dipje is en je ouders snel weer opkrabbelen!

Nijmegen?

Dat moest met zijn...

een goede dag

Ik ga werken, ik wens jullie weer een goede dag!

grinnik

Nee, ik maak geen autocorrectiefouten want die functie heb ik direct uitgezet, werd er gek van. Ik maak gewoon stomme tikfouten . Tikkend op een telefoon zie je niet wat je doet hier op OO, en als ik achteraf wilde corrigeren kreeg ik mijn muis niet meer terug naar het einde van de tekst óf mijn hele tekst was ineens weg dus dan liet ik het maar gewoon zitten.
Nu gelukkig weer gewoon op de laptop, stukken fijner. Ook voor mijn duim die echt geïrriteerd is.

Naja dat boodschappenplan was achteraf bezien ook wel een tikkeltje te wild hoor, maar ik wilde er zo graag even uit en dan voor de verandering eens niet naar een ziekenhuis. Tegen de tijd dat we bij de kassa kwamen kon je me bij elkaar vegen en we zijn toch echt niet lang binnen geweest. Maar goed, ik heb het gedaan.
Maar ja wat wil ik nou ook helemaal, net 3 weken na een megazware operatie. Geduld geduld...

Ik weet niet of het toeval is maar gisteren mocht de prednison naar beneden en had ik de hele dag prima glucosewaarden, niet bij hoeven spuiten (alleen een dosis langwerkende insuline in de ochtend). Zou het??? Duimduimduim....

Geerke

Dank je wel, ook voor jou een fijne (werk)dag!

Wow Hazeltje...

Als dát zich nou eens doorzet, die goede glucosetrend... *duimt zich weer suf voor goede hazelbloedspiegels* Dat zou mooi zijn. En met Urslau eens, dat telefoontje kan nét je nekslag geweest zijn in de super. Ik vind het anders wel van lef getuigen om nu al mee naar de super te willen. Wat een super echtgenoot heb jij om dat, ongetwijfeld tegen zijn gevoel in, te faciliteren

Urslau, wat lekker om weer een paar uur naar bed te kunnen. Of je nou slaapt of doezelt of een beetje ligt te lezen, het kan zo lekker zijn. Ook voor jullie duim ik weer hard mee, dat het maar vooral niet weer gaat ontsteken. Hoe gaat het verder met hem? Voelt hij zich ook in stijgende lijn, wat meer energie? Ik hoop het zo.

Klinkt goed!

Hazel, wat geweldig. Zelf de super in, én betere glucosewaarden. Het lijkt me lastig om jezelf in acht te houden. Blijf je voorzichtig?
Urslau, dat huishouden is volgens mij minder belangrijk dan een paar uur in bed liggen niksen. Als het uitgedeeld kon worden, stond jij vooraan in de rij bij de uitrustbalie. Wat vindt meneer Urslau van het hele proces? Heeft hij het gevoel dat er vooruitgang is?

wedstrijd :)

Okeeee Urslauman, jij kookt dus al . Tja ik vrees dat hij mij nog even de baas is hoor, dat red ik nog niet. Laat ik lekker nog even aan man over. Trouwens, als je nog niet meer mag tillen dan 1 kilo wordt een pan aardappels afgieten al lastig.
Was vouwen kan ik dan weer wel (man weet nooit welk t-shirt nou bij wie hoort ) dus dan voel ik me ook weer nuttig.

Mooi nieuws Urslau dat er weer een plekje mooier aan het worden is. Ik weet even niet wat granulatieweefsel precies is maar blijkbaar hoort het er niet, dus dan is dit goed nieuws.
En meer energie ook.

Dat kan ik nog niet zeggen hoor, en van die stunts zoals de supermarkt gaan we dan ook niet dagelijks uithalen. Wees gerust Bellefleur .
Ik ben gisteren wel mee geweest naar de zwemles maar dat is gewoon een uurtje zitten in de kantine met een bak cappucino voor mijn neus en man deed de rest. De kinderen vonden het leuk dat mama mee was.

Straks weer richting Rotterdam, maar 1 poli deze keer plus het lab natuurlijk. Dus zo heel laat zullen we niet thuis zijn.

Hier ook 2 verkouden kinderen. Oudste zoon niest en proest al sinds de dag nadat ik thuiskwam en nu is kleine zusje ook mee gaan doen. Tja jammer maar dan mag mama even geen kusjes!

Genista hoe gaat het met je ouders? En met jou?

Yo! lang leve de super

met die handige rollatorkarretjes. En koken, toe maar! Eerlijk gezegd zou dat ook hetgene zijn dat ik zelf dan het eerst weer zou willen kunnen Er zit wel vooruitgang in, al gaat het allemaal langzamer dan je graag zou willen. En één van de verdachte plekjes beter, ook al goed nieuws.

Die klachten van mijn ouders, sja, ligt wat ingewikkeld. In principe ziekte- en medicatiegerelateerd. Er scheen ook wel even een dipje te verwachten te zijn, ook ivm het afbouwschema van de medicatie (en dan afwachten en hopen dat er niets fout gaat in de categorie afstoting enzo), maar doordat het met allebei wat minder gaat, kunnen ze elkaar ook wat lastiger motiveren om wat meer actief te blijven. En de daarbij rondwarende virusjes helpen dan een stukje mee aan het gevoel van lamlendigheid, waar ze toch continu tegen proberen te vechten. Want als er één ding is dat met name mijn moeder gemerkt heeft in het afgelopen halfjaar+, dan wel dat hoe actiever je weet te blijven, hoe sneller het herstel gaat. Anderzijds weer oppassen dat je genoeg rust neemt, anders fluit je lichaam je terug... Het blijft een moeizaam evenwicht.

Met mij gaat het wel redelijk. Veel drukte deze dagen en dat vind ik eigenlijk wel prettig. Veel afleiding, veel beweging, dan slaap je ook beter.

Urslau,

Het piekeren 's nachts: Ik heb met mezelf afgesproken dat er maar drie dingen zijn waarover ik mag piekeren. Zijn het meer? Pech. Die blijven op de wachtlijst staan. Die drie dingen waarover ik mag piekeren: daar haal ik een heilige bij. Volgens mij is het Franciscus: geef me de moed om te veranderen wat ik kan veranderen. Geef me de wijsheid om te accepteren wat ik niet kan veranderen, en geef me het inzicht om het verschil tussen beide te zien. En als klapper: ik ga luisteren naar mijn ademhaling, en probeer ondertussen mijn hartslag steeds lager te maken. Lager, en lager tot je in slaap gevallen bent. En dit allemaal in het kader van: piekeren 's nachts is verspilde moeite. 's Nachts is alles zorgelijker en somberder. En nieuw advies inwinnen voor een ander gehoorapparaat voor kind, of informeren naar een andere school lukt meestal niet 's nachts om twee uur.
Hazeltje en Urslauman, wat is de nieuwe uitdaging in jullie wedstrijd? Kilimanjaro?

Himalaya

Bellefleur, de trap op lijkt vaak nog op het beklimmen van een hoge berg . Ik blijf voorzichtig hoor, wil er graag even uit maar ik hou echt wel in de gaten dat het niet te gek wordt. En mijn man ook.

Vanmiddag nadat we in R'dam waren geweest was het gewoon ineens helemaal op, zat in de auto al te dommelen en thuis ben ik in mijn bed gekropen en heb een tijd geslapen.

Bloeduitslagen van maandag waren allemaal uitstekend. Als we morgen niks horen zijn die van vandaag dat ook.
En verder heeft ze even naar de operatielittekens gekeken, dat ziet er ook goed uit, en een laatste hechtinkje weg gepeuterd bij het littekentje van de drain. Dat had ik zelf al wel gezien, een raar groen draadje :)
Toen naar het lab, daar is het steeds weer zoeken voor de medewerkers omdat er nog aanvragen in de computer staan van een paar weken terug (van de afdeling dus) die ze er maar niet uit krijgen. Dus dat duurt elke keer even.

Ja Genista, dat evenwicht zoeken en vinden is de kunst, dat ervaren wij nu ook. Inderdaad lastig als je dan beiden in de lappenmand zit. Maar ze knokken dapper door zo te lezen. Wens ze maar veel sterkte.
En jij hebt genoeg afleiding dus. Pas toch maar een beetje op jezelf!

Mooi zo.

Bloeduitslagen goed, dat is weer een stap. Bij bergbeklimmen is rusten heel belangrijk heb ik wel eens begrepen. En, rustig aan

niks gehoord vandaag

En geen nieuws = goed nieuws. Door dus naar maandag!

Rondje supermarkt gedaan nog maar eens, kwamen we prompt een moeder van school en een oudcollega tegen. Even kletsen dus. Lang leve de rollator-in-de-vorm-van-winkelkarretje!

Nu moe. Maar vanavond alleen nog zitten en The Voice kijken met de kinderen dus er moet lekker niks meer.

Urslau alles goed? Genista ook?
En de meelezers?

Goed begin van het weekend Hazeltje!

Wat heerlijk dat jij zo opknappen heen gaat en dat je bloeduitslagen alweer goed gaan. Hoe lang staat daar nu voor, voor een dubbele ingreep zoals jij gehad hebt. Verwacht je over een maand al weer fit te zijn of trek je daar zeker een half jaar voor uit?

Wens voor dit weekend

Ik wens Hazeltje-gezin en Urslau-gezin, dat er tijd en rust is om van de Sint intocht te genieten, lekker aan de kruidnootjes en als gezin gezellig bij elkaar. (Weet niet precies de leeftijden van jullie kinderen, maar bij ons kijken we ook nog steeds (9 en 11 jaar).

Goed weekend! Juline

Hazeltje, Urslau

Vandaag lekker niks en naar Sinterklaas kijken Stuur jullie familiepietjes maar met een lijstje naar de supermarkt, dan komt het allemaal in orde.

Wat geweldig om jullie verhalen te lezen. Succes, elke nieuwe dag, ik hoop dat jullie vertrouwen groeit.
En Genista, alle goeds gewenst in de zorg om je ouders, het is niet mis, zo'n wankel evenwicht, je weet nooit wat je boven het hoofd hangt (maar ach, dat weten we geen van allen).

Mijn schoonzus wordt begin december opgenomen voor een screening om evt op de lijst te komen voor een nieuwe long. Haar kinderen zijn net wat ouder, 14-plus, maar ieder die zoiets beleeft weet dat aan zo'n cruciale fase al heel veel moeilijks vooraf is gegaan.

weekend

Hazelje, superfijn dat je niets gehoord hebt!
En gaat het met Urslauman ook nog steeds de goede kant op?
Genista, ik duim voor jouw ouders!
Hier wordt door de kinders van 8 en 12 ook naar sinterklaas gekeken hoor. De puber kan het sinterklaasjournaal echt nog niet missen .

fijn

fijn dat het vooruit blijft gaan. Kleine stapjes, maar duidelijk vooruitgang zichtbaar. Iedereen thuis tijdens de komende feestdagen, dat lijkt me een goed plan!

hier kijken kinderen van 10 en 12 ook nog graag naar het sinterklaasjournaal, vooral nu met de discussie over piet maar sowieso vanwege pietje paniek en alle humor die er in zit. ik vind het zelf ook nog leuk om te zien.

tonny, voor jouw schoonzus en broer zal het een vervelende, spannende tijd zijn, sterkte!

i wish :)

Lynna, een maand? Was het maar waar. Er is me van diverse kanten gezegd dat ik voor compleet herstel wel een jaar mag uittrekken. En dat geloof ik best want een rondje supermarkt klinkt mooi maar daarna is het kruit voor die dag ook wel compleet verschoten. Maar ik ben tevreden, 2 weken geleden had ik dit echt niet gedacht.
De eerste 3 maanden mag er nog weinig. Niet tillen boven 1 kilo, niks doen wat je buik belast, ook geen spieren trainen dus. Dit omdat er van binnen nog van alles moet helen al ziet het er aan de buitenkant al vrij netjes uit. Je wil geen wondbreuk. Fysio mag wel, maar dan bv wat fietsen of armspieren trainen.
Sowieso is dat eerste jaar best cruciaal. Kans op afstoting hou je altijd maar hoe korter het allemaal geleden is hoe groter de kans.
Toen ik de screening net had gehad zei de prof letterlijk: 95% overleeft het eerste jaar. Nou, ik ben vast van plan daar ook bij te horen

Vertrouwen moet nog een beetje groeien hoor, dat komt denk ik ook wel doordat ze nu nog willen dat je heel veel dingen in de gaten houdt. Temp, gewicht, suikers, vocht, alles moet genoteerd, het is een heel project. Als we dat wat meer los kunnen laten wordt alles hopelijk weer wat gewoner. Nu voelt het nog heel erg alsof er elk moment iets mis kan gaan als je iets verkeerd doet. Zal wel loslopen hoor, maar gevoel en verstand he.

Tonny wat een spannende tijd. Ik heb zelf ook zo'n screening achter de rug (2 jaar geleden alweer verbleef ik half november 5 dagen in het Erasmus) en dat was echt zwaar, je wordt van het een naar het ander gesleept en die onderzoeken zijn niet altijd even gezellig. En dan hebben ze inderdaad ook al heel wat achter de rug waarschijnlijk. Zo'n stap neem je niet zomaar.
Veel sterkte dus voor je schoonzus en haar gezin, en ik duim dat ze groen licht krijgt. En natuurlijk dat ze daarna niet al te lang hoeft te wachten. Ik heb geen idee van de gemiddelde wachttijd voor longen.
En juist die grote pubers hebben al veel weet van de situatie en kunnen zich enorm zorgen maken. Hopelijk kunnen ze er goed over praten met z'n allen, dat helpt. Een beetje dan toch.

Hier was juist de oudste (die volwassen is) volslagen in paniek toen 's nachts het telefoontje kwam. Nummer 2 en 3 (van 13 en 11) waren heel rustig en de jongste van bijna 7 was heel praktisch aan het nadenken, die kwam met een flesje water en een knuffeltje aandragen, "voor onderweg mama". Ze beleven het toch allemaal op hun eigen manier.
Overigens zakt die enorme bezorgdheid nu ook wel weer wat af, in het ziekenhuis met allemaal toestanden aan mijn lijf was dat toch anders dan met mama weer gewoon thuis op de bank . Dat is 'gewoon', ze kennen van de afgelopen jaren haast niet anders.

Urslau alles goed?

Sinterklaas hebben we inderdaad ook zitten kijken, met de jongste, de enige die nog gelooft hier. De anderen hadden niet zo'n belangstelling. Gelukkig waren de meeste Pieten nog gewoon zwart . Plus een hele enge witte, die vond ze niet leuk.
En nu vanavond schoen zetten natuurlijk. Man is nog gauw even op een zak traktatiespul uit, dat waren we vergeten gisteren!