Partner wordt niet wakker na operatie aan hersenen

Ik wil niet zeggen dat de ernst van onze situaties hetzelfde is, maar ik voel wel met je mee voor wat de toekomst betreft. Ik weet ook niet of mijn man ooit nog kan werken. Zoals het nu is zeker niet, maar dat kan hopelijk nog in goede banen geleid worden. Ik zal allang blij zijn als het leven voor hem acceptabele vormen zal aannemen. Ik heb het daar ook wel moeilijk mee. Dat ik zelf ook nog niet hersteld ben van de longembolieën, maakt het er bij tijd en wijlen niet beter op met hoe ik ermee om moet gaan. Omdat ik dus wel enigszins begrijp hoe jij er nu bijzit, vind ik het echt heel erg dat je vriendin zo ákelig reageert. Iedereen met een béétje levenservaring weet dat je in tijden van ziekte niets moet verwachten van patienten en hun directe familie. Als direct betrokkene mág je je egoïstisch gedragen. En ik bedoel egoïstisch in dit geval niet negatief, maar puur als 'op jezelf gericht zijn'. Je moet wel, zo werkt dat meganisme nu eenmaal. Pas als er duidelijkheid of herstel is, zul je merken dat je je meer open kunt stellen. Als je vriendin dat niet snapt, is het een belabberde vriendin. Ik voelde weerstand... ammehoela. Gooi dat gestrafte gevoel snel overboord, An. Dit soort ellende is nóóit een straf, je hebt het niet verdiend. Het overkomt je 'gewoon'.

Lieve an

Steek je energie nou maar niet meer in die vriendin, je hebt die energie harder nodig om je door deze periode heen te slaan, en om er te zijn voor je zelf en je man. Ik hoop dat er snel verbetering zal zijn in jullie situatie, hou vol!

Sterkte

Ik leef met je mee en hoop echt dat morgen weer een betere dag is..

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Ziekenhuis is vermoeiend

Ik heb zelf weken elke dag naar het ziekenhuis, ic, gemoeten. Het is slopend. Niet alleen alle angsten en vragen-waar-geen-antwoorden-op-zijn maar ook het eeuwige wachten op .. niets. Op een arts die zou komen maar iets dringends tussendoor kreeg. En dan ook alles thuis goed proberen te regelen. Ik kroop elke nacht kapot mn bed in.. en terwijl naar mijn gevoel mijn leven on hold stond.
Vraag aan je vrienden of ze je willen helpen met het leven thuis op de rit te houden. Boodschappen, iets in het huishouden, iets uitzoeken vanwege een rekening oid. Zo betrek je ze ook een beetje erbij, ze voelen zich niet helemaal nutteloos.
Ik wens je heel veel sterkte in deze onzekere tijd!

Energie

Pfoe, die vriendin zou ik maar laten zitten nu, die kost alleen maar energie. Later maar weer eens, eventueel.

Fijn dat je man wat reacties toont, dat is bemoedigend maar ik snap ook dat je nu eigenlijk meer verwacht. Wat een spannende tijd! Veel sterkte in alle onzekerheid !

voor wat het waard is, ik denk vaak aan je/jullie! Wat balen dat je zo weinig steun ervaart en wat een verdriet als je net denkt dat het beter gaat met je man en die verbetering bestendigt niet (of denk je, in ieder geval).

Tja, wat is wijsheid, toch maar 1 iemand inschakelen die dan voor of namens jou de hulp kan coordineren/regelen? Het loslaten en maar zien hoe het loopt... Kun je niet maatschappelijk werk inzetten? Lijkt me dat je wel wat hulp nodig hebt, al is hetmaar heel praktisch met de kinderen!

Heel veel sterkte en hopelijk komt je man toch snel weer uit zijn coma en kunnen jullie 2013 samen aangaan!

liefs,
Jons

Heel goed

Dat je lief voor jezelf bent! En ik hoop dat je morgen in het gesprek meer hulp weet te regelen..

Hulp

Mijn ervaring is dat aan een hulp komen via het maatschappelijk werk meer neer komt op organisaties als thuiszorg die niet alles mogen doen en verhoudingsgewijs duurder zijn. Hopelijk heb jij een betere oplossing.
Maar waarom stel je niet juist je netwerk deze vraag? Dat is bij uitstek iets wat je netwerk kan regelen, via-via.

Even gekopieerd van beneden

Ik hoop dat het nu ook weer ietsjes beter gaat, dat je man nog weer iets meer beweegt.
Het lijkt me een pure nachtmerrie zo, vooral omdat je geen duidelijke info uit het ziekenhuis hebt. Ligt je man in een academisch ziekenhuis? Kun je nu niet eisen dat je een gesprek met een neuroloog krijgt?

Wat betreft je vriendin: schandalig! Onbegrijpelijk, ik kan me daar niets bij voorstellen! Wel dat je heel erg boos aan het worden bent.

Heb je contact met de buren? Kun je daar bv snel langs gaan, uitleggen wat er aan de hand is en vragen of ze kunnen oppassen, of een oogje in het zeil willen houden? (weet niet hoe oud je kinderen zijn)
Ik denk echt dat geldt: in nood leert men zijn vrienden kennen. Hulp komt vaak uit onverwachte hoek.

Uit eigen ervaring: de virtuele wereld kan veel steun bieden, bv dit forum, maar ook een eigen blog. Ook werkelijke steun, zoals koken, schoonmaken, opvang, wassen ed. Toch, concrete hulp vragen, van ouders van vriendjes, buren. Wil je koken, de kat eten geven, de was doen, kind opvangen. Vertel je verhaal. Je voelt je wellicht opgelaten, toch doen. Hoe moeilijk je het ook vindt...

Sterkte meid, het is bizar en onwerkelijk, zo ineens je man zien liggen. Ik hoop dat hij weer helemaal opknapt. Ik kan me voorstellen dat je erg bang wordt.

mirjam

Dank p

Ik had het echt niet gezien.

mirjam op haar ipad

...hoeveel kan een mens dan verdragen hè? ===
Meer dan je denkt An, maar niet alleen. Schaam je dus echt niet om dat aan familie of vrienden te vragen.

Ik heb niet veel zinnigs te zeggen. Ik wens je heel veel sterkte toe en hoop dat het allemaal goed komt!

Familie, vrienden, collega's?

Weten die het (al)? Je zou eventueel een blog kunnen beginnen, zodat je niet telkens iedereen apart over je man en jezelf hoeft te informeren. Uit eigen, en andermans ervaring: dit werkt goed, mensen kunnen zich dan beter in je situatie verplaatsen. Bovendien heb je voor jezelf een uitlaatklep, helpt het je eea op een rijtje te krijgen, en heeft je man, kinderen er later hopelijk ook wat aan.

Heb je n familielid die bv als aanspreekpunt kan fungeren?

Maak n lijst, nu is t nog vakantie, maar straks moet werk, school, ouders van vriendjes enz worden geinformeerd. Kinderen van en naar school, zijn ze oud genoeg om zelf te kunnen. En koken, daar staat je hoofd nu niet naar.

Nogmaals, vraag iemand erbij, maak n lijst, en vraag concreet hulp. Misschien kan de maatschappelijk werker nog praktische tips geven. En stap op buren bv af. Ik denk dat mensen graag helpen, als ze weten hoe en wat.

Enne, zet die vriendin op een lager pitje, je moet nu geen energie gaan verspillen aan gekwetste gevoelens van haar kant. Pfff, wat een typje.

mirjam

Als jij mijn buurvrouw was, of mijn overbuurvrouw, of een moeder van een klasgenootje, of een collega en ik wist dit, dan zou ik zo wat willen doen, ook al kende ik je alleen maar van gezicht.
Ik denk dat niet iedereen weet wat er zich nu afspeelt. Er moet toch meer hulp zijn voor jullie.
Je moeder zorgt nog steeds voor je kinderen?
heel veel sterkte!

Yep, ook de buren vragen.

Allereerst An, veel sterkte en ik hoop dat je man snel weer opknapt. Ik volg dit draadje.

Toen recent onze buren een medisch noodgeval hadden, heeft de buurman een paar buren, waaronder ons, ingelicht. Ik heb direct hulp aangeboden: was, boodschappen, oppas zijn, stofzuigen, zeg het maar. Tuurlijk 'zei hij niets', want een kerel vraagt niet om hulp, dus na twee dagen heb ik gewoon aangebeld en ben pas weer weggegaan toen ik een boodschappenlijst had....ik heb later nog een keer inkopen gedaan, toen was de drempel voor de buren om dat aan ons te vragen al veel lager

Achteraf is dit zeer gewaardeerd. Ik wil er alleen maar mee zeggen: vraag het, en vraag concreet aan een buur 'wil jij deze boodschappen voor mij doen?'

groet, Mamvantwee

Lieve an

Ik ken je niet, misschien wsoon je wel in mijn stad, wie weet.... dan zou ik graag wat voor je doen. Mijn postcode is 1966 woon je in de buurt?

Hoop mee

met allen dat 2013 een sprankje hoop voor jullie gaat komen.
Alle hulp echt vragen ook al denk je dat kan ik zelf.
Mensen weten vaak niet wat er leeft en dan is op een briefje schrijven wat je nodig hebt al een idee. Geeft iemand dan iets aan dan kun je zeggen graag. Kun jij dat of dat of weet je wie dat kan.

Ik hoop ook mee

Ik had zo graag een positief verhaal voor je willen hebben als houvast op de valreep van dit jaar. Maar dat heb ik niet (ook geen negatief verhaal trouwens!) Wel wil ik je veel sterkte wensen, ook met het aannemen van hulp. Ik sluit me bij voorgangers aan: steek geen energie in welke vriendin of in welk familielid ook. Je hebt alles nodig voor jezelf en je gezin. Dat is niet egoïstisch. Dat is wel egocentrisch en dat móét nu ook even. Pak hulp aan en ik hoop dat je er in moeilijke momenten aan denkt, hoeveel mensen hier met je meeleven, ook in stilte (zoals ik tot nu toe ook nog deed). Een goed nieuwjaar wens ik jullie.

Hoop

Ook van deze kant hoop ik mee dat er gauw goed nieuws komt. Steek je energie even niet in boosheid of verdriet om je vriendin, maar bewaar je energie voor wat er nu toe doet: je man en je kinderen.
Heel veel sterkte gewenst.
Bellefleur

Sterkte

zit je daar de jaarwisseling zonder je man te 'vieren'...

Lijkt me heel emotioneel en moeilijk! Ik denk echt veel aan je, voor wat het waard is...

Sterkte, meid!

Jons

Heel veel sterkte

Hoop dat er een wonder mag gebeuren en dat het snel beter gaat met je man. Vreselijk.

Late reactie maar vond het moeilijk om te reageren omdat het nogal confronterend is want wij hebben niet zo lang geleden te horen gekregen dat dochter ook een hersentumor heeft. Vooralsnog gaan ze bij haar niet opereren en na jouw verhaal ben ik daar ook wel erg huiverig voor.

Nogmaals veel sterkte en kracht toegewenst. Denk veel aan je.

Erg bezorgd en an.

Erg bezorgd: heel, heel, heel veel sterkte met je dochter. Wat een schrik deze ziekte bij je kind!

En An: hopelijk brengt het nieuwe jaar meer duidelijkheid voor je, wat duurt dit lang!

Wat goed dat je kleine dingen doet om een beetje extra voor jezelf te zorgen. Het is zo beklemmend, wat jullie nu gebeurt. Veel sterkte.