U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Partner wordt niet wakker na operatie aan hersenen
Mijn partner had een hersentumor. Goed operabel. Geen uitzaaiingen. Eruit halen en verder gaan. Maar een uur voor de operatie werd hij niet lekker en kreeg een epileptische aanval. Hij ging dus met spoed naar de OK. Operatie uitgevoerd, ging goed. Maar hij is nog niet weer wakker geweest. (Afgelopen maandag geopereerd.) Nog eens op woensdag geopereerd vanwege toename van druk in zijn hoofd. Weer geslaagd maar nóg niet wakker. Hij wordt in slaap gehouden. Soms halen ze die medicatie eraf en testen ze hem. Hij reageert wel op pijnprikkels maar eigenlijk minimaal. Is er hier iemand die mij nu gaat vertellen dat hij écht wakker wordt en dat hij écht weer beter wordt? Please...
Sterkte
wat een verdrietig verhaal. Mijn ervaring is dat zoiets tijd nodig heeft. Deze dagen zijn een crime; zoveel onzekerheid en weinig strohalm. Vaak heb ik ook wel eens in zo'n situatie gedacht van waarom. Op een dag krijg je antwoord.
Onzekerheid
Wat vreselijk om zo de kerstdagen te moeten doormaken. Ik kan me nog wel herinneren dat de onzekerheid het ergste was, helemaal omdat ook de artsen geen enkele voorspelling wilden geven over hoe het zou aflopen. Ik heb me ook rot geërgerd aan de neuroloog die zei dat de operatie goed geslaagd was (m.a.w. hij had niets fout gedaan).
Hebben jullie al een gesprek aangevraagd met de chirurg/neuroloog?
Je moet wel hoop houden. De hersenen zijn een complex orgaan en als er in 'gerommeld' wordt, kan het even duren voor alles weer naar behoren functioneert.
Wat erg!
Ik hoop voor jullie dat er snel duidelijkheid komt. Heel veel sterkte.
Een hele grote knuffel
Ik hoop, duim, bid, smeek met je mee... Hij moet wakker worden!
Wat een onzekerheid
Ik hoop dat hij heel gauw wakker wordt.
Wat een vreselijke situatie voor jou en je gezin.
Knuffel, Saskia
Hoop vol blijven
Je moet maar zo denken als het uitzichtloos zou zijn had je het wel gehoord! Verder zal niemand het je kunnen vertellen denk ik.... Ook bij iets vergelijkbaars kan hij toch weer anders reageren!
Voorlopig dus hoop houden en bedenken dat wanneer ze niet melden dat het niet goed is er altijd kans is!
Herstellen heeft tijd nodig, zoek afleiding, doe wat leuke dingen enzo....
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Ik kan niets praktisch voor je doen
Maar we hopen en bidden voor en denken aan jullie!
Hoe hou ik hoop? wat doe ik met teleurstellingen? (vriendin)
Dank voor jullie lieve berichten steeds. De situatie is nog niet veel veranderd, hoewel hij 1 kant van zijn lichaam wel wat beweegt nu. En als ik mijn hand in de zijne schuif, knijpt hij, streelt hij soms. Maar gisteravond dus weer niet, dan is hij kennelijk diep in slaap (hij heeft ook koorts).
Ik leef op het moment in een soort niemandsland. Lag zopas in bed met open ogen aan niks te denken. Leeg. Rotzooi om mij heen van gisteravond. Als ik vanavond thuis kom, zal ik eerst mijn slaapkamer opfrissen. Gewoon, omdat dát nu een fijne plek moet zijn. Schoon, fris en opgeruimd. Kost al moeite genoeg.
En dan de mensen om mij heen: de eerste week ontving ik mails, sms'jes, bloemen, kaarten. En het is na de kerst angstig stil geworden. Men kent het verhaal en gaat weer over tot de orde van de dag.
Zelfs mijn béste vriendin is er niet. Okee, ik kan gaan vrágen om hulp, om gezelschap. Maar ik mag van haar toch iets meer verwachten?! Zij heeft toch ook kinderen, zij weet toch ook wat er in een gezin gebeurt dat ook doordraaien moet, zoals de was en boodschappen en gezelligheid. Ik word inwendig steeds bozer. Ik kan het aankaarten misschien. Maar zij is enórm welbespraakt dus dan ga ik het onderspit delven. Bovendien: was is liefde als je erom vragen moet...
En wel...
(beste vriendin)... naar valse sentimenten kijken (all you need is love - kerstspecial). Daar speciaal voor gaan zitten. Toen ik haar belde, kreeg ik haar man aan de telefoon. Niet vragen hoe het met me ging. Maar wél direct zeggen dat ze tv ging kijken (zo van, heb het lef haar te storen).
En dan zie ik haar in gedachten 'all you need' kijken, terwijl er een 'behoeftige' vriendin liefde nodig heeft.
Ik - ben - boos!
Toch praten
Je hebt genoeg aan je hoofd, deze boosheid kost veel te veel energie, dus praat voorsl met je vriendin
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Eens met may
Ik zou dit toch maar tegen vriendin zeggen. Dan kan je het daarna loslaten en de energie gebruiken waar je het het meest nodig hebt.
Ik heb in de moeilijkste periode in mijn leven (baby maanden lang in ziekenhuis) gemerkt wie mijn vrienden zijn en dat zijn niet altijd diegene waarvan je dat van verwacht. Sterkte met alles, ik hoop dat er ook mensen zijn die je positief verbazen.
Echte hulp en vriendschap komt altijd uit onverwachte hoek!
Eens met de voorgangers
praat ermee en mocht ze vinden dat zij het daar niet mee eens is laten gaan. Ze is jouw energie dan niet waard.
In dit soort tijden leer je echte vrienden en familie kennen. Hou vol. Ooit komt er duidelijkheid, maar het kost zoveel energie.
Ook eens
Dat is echt zo, zo leer je je vrienden kennen, heel hard, dat wel. Laat haar maar en zorg heel goed voor jezelf om dit vol te kunnen blijven houden, maak maar een fijn nestje!
Lieve an
Wat erg en wat onzeker, ik vind het heel erg voor jullie en leef met jullie mee. En ik vind het heel naar dat mensen na de eerste week over lijken te gaan tot de orde van de dag.
Ik wens je kracht en energie en mensen om je heen die je dragen in plaats van alleen maar energie kosten. Wij denken hier aan je!
Kaartje
Zou zo graag een kaartje naar je willen sturen.
Dus dan maar hier een lief woord. Sterkte en kracht.
Wat naar
dat je je niet gesteund voelt door je omgeving. Hoe zijn je kinderen eronder?
Hierbij een knuffel voor jou {{{{ }}}}
Saskia
Ik heb in mei ook vanuit het ziekenhuis verteld wat er met mijn dochter gebeurd was op OO en ik vond dat heel fijn. Alleen al het opschrijven en het besef dat het gelezen wordt voelde maakte het gebeuren minder 'eenzaam'. Natuurlijk hadden mijn man en ik elkaar, dus niet eenzaam in die zin, maar omdat je alles samen doormaakt is het fijn om het ook aan anderen te kunnen vertellen, ook al is het middenin de nacht.
Ga dus lekker door met je hart luchten in dit draadje. We hopen met elkaar heel erg dat je man erbovenop komt.
Heel veel sterkte, wat een vreselijke nare toestand. Ik kan begrijpen dat je boos en verdrietig bent over de mensen om je heen, maar kun je toch niet waar meer aangeven waar je behoefte aan hebt? Mensen weten het soms ook niet en doen dan, dom genoeg, maar niks. Is er al wat meer duidelijk bij je man nu?
Hmmm
Hele reactie getypt, maar ik zie m niet. Hoop dat hij wel verschijnt...
mirjam op haar ipad
Balen
Volgens mij weg. Ik type er morgen nog een, op de ipad gaat het niet snel...
Wil je iig sterkte wensen!
mirjam op haar ipad
Hopelijk gaat het stapje voor stapje beter met je man, ook hier een kaarsje voor jullie.
Voor wat betreft die vriendin; vergeet niet dat haar echtgenoot zo bot deed, wellicht weet zij niet eens dat jij belde? En ook: mensen weten soms niet wat te doen, dat klinkt heel stom maar het is dan onvermogen en geen onwil, bij mij helpt dat soms om me te realiseren.
En als laatste: boosheid kan soms het portiek zijn naar je diepe verdriet waar je misschien in deze onzekere tijd moeilijker bijkomt. Wees dus boos maar ook eerlijk naar jezelf en laat het toe. Hoe wrang ook, jij kunt je zelf ook heel veel voor jezelf betekenen, wees in ieder geval je eigen beste vriendin.
Heel veel sterkte.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Mirreke
Je hebt een nieuw draadje aangemaakt onderaan, kopieer de tekst even hier naar toe.
Toch vragen hoor!
Je schrijft iets in de geest van 'wat is liefde als je erom moet vragen' maar mensen voelen zich vaak ook erg onzeker over wat ze zouden kunnen doen in zo'n situatie. En hoe langer het duurt, hoe lastiger het wordt alsnog in actie te komen, want tja, waarom nu pas (vanwege die ongemakkelijkheid en gene dus).
Dus toch maar vragen, denk ik. Mailtje sturen naar mensen die iets zouden kunnen doen en concreet melden wat je zou willen. Dan is er een beginnetje.
Als je dat zelf niet ziet zitten, geef dan deze taak aan een familielid in wie je vertrouwen hebt.
Heel veel sterkte, het is onwezenlijk allemaal, ik hoop met alle anderen hier heel erg dat de situatie zich ten goede zal keren!!
Vandaag een huildag
gisteren was op zich een goede dag. mijn man reageerde goed op mijn aanrakingen en heeft zelfs even gelachen naar mij. Hij doet zelf zijn ogen nog niet open, de verpleegkundige deed dat.
mijn fout, vandaag hoopte ik op eenzelfde succesvolle dag. Maar ik krijg niet veel respons. En loop daar nu letterlijk zelf op leeg.
hij werkt zelf hier in het ziekenhuis, ik loop dagelijks langs de deur waarachter ik zijn locker weet. en ik zag me die al leegpakken. Of hij ooit weer aan het werk komt? jullie lezen het, ik heb echt een off day.
De verpleegkundige zei vanochtend dat hij heel gericht met zijn ene hand bezig is maar geen opdrachten uitvoert. Ze vraagt zich af of hij ze misschien niet begrijpt? Ik vraag me af of hij misschien doof is geworden. Morgen een gesprek met de arts.
En over mijn vriendin of anderen? In mijn mail gisteren naar mijn vriendin legde ik haar uit hoe troosteloos een dag in het ziekenhuis kan zijn. hoe alles me teveel moeite is. ze reageert niet. ik voel me gewoon gestraft ofzo. Ze schreef ergens deze week dat ze ' behoorlijke weerstand' voelde toen zij iets voorstelde. Ook dat heb ik haar uitgelegd. Ze weet daar later wel weer een draai haar richting uit aan te geven.
Misschien moet ik inderdaad naar anderen toe duidelijk zijn over mijn wensen. Moeilijk. Bah...