Nu op Npo3: Overgewicht en 30 jaar voedingsindustrie

@ HaT

Ik had een dagje ontspanning in de sauna.
Een hele dag zonder eten gaat net iets te ver, eten is een bijkomstigheid op zo'n dag.
Totaal geen zin om dan over een bij product stennis te gaan maken.

Verder ga ik er vanuit dat o.a. de peen ju­li­en­ne eerder op de dag is voorbereid met de dressing en dat dit niet voor elke klant apart bereid wordt.

Dat in ketchup veel suiker zit is een feit. Maar dat bestaat al jaaaaaren. Niets nieuws. Dat je dressing op je sla niet lekker vindt kan, maar aan sladressing is ook niets nieuws.
Als je volledig op je eigen, ongebruikelijke, manier wilt eten, moet je niet naar een restaurant gaan lijkt mij....

En verder is er weinig gezonds aan een Turkse pizza (ook in Turkije niet). Het bestaat voor een groot deel uit loze calorieën (wit meel) dat wordt omgezet in suikers.... en slecht is voor je gestel.

En dat er van alles zit (zat er altijd al in.....) in zakjes en pakjes is niet alleen voor de smaak. Het moet ook houdbaar zijn, niet gaan klonteren (poedervorm), niet gaan oxideren, niet gaan scheiden (vloeistof van vaste stof), niet gaan schimmelen enz enz. Dat is ook niets nieuws.
Als je het zelf maakt en direct op eet, is dat niet nodig.

@Jo maakt niet uit waar het was

In de sauna of in de plaatselijke ballenbak met horeca gedeelte. Het feit dat de bestellingen digitaal naar de keuken gaan is geen excuus om afwijkingen aan het menu (die de klant wenst) af te wijzen.

Mijn dochter werkt in een ballenbak en daar worden bestellingen ook digitaal doorgegeven aan de keuken maar frites zonder zout, tosti zonder korst het kan, moet degene die de bestelling opneemt wel even wat extra handelingen verrichten maar het kan.

En als je geen zin had om "stennis" te maken is het krijgen van een salade met saus die je niet blieft toch echt je eigen schuld.

Mooi!!!!

Mooi dit draadje, wordt gelijk overduidelijk gemaakt waar iig 1 probleem zit!
Zien jullie hoe jullie Jo, die aangeeft minder ongezond te willen eten, wegzetten in een hoek met 'ongebruikelijk', 'afwijken van de standaard'?

En uiteraard, dat bepalen jullie geheel zelfstandig, als zelfstandig denkende wezens, heel slim natuurlijk ook. Jullie worden daarin in het geheel niet beïnvloed door iets als een voedingsindustrie.

@ Bieb63

Die documentaire waar dit draadje over gestart is heb ik meer dan een jaar geleden gezien.
Een belangrijk punt was ook dat een voorbeeld gezin wel wilde veranderen. Dus in plaats van gesuikerde frisdranken ging men over op fruitsappen uit pak. Jij snapt het wel...…. maar die mensen niet. Die dachten dat ze gezond bezig waren.

Dat JIJ weet, en schijnbaar iedereen hier op OO, dat er suiker in tomatenketchup zit, daarmee vertegenwoordig je niet de meerderheid.

Ik heb ook niet gezegd dat tomatenketchup of dressing een vernieuwd product is. Wel dat het een geaccepteerd en vanzelfsprekend product is. En waarvan velen niet weten wat er voor ingrediënten in gestopt worden. Zie als voorbeeld de ingrediëntenlijst van honing dressing.

O ja, aan Pickwick Rooibos thee wordt ook suiker toegevoegd. Maar ja, dat wist je natuurlijk al.

Nu lijkt het er misschien op dat ik zo'n anti suiker freak ben. Het tegendeel is waar, ik lust nog steeds graag beschuit met hagelslag en handjes vol snoep.
Maar op zulke momenten ben ik mij er wel van bewust dat ik suiker consumeer, althans de hagelslag..... nee potverdorie ook in het beschuitje zit suiker...

Suikers en loze calorieën uit wit meel (ik ben groot geworden met Melkwit) hoeft geen probleem te zijn. Zolang alles in balans is. Vroegerrr verbruikte ik de calorieën wel met buiten spelen. Tegenwoordig moet ik het hebben van dagelijks fietsen en 5-7x intensief sporten.

Ja Jo

Maar we hebben het over nu versus 30, 40 jaar geleden. Daar is niets anders aan.

@ Bieb63

Daar is zeker wel wat anders aan.
30-40 jaar geleden zou ik dit commentaar niet hebben gekregen:

Ik zeur. # 248
Het is mijn eigen schuld. # 255
Mijn manier van eten is ongebruikelijk.....# 253
Ik wijs af wat ik nooit heb geproefd # 246

Als je tegen de stroom in zwemt dan krijg je altijd commentaar van degenen die zich met de stroom mee laten voeren.

Helga # 257 verwoordt het mooi:
En uiteraard, dat bepalen jullie geheel zelfstandig, als zelfstandig denkende wezens, heel slim natuurlijk ook. Jullie worden daarin in het geheel niet beïnvloed door iets als een voedingsindustrie.

Eigen schuld

Prima als je tegen de stroom in zwemt, doe ik ook vaak en zeker op het gebied van voeding.
Meestal vind ik een saus over een mooi stuk vlees gewoon zonde van het vlees. Dressing over de sla is dan weer wel helemaal mijn ding. Maar wel subtiel. Een of twee eetlepels over een eenpersoons portie is meer dan genoeg.
Als ik het vergeet te zeggen als ik bestel, of het gesprek niet aan kan/wil gaan dan is dat mijn eigen schuld. Dan is het niet de schuld van de kok die de salade verziekt met dressing.
In de meeste, wat betere horeca gelegenheden (dus niet de snackbar op de hoek), wordt goed nagedacht en geproefd welke smaken bij elkaar passen en hoe het accent op iets gelegd kan worden.
Die kok vond op dat moment die dressing het beste passen bij die salade. Wil je het of blief je het niet dan moet je daar zelf iets aan doen.
Dat het niet kon vanwege het digitale bestelsysteem vind ik vanuit het restaurant een slap excuus.

@ HaT

Eigen schuld, dan denk ik gelijk aan dikke bult en een kinderachtige mening.
Ik heb als volwassenen gereageerd door verder geen discussie aan te gaan. Nogmaals ik kwam daar om mijn hoofd te legen en niet om over een paar slablaadjes een discussie aan te gaan voeren.
Daar zou ik niet alleen mijn eetlust mee hebben verpest maar ook mijn relax dagje.

Wil je het of blief je het niet dan moet je daar zelf iets aan doen.

Dat heb ik ook gedaan, ik heb geproefd en niet lekker bevonden en laten staan. Terwijl het laten staan van eten tegen mijn principes is.
I
Ik had het graag opgegeten als ik de rauwkost nog had kunnen proeven in plaats alleen maar zuur omdat jij en vele anderen daar hun voorkeur aan geven.

Of die kok de dressing op dat moment het lekkerste vond dat maak jij er van. Heb je ooit een Chinees gezien bij het afhaal loket?

Einde discussie, terug naar het onderwerp van dit draadje.

Het gaat niet over jouw persoonlijke keuzes en het feit dat je daar commentaar op krijgt. Het gaat om jouw verontwaardiging dat jouw niet gebruikelijke keuzes niet standaard zijn.

Waarom denk je dat je over dergelijke verontwaardigingen 30,40 jaar geleden geen commentaar had gekregen? Ik denk eerlijk gezegd dat men dat toen nog vreemder had gevonden.....

Chinees en dressing

Ik denk dat een Chinees zijn eten zelf maakt. Ik ga ook niet naar een restaurant voor gekookte aardappels, groente en een bal gehakt met yoghurt toe.

Als een Aziatische vriendin van de dochters bij ons komt eten, doe je haar echt geen plezier met rijst. Ze staan bij haar thuis ermee op en gaan er nog net niet mee naar bed. Dus iets anders is welkom als ze buiten de deur gaat eten.

Wat dressing betreft, is de dressing in een restaurant niet per se zoals ik dat zou willen, maar gemiddeld genomen vind ik het acceptabel. Het moet raar lopen voor ik over mijn eten ga klagen. Ik eet niet thuis, dus logisch dat het niet precies is zoals thuis. Dus als de sla net even zoeter is, of net even zuurder... het zij zo. Als ik al salade eet in een restaurant, is het meestal een bijgerecht. Als de hoofdmoot maar goed is, zo denk ik.

Geen kinderachtige mening, zo werkt het als je in de horeca eet.

Anekdote:

*****Inmiddels 10 jaar gelden gingen wij tijdens onze vakantie in Frankrijk uitgebreid lunchen in een restaurant. Wij namen een drie-gangen menu en voor onze toen kleine kinderen bestelde ik een omelet met brood, er nooit aan denkend dat de Fransen omeletten baveuse bakken (zo'n beetje half vloeibaar). De kinderen aten de omelet niet op, dit kenden ze niet, was vreemd en eigenlijk ook niet zo lekker
Toen de ober kwam afruimen in mijn beste Frans proberen uit te leggen wat er aan schortte. Hij had er begrip voor en gaf de kinderen nog een extra wafel bij het toetje om hun buik te vullen.

Een week later gingen we weer daar eten op de laatste vakantiedag. Dezelfde tafel, dezelfde ober. Hij kwam zelf met het voorstel om de omeletten op de Hollandse manier te laten bakken. Iedereen blij. Als ik een andere ober had getroffen had ik in mijn beste Frans gevraagd om Hollandse omeletten. Fijn als het was gelukt, jammer als het niet was gelukt.****

Dat Nederlandse kinderen die baveuse omeletten of wat dan ook niet blieven daar is het restaurant niet verantwoordelijk voor, zij bieden omeletten met brood, salade, vlees en desserts aan op hun manier.
Als ik dus geen prijs stel op baveuse omeletten, dressing op mijn sla, champignonsaus op mijn varkenshaas en likeur in mijn dessert is het aan mij om beleefd te vragen of dat anders kan en meestal kan dat gewoon.
Als ik om wat voor reden dan ook dat gesprek niet wil of kan voeren is het inderdaad eigen schuld dikke bult.
Er is niemand die precies hetzelfde kookt als ik. Zelfs other Half maakt de worteltjes anders af dan dat ik dat doe. Haar zoon vindt de kippepootjes (volgens het recept van other Half) bij mij lekkerder dan bij zijn moeder.

Als ik precies zo wil eten als ik het thuis gewend ben dan is er maar één oplossing:

Dan eet ik dus thuis.

Beide kanten van de tafel

Laat ik wel even vernelden dat mijn horeca ervaringen zijn opgedaan aan beide kanten van de tafel. Zowel als serveerster als als gast.
Wie beleefd vraagt kan veel bereiken. En onzin argumenten kun je van tafel vegen desnoods met hulp van de chef.

Hakken

OOO wat zijn jullie met zijn allen weer heel goed bezig met doorhakken en zeiken over 1 regel. Omdat ik vind dat salade verziekt word door dressings.
Ik heb mijn keuze gemaakt door het erbij te laten en niet op te eten, klaar!

Puur voedsel mag je niet meer proeven, daar moeten smaakversterkers aan toegevoegd worden, zoals zuur.
Of er moeten sausjes overheen omdat dat oooo zo lekker is.
Dat klontje boter kan ik nog van mijn biefstuk vegen en smaakt de biefstuk nog naar biefstuk.
Maar die sla smaakt niet meer naar sla en de peen niet meer naar peen!
Hoe simpel is het om een dressingsaus, naast het peper en zoutstelletje op de tafel te zetten? Wie wil die voegt toe.

En ja, HaT, was ik maar wat assertiever geweest tegen deze jonge dame. Nog beter tegen de chef kok. Daarmee was mijn dag helemaal geslaagd geweest en ook die van de andere mensen die net als ik een dagje wilden ontstressen.

O wat ben ik toch een dom wezen en jullie met zijn allen zo bijzonder wijs. Übermenschen!

Ik vind het jammer dat je zo vaak boos wordt op hoe er gereageerd wordt. Als je in het echte leven niet assertief bent, mag je best een beetje op ons oefenen, maar ik voel me onderhand wel iets te vaak oefenmateriaal. Je legt ons woorden in de mond die niet de onze zijn. En als je mij een übermensch noemt mag ik me denk ik echt beledigd voelen.

Ik probeer het echt vriendelijk te houden, ik zie werkelijk geen reden om dat niet te doen, dus:

Natuurlijk is het prima als jij iets wat je niet lust laat staan. Je goed recht. Mijn man laat het plukje groen ook vaak voor wat het is, terwijl hij wel van sla houdt.

Het is lastig om het iedereen naar de zin te maken, of niet te beledigen, of wat dan ook. Feit is dat niemand gedachten kan lezen. Wil je dus echt dat er rekening met je wensen gehouden wordt, dan is dat snufje assertiviteit inderdaad wel handig. En durf je het niet te zeggen? Vervelend, volgende keer beter.

Ik denk dat Jo wel assertief genoeg is maar dat ze die dag gewoon geen zin had om moeilijk te doen. Dat snap ik Jo, maar hoe je het brengt vind ik wat overdeven. Je zegt bijvoorbeeld dat de salade verpest wordt omdat 'jullie', dus de rest van de mensen, dat allemaal wél lusten en het dus naar de smaak van de meerderheid wordt aangepast. Maar op mij komt dat verwijtend over, alsof het zwak van ons is, dat we in de dressing-valkuil van de voedselindustrie zijn gekomen o.i.d. en dat jij je smaak van pure en echte smaken hebt weten te behouden. Zo kan je het niet bedoeld hebben maar op mij kwam dat zo over, misschien op anderen ook en misschien dat er daarom zo veel op werd gereageerd.

Er is niets mis mee als jij iets niet lekker vind, of anders wil. Er is ook niets mis mee als je dat hier in de discussie zegt. Maar de manier wasrop je dat zegt en niet alleen over die sla, komt niet goed over. Normaliter eet men geen sla met niks erdoor, dat is niks nieuws en zo wordt het ook in een restaurant geserveerd. Maar het gaat er niet om dat jij sla met niks wil, want olie doe je er wel op, het gaat erom dat jij niet van azijn houdt. Dat kan, dat is een kwestie van smaak. Maar jij doet nu net alsof in een restaurant er van alles opgedenderd wordt als smaakversterker. Als je in een restaurant eet worden gerechten op smaak gebracht, zoals dat gebruikelijk is. Ik denk niet dat de gasten blij worden als in een gewoon restaurant alles 'puur' wordt geserverrd, geen zout, geen peper, geen kruiden enz. Zo werkt het niet.
Overigens zou het me niets verbazen als de dressing al op de sla zat van te voren. Als de sla niet hoofdzakelijk bestaat uit gewone kropsla, dan kan dat prima.

Kunstwerk van de kunstenaar

Tijdens mijn schooljaren en later studie heb ik diverse banen in de horeca gehad. Begon op mijn 14e in de koffiecorner van familie en later lange tijd in een brasserie gewerkt. Toen ik mijn studie klaar had kwam ik in de keuken van een groot ziekenhuis terecht waar de meeste koks uit de horeca afkomstig waren. Na het stichten van een gezin wilden ze toch een wat regelmatiger leven en zochten een baan in een instellingskeuken. Stuk voor stuk mannen en een enkele vrouw met een passie voor fijne smaken en gericht op "het oog wil ook wat". Ook een bord ziekenhuis eten moest er aantrekkelijk uitzien en goed smaken. Behalve voor de patiënten kookten de koks ook voor feesten en partijen binnen het ziekenhuis. Onder andere ieder jaar een diner voor de raad van bestuur en dan werden er echte kunststukken geleverd, diners waar je je vingers bij aflikte. Echt geweldig.

Die koks waren (zullen inmiddels allemaal met pensioen zijn) en de meeste nu nog werkende koks zijn echte kunstenaars.
Zoals een kunstschilder schilderijen maakt en verkoopt, een beeldhouwer sculpturen maakt en verkoopt zo maakt een chef-kok of een team van koks een mooie menukaart met gerechten waarbij alles goed op elkaar is afgestemd.
De schilder kijkt goed naar de kleuren en vormen of zijn idee goed op het doek komt, de beeldhouwer kijkt daarbij ook nog of het 3 dimensionaal allemaal klopt en de chef-kok maakt het moeilijkste kunstwerk, behalve kleuren en vormen heeft hij ook nog de smaken die moeten kloppen.
Dan wel ieder op zijn eigen niveau, een verdienstelijk hobbyschilder is nog geen Rembrandt en de chef van het kleine eethuisje hier op het plein is nog geen Paul Bocuse maar allemaal doen ze hun stinkende best om iets bijzonders te maken.

De schilder begint met studies, met schetsen maakt proefjes met de verf. De beeldhouwer zal ook eerst een tekening maken voor hij begint te hakken in zijn mooie stuk hout of steen.
De chef-kok doorloopt ook een heel traject voor het gerecht uiteindelijk op de menukaart belandt. Een idee uitwerken op papier, voor de eerste keer koken, zelf proeven, het recept aanpassen, nogmaals proeven en dan anderen laten proeven.

Waar wil ik heen met dit filosofische verhaal?

Als je een schilderij koopt van een kunstenaar vindt je het gehele kunstwerk mooi en is het vragen om bepaalde accenten over te schilderen not done. Hier aan de muur hangt een door een amateurschilder gemaakt schilderij van een vaas pioenrozen en hoewel geel niet mijn lievelingskleur is passen die gele meeldraden perfect in het hele plaatje. Ik ga niet vragen of zij die gele spikkelige dotjes roze wil maken net zoals de rest van de bloemen.
Ook als je een beeldhouwwerk zou kopen krijg je een heel kunstwerk, je kunt niet de stukjes die je minder mooi vindt laten weg schuren door de kunstenaar. (Misschien kan je dat wel thuis stiekem doen)
Als je in een restaurant eet is het meestal wel mogelijk om het kunstwerk een beetje naar je eigen wensen aan te passen, als je het vraagt krijg je biefstuk zonder saus (of de saus er apart bij in een schaaltje, zodat je naar eigen behoefte kunt nemen hoeveel je wilt) een toetje zonder likeur, of sla zonder dressing (of de dressing er apart bij in een schaaltje, zodat je naar eigen behoefte kunt nemen hoeveel je wilt).
Eigenlijk is dat best een aardige geste van de kunstenaar, je mag zijn kunstwerk aanpassen aan je eigen behoefte/wensen/allergie/eigenaardigheden. Vanuit de kok gezien geeft hij jou dus de vrijheid zijn kunstwerk te verpesten.

Jo, als jij dus pure smaken wil proeven zonder dressing en sauzen verpest jij het kunstwerk van de chef en niet andersom!

Half a Twin

Hoewel ik bijna helemaal met je meega in je uiteenzetting, vind ik niet dat elke kok een kunstenaar is. Soms is het ook gewoon massa-koken op routine. Ik heb toen ik zwanger was van de tweede (derde eigenlijk) bij Van der Valk telefonisch aangevraagd of ik zoutarm kon eten, dat kon, maar dat mocht kennelijk amper moeite kosten, want zoutarm kon ik het geheel niet noemen. Ik heb nu een gat in mijn geheugen hoe dat verder is gegaan, maar ik herinner me mijn irritatie nog wel.

Als je zoals wij dat een aantal jaar hebben gedaan bij een kok komt eten die alles zelf bedenkt en daar hooguit wat assistentie bij inhuurt, dan kom je op het terrein van de kunstenaar. Hij ging inderdaad tandenknarsend akkoord met een wijziging aan zijn kunstwerk en plempte het bakje mayonaise dus op verzoek op tafel. Als je je restaurant overeind wilt houden, kun je niet alle kunstbarbaren de laan uitsturen tenslotte. De prijzen bij dit restaurant waren heel gemiddeld. Niet goedkoop, maar ook niet duur. Misschien leggen sommige mensen de grens van wanneer iets een kunstwerk mag heten en wat met respect gegeten moet worden pas bij haute cuisine. Ik kan me tenminste niet voorstellen dat men het waagde om bij Bocuse om een potje mayonaise te vragen. Nee, daar accepteerde je dat het goddelijke gerecht smaakte zoals het smaakte, want Bocuse wist wat hij deed. Ik stel me stiekem ook voor dat sommige mensen kritiek voor zich hielden. Gezien worden in een restaurant van of met een kok van die allure zal voor sommigen al een doel op zich zijn.

Massa koken op routine

Ja dat bestaat natuurlijk ook. Mac D. KFC, Van der Valk. Overal waar je komt dezelfde menukaart en dezelfde smaken. Bij Van der Valk eet je al jaren appelmoes gegarneerd met een kers.
Die koks koken op routine en zullen zelf niet betrokken zijn bij het vernieuwen van het menu. Het kleine eethuisje hier op het plein heeft wel regelmatig een nieuwe kaart met zorgvuldig uitgedachte gerechten, hoewel minder exclusief dan bij de Librije, kunstwerkjes van de chef.
Van der Valk is aan de zoveelste serie van herdrukken bezig, reproducties van het origineel. Dan is zonder zout ineens wel heel moeilijk voor de half ingedutte kok.

Bij vanderValk krijg je al jaren geen kers meer op je appelmoes. Ik had me er namelijk zo op verheugd toen ik er begin van de maand weer eens at. Wel een waanzinnig mooie opdiening van de Dame blanche. Een prachtig glanzende chocolade koepel over het ijs die werd overgoten met hete choco saus zodat hij op het ijs smolt.

Ik zeg thuis altijd als er iemand is die alles door elkaar prakt voor het eten: als de kok stamppot had willen serveren had hij/zij dat wel gedaan! Ik ga er dus vanuit dat er over het gerecht zoals het standaard geserveerd wordt is nagedacht en dat als ik het anders wil ik het moet vragen, vooraf als het een 'moetje' is (allergie oid) of terplekke als het een wens is.

Zelfs bij de KFC, de Mc en consorten kun je je burger laten maken zoals jij het wil.

Huh?kaori ot

Waarom moet je commentaar leveren als iemand het eten eet zoals hij of zij dat wil?
Wat is dat toch met : hoe het hoort. ( eigenlijk vooral: hoe "ik") vond hoe het hoort.
Eten wordt zo verziekt door al die rare verzonnen regeltjes.

Mijn ex vond ook altijd dat hij het juiste deed en zette de rest daarmee graag voor schut. Lángzaam eten! Besték néérleggen na elke hap.
Nouja, hij at koud eten met zijn regeltjes.