hulp komt maar niet op gang

Fijn!

Dat de ex van je vriend niet altijd even vriendelijk en voorkomend was, dat wisten we. Ze is niet voor niets al door de rechter aangepakt.
Dat je huidige hoofdbehandelaar nu echt vinger aan de pols houdt en ervoor zorgt dat je behandeling krijgt is ook fijn, zeker dat hij bevestigt dat je niet gek bent en geen spoken ziet.

De enigen die van alle ellende de dupe zijn, zijn jouw en zijn kinderen, je vriend en jij.
Je ex brengt de kinderen in loyaliteitsconflicten en staat hun ontwikkeling in de weg. Hij heeft jouw ontwikkeling al eerder in de weg gestaan en negatief beinvloed.
Zijn ex brengt de kinderen ook in loyaliteitsconflicten en staat hun ontwikkeling in de weg. Ze lijkt ook wat bijzonder in het vinden van compromissen en niet erg op elkaar iets gunnen gericht.

De ellende is dat BJZ en VT regelmatig een ongeleid projectiel zijn. Dat de communicatie tussen je vriend en zijn ex een probleem is, tsja, turf het aantal rechtszaken en procedures om niets maar. Maar gaat mediation helpen? Volgens mij alleen als beide partijen er samen uit willen komen en dat laatste zie ik bij haar niet zo.
Voor jullie is het wel fijn dat haar leugens nu uit beginnen te komen en dat het ook voor anderen zichtbaar wordt dat ze geen heilige is.
Als ze nu gewoon mee gaat werken met de afspraken die gemaakt zijn en ophoudt met rechtszaken voeren, zal dat al behoorlijk wat rust geven.

Hoe gaat het ondertussen met dat ene perceel waar wat gedoe met het gewas was?

Tsjor

Je schrijft: "Fijn dat eindelijk boven tafel is waarom je aanvraag indertijd was afgekeurd. ", maar dat moet toch zijn: "Fijn dat eindelijk bevestigd wordt dat het onduidelijk is waarom je aanvraag indertijd was afgekeurd. "?

Inderdaad

Tsjor, inderdaad, wij zijn er helemaal niet blij mee dat deze ontwikkeling tot een verzwaring van de maatregelen kan zorgen. Mijn vriend heeft al heel veel mediation gesprekken gevoerd om de communicatie en de omgangsregeling op gang te helpen. Wat er tot nu toe telkens gebeurt, is dat de moeder wegrent uit het gesprek en eenzijdig het traject beeindigt. In vijf mediation en verbetertrajecten is dat al gebeurt. De laatste keer kwamen ze niet eens toe aan praten over de omgangsregeling; de maatschappelijk werkers wilden gaan kijken waar de onvrede bij de moeder vandaan kwam. En toen ze geconfronteerd werd met het feit dat mijn vriend wist dat zij gebeld had met mij om lasterpraat te verkopen, toen schoot ze in de paniek. Ze had mijn telefoonnummer alleen kunnen vinden in mijn handtas waar visitekaartjes zaten. Hier is niemand bij gebaat dat er een OTS komt. Maar gezien de leeftijd van de kinderen zal er geen UHP zijn. De kinderen zijn van harte welkom bij ons, dat weten ze. Alleen voor de rust en de kalmte heeft mijn vriend altijd de kinderen zoveel mogelijk bij moeder laten verblijven. Alle voorstellen om de zorg meer te verdelen zorgt voor zoveel woede en emotie bij moeder, dat mijn vriend die boot al lang heeft laten varen. Je zegt dat je hoopt dat het geen nare gevolgen heeft voor de kinderen. Maar de kinderen ervaren zelf al jaren de nare gevolgen van het gedrag van moeder. Dat is de reden dat een kind bij school hulp heeft gezocht. De kinderen worden bedreigd op straat gezet te worden door moeder, of als ze op vakantie gaan dat moeder zichzelf dan iets aan doet. Dat is de schade die al jaren aan de gang is. De laatste vakantie, een half jaar terug, stond moeder voor ons huis op straat te wachten met haar auto vol met de spullen van de kinderen om ze af te gooien. Maar dat durfde ze niet omdat ze zag dat het huis niet verlaten was, maar dat er huisdier oppas logeerde. Kun je je voorstellen dat een moeder dat doet? De kinderen trilden en huilden omdat ze niet wisten waar ze heen moesten (moeder had gezegd dat ze ook niet bij vader mochten wonen, wat wij weer tegenspraken, ze mogen wel bij ons wonen). Ik hoor nog steeds af en toe een kind huilen, en dat is hartverscheurend. Hoe afgewezen en onder druk moeten die kinderen zich wel niet voelen. Ik zeg het nog maar eens; in je eentje kun je dit als ouder nooit rechbreien of oplossen. Als een ouder net zo hard blijft vechten tot alles kapot is, dan kun je nog zo rustig blijven en je stilhouden (de houding van mijn vriend), dan gaat het nog kapot. Dus, ik ben niet blij met de verzwaring. Ik ben alleen blij dat ze zich veraden heeft en dan we nu de dader weten van de diefstal en evt. de vernieling. Mijn vriend geeft ook aan dat hij in en in verdrietig wordt van het feit dat zijn ex zich steeds verder verstrikt in haar web van leugens. En dat ze straks op een plek zit waar ze helemaal niet meer uitkomt; als de diefstal uitkomt en de vernieling, dan krijgt de moeder van zijn kinderen een strafblad. En een OTS zit moeder vast en zeker al helemaal niet op te wachten. Mensonterend vind hij dat. Maar hij ziet ook dat zijn kinderen de vernielingen in geholpen worden en dat ik er aan onderdoor ga doordat het bij mij erbij komt. Dat maakt dat hij nu pas zijn ex confronteert met al haar acties en daden, dan heeft hij nog nooit gedaan. Ik denk ook dat we te lang gewacht hebben met 'dekking zoeken' en ' rustig houden' 'stil zitten dan val je niet op' 'ons uit het sociale leven terugtrekken' ' niet ingaan op de praatjes'. We dachten dat dat de goede tactiek was, maar moeder heeft daardoor het idee gehad dat ze haar gang mocht gaan. Dus als je je afvraagt of ik vecht; nee maar mijn vechtlust lezen jullie misschien hier in mijn berichtjes. Zelf ben ik naar buiten onbewogen, en ik doe net of het me niks doet. Alles om maar nooit te horen te krijgen dat het allemaal door mijn doen en laten komt.
Mijn sterke gevoel komt doordat ik nu zeker weet wat zij gedaan heeft. En diefstal is strafbaar. En nooit mijn schuld.

Dank Pennestreek, en ik ben een slachtoffer en een survivor.
Dank Marilot, dit is ongeveer de enige plek waar ik durf te praten over dit alles.

Fransien

" Als ze nu gewoon mee gaat werken met de afspraken die gemaakt zijn en ophoudt met rechtszaken voeren, zal dat al behoorlijk wat rust geven."

In alle mediation en communicatie trajecten is mijn vriend nog nooit bij het stadium gekomen dat er afspraken gemaakt konden worden. Ook heeft hij zijn wensen of ideeen niet op tafel kunnen leggen. Al ruim daarvoor begint moeder leugens te vertellen zoals dat mijn vriend nooit de allimentatie betaald. Wat dan lastig is dat maatschappelijk werk en VT niet aan waarheidsvinding doet. Je kunt wel zeggen dat je wel allimentatie betaald, maar moeder vind het blijkbaar van niet. Je kunt bewijzen meenemen, maar ze kijken er niet naar. Er is een verschil in perceptie vind maatschappelijk werk dan, waar komt dat door? Er kunnen geen afspraken gemaakt worden, want dat wil moeder niet. Ze wil niet eens noemen hoe zij het wil, want ze wil vooral verdeeldheid en onrust zaaien. Daardoor raakt iedereen afgeleidt van de vraag waar het in het laatste traject omdraait: in overleg een vakantieplanning vastleggen. De laatste vakantie hebben we maar aan ons voorbij laten gaan. Moeders eigen voorstel voor de vakantieverdeling zij eerste 3 weken, hij tweede 3 weken, heeft zelf aangepast door in week 4 een vliegreis met de kinderen te boeken (en de laatste week was er een introductie voor een kind). Daar konden we boos over zijn, maar wij geven dan toestemming. Voor ons bleef er te weinig tijd over om nog weg te gaan. Dus als je doet wat moeder wil en ze heeft dat in de gaten dan verandert ze het waardoor we nog de pineut zijn. Dan maar niet denken we dan.

Wat jammer alweer;)

Wederom vind ik het jammer dat je zo gevolgd en gesteund wordt hier Doenja, want ik snap dat je zelf de zaken zo beziet maar ik zou die zienswijze toch niet steunen.
In de eerste plaats voor jezelf dan. Het is niet helpend, in de eerste plaats niet voor jou.

Iemand had het hier over 'gelijk hebben of gelijk krijgen'.
Ik denk dat dit typisch een (dubbel) geval 'gelijk krijgen' is. Het gevoel waar je zo hard naar op zoek bent.
Maar dat wil nog niet zeggen dat je gelijk hebt. (dat het daadwerkelijk heuglijke feiten zijn of iemand of systemen verder helpt)

Juist dat 'gelijk krijgen', daarvan zou ik je gunnen dat je daar afstand van zou kunnen nemen. (zoals anderen aangaven) Dan heb je energie en kijk over om je op belangrijke zaken te richten, zoals je eigen herstel.

Nee hoor

Soms krijg je energie juist van gelijk krijgen. Niet zo star zeg, het hangt ook nog van de situatie af waar je energie van krijgt.

Natuurlijk Thera

Ik heb het niet over natuurwetten maar over deze specifieke situatie van Doenja.
Waarbij ik onmiddellijk geloof dat dit op korte termijn energie geeft/lijkt te geven.
Maar op de lange termijn beslist niet.

Juul

Ik had ook geen natuurwetten op het oog, maar een Doenja die vind ik minder getypeerd kan worden als ieman die vooral altijd gelijk wil hebben, maar als iemand die beschadigd is door het geen gelijk mogen hebben. Dan kan gelijk krijgen meewerken aan herstel. Dat er meer is dan dat, is daarbij natuurlijk wel belangrijk om in te zien, maar ik heb van Doenja ook niet gehoord dat ze nu door dit gelijk alles al heeft om te kunnen genezen.

Doenja

Het lijkt me heerlijk voor je dat jullie samen konden lachen om die drie verschillende auto's! Omdat je je ook vaak alleen voelt bij je vriend met alles wat je te verwerken hebt, waar hij niet altijd bij kan zeg maar.

Keukentafel

Thera wat zeg je dat lief! Vandaag aan de keukentafel heb ik voor het eerst alles verteld wat ik in dat bewuste telefoongesprek vier jaar geleden te horen heb gekregen. Pas nu begrijpt mijn vriend hoe het komt dat zijn ex overstuur weg is gerend (ze is nl echt haar boekje te buiten gegaan destijds en dat mag niet naar buiten komen) EN mijn vriend begrijpt nu hoe t komt dat ik me soms zo onveilig voel omdat zij 500 meter verderop woont.
En ja, gelijk krijgen werkt heel erg bevrijdend. Dat zei mijn psychiater ook en hij was blij voor me.

Toch een paar valkuilen

'De kinderen zijn van harte welkom bij ons, dat weten ze.' Maar zo werkt het niet. Ik hoop niet dat het zo ver komt, maar daarna is de redenering: ex-ouders kunnen niet communiceren, probleem voor kinderen, plaatsing bij andere ouder lost probleem niet op. En dan is het maar de vraag wat de volgende stap wordt. 'Er is een verschil in perceptie' is dan de conclusie. en de vraag waardoor dat komt (wie heeft schuld daaraan), die is verder niet interessant.
' En dat ze straks op een plek zit waar ze helemaal niet meer uitkomt; als de diefstal uitkomt en de vernieling, dan krijgt de moeder van zijn kinderen een strafblad.' Diefstal van een tas, vernieling van een auto, is geloof niet dat daarvoor veel mensen achter de tralies belanden. In feite heb je verder ook geen bewijs, behalve, dat ze weg liep toen je begon over een telefoongesprek dat ze alleen maar gevoerd kan hebben als ze over je telefoonnummer beschikte, dat ze alleen maar gekregen kan hebben als ze je tas heeft gestolen.

Hoe ver sta je nu? Mij lijkt dat het maximale is dat er een OTS en een gezinsvoogd komt, dat die gezinsvoogd de opdracht krijgt de communicatie tussen de beide exen te herstellen, dat dat gedoe oplevert over omgangsregelingen, uiteindelijk kan een gezinsvoogd ook niets afdwingen. Je hebt hooguit iemand die je kunt bellen als moeder zich daar wee niet aan houdt. (Helaas is de gezinsvoogd dan net op vakantie, is het haar werkdag niet of moet er een vervanger komen, zeg ik dan, maar dat is wat cynisch).

Misschien is dat ook wel voldoende om wat rust te creëren.

Tsjor

Nog wel een vraag

Ben je trouwens bij de gesprekken tussen vriend en ex en maatschappelijk werk als het gaat over hun omgangsregelingen etc.?

Tsjor

Hulp

Overigens, dat wil ik al steeds zeggen, maar het komt blijkbaar niet goed over, dus ik doe nog een poging: het is niet zo dat hulp, behandeling en herstel pas op gang komen als dit soort gebeurtenissen, gesprekken en spanningen voorbij zijn. Ik denk, vrees, dat er in het leven altijd wel dergelijke fricties blijven, de ene keer wat intenser dan de andere keer. Maar Doenja, bij jou is de kans nog groter gezien jouw gecompliceerde leefsituatie met twee exen op de achtergrond met twee gecompliceerde echtscheidingen. Je herstel kan niet wachten totdat dat allemaal voorbij is, want wellicht gaat het nooit voorbij, omdat het bij het leven hoort, zeker bij jouw leven. Maar dat wil niet zeggen dat je kunt herstellen.

Tsjor

Natuurlijk niet

Ik ken je hele persoonlijke situatie niet en de ex van je partner ook niet. Wel lees ik dat iedereen in dit hele systeem steeds maar in dezelfde cirkeltjes blijft draaien.
De ex van je partner reageert iedere keer precies hetzelfde. Wat er precies achter zit en of dat alleen bij haar ligt of vnl in de relationele sfeer (interactie tussen haar en je partner bijv) doet er niet zo toe: ze is iig enorm gekwetst en boos en reageert niet adequaat.
Dat laat ze al een hele tijd zien en ik zou er niet vanuit gaan dat dat gaat veranderen.
Deal ermee. Dat is gewoon je lot, een gegeven, hoort bij de erfenis van een leven met deze man. Je wil bij deze man zijn en (neem ik toch aan) zo goed mogelijk voor zijn kinderen zorgen.
Accepteer dan dat aan deze man een maffe ex zit en wind je er (in belang van de kinderen) niet meer over op. Maar zoek naar manieren waarop je kunt leven waarin je het minst last hebt van deze dame.
Sowieso dus net doen alsof ze niet bestaat verder in je leven, lijkt me het minst. Je kunt haar er niet bij hebben. Je zit in je eigen gedoe, je snapt toch ook wel dat je eigen oordelingsvermogen hierdoor nogal beïnvloed wordt?
Ik zou echt stoppen met vechten met haar.
Zie het als een lastige mug die blijft rondzoemen in je slaapkamer. Als je 'm niet kunt vangen moet je hem gewoon wegvagen uit je gedachten en lekker gaan slapen en die vreselijke bulten gewoon voor lief nemen. Dat is irritant enz maar je kunt er prima mee leven.

De eerste zin

Is in deze wel belangrijk. In de persoonlijke situatie zit wel precies waarom dat zo moeilijk is...

Sterkte Doenja

Even rust

Mijk: bedoel je dat mijn persoonlijke situatie en achtergrond er JUIST voor zorgt dat iets wat sommigen als n losstaand ding zien, mij juist net dat eene is wat teveel is? Inderdaad, daar zit het hem in.
Inmiddels wat info ingewonnen bij de wijkagent en die gaf aan dat het op stalking begint te lijken. Daar schrok ik eigenlijk weer van. Maar verklaart bij mij nu ook waarom t mij zo aangrijpt. Het onveilige gevoel, het mijden van bepaalde plekken, constant op je hoede zijn, stalking zorgt vaak voor enorme druk bij mensen aldus mijn wijkagent. Dat ik wil vluchten is niet vreemd. Het vervelende is dat ik hier ben gaan wonen om mijn eigen akelige verleden achter me te laten en dat me in mijn nieuwe woonplaats me dit te wachten stond. Volgende week praten we verder. N gesprek vd wijkagent met de moeder is n optie. Ik zou daar ook graag bij willen zijn.
Tsjor, een strafblad krijg je ook zonder achter de tralies te zitten hoor. Het betekent dat je veroordeelt bent voor strafbare feiten. Apart is dat moeder onlangs bij maatschappelijk werk aangaf dat ze de kinderen normen en waarden bij wilde brengen. Dat doet vader niet omdat hij na de scheiding gedate had, en seks had zei ze. De maatschappelijk werkster zei toen ‘ wat hij doet daar heb je niks meer over te zeggen’ Ze ziet haar daden (diefstal, vernieling, medeplichtigheid aan diefstal, laster verspreiden, lastigvallen, valsheid in geschrifte) blijkbaar wel als een goed voorbeeld geven? De wijkagent kwam trouwens met de term stalking toen ik n lijst voorlas met akkefietjes. Ik heb nog lang niet alles genoemd hier :-(
De reden waarom moeder zo doet? Geld. Ze ging ervanuit dat ze bij de scheiding met heel veel geld weg zou kunnen lopen. Daar is ze teleurgesteld in. Ze heeft zelfs vriendschap gesloten met de vrouw waar mijn vriend kort n relatie mee had na de scheiding, zodat die vrouw bij de rechtbank kon verklaren dat zij mijn vriend pas zes maanden later had ontmoet. Zomer 2013. Zo probeerde ze te bewijzen dat het huwelijk nog tot die zomer had geduurd. En dan dacht ze recht te hebben op de helft vd winst van dat boekjaar. Maar in het dorp en tegen familie en vrienden zegt ze juist dat in de zomer 2012 mijn vriend een ander had en dat zij dus de bedrogen verlaten vrouw is. Dat zou de reden voor de scheiding zijn.
Ook bij maatschappelijk werk verklaart ze t laatste. En dan mag mijn vriend niet de stukken vd rechtbank laten zien dat ze daar dat voormalige vriendinnetje opvoert als getuige om het eerste verhaal te bewijzen. De rechtbank ging er gelukkig niet in mee. Maar bij VT en MW blijft het bij ‘jullie verhaal ligt wel erg uit elkaar’ Zo frustrerend dat je t niet mag bewijzen.

Doenja

Allereerst denk ik dat de recente ontwikkelingen met "erkenning" heel fijn voor jou zijn. Niets zo erg als je niet geloofd te worden.

Weet je, je hebt in wezen ontzettend veel pech gehad in je leven. Eerst een vreselijke echtgenoot, die je kapot heeft geprobeerd te maken (samen met zijn moeder). En nadat je eindelijk weg durfde te gaan, trof je je lieve vriend. En wat blijkt? Hij heeft net zo'n zieke ex als jij (oke, laten we geen wedstrijdje doen wie er zieker is, maar volgens mij zijn ze beide ziek).

Dus waar jij zegt dat de ex van je vriend uit is op geld, zal dat wel waar zijn, maar de reden dat ze al die dingen doet (waarvan wij maar een deel weten) is dat ze ziek is. Anders doe je dat soort dingen niet.

Dus daar waar jij rust en liefde dacht te vinden bij je vriend, kreeg je er de ellende van zijn ex bij, terwijl je nog genoeg ellende van jouw ex (en al zijn continue frustraties) hebt te verwerken en mee te dealen. Echt waardeloos.

Tja, de relatie met je vriend beëindigen gaat misschien te ver, maar ik kan me wel voorstellen, dat je dan in elk geval af bent van alle gestalk en nare acties van zijn ex. Dat scheelt wel een slok op een borrel voor jouw veiligheidsgevoel, denk ik. Maar vermoedelijk wil je die stap al niet eens zetten om zijn ex haar zin te geven? En het gaat ver en dan zit je helaas ook weer met een praktisch probleem, je eigen huisvesting en ruimte voor je bedrijf. Moeilijk.

In elk geval leef ik erg met je mee. Misschien dat met de erkenning die je nu krijgt ook van de agent, de situatie toch gaat veranderen en hopelijk in positieve zin voor je vriend en jou. Ik gun het jullie heel erg.

Doenja

Heeft de wijkagent ook gezegd welke stappen er genomen kunnen worden? Ik ken iemand die om stalken veroordeeld is. Dat ligt inmiddels jaren achter haar, ze ziet zelf ook in dat dat geen gezond gedrag was. Het begint met aangifte doen, stel ik me voor. Maar die stap is best heftig. Het kan extremer gedrag oproepen bij ex. Dit lijkt me toch een zaak om met de politie in goed overleg voort te zetten.

Eerst n gesprek

Ik wacht eerst even af tot ik n persoonlijk gesprek heb met de politie. Maar dat dit wel eens stalking zou kunnen zijn, daarmee valt er wel wat van me af. Dat ze zelf hulp nodig heeft dat denk ik al langer. Maar wie ben ik?
Trouwens Tsjor, ik denk zeker niet dat alles voorbij moet zijn voor de hulp kan beginnen. Maar mijn psychiater is van mening dat het de behandeling wel kan bemoeilijken. Het lukt me pas sinds kort om rustig te vertellen wat er gebeurt is. En blijkbaar is dat nodig om begrepen en geloofd te worden. Triest maar waar.
Chiara bedankt! Zo enorm veel bedankt dat je aangeeft dat ik veel pech heb gehad en dat het niet aan mij ligt. Ik durf nu pas tegen mijn vriend te vertellen wat er allemaal door zijn ex tegen mij verteld is. Er komen allerlei dingen boven. Al die leugens van haar...Mijn vriend vond voorheen dat er eigenlijk niks aan de hand was. ‘Zo is ze nu eenmaal’. Maar langzamerhand begint hij in te zien dat het tijd wordt om mij te beschermen.

Stalken

Mijn man werd gestalkt en het is echt geen pretje. Af en toe hadden we rust als ze was opgenomen. Pas na een hele tijd deed mijn man samen met mij aangifte, hij vond dat niet stoer. Maar het verbeterde de zaak wel. Want als ze zich bij ons huis vertoonde mochten we bellen en werd ze opgehaald door de politie. Daardoor is bij haar eindelijk een kwartje gevallen en we hebben haar nu al heel lang niet gezien. Erg naar was dat, de kinderen waren bang.

In elk geval kan aangifte dus helpen, de politie was vol begrip en erg behulpzaam. Maar bij jullie is dat natuurlijk lastiger omdat ze de moeder van zijn kinderen is. Toch zou ik het niet meteen uitsluiten. Je kan ook alleen melden, of overleggen met de politie.

Doenja

Goed dat je een diagnose hebt, het is mij gebleken dat er nog niet zoveel hulp is in Nederland op het gebied van cptss.

Ik heb een online programma gedaan van deze psycholoog: Richard Grannon. Onder andere over complexe ptss. In het Engels complex ptsd. Het heeft mij geholpen Hier een filmpje:

Wil je meer over hem weten of zijn programma volgen (speciaal voor degenen die met cluster-b, moeilijke mensen te maken hebben gehad: http://spartanlifecoach.com/

Brainspotting

Doenja, mijn zoon is een tijd geleden goed geholpen met Brainspotting, een soort verbeterde, minder belastende versie van EMDR. Ik dacht dat het ook wat voor jou zou kunnen zijn.

In het kort:

Wat is Brainspotting

Brainspotting is een uitermate effectieve therapie voor verwerking van trauma en andere blokkades . Door middel van "Brainspotting" worden de neurofysiologische bronnen die samenhangen met lichamelijke of geestelijke blokkades , beschadigingen , dissociatie en pijn gelokaliseerd en geharmoniseerd , geïntegreerd en daarmee verwerkt waardoor het trauma of de blokkade zich oplost.

De voordelen van Brainspotting :
Laagdrempelig en voor alle leeftijden geschikt .
Effectief op een breed scala van aandoeningen zowel op lichamelijk als psychisch gebied .
Nadruk op neurofysiologie en minder accent op cognitie en verbale vermogens van cliënten .
Diep bereik in de bewuste en onderbewuste gebieden van de hersenen .
Geen noodzaak om over het probleem te kunnen of moeten praten .
Minder risico op her traumatisering .
Blijvend en diepgaand resultaat op het gebied van leven en performance .
Kortdurende interventieperiodes .

Meer info op brainspotting.be en brainspotting.nl

Dank je

Ik zal dit eens bespreken met mijn behandelaar tijdens mijn ‘pappen en nathouden’ afspraak binnenkort. Is misschien wel iets. Als ik over een jaar of zo aan de beurt ben.

België

Als je een jaar moet wachten, dan kom je naar België! Een behandeling kost 60 euro, valt hier onder psychotherapie, en kan dus waarschijnlijk vergoed worden. Je bent meestal binnen 2 weken aan de beurt. Op Brainspotting.be staat een lijst van behandelaars.

Mijn zoon was in een behandeling van zijn klachten af. Laat jij er eens 3 of 5 nodig hebben, dan is dat het toch dubbel en dwars waard?

Doenja

C-PTSS, chronische depressie, dissociëren en persoonlijkheidsproblematiek staan op mijn lijstje. Voor het eerste kreeg ik EMDR, voor de rest CGT en schematherapie.

En ja, je bent zeker niet de enige die zich jarenlang heeft afgevraagd wat er in vredesnaam aan je mankeerde. Tegen mij werd gezegd: je bent echt de eerste niet die hulp zoekt en nodig heeft omdat de partner gewoon echt niet spoort.

HET LIGT NIET AAN JOU

Het is zó belangrijk om dat te horen, zo vaak als nodig is.

Mail me maar als je wilt, ik geef je graag de ruimte.

Liefs, Sancy ([email protected])