U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Babysterfte in nederland (geschokt na kijken zembla)
Hebben jullie de zembla-aflevering gezien? Ik ben geschokt. In Nederland is de babysterfte het hoogst van Europa. Eén van de belangrijkste factoren is dat zwangerschap na de 41e week risico's oplevert. In bijna alle landen wordt na 41 weken ingeleid.
Ik ben twee keer na 42 weken ingeleid en vervolgens met 42,5e week bevallen (via keizersnede). Ik weet nog dat men in het ziekenhuis zei dat er wel minder vruchtwater was maar dat het nog wel acceptabel was. Nu hoor ik dat ik wel degelijk een risico heb gelopen. Wat ben ik kwaad.
Verder werd ook nog duidelijk dat er 's-nachts geen capabel personeel is in het ziekenhuis. Daarbij hoorde een afschuwelijk verhaal van een voldragen, gezonde baby die gestorven is omdat er geen specialisten waren. Als ze tijdens kantoortijd geboren was had ze nog geleefd. Dat is toch volstrekt onacceptabel? Kennen ze daar geen slaapdiensten?
Ik sluit me helemaal aan bij de Belgische gynaecoloog: "Nature doesn't know best".
Er is nu een stuurgroep waarin beide beroepsgroepen (gynaecologen en verloskundigen) al 1,5 jaar proberen om eruit te komen. Maar wat vinden moeders m/v er van?
Elisa gemani...
...ik zit echt geschokt naar het scherm te kijken na jouw verhaal. Wat erg...
Hoe durven ze je zo te laten liggen!
Elisa
och, wat een drama.
Ik herken veel, maar bij mij ging het allemaal net goed. Ook zwangerschapscholestase (jeuk door leverfalen), maar vanwege eerdere keizersnee was ik al onder controle in het ziekenhuis; academisch/VU, dus vrij veel expertise. Direct opgenomen (35 wkn). Goeie jeukonderdrukkende medicijnen en vroege inleiding (36 wkn) omdat de cholestase ook erg gevaarlijk was voor het kind (galzuren zouden in vruchtwater komen; opeens denk ik, was dat waarom het vruchtwater en je kindje stonk?).
5 dagen inleiden, dat was niet leuk, hoewel geen weeën, maar toen ik wat in paniek raakte op zaterdagavond vrij snel een gyn aan mijn bed, die zei: als je nu een ks wil doe ik het voor je, maar voor het kind en jou zou het beter zijn als je vaginaal zou bevallen en we het nog even verder proberen. Dat was al zo geruststellend dat ik, met pethadine, weer ben gaan slapen. En toen ik uiteindelijk op zondag nog geen weeën had was iedereen het er over eens dat het klaar was: ks.
Nou ja, wat ik maar wou zeggen. Wat had het makkelijk ánders gekund, zoals bij mij, en wat huiveringwekkend om te lezen hie het mij had kunnen vergaan...
Voor alle mensen die aan kinderen beginnen
Beval lekker hier in Leuven of Brussel. Ik heb de zwangerschap en -begeleiding als goed ervaren en 2x een ks gehad, zonder blablabla en 'misschien moeten we het toch vaginaal proberen' al weet je dondersgoed dat dat nooit gaat lukken. Heb je weeën, kijken ze natuurlijk eerst op de monitor en je mag de pijn op een pijn-indicator aangeven. Ruggenprik zonder blabla, keuze ks of nog even aanzien zonder blabla. Moet er wel bij zeggen dat ik bij de 1e voor een gyn in een privékliniek heb gekozen maar die deed ook zelf de ks in een ander normaal zh. Goed gehecht, geen blabla, kwam de volgende dag nog even langs voor een (psychologisch) babbeltje en daarna nooit meer gezien. Tweede keer in een Univ.zh. Heb nooit een uur lang de deur dicht gehad, de één na de andere vroedvrouw (ook stagiaires) kwam even checken en me op het hart drukken dat ik moest bellen als er iets was. Kreeg goeie assistentie bij bv. Het enige minpuntje hier is dat er ook wel te hard op bv gehamerd wordt. Je moet echt stevig in je schoenen staan om je te verweren, als je van mening bent dat je er niet gelukkig van wordt (zoals ik). Zeven dagen zh na een ks, 3 dagen of langer (indien gewenst) als je normaal bevalt.
Thuisbevallingen kunnen in principe heel goed verlopen maar hier is het niet gebruikelijk omdat hier zwanger zijn meer als een medisch aspect gezien wordt. Misschien dat daarom het personeel wat zachtaardiger is, juist om vrouwen naar het zh te laten komen?
Maar ja, ik heb maar 2 ervaringen. Als je leest dat er elders in dit land een man 23 jr in coma ligt en eigenlijk gewoon bij bewustzijn was...dan krab ik me ook wel even achter de oren.
En de pfaffs dan?
Hoi Zwelgje,
Een vraagje: ik weet niks van zwanger zijn en bevallen in Vlaanderen, behalve van wat jij hebt opgeschreven en De Pfaffs. En ik verbaas me er toch over dat die dochters gewoon champagne drinken tijdens de zwangerschappen, bijna elke paar weken een echo krijgen in de zwangerschap, lijkt me wat overgemedicaliseerd.
Ook valt me op ze meteen met 0 cm ontsluiting worden opgenomen en zo. Nou ja, ben benieuwd wat jij vindt! En oh ja, is het normaal daar dat een kind van 4 een speen heeft? Of is dat allen normaal bij de Pfaffs?
Liora
Liora
Champagne drinken tijdens de zwangerschap is niet typisch iets 'van hier' hoor. Heb er althans nog nooit van gehoord.
Bij m'n 1e zwangerschap, waarbij ik een gyn had gekozen die in een privé kliniek zijn consultaties deed, heeft idd elke maand een echo gedaan + bloed-en urineonderzoek. Ook voelde hij met m'n vingers of de baarmoedermond nog mooi dicht was, checkte de borsten, bloeddruk, gewicht en ook nog een gesprekje waarin ik al mijn vragen op hem af mocht vuren.
Bij m'n 2e zwangerschap ging het wel anders. Er is hier geen privéklinkiek in de buurt en ik werd opgevolgd door HA in haar praktijk en vroedvrouw in het zh waar ik ging bevallen. In het zh ben ik maar 3x geweest voor de echo's. Heb op de valreep nog 1x een gesprekje gehad met de gyn die mijn ks ging uitvoeren en that's it. Geen één keer ben ik vanbinnen onderzocht en urine- en bloedtesten werden ook niet maandelijks gedaan. Toen ik voorzichtig mijn verbazing hier over uitsprak, gaf de hA dat al die extra zaken helemaal niet noodzakelijk zijn. Ze deden genoeg om op de dag van de bevalling niet voor vervelende verrassingen te komen staan. En voilà, dat was helemaal waar. Als je hier naar een privéklinkiek gaat, krijg je meer 'aandacht' zeg maar. Maar daar betaal je ook voor..
Toen bij de 1e keer de vliezen braken, zijn we meteen naar het zh gereden. De eerste (lichte) wee was in de auto. Pas 5 uur later waren de weeën ondraaglijk. Ik had toen nog maar 2 of 3 cm ontsluiting. Dus ja, met 0 cm. zijn we aangekomen en er werd niet moeilijk gedaan. Nu moet ik zeggen dat het vruchtwater niet helder meer was dus ze moesten het wel goed in de gaten houden.
Over die speen: ik zie nog wel kinderen op mijn zoon z'n school die met een speentje naar school komen. Dat zijn vaak de nieuwe kindjes die voor 't eerst komen (Let wel, hier gaan ze al met 2,5 jr naar school). Heel heel soms is er nog een ouder kindje, misschien 3,5 jaar, met een speen maar zeker niet 'standaard' hier. De juf zegt ook altijd meteen dat de speen er maar uit moet.
Mamalies
Mamalies, ik ben echt blij voor je dat je de goede zorg en goede bevalling hebt gehad! Bij mij begon de jeuk en de huiduitslag (over mijn hele lijf behalve hoofd en voeten) in week 35. Ben bij diverse artsen geweest, uitgebreid onderzocht door dermatologen maar niemand wist wat het was. Het enige wat ik kon krijgen was een simpel cremepje wat niet hielp. Uiteindelijk heb ik dus in de drie weken voor de inleiding nauwelijks kunnen slapen door de jeuk; misschien een uurtje per dag. Ik kon alleen maar in mijn blootje jankend op de bank zitten. Pas jaren na mijn zwangerschap kwam ik erachter dat ik PUPPP had. Ik vermoed sterk dat het vruchtwater idd "vervuild" was door afvalstoffen en dat het daardoor zo stonk en ik denk dat als men nog een paar weken gewacht had mijn zoontje het niet overleefd zou hebben. De gang van zaken in het ziekenhuis was natuurlijk beneden alle peil. Ik werd gewoon aan mijn lot overgelaten. In die 24 uur geen gynaecoloog gezien. Ik heb ook een hele tijd na de bevalling moeten wachten totdat ik gehecht werd en daarna werd ik gewoon terwijl ik helemaal op was naar de douche gestuurd om me zonder hulp te wassen. Dat ik een postnatale depressie kreeg is geen wonder... Gelukkig is mijn zoontje nu een gezond kind van 8 en heb ik die hele nachtmerrie aardig verwerkt maar niet helemaal, ondanks therapie. Soms denk ik eraan om weer eens terug te gaan en mijn dossier op te vragen om te zien waar het allemaal mis is gegaan maar ik kan er toch niets meer aan veranderen. Ja, ik ben soms best jaloers op vrouwen die een fijne, onbezorgde zwangerschap en fijne bevalling hebben gehad. Dat had ik ook zo graag eens mee willen maken. Maar dan denk ik aan mijn zoontje en daar gaat het uiteindelijk om... Wat de discussie betreft: nee, het hoeft van mij helemaal niet zo te gaan als bijvoorbeeld in Amerika maar hier in Nederland vind ik dat er in het algemeen te afwachtend gehandeld wordt mbt medisch ingrijpen en dat men te terughoudend is met zaken als pijnbestrijding. Als een bevalling thuis kan, prima. Maar zodra er sprake is van een ziekenhuisbevalling moeten daar alle mogelijkheden en mensen aanwezig zijn om tijdig in te grijpen en een vrouw niet onnodig (lang) te laten lijden. We hebben de mogelijkheden, gebruik die dan. De natuur heeft vaak een handje nodig. Waarom wachten? Ik schreeuwde al na 8 uur om een ruggenprik maar men heeft daar dus 20 uur mee gewacht... Pas door de ruggenprik kwam de ontsluiting dus al die vreselijke uren hadden me bespaard kunnen blijven. Ik merk nu dat ik best heel boos en emotioneel weer word...