afvallen, wie ook?

iemand nog tips

Voor lekker ontbijt, lunch of tussendoortje?
Ik eet wel redelijk afwisselend nu, maar zou soms graag wat meer keuze hebben, misschien zie ik gezonde dingen over het hoofd.
Wat eten jullie zoal?

Runinfo

Ik krijg daar 26% uit, en dat zou ik best willen maar is wel een heel geflatteerde schatting ;-)

vetpercentage

Het zelf berekenen van je vetpercentage is erg onbetrouwbaar, daar kun je echt niets mee.

Je hebt ook personen-weegschalen die vetpercentages meten. Dat gaat met een soort elektrostroompjes via je voeten. Dat is al een stuk nauwkeuriger, maar ook die staan niet als betrouwbaar genoeg bekend. Wat ik ervan heb begrepen is dat die weegschalen alleen naar je onderlichaam 'kijken'. De consumentenbond heeft er een onderzoek naar gedaan en dat was weinig positief.

Bij sommige sportscholen of bij artsen zijn professionele weegschalen. Dan gaan de elektrostroompjes niet alleen via je voeten, maar ook via je handen, waardoor een betrouwbaarder beeld kan worden gegeven.

blik

Ik ontbijt wel eens met magere (vruchten)yoghurt met muesliachtige dingen (Allbran fruit in mijn geval). Niet heel verantwoord als je naar de hoeveelheid suikers kijkt, maar wel veel vezels en dus voor de afwisseling best bruikbaar. Tussendoor trakteer ik mezelf wel eens op een plak ontbijtkoek, volkoren en met minder suiker. Rijstwafels (met kaassmaak), eventueel plakje komkommer of tomaat erop, dan vult het nog wat meer (want het is natuurlijk eigenlijk gewoon een hap lucht...). Verder en ik ook niet zo creatief eigenlijk.

ik doe ook mee

Door alle positieve verhalen mezelf maar eens streng toegesproken en besloten dat die 15 kg van de afgelopen 4 (!) jaar en nu echt af moeten, het liefst nog meer, maar laat ik me eerst maar eens focussen op die 15 kg. Maar ik red het niet alleen, daarom heb ik de hulp van de diëtist ingeroepen. Ik ga elke twee weken naar haar toe, ik houd de eetmeter bij, heb alle snoep, koek, chips, en zo uit m'n eetpatroon gebannen en wil weer controle houden over mijn eetgedrag. Ik kan zo snaaien.... en later denk ik dan: waarom dóe ik dat nou, wat levert het het me op? Nou ja, 15 kg. dus en een hoop nieuwe kleren want ik paste nergens meer in.
Op zich eet ik wel gezond, maar alles wat ik erbij snaai, dàt is het probleem! Ik eet gewoon veel te veel en vaak veel te vet.
Met mijn man heb ik afgesproken dat hij voorlopig de boodschappen gaat doen; kan ik ook niets meer kopen en dus opeten

Moppie

Succes met je voornemen en het uitvoeren daarvan!

Het snaaien en snoepen mbt snoep en chips valt hier wel mee. Wel houd ik erg van hartig en vet.... En de bamisoepjes

wat ik dus doe voor die snoep en snaai behoefte, dat is zorgen dat ik iets heb wat ik kan eten. Dat kan een stukje gerookte kipfilet zijn, een stukje beenham, een gekookt ei, of iets met veel eiwitten en weinig vet.

qua gewoon eten eet ik minstens de helft minder aan aardappelen/rijst/pasta, maar wel veel meer groenten. Regelmatig maak ik ook een bak rauwkost, waarvan ik in mijn achterhoofd al weet dat ik daar 's avonds een schaaltje (of 2) van eet. Dan voel ik me vol (en dus rustig) en ga ik ook niet meer op zoek naar ander zout/vet snaaispul.

Succes!

Maar heb nu een vraag

Ik ben inmiddels ook leuk op weg om mijn streefgewicht te halen, en ben erg blij met mijn maatje minder. Op 1 ding na... mijn borsten worden een soort theezakjes . Iemand een idee of dat nog goed komt, en/of hoe ik daar wat aan kan doen? Want dit was niet de bedoeling natuurlijk!

goed op weg

er zijn wel een paar dingen die je kunt doen:
- aankomen, borsten bestaan uit vet, maar waar je aan komt is lastig te managen.
- een borstvergroting / lift laten uitvoeren, is prijzig want geen vergoeding van de verzekering.

of te wel, nee, dat komt niet vanzelf goed helaas.

Goed op weg

Het komt niet meer helemaal goed (borsten zijn grotendeels vetweefsel), maar als je snel bent afgevallen, zullen je borsten nog wel een beetje bijtrekken. Verder een goed passende bh dragen, eventueel met wat vulling, om dat wat je nog hebt mooi in de bloemetjes te zetten.

confronterend

Ik vind dit hele proces ook best confronterend hoor.
Merk dat het zóóveel te maken ook heeft met tijd, aandacht etc voor jezelf..
Iets simpels als een ontbijtje voor mezelf maken. Ik vind dat ik er veel werk aan heb, terwijl het maar een paar minuutjes is en relatief heel simpel. (Anderen besteden wellicht veel meer werk aan hun eten) Maar realiseer me nu dat ik dat nooit deed..
En heel maf, want het voelt zo dubbel. Ik geniet van zo'n ontbijt, maar voel er ook weerstand tegen..weet niet of dat puur gewenning is of toch iets dieper gaat.

En ook hoe partner erin staat..ik gaf voor de eerste keer sinds ik bezig ben aan zo'n zin in chocolade te hebben. (pms) Ik zag hem gelijk al kijken en ik was gelijk om, ook wel wat boos (ik wist dat hij gelijk naar winkel zou rennen en nu dat in mjn hoofd zat kon ik er geen weerstand aan bieden)
Voelde toch dubbel. Heel lief dat hij meteen naar winkel is gegaan. Ook geen enkel probleem dat ik chocolade heb gehad, voor mijn doen nog weinig. Maar toch...ik klaag één keer, en hij rent gelijk..ik weet niet of ik niet veel liever steun de andere kant op had gehad. Mijn achterdochtige ik vraagt zich dan ook af of hij niet gelijk gebruik maakte van mijn zwakheid om de situatie weer naar het oude te krijgen..
Daarbij kocht hij (tegen mijn vraag in) gelijk véél. Heb het meeste aan chocolademinnende dochter gegeven met de boodschap te doseren.

Ik wil geen verantwoordelijkheid bij hem leggen, maar ergens ben ik wel wat teleurgesteld. (Hij kookt ook vaker en helpt niet echt mee zoeken naar geschiktere menu's)
Ik wil dit alleen doen maar wel jammer dat ik niet eens kan klagen, want dat laat ik nu verder wel uit mijn hoofd.

Ik begin in ieder geval wel het idee te krijgen dat eten meer is dan alleen maar eten, en vrij ingewikkeld in elkaar kan steken. Het verbaast me inmiddels niet meer dat ik jaren geleden succesvol lijnde, ik zat toen in een nogal egotrippende fase, ook de enige fase n mijn leven waarin ik alleen heb gewoond. Blijkbaar voor mij lastig vast te houden als ik samenwoon.

samen

is idd lastiger want het hele gezin zal deels mee moeten met jouw nieuwe eetpatroon, dat vraagt niet alleen aanpassing van jou, maar ook van hen, terwijl er voor hen geen noodzaak toe is.

Blik: Eten is meer dan eten alleen.

Ik ben "erfelijk" belast mbt eten. "Vroeger" in het gezin waar wij opgroeiden was eten heel belangrijk, en veel conflicten binnen ons gezin speelden zich ook rondom etenstijd af, maar ook de momenten waarop je je triest voelde en behoefte had aan een gesprek met je moeder/vader werd er eten geserveerd ipv dat gesprek. Alle emoties werden vertaald richting eten in plaats van dat er over gesproken werd. (eindresultaat: 3 dochters met allemaal een "tic" rondom eten en eten bereiden en emoties)

Ik snap ook wel hoe het werkte, het was makkelijker voor mijn moeder om haar liefde/bezorgdheid/aandacht te tonen dmv "lekker eten" ipv praten. Want dat begint natuurlijk al als je geboren bent, je voed je kind letterlijk met liefde (en een fles of borst) en je kind komt tot rust en ontspant. woordelijke communicatie is nog niet nodig.

Hier in huis echoot dat nog behoorlijk na. Zo vergaat mij letterlijk alle eetlust als er conflicten zijn die aan tafel uitgespeeld moeten worden. Eten "MOET" voor mij gezellig zijn, anders eet ik niet.

Ik volg dan ook heel bewust niet de richtlijnen. Ik eet niet binnen een uur na het opstaan, zoals de dietiste adviseerd. Laat mij maar wakker worden met een paar koppen zwarte koffie, dan zie ik tussen de middag wel wat ik eet. 's avonds eten we gezamelijk, normalerwijze deden we dit allemaal aan tafel, maar sinds ik een inwonende schoonvader heb die smakt en traag eet, eten we heel gezellig ieder met een bord op schoot en de afstandsbediening met het pauze knopje onder handbereik, zodat er een discussie gevoerd kan worden als datgene wat er op de tv gezegd wordt er om vraagt.
Dit is voor mij de manier om ontspannen te eten, zonder dat ik mij dwangmatig ga focussen op het gedrag van mijn schoonvader waardoor ik helemaal niet meer eet.

Blik: Ik heb bovenstaande geschreven om je een kijkje te geven hoe het bij mij functioneerd. Hoe ik me er van bewust ben hoe "ziek en zeer" vanuit mijn verleden mijn eetpatroon nu nog beinvloed.
Wat ik heel opvallend vind is dat je schrijft dat je wel kon dieten toen je alleen woonde, en dat het nu met een partner niet lukt.
Waar ligt dat aan? Ligt dat aan je partner die jou liefdevol wil voeden (rent weg voor chocolade, en veel) of ligt dat aan jezelf, dat je het zelf moeilijk vind om verantwoording te nemen voor je eigen keuzes en gedrag om af te vallen? Wat voor onbewuste normen spelen een rol bij jou tav voeding en eten?

Sinbads vrouw

Dank voor je verhaal!
Het oppervlakkige verhaal hier is dat ik denk ik te weinig tijd/aandacht/zorg etc vraag/claim en geef aan mezelf. Nu heb ik het ook daadwerkelijk waanzinnig druk, maar begin me wel af te vragen in hoeverre ik daar niet zelf ook voor zorg, op de een of andere manier.
Door mijn blessure ben ik nu gedwongen echt duizend stappen terug te doen. (Gaat iets beter maar ik kan nog steeds maar 1 procent ofzo van wat ik normaal doe)
En dat is vreselijk confronterend. Heel erg lastig voor mij om te rusten terwijl er zoveel werk is. Maar ik word natuurlijk ook met mezelf geconfronteerd, en wil ik dat wel, kan ik dat wel.
Er zit wrs nog een hele hoop achter en onder, en weet niet of ik dat naar boven wil halen. Eten is idd altijd beladen geweest voor mij. Niet zozeer in het gezin waar ik op groeide, maar wel voor mij als kind om me staande te houden in dat gezin.

Mijn partner, daar moet ik ook eens over nadenken. Hij heeft zelf ook last van overgewicht. Ik moet oppassen niet mijn ontwikkeling aan hem op te dringen. Van de andere kant heb ik er gewoon veel behoefte aan ook dat de kinderen gezondere gewoontes meekrijgen. (Het overgrote deel van mijn snaaien deed ik bewust waar kinderen niet bij waren.)
Dat is wel altijd een beetje een issue geweest tussen ons. Voor de kinderen heb ik altijd geprobeerd het gezond (maar ook lekker) te houden. Ik realiseer me nu dat ik dat niet voor mezelf deed.
Ik denk dat ik toch een hoop bij partner leg dat ik bij mezelf zou moeten zoeken.

over de helft

Eten heeft altijd met emotie te maken volgens mij. Idd al vanaf zuigeling.

Het is dan voor mij een voordeel dat ik alleenstaand ouder ben. Ik hoef alleen mijzelf in het gareel te houden, dochter is een heel makkelijke eter die (hoe handig) vooral dol is op groente en fruit en hoe knap 3 weken of langer, want ze vergeet 'm gewoon, kan doen met een Tonychocolony reep. (om zich het kreng natuurlijk net te herinneren als ik 'm in een moment van zwakte achter mijn kiezen heb gestoken.....)

Maar goed, op dit moment ben ik over de helft. Nog 3 kg te gaan, vanmorgen zag ik 67 op de weegschaal. Ik heb geen hongergevoel want die stomme app zegt steeds dat ik meer moet eten. En ik zit al de hele dag vol voor mijn gevoel. Helaas is vandaag de appeltaartcompetitie op het werk ook weer afgelopen dus nog meer te compenseren.

Vandaag een lezing op het werk over gezonde voeding en wat de health check nu allemaal voor waarden oplevert. Ik zal dat briefje toch maar weer eens opzoeken met die resultaten. Toen die vorig jaar afgenomen werd, woog ik minder dan ik nu weeg. Maar gewicht alleen zegt ook niet alles. Heerlijk om zo'n genuanceerd verhaal te mogen horen.

Met nog 3 kg te gaan zou het mij wel moeten lukken om voor 1 januari mijn doel bereikt te hebben. En dan weer zo houden natuurlijk.

Blik

Blik: Dank voor je verhaal!
>Graag gedaan!

Blik: Het oppervlakkige verhaal hier is dat ik denk ik te weinig tijd/aandacht/zorg etc vraag/claim en geef aan mezelf. Nu heb ik het ook daadwerkelijk waanzinnig druk, maar begin me wel af te vragen in hoeverre ik daar niet zelf ook voor zorg, op de een of andere manier.
Door mijn blessure ben ik nu gedwongen echt duizend stappen terug te doen. (Gaat iets beter maar ik kan nog steeds maar 1 procent ofzo van wat ik normaal doe)
En dat is vreselijk confronterend. Heel erg lastig voor mij om te rusten terwijl er zoveel werk is. Maar ik word natuurlijk ook met mezelf geconfronteerd, en wil ik dat wel, kan ik dat wel.

>>>>>Weet je, je hoeft niet persé helemaal diep te gaan om alles minutieus te onderzoeken. Dat is niet nodig. Herkennen en erkennen dàt er iets is, dàt je ergens tegen aanloopt wat wrijft is voldoende. En kijk of daar dan vervolgens kleine stapjes in zou kunnen ondernemen.

Blik: Er zit wrs nog een hele hoop achter en onder, en weet niet of ik dat naar boven wil halen. Eten is idd altijd beladen geweest voor mij. Niet zozeer in het gezin waar ik op groeide, maar wel voor mij als kind om me staande te houden in dat gezin.

>>>>dan is dat dus toch het gezin waar je in opgroeide wat een oorzaak is. Want waarom is het anders voor dat kind in dat gezin nodig om je daarbinnen staande te houden? Binnen dat gezin ben jij op het idee gekomen om er op die manier mee om te gaan. Er zit in mijn ogen dus een verband tussen, je kunt dat mijns inziens niet splitsen.

Blik: Mijn partner, daar moet ik ook eens over nadenken. Hij heeft zelf ook last van overgewicht. Ik moet oppassen niet mijn ontwikkeling aan hem op te dringen.

>>Mijn man heeft ook last van (behoorlijk) overgewicht. Ik laat dat voor wat het is, namelijk ZIJN overgewicht.
Ik heb dan ook aangekondigd dat IK anders/bewuster wil gaan eten, en dat IK gewicht kwijt wil en mijn conditie wil verbeteren, en dat IK dat op die en die manier wil gaan doen. Het is een mededeling geweest, geen vraag of verzoek.

Blik: Van de andere kant heb ik er gewoon veel behoefte aan ook dat de kinderen gezondere gewoontes meekrijgen. (Het overgrote deel van mijn snaaien deed ik bewust waar kinderen niet bij waren.)

>> Ik ben er van overtuigd dat voorleven nog altijd de beste manier is. Er zijn hier zondermeer tijden geweest dat ik wat makkelijker met eten was, en dan na een dag of wat riep ik altijd: "ik moet nog een bak slecht geweten hebben" (rauwkost, salade of veel groente). "Slecht geweten" is hier in huis dan ook de gevleugelde uitdrukking geworden voor groentes en salades en mijn jongens komen dan ook heel trouwhartig vertellen na een scouting kamp of zo dat ze "slecht geweten" gehad hebben, want dat is belangrijk LOL.

Blik: Dat is wel altijd een beetje een issue geweest tussen ons. Voor de kinderen heb ik altijd geprobeerd het gezond (maar ook lekker) te houden. Ik realiseer me nu dat ik dat niet voor mezelf deed.
Ik denk dat ik toch een hoop bij partner leg dat ik bij mezelf zou moeten zoeken.

>>> Ja, dat gevoel heb ik ook. Dat je "iets" van je partner verwacht en doordat dat niet komt, hoef jij je niet aan je veranderende manier van eten te houden. dus... Waarom waarom geeft je hem de verantwoording voor jouw fysieke gezondheid? Ben jij zelf niet oud en wijs genoeg om die verantwoording zelf te dragen? heeft hij een partner rol of een ouder-rol met betrekking tot gezond en bewust eten/leven?

JO

zoetjes

Mijn diëtist beweert bij hoog en bij laag dat zoetjes niet goed zijn. Je zou blijkbaar je lijf voor de gek houden omdat je lijf het herkent als suiker? Nou geloof ik heel erg veel, maar dit niet. In een zoetje zitten nul niks, noppes nada calorieën, je kan er niet van aankomen da's duidelijk. Je lijf zou misschien zoetstof kunnen herkennen als suiker, maar kan er dan vervolgens toch niks mee? Van niks kun je toch niet iets maken?
Dat zoetjes chemisch zijn, klopt, maar dat is suiker ook: geraffineerd weet je wel. Bewerkt vlees is ook niet goed, spek ook niet. Te veel fruit mag ook niet, van te veel water drinken word je ook ziek. Kortom, wat mag je nog?
Maar nu even terug naar de zoetjes, ik probeer me de biologielessen van vroeger te herinneren, hoe 't ook al weer zat met spijsvertering en zo. Het verhaal voelt als broodje aap, maar is dat ook zo? Googelen levert ook allerlei verhalen op, zo wel voor als tegen. Heeft iemand een wetenschappelijk onderbouwd verhaal?

Zoetjes

Als jij gewend bent om zoetjes te gebruiken en je voelt je er goed bij zou ik dat gewoon blijven doen.
Ja, het zou kankerverwekkend zijn als er zaken als Aspertaam in zitten, maar alleen in hele grote hoeveelheden die je niet haalt met een paar kopjes thee of koffie op een dag. En ja, het zou een insulinereactie opwekken in je lichaam omdat je lichaam suiker signaleert. Die insulinereactie zorgt dan juist dat je behoefte krijgt aan suiker/koolhydraten omdat het niet gebruikt wordt.
Maar zulke dingen werken ook individueel en niet altijd precies als de theorie die er achter zit.
Dus als het jezelf goed bevalt zou ik het gewoon blijven doen.
Maar ook, als je stevia gebruikt is het niet kankerverwekkend want dat is een natuurlijk product. En het zou bijkomende gezondheidseffecten hebben.
http://www.medischdossier.org/archief/jaargang_13/nummer_3/artikel_723/product_onder_de_loep_stevia_on_geschikt.html

partner

Blik, als ik jou was, zou ik je partner zeggen dat hij het vast heel lief bedoelde, maar dat je voortaan liever hebt dat hij dan juist niet wat voor jou gaat halen.

En dat hij je steunt als je het moeilijk hebt en evt. een gezond alternatief (rauwkost/fruit) aandraagt, maar vooral niets slechts.

En ik zou hem denk ik ook zeggen, dat JIJ wilt afvallen. Dat je het natuurlijk fijn vindt als hij meedoet, maar dat hij zich daar niet toe verplicht moet voelen omdat jij nu aan het afvallen bent.

En verder, als je kunt inderdaad niet klagen tegen hem, maar lekker hier op OO (of bij vriendinnen die wel goed reageren). Dan krijg je de juiste steun .

Nu je je zo bewust bent van patronen heb ik er nog meer vertrouwen in dat het goed gaat komen bij jou!

dank

Voor jullie reacties!
Het is gelukkig niet zo erg dat ik partner verantwoordelijk stel voor *mijn* eetpatroon;) maar ik kan weleens mopperen/wensen dat hij in algemene zin, mn voor kinderen, wat meer meehelpt met 'gezonder patroon' in huis. (Partner kookt ook vaker bijv)
Verspilde energie, die ik beter kan besteden aan andere manieren dat voor elkaar te krijgen...

Moppie, ik zou me ook niet al te druk maken om de zoetjes als je die zo graag gebruikt. Zelf geloof ik wel in dat verhaal, er gebeurt vanalles met je hormoonhuishouding als je lichaam het signaal krijgt 'voeding' te krijgen en er komt vervolgens geen voeding. Dat zou grotere trek tot gevolg hebben. Ik gebruik nooit zoetstoffen en wil er ook niet aan beginnen. Maar een kleine hoeveelheid kan vast niet zo'n kwaad.

blij!

Ik kom jullie weer even lastig vallen, want ben toch wel erg blij met hoe het gaat.
Weer wat geschommeld, en vandaag weer 2 ons lichter dan vorige week. Vind het toch wel een kick, weer een getal te zien staan op weegschaal dat ik al 15 jaar niet heb gezien. Tempo waarop het nu gaat vind ik heel fijn.
Ook mijn lijf voelt weer zo anders, moet er echt aan wennen na al die jaren. Voelde me echt dik worden, naar duwde die beleving snel weg steeds. Nu ga ik richting mollig, en dat voelt toch heel anders.
Onderbroeken gekocht, maat l. Me vast voorgenomen dat dit de laatste keer was, wil alleen nog m kopen!
Mijn buik begint hanteerbaar te worden, zo fijn!
Ik hoef niet superslank, geen enkele behoefte aan. Maar wel weer wat controle over mijn eigen lijf.

Blik

Fijn he?

Ik loop nu ook al weken in slobberende kleren, maar wil nog niet nieuws halen omdat ik nog een paar kilo kwijt wil.

Geniet van je lijf, en verheug je op onderbroeken maat m.

maat L

Ik zit altijd midden in de groene zone, maar ik koop lekker maat L ondergoed. Zit echt lekkerder ☺

Blik, goed bezig!

Jeetje, je bent goed bezig zeg!

Dankzij jou en dit steunende draadje hou ik ook gewoon vol, al gaat het af en toe mis ;-(. Maar ja, geen grote noodzaak, maar wel een sterke wens om af te vallen.

Eergisterochtend zat ik ruim een kilo onder mijn begingewicht (tussentijds fluctueerde het), maar gisteren weer een etentje gehad, dus ik wacht even voor ik weer op de weegschaal ga staan. Ben nu wel aan de sla (e.a. groenten) met een paar kleine blokjes magere kaas en walnoten als lunch .

Hier

Knallende hoofdpijn en spugen. Heb in de afgelopen 24 uur wel vier hele melbatoastjes gegeten. De weegschaal geeft ruim een kilo meer aan. Ik neem nog maar een paracetamolletje en ga weer naar bed.

Juno

Beterschap!
Sinbads vrouw, ik koop ook nog even geen kleren. De onderbroeken waren erg nodig omdat ik tegenwoordig wel veel bij artsen kom etc-(
Suze, hier gaat het vaak genoeg 'mis', blijkbaar is dat helemaal niet zo erg?!