Afvallen wie ook? Deel 2

Die buikomvang heb ik ook losgelaten

Door bepaalde medicijnen heb ik vervroegd last van botontkalking. Ik ben door het inzakken van mijn wervelkolom om ruim 3 cm kwijt maar de inhoud van mijn buik krimpt niet. Maag, darmen, lever enzovoorts eisen wel hun plek op dus komen wat naar voren. So be it.
Mijn eerste streefgewicht was 66 maar 64 voelde erg prettig. Uiteindelijk was ik even 63 en nu zat ik weer ruim boven 64 (eigenlijk net geen 65) streven is nu weer terug naar 64 plus of min iets.

Roeien en eten

Ik heb zelf ook de indruk dat roeien erg goed is voor de buik en dus taille. Vanaf 1 oktober kan ik helaas 6 weken niet meer met het bovenlijf trainen, dus dan gaat een hoop opgebouwde moeite verloren. Ik doe nu vooral mijn best om de chirurg te kunnen overtuigen dat ze eerder lager moet inschatten dan te ruim, want ik ga sowieso door om het er strakker uit te laten zien, voor zover mogelijk.

Ik denk dat wij tamelijk gezond eten. We doen ook weleens heel erg fout, maar dat moet je jezelf ook gewoon toestaan, vind ik. Gister liep ik langs de pizza's in de supermarkt en kon dat toch niet weerstaan (2 voor 4 euro riep een bordje boven de vriezer). Daar ging mijn voornemen dat juist niet te doen. Maar nu voel ik wel meer een 'moeten' om vandaag een stuk te gaan lopen. Zo hou ik het toch een beetje in evenwicht.

Wat ik mezelf misschien wel moet aanrekenen is mijn slaapgedrag, dat schijnt ook slecht te zijn voor het buikvet. Ik moet mezelf de komende dagen écht dwingen om dat naar normaal gedrag terug te brengen, omdat ik uitgerust aan de operatie moet beginnen (lijkt mij een verstandig idee). Ik ga nu té laat naar bed en word ondanks dat toch té vroeg wakker. Te kort slaap dus. Ik moet de operatie aangrijpen om daar weer een eind aan te maken. Ik zei net tegen man, dat het verslavings'praat' lijkt, maar dat is het ook echt vrees ik.

Knop om

Ja, ik ben er weer. Heb weer een paar dagen de eetmeter ingevuld en mijn gedrag past zich meteen aan. Ik ben me er inmiddels ook wel van bewust dat ik voorheen (toen ik nog helemaal niet oplette) rustig 3000 Kcal per dag at. Dat is echt veel te veel. Niet gek dat ik zo ben gaan groeien. En dat betekent dus dat ik echt heel erg moet opletten dat ik niet 'gewoon' ga eten

Ik heb trouwens een leuke diëtiste / personal trainer ontdekt op YouTube. Ze is zeker niet de enige, maar bij haar bleef ik wel hangen.
Goede tips, duidelijke uitleg en een leuke optimistische dame. Een beetje druk (of vooral: jong!) maar ik was snel aan haar gewend.
Ze heet Marloes en haar kanaal heet Optima Vita.

En Kaaskopje, even omdenken: juist als je al zoveel bent afgevallen, is de kans groot dat je nu aan je buikvet gaat beginnen. Ik heb laatst nog ergens gehoord / gelezen dat veel mensen afhaken op het moment dat ze er bijna zijn. Omdat ze gefrustreerd raken over hun 'probleemzone'. Zonde! Dus blijf optimistisch en heb geduld... Moelijk, vind ik wel. Mijn buikomvang is nu 98 cm en ik kom van 105.ik ben dus goed op weg, maar ben nog lang niet uit de gevarenzone. Vandaag weer een verjaardag... Eens zien of ik mijn inname wat kan beperken.

Zo schrijven we een poos niks en zo 3 tegelijk!

Slapen en pizza

Ja, dat slapen is hier ook zo'n hobbel. Ik moet het op de een of andere manier voor mezelf aantrekkelijke maken om naar bed te gaan, denk ik vaak. Zorgen voor. Een handiger nachtlampje dan ik nu heb en een nachtkastje oid waar ik een pot thee op kwijt kan. Als dat geregeld is... dan ga ik op tijd naar bed, nog wat lezen en dan slapen.
Maar ook nu zou ik natuurlijk gewoon naar bed kunnen gaan. Zoals ik de afgelopen ook heb gedaan. Genoeg slapen is echt erg prettig. Maar 's avonds nog wat tv kijken of werken, of hier op OO lezen / schrijven, is ook' lekker'. Tja...

Roeiem

Kaaskopje, nog een ding. Misschien ten overvloede (sorry dan), vet verbranden gebeurt niet lokaal. Dus als jij een tijdje niet kunt roeien (en nog meer), maar je zorgt verder wel voor minder toevoer van calorieën dan dat je gebruikt, dan blijf je gewoon vet verbranden, al train je dan niet je spieren. Word je in het ziekenhuis begeleid door een diëtiste? Ik weet niet of je dat zou willen, maar je kunt 3 consulten vanuit je basisverzekering betalen. Rondom zo'n operatie lijkt het mij echt heel fijn (belangrijk) om de juiste begeleiding te krijgen.

Emmawee

Nee, ik ben er maar één nachtje en niet vanwege mijn gewicht. Dus geen diëtiste. Ik heb ook echt geen behoefte aan een diëtiste. Ik ben, vind ik, best goed bezig. Ik ben me bewust van wat ik fout doe en dat sta ik mezelf toe, soms moet ik kennelijk weer even harder mijn best doen. Wat eten betreft dan. Mijn slaapgedrag is een moeilijker te bestrijden probleem. Gewoon op tijd naar bed gaan, is iets wat ik mijn leven lang al aan mijn laars lap. Het zit ook in de 'ouderlijk huis' genen. Waar een ander rond 11 uur zegt 'poeh poeh, gauw naar bed, mijn ogen vallen dicht', is het bij mij 'zo, laat ik nog eens (...) gaan doen'. In het pre-computertijdperk las ik in bed boeken weg, een ander wordt daar slaperig van, ik werd er juist door geactiveerd en kon uren doorlezen. Ik vind hoe het met man gaat daardoor ook heel erg wonderlijk. Hij wordt wakker, kan metéén een boek pakken, stukje lezen en weer indutten.

Kaaskopje

Weet ik, dat je niet voor je gewicht gaat en dat je al goed bezig bent. Het is meer dat rondom een operatie de voedingsadviezen van het gewone behandelteam wel wat te wensen overlaten, terwijl er wel winst mee valt te behalen, zowel qua herstel als voor wat betreft het niet onnodig aankomen. Maar je hebt gelijk, er valt ook heel veel informatie zelf te vinden en op eigen kracht kun je soms heel ver komen.

Laat naar bed gaan

Is voor mij ook een heel belangrijk deel van mijn gevoel van autonomie. Dat maakt het zo lastig. Dat ik mezelf echt als een kind naar bed moet sturen. En dat dat kind niet wil. Dat kind denkt om tien uur 's avonds nl. ook: "Zo, wat ga ik nu eens doen?"

Slapen

Slapen is mi maar 1 vd factoren die van invloed zijn. Niet alles bepalend. Net als omgeving, ziekte, stress, medicijnen enz.
Het is zoals het is en ook met belemmerende factoren kun je een gezond gewicht behouden, het kost alleen meer moeite.
Slapen doe ik sowieso slecht, door overgang maar vooral mijn wisseldiensten. Wisseldiensten zijn sowieso ongezond, het is zoals het is.

De grootste belemmering om slank te blijven is het ontwikkelen van overgewicht. Eenmaal (fors) overgewicht betekent nooit meer zonder moeite slank.

Dat merk ik ook bij partner, waar ik wederom zorgen over heb. Zelf ben ik nu zo'n 3 jaar bezig met het roer omgooien, hij doet sinds circa 2 jaar heel behoorlijk en in toenemde mate mee. (logisch want ik doe de boodschappen en kook vaak;)
Sinds dochter ook flink bezig is met gezond eten (zoon deed dat al voordat ik begonnen was) is er thuis weinig ongezond aanbod.
En nu zit ik dan met mijn gezonde gewicht en partner zit alweer op hetzelfde ongezonde hoge gewicht van start. Het verschil lijkt me te groot.
Ik heb het de laatste tijd losgelaten maar dat voornemen nu toch laten varen weer. Toch weer gesprek aangegaan en hij wil wel graag samen nu plannen maken, het zit hem zelf ook niet lekker.. We gaan dus nog eens samen aan de slag, alleen lijkt het hem niet te lukken.
Lukt dat niet dan maar naar huisarts (schildklier ofzo?) diëtist is een optie die ik graag wil uitstellen. De meeste diëtisten hebben andere (traditionele) insteken en dat valt dan weer lastiger in te plannen binnen ons gezin.

Wat lastig Blik!

Hij eet met jullie mee gezond, zit het dan in de keuzes die hij buitenshuis maakt? Goed dat jullie er over kunnen praten, ik wens je man toe dat het bij hem weer de goede kant opgaat, voor mij is nu bij het ouder worden het beeld dat ik voor me zie dat ik graag op hogere leeftijd nog steeds actief wil kunnen zijn, dat is een reden waarom nu wel lukt, wat eerder niet lukte. Het blijft zo ontzettend moeilijk, idd wat je zegt, eens overwicht gehad.. 😏

Emmawee

Wat slapen betreft zeg je precies hoe het is.

Ja, lastig.
Ik heb het idee dat hij wel eerlijk is over wat hij buitenshuis eet, zeker weten doe ik dat natuurlijk niet;)
Eerlijk gezegd hoop ik dat hij meer snaait dan hij toegeeft want anders vind ik het best zorgelijk worden.
Sinds een jaar of 2 maak ik vaker zijn lunch klaar (om mee te nemen naar werk) of we doen het samen, na het avondeten. Meestal betreft het gezonde salades, yoghurt, fruit, soep, dat soort dingen. Vergelijkbaar met wat ik eet.
Het enige verschil lijkt me dat ik net iets meer beweeg. Maar dat verklaart mi niet het enorme verschil in gewicht tussen ons.

Punt is een beetje dat ik bij mezelf best goed wist wat er mis ging. Maar bij man heb ik echt geen idee. Alles wat hij echt fout deed laat hij de laatste jaren. Ik kan me voorstellen dat het ook vrij hopeloos voelt voor hem, zo lang bezig met 0 resultaat. Dat motiveert niet.
Goed, we gaan weer eens vasten en hard proberen meer tijd vrij te maken voor sporten, ook voor hem.

Blik, wel resultaat

Je man eet nu gezonder. Dat is ook resultaat, want je bent wat je eet!
Ik denk eigenlijk ook dat hij "bijsnaait". Hij heeft misschien meer volkoren boterhammen nodig bij de lunch?

Ben er weer

Schade van de vakantie (veel gezond gegeten, weinig uit eten gegaan en weinig gesnaaid) is terug bij 65.
Ik krijg het er maar niet af.
Gisteren ben ik gaan vasten, oftewel beneden de 500 calorieën gebleven, hopen dat dat werkt...

Gewicht verliezen

Ik had altijd wel gehoord dat dat lastiger was als je ouder werd, maar merk het nu pas zelf, ben eigenlijk al maanden bezig met gezond leven, en waar vroeger de kilo's er af gevlogen zouden zijn (met alle gevaar van weer extra snel aankomen), gaat dat nu heeeel langzaam. Het is dat ik ook de winst zie van heel veel gezonds binnenkrijgen, en ik zie best wat aan mezelf veranderen, maar allemaal veel langzamer, mijn lichaam reageert nu echt anders dan vroeger.
Maar aankomen, zoals je man? Zou het kunnen dat hij juist te weinig eet, dat het lichaam in een soort spaarstand gaat, en alles extra goed vasthoudt? Misschien moeite om even te bekijken, meer eten en wat extra bewegen om de verbranding aan te zwengelen?
Kan me voorstellen dat jullie dit toch willen laten nakijken, om idd schildklierproblemen uit te sluiten.

Heel langzaam

Hier is het in de zomer vooral ups en downs geweest, wat resulteerde in 2 kg meer. Die zijn er intussen gelukkig weer af, vanochtend een mooi 67,0 voor het eerst in heel lange tijd. Nog 2 te gaan. Ik ben redelijk aan het sporten, maar werk ook lange dagen (plus 2x een uur auto) dus veel tijd is daar niet voor. Ik heb me aangemeld voor de fitness op het werk, dat is makkelijker in te plannen, maar de timeslots zijn eigenlijk net te kort met 45 min. En ik drink de laatste tijd iets te vaak iets te veel wijntjes met een nieuwe vriend, wat geen relatie mag worden (van ons allebei niet), maar wel erg gezellig is.

Gezellig

Marjoleine!
Dikkie dik, bevalt het vasten?
Tijdje niet gedaan en dan ebt het 'tussendoor, op gevoel vasten' ook wat weg merk ik, ik mis het wel en wil het weer meer inplannen.
Ook voor man dus, kijken of we het samen kunnen doen. Eerst/ook maar wat meer zicht krijgen op zijn eetpatroon, misschien eet hij idd wel te weinig, zou ook kunnen.
En misschien is het niet alleen zijn leeftijd maar ook de mate van overgewicht? Dat is nl vrij fors, erger dan het bij mij was dus daar heb ik zelf geen ervaring mee.
Zijn overgewicht is dus wel van zo'n mate dat ik me zorgen maak, al eet hij dan vnl gezond.

Wat me opvalt...

ik lees tussen de regels door dat sommigen moeite hebben om 'de drank' te laten staan. Nu was ik voorheen (voor er kinderen kwamen en later op feestjes ook echt nog wel) een stevige innemer, maar nooit thuis. Ik vind er niks aan in mijn eentje.

Maar dan toch een klein vingertje ... is het echt zo moeilijk om het niet in huis te halen, als je je er achteraf toch wat bezwaard over voelt? Of bij het eten toch eens een glas water te vragen ipv wijn? Ik kom vaak niet verder dan 1 glas als ik uit eten ben. Als ik uit eten ga drink ik ook frisdrank, ook calorierijk, dus dat is niet beter dan wijn. Ik kan me ook heel goed voorstellen dat het veel moeilijker is als je een 'partner in crime' hebt. Zeg dan maar eens nee als de ander enthousiast 'jij ook nog?' vraagt. Ik heb dat niet (meer), dat scheelt.

Kaaskopje

Grappig, ik zei gisteren nog: "Ik wou dat ik nog dronk, dan kon ik daarmee stoppen."

Niet drinken (in gezelschap) schijnt echt heel moeilijk te zijn als je dat wel gewend bent. De sociale druk is enorm. Dat weet ik wel. Voor je het weet zit je in gesprek over de vraag waarom je niet drinkt. Of zeggen mensen gewoon dat ze dat zo ongezellig vinden. Ook hierbij (net als bij het op tijd naar bed gaan) speelt het gevoel van autonomie volgens mij een rol. Ik maak zelf wel uit of ik gezellig meedoe. Niet mijn inwendige ouders.

Emmawee

De eerste zin is erg grappig

Wat je daarna schrijft: ja, dat snap ik ook wel hoor. Toen ik met roken gestopt was, waren vooral etentjes wat moeilijker. Daar zit je dan na een lekker maaltijd maar zonder die bekende sigaret ter afsluiting... Maar goed, alles went.

Gevoelig Kaaskopje?

Gevoelig punt, alcohol?
Ik lees niets 'tussen de regels door' over moeite met alcohol laten staan.
Ik lees (in de laatste berichten) 1 iemand die over wijntjes rept..
Ik zelf drink ook wijn. (en bier, en...)
Wat mij betreft niet slechter voor de lijn dan veel andere producten. Iedereen maakt zijn eigen keuzes daarin, het een is mi niet beter of slechter dan het andere.. Voor mij bijv echt geen frisdrank meer, met wijn heb ik dan weer geen moeite. Ik vind het ook super lekker en frisdrank mis ik echt niet.
Wel kies ik doorgaans wijn met weinig suiker.
(maar alles met mate, ik persoonlijk geloof ook niet in de schadelijkheid van alcohol met mate)

Calorieën

Wat calorieën betreft kun je beter een wijntje drinken dan een cornetto eten. Het enige verschil is, dat je door een wijntje soms juist meer gaat eten en drinken. De remmen gaan wat losser zitten.

Oh jee

Welnee, totaal geen gevoelig punt. Het viel me gewoon op. Alcohol schijnt ongemerkt aardig wat calorieën toe te voegen. Een ijsje tikt ook aan, dat is waar. Over twee weken stoppen we daar weer mee. Alkmaars Ontzet is standaard de laatste dag. Ik neem ook bijna nooit meer een toetje. Vroeger vond ik het eten nooit af zonder toetje, dat ben ik inmiddels kwijt. Dat hou ik er dus ook in. Bij de thee dan wel weer, nu ook, twee pennywafels, of iets anders simpels.

Geen negatief oordeel over drank dus! Komende vrijdag ga ik voor het eerst in lange tijd weer uit en ik ben van plan daar de remmen én de beentjes los te gooien. Van ons ijsje snap ik dat het een wat aparte gewoonte is en ik moet soms ook om ons zelf lachen als we eens een dag geen ijsjes in huis hebben. Dan zit ik echt te balen. Dit doen we 6 maanden per jaar. Hooguit. Wat ik me wel afvraag door de opmerkingen over het niet kunnen laten staan van een glas wijn, is of "jullie" (even algemeen gezegd) echt zo letterlijk menen. Want ook heel erg in het algemeen, lijkt me dát niet zo goed.

Kaaskopje?

Ik snap niet wat je bedoelt, wie heeft het over 'de drank niet kunnen laten staan' ??
Of staat voor jou 'de drank niet laten staan' gelijk aan 'de drank niet kunnen laten staan'?

Emmawee, daar heb je wel gelijk in, dat meer gaan eten, dat is wel een valkuil. Maar doorgaans gebeurt dat niet na 1 consumptie, bij mij iig niet.

Sociale druk ervaar ik eigenlijk niet zo met alcohol (maar ik feest niet al te veel;) Sociale druk ervaar ik wel heel sterk tav eten.