wat te doen..

valkuil

Het is zoals het is en niet zoals anderen vinden dat je het moet zien en kromme dingen worden vaak recht gepraat, ik weet er alles van.
Een hoepel is rond, al zullen er mensen zeggen dat er best wat rechtheid in die hoepel zit en dat met hart en ziel verdedigen.

Ik kan niet een beetje, maar heel slecht tegen politiek correcte antwoorden of onrecht.
Het is inderdaad niet zwart-wit, geen verhaal of persoon is hetzelfde en er is niet maar 1 weg om het goed te doen. En fouten hoeven niet worden recht gepraat of weggepoetst, dan doe je moeder en kinderen onrecht aan. Fout is fout, al kan vader nog zo grappig of leuk, knap of aardig, een goede vader zijn.
Van daaruit moet het verder met overleg. Als vader niet overlegt is hij wederom fout/egoistisch bezig. De man lijkt op alle punten bevrediging te willen zien en geen gevolgen te accepteren. Moeder heeft geen keuze. Zij moet dit en dat, want ánders......je kinderen en ben je een jaloerse ex....

Dat houdt in geen geval in dat vader uit beeld moet, hij zijn kinderen niet mag zien en geen band met ze mag onderhouden en dat is ook niet wat deze moeder wil of wat ik bedoel te zeggen.

Alleen komt dat volgens mij niet goed over, dus of ik ben onduidelijk, of er wordt selectief gelezen, of een combinatie van allebei.

Astrid

Ik lees het helemaal niet, dat ik het slachtoffer ben uit jouw reacties. De kinderen moeten op de eerste plaats en dat plaatst mijn ex-man de kinderen niet. Alleen zichzelf.

Jove, dank je

Als jij me begrijpt dan vind ik het allang goed

Ik vind je dapper, hou vol, de tijd zal situaties in betere banen gaan leiden en hoe ouder je kinderen worden, hoe beter ze zullen zien wie er echt voor hen was om henzelf. Waarbij ik hoop dat je aankomende ex-man het echte licht zal weer gaan zien en andersom zal leren denken. Het is jammer dat jij dat nu voor 2 moet doen, maar je bent een bijzonder iemand dat je dat ook doet.

Overleg Astrid

Het is jou succesverhaal Astrid dat het overleg met vader wel lukt. Mogelijk dat het ook bij Jove goedkomt. Maar het is geen voorwaarde. Als je dat er wel van maakt heb je snel een conflict.
Nogmaals, het aantal vechtscheiding is juist toegenomen doordat er een ouderschapsplan moet komen met 'afspraken' waar verder over gesteggeld wordt. Deze vader houdt zich niet aan afspraken.
Dat is de realiteit. Kun je aan een dood paard blijven trekken of er zo praktisch mogelijk mee omgaan en proberen je bloeddruk laag te houden.
En je zegeningen te tellen. Kinderen hebben een leuk dagje met vader gehad en die vriendin is niet per definitie een bedreiging voor de kinderen. Houdt het gewoon klein en klop het niet op.
Want anders klink je inderdaad als een jaloerse ex.
Het is niet aangenaam om scheidende stellen mee te maken die er een punt van maken dat vaders liefje al in beeld is of dat vader kinderen komt halen voor een leuk dagje maar het was niet de 'afspraak'. Er liggen allerlei gevoeligheden maar je wilt dat pad niet op.
Hoe oneerlijk het ook is, want dat is het. Moeders mag het weer oplossen. Nou ja, gelukkig zijn veel moeders daar ook goed toe in staat. Blijkbaar krijg je toch die extra motivatie mee als je moeder wordt.

natuurlijk

Komen kinderen altijd op de eerste plaats. Maar je hebt nou eenmaal exen die dat op geen enkele manier doen.
Als je met zo'n ex te maken hebt kun je volgens mij maar 1 ding doen: zelf wèl het goede voorbeeld geven, en zorgen dat je jezelf altijd recht in de spiegel kunt aankijken en zeggen: ik zet het belang van mijn kind(eren) op de eerste plek en ik behoed ze voor mijn eigen emoties.
En verder vooral al je frustraties en boosheid en jaloezie en verdriet en alle mogelijke andere gevoelens elders uitten, bij een goede vriendin, je moeder, een therapeut of op een forum, maak niet uit. Als je het maar ergens kwijt kunt!

Afspraken maak je niet eenzijdig

Vader wilde dat de kinderen nieuwe vriendin zouden zien, moeder wilde dat pas, nadat daar met haar over gesproken was. Als dat de laatste stand van zaken is, dan heb je nog geen afspraak en dan is er dus ook geen afspraak waar vader zich niet aan gehouden heeft. Er is een wens van moeder, waar vader zich niet aan wil houden, maar dat is iets anders dan een afspraak.
Vader heeft daar mijns inziens wel degelijk een vorm voor gekozen, waarin de kinderen het minste belast worden: meenemen voor een gezellig dagje uit in de Efteling, en daar is dan nieuwe vriendin bij.
Dat vader zonder overleg met moeder de kinderen daar mee naartoe genomen heeft, dat vind ik op zich niet zo raar. Ik neem aan dat moeder ook niet steeds met vader overlegt (klinkt als toestemming vraagt) om ergens met de kinderen naartoe te gaan.
Dat vader geen vaste afspraken maakt over wanneer hij de kinderen komt halen is heel erg lastig en vervelend, maar dat lijkt meer te maken te hebben met zijn eigen bedrijf. Het is de vraag hoe soepel of strak je daarin wil worden. Eigen bedrijf brengt geld binnen en dat is straks jouw alimentatie.
Dat vader zo plotseling een einde heeft gemaakt aan zijn huwelijk is naar, vervelend, rottig, laf vooral. We kunnen niet zien wat hem bewogen heeft, hoeveel jaren hij daarover nagedacht heeft zonder te praten, wat er tussen beiden is voorgevallen. Dat hoeven we ook niet te weten. De feiten liggen er, de manier waarop is rottig. Maar als het gaat om het belang van de kinderen dan is het nu zaak het kontakt tussen beide ouders voor de kinderen zo soepel mogelijk te laten lopen. En bij vader hoort daar nieuwe vriendin bij.

Ik vind de opmerkingen van Astrid over de Roemeense vrouw laag bij de grond. Voor de goede orde: Roemenië hoort bij de Europese Unie. Er is geen tewerkstellingsvergunning meer nodig, ook geen verblijfsvergunning. Zij zijn burgers van de Unie. Net als jij en ik. Zij horen bij ons. En als je erop neer wilt kijken: dat is dan je nieuwe achterbuurt. Met echte mensen, met een taal, met vermogens tot liefde en relatie en kinderen krijgen en werken en huishouden etc. etc.

Tsjor

ach Tsjor of Anne

we zullen het nooit eens zijn of worden, het maakt me eerlijk gezegd niet zo uit. Jullie snappen nog steeds niet zo goed waar het me om gaat. Jove begreep me en haar wilde ik steun bieden.

Ik heb met honderden mensen uit diverse landen gewerkt. Ik weet een beetje af waarom sommigen van hen een man uit Nederland willen. Uit hun eigen mond, niet uit de mijne. Het enige waar ik als mens een hekel aan heb zijn mensen die zich misdragen, opzettelijk, denkend aan zichzelf, niet aan een ander en soms ook nog om de verkeerde redenen. Daar heb ik geen begrip voor. Volgens mij gebeurt dat in jullie wereld ook wel eens.

Jullie mogen van mij het laatste woord hebben.

Laatste woord

'Sommigen' is niet 'iedereen'. Tsjor