wat te doen..

Dat geldt hier ook Astrid

Een van de reacties hierboven stelt dat ook: als vader zich zou melden zou men hem adviseren de nieuwe vrouw nog even uit beeld te laten en de kinderen eerst wat meer te laten wennen aan de nieuwe situatie waarin vader en moeder apart zijn.

Astrid

Omdat vader in "zijn" tijd met de kinderen het voor het zeggen heeft. Als vader mij hier zou vragen of hij zijn kinderen bloot moet stellen aan zijn nieuwe relatie zou mijn antwoord zijn dat ik dat zeer zou afraden. Maar vader is hier niet te bekennen. Moeder wel, en de nieuwe realiteit is dat zij dit soort beslissingen mag nemen als de kinderen bij haar zijn en vader als de kinderen bij hem zijn. Daar oorlog over gaan voeren, hoe begrijpelijk ook, is het recept voor een vechtscheiding en dat is dus niet in het belang van je kinderen, integendeel. Tenslotte zou ik de relatie tussen vader en zijn kinderen niet laten vertroebelen door termen als "misdragen" binnen de relatie tussen vader en moeder. Er zullen buiten de verliefdheid van vader wel meer zaken hebben meegespeeld in het stuklopen van het huwelijk.

Of vind je dat ook moeder, als ze een nieuwe liefde heeft, moet wachten met voorstellen aan de kinderen tot vader daar toestemming voor gegeven heeft?

bedankt

@Nicky de derde: wat een verschrikkelijk verhaal. Wat een nare vrouw. Ik verwacht geen mishandeling, maar het is ook iemand die geen Nederlands spreekt. Het is niet erg handig met kleintjes.
@Astrid: bedankt voor jouw reacties. Doet me goed.

Ik weet dat ik niet kan voorkomen, dat ze de kinderen zal zien. Het is moeilijk, aangezien de kinderen nog niet eens weten, dat papa al samenwoont. Ook het feit dat de vader afgelopen weken er weinig tot niet is geweest voor opvang van de kinderen, speelt mee in deze beslissing om ze mee te geven. Mijn dochter heeft al een paar keer in bed geplast en is soms ineens erg boos. Ik ben bang, dat dit haar alleen nog maar meer verward. Maar misschien zijn zulke vragen meer voor een professionele hulpverlener.

hulpverlener

Ik denk dat je eerst zelf veel kunt betekenen voor je kinderen. De draad oppakken, de realiteit accepteren voor wat het is, je verdriet en emoties een plaats geven. Het is goed als je kinderen daarvan meekrijgen dat je het aankunt en hoe dat dan gaat. Vooral ook het samen onder woorden brengen.
Je vind het heel verdrietig dat vader niet meer bij jullie woont en verliefd is geworden op iemand anders, maar je bent nog steeds zijn kind en dat blijft ook zo, dat kan nooit veranderen. Je komt uit hem voort. Moeder en vriendin zijn een keuze. En je moet je best doen om die keuze waar te maken maar helaas is vader dat niet gelukt. Maar je blijft altijd zijn kind.
Wat je samen vorm geeft kan geen hulpverlener tegenop.

Wennen

Astrid reageert vooral vanuit de optiek, dat er gezondigd is en dat die zonde bestraft moet worden. Emotioneel klopt dat helemaal als je primair reageert. Maar een stap verder denken en je weet dat het zo niet meer in elkaar zit. Je kunt mensen niet dwingen om van je te houden.

Wat betreft het wennen: vader en moeder hebben daarover een verschil van inzicht. Vader denkt: de kinderen zo snel mogelijk confronteren met de nieuwe situatie. Hij wil dat op zijn manier, op zijn nieuwe plek doen. Moeder heeft een eigen argument om daarin mee te gaan, namelijk de opvang van de kinderen en haar eigen rust (ik weet hoe belangrijk die is in de beginperiode, met kleine kinderen).
Maar moeder heeft ook een andere opvatting over dat wennen. De kinderen zouden dan bij haar moeten blijven, niet geconfronteerd moeten worden met de nieuwe situatie en langzaam geïnformeerd moeten worden.

Ik denk niet dat er iemand is, die iets zinnigs kan zeggen over wat wijsheid is. Primitief gereageerd lijkt het het verstandigste, om alles eerst bij het oude te laten en dan langzaam over te gaan naar het nieuwe. Maar kinderen zijn flexibel. De jongste van 2 zal zich later niet eens kunnen herinneren dat vader en moeder ooit bij elkaar woonden (zoals mijn jongste dochter later pas tot haar verrassing ontdekte). Het kind van 5 krijgt inderdaad meer mee dan je voor mogelijk houdt. Maar wat wil je dan dat ze meekrijgt: dat het allemaal heel moeilijk is en heel voorzichtig moet gebeuren, of dat het óók een mogelijkheid is en dat die niet-nederlands sprekende vrouw misschien wel grappig is en een uitdaging.
De kinderen krijgen het meeste mee van de boodschap die jij als ouder uitzendt. Hoe meer jij benadrukt dat het een moeilijke situatie is (professionele hulp inschakelen) des te groter de kans is dat de kinderen er veel problemen mee krijgen.
Er komen nog genoeg jaren, waarin de kinderen vragen gaan stellen. Dan zullen ze ook vragen naar hoe het voor jou was. En als ze groot genoeg zijn kun je eerlijk zeggen dat het heel moeilijk voor je was om ze te laten gaan. Pas achteraf zullen de kinderen je vertellen of je er goed aan gedaan hebt.
Signalen van een mishandelende nieuwe vriendin vragen natuurlijk om direkte aktie. Dat laat ik even buiten beschouwing.

Tsjor

Jove

Ik wens je heel, heel, veel sterkte. Dat je man wegloopt met iemand anders terwijl je kleine kinderen hebt is echt heftig.
Maar het gebeurt je. En het gaat je lukken om er samen met je kinderen wat moois van te maken. Ik zou me in elk geval niet laten kisten.
Maar besteed de energie aan jezelf en je nieuwe leven met je kinderen en niet aan subjectieve verhalen met je exman. Maar dat valt echt niet mee, dat weet ik.
Heb je al bedacht wat je doet als hij spijt krijgt en terug wil?
Dit klinkt als een zeer onbezonnen actie.

@AnneJ

Dank je wel. Ook voor je eerdere reacties. Het is goed om ook wat tegengas te krijgen. Ik waardeer het echt.

Het is inderdaad heftig. Ik moet inderdaad bij mezelf nagaan wat ik wil met mijn toekomst met de kinderen. Hij geeft af en toe signalen, dat hij me mist en dat hij twijfelt. Maar ik zie niet hoe ik hem ooit nog kan vertrouwen. Mijn ex-man is een koppige, eigenwijze man. Als hij eenmaal iets besloten heeft, is er geen weg meer terug. Dus ik denk niet, dat hij snel zal toegeven dat hij spijt heeft.

ik reageer

Ik reageer niet primair, het is mijn man niet, mijn situatie niet.
Heb zelf wel een scheiding doorgemaakt, maar op een goede manier en met al volwassen kinderen. Had mijn ex een ander gehad, dan nog was ik niet de reden van de scheiding. Het kan echt, dat zei ik al. En dat is totaal niet waarom het me raakt.

Het doet me iets omdat je ook in contact kunt blijven, juist voor de kinderen, zonder te vechten, niet elke man of vrouw vecht tijdens een scheiding. Niet elke scheiding hoeft zo te verlopen. Vader heeft heeft primair gereageerd op een (misschien wel, misschien niet) slecht huwelijk.
Ik heb nergens het woord gestraft gebruikt, noch dat bedoeld.
Moeder geeft immers gewoon de optie tot het zien van de kinderen, wil alleen niet dat een wildvreemde voor haar kinderen zorgt (als vader aan het werk is bijvoorbeeld?) Is dat gek?
Dat is onnadenkend van vader en van zijn nieuwe vlam. Niet van moeder en niet van mij, die er niets mee te maken heeft. Moeder moet zijn pad volgen en dat klopt niet.
Vader moet in overleg met moeder gaan bespreken hoe dit nu te regelen zonder dat de kinderen hier onnodig nog meer schade van gaan oplopen. En schade is niet alleen mishandeling. Nieuwe vriendin spreekt niet eens de taal. Hoe wil zij voor de kinderen zorgen, moeten die nu Roemeens leren?
Daarbij heeft vader geen stabiele relatie, hij weet het zelf nog niet eens allemaal, maar gooit zijn gezin toch te grabbel om het even uit te proberen.

Dat vader hier niet komt spreken is normaal, in hoeveel draadjes is dat wel het geval waar het advies precies andersom is?
Al ben je geen partners meer, je bent wel samen ouders en daarbij wil ik nogmaals benadrukken dat het pas 6 weken geleden is en niet 6 maanden, waarbij de kinderen al hebben kunnen wennen aan de nieuwe situatie dat pappa niet meer bij ze woont.

Natuurlijk zit niemand te wachten op een vechtscheiding en kinderen weghouden is niet goed, tenzij er gevaar dreigt. Maar dat is helemaal niet wat deze moeder wil en doet. Ze erkent dat vader zijn kinderen mist en dat ze ze niet bij hem wil weghouden.

Als je een tijd gescheiden bent en de kinderen zijn gewend, de kinderen kennen mevrouw door haar in de tussentijd af en toe gezien te hebben, prima. Hier is er nog niet eens een scheiding doorheen. Paps is even buiten de deur aan het eten en weet nog niet eens of het eten hem goed zal bevallen. Misschien wil hij straks wel weer terug en zorgt wederom voor onrust. Hoe goed ik het met hem voor zou hebben, ik zou mijn kinderen nooit als jojo (laten)gebruiken voor de grillen van vader.

@Astrid

Amen to that.

Astrid

'ik zou mijn kinderen nooit als jojo (laten)gebruiken voor de grillen van vader.' Het zijn niet 'mijn' kinderen. Ze zijn ook van vader en niet pas als vader goedgekeurd gedrag vertoont. Tenzij, mishandeling etc. Maar daarvan is hier geen sprake.

Mijn kinderen hadden een oppas die Hindostaans sprak. Weet je hoe snel een kind van 2 een andere taal leert?

'wil alleen niet dat een wildvreemde voor haar kinderen zorgt (als vader aan het werk is bijvoorbeeld?)' Dat had ik niet begrepen. Haar ontmoeten wil toch niet zeggen dat zij voor de kinderen gaat zorgen? Waaruit maak jij op dat daarom gaat?

Dit begrijp ik niet: 'Als je een tijd gescheiden bent en de kinderen zijn gewend, de kinderen kennen mevrouw door haar in de tussentijd af en toe gezien te hebben, prima.' Waaraan moeten de kinderen dan gewend zijn als zij in die tijd niet mogen weten waar vader is? Ik denk dat het voor kleine kinderen erg belastend is als vader 'weg' is en zij hebben geen idee waar die dan is. Een vader die soms verschijnt en dan weer weggaat is voor kleine kinderen moeilijk te begrijpen. Voor kleine kinderen moet iets konkreet zijn en niet abstrakt.
Je schrijft verderop: 'waarbij de kinderen al hebben kunnen wennen aan de nieuwe situatie dat pappa niet meer bij ze woont.' Precies, maar dat is vanuit één perspectief bekeken.

En hoe kunnen kinderen die mevrouw leren kennen als zij er niet bij mag zijn als vader met de kinderen is?

Het is allemaal niet eenvoudig, je zult echt moeten schipperen. Maar het is niet zo dat de een (de vrouw) het leven van de ander (de man) kan regisseren met betrekking tot de kinderen. De verantwoordelijkheid ligt ook bij hem en blijkbaar wil hij die verantwoordelijkheid op een andere manier invullen, namelijk door de kinderen sneller bekend te laten zijn met de nieuwe situatie. Maakt nu even niet uit hoe stabiel het is.

Tsjor

Tsjor offtopic

Tsjor: Haar ontmoeten wil toch niet zeggen dat zij voor de kinderen gaat zorgen? Waaruit maak jij op dat daarom gaat?

Hieruit:
"Hij wil de kinderen graag naar zijn nieuwe appartement meenemen, zodat ze meteen kunnen blijven slapen".
Posting 1.

Vader gaat te snel en wil te veel. En als 1 van de ouders zich in mijn ogen onverantwoordelijk gedraagt zal de ander moeten inspringen en de hersens gebruiken om de kinderen te beschermen. En al zou dat voor nu een weekend zijn, dan nog kennen zij de vrouw niet.

Ik ga verder niet meer in op het ontleden van mijn posting, die neiging heb je wel vaker; ik krijg het idee dat je je gelijk wilt halen en dat laat ik je met alle plezier halen. We zijn het oneens, dat kan, dat mag, maar ik ga er geen wedstrijdje van maken.

Vader laten beoordelen

Het heeft ook meer zin om vader te laten beoordelen hoe het gaat. Dan kan hij, als hij op jou kan terugvallen, besluiten om kinderen terug te brengen als het met vriendin samen niet gaat. Als je er een prestigekwestie van maakt kan hij dat moeilijker en heeft meer aanleiding om jou te bewijzen dat het wel goed gaat.

Astrid

Dat heb ik ook gelezen. Maar dat betekent nog niet dat zij voor de kinderen zal gaan zorgen, toch?
Ik ga even verder met ontleden: 'En als 1 van de ouders zich in mijn ogen onverantwoordelijk gedraagt zal de ander moeten inspringen en de hersens gebruiken om de kinderen te beschermen.' Beschermen tegen wat?
Ik denk echt dat het voor kinderen van 2 en 5 jaar veel moeilijker is om te begrijpen dat vader 'weg' is, of dat hij af en toe komt en dan weer 'weg' gaat, dan dat zij zien waar hij woont en slaapt en dat ze daar ook mogen wonen en slapen. Dat laatste is geruststellend. Verwarrend, omdat er nu twee huizen zijn waar ze kunnen slapen, maar wel geruststellend, omdat ze ervaren dat vader er ook nog is voor hen. Zaken als 'de echtscheiding is nog niet rond' zijn niet relevant voor kinderen van 2 en 5 jaar.
Het kind van 5 jaar zal veel vragen hebben, maar het is goed als ze de kans krijgt om die te stellen, zowel bij moeder als bij vader.

Tsjor

Gelijk (ot)

Astrid, het gaat niet over gelijk, maar over de minste schade voor de kinderen, vanuit de kinderen bezien en gedacht. Niet vanuit volwassenen.

Tsjor

Tsjor

Je dramt alleen zo vaak door.
Ik heb in diverse situaties met kinderen van die leeftijd gewerkt.
Jij kunt net zo min als ik of anderen een situatie vanuit kinderen zien of bedenken.
Je kunt als volwassene alleen maar proberen te doen wat goed is en de zienswijze verschilt daarin. Dat kan.

Ik denk dat het heel schadelijk is

voor kinderen als ze al heel snel na een scheiding, die eigenlijk nog gaande is, want wat is nou zes weken, dan ben je daar als kind echt niet aan gewend, om dan dus direct al geconfronteerd te worden met de nieuwe scharrel van vader.
Ik denk dat omdat ik dat heb meegemaakt met mijn stiefdochter, en kinderen binnen onze vriendenkring van wie de ouders gingen scheiden.

Ik snap dat de situatie officieel zo is dat je je niet mag bemoeien met het leven dat vader nu wilt leiden. Maar ik snap ook dat je dit als moeder nu nog niet wilt. Bovendien kwam die hele scheiding uit de lucht vallen schrijf je. Als jullie er nu al een jaar over aan het praten waren en nu is eindelijk de kogel door de kerk, is de situatie ook anders. Maar voor jou viel het uit de lucht, en toen moest je ook nog even je kinderen zien op te vangen. Dat is heftig, voor jou en de kinderen. En logisch ook dat ze het meekrijgen, die kleintjes, dat voelen ze aan. Is ook niet erg, zo is het leven. Maar die nieuwe partner lijkt me echt teveel. Is voor kinderen niet te bevatten zo snel.

Zijn er al regelingen getroffen, zijn er al voorlopige voorzieningen? Is de scheiding al aangevraagd? Of is hij nu alleen nog maar weg?

Als hij nu alleen nog maar weg is, zou ik het zelf tegenhouden. Ik zou aangeven dat hij langs kan komen of de kinderen kan komen ophalen om iets te gaan doen, maar dat je logeren nu nog niet wilt, omdat het voor alle partijen te vers is nu.

Ik ben het er niet mee eens om nu maar gelijk cold turkey helemaal door te pakken, hopsa, nieuwe vriendin er ook bij.

Nee Mirreke

Je laat die beslissing bij de vader. Anders heb je meteen het eerste conflict over de omgangsregeling te pakken. Je kunt hooguit met vader bespreken dat je je daar zorgen over maakt, maar je laat de beslissing bij hem. En vraagt of hij in elk geval wil zorgen dat hij zelf voor de kinderen zorgt en er voor ze is als ze bij hem zijn. Dan kan vader altijd zelf nog het besluit nemen om het contact te beperken.

Zoals ik het lees

Hebben we hier een situatie waarin de moeder veel voor de kinderen zorgde en de vader veel werkte. Geen evenwichtige verdeling van de zorg dus.

Ik denk, dat ik in deze situatie die niet evenwichtige verdeling nog even door zou zetten. Met als einddoel een door beide partijen nader te bepalen omgangsregeling.

Concreet gezegd: ik snap goed dat TO de kinderen niet meteen met vader wil meegeven. Dat is niet hetzelfde als helemaal niet en nooit niet. Dat zeggen TO en Astrid ook allebei niet. Ik snap de zorg van TO en ben het grotendeels met Astrid eens.

Rustig aan beginnen en dat langzaam uitbouwen. De kinderen zijn ook nog klein. Ik kan me goed voorstellen dat die van 2 zijn moeder nog als vaste waarde in zijn leven ziet. Die zou ik niet meteen in een 50-50 omgangsregeling stoppen. Dat moet opgebouwd worden.

Kan me overigens ook wel voorstellen dat de kinderen een flinke relatiekiller zijn voor papa's nieuwe relatie. Maar dit geheel terzijde...

Te veel verandering

Dit is helemaal geen ideale situatie voor kinderen.
Ze hebben waarschijnlijk bijna nooit alleen met de vader geweest, altijd bij jou of jullie samen.
En hun vader wil nu alle gewoontes 360° omdraaien. Bij hem, in een vreemd huis met een vreemde vrouw die niet met hun kan communiceren.

Als ik het goed begrijp, hebben ze hun vader ondertussen al wel regelmatig gezien bij jullie thuis.
De volgende stap is dat hij met hun uitstapjes maakt.
Na een paar keer kan hij hun voorstellen aan haar.
In een later stadium kunnen ze de kinderen naar hun woning meenemen, overdag wel te verstaan.
En in het laatste stadium komen de overnachtingen erbij.

Vraag

Als de vraag van TO was geweest wat het beste voor de kinderen is met betrekking tot het proces naar een omgangsregeling en het kennismaken met een nieuwe partner, was er hier wel consensus geweest: rustig aan. Maar dat is de vraag toch niet? Vader heeft een andere opvatting en hij is gewoon volwaardig ouder. Ik heb geen ervaring met scheidingen waarbij jonge kinderen in het spel zijn, dus ik ben van de regels niet op de hoogte, maar krijgt de vader niet gewoon een omgangsregeling? Dan kan hij toch zelf bepalen wat hij in "zijn" eigen tijd met zijn kinderen doet? Is het dan niet onverstandig van moeder om de kinderen alleen onder haar voorwaarden door vader te laten bezoeken?

Belang van de kinderen

Ik zou zeggen dat het belang van de kinderen voorop staat. En in dat licht bezien lijkt het me zeer onwenselijk dat de kinderen in een situatie die sowieso al heel traumatisch is ook nog een nieuwe 'moeder' moeten leren kennen. Ik spreek uit ervaring als kind.

Ik wens je heel veel sterkte Jove en houd je poot nog even stijf tot de situatie wat meer is gestabiliseerd.

Ik ben van mening dat je kinderen reageren op hoe jij en je ex partner met de situaties omgaan. Dat voelen ze en daar reageren ze op.

Ik was aan het begin ook erg boos verdrietig naar ex en me dochter merkte dat.
Huilde veel als ik haar weg bracht naar ex en zijn Nieuwe vriendin. Want die was vanaf week 1 al in het spel.

Ook daar had ik niks over te zeggen... Zijn tijd zijn verantwoordelijkheid en zijn keuze.
Je kan en mag daar wat van zeggen maar je kan er niet veel mee....

Dat wil niet zeggen dat jij het te snel vind en dat jij er boos van word.
En dat mensen zeggen tis te snel.. Makkelijk als je niet in die situatie zit.
En natuurlijk moeten jij en je ex partner om tafel als jij merkt dat iets niet goed gaat met je kind. En die last heeft van verdriet.
Dat moet je ook samen leren en dat iserg moeilijk.

Nu kunnen mijn ex en ik ook na bijna 1,5 jaar wat makkelijker communiceren.
Bespreken wat hij vind en wat ik vind.
Zonder daar weer een hele discussie van te maken

Over je eigen schaduw heen stappen

Het valt me op dat (vooral) degenen met een redelijk tot goed nahuwelijk vinden dat vader 'gewoon' zijn kinderen zou moeten kunnen zien en bij zich hebben. Ik ben er zelf in ieder geval wel 'trots' op dat ik omwille van de kinderen mijn ex altijd als volwaardige ouder heb behandeld. Of misschien niet echt trots, meer als vanzelfsprekend.
En eigenlijk ben ik dus wel verbaasd dat er nog zoveel mensen zeggen dat vader eerst maar eens wat puntjes moet scoren voor hij weer voor zijn kinderen mag zorgen, en nog veel verbaasder dat ze dat beter voor de kinderen vinden.

hier

Hier dus een goed nahuwelijk en ik vind dat vader zijn kinderen moet kunnen zien. Maar dat zien (en evt opbouwen) is hier geen probleem.
Ik vind ook dat vader zich dat tevoren had kunnen bedenken en zelf dom is geweest.
En ook vind ik het beter voor de kinderen om rustig aan te doen.
Niet om vader niet te zien, maar wel om niet meteen geconfronteerd te hoeven worden met een nieuwe vrouw.
Vader mist zijn kinderen maar wil dat die nieuwe vrouw erbij is anders is het "zo zielig voor haar". En dát snap ik niet, want hiermee stelt hij wederom die vrouw boven de kinderen.

Redelijk overleg van beide kanten is denk ik de oplossing. Praten tot er een oplossing bereikt is waar iedereen mee kan leven en de kinderen zo goed mogelijk tot hun recht komen. Dat betekent niet dat moeder kan eisen wat ze wil, maar het betekent zeker ook niet dat vader maar kan doen en laten wat hij wil en de wereld maar met hem mee moet gaan omdat hij dat nu eenmaal zo wil.

Vreemd

Het klinkt mij vreemd in de oren, dat vader in overleg moet met moeder over wat hij in zijn eigen tijd met ze mag doen. En wat als TO haar schoonmoeder een giftig mens vindt, miet vader dan ook eerst in overleg? Het is gewoon een glijdende schaal en volgens mij kun je daar in geval van scheiding beter wegblijven. En dan nog een keer mijn vraag: hoe zit het formeel? Mag moeder dit soort voorwaarden stellen aan omgang met de vader?