U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Wat is goed voor de kinderen
hallo,
Ik ben 46 en mijn ex vriendin is 38. We hebben een relatie van 4 jaar. We kennen elkaar echter al 30 jaar omdat we vroeger elkaars buren waren. Na een half jaar relatie werd ze onverwacht zwanger ( kan ook gebeuren). Nadat de oudste ( jongetje) 1 jaar was, werd ze weer zwanger ( gepland). Inmiddels zijn ze 1 en 3. , twee jongetjes. In die 4 jaar hebben we vanaf de geboorte van de eerste een aantal malen een crisis gehad ( 2-3 keer) Zij had dan altijd het gevoel dat ik er niet voor haar was. Ondanks dat ik bij alle consulten aan verloskundige/ consultatiebureaus/ prikpostjes/gyneacologen ben meegeweest/ ook beide bevallingen uiteraard. Zij heeft nu nog steeds dat gevoel. Als we er over praten komt er eigenlijk niet meer uit dan wat vage aanwijzingen waar het in zit bij haar. Althans zo komt het bij mij over.
Tijdens al onze crisissen is zij altijd met onze problemen naar haar ouders getrokken. Soms omdat ik haar dan helemaal zat was , maar zij net zo vaak omdat ze rust nodig had. Na een aantal dagen kwam ze dan weer terug ( met kinderen) en eigenlijk ging het dan maar weer door en dacht en hoopte ze dat het dan weer beter zou gaan. Ik heb dat altijd als erg vervelend ervaren dat zij zo naar haar familie toetrok en alles daar besprak. Dit was volgens haar niet het geval. Nu blijkt dat het dus wel is geweest, dat ze alles met hen besprak.
Ik heb zelf voorgesteld ( jaar geleden) om naar een relatietherapeut te gaan. Daar heeft zij nooit het nut van ingezien en heb haar dus ook nooit zover gekregen. Zij heeft zelf voor onze relatie in therapie gezeten omdat er een nogal vreemde verhouding met haar moeder was. Vanaf haar jeugd heeft haar moeder haar als vriendin gezien en ook daaar zelfs huwelijksproblemen mee besproken. Ze is nogal depressief van aard, vind ik zelf.( mijn ex)
Ik heb ook gedacht aan PPD, als je diverse forums leest.
Ondanks dat het afgelopen half jaar redelijk goed ging met de relatie. ( deden meer dingen samen en met de kinderen,taken beter verdeeld, sex e.d.) heeft zij 3 maanden geleden van de een op de andere dag besloten ermee te stoppen. Ze wil zelfs niet eens meer praten / alleen over de kinderen. We zijn de afgelopen 3 maanden wel samen blijven wonen in mijn huis. In deze drie maanden heeft ze mij van s ochtends tot s avonds volledig genegeerd. Krijg te horen dat ze al 3 jaar ongelukkig is/ ik heb haar slecht behandeld/ ze is alleen voor de kinderen bij me gebleven/ ze verwijt me dat de tweede nogal klein is door de stress die ik bij haar heb veroorzaakt ( ze heeft de hele zwangerschap doorgerookt ) Ik heb 3 maanden op de bank geslapen en het leek of ze helemaal frigide werd.
De situatie werd voor mij steeds onhoudbaarder. Ik kan u vertellen dat het verschrikkelijk is als je de hele dag genegeerd wordt. Ik heb uiteindelijk de besissing genomen dat ze weg moest en ga dan maar inderdaad naar je ouders. Of ik daar nou goed aan heb gedaan weet ik nog steeds niet , maar ik vond dat zij altijd met onze problemen naar haar familie is gegaan, dus dan doe je dat nu ook maar als ze het daar altijd voor je oplossen.
Ik vind het ook verschrikkelijk voor de kinderen dat ze er nooit haar best voor heeft gedaan om de relatie op de rit te krijgen. Ze loopt gewoon weg voor de problemen of verwacht dat een ander het oplost.
Als ik haar daar op wijs , krijg ik als antwoord dat ik naar mezelf moet kijken en niet alles bij haar moet neerleggen. Ze geeft me echter van alles de schuld. Dit zegt ze letterlijk. "het ligt niet aan mij, maar allemaal aan jou.
Het probleem wordt zo gecompliceerd , omdat ze steeds naar haar familie gaat. De familie is belangrijker dan de vader van haar kinderen denk ik wel eens.
Nu komt natuurlijk het volgende probleem met de kinderen.
Ze wil zgn alles in goed overleg doen in het belang van de kinderen. Wat er tot nu toe gebeurt, is dat zij van alles voorstelt of al heeft geregeld en als ik een ander idee erover heb , te horen krijg dat ik niet meewerk.
Het begint er ten eerste mee, dat ze wil verhuizen naar haar oude woonplaats. Dan kan er dus al geen sprake meer zijn van een co-ouderschap. Als ik zeg dat het voor iedereen beter is dat ze in dezelfde plaats blijft wonen, zegt ze dat ze hier niets heeft en haar eigen plek weer wil hebben. Ik zie hier al geen belang voor de kinderen.
De kinderen zitten nu 2 dagen op een kinderdagverblijf hier in de buurt. Die wil ze daar weg hebben en op een kdv neerzetten tussen onze woonplaatsen in, waar ze ook werkt. ( op zich wel het beste) Maar ze wil nu de kinderen daar 3 dagen heenbrengen omdat ze ook 3 dagen werkt. Op dit KDV hebben ze alleen plek voor 2 dagen.
Nu heeft ze eigenlijk al het volgende geregeld.
Ma. naar KDV/ Di naar haar ouders/ Wo. naar KDV. Do. naar een gastouder/ en vrijdag naar pappa.
Ik vind dit echt onverantwoord om die twee kleintje op 4 plekken in 5 dagen neer te zetten.
Ik heb ouderlijk gezag, maar wat stelt dit voor als zij dit allemaal doet. Ze wil nergens over praten ( vooral om de relatie op de rit te krijgen, wat volgens mij niet onmogelijk is) Ik denk zelf dat ze aan een depressie PPD lijdt of aan heeft geleden en mee is doorgelopen. Ze reageert soms heel verward , vijandig en ze probeert op een bijna obsessieve manier de kinderen naar zich toe te rekken.
Ze heeft sterk het gevoel dat de kinderen bij haar moeten zijn, omdat het bij haar beter is. Zeker bij die van 3 merk je dat hij dingen oppikt, maar gewoon niet snapt. Hij zit op een leeftijd waaraan je ook merkt, dat hij meer en meer naar pappa trekt. Het lijkt erop of ze dit niet kan hendelen. Bij de jongste van 1 is het lastig. Die wil ik ook graag zien, maar hij is nog erg klein. De oudtste is in principe 3 dagen bij mij/ 3 bij haar/ 3 bij mij/ 5 bij haar. Met de jongste gaat dit niet, maar dan krijg je weer dat de oudste zijn kleine broertje niet ziet.
Ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Het liefst zou ik haar naar de huisarts krijgen( ook voorgesteld, dat wou ze dan wel doen, maar een dag later weer niet , alleen misschien om eens een hormoonspiegelmeting te doen. Ik krijg haar niet zo ver. Op dit moment zit zij natuurlijk bij haar familie en wordt daar alleen maar bevestigt in haar besluiten.
Ik wordt ondertussen ook volledig genegeerd door haar familie.
En nu argumenten
Wat is er tegen het voorstel van Hans, om de kinderen hun hoofdverblijfplaats bij hem te laten houden, maandag t/m donderdag bij hem, weer naar het bekende kinderdagverblijf te laten gaan (dus niet waar moeder werkt en waar zij ze ingeschreven heeft), en dan vrijdag t/m zondag bij moeder.
Gewoon argumenten. Ik zie daar alleen maar voordelen in.
Tsjor
Weekends
Een regeling waarbij de kinderen in het weekend altijd bij dezelfde ouder zijn, lijkt mij niet prettig voor zowel ouders als kinderen. Dan zou ik eerder kiezen voor ma-wo bij de ene ouder en wo-vrij bij de andere ouder, en het weekend omwisselen. Op die manier kunnen de kinderen het weekend meemaken bij allebei de ouders, en kunnen de ouders de zorg doordeweeks delen. Verder denk ik dat bij zulke jonge kinderen de moeder een belangrijkere rol heeft dan de vader. Die heeft toch meestal(ook in dit geval) een groter aandeel in de zorg dan vader. Het zal wel fout van mij zijn maar, bij gelijke geschiktheid, vind ik dat de kinderen in ieder geval tot de basisschoolleeftijd beter grotendeels bij hun moeder kunnen zijn.
Tsjor en de rest
In dit geval ben ik het helemaal met je eens.
Als Hans de moeder was, zou ook denk ik niemand over dit voorstel vallen. Maar nu blijkt Hans de papa te zijn en lijkt het bijna een oneerbaar voorstel te zijn.
Vaders kunnen net zo goed "moederen". Mij lijkt dat Hans voldoende heeft aangegeven dat hij echt bereid is om voor zijn kinderen te gaan en ze een stabiel plekje te geven. Waarom moeten ze dan koste wat kost zowat volledig bij moeder blijven, alleen omdat moeder dat wil? Is dat echt in het belang van de kinderen?
Mij lijkt in ieder geval dat de oplossing die Hans aandraagt veel meer in het belang van de kinderen is dan de oplossing die moeder aandraagt.
Hans: ik hoop echt dat het je lukt om dit voor elkaar te krijgen. Ik vind het altijd zo triest om te zien dat vaders die eerst volledig betrokken waren bij de zorg om de kinderen na een scheiding opeens tegen hun wil gedegradeerd worden tot een weekend-in-de-twee-weken vader. Ik hoop toch echt dat we nu zo langzamerhand in dit land in een fase komen dat dit geen een automatisme meer is.
Onvoorstelbaar
Rosase, dit is eigenlijk ook mijn punt: 'Als Hans de moeder was, zou ook denk ik niemand over dit voorstel vallen. Maar nu blijkt Hans de papa te zijn en lijkt het bijna een oneerbaar voorstel te zijn.'
En ik verbaas me over de heftigheid en hardnekkigheid waarmee dat gepaard gaat. Het argument van Zelazny bijvoorbeeld: 'Ik heb eigenlijk maar 1 argument tegen: de kinderen zijn (ook al) nu fulltime bij hun moeder.' Dat is si9mpelweg niet waar. Ik het voorstel van moeder gaan ze naar opa en oma (waarmee moeder een problematische symbiotische relatie onderhoudt die, ondanks de therapie, nog steeds problematisch blijkt te zijn voor de relatie met Hans), kinderdagverblijf, oppasmoeder (een vreemde) en een dag naar vader. Maar gewoon het beeld vol blijven houden dat moeder fulltime moedert. Onvoorstelbaar, die hardnekkigheid.
Tsjor
Jonge kinderen
Vic, als erover gepraat kon worden zou zo'n constructie natuurlijk ook mogelijk zijn. Ik dacht dat Hans al voorstelde om één weekend de kinderen bij hem te laten zijn. Maar dat zijn in feite details die aan de orde komen als je met elkaar kunt praten.
Heel erg in het algemeen: 'Verder denk ik dat bij zulke jonge kinderen de moeder een belangrijkere rol heeft dan de vader.' Dat zou kunnen, maar ik denk dat je ook per situatie moet kijken of het in deze situatie ook zo is. Het verschil van één dag (en dan ook nog de dagen van het weekend bij moeder) maken dat de kinderen in elk geval ook met moeder een goede relatie kunnen onderhouden. Vader krijgt gewoon de drukste dagen, waarin het meeste geregeld en gerend moet worden. Als hij dat wil en kan doen, dan zie er geen probleem in dat hij vader is en niet moeder.
Tsjor
Tsjor
ja, heb inmiddels een advocaat.
Lezen
de kinderen zijn nu ongeveer gelijk bij moeder en bij vader. Zij woont nu tijdelijk bij haar ouders wat verder weg is dan waar ze wil gaan wonen. Ik heb haar niet zomaar uit huis gezet. Ze heeft 3 maanden geleden ( voor mij althans) van de een op de andere dag gezegd dat ze weg bij me wil en een plek voor haar zelf wil hebben. Heeft zich vervolgens 2 maanden lang gedragen hier in huis alsof ze al weg was. Dat is gezond voor de kinderen. Toen heb ik haar gevraagd om naar haar ouders te gaan. Mede gezien het feit dat ze daar altijd is heengegaan met "onze problemen".Het was geen vraag of de kinderen dan bij zouden blijven, die nam ze gewoon mee. Dit is volgens mij toch iets anders dan iemand zomaar even het huis uit zetten, wat hier regelmatig gesuggerreerd wordt.
Kinderen zijn dus niet fulltime bij de moeder.
Nog een keer lezen
ik bedoel, dat kinderen ook nu in deze situatie , ook bij mij zijn. Dus gelijkelijk verdeeld.
Nog even over de zorgverdeling
Het is me niet helemaal duidelijk hoe dat nou precies zat, maar volgens mij zorgde Hans (tot 2 maanden geleden) 2 nachten per week voor de kinderen en de moeder 5 dagen, aangenomen dat ze het weekend de zorg deelde. Dan vind ik het niet meer dan logisch dat de moeder nu ook het merendeel van de tijd voor de kinderen wil zorgen.
Ik ben het ook met Vic eens dat zulke kleine kinderen meer tijd bij de moeder zouden moeten verblijven dan bij de vader. En Hans is dat volgens mij ook, want hij vindt het prima dat de jongste vrijwel altijd bij de moeder is.
Waarom wil Hans nu ineens wel minimaal de helft van de tijd voor de kinderen zorgen, waarom deed hij dat niet eerder? Ik kan me voorstellen dat de moeder daarvan gaat steigeren.
Ik vind het ook niet fair om het feit dat moeder nu bij haar ouders woont tegen haar te gebruiken, terwijl Hans haar daar zelf naartoe heeft gestuurd.
Ik zou het in dit geval dus beter vinden als de kinderen meer bij de moeder zijn dan bij de vader. Ik denk dan aan 2 dagen en 1 nacht in de week en om het weekend ofzoiets. En het dan zo regelen dat de kinderen zo weinig mogelijk naar de opvang hoeven.
En hoe ver is die nieuwe aangrenzende (?)woonplaats nou echt van Hans verwijderd? Als dat vlak bij is zie ik daar het probleem ook niet echt van.
Hans draait
Hans draait al voortdurend in dit draadje, ergens in het begin schrijft hij nog dat het vanzelfsprekend is o.i.d. dat de jongste meer bij moeders verblijft, en nu opeens is de verdeling ongeveer fifty-fifty?
Hans anticipeert op wat wij hier schrijven, en past dan de situatie daarop aan (in zijn posts tenminste). Wat mij betreft is de betrouwbaarheid alleen daarom al een stuk gedraaid. Hij probeert voortdurend vooral zichzelf in een goed daglicht te stellen.
Geef nu eens echt antwoord: hoe ver is de afstand nu werkelijk. Volgens mij valt het wel mee, gezien het aantal wisselingen waar je het over hebt. Hoeveel werk je nu echt in je eigen bedrijf, hoevaak ben je nu echt thuis en ook echt beschikbaar voor de kinderen (dus niet thuis aan het klussen, of de administratie voor je bedrijf aan het doen o.i.d.). Ik krijg uit de post niet de indruk van een eerlijke man.
Het wordt genant
Roosje: 'volgens mij zorgde Hans (tot 2 maanden geleden) 2 nachten per week voor de kinderen en de moeder 5 dagen,(...)' Fijn, blijf er maar in geloven en bouw er verder je verhaal op. Het is voor jou blijkbaar onverdraaglijk dat het anders zou kunnen zijn.
cqcq: 'Geef nu eens echt antwoord: hoe ver is de afstand nu werkelijk.' (...) 'En hoe ver is die nieuwe aangrenzende (?)woonplaats nou echt van Hans verwijderd?' Grappig, want daar is het eigenlijk nog niet over gegaan. Over het algemeen is de afstand van A naar B even lang als de afstand van B naar A. Maar in deze discussie is het hier nog niet over gegaan. Er is dus ook geen onecht antwoord gekomen, dus kan er 'nou eens' ook geen echt antwoord komen.
Dames, het wordt echt genant.
Tsjor
Tsjor
Het is gewoon de hele toon van het verhaal die mij tegenstaat. Waar twee vechten hebben twee schuld, maar Hans legt alle schuld bij de ex en beticht haar van weetiknietwat voor aandoening. Ik vermoed dat het bij hem gewoon een principezaak aan het worden is. Natuurlijk hebben de kinderen net zoveel recht op hun vader als op hun moeder, maar ik heb het idee dat hij een beetje onderschat wat de gevolgen zijn als hij de volledige doordeweekse zorg zou krijgen. Dat is namelijk niet iets wat je er gemakkelijk bij doet als je een eigen bedrijf hebt en je huis moet verbouwen. Als je dan ook nog gaat schermen met argumenten als tot 18.00 uur in de opvang, en moeten wonen op een flatje en dat het dan vanzelfsprekend zou zijn dat de kinderen bij hem beter af zijn, heb je echt geen idee waar het werkelijk om draait.
Tsjor
tjor, ik begrijp niet wat jij genant kan vinden hoor.
Hoe het op mij overkomt is dat jij een mening hebt die kost wat kost overeind moet blijven en daar gooi je dan een hoop rationaliteit tegenaan en op veel vragen die gesteld zijn geef je geen antwoord, veel tegenrgumenten negeer je trouwens ook gewoon.
Het zijn trouwens allemaal zakelijke argumenten waar het hier betreft. Over gevoel wordt niet gesproken, het lijkt wel taboe. Maar kinderen kun je nu eenmaal niet door de helft hakken.
De ex van hans werkt op een kinderdagverblijf. Waarschijnlijk houdt zij van kinderen en is zij een warme, zorgende persoonlijkheid. Ze is bij hans weggegaan als donderslag bij heldere hemel omdat hans er jaren niet voor haar is geweest. Zeg nou eerlijk, is het niet iets aannemelijker dat hans niet zo'n gevoelsmens is en vooral de praktische kanten van het leven ziet (op tijd eten). En heeft hans gewoon haar niet aangevoeld en daarom kon hij de breuk niet zien aankomen. Ik denk ook dat hans moeite heeft met luisteren eerlijk gezegd.
En verzorgende karaktereigenschappen en een groot inlevingsvermogen zijn mijns inziens veel belangrijker voor een ouder van (HEEL) jonge kinderen dan een eigen huis en tuin. Of de eigenschap om anderen de schuld te geven en alles te veroordelen wat niet in je eigen straatje loopt. Mag daar ook eens iets over gezegd worden.
En zeg nou eerlijk: zou jij je kinderen zomaar achterlaten bij een man bij wie je zelf weg wil?
De grote vraag
hierin is: waarom wilde de ex van hans bij hem weg. En waarom nam zij de kinderen mee. En wil zij geen co-ouderschap. Is dat omdat zij ppdnos heeft (of is dit slechts projectie van hans).
En die kant krijgen wij nooit te horen.
Een rechter wel. Ik hoop dat ze een goede treffen. En dat er niet door rare advocatengetruc twee kinderen de dupe worden van een strijd tussen hun ouders. Bah.
Oliebol en rechter
Oliebol:
"En die kant krijgen wij nooit te horen. Een rechter wel."
Neehoor. En als die het al te horen krijgt, doet hij er meestal niets mee.
Onzin tinus
Of ben jij soms rechter en krijg jij altijd maar één kant van het verhaal te horen? Nee, dat dacht ik al.
een rechter krijgt die kant wel te horen. Die hoort namelijk beiden kanten. Wij niet.
Of hij daar wel of niets mee doet hangt af van de rechter. Daarom zei ik ook: ik hoop dat ze een goede krijgen.
Stel je er niet teveel van voor
Voor zo'n rechtszaak wordt 10 of 20 minuten op de rol gezet... er zijn natuurlijk ook nog stukken die ingediend worden. Maar echt zichzelf inleven in het geval? Ik betwijfel het. Maar ik hoop nog steeds dat het niet zo ver komt.
Wat ik zelf zie in dit draadje is een vader die het verhaal telkens net een beetje anders vertelt. Ik ben heel positief begonnen in dit draadje, met sec een advies over de rechten die je als vader hebt. Maar de vader die ik nu in dit draadje lees, is niet een vader die ik dat eerste advies gegeven zou hebben.
En waar begon het mee
Hans woont in stad A, vrouw zit nu met kinderen in stad C en werkt op een kinderdagverblijf in stad B. Ik krijg de indruk dat stad B tegen stad A aan ligt.
Moeder wil de kinderen graag onderbrengen op het kinderdagverblijf waar ze zelf ook werkt. Dus kinderen bij moeder in de buurt, kan ze in de middagpauze nog even bij hun langs lopen. Klinkt wel redelijk ideaal eigenlijk.
Daarom nogmaals de vraag, over wat voor afstanden hebben we het eigenlijk? En als moeder werkt in B, en kinderen zitten op het dagverblijf in B, is wellicht co-ouderschap gewoon mogelijk, ook zonder dat Hans op dit moment gaat eisen dat de kinderen bij hem terugkomen.
Tjonge tjonge
Jullie nemen wel veel aan.
Waar lees je dat Hans denkt dat ex PDD-NOS heeft? Hij heeft het over een PPD gehad. Dat is iets heel anders, namelijk een postnatale depressie.
En waar lees je dat ze op een kinderdagverblijf werkt. Hij zegt: "Die wil ze daar weg hebben en op een kdv neerzetten tussen onze woonplaatsen in, waar ze ook werkt." Hij heeft het hier niet over de woonplaats ipv het kdv???
En bovendien: als je op een kdv werkt ben je opeens een warme en verzorgende persoonlijkheid. "De ex van hans werkt op een kinderdagverblijf. Waarschijnlijk houdt zij van kinderen en is zij een warme, zorgende persoonlijkheid. Ze is bij hans weggegaan als donderslag bij heldere hemel omdat hans er jaren niet voor haar is geweest. Zeg nou eerlijk, is het niet iets aannemelijker dat hans niet zo'n gevoelsmens is en vooral de praktische kanten van het leven ziet (op tijd eten). En heeft hans gewoon haar niet aangevoeld en daarom kon hij de breuk niet zien aankomen. Ik denk ook dat hans moeite heeft met luisteren eerlijk gezegd."
En waar staat nou dat mannen niet goed voor kleine kinderen kunnen zorgen? Mijn man kan dat echt net zo goed als ik. Ookal is hij geen gevoelsmens en niet zo'n prater?! Dat wil toch niet zeggen dat hij geen warme invoelende vader is? Want dat is ie echt wel. Dat is namelijk heel iets anders. En als je als man niet met je vrouw overweg kan, kun je ook niet overweg met je kinderen???
Mannen zijn geen vrouwen, dat klopt. Maar wat zijn vrouwen dan? Heilig?
Ik word hier echt een beetje onpasselijk van.
Blijft over de afstand en evt. co-ouderschap. Hans wil dit en ex wil dit niet. En dan zijn evt. afstanden tussen beider woonplaatsen eigenlijk al helemaal niet relevant.
Tjonge tjonge
als je goed leest dan zul je ook lezen dat hans schrijft dat zijn ex nu op een kdv werkt.
en ik heb niet gezegd dat hans niet goed voor de kinderen kan zorgen. Maar wel dat zijn ex dat waarschijnlijk net zo goed kan en dat het niet raar is dat zij de kinderen meeneemt als zij bij hem weg gaat om god weet wat voor reden, een reden die wij waarschijnlijk nooit te horen krijgen.
En sinds wanneer is PDD een postnatale depressie? En sowieso heeft de ex van hans zich niet laten diagnosticeren door een arts maar is het wat hans ons vertelt wat zij volgens hem heeft.
Daar word ik een beetje onpasselijk van
Hans
Hoe voel jij je over de scheiding eigenlijk?
Maria
Oliebol: ppd en niet pdd
Lezen is moeilijk blijkbaar....
En als ex even goed in staat als Hans is om voor de kinderen te zorgen, dan zou co-ouderschap toch heel logisch zijn. Hans is niet degene die zijn kinderen bij de partner probeert weg te houden. Dus waarom moeten die kinderen dan zogoed als helemaal naar ex? Omdat zij gaat verhuizen?
Ik vind dat dit grote afbreuk doet aan de rechten van zowel de vader als de kinderen.
Ppd en andere mythes
PPD = post partum depressie = postnatale depressie
Dit is niet gediagnosticeerd bij ex maar een hypothese van Hans.
Ex van Hans werkt inderdaad bij een kdv, dat las ik ook ergens.
Er staat nergens dat ex geen co-ouderschap wil. Op dit moment delen Hans en ex de zorg voor het oudste kind ongeveer fifty-fifty. Het jongste kind is nu meer bij moeder.
Als ik het goed begrijp zijn de problemen voor Hans op dit moment:
- Hans is ongelukkig met de hele situatie.
- ex wil niet meer aan relatie werken, Hans wel.
- Hans wil dat ex zich laat onderzoeken op PPD of depressie, dit wil ex niet.
- ex trekt veel met haar familie op, dat vindt Hans niet fijn (maar hij heef haar wel uit zijn huis naar haar familie gestuurd).
- ex wil kinderen op "haar" kdv (geen probleem, want dit vindt Hans ook het beste) maar daar is nu niet genoeg plaats dus wil ex tijdelijk een gastouder en haar ouders inzetten voor 1 of 2 dagen/week en dat wil Hans niet.
- Hans wil een andere verdeling van de ouderdagen dan ex.
- ex wil verhuizen naar haar oude (aangrenzende?) woonplaats, Hans wil dat zij in zijn woonplaats blijft. Ex heeft op dit moment geen woning, het is niet duidelijk wat haar mogelijkheden zijn voor in woning in de verschillende plaatsen.
Al met al vind ik dat de problemen over het "samen-ouderen" strikt genomen wel meevallen, het gaat alleen over de verdeling van de dagen en dat loopt op zich nu ook al. Het grootste probleem is de relatie tussen de ouders.
Verder is het belangrijk om te weten hoe groot de afstand is tussen de verschillende woonplaatsen en de plaats van het kdv, dan zou je pas weten waar het eigenlijk om gaat.
Het probleem is
Tja, je kan de draad nog dagen vullen met aannames en conclusies, je hoort het verhaal toch van een kant.
Ex houdt kinderen niet weg
Ex houdt de kinderen niet weg van Hans. Ex wil alleen verhuizen naar haar oude woonplaats in de buurt. En ex en Hans kunnen het niet eens worden over de toekomstige verdeling van de ouderdagen.