Waar op letten bij Mediator

Gesprekstechnisch

De zorg voor de kinderen is niet alleen jouw zorg. Jij moet voor jezelf zorgen, hij moet voor zichzelf zorgen en jullie moeten beiden voor de kinderen zorgen.
Gesprekstechnisch zou ik je adviseren om niet de positie in te nemen dat jij voor de kinderen moet zorgen. Laat hem eerst met die vraag worstelen: hoe ga jij voor de kinderen zorgen? Wat kun je doen, wat wil je doen etc. Maak duidelijk dat hij daar ook over na moet denken. en als dat even een time-out vraagt, dan is dat de moeite waard. De grootste verandering zal in jouw hoofd zijn: zet jezelf niet op de plek van de kinderen, maar neem de positie in die je hebt: je bent een van de twee ouders, en beiden moeten voor de kinderen zorgen. Om dat duidelijk te maken zou je eerst ruimte moeten geven aan je man: hoe wil hij dat doen. en als het heel erg mager is (af en toe een weekend) dan kun je hem meegeven dat dat natuurlijk niet zorgen voor de kinderen is.
Tegelijkertijd moet je ook de realiteit niet uit het oog verliezen: jullie moeten beiden een nieuwe start maken en daarvoor moet je beiden nu een goede basis leggen en elkaar ook een goede basis gunnen. Ouders die een goede basis hebben kunnen ook goed voor de kinderen zorgen.

Algemeen: een scheiding is niet de afrekening van het verleden, dus zaken als 'schuld' etc. kunnen emotioneel wel belangrijk zijn, maar dat is geen goede basis voor een scheiding.

Tweede algemene opmerking: met een scheiding moet je niet willen regeren over de relaties in de toekomst. Vermijd dus afspraken die gaan over wat er in de toekomst mogelijk zou kunnen gebeuren (nieuwe liefde, ander werk, verhuizen, andere school voor de kinderen etc.) Als je elkaar over en weer het gevoel kunt geven dat je elkaar geen hak wil zetten, dat er geen onderhuidse afrekeningen plaats moeten vinden, dat je beiden binnen de mogelijkheden die er zijn het beste wil voor elkaar en voor de kinderen, dan kun je er ook op vertrouwen dat je in de toekomst veranderingen die er onvermijdelijk zullen komen aankunt.

Tsjor

emotioneel

Ondertussen ga je emotioneel door een roller coaster. Rouw om wat zo plotseling weg valt, je verlies van een maatje, je verlies van een toekomstbeeld, angsten wat dat gaat betekenen voor de kinderen etc.
Ik hoop dat je ook de goede momenten uit het verleden kunt vinden en bewaren en daar blij mee kunt zijn.
En dat je nieuwsgierigheid naar en vertrouwen in je eigen toekomst straks weer kunt opbouwen. Wie weet wat het leven nog voor je in petto hebt. Misschien heb j het mooiste deel al gehad, maar misschien is de rest ook nog de moeite waard. Ik hoop het voor je.

Tsjor

Grote verandering

Het is ook een heel grote verandering. Als er overwaarde is en als hij in het huis blijft wonen, kun je dan zelf een huis kopen of wil je gaan huren?

Tsjor

Niks moet

Ik heb even teruggelezen. Je man wil scheiden dus je gaat naar n mediator. Om de scheiding in gang te zetten. Of toch niet? Je vraagt je af of je man iets kan huren als de scheiding nog niet rond is ,terwijl t huis nog van jullie beide is. De hypotheeklast zal meegenomen worden in de totale woonlast. Houdt je man dan nog voldoende inkomen over? Bij mij was dat niet zo. Toen begon mijn man te dreigen dat hij mij eruit ging zetten. Dan had hij nl. een woning...

Snap het niet

Je man zal waarschijnlijk de hypotheek overnemen van het huis (#29), maar dan heb je ook gevraagd of je man tijdelijk iets kan huren? Waarom moet hij het huis uit als hij in het huis wil blijven?

En wat is er tegen co-ouderschap? Vind jij dat jij de kinderen meer bij jou moet hebben?

Tsjor

Jij schrijft: "boedelverdeling: degene die weggaat mag het eerste beslissen wat hij/zij meeneemt, spullen van de kinderen uitgezonderd. zijn er daarna nog dingen die verrekend moeten worden? Zet dat dan op papier."

Even een paar vragen:
Is dit een vaste regel? Zo nee, waarom noem je dit dan?
Geldt dit ook als een van beide in het huis blijft?
Wat is de gedachte die achter deze regel zit?
Zijn er uitzonderingen op deze regel, bijv als familie van de een cadeaus aan het echtpaar heeft gegeven (dat die dingen dan bij de gene wiens familie het was het mag houden)?

Abby

Dat is goed nieuws. Goed dat je de financiën op een rijtje hebt. En dat je een huis kunt kopen. Op funda alvast rondsnuffelen maakt dat je alvast een beeld kunt gaan vormen van je toekomst.

Tsjor

Geen regel hoor

Het is geen vaste regel dat degene die vertrekt als eerste mag kiezen uit de spullen. Wij hebben destijds alle spullen gewaardeerd en vervolgens beide aangegeven wat we wilden hebben. Mijn ex was meer gehecht aan de meubels, dus ik kreeg het witgoed en meer geld. Sowieso zou ik zelf nooit een halszaak maken van meubels, tenzij het iets is wat uit je familie komt of waar je speciale herinneringen aan bewaart. Het lijkt me logisch dat de kinderkamers in het huis blijven als een van de ouders daar blijft wonen.
Verder vond ik in een huis blijven wonen niet ideaal. Bij ons werd dat ook plotseling beëindigd na een dramatisch incident, waarna mijn ex bij zijn ouders is ingetrokken (hoewel het plan wel was dat hij de woning zou overnemen). Ik zou, indien mogelijk, dus zo snel mogelijk naar de nieuwe situatie toewerken. Waarbij het wel weet lastig is om een nieuw huis te kopen als je nog niet formeel gescheiden bent.

Boedelverdeling

'degene die weggaat mag het eerste beslissen wat hij/zij meeneemt, spullen van de kinderen uitgezonderd. zijn er daarna nog dingen die verrekend moeten worden? Zet dat dan op papier.'
Larisse: 'Is dit een vaste regel? Zo nee, waarom noem je dit dan?
Geldt dit ook als een van beide in het huis blijft?
Wat is de gedachte die achter deze regel zit?'
Het is geen vaste regel, maar het is wat de advocaat/mediator ons adviseerde en wat wij hebben gedaan. Ik bleef in de woning, ben een weekend weggegaan, ex kwam met een busje en heeft meegenomen wat hij wilde hebben. Daarna kwam ik terug, ik maakte een lijstje, vergeleek dat met zijn lijstje, ieder maakt (in gedachte, niet uitgeschreven) een schatting van de waarde. De vraag of er daarna nog iets verrekend moest worden was makkelijk: nee.
Daarmee was een van de pijnlijkste punten opgelost, namelijk de boedelscheiding. Om me heen hoorde ik indertijd genoeg verhalen over hoe erg dat kan worden. een paar maakte ruzie over de koffielepeltjes, een vriendin van een vriendin heeft gevochten voor de fritespan, die ze daarna nooit meer gebruikte, de notaris verteld e dat er wel eens een paar voor haar had gestaan, waarvan de een de beschuitbus had en de ander de deksel.
Degene die weg gaat moet niet te bescheiden zijn: er blijft altijd nog veel achter voor degene die in de woning blijft, denk aan gordijnen, vloerbedekking etc.
Dingen waaraan jij gehecht bent kun je dan meenemen. Ook de cadeaus van familie. Maar denk vooral ook aan praktische dingen, zoals bestek, handdoeken, meubels die je goed kunt gebruiken etc. Oh ja, vergeet foto's etc. niet. Dus echt herinneringsdingen.
Ja, het is even slikken als je terug komt in een half leeg huis, maar dat is ook weer snel opgelost met spullen die je overal vandaan haalt. Het enige waar ik na enige tijd echt geld aan uitgegeven heb was de muziekinstallatie, want die miste ik wel.
Met andere woorden: het lost zoveel problemen in één weekend op.
De vaste regel is dat als je in gemeenschap van goederen getrouwd bent de helft van ieder is. Maar wil je lepels en vorken gaan tellen? Of vechten over pannen? Of alles achterlaten, zodat je veel geld uit moet geven aan nieuwe dingen en daarna verweesd in een niet ingericht huis zitten?

Tsjor

Hier geen ruzie

Ik ging weg, ik heb 1 kastje meegenomen, 1 bijzettafel en 1 theelepeltje. Letterlijk.
Mijn inrichting kwam van verdeling van allerlei en een stukje erfenis dat hij eigenlijk niet wilde delen.

Alles nieuw maar wel budget. Ik kon het niet verkroppen mijn kinderen in een half ingericht huis achter te laten.
Lichtelijk zuur was wel dat hij binnen 3 maanden een nieuw bankstel had staan; ik had het oude best de eerste jaren kunnen gebruiken. Risico van t vak ;-)
Maar alles zonder ruzie. Ik weigerde dat heel eenvoudig. Ik wilde na een belabberd huwelijk een goed na-huwelijk voor de kinderen en dat is tot mijn opluchting gelukt.

herkenning

alom, ik heb het afgelopen jaar in de zelfde situatie gezeten. man wou onverwachts scheiden (al langer zelf hiermee bezig en al een nieuwe vriendin dus al tig stappen verder) en was zeker niet mijn keuze maar aangezien ik geen invloed had op die keuze kon ik alleen dat doen wat voor mij en de kinderen goed was.

Goed van je dat je de regie probeert te houden en overzicht creëert, dat houdt je (meestal) overeind in de achtbaan waarin je terecht bent gekomen. Ik kon ook alleen met ex praten met de mediator erbij. Kon hier goed (zonder al te veel emoties) aangeven wat er nodig was en wat ik zelf belangrijk vond, iets wat samen met hem niet lukte. Doordat ik zelf al met hulp van een familielid een convenant, ouderschapsplan en concept boedelverdeling had opgesteld (en deze van te voren naar ex man te hebben gestuurd ter beoordeling) hebben we alles met drie gesprekken af kunnen wikkelen. We moesten alleen de boedelverdeling nog samen bespreken, heel klinisch; wat wil eenieder, dagwaarde en afschrijvingstermijn in een excel waar een waarde uit komt. Samen met de waarde van het huis, hypotheek, beleggingspolis en waarde auto's etc gaf dat een totaalbedrag waarvoor ik ex moest uit kopen. Heel straight en nu hij zijn spullen uit het huis haalt is ook haarscherp wat van wie is. Dit maakte ook dat ik rustig aan alles wat ik niet meer zou hebben kon gaan aanschaffen. Wij hebben drie kwart jaar om en om in het huis gewoond terwijl de kinderen in het huis bleven. Als het even kan raad ik dit zeker niemand aan. Er ontstaan botsingen en irritaties die de kinderen zeker voelen en mee krijgen.

Het enige wat waar we niet uit zijn gekomen is de woonafstand, we hebben co-ouderschap en ex gaat op 26km afstand wonen, dit is dan ook niet vast gelegd in het ouderschapsplan. Ouderschapsplan is redelijk standaard opgesteld naar een model die op internet te vinden is. Co-ouderschap was echt even slikken, ook ik regelde alles rondom de kinderen en ineens maak je voor 50% geen deel meer uit van hun leven maar brengen ze die door met vader + vriendin. Alleen heb je de dagen zonder kinderen ook echt nodig om op te laden. Ook al stond je er relatief alleen voor in je huwelijk, alleen is toch echt anders. En zonder kinderen heb je ook tijd om zelf dingen te ondernemen, ik heb nog nooit zoveel vrije tijd gehad sinds de scheiding.

Zorg voor lieve mensen om je heen, er zullen een heleboel mensen klaar voor je staan en accepteer hun hulp. Iets wat ik heel moeilijk vond maar steeds meer leer. Accepteer ook dat het soms niet gaat, stort in wordt boos, vindt jezelf zielig etc om daarna jezelf te herpakken. Iedereen zegt dat het beter wordt, dat je er sterker uitkomt, je uiteindelijk zelfs vrede hebt met hoe het gelopen is. Zover ben ik ook nog niet, ik hou me alleen vast aan dat idee. Het geeft ook nieuwe mooie vriendschappen of verdieping van reeds bestaande vriendschappen Je komt erachter dat je meer (aan) kan dan je van te voren dacht en kan daardoor alleen maar trots zijn op jezelf.

heel veel sterkte, bedenk wat voor jou belangrijke punten zijn en waar je in mee zou kunnen gaan. Ik wens je alle kracht toe!

Inboedel

Wij hebben voor de boedelverdeling ook een Excelsheet gemaakt, de inboedel per kamer beschreven en een geschatte waarde eraan gegeven. Heb daarvoor vaak Marktplaats geraadpleegd om inschatting te maken en ook geprobeerd eerlijk te zijn over wat ik ervoor zou willen geven/krijgen als ik het tweede hands zou (ver)kopen.

Belang van de kinderen

Bij zo'n phrase vraag ik me af wat je bedoelt. Vaak gaat het juist om hete hangijzers die men aan elkaar probeert te verkopen met dit heilige doel maar in werkelijkheid is het gewoon een kwestie van je zin willen krijgen.

Iedereen in het gezin is belangrijk en het is ook belangrijk dat de regelingen en verdelingen bij scheiding goed verdeeld worden in het belang en voor de doelen van je expartner. En dan ook realistisch.
Vaak weet je wel wat een probleem zou kunnen zijn en je kunt daar op anticiperen. En bespreek het. En hang er niet aan.

Beschikbaarheid

"Ik ga echter 'liever' naar een kleine huis met lagere lasten"

Zijn die er in de gewenste omgeving? Kijk daar goed naar want dat is in sommige regio's geen vanzelfsprekendheid.

Auto van de zaak

Dat de auto van de zaak erbuiten zou vallen is maar deels waar. Je kijkt naar het totale plaatje.
Dan ga je geen aanspraak maken op de gezinsauto als jij ook al een auto van de zaak hebt, maar die zou erbuiten vallen?

Je kijkt zo goed mogelijk hoe je de zaken kunt verdelen naar een principe waar je beiden achter kunt staan. Alles een waarde geven en dan volgens een afspraak kiezen kan.

Je kunt ook kijken of de zaak zo te verdelen valt dat beide gezinnen alles gewoon hebben en hier en daar schaf je aan wat er dan nog nodig is. Zonodig voor elkaar.

In het belang van iedereen in het gezin.

Vragen

Hoi Abby. Het co ouderschap hebben we zo ingedeeld dat de kinderen week 1 van woensdag avond tot zondagavond en week 2 van dinsdagavond tot vrijdagavond bij mij zijn en de andere dagen bij hun vader. Beide kinderen (11 en 9) gaven aan dat ze evenveel bij beiden willen zijn en ex man wil geen week op/week af. De wisseling is ‘s avonds ook ivm sportavonden, oudste gaf aan het eerste tijdstip (20u) te laat te vinden dus dat is nu 19u geworden. Dan hebben ze nog de tijd en ruimte om verdriet te hebben om het vertrek van de ene ouder en het blij zijn om de andere ouder te zien te voelen en een plek te geven (en toch op een normale tijd naar bed 😉). Hoe dit zal zijn als ze vanaf as vrijdag werkelijk twee huizen hebben, en zij degenen zijn die gaan wisselen, moeten we nog gaan ervaren.
Vakanties en feestdagen zitten ook in een standaard schema met verdeling even/oneven jaren.

De excel voor de boedelscheiding had een familielid gemaakt. Hij had de afschrijvingstabellen die banken hanteren gebruikt en het zo gedaan dat wij alleen de omschrijving, aanschafwaarde (soms Adhv bonnen soms een schatting) en leeftijd hoefde in te vullen, een kruisje bij de naam die het wou hebben en daar kwam aan het eind een totaal uit. Voor auto’s en dergelijke kan je de Bovag waardebepaling gebruiken.

Voor de uitgaven voor de kinderen hebben we een kindrekening dit is een en/of rekening welke wij beiden in het rekeningoverzicht hebben. Van te voren een overzicht gemaakt welke kosten hiervan betaald worden (wel kleding, schoenen en sport-, zorg- en schoolkosten, geen woonkosten, vakanties en extra’s bijv). De kinderbijslag en kindgebonden budget wordt hier op gestort en de kinderalimentatie die beiden moeten betalen (dit heeft de mediator berekend). Dit is ook opgenomen in het ouderschapsplan.

Ik kan me voorstellen dat je liever ergens anders wil gaan wonen, voor mijn kinderen was het belangrijk dat 1 van de twee in het ‘oude’ huis bleef wonen zodat sommige dingen minder sterk veranderen en de sociale kring die ze daar hebben op gebouwd behouden blijft. Ex kon de hypotheek niet op zijn naam krijgen (wou ook niet mee gaan werken om het mogelijk te maken) vandaar dat ik hem heb uitgekocht. Wat door Alison wordt aangeven, is de woonruimte die jij wil/kan krijgen beschikbaar in de omgeving? Mijn ex had zijn randvoorwaarden zo vastgesteld dat woonruimte in de buurt van waar ik woon onmogelijk was.

De vragen die je hebt (en die op de meest onmogelijke momenten naar voren komen) zijn logisch en helpen je verder. Je gedachten gaan alle kanten op en het voelt alsof je hele wereld om de scheiding draait. Misschien helpt het om de vragen op te schrijven en te stellen hier of aan ervaringsdeskundigen. Ik heb met meerdere mensen met gelijke ervaring gesproken over ouderschapsplannen en convenanten en sommigen ook ingezien. Hieruit heb ik voor mezelf gehaald wat bij mij en mijn situatie paste.

De inboedelverdeling was hier juist het simpelst

Het huis zou verkocht worden. We hebben allebei aangegeven wat we graag wilden meenemen. Ik eerst omdat ik vooral emotionele dingen wilde meenemen, maar weinig materiële. En daarnaast wilde ik het witgoed gelijkwaardig verdelen. Mijn auto is wel verrekend, dat was het duurste gezamenlijke bezit, naast het huis.
Ex heeft daarna aangegeven wat hij in ieder geval wilde meenemen. De rest is op natuurlijke wijze verdeeld door langzamerhand een excel overzicht in te vullen of per onderwerp (keukenspullen, gereedschap, tuinspullen, linnengoed) een verdeling te maken. Dat betekende dat een van ons die verdeling op zich nam. Daar hebben we nooit een waarde aan verbonden. En een deel is naar de kringloop gegaan of staat nu in mijn huis totdat de nieuwe meubels geleverd worden.

Toen in mijn nieuwe huis de droger niet geplaatst kon worden (die ik zou meenemen), is die alsnog naar ex gegaan. Dat is niet verrekend. Een aantal weken later bleek ex plotseling een tv over te hebben in verband met de verhuizing van zijn moeder. Toen is onze oude tv alsnog naar mij gegaan.

We hebben nog steeds gezamenlijk een vouwwagen. Daar moeten we het nog over hebben.

Logisch

Het is ook niet nogal wat, wat je voor je kiezen krijgt. Het is hierboven ook al een paar keer gezegd, ook door mij, wat hou je je goed! Heel jammer dat het nu (even) niet meer lukt. Maar het is heel logisch en begrijpelijk!

Dit is het moment om (meer) hulptroepen in te schakelen. Ga naar de huisarts en bespreek wat je nu kunt doen om 'de scherpe kantjes eraf te halen'. In mijn geval was dat een lichte dosering antidepressiva, dat hielp om het malen in mijn hoofd te verminderen en daardoor beter te slapen. En daarnaast een slaappil. Ik ben daar wel voorzichtig mee geweest, alleen ingenomen als ik echt moest slapen.

Je geeft aan dat je graag gas wil geven en doorpakken. Regel daar hulp bij, maar ik geloof dat je dat al hebt gedaan. Regel daarnaast nu mensen bij wie je uit kunt huilen, misschien wel even bij kunt logeren om je te laten vertroetelen en op te beuren. Ik heb in die periode regelmatig bij mijn broer en zus gelogeerd. Heerlijk vond ik dat, mensen om me heen die van me hielden en me troostten, waarmee ik gesprekken kon hebben tot diep in de nacht als het nodig was, of juist me lekker kon terugtrekken op mijn kamer zonder mezelf te hoeven verklaren, en ik kon daar een bad nemen (heb ik zelf niet, vond ik in die tijd heel lekker om te ontspannen).

Er zijn heel veel mensen om je heen op wie je nu kunt leunen. Je moet het ze alleen wel vragen. Hulp accepteren en je overeind laten houden. Je hoeft het niet allemaal zelf en/of alleen te doen. Laaf je aan liefde en goede zorgen van familie en vrienden.

Zorg dus vooral goed voor jezelf. En misschien hoort daar nu bij om even toe te geven aan je gevoel. Je mag trouwens best je man laten zien wat het met je doet. Ik weet niet of dat nog een rol speelt bij je behoefte om dat verdrietige gevoel naar achteren te schuiven.

Weet je, je komt hier doorheen. Je bent sterk, nog veel sterker dan je nu van jezelf denkt. Dat je nu een dip hebt doet daar niets aan af. Die zullen ook nog veel vaker gaan voorkomen. Er tegen vechten helpt in ieder geval niet.

Wat mij hielp, maar toen was ik al wel een heel stuk verder in het proces, was dat ik me realiseerde dat die dips ook weer over gaan. Op het moment dat je erin zit lijk je erin te verdrinken, maar dat gebeurt niet. Mijn 'schema' leerde ik van lieverlee herkennen. Ik schoot door een bepaalde gebeurtenis in een dip, dat werd de dag erna een diep dal, en de dag daarna klom ik weer uit dat dal. Dat ging vanzelf, daar deed ik niet actief iets aan of voor. En dat werd mijn houvast. Dat ik wist dat ik die dip/dat dal weer uit zou komen, vanzelf, gaf mij rust. En die rust zorgde er weer voor dat de dalen steeds iets minder diep werden, en dat ik er sneller uit kwam. Een soort zelf-genezend vermogen .

Jij staat nog aan het begin, maar je zult ervaren dat jij dat ook kan, door het dal heen gaan en aan de andere kant weer omhoog klimmen. Laat het komen, het verdriet.

{{{knuffel}}}

Hoe kan dat wegschuiven

Niet. Het is er en mag er zijn. Je mag er alleen niet in verzuipen en door verlammen.
Dus ik zei letterlijk in de auto: tot de volgende rotonde mag je huilen, daarna zing je tot je thuis bent. Dan bel je die en regelt dat en daarna mag je huilen.
Maar huilen doe je niet 24 uur.
Daarnaast gaf werk afleiding. Dat kun je! :-)

Onderhandelen voor vrouwen

Ik heb persoonlijk geen ervaring maar heb eens een tip gehoord van een ervaren echtscheidingsmediator over onderhandelen.

Haar ervaring is dat als (als voorbeeld) een man 100 wil bereiken ineen bepaalde situatie en een vrouw 0 (mag dus ook andersom en/of mt andere getallen), een man zal zeggen dat hij 100 wil. Vrouwen houden vaak al met de andere kant rekening. Dus terwijl ze 0 willen bereiken zeggen ze 50! Tja en als je dan gaat onderhandelen, kom je ergens op 75 uit.

Zij adviseerde vrouwen ECHT in te steken op wat ze ZELF zouden willen, zonder met de belangen of wens van de partner rekening te houden. Als het goed is kom je dan met 0 en 100 ergens op 50 uit.

Abby, hopelijk heb je hier wat aan. Ook al voel je het misschien niet (aldoor), ik vind je heel sterk en zakelijk overkomen. Goed dat je in de actiestand staat. Heel veel sterkte met alles.