Vriend wil uit elkaar zonder reden

Trix

De kinderen weten het nog niet.

Ik wilde eerst vanavond afwachten. Als hij het niet gezegd zou hebben, hoefden ze er ook niets van te weten. We gaan het ze morgen, denk ik, vertellen.

Hij is nu alleen vanavond (zou eigenlijk de kinderen hebben). Ik begrijp dat hij die ruimte nu even nodig heeft. Hij komt morgen langs.

Mara

"Ad, ik begrijp wat je zegt, maar ben het met Pennestreek eens. Het is als een vlaag begonnen, daarna was hij tijdelijk zijn verstand kwijt (volgens zijn eigen zeggen kon hij gewoon niet meer normaal nadenken) en nu is hij weer geland op aarde."

Fijn Mara. Ik ben altijd voor reparatie van dit soort crises. Maar het moet wel een duurzame reparatie zijn. Ik maak me ook wel een beetje zorgen over het feit dat het om een buurvrouw gaat. Dat is toch een beetje de kat op het spek. Een zwak moment en...

Is verhuizen een idee?

Van de buurvrouw dan toch. Maar jij begrijpt wellicht iets meer van mannen dan ik als het gaat om kat en spek.
Ik denk dat er een paar dingen zijn die Mara zelf kan aanpakken nu. Niet zozeer om haar man aan zich te binden (moet je dan zelf meer spek hebben?), maar om een wat stevigere, duurzame toekomst op te bouwen die ze zelf met vertrouwen tegemoet kan treden.
Ik denk zelf dat bijvoorbeeld de positie van het kind met problemen een onderwerp is: hoe bepalend is het, moet het zijn, wordt het in d etoekomst? Zeker ook de financiële afhankelijkheid en de hoogte van de hypotheek: als die lager is heb je minder problemen bij een eventuele verkoop. Dus zelf meer werken en meer aflossen zou een goed plan zijn. En het derde is toch de periode van het overlijden van de moeder van man. Ik kan me nog steeds voorstellen dat dat op een bepaalde manier veel losgemaakt heeft.
Er is nog genoeg te doen, maar het is mooi als je dat samen kunt doen.

Tsjor

Mara..

Ik lees hier al een tijdje mee en iedereen heeft wel een tip of een mening voor Mara.
Mijn tip is: stop hier met lezen en met posten.
Ga het samen met je partner aan en doe wat jou je goed lijkt en wat jouw gevoel zegt.
Iedereen (oke bijna iedereen) ziet dingen die er misschien helemaal niet zijn.
Als jij alles wat gebeurt hier blijft posten dan krijg je allerlei meningen over hoe iets gezegd is en wat mensen er van vinden.
Het lijkt mij niet handig om dat allemaal steeds mee te krijgen.
Ik begrijp het wel maar denk je eens in dat de situatie andersom was en jouw man de situatie met heel Nederland besprak.
Als jullie er voor 100% voor willen gaan moet je het hier loslaten...

Wat een vreemd advies

Ik vind je advies een beetje bijzonder, Even zo. Mara heeft meermalen aangegeven dat ze juist de verschillende ervaringen en visies hier zinvol vindt.

@Mara, wat een fijne ontwikkeling. Ik wens je toe dat dit ook jou uitdaagt om bij jezelf na te gaan wat in jullie relatie voor jou wel en niet (meer) klopte. De vlucht die jouw vriend inzette, was niet mis en had ook een oorzaak. Aan jullie nu de taak om aan die oorzaken te werken samen.
Ik wens je daar heel erg veel sterkte bij!

Mara

Hoe gaat het nu met je? Hoe viel de mededeling bij buurtruus?

Mara

Ik weet niet of het mijn advies was wat je hebt opgevolgd door niet meer te posten.
Je bent nu twee weken verder.
Heb je alles weer een beetje op een rijtje kunnen krijgen?

Update

Het gaat hier op zich redelijk. We doen leuke dingen samen, praten heel veel, huilen en lachen samen.
Meestal denk ik dat het goed komt, soms weet ik niet of ik hem ooit weer helemaal kan vertrouwen.
Ik volg al een tijd de verhalen van verder na ontrouw, daar herken ik nu ook veel van..

We doen het rustig aan. Voorlopig komt hij nog niet terug bij ons in huis wonen.

Ik heb de andere baan geaccepteerd, per 1 november ga ik meer werken, dus dan wordt mijn inkomen ook beter. Voor het geval het toch niet gaat lukken.

De buurvrouw heb ik gelukkig nog niet gesproken. Dat wil ik graag zo houden...

Mara

Mara

Dat klinkt, de hele situatie in ogenschouw nemend, heel erg goed! Ik vind het heel sterk van je dat je hem de ruimte geeft om nog niet in het gezin terug te keren, maar langzaam weer op te bouwen. Druk werkt averechts, dus dit lijkt me de goede weg.
Heeft je vriend/hebben jullie wel een vorm van hulp hierbij? Lijkt me wel zinvol, je vriend heeft nogal wat uit te zoeken voor zichzelf.
Dikke knuffel, en ik duim voor je dat alles goed komt. Volgens mij zijn jullie op de goede weg.

Kinderen

Klinkt inderdaad goed. Hoe gaat het met de kinderen?

Tsjor

Kinderen

Met de kinderen gaat het wel goed. Zij zijn blij dat wij weer "normaal" tegen elkaar doen in plaats van alleen maar boos. Ook zeggen zij regelmatig dat het lijkt of we weer gewoon een gezin zijn.

Vandaag ook weer veel gesprekken gehad met partner. We beseffen heel goed dat het niet vanzelfsprekend is dat het goed gaat komen. Over hulp inschakelen hebben we het ook even gehad. Voorlopig kijken we het nog even samen aan.
Wel vertelde hij dat hij nog veel aan buurvrouw denkt en dat zijn gevoelens voor haar zeker nog niet weg zijn en dat hij niet weet of dat wel gaat gebeuren. Dat vind ik natuurlijk niet leuk en ik maak me daar ook zorgen over. Ik wil geen tweede keuze zijn. Maar in hoeverre is het reëel om te verwachten dat zij al geheel uit zijn gedachten is? Het is nog maar zo kort geleden.. maar het moet natuurlijk wel minder worden. Wil ik te snel en te veel? Hij vindt het fijn en vertrouwd om bij mij te zijn, hij vindt me lief maar heeft nog niet weer de vonk gevoeld. Is dat genoeg? Dat zijn nu vragen die mij erg bezig houden.

Mara

Te snel te veel

Ja, dat denk ik wel. Ik heb het al vaker gezegd, tijd is zo’n belangrijke factor. En hem onder druk zetten werkt ongetwijfeld averechts.
Maar... ik geloof niet dat jullie, en vooral je man, hier niet zonder hulp uit gaat komen. Echt niet. Als jullie het eerst samen aankijken denk ik dat ik wel weet hoe het gaat lopen. Het is namelijk heel moeilijk om echt objectief naar jezelf, je eigen handelen te kijken en ook nog oog en oor te hebben voor de ander. En dat is alleen nog maar het relatiedeskundige. Daarnaast heeft hij zelf nogal wat uit te zoeken, ook daarbij is iemand die de juiste vragen weet te stellen heel belangrijk. Ik zou het daarom omdraaien, ga samen, en je vriend apart, in therapie. Daar kun je altijd weer mee stoppen als het toch niet werkt tussen jullie, of juist wel. Andersom heeft therapie geen zin meer als jullie er niet uit komen.

Dus, therapie en geduld. Dat lijken mij nu de belangrijkste dingen.

Begrijp ik het goed?

Mara, wat een ontwikkelingen allemaal. Het is mooi om te lezen dat je positief en realistisch bent. Optimisme is belangrijk in dit geval, en vertrouwen.
Dat laatste maakt me ongerust. Want begrijp ik goed dat buurtruus niet uit beeld is? Je schrijft: 'Wel vertelde hij dat hij nog veel aan buurvrouw denkt en dat zijn gevoelens voor haar zeker nog niet weg zijn en dat hij niet weet of dat wel gaat gebeuren.'

Ik wil het optimisme niet smoren, maar hoe realistisch is jullie kans als stel als hij nu al weet dat de gevoelens voor een andere vrouw weleens blijvend zouden kunnen zijn? Waar precies bouwen jullie dan nu aan? Aan een daadwerkelijke doorstart of aan een zachte landing/scheiding? En wat betekent dat voor jou?
Anders gezegd: Waar hoop jij op en kan hij jou dat bieden?

Ik snap natuurlijk dat jullie elkaar moeten terugvinden. Maar ik lees nog steeds een zwaar twijfelende man en een hele hoopvolle Mara. Therapie lijkt me dan ook vooral zinvol om erachter te komen of jullie verlangen naar hetzelfde.

Afkicken

Hij moet nog afkiciken, natuurlijk zijn zijn gevoelens niet onmiddellijk weg. Hij moet haar ontlopen, alles wat aan haar herinnert weggooien en zich volledig op jou richten. Dan heeft het een kans. Als hij dat niet doet, dan blijft hij nog heel lang hiermee zitten. Het zou fijn zijn als buurvrouw verhuist, maar ja, dat is niet in jullie handen.

Toch valse verzoening?

Gisteren en vandaag weer veel gepraat. Het leek echt de goede kant op te gaan. Hij kwam uit zichzelf naar ons toe, kwam eten, we deden leuke dingen, praatten veel en goed. Af en toe een voorzichtige zoen.

Nu heeft hij echt toch aangegeven dat hij buurvrouw niet uit zijn gedachten kan krijgen. Er is geen contact geweest tussen hen twee maar hij blijft (te) veel aan haar denken en wil met haar verder.
Hij zegt het definitief te weten maar zijn daden zeggen anders (wel gisteren met mij uit eten, daarna nog met de hond lopen en ook daarna niet meteen naar huis).
Zijn verstand zegt nog steeds voor ons te willen gaan maar zijn gevoel zegt voor haar te willen kiezen.
Vandaag neemt hij dan toch op eigen initiatief weer contact op.
Ik heb aangegeven dat ik vind dat hij het te snel opgeeft met ons en dat het niet in zo'n korte periode weer helemaal goed kan zijn tussen ons. Hij wil niet in relatietherapie.

Wat moet ik hier nu mee?
De kinderen vinden het verschrikkelijk. Zij begonnen net weer aan het feit te wennen dat er weer goed contact was en dat zij hun vader weer meer zagen.

Hij zegt er nog wel steeds over na te denken, ook en juist over de dingen die ik zeg (te snel opgeven, meer tijd samen besteden, wij als waardevol stel en gezin) maar dat zijn gevoel voor haar niet minder worden en die van ons nog niet goed genoeg zijn. Hij twijfelt heel erg of zijn gevoelens voor mij wel verder terug gaan komen. Ik wil hem (en mij en de kinderen) die tijd juist gunnen om dat uit te zoeken en wil nog niet opgeven.

Dus na een voorzichtige goede start nu toch weer terug bij af. Moet ik het ook opgeven of blijven proberen? Ik wil niets forceren maar dacht echt dat we goed op weg waren..

Mara

Afwachten?

Hoe lang wil je en kun je zelf in de afwachtstand staan?
Zelf zou ik hier op twee paarden wedden. En een mogelijke scheiding goed in beeld zien te krijgen waarin je zelf het voortouw neemt. Vul een convenant in, realistisch, rekening houdend met de situatie van je partner en je kinderen.
Schrijf je in voor een andere woning, solliciteer naar elders. Door met jezelf bezig te zijn ontstaat ook de nodige afstand om zelfstandig in je eigen toekomst te staan, met of zonder je ex.

AnneJ

Ik kan best lang in de wachtstand, zolang ik merk dat er beweging is.

Ik heb per 1 november een andere baan. Meer uren dus meer inkomen. Ouderschapsplan was al gemaakt. Hypotheek gesprek is ook al geweest.
Dat was allemaal al eerder in gang gezet.

Het gaat mij erom dat ik vind dat hij te snel opgeeft naar mijn idee.
De afgelopen maanden heb ik al bewezen zelfstandig de toekomst aan te kunnen, alleen hoopten we allebei (en eigenlijk nog steeds) gewoon dat we het samen zouden redden. Dan is zo snel opgeven echt een teleurstelling.

maar sorry

Hij zegt hij WIL met haar verder.
Ergens houdt het op, Mara.

Juf Ank

Dat klopt.
Maar dat maakt het nog steeds dubbel. Zijn daden zeggen anders. Ook dat hij nog weer nadenkt. Hij weet wat de consequenties zijn en die wil hij niet.
Hij wil het gevoel wat hij met haar heeft/had terug. Ik probeer hem in te laten zien dat dat gevoel met mij ook weer zo kan worden en beter en dat die consequenties er dan niet zijn. De consequenties van uit elkaar gaan.

Daarom denk ik dat hij te snel opgeeft. Het kan niet nu allemaal al weer koek en ei zijn. Met mij is het vertrouwd en rustig en het voelt fijn om samen te zijn, dat zijn zijn eigen woorden. En dan nu toch al zo snel opgeven, dat vind ik erg jammer.

Dat klinkt voor jou positief

Maar wil hij zich zo voelen of wil hij zich liever avontuurlijk, stoer, sexy en on the edge voelen?

Mijk

Impasse

Vriend wil niet kiezen tussen Truus en Mara. Beiden vervullen zijn wensen, hoe hij in het leven wil staan.

Mara wil niet kiezen tussen scheiden en blijven.

Het is een impasse. Tot een van beiden de knoop doorhakt. Dat kan nog lang duren, maar soms ineens ook voor elkaar zijn.

Zo herkenbaar...

Ik heb in een vergelijkbare situatie gezeten. Verschrikkelijk vond ik het, werkelijk niet te doen. De onzekerheid was killing voor mij. Na weken/maanden van onzekerheid omdat mijn man " het niet wist ", en na verschillende voorvallen, heb ik uiteindelijk besloten zo niet verder te willen met hem en ons huwelijk na 18 jaar beëindigd. Hij vond het prima.
Ik denk dat hij nooit zelf de keuze gemaakt zou hebben.
Er viel bij mij een enorme last van mijn schouders.

Ik wilde niet verder leven met een man die niet wilde vechten voor mij en voor zijn gezin.
Hij is meteen gaan samenwonen met zijn nieuwe vriendin.

Mara

Hij trekt de pleister er langzaam af en speelt met ieders gevoelens.
Nee, natuurlijk is er voor jou en hem nog niet voldoende tijd geweest, maar hij geeft haast. Even laten zien dat hij het echt echt heeft geprobeerd, maar zijn "hart" ( nieuwe omschrijving voor??) klopte gewoon nog steeds voor haar die geen man ongemoeid laat. Dat siert ze beiden niet. Je kunt hem niet dwingen van je te houden, en ook niet stoppen om enthousiast te zijn over de buurvrouw.
De buurvrouw..ik vind het zo goedkoop dat hij dat kon doen. Sterkte, laat hem elders beslissen.

Mara

Ik herhaal deze krachtige woorden: laat hem elders beslissen. En voeg er aan toe: beslissen mag jij ook. Je kunt altijd weer bij elkaar komen. Maar dit is niet “jammer”, dit is hoog spel spelen. En hoogverraad. Ben niet verbaasd als het contact nooit gestopt is. Ik vind jouw vertrouwen prachtig maar in dit geval ook naief.

Hoe lang

'Hij wil het gevoel wat hij met haar heeft/had terug.' De duur van die eerste heftige gevoelens is meestal 1 jaar. Ik denk echt dat hij zich vergist, maar een mens mag zich ook vergissen, al heeft het in zijn situatie wel ernstige gevolgen.
Krijgen de kinderen veel mee van zijn twijfels? Dat zou jammer zijn, want zij kunnen alleen maar toekijken en afwachten.
AnneJ heeft gelijk: je kunt op twee paarden wedden. je hebt nog een maand tijd om daar goed over na te denken. Zijn er nog zaken die je vooraf zou kunnen of moeten regelen? Per 1 november begin je aan een nieuwe baan en dan gaat daar de meeste energie naartoe. Terwijl hij twijfelt zal jouw leven toch verder gaan.

Tsjor