Verhuizen, hoever jezelf wegcijferen voor de kinderen.

Oefenen

'Wanneer de kinderen een weekend bij mij zijn weet ik eigenlijk niet wat ik met ze aanmoet, ' Kun je dat niet inoefenen? elk weekend voorbereiden door een plannetje te maken? Maar maak het niet te groot hoor. De meeste ouders zijn blij als ondertussen de was weg is, kattenpoep opgeruimd, hond uitgelaten en eten op tafel.
Als je toch wil oefenen kun je ook elk weekend een kind vragen: wat wil jij dat we volgend weekend doen? Eén leuke activiteit.

Je voelt je er nu schuldig onder, dus daarom zou ik kijken of ik er iets aan zou kunnen doen.

Tsjor

Melissa

Die wet bestaat niet, er is er wel èèn dat je niet zomaar met de kinderen mag verhuizen maar de kinderen staan niet bij mij ingeschreven.

Tsjor, Ik doe het al op jouw manier maar het voelt geforceerd en dat vindt ik zielig voor de kinderen en mijzelf. Ik had het aangehaald om te onderbouwen dat ik niet geschikt ben voor de verantwoordelijkheid die beschreven werd, ik begrijp sowieso weinig van die verantwoordelijkheid. Toen het tijdens de relatie slecht ging is er gedreigd met o.a. uithuisplaatsing en omdat ik de grootste oorzaak was ben ik weggegaan maar dat is nu ook weer niet goed. Volgens mij zijn de kinderen veel beter af bij hun moeder en wanneer dat voor haar teveel is bij een logeeradres of pleeggezin maar ik word nu behandeld als een schoft als ik dat aanhaal.

vader van 3

je bent gewoon veel later begonnen met oefenen.
dat maakt dat het 'onnatuurlijk' voelt.
maar het is niet moeilijker dan wanneer je dit vroeger was gaan oefenen, er is alleen weinig ervaringsmateriaal waar je van kan leren denk ik. Voor verse ouders van baby's is er zoveel meer.
En weet je het feit dat je dit schrijft laat als zien dat je wél geschikt genoeg bent, omdat je kunt reflecteren en kunt bedenken waar het beter moet,
Sterkte,
Angela
ps het idee 'ze zijn beter af bij moeder' moet je met een dagelijks mantra gaan wegwerken. A. het is nooit per definitie waar en B. het biedt je een 'negatieve escape' in je gedachten, juist op het moment dat je sterker wilt worden.

Zonder oefenen

Dacht dat ik moeder kon zijn zonder oefenen? alleen: het probleem is dat je zodra je iets ingeoefend hebt en ergens een modus voor gevonden hebt de kinderen alweer drie stappen verder waren/zijn. Naarmate ze ouder worden gaat dat gelukkig iets langzamer en komt er eindelijk iets van een modus vivendi: zo overleven we het wel met elkaar. Zo ongeveer. Maar dan nog is er vrijwel niets wat ik op basis van herhaling kan doen.
De kinderen voelen alles aan. Ze voelen aan dat het geforceerd is; maar ze voelen ook aan dat je echt je best doet. En uiteindelijk wint dat laatste, want dat is wat kinderen waarderen. Een ouder die minstens een poging waagt om iets goed te doen. En ga ervan uit,d at dat niet de mooiste vakanties, het abseilen, de jongste naar een karatetoernooi in ver-weg-i-stan brengen is of eindeloos huiswerk oefenen.
Voor kinderen zijn de meest basale dingen al belangrijk: eten, drinken, een bed om te slapen en een ouder die af en toe kijkt hoe het gaat. Extra dingen zijn dan mooi meegenomen, maar dat kunnen heel kleine dingen zijn. Mijn kinderen waardeerden het dat in tijden waar we niet zoveel geld hadden er altjd iets extra's bij de boodschappen zat, iets van een snoepje of een koekje, vaak voor minder dan een euro. Maar wel een verrassing.
Mijn advies: als je op zoek bent naar tips, vraag het dan hier even. Schets de situatie: die kinderen komen, zo lang, wat zouden jullie doen? en dan oefenen en toneel spelen, net zo lang tot je iets gevonden hebt wat je zelf ook leuk vindt om te doen.

Tsjor

Angela67 & Tsjor

De weekenden dat ze er nu zijn komen we wel door en vaak doen we dingen die zij leuk vinden. Ik vind die dingen meestal minder leuk en daarom gaat het geforceerd, thuis zijn of bijv. door een winkel, museum, pretpark o.i.d. struinen of op vakantie gaan is niets voor mij. Vaak zijn er ook strubbelingen en verhuizen naar een ruimere wonigoed zijn

Te snel verzonden

Vaak zijn er ook strubbelingen en verhuizen naar een ruimere woning kan het verbeteren. Helaas overzie ik nog steeds niet hoe ik de hogere belasting moet handelen en dan ook nog de kinderen regelmatig doordeweeks te hebben. Naast mijn onrust heb ik geen idee hoe dit te combineren met ca. 13 uur van huis zijn.

Vader van 3

Watvind je dan wel leuk om te doen? Heb je hobbies?

Tijgeroog

Ik vind mijn werk leuk en wat ik daarbuiten leuk vind en mijn hobby's zijn kan ik niet uitvoeren wanneer de kinderen er zijn. Door de verhuizing zal ik sowieso minder tijd en mogelijkheden hebben voor mijn hobby's.

Vanuit de kinderen gezien

ik kan mij voorstellen dat het nu óók voor je jongste 2 kinderen best lastig is: een weekeinde naar je vader gaan 100km verderop, waar eigenlijk geen plek voor je is, waar je eigenlijk niet gewenst bent (gechargeerd, ik weet het), en waar je vader tegen zijn zin het jou naar de zin moet maken, terwijl je ook nog ver weg bent van je eigen vriendjes.
Kan het niet zo zijn dat juist door dat terug-verhuizen van jou het allemaal minder geforceerd wordt? Je kinderen hebben dan meer vrijheid om hun eigen leven te leiden, hetzij vanuit hun moeders huis, hetzij vanuit jouw huis. Dan hoef je er ook niet altijd te zijn en geforceerd dingen te bedenken om te gaan doen, én hou je tijd genoeg over voor je hobby's. Kinderen krijgen steeds meer hun eigen agenda, feestjes, sport in het weekeinde, bijbaantje, dat soort dingen. Dat laat zich niet zo makkelijk dwingen in een stramien van weekeinde bij je vader 100km verderop moeten zijn.

Ik heb (min of meer) hetzelfde meegemaakt, in die zin dat de vader van mijn vier kinderen 100km verderop ging wonen, bij zijn nieuwe vriendin (en vlak bij zijn werk). Daar was weliswaar wél voldoende ruimte (hele zolder van grachtenpand beschikbaar voor de kinderen van beide kanten), maar toch werd het voor de kinderen steeds lastiger om een heel weekeinde naar hun vader te gaan. En als ze gingen dan toch ook best vaak met een vriendje of vriendinnetje. Het werden meer logeerpartijtjes, eigenlijk. Vader miste toch wel veel van de 'dagelijkse beslommeringen' en dat is de één van de redenen dat hij op een gegeven moment weer is teruggekeerd (ondanks woon-werk verkeer) naar onze woonplaats. Ik moet zeggen dat het voor alle partijen beter is. Kinderen lopen in en uit bij mij of vader, beetje naar believen eigenlijk. Natuurlijk zijn er wel wat afspraken, vader heeft ook een tijdrovende hobby (triatlon!) en ik vind golf heel leuk (kost me vaak ook zomaar een dag), maar dat is nu beter in te passen.
En ook als je eigenlijk niet echt vader wil zijn (want dat proef ik uit jouw stukken), dan nog kan je de kinderen niet negeren. Ik denk dat het alleen maar leuker wordt als ze ouder zijn en ze steeds meer hun eigen leven gaan inrichten, ook voor jou als tegenstribbelende ouder.
Ik hoop dat je hier iets aan hebt. Ik zag dat je eigenlijk al de beslissing hebt genomen om terug te gaan en ik denk dat dat ook het beste is (het grappige is dat ik ook een oud, tochtig en onderhoudsgevoelig huis heb, maar de kinderen vinden het hier heerlijk. Ik ga direct naar een appartement als ze alle vier uit huis zijn!).

Lottemarie

Bedacht voor je reactie. Mijn leukste hobby kost ook mij minstens een hele dag en meestal doe ik die samen met mijn vriendin die ca. 1000 km ver weg woont, natuurlijk hoef en kan dit niet ieder weekend maar na mijn verhuizing ga ik er echt minder tijd voor hebben. Het in- en uitlopen gaat hier echt niet gebeuren doordat ik 's avonds niet voor 19.00 uur thuis ben. De "dagelijkse beslommeringen" mis ik niet, jaren geleden wilde ik mij ermee "bemoeien" maar moeder en ik hadden flink afwijkende ideeën waarbij hulpverlening haar gelijk gaf wat toen tot botsingen en ruzies heeft geleid. Vooral na de scheiding vind ik alles goed wat zij wil en dat gaf mij rust, helaas nemen de kinderen die gewoontes nu wel mee en heb ik er toch weer last van. Zelfstandig naar buiten enz. doen ze niet, de oudste is dat pas gaan doen nadat hij fulltime bij mij is komen wonen en dat heeft tot botsingen met moeder geleid. Dichterbij elkaar wonen zie ik eigenlijk alleen maar als een nadeel doordat zij dan bijvoorbeeld de jongste buiten ziet spelen terwijl ik er niet bij ben en dat weer ruzies gaat opleveren. Ik probeer er zo min mogelijk aan te denken maar vrees dat het besluit om te verhuizen een verkeerde keuze is.

Verhuisd

Recent ben ik verhuisd naar het "oude" huis maar nu blijkt er een redelijk intensieve klus noodzakelijk te zijn waar ik mijn vakantiedagen aan zal moeten besteden. Het uitvoeren wanneer de kinderen er zijn zie ik zelf niet zitten en is ook voor de kinderen niet fijn, vakantie opnemen na de schoolvakantie lijkt mij voor de kinderen ook niet fijn omdat zij dan alle dagen ca. 12 uur alleen zitten terwijl hun moeder maar 20 uur per week werkt en amper reistijd heeft. Ik heb hun moeder voorgesteld dit jaar de vakantie bij mij te laten schieten maar zij en hulpverlening willen dat niet.

Ben ik raar dat ik dit voorgesteld heb?

Nee niet raar

Maar gezien de problemen in het verleden is het niet handig.
Moet je klus persé in de vakantie? Kan het ook niet uitgesmeerd worden over de weken daarna? Of dat je bijvoorbeeld de laatste week alvast begint.
Is het echt zo erg als de kinderen er zijn? Wat denk je dat de kinderen erger vinden: een klussende vader of een afwezige vader?
ook wij moeten wel eens klussen of verbouwen, met kinderen erbij.
Laat de sneren naar moeder maar weg, maakt niet uit hoeveel zij werkt: het is goed voor de kinderen als ze ook een vader hebben, ook al is het een klussende vader.

Tsjor

Gewoon je vakantie pakken

Ik zou gewoon klussen in hun vakantie. Zorgen dat je tussendoor tijd voor ze maakt, misschien dat een van je kinderen of allemaal nog een handje kunnen meehelpen.

Daarnaast zou ik ze uitleggen dat het helaas niet anders kan. Daarnaast alvast wat weekenden van te voren eraan werken zodat je misschien een deel van de vakantie nog goed samen kunt doorbrengen.

Ik zou met je kinderen overleggen, niet met je vrouw of hulpverl

Het zijn toch grote pubers?
Leg aan ze uit wat het probleem is en vraag ze mee te denken over de beste oplossing.
Maak dan vooraf niet zelf een keuze maar leg ze verschillende opties voor. Misschien komen zij nog met een optie.
in ieder geval: betrek ze erbij.

In delen gaat niet

omdat het om de badkamer gaat en tig weken zonder zitten erg lastig is en ik het ook niet erg zie zitten om te improviseren met de kinderen. De oudste is bijna volwassen, woont bij mij en heeft al aangegeven te weigeren om te improviseren en niet thuis te zijn. De tweede is een puber en de jongste een beginnende maar zij hebben amper een eigen mening, als ik het met hen overleg en zij stemmen in met mijn idee is de kans aanwezig dat moeder het er niet mee eens is en zij er tussen komen te zitten. Het is beslist niet mijn favoriete bezigheid en de kans is groot dat ik dan niet de gezelligste ben en daarom is het ook voor de kinderen beter niet bij mij in de buurt te zijn.

Wanneer de kinderen moeten komen zie ik eigenlijk als enige mogelijkheid mijn vakantie na de schoolvakantie op te nemen maar dan zitten ze dus 12 uur per dag alleen wat mij ook niet wenselijk lijk. Dat moeder 'maar' 20 uur werkt is niet bedoeld als sneer maar het lijkt mij voor de kinderen gewoon veel beter niet zo lang alleen te hoeven zijn of noodgedwongen bij een chagrijnige vader en te moeten improviseren. Waar ik wel boos om ben is dat zij de gevolgen van keuzes niet wil dragen. Zij was degene die graag kinderen wilde en wist dat ik er na een scheiding niets mee hoefde, zij heeft mij genegeerd als ik een mening had over opvoeding etc. en haar zinnen doorgedrukt maar nu wij gescheiden zijn er niets van lijkt te herinneren. Zij wist al maandenlang dat de badkamer lekte maar er niets aan heeft gedaan maar daar mag ik niet boos over worden want ik moet begrijpen dat dit geen vrouwen klus is.

Tuindouche

Kun je niet een tijdelijke douche in de tuin zetten? Of de kinderen bij hun moeder laten douchen. Hier hebben ze ook bij mij gedoucht toen hun vaders badkamer werd verbouwd (die had van het ene op het andere moment een regendouche in de keuken, ook leuk).

Slachtofferrol

Pfff wat zit jij in de slachtofferrol zeg. Ja je ex wilde graag kinderen, maar je hebt er wel aan meegewerkt. Als jullie toen zo van wens verschilden qua kinderwens had je weg moeten gaan, maar je hebt er voor gekozen om wel kinderen met haar te krijgen. En niet 1x, maar 3x!

De kinderen zijn er nu en daar ben jij even goed verantwoordelijk voor. Hoe denk je dat stellen het doen die een badkamer moeten verbouwen? Die kunnen ook de kinderen niet bij de andere ouder laten wonen.
Je kan ook afspreken dat de kinderen daar dan kunnen douchen al zijn ze verder bij jou. Misschien moet je het deels uit handen geven, zodat het sneller gaat en dat je dus niet voor de hele klus vrij moet nemen.
Je bent al weinig belastbaar zeg je, maar je wil wel even in je eentje een badkamer gaan doen. Je zegt zelf dat je er financieel op vooruit bent gegaan nu je daar weer woont, dan kan je nu dat geld gebruiken om iemand anders deels in te zetten. Gaat het ook nog eens sneller en hoef jij niet al je vakantiedagen er voor op te nemen.

Je zegt wel dat je ex overal tegen is, maar ik zie van jou ook altijd maar 1 voorstel. Ik heb niet het idee dat er ook naar enigszins overleg is tussen jullie.

Misschien reageer ik feller, omdat ik aan de andere kant sta. Omdat mijn ex ook overal zijn handen vanaf trekt en zijn verantwoordelijkheid niet wil nemen op vrijwel geen enkel gebied, in die zin doe jij het nog beter als ik het zo lees.
Maar woorden als zij wilde kinderen, dus jij moet er maar voor zorgen nu we uit elkaar zijn vind ik echt te erg voor woorden.

Eens met Amber

'Waar ik wel boos om ben is dat zij de gevolgen van keuzes niet wil dragen. Zij was degene die graag kinderen wilde en wist dat ik er na een scheiding niets mee hoefde,'
Het kan gewoon niet. Je kunt geen afstand nemen van je kinderen, maakt niet uit op basis van welk motief dan ook z eter wereld gekomen zijn. Je kunt scheiden van je vrouw, maar niet van je kinderen, omdat die kinderen jou nodig hebben, ze hebben een vader nodig. Net als lucht, eten, en water.
Badkamer vernieuwen is wel een ingrijpende klus in huis. Ik heb het niet zelf gedaan, heb iemand dat laten doen. Het geeft stof, veel afval, inderdaad een tijd lang geen douche, en het kost veel wachttijd voor dingen die moeten drogen. Er zal in huis altijd wel ergens een kraan zijn,w aar je je dan wel kunt wassen. En een toilet. Dat zijn niet de grootste problemen. Afbreken is het ergste, opbouwen het leukste. En alle zware dingen naar boven sjouwen, daar heb ik me ook op verkeken. Gelukkig heft zoon meegeholpen toen.
Maar eerlijk, in mijn vorige huis ben ik er niet aan begonnen, geen geld, geen idee hoe ik het aan moest pakken. Ik heb het huis verkocht. Het is jammer dat je het probleem niet hebt gezien of gehoord toen je er nog niet wonde, want dat is de beste tijd om een badkamer te verbouwen.
De oudste kan het wel niet willen allemaal, maar dan zou ze toch moeten zien wat de gevolgen van een lekkende badkamer zijn. Je kunt in elk geval je kinderen mee laten uitzoeken hoe het moet worden: welke tegels, welke kraan, welk badmeubel. Dat kan al leuk zijn om samen te doen in de vakantie. Uiteindelijk beslis je toch zelf.
Stel: je hebt twee weken vakantie, waarin je met de kinderen alleen maar bezig bent met plannen maken voor de badkamer (en andere vakantiedingen). Je kunt de meest waanzinnige badkamers gaan bekijken. In de laatste week ga je afbreken en kunnen de kinderen helpen, bijvoorbeeld met sjouwen. Niet hele dagen, maar een paar uur per dag.
Dan blijft voor het weekend over, dat je leidingen moet verleggen, en alles weer opbouwen. Dat gaat dan langzamer dan wanneer je het in een week doet, maar er zit toch altijd wachttijd tussen. Als je er erg chagrijnig van word moet je de rotklussen niet zelf doen, maar een klusjesman of vrouw inhuren. Maak een goede planning, dan kun je het zelf ook overzien.
Als de oudste dat niet mee wil maken, dan zal ze zelf een oplossing moeten vinden. Bij mij waren de kinderen gewoon in huis. Er is altijd nog wel een toilet of een kraan over en dat gaat prima.

Tsjor

Tsjor

Tjonge jonge luxepaard

Wat ben jij dan een luxepaard zeg.

Ik heb 4 maanden zonder badkamer gezeten met een dreumes in de luiers vlak na mijn scheiding.
Er was geen tijd om 'm in orde te maken voor we moesten verhuizen.
Kwestie van bij vrienden en familie douchen of in het zwembad of op mijn werk.
Verder met een washandje bij de wasbak in de keuken.
Ideaal is anders maar tijd met je kinderen zou belangrijker moeten zijn.
Oudere pubers kun je prima laten helpen bij het klussen, leren ze wat van dat ze later kunnen gebruiken.
Stucken misschien nog niet maar tegelen kunnen ze verrassend goed heb ik bij de verbouwing van mijn keuken gemerkt.
Ook slopen zijn ze heel handig in.

leuk

Maar er een gezamenlijk zomerproject van met je kinderen. Te beginnen met het samen maken van een plan en bedenken over hoe en wat iedereen wil met de badkamer.
Heel goed voor het vormen van een band om dit soort dingen met elkaar te doen. Het fijne van grotere kinderen is trouwens ook dat je niet alles meer alleen hoeft te doen!

Je moet dit zelf alleen nog even omdenken (omdat je nu alleen ziet dat jij iets moet en de kinderen 'in de weg' zitten daarbij, en zo hoeft dat dus helemaal niet te zijn)

Verstandelijk begrijp ik jullie maar

gevoelsmatig komt het niet binnen. Jullie adviezen om er een gezamenlijk project van te maken zie ik niet zomaar gebeuren, het is een project waar ik een gruwelijke hekel aan heb en het is voor mij onmogelijk dit om te denken. Voor het (deels) uitbesteden heb ik het geld niet, het verhuizen heeft mij hooguit een paar tientjes per maand opgeleverd.

Maar goed, ik heb een afspraak gehad met een makelaar en die gaf mij goede hoop dat het huis in de huidige staat zonder restschuld verkocht kan worden, buiten de badkamer zijn er nog veel meer dingen waardoor ik het hier heel slecht naar mijn zin heb.

Amber & Tsjor: Mijn ex was er ook bij toen de kinderen kwamen terwijl zij wist dat ik ze niet hoefde, met de kennis van nu heb ik heel veel spijt dat ik toen niet weg ben gegaan. De kinderen zullen vast een vader nodig hebben maar ik kan mij niet voorstellen dat zij wat hebben aan eentje die op zijn tenen moet lopen en er het risico is dat die daardoor uitvalt naar ze.

Waarom bedenkingen

Waarom heb ik bij dit topic steeds het idee dat het geschreven is door de exvrouw om haar ongenoegen over de afwezige vader te spuien?

Bijzonder Yentl

Jouw vrouwenhaat loopt echt de spuigaten uit.
Ga jezelf eens even in de spiegel aankijken.

Groet,
Jo Hanna

Herkenbaar

'Jullie adviezen om er een gezamenlijk project van te maken zie ik niet zomaar gebeuren, het is een project waar ik een gruwelijke hekel aan heb en het is voor mij onmogelijk dit om te denken'

Dat zou ik ook hebben. Klussen en verhuizen zijn dingen waar ik als een berg tegenop zie, nachten van wakker kan liggen. Het idee dat ik mijn aandacht dan ook nog zou moeten splitsen tussen de klus en de kinderen, zou voor mij genoeg zijn om volstrekt apatisch of passief te worden.

Daarmee bied ik geen oplossing, maar misschien wel een hart onder de riem?

Vader

Je verspilt heel veel energie met boosheid en verzet tegen de werkelijkheid. Aan het verleden is niks te veranderen. Je hebt nou eenmaal wel die drie kinderen verwekt. Het kan best zijn dat de rol van je ex daarbij niet fraai was maar dat is water under the bridge.

Als ik goed tussen de regels door lees, wordt jouw boosheid in ieder geval deels veroorzaakt door je gevoel van tekortschieten en je onzekerheid als vader. Je wil het eigenlijk graag goed doen maar je weet niet hoe. Is het een optie om dat eens open op tafel te leggen bij de hulpverleners die bij jouw gezin betrokken zijn? Misschien kun je dan wat meer hulp krijgen.
Tegelijkertijd is bij jou heel voelbaar dat je zelf onveilig bent opgegroeid. Het is niet toevallig dat jouw vaderschap zo moeilijk voor je is. Er zijn krachten aan het werk die (nu in ieder geval) buiten jouw invloedssfeer liggen. Heb jij zelf wel eens met hulp naar je verleden gekeken? Lees het boek Niemandskinderen maar eens, als je wil weten wat ik bedoel.

En dan even over die verbouwing: mijn reactie op ‘gezellig samendoen’ zou precies dezelfde zijn als die van jou. Om klussen samen met kinderen te kunnen doen moet je boven de materie staan. Ik heb bij klussen zoveel energie nodig om de koers vast te houden en uit te zoeken hoe ik het moet doen dat kinderen erbij betrekken geen optie is: ik word gek van hun en zij worden gek van mij. Ik relateer die chaos ook aan mijn ADD-diagnose.

Maar je wil het huis nu verkopen, zie ik. Dat lost het badkamer-probleem ook op natuurlijk .

Groet,
Jo Hanna