U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Samen op vakantie
Mijn vriend en ik zijn ruim 2 jaar samen. Hij heeft 1 zoontje en ik 3 kinderen. Geregeld spreken we met elkaar af en doen we iets leuks. Nu willen we dit jaar heel graag met elkaar op vakantie maar de ex van mijn vriend vind dit niet goed. Vanaf januari vraag ik mijn vriend dit bespreekbaar te maken bij zijn ex maar tot op heden is er nog niks uitgekomen behalve dat ze het niet wil en dreigingen naar mijn vriend met dat hij er niet meer inkomt bij haar en allemaal nare appjes. Maar ik en mijn kinderen willen nu toch wel eens weten waar we aan toe zijn. Vorig jaar zijn wij ook gescheiden op vakantie gegaan en het was totaal niet fijn om zonder elkaar te zijn terwijl we zo graag bij elkaar willen zijn. Hoe kan ik hier nu het best mee omgaan?
Soms krijg ik het idee dat ik het liever wil dan hij maar dat is ook mijn onzekerheid. Ik besef ik me ook dat hij niet in een makkelijke positie zit. Maar ik wil ook niet oneindig wachten en hopen.
@tante sidonia
Dank je voor het meedenken. Dat zou idd ook een optie zijn. En ik denk dat het vooral voor mijn vriend belangrijk blijft om inderdaad duidelijk te blijven maken dat hij zijn eigen keuzes maakt. We hadden het er vanmorgen nog over dat het zo zou schelen als zij ook een partner vind.
Update
Net vriend gesproken wat zijn ex dan wel acceptabel vind. En ze vind het alleen oké als we een paar keer een dagje uit plannen. Dus ook logeren hier mag niet. Mijn vriend heeft trouwens zijn zoon 3 weken van de zomervakantie.
Misschien
Misschien heeft je vriend er eigenlijk ook geen zin in om dagen achtereen drie extra kinderen om zich heen te hebben. Dat levert 100x meer herrie en drukte op dan een kindje. Dat gecombineerd met dat zijn ex het allemaal niet zo fijn vindt. Als hij echt zou willen zou hij wel meer moeite doen.
Wat hier gebeurde
Na n echtscheiding zie je soms veel angst en jaloezie bij een ouder dar hij/zij niet meer nodig is. Zie het als de angst dat de kinderen het bij jullie beter hebben dan bij haar. Dan zouden de kinderen misschien wel bij haar weggaan! Dan is ze t huwelijk en haar man niet alleen kwijt maar ook haar kinderen. Deze basale emotie is vask iets waar een moeder na een echtscheiding niet graag vooruit komt. Rationeel weet ze misschoen wel dat ze geen recht van spreken heeft. De kinderen meegeven aan een andere onbekende vrouw en dat heel moeilijk vinden kan de reden zijn dat de ex van je vriend zich zo opstelt.
Niet dat ik t goedkeur. Ik heb er alleen ervaring mee. Ook ik heb n situatie gehad dat de ex vsn mijn vriend de gezamelijke vakantie tegenhield. Dat is uiteindelijk uitgemond in een kort geding waarbij de rechter ons vervangende toestemming heeft gegeven om samen op vakantie te mogen. Dit nadat een eerdere vakantie ook al was gesabotteerd. Wat jammer is dat we nooit tot een gesprek hebben komen om te bespreken waar de zorgen of angsten zaten bij de moeder. Op basis van gissen geven we nu vooraf info over het land waar we naar toe gaan, de accomodatie met het adres en ook exact hoe lang dat we gaan. We hopen dat het haar geruststelt. We hebben overigens maar één keer een kort geding gehad. Daarna is het nooit meer zo hoog opgelopen. Er komen wel allerlei sneren achteraf, die dan opgelost zouden moeten worden door de moeder geld te geven. We reageren er maar niet op. Ze is er ondertussen aan gewend geraakt denk ik. Ze gaat zelf nooit op vakantie , en soreekt geen vreemde talen. Het gemak waarmee ik reis in Europa, mezelf verstaanbaar kan maken, en op de bonnefooi en wat kampeerspullen overal een plekje vind is misschien iets waar ze zich geen voorstelling bij kan maken. Ze heeft nl. al eerder de politie ingeschakeld toen mijn vriend met zijn kinderen een nachtje ging logeren in mijn huis. Ze heeft de politie overtuigd dat de kinderen s nachts op straat zouden staan en dat er helemaal geen logeerkamers en frus opgemaakte bedden zouden zijn in mijn huis. Soms snap je niet waar mensen hun idee vandaan halen. Ze had ze makkelijk kunnen informeren omdat ik een b&b had in dat huis en de foto's op mijn website te vinden waren. Die website had ze wel gevonden toen ze mijn telefoonnummer zocht om me te bedreigen. Gelukkig is t nu rustig en komen de kinderen van mijn vriend graag en regelmatig.
Wat voor jou extra vervelend moet zijn is dat zijn ex zo'n grote invloed heeft op jullie relatie. Ik kan me goed voorstellen dat je je op de 2e plaats voelt staan. Bespreek dat met je vriend. En zoek samen naar een manier om zijn liefde en waardering voor jou tot uitdrukking te laten komen. De tendens in de reacties hier is dat de moeder niet tegen de haren ingestreken mag worden. Ik ben het er niet mee eens. Je leven samen is niet meer. Je hebt een omgangsregeling en zolang er geen gevaar dreigt voor de kinderen zie ik niet in of de andere ouder iets te zeggen heeft over wat je doet en met wie. De kern is: welk gevaar lopen de kinderen? En welk gevaar ziet de moeder? Het feit dat zij het er moeilijk mee heeft dat er een andere vrouw in het leven is van haar ex is toch echt haar probleem.
Excuses voor de type fouteb
Typen op n mobieltje was toch niet zo'n goed idee. T was al geplaatst voor ik t kon controleren op spelling.
Moeders
Wat Verhuiswagen schetst over moeders ben ik het mee eens.
Ik vond het ook niet fijn dat mijn ex een andere vrouw in het leven van mijn kind verwelkomt en daarbij ook nog eens mij onder de neus wrijft dat mijn kind nu twee moeders heeft. Het liefste had ik ook overal dwars voor gelegen. Mijn ex was veelal niet thuis tijdens ons huwelijk en kende zijn kind daarom niet heel erg goed. De vrouw die hij in huis haalde is een verschrikkelijk mens dat alles aan elkaar liegt.
Dat is mijn gevoel.
Wat doe ik met dat gevoel: zo weinig mogelijk. Ik heb het een keer in een begeleidt gesprek tegen mijn ex-partner gezegd. Verder doe ik er niets mee. Wel snap ik dat de moeder er moeite mee heeft. Helaas is er weinig dat TS kan doen. Het is een situatie die alleen opgelost kan worden door vriend en zijn ex. Zeker daar ze al zolang uit elkaar zijn, lijkt het mij niet dat het vanzelf oplost.
Er zal gepraat moeten worden niet door jou, maar door je vriend en zijn ex. Als zij zo slecht communiceren, dan is daar hulp voor (vaak bij een jeugdhulp instantie). Deze hulp aan de ouders maakt het namelijk beter voor het kind.
Nogmaals, jij kunt er niet veel aan doen. Persoonlijk zou ik mijn eigen plan trekken en aangeven dat je het leuk vind als hij meegaat, maar dat bij hem laat. Verder zou ik hem adviseren om toch te gaan praten met zijn ex, met of zonder hulp.