Ouders van jonge kinderen scheiden te snel

Emma

"Lanza noemde dat het een idee kan zijn dat mensen op cursus gaan voordat ze kinderen krijgen."

Ik zeg altijd een jaar samen op reis. Twaalf maanden op elkaars lip, kijken of je elkaar dan nog wel leuk vindt.

"Anderen natuurlijk hè?"

Nee hoor, zelf gedaan. Was een 'sprookje'

Heel veel ellende met een functie? een voorbeeld

http://relatie.blog.nl/scheiden-lijden/2011/12/20/kankerpatienten-die-verlaten-worden-door-hun-partner

Er zijn wat betere bronnen maar het beeld is eenduidig, ook als het gaat om ander heftig leed; het trekt een wissel op je relatie. Natuurlijk gaat het vaak ook goed trouwens.

Ik denk echt dat het zou helpen meer begrip voor jouw instelling te krijgen als je ons meer meeneemt in wat jullie dan ten deel is gevallen en welke gevoelens daarbij kwamen kijken?

Lanza had het over een cursus, niet over een wereldreis ;-)
Ik stel me een groepje aanstaande ouders voor op het consultatiebureau oid (waar anders?). Verplicht praten over financiën, onderwijs, gesprekstechnieken, conflictbeheersing, emotieregulering, seks, etc.
En tips van ervaringsdeskundigen.
Dat zal ze leren, die mensen die maar wat aanrotzooien.

Cognitieve dissonantie

ik snap de ergernis van Ad wel, en misschien is een groot deel ook wel eigen verdienste als je huwelijk standhoudt. Ik weet van mezelf inmiddels wel dat ik lastig ben om mee samen te wonen, ik trek bij voorkeur mijn eigen plan maar voel me ook snel schuldig als ik niet aan de (al dan niet reëele eisen) van een partner voldoe. Het prettigst vind ik als ik alles (in de opvoeding) zelf kan bepalen. Een ‘mwah we doen het er maar mee’ relatie met allerlei ergernissen en toch echt wel een aantal minpunten zou ik niet willen. En misschien zijn er ook wel heel mooie relaties waarin mensen wel echt blij met elkaar zijn en elkaar elke dag lief vinden en vrij laten. Die ken ik dan niet.
Ik bedenk net dat in de optiek van Lanza mensen met een mwah- of rotrelatie helemaal geen kinderen zouden mogen hebben. Ben toch blij dat dat geen wet is.

Miss.

"Je kunt je maar het beste erop voorbereiden dat je man misschien ooit eens pats boem de stekker uit je huwelijk trekt want je leeft werkelijk waar in een sprookje. Het sprookje wat ik letterlijk zelf ooit geleefd heb zoals jij het verwoord.
Ik hoop voor jou dat je sprookje voorzet. Maar het is niet de echte wereld."

Klinkt wel erg jaloers en venijnig. Ook ik leef onbevangen voort in mijn sprookjeshuwelijk, ik ben de heks en de bezem staat bij de deur. Eén scheve schaats en ik pak mijn voodoo poppetjes.
Raden de gescheiden personen ook jonge stelletjes af om te trouwen? Zeg je ook tegen je kinderen:"je aanstaande huwelijk is een roze wolk, een sprookje, niet de echte wereld?"

@Emma

Goed plan. Ik stel voor dat Lanza en man dan een keuze mogen maken wie wel of niet door mag voor een huwelijk met kind.

Is juist wat ik ook bedoel, ad.

"Hope for the best and expect the worst. Een van de partners kan ook zomaar dood of gehandicapt neervallen."

Wil40

Oh nee, zo bedoel ik het niet, mocht het zo overkomen. Ik ben niet jaloers, en gun haar het beste.
Het is meer dat ik het jammer voor haar vind dat ze niet inziet dat het niet van vanzelfsprekend is hoe haar relatie is. Ze vind het moeilijk te begrijpen dat zovéél stellen uit elkaar gaan en daar ook in blijft hangen, waarom doen mensen dat toch?
En dat vind ik overkomen als naïef.

Ik zeg wel tegen mijn dochter dat het huwelijk een zakelijke transactie is met grote gevolgen. Je kunt er een leuk feestje bij geven maar het is vooral een zakelijke transactie voor de lange termijn.

Maar goed wij zijn dan ook om zakelijke redenen getrouwd daarna bedachten we dat we dan ook wel een feestje konden geven, we waren al bijna 10 jaar samen dus het was geen overhaaste beslissing.

Waarom doen mensen dat.

Scheidingen na vele jaren samen, ups en downs, uit elkaar groeien, ruzie's, vreemd gaan, financiële zorgen enz. begrijp ik prima.

Maar de scheidingen waar Lanza het over heeft; "We hebben 2 kinderen en de oudste is net 3 jaar en de jongste net 1 jaar", vind ik ook wat onbegrijpelijk. Ik leef mee, oordeel niet, maar zeg ook thuis tegen mijn man:"het lag vast niet aan de sex".
Dat is geen verkneukelen, we vinden het vreselijk, vooral voor de kinderen, maar begrijpen doen we het niet.

En ja, dat lijkt steeds meer te gebeuren. Pas getrouwd, huisje, boompje, kindjes en de scheiding wordt aangekondigd. Dat er hier een hele discussie ontstaat over huwelijksproblemen na 10 jaar of langer en de eventuele blinde vlek van Lanza, laat ik er even buiten.
Maar amper 4 jaar getrouwd, 2 kleine kinderen en dan scheiden vind ik ook wat onbegrijpelijk.

Sprookjeshuwelijk

Mijn ouders hadden ook een zgn sprookjeshuwelijk. Ik zou het alleen nooit zo noemen en dat deden zij ook niet. Het was gewoon goed zo. Om ons heen waren veel scheidingen, echt jaren '70. Dat was nieuw en voor mijn ouders moet het schokkend zijn geweest. Er werd over gepraat thuis, maar nooit op een toon van: ze doen maar wat tegenwoordig, of wij doen het beter. Ze vingen wel eens mensen op die het zwaar hadden. Er hebben kinderen bij ons gelogeerd die even niet bij hun (scheidende) ouders konden zijn. Zo help je elkaar! Mijn moeder had lang daarvóór gestudeerd, had een goeie baan geld zat. Ze heeft heel wat te stellen gehad met mensen die meenden daar een oordeel over te moeten hebben en misschien komt mijn afkeer daar wel vandaan. Mensen leven hun leven zoals het zich ontrolt, óók in een goed huwelijk. Daar hoef je niks van te vinden.

Flavia.

Trouwen is zeker een zakelijke transactie, mee eens, ook met grote gevolgen als dit ontbonden wordt.
Maar in Nederland wordt er voornamelijk getrouwd uit liefde, ook deze mededeling van ouders zal daar niets aan veranderen. Maar goed, een gewaarschuwd mens....

Zakelijke transactie

Als je het voldoende vindt om een als partners geregistreerd te staan, waarom zou je dan nog trouwen? Dat zie je ook best veel. Als er dan nog getrouwd wordt, is dat meer voor de romantiek of het feestje.

Trouwen kan praktisch zijn, alles is dan netjes geregeld, maar ik heb het nooit zo gezien. Het hoorde er voor mij gewoon bij. Je houdt van elkaar, je gaat ervan uit dat je altijd bij elkaar zult blijven, waarom niet? In die jaren hechtten we ook nog aan het kerkelijke deel ervan. Nu zou ik dat niet meer willen.

Ik kan me wél voorstellen dat mensen bij een volgend huwelijk weinig behoefte hebben aan weer zo'n feestje. Naast dat je het al een keer hebt meegemaakt, kost het ook een klap geld. Maar aan de andere kant... soms is het ook gewoon leuk om feest te vieren. Dus ik heb genoten van het tweede huwelijksfeest van mijn zus .

Lanza

Ik vrees dat ik je toch een beetje uit je droom moet helpen. Dat jullie in de eerste acht jaar samen veel ellende hebben doorgemaakt en daar samen goed zijn uitgekomen, wil niet zeggen dat dat nog eens zal gebeuren. Geen situatie is hetzelfde, jullie gedrag daarbij ook niet. Je bent niet alleen in een huwelijk tenslotte, je hebt ook niet alles in de hand en iedereen heeft toch zijn grenzen. Bleef de rek er in de eerste periode nog in, bij een andere periode kan dat onmogelijk (b)lijken te zijn.

Partnerschap

Partnerschap heeft in het buitenland toch een andere status dan in Nederland. Dus is het om zakelijke redenen best vaak dat een volledig huwelijk toch de beste keuze is.

Het zijn beide zakelijke transacties met veel gelijke maar ook verschillende zakelijke gevolgen.

Trouwen omdat het erbij hoort heb ik nooit begrepen, juist omdat het voor mij altijd duidelijk was dat het om een zakelijk contract gaat.
Trouwen uit liefde is iets van de laatste eeuw, daarvoor ging het om familie belangen.

Flavia

Maar we praten nu toch over Nederland en de tijd waarin uit liefde getrouwd werd en wordt? Kennelijk kom jij uit een familie waarbij of woon je in het buitenland waardoor zakelijke belangen veilig gesteld moesten worden?

Misschien het besef is dit het nou?

"Maar amper 4 jaar getrouwd, 2 kleine kinderen en dan scheiden vind ik ook wat onbegrijpelijk."

Ik kan me in die gedachte zeker inleven, bij mijn kind zijn er momenteel 4 echtparen in scheiding in de klas.
Eerst ben je lamgeslagen, daarna hoor je dat ze al jaren aan het " vechten zijn" er een ander de hoek om komt en vele malen hotter is"
Het zat er al veel langer, maar soms krijg je een nieuw paar ogen en ga je anders kijken.
Misschien doorzettingsvermogen, karakter en opvoeding? Allerlei factoren waarom je doet wat je doet....

Kaaskopje

Zeker eens met #240. Je verwoord het zoals Ik het bedoel. Door de jaren heen groei je, je focus word anders waardoor ook je relatie anders word.

Ik ben denk ik een van de jongste hier op het forum. Maar heb enorm veel geleerd van dit forum. Om inzicht te krijgen in hoe ménsen denken, vechten, situaties mee maken, goede raad geven. Inzicht in wat er kan gebeuren binnen je huwelijk/ gezin. Tot een jaar geleden was ik ook lanza. Tot man vreemdging. Geloof mij dan begrijp je ineens waarom jonge stellen scheiden.
Ondanks Dat we nog samen zijn is álles veranderd. Dus vandaar die post een nieuw paar ogen. En dat hoor ik dan ook bij de jonge stellen waar de discussie op het forum mee begon.

Factoren.

"Misschien doorzettingsvermogen, karakter en opvoeding?"

Dat zal allemaal meespelen en de combinatie van 2x doorzettingsvermogen, karakter en opvoeding. De neuzen moeten ook maar net dezelfde kant op staan.

Dr Sue Johnson

Zoals hij mooi verwoord in het boek:
We hebben allemaal de behoefte aan basisveiligheid in onze nabije relaties.
Gebeurtenissen in de relatie die deze veiligheid bedreigen, doen onze alarmbellen afgaan en we nemen onze toevlucht tot automatische, razendsnelle noodmaatregelen om de veiligheid te herstellen. De vicieuze cirkels maken de boel steeds onveiliger. En dat is vaak de boosdoener.
Dat wat wij dus niet zien, als buitenstaanders....

Kaaskopje

Ik ben bijna een Kaaskop van origine.

Zelfs binnen Europa hanteren de landen verschillende eisen. Solliciteren en een mogelijke baan voor 1 van de partners en het krijgen van een werkvergunning voor de ander is een reden voor een huwelijk.

Ook bij het hebben van een eigen bedrijf of mogelijk in de toekomst is het verstandig het zakelijke aspect heel goed in beeld te houden. Gelukkig is de wet nu iets aangepast maar mensen verliezen nog steeds het zakelijke aspect dat veel verder strekt dan je denkt (het is letterlijk tot de dood je scheidt of je ex met iemand anders een contract aan gast)
In het ongunstige geval mag mijn ex opdraaien voor mijn uitvaart. Ik niet voor die van hem, hij is hertrouwt.

Flavia

Natuurlijk is het erg verstandig om goed na te denken over in welke vorm je het giet met je geliefde, dus als er andere belangen zijn dan alleen de liefde is dat verstandig om in de plannen te betrekken. Maar ik mag hopen dat de liefde op 1 staat en dat 2 de rest is. Of zou jij nog steeds een verstandshuwelijk aangaan als dat verstandig is voor je bedrijf of bezit?

Huwelijk?

"Ik zeg wel tegen mijn dochter dat het huwelijk een zakelijke transactie is met grote gevolgen."

Het huwelijk stelt niks voor. Kinderen maken met iemand, dat is pas een ingrijpende transactie.

Naïef

Wat zijn er veel reacties bijgekomen. Ik was aan het werk vandaag, dus lees het nu pas. Toch een paar reacties op de posts die mij het meeste triggerde:

Miss schreef over naïviteit. Ik vind het nogal wat om alle mensen in de 2/3 e van de huwelijken die niet klappen, naïef te noemen. Alsof wanneer je samen blijft alles altijd maar een sprookje is, dat is natuurlijk absoluut niet zo.

Wij gaan door dezelfde ellende als ieder ander, dat is inherent aan het leven. Een sprookje is het dan ook zeker niet, al zijn wij wel oprecht gelukkig met elkaar, maar dat is iets waar je zelf bij bent, samen in investeert, iedere dag weer.

Dat alle huwelijken verrot zijn, herken ik niet. Bij sommige stellen vraag ik me wel af waarom ze bij elkaar blijven, maar bij heel veel andere stellen begrijp ik dat heel goed en is er na jaren en jaren nog veel liefde voor elkaar. Dat vind ik mooi om te zien.

Ik vind het erg wrokkig overkomen als je dat niet ziet en daar niet in gelooft, alleen omdat je zelf een vervelende ervaring hebt gehad. Dat jij bedrogen bent, betekent niet dat iedere man ineens niet meer te vertrouwen is. Dat jouw huwelijk vreselijk was, betekent niet dat ineens álle huwelijken vreselijk zijn.

Misschien getuigt die zienswijze juist van naïviteit, omdat je jouw eigen ervaringen 1 op 1 denkt te kunnen plakken op die van een ander?

Absoluut niet.

Ik denk niet dat het zin heeft om het uit te leggen.
Het ging er mij om dat je een draadje start omdat je niet begrijpt waarom stellen tegenwoordig zo snel opgeven.
En Ik bedoel met mijn vorige post je inzicht te geven in je weet niet wat er zich achter die gesloten deur af speelt. Misschien Was naïef niet de juiste benaming. Mijn excuses daarvoor.

Maar vroeger zat Ik net als jou ook ooit met stomheid geslagen op de bank. Waarom ze uit elkasr gingen. Nu door de tijd heen krijg je daar veel meer inzicht in.
Het was niet mijn bedoeling je aan te vallen. Meer om je te vertellen dat niets is wat het lijkt bij veel stellen. Sorry voor de benaming, naïef. Geef het beestje maar een andere naam.
In ieder geval wens ik je veel geluk met je man en hoop ik oprecht dat je er zelf niet voor komt te staan. En jullie zo oprecht gelukkig blijven.
Ooit had Ik dat ook, zoals zovele van ons.
En dat was waar ik jou inzicht in wilde geven. Maar ik laat het hierbij. Helaas pak je me op alsof ik wrok heb. Maar nee daar heb ik geen last van. Die fase is allang voorbij en heeft plaats gemaakt voor vergeving, zelfliefde en vele meer inzicht in waarom mensen doen wat ze doen. Xxx