Nieuw leven opbouwen na uit elkaar gaan

Ouderschapsplan

Hoe korter hoe beter.
Financiële afspraken volgens standaardregeling.
Wat nog een punt kan zijn: oudste wil graag 50/50. Mogelijke oplossing: oudste om de week naar vader. Jongste wil bij moeder blijven. Oplossing: jongste spreekt zelf met vader af hoe en wanneer en waar.

Grootste probleem: woning. Op dit moment betaalt ex alle vaste lasten. Dat zal vanaf 01.02.19 overgenomen moeten worden door Mara. Mara gebruikt inkomen nu voor eten en drinken en geeft aan dat ze daarna weinig overhoudt. In de komende maand zal daar toch echt verandering in moeten komen. Nu de datum bekend is kan Mara stappen zetten.

Drie problemen:
- huidige vaste lasten overnemen, heb je daarvoor genoeg inkomen, met toeslagen etc.
- hypotheek overnemen, moet je met de bank regelen
- helft overwaarde uitkeren aan ex.

Mara hoopt op goedheid ex, dat zij daar kan blijven wonen en hij de financiële scherpe kantjes eraf haalt.
Alternatief: ex neemt woning over en Mara huurt.
Ander alternatief: ex laat overwaarde in woning en krijgt het uitbetaald bij definitieve verkoop. Risico: kan heel lang duren.

Wellicht zijn er meer constructies mogelijk. Iemand ideeën?

Tsjor

Mara

Fijn dat je nu meer duidelijkheid hebt over het samenlevingscontract. Nu weet je waar je vanuit kunt gaan.

@Tsjor: waarom jij steeds blijft terugkomen op 50/50 verdelingen, snap ik niet. Vader wil oudste niet om de week 'hebben', hij wil ze om het weekend.

ontslag uit de hoofdelijke aansprakelijkheid

Ik begrijp dat je zelf in de woning wil blijven wonen.

Heb je hierover al contact gehad met een hypotheek adviseur? Het feit dat je de huidige maandlasten kan betalen betekent niet automatisch dat je ex ook ontslagen kan worden uit de hoofdelijke aansprakelijkheid. Ik denk dat je nu zo snel mogelijk zekerheid moet hebben. Ontslag is het eerste begin. Zoek uit wat er mogelijk is. Maak een afspraak met een adviseur en laat uitrekenen of je de hypotheek over kan nemen.

Is er sprake van overbedeling? Zo ja, hoe ga je je ex uitkopen? Is er sprake van een spaar/beleggings/levenpolis? Wat doen jullie met die waarde. Als je de hypotheek overneemt zie ik het vaak gebeuren dat de afkoopwaarde van de verzekering gebruikt wordt om de ex uit te kopen. Als de hypotheek is afgesloten met NHG dan is dat toegestaan en zal de geldgever hier ook niet moeilijk over doen. Is er geen sprake van NHG dan vinden niet alle geldgevers dat goed. Bij sommigen moet de waarde in mindering gebracht worden op de hypotheek.

Bij sommige geldgevers mag je bij OHA de helft van de hypotheek kosteloos oversluiten naar de nieuwe dagrente. Ook dat kan schelen in je maandlasten en daardoor in de toetslast. Maar dat is een uitzondering.

Ik heb het idee dat je helemaal niet bezig bent met het zakelijke aspect. Je gaat ervan uit dat je misschien wel in de woning kan blijven wonen. Waar wacht je op? Ga hier dan zelf achteraan. Jullie hadden een samenlevingscontract dus een convenant, beschikking, inschrijving is allemaal niet nodig. Wel zal er t.z.t. een akte van verdeling opgemaakt moeten worden. En een convenant mag maar is voor het ontslag niet noodzakelijk.

Maak vandaag nog een afspraak met een goede adviseur. Bij voorkeur een met verstand van ontslagzaken. Trek dit naar je toe zodat je weet waar je aan toe bent. Vraag bij je werkgever vast een werkgeversverklaring op en onderneem actie. Vandaag nog.

En dan het contact met de vader omtrent de kinderen. Ik denk ook dat de kinderen het zelf moeten doen. Vader wil niet me jou afspraken maken. Ga dat dan ook niet zo met de kinderen afspreken. De kinderen overleggen zelf met vader en met jou. Zorg ervoor dat de kinderen weten wanneer iets echt niet kan (verjaardagen, uitjes etc) en laat het verder los. Aangezien de vader de kinderen toch al weinig ziet zou ik elk contact verder vooral stimuleren maar laat het ze zelf doen. Maak dat dan ook duidelijk bij de kinderen. Jij gaat hier niet meer tussen zitten. Jullie kinderen zijn niet meer klein en ze kunnen dit ook zelf regelen.

Tsjor

Stuitend hoe zwart-wit jij denkt.

'Moederziel vindt het goed dat moeder de communicatie regelt. Dat betekent dat vader alleen maar toegang tot de kinderen heeft via de moeder.'

Ik heb het godbetert over het * plannen van afspraken *. Met 2 jongens die even niet tussen die 2 vuren in willen zitten, geen loyaliteitsproblemen willen krijgen en *zelf* aangeven dat ze graag willen dat de ouders dat onderling regelen.
Het meest kindvriendelijke advies hierin is dat de beide ouders de kinderen daar dus buiten laten en zelf afstemmen. Vader kan dagelijks 24/7 contact hebben met zijn zoons, direct en zonder tussenkomst van de andere ouder. Vanzelfsprekend. Mara zou niet anders willen. Natuurlijk kun je in het maken van een planning objectief zijn. Ouders die dat niet meer kunnen of hun kind zoals je suggereert het contact met de andere ouder niet gunnen, hebben een ander probleem. Dat speelt hier niet, voor zover ik kan lezen. Hier heeft een kind van 14 wat extra bescherming nodig tegen een nieuwe, rauwe situatie - daar vraagt hij zelf om. En als ouder (m/v) bied je dat gewoon.

Je moet ophouden met olie op het vuur gooien en Mara (of mij) afbranden. Dat helpt helemaal niemand, ook al schrijf je op andere plaatsen misschien zinvolle dingen. Je lijkt maar niet te begrijpen hoe heftig en traumatisch een situatie voor kind én gewezen partner kan zijn. Je kent maar 2 smaken: in harmonie scheiden of een vechtscheiding. Daar zit een hele wereld tussen die jij duidelijk niet (her)kent. En ik word daar fel van, omdat je mij eerder op precies hetzelfde affikte. Je suggereert een kwaadaardige opzet bij de ouder die wanhopig probeert nog te redden wat er te redden is. Bah.

Woonlasten betalen

Zolang een eigen woning nog 50% eigendom van ex-vriend is, draait hij ook op voor 50% van de eigenwoninglasten (eigenaarslasten). Dat stopt niet per 1-2, behalve als op 1-2 100% eigendom bij Mara (of wie dan ook) ligt.
Dat meebetalen is geen daad van goedheid van ex, dat is de consequentie van mede-eigenaar zijn van een woning. De stelling dat hij daar straks 'dus' mee stopt, is onzin. Doet hij dat wel, dan kan Mara vorderen bij ex.

Moederziel

Vader is niet van plan om met Mara te communiceren over wanneer hij de kinderen ziet. Dan kun je wel vinden dat hij dat wel moet doen, en boos worden als dat niet lukt, maar dat lost verder niets op. En zijn de kinderen er dus helemaal niets mee geholpen.
Dan is het handiger om de kinderen te ondersteunen om een manier te vinden die wel werkt, scheelt een hoop frustratie. Dat heeft niets te maken met de vader z’n zin geven, maar de kinderen sterker te maken.
Voor oudere pubers alle afspraken gaan maken is helemaal niet kindvriendelijk. Zal bovendien snel problemen geven, "dan had ik al met die en die afgesproken, dus ik ga niet naar vader"
Tenslotte kan vader niet 24/7 met de kinderen contact hebben, want het steeds terugkerende probleem is dat de kinderen ook andere afspraken hebben, werk enzo. En ze moeten slapen, naar school...

Gemeenschappelijke agenda waar iig Mara en de kinderen de plannen (of bezette tijdvakken) in aangeven lijkt me een hele handige tool.

Tijgeroog

En denk je serieus dat deze vader wel enthousiast een gemeenschappelijke agenda gaat beheren? En die 2 pubers ook?
Wonderlijk hoe over de vraag van jongste aan Mara wordt heen gestapt. Jongste zoon vraagt zijn moeder om het regelen te doen. Gezien de hele situatie en de vertrouwensbreuk die er is met vader, lijkt me dat logisch. En moeder heeft immers op dit moment ook 24/7 van de zorg. Daar heeft ex blijkbaar geen moeite mee.
Als straks het stof is neergedaald kan een gemeenschappelijke agenda misschien werken. Nu vraag een kind luid en duidelijk om uit de wind gehouden te worden. Datzelfde kind is op dit moment kwetsbaar. Belachelijk om dat niet serieus te nemen.
En je lijkt je ook niet te realiseren dat alle vragen van Mara aan ex in dit stadium zullen stranden. Dus als zij zo'n agenda voorstelt, zal hij dat honend afdoen als een nieuwe poging om het contact tussen kinderen en hem te 'controleren'. Het is toch duidelijk dat ex-vriend deze dingen aangrijpt om Mara klein te houden. Wat is zijn probleem als zijn kind vraagt of hij de afspraken rechstreeks met moeder wil afstemmen? Gaat nergens over en ik begrijp heel goed dat Mara daar overstuur van raakt. Het gaat er namelijk uiteindelijk om dat ex Mara hiermee kan raken, en het daarom dus doet.

Waarschijnlijk is een praktische oplossing nog veel platter: appjes van vader over dagen tijden ongezien naar je moeder sturen en er als kind zelf tussenuit stappen. Ze zoeken het verder samen maar uit.

Moederziel

Mijn kinderen vragen mij ook wel eens iets om te doen wat ikniet wil of kan doen. Soms valt dat in de categorie pech, soms vind ik het oprecht heel vervelend voor ze, maar zo is het leven nu eenmaal. Daar moeten ze maar mee dealen, hoort bij het leven. En ik snap dat het het nu een moeilijke situatie voor ze is, maar er zijn wel ergere dingen.

Wat die gezamenlijke agenda betreft: ik had het ook in eerste instantie over Mara en de kinderen, ik snap dat vader dat niet wil. Maar je kan hem op z’n minst uitnodigen. En als de kinderen zelf de afspraken maken en de agenda niet bijhouden zullen ze daar op het moment van afspreken even extra goed over na moeten denken.

En appjes stiekem doorsturen... daarom stelde ik in m’n eerste posting (#70) voor om bij het maken van een afspraak aan te geven dat hij even kijkt of het uitkomt en er zsm op terug komt. Dan kan hij met Mara overleggen en dan een antwoord terugkoppelen. Ik zeg niet dta ze het alleen moeten doen, maar wel met Mara als ruggesteun achter ze, ipv dat Mara er tussenin gaat staan.

Je maakt ze niet sterker door ze tegen alles te beschermen. Zeker niet als dat allemaal nieuwe problemen oplevert.

Toch eens met Tsjor

Jullie kunnen elkaar nu wel 'affikken' op elkaars meningen, overtuigingen en ervaringen, maar daarmee verliezen julllie wel de essentie uit het oog: dat dit een forum is en geen vereniging van gelijkgestemden.
Het lijkt wel of er nu een wedstrijd gaande is: wie begrijpt en steunt Mara het beste?

Wanneer ik de berichten van Tsjor lees zie ik niks terug van affikken, maar van meedenken. Ik heb nog nooit in een (echt)scheidingssituatie verkeerd en weet dus niet door welke rollercoaster van emoties je dan gaat. Wellicht dat ik daarom geen irritatie voel bij het lezen van Tsjors berichten, en anderen die wel het proces van scheiden kennen wel. Desondanks denk ik dat Tsjor goede dingen schrijft die het overwegen waard zijn.

Poeh he: in de emotie hangen

Een echtscheiding is een rollercoaster dat klopt.
Maar zo emotioneel als Mara en ook Moederziel er in zitten heeft niet iedereen. Ik lees als wel gescheiden de mails van Tjor net als jij.
Maar ik snap ook Mara en Moederziel dat zij het heel anders zien omdat zij veel minder zakelijk in het scheidingsproces zitten. Het aanvaarden van het daadwerkelijke gescheiden zijn lijkt nog niet te zijn gebeurd bij Mara en dat dat een heel andere communicatie en aansprakelijkheid tov je ex geeft. Voor zowel de ex-partners als de kinderen.

Voor een puber en een 17 jarige is een scheiding heel wat heftiger dan voor een dreumes van nog geen jaar. Die van mij weet niet beter dan dat haar vader niet bij ons woont en heel betrokken is. De kinderen van Mara en Moederziel zijn opgegroeid met een betrokken vader en worden in eens buitengesloten op een heel harde manier.
Moeilijk om dan gelijk een goede copingstrategie te vinden.

Ik zie Mara steeds maar proberen toch contact te hebben over de afspraken van de kinderen met haar ex, die daar duidelijk niet van gediend is. Ze is er nog niet aan toe haar kinderen te leren met die situatie te dealen ook als het kind aangeeft graag via moeder te willen communiceren.
In mijn geval zou ik tegen kind zeggen: dat hebben we nu heel vaak gedaan, dat werkt niet we moeten wat anders bedenken, papa wil niet direct met mij communiceren en ik denk dat jij dat ook zelf wel kan.
Dat is een heel andere insteek dan alleen steeds de wensen van het kind te willen inwilligen terwijl je weet dat dat niet gaat werken en het vuur alleen aanwakkert.
Dat vader in dit geval niet handig bezig is weten we allemaal en dat beamen we ook, maar Mara is ook niet handig bezig en dat helpt niet mee om de situatie vlot te trekken.

Poeh hé

Tsja.... daarin verschillen we dan van mening.

In 'mijn' draadjes heeft vooral Tsjor op sommige momenten flink uitgehaald, die heb je dan blijkbaar gemist. Dat bestraffende, normerende en vaak subtiel-veroordelende van haar bijdragen is me goed bijgebleven.
Juist op het moment dat ik probeerde in alle oprechtheid het juiste te doen, draaide zij het mes nog even een slagje om door mijn integriteit en zuiverheid in twijfel te trekken. Ondanks dat ik meemalen aangaf dat dat weinig helpend was en soms ronduit kwetsend, heeft zij zich daar niets van aangetrokken.

Hier in het draadje van Mara gebeurt hetzelfde. Niets steeds hoor, wel te vaak. Dat diskwalificeert voor mij wat zij schrijft. Ze zal best goede adviezen geven (ook al vind ik ook die erg zwart-wit en vooral 'volgens de regeltjes'), maar haar gehak op Mara die kwetsbaar en zoekende is, vind ik heel erg naar om te lezen.
Hou het er maar op dat ik daar een bepaalde gevoeligheid voor heb ontwikkeld. Het ongeloof en wantrouwen die uit haar reacties spreekt (plus natuurlijk de nadruk op de centjes) komen dubbel hard binnen als je in een situatie zit zoals ik zat of waarin Mara zit. Voor de buitenwacht is de mindf*ck niet te volgen. Dat lees je hier terug.

Gelukkig heeft ze genoeg vriendinnetjes op dit forum die haar uit de wind houden En als er mensen zijn die er iets aan hebben, is dat vooral heel erg fijn. Ik vond het nu tijd voor wat tegengas.

Flavia

Dankjewel voor het rustig verwoorden wat er bij mij nogal fel uitkomt:
'Voor een puber en een 17 jarige is een scheiding heel wat heftiger dan voor een dreumes van nog geen jaar. Die van mij weet niet beter dan dat haar vader niet bij ons woont en heel betrokken is. De kinderen van Mara en Moederziel zijn opgegroeid met een betrokken vader en worden in eens buitengesloten op een heel harde manier.
Moeilijk om dan gelijk een goede copingstrategie te vinden.'

Mara's verhaal triggert het gevoel van totale verlorenheid dat ik voelde toen mijn beste maatje en lief na 22 jaar vreemdging, mij en de kinderen een rotschop gaf en 'eindelijk voor zichzelf koos'. Om vervolgens mij als een indringer, voetveeg en lastig insect te behandelen die zijn geluk in de weg stond. Hondsbrutaal, kwetsend en niet te bevatten. De bizarre ontdekkingen die volgden over zijn 'nieuwe leven' zijn tot op de dag van vandaag nauwelijks te geloven (en werden op dit forum dikwijls betwijfeld). Maar alle bange vermoedens kwamen uit - en nog.

De vriend van Mara maakt het ook schofterig bont. Welke luldebehanger flikt het om met de buurvrouw in bed te liggen, terwijl een deur verder zijn zoons geen raad weten met hun verdriet en zijn ooit geliefde ex-partner in paniek is. Dat heeft op z'n zachtst gezegd wat tijd nodig. Om te begrijpen wat er gebeurt, om jezelf te kunnen herpakken. Denk jaren ipv maanden.

Het geduw hier op zakelijkheid, nuchterheid en doorpakken, is maar ten dele effectief. Er zullen eerst een hele hoop tussenstapjes moeten worden gezet. Tot het moment dat het voor Mara en haar kinderen te behappen is om méér te doen. En ook die weg is effectief en zorgt ervoor dat je weer opstaat en verder kunt. Maar dan wel op het moment dat jij en je kinderen ertoe in staat zijn. En dat is iets heel anders dan lijdzaam wachten tot je ten onder gaat. Daar lijkt Mara me ook niet de vrouw voor.

2 sporen

je hebt bij een scheiding 2 sporen en die splitsing moet je zo snel mogelijk nemen om het traject niet onnodig lang te laten zijn.
Het zakelijke deel: dit kan in een maand of 3-4 wel geregeld zijn, en het emotionele deel, dat neemt jaren.

Het verschil tussen de scheiding van jou Moederziel en die van mij is dat ik heel snel de 2 sporen heb kunnen oppakken en dat mijn ex nooit uitgecheckt is bij zijn dochter en omdat die zo jong was op dat punt niet bij mij.

Wat bij mij heel erg geholpen heeft om die stap zo snel te kunnen maken (mijn ex lag in bed bij zijn collega, en is binnen een jaar weer getrouwd) is hulp van buitenaf. Ik ben door mijn manager naar de bedrijfsmaatschappelijk werker gestuurd. Die heeft mij geholpen de 2 sporen op te pakken.

Mara heeft niet de tijd om te wachten tot ze er toe in staat is. Haar ex ramt door, die houdt daar geen rekening mee.
Ik zie wel dat ze nu stappen neemt en vind het dan best schokkend dat ze in al die maanden blijkbaar niet de details van haar samenlevingscontract, de hypotheekacte etc al heeft voorbereid, een duidelijk overzicht heeft van de gezamelijke financien en haar financien na een scheiding.

Moederziel

Ik begrijp dat Mara er niet aan toe is en nog helemaal in de war is maar haar ex kan misschien wel doordenderen.

Mara woont nu in het huis zonder dat daar officieel iets voor geregeld is.

Hoe lang blijft dat zo goed gaan?

Ik heb toch al vrij veel nare uitspraken gezien van rechters waarbij er door de blijver ontslag geregeld moest worden en lukte dat niet voor een bepaalde datum dan moest er een dwangsom betaald worden. Dat veroorzaakt pas een stress. Vaak net zulke zaken als deze. Alles kabbelt zo voort tot de vertrekker het zat is en een en ander formeel geregeld wil zien. Ontslag of verkoop dat zijn de twee smaken.

Hij lijkt mij als blijver ook fijn om zeker te weten dat ontslag mogelijk is. Mara zal toch ook moeten weten waar ze op langere termijn aan toe is. Als zij de woning immers niet op haar naam kan krijgen wat dan? Verkopen? Andere woning zoeken? Is de ex dan bereid om bij te springen? Kan er iemand een schenking doen om ontslag toch mogelijk te maken?

Dit zijn geen bijzaken wat t.z.t. wel geregeld kan worden. Dit is essentieel. Het gaat niet om het gebruik van de auto of de inboedel; het gaat om een dak boven haar hoofd en financiele vrijheid van haar ex.

Lijkt mij ook

Doorpakken op de zakelijke kant is een must. Maar wat sommigen hier propageren, is doorpakken op de emotionele kant en het opeens gedeelde ouderschap. Dat zijn 2 heel verschillende sporen, inderdaad.

Niemand vraagt om zo’n hel van plotselinge verlating door te moeten. En dan word ik lichtelijk agressief als mensen suggereren nou, nou, het valt allemaal heus wel mee, je kinderen moeten dat gewoon met papa regelen en dan gaan jullie soepel gescheiden weer verder. Zo werkt het niet. Jezelf beschermen is hierin een must maar tegelijk razend moeilijk als je dreun na dreun incasseert.
En ik kan dat nu in retrospectief nog veel beter zien dan toen ik er middenin zat.

Tijd

Vergeet niet dat ex waarschijnlijk al voor januari 2018 met de buurvrouw in bed lag, dus toen al emotioneel ‘gescheiden’ was. Nu ruim een jaar verder en hij kan nog geen stappen zetten omdat zijn ex blijft zeuren en de kinderen als emotioneel wapen inzet.
Even van hem uit bekeken.
Flavia legt het mooi uit. Dan kan Moederziel blijven pamperen wat ze wil, maar het gaat nu vooral om het zakelijke. En het feit dat die ex niet via ‘de tegenpartij’ met zijn kinderen wil communiceren (wat ik persoonlijk goed kan begrijpen).

Mara

Heb je er wel eens aan gedacht dat hij dadelijk de macht over gaat nemen?
Misschien schrijft hij zich wel helemaal niet uit en staat hij onverwacht voor je deur om terug te komen? Met alle gevolgen van dien.
Of jullie de woning uit gaat jagen.. omdat hij zoveel betaald. Ik sta nergens meer versteld van als ik dit zo lees over hem...
Ik denk maar mee he. Het is gebleken dat hij voor geen meter, wat geen cm te vertrouwen is.

Stukje bij beetje sterft hij toch voor jou... diep in je hart.... hou die gedachte eens aan. Ik hoop oprecht dat je het snel met een goede advocaat regelt. Het is absurt dat je maar zn laag budget hebt, om met twee grote jongens rond te komen.
Werk je nu al meer binnen het bedrijf?
Heb je steun van vrienden en familie? Vraag hun. Ben niet bang om hulp te vragen.
Ik hoop dat je een goede advocaat hebt. Trek die maar eens flink aan zijn jas dat de eens actie gaan ondernemen.
Heel veel sterkte.

Tjor

Als lezer van de beichten van Mara, heb ik het gevoel dat de adviezen van Tjor erg waardevol zijn.
Ook ik vind het erg (voor vader en kind) dat Mara een rol wil spelen in de communicatie tussen vader en kind. Ja, het kind vraagt hierom dat heb ik gelezen. En ik zou mijn kind ook zeker willen helpen, Tjor schreef zo'n gesprek al uit. Maar ik zou er niet tussen gaan staan.
Ik zou het als vader te erg vinden dat ik niet zelf met mijn kind kan afspreken, maar dat dat via de moeder moet.
En mijn kind zou ik dus wel helpen, maar het niet overnemen.

En ja, je maakt het soms moeilijker, lijkt me; met de slaapkamer en dit communicatieding: je zou het voor je kinderen soms makkelijker maken om 'de kant' van vader te kiezen. Mogelijkheden zoeken om om te gaan met 1 slaapkamer, in plaats van de nadelen zoeken en daar in blijven hangen.

En natuurlijk.vind ik verder de situatie heel erg vervelend voor je en wens ik je veel sterkte!

Veer

Wat toevallig zeg, jouw reactie! En zo spontaan!

Pamperen

Ik pamper liever een vrouw die in een situatie zit die ik niemand toewens, dan dat ik haar verder de shit in trap. Begrip geeft zelfvertrouwen, bevestiging en kracht en dat kan Mara goed gebruiken.

Intussen, @Mara, lukt het je om stappen te zetten?

#95?

Wat bedoel je hier Moederziel?

Agenda

Het hoeft toch geen gemeenschappelijke agenda te zijn? Elk kind kan toch de eigen agenda beheren en zelf aangeven: nee, dan kan ik niet want dan heb ik afgesproken ....

Tsjor

Mara

Word constant afgebrand. Wtf moet ze dan nog begrip gaan tonen voor die mafklapper?

Ik maakte ZIJN leven compleet zuur. Ging de rollen eens omdraaien. Word ook tijd ook. Mara en ik gingen tegelijk het forum " op ".

Maar dat begrip blijven opofferen. Het is wel welletjes geweest.

Echt waar. Ik begrijp niets van die " goed bedoelde adviezen "
Ze is volledig de grond in getrapt. Roeit met de riemen die ze heeft...
Echt waar mara lees er over heen. Volgens mij begrijpen hun niet waar een man toe in staat is.

Pak je op mara, ga als de wiedeweer achter een fatsoenlijke advocaat aan, die jou helpt. En de ins en outs weet over de financiën! Dadelijk plukt hij je nog "kaal"
Je hebt al genoeg gehad.

Wens kind

Wat betreft 50/50 het was de uitdrukkelijke wens van het oudste kind. Vader wil geen co-ouderschap (50/50 voor 2 kinderen), maar er zijn veel tussenvoorstellen mogelijk. Met enige creativiteit kunnen van alles bedenken en voorstellen.

Tsjor

Miss

"Mara word constant afgebrand. Wtf moet ze dan nog begrip gaan tonen voor die mafklapper?"

Wie brandt Mara af?
En wie zegt dat ze begrip moet gaan tonen voor haar ex?

Volgens mij helemaal niemand.