Moet ik betalen Bijdragen aan kinderen na de scheiding.

Het gaat niet om gelijk

het gaat om een eenvoudige boodschap: hoe je vader en ik de geldzaken hebben geregeld is iets tussen je vader en mij.

Verder geen discussie aangaan, dat werkt alleen maar tegen je. Maak er geen wedstrijd van, maar leg de feiten neer. Jij beweert dan namelijk niets tegen de kinderen, maar houdt ze erbuiten. Wat vader doet moet hij weten.

Dus Verhuiswagen, geen discussies meer met je kinderen over geld. Gewoon aangeven, dat is iets tussen je vader en mij. Vervolgens gaan jullie iets anders doen, of over iets anders praten.

Voor je kinderen kan het helpen om bij Villa Pinedo te kijken. Een site waar ze vragen kunnen stellen aan lotgenoten. Ook kan een lotgenotengroep helpen als dat er is. Je kinderen zullen ook duidelijker moeten worden naar hun vader. Dat zij werkelijk tegen hem gaan zeggen dat zij het niet willen horen, er niet over willen praten en dat als er iets is met geld dat hij daarvoor bij jou moet zijn. Je zult zien dat het voor hen ook heel prettig is om zich er gewoon niet meer druk over te hoeven maken. Het is namelijk iets dat de kinderen niet aangaat.

Het enige dat ze in mijn ogen moeten weten is dat hun ouders samen zorgen voor het eten, drinken de kleding, het sporten, de kosten voor school enzovoort. En dat het vroeger toen jullie nog bij elkaar woonde zo was dat het niet uitmaakte aan wie je iets vroeg, dan gingen papa en mama het samen overleggen en kreeg je wel te horen of iets wel of niet kon. Dat is nu veranderd. Je vraagt dingen aan papa in de tijd dat je bij hem bent en aan mama als je bij mama bent. Als het over geld gaat is papa het persoon waarmee je praat, omdat de hoofdverblijfplaats bij papa is. Dat is zo geregeld in de wet.

whatsapp

Net als Li heb ik ook wel eens stukjes gelezen van wat je mee hebt gemaakt (en nog meemaakt), maar weet ik niets zinnigs te zeggen.
Anderen hier hebben al goede dingen gezegd. Bijvoorbeeld: dat is iets tussen mij en je vader. Desnoods nog: "Het gaat al eerlijk, al denk jij nu misschien van niet. Maar verder kunnen we het er voorlopig beter niet over hebben."

Maar met whatsapp in de tijd dat ze niet bij jou zijn, zou ik erg voorzichtig zijn. Misschien even aankondigen (als je het met me eens bent) tijdens een weekend dat ze bij jou zijn: over geld / zakelijke dingen, wil ik niet meer whatsappen. Je mag me van alles vertellen en vragen, maar als het over geld gaat, wil ik het alleen persoonlijk bespreken als ik je zie.
En dan ook 'als een kapotte grammofoonplaat' (leuke uitdrukking die ik van OO heb volgens mij) elke keer als het niet over dagelijkse belevenissen o.i.d. gaat, maar: 'mam mag ik ...., het mag van pappa, maar kun jij me de helft betalen", dan schrijf jij: 'zoals ik je al liet weten, dat soort vragen kunnen we in het weekend bespreken. Maar, was het nog leuk toen je gisteren ...." (ander onderwerp).

Succes met alles..

Dank

Dank voor de steun. Had ik echt even nodig. T is zo'n rare 'omgekeerde' situatie dat ik soms niet weet waar ik hulp moet zoeken.

Andere draadje

Toen ik reageerde had ik je andere draadje nog niet gezien. Ik denk dat dat verschil maakt. Maar toch.

Ik weet niet of en wanneer jij daar tijd voor hebt. Dat was ook niet wat ik bedoelde. Het gaat erom dat je voor jezelf bepaalt of je kinderen genoeg krijgen en zo niet of jij daar nog wat aan kunt bijdragen. Ik denk dat het gevoelsmatig verschil maakt of je iets aan je kinderen geeft of dat je weer geld gooit in de bodemloze put die ex heet. Je kinderen zitten er ten slotte ook maar mee.

En is natuurlijk altijd aan jou om te bepalen of je je kinderen wat kunt en wilt toestoppen. Het ging me er meer om, dat je uit de viavia discussie met ex moet blijven.

Enne: ik had het niet over boos.

Zo raar opeens

Ik vandaag voor t eerst gezien hoe mijn kinderen wonen bij vader. Op zijn uitnodiging. Zo vreemd. Heb t gewoon aangepakt. Weet even niet hoe ik t moet plaatsen. Slaap er n nachtje over.

Zou dat het begin kunnen zijn van een meer ontspannen verhouding? Ik hoop het echt voor je, al is het maar een mini-stapje en blijf je natuurlijk op je tellen passen.

zie het

Zie het zoals het is: je hebt het huis van binnen gezien.
Zoek er niets achter, niet in wantrouwen, niet in vertrouwen.
Dit om teleurstellingen te voorkomen of het gevoel hebben "ergens in getrapt te zijn".
Hou je taai, het is niet makkelijk.

The day after

Ik zag gisteren n dochter die blij was haar kamer te laten zien. Geen ruimte voor een kast of bureau. Een wandplankje en kleding in een la onder t bed. Heel veel complimenten proberen te maken. Toen mijn dochter later met me mee ging ratelde ze aan een stuk door. Ik zag ook mijn hondje. Die heb ik sinds de scheiding nooit meer mogen zien. En t beestje was zo blij mij te zien. Hij herkende mijn stem en piepte en plaste van blijdschap. Hij is al oud en gaat steeds slechter zien.
Ik kreeg thee van mijn ex. Dat is denk ik t vijfde kopje thee dat hij in 25 jaar voor mij gemaakt heeft.

kippenvel

bij je posting, positief en negatief. Je hebt al veel doorstaan en nog steeds en dan toch die blije dochter, een piepende hond en een kopje thee.
Een lange adem, veel geduld, een dikke huid, een gladde rug, alles moet je maar ter plekke paraat hebben en meeveren op hoe de ander is op dat moment. Veel mensen beseffen niet hoe dat is.
Laat je door niemand vertellen hoe sterk jij daarvoor hoort te zijn. Jij moet het met jou doen.

Verhuiswagen:
Ben je er geweest en hoe was het?!

Verhuiswagen

Van je posting #34 krijg ik tranen in mijn ogen.
Ik voel met je mee.
Goed gedaan met je dochter (de complimenten).
Heel veel sterkte, je hebt het niet makkelijk. Ik kan me er van alles bij voorstellen.
Hopelijk werkt je bezoekje positief uit en verbetert de relatie met je ex.
Fijn trouwens om te lezen dat de meiden blij zijn als ze bij jou zijn.

Wat ik me nu afvraag

Want ik probeer me even voor te stellen wat er nu in het hoofd van die ex van jou omgaat, is:

Wat verwacht hij nu van jou? Hetzelfde?
Weet hij hoe jij woont, en hoe bij jou de slaapmkamers van de kinderen eruit zien? En zo ja, is dat misschien ook onderdeel van het issue dat hij heeft?

En verder: weet hij dat jij hier meeschrijft en zo ja, geef je hem dan nu niet een perfect kijkje in jouw keuken?

Sorry, niet om zuur te zijn hoor, want ik vind het hartstikke fijn voor jou en je dochters dat dit kon. Dit hebben jullie alvast in de pocket. Maar ja, die ex van jou hè.... Is ie nou echt op een ochtend helemaal anders wakker geworden of is dit toch iets van een vos met haren en streken enzo...

En nog een vraag: weet hij ook wat er allemaal speelt bij de ex van jouw vriend?

Ginny

T was de bedoeling dat mijn ex ook bij mij komt kijken. Daar heb ik t met mijn kinderen al eens eerder over gehad. En dat vonden ze n goed idee. Ik kreeg wel t idee dat ze niet wisten of hun vader t wel goed zou vinden dat ik zou komen kijken. Maar hij stelde het uiteindelijk zelf voor. T is ook n situatie die je je heel moeilijk kunt voorstellen.
Ik heb al aangegeven dat ik hoop dat hij bij t zien van het huis en alles er omheen zijn negatieve beeld bijstelt.
T zou kunnen dat hij weet dat ik hier schrijf. Hem kennende zou hij de moeite niet eens nemen. En wat ik hier schrijf weet hij ook. Vertel ik hem ook. Krijg dan overigens weinig respons.
Er is langzaam t besef gekomen dat hij iets fout heeft gedaan. Excuses al meerdere keren gekregen. T daalt steeds verder in nu ik op de lijst sta om opgenomen te worden in een gespecialiseerde instelling die gaan proberen mijn PTSS (door hem veroorzaakt) te behandelen. Daar is al vaker een poging toe ondernomen maar t is te complex en komt telkens weer terug.
Mijn ex weet niet wat er speelt tussen mijn vriend en zijn ex. Tenzij de ex van mijn vriend ook mijn ex opgebeld heeft. Dat heeft ze wel bij mijn familie gedaan......

Sluit ik niet uit... Dan

Zou fijn zijn als ie tot inkeer is gekomen.

Succes met je therapie!
Het is allemaal niet niks hè!

Inkeer?

Natuurlijk hoop je op een wonder maar gezien het verhaal dat ik tot nu toe van je gelezen heb heb ik het vermoeden dat het je exman weleens teveel geworden zou kunnen zijn en is zijn toenadering bedoeld om te realiseren dat de kinderen meer tijd bij jou gaan doorbrengen of misschien wel verder bij jou terecht komen en de omgangsregeling omgedraaid wordt.

Nou ja

Zou dat niet wat zijn Verhuiswagen?

Op weg naar

Ja, ik ben ook blij dat er een beetje normaal kontakt is geweest, dat je zijn huis hebt gezien en dat de kinderen vrijuit met je daarover hebben kunnen praten.
Wat betreft de rechter, het is wat AnneJ zegt: een stapje op weg naar volwassenheid: hoe doe je dat als je niet meer een zeurend kind kunt zijn, maar een volwassene die denkt dat er onrecht geschiedt. Je mag een kind helpen om zo'n stapje te zetten; wat niet wil zeggen dat ze naar de rechter moet gaan, maar ze mag wel weten waar ze haar 'recht' kan halen als ze denkt dat ze het niet krijgt. en dan iets volwassener dan de kindertelefoon bellen.
Zo ook met haar geld: als je het al overmaakt op haar rekening mag je haar ook vragen waarom ze dat geld al op heeft; waarom ze niet kan sparen als ze weet dat ze een grotere uitgave krijgt (zoals de reis). en je kan haar wijzen op wat je zelf doet om aan geld te komen: werken. Vanaf 14 jaar mag ze folders bezorgen etc. ook dat hoort bij de overgang van zeurend kind naar een volwassene die snapt wat er nodig is in het leven.
Je bent nog steeds haar moeder. Dat wil zeggen dat het niet alleen je taak is om te zorgen dat de kinderen het leuk hebben, eten wat ze willen, krijgen wat ze willen etc. maar dat je ze ook helpt om de weg naar volwassenheid te vinden.

tsjor

En vandaag kwam mijn ex bij mij

Kinderen zenuwachtig vooraf. Hadden hun kamer opgeruimd. Koffie gemaakt. Onwennige houding, wachtte netjes af. Toen eindelijk gingen ze naar boven. N boze blik en ingehouden woede bij t zien van de lamp die hij wilde. Toen verbazing over hoe ruim de kamer was. Of de bedden wel stevig waren (t zijn van die oude brocante twijfelaars). 'Alweer zo'n hotelkamer' ( hij vond ze blijkbaar groot). Kletspraatje over wanneer t huis gebouwd is en toen een lach ' t is n schitterend huis, dat wil ik ook wel'. Gek he dat ik na alles nog blij ben met de goedkeuring van mijn ex....
Verder durf ik niks te denken. Ik hou t bij mezelf. Weet dan wat ik heb.

Bijzonder hoor

Ik lees en leef ook al een tijdje met je mee. Ik vind dit wel een bijzondere ontwikkeling, na alles wat er gebeurd is. Weet niet of het positief of negatief is, de tijd zal het leren. Moeilijk hoor, om geen gedachten en verwachtingen erbij te hebben. En zo herkenbaar, dat je ondanks alles blij bent met de goedkeuring. En tegelijk zo naar, dat je dat blijkbaar nog steeds niet hebt 'afgeleerd'. Tenminste, zo voel ik dat.

Verder nog even on topic vwb je dochter: ik denk dat het misschien wel goed is om haar de uitspraak van de rechter te laten lezen. Zodat ze weet dat jij je houdt aan de afspraken, en dat alles wat ze extra krijgt ook echt extra is, en dat jij daar dus (veel) moeite voor moet doen.
Mijn zoon is inmiddels 16+, en volgens de mediator heeft hij dan recht op inzage (en ik geloof dat hij zelfs instemming moet verlenen) in onze financiële afspraken. Ik vind zelf instemming een beetje ver gaan, maar goed, inzage lijkt me heel goed, want de kinderen moeten zich ook realiseren dat wat vroeger financieel kon, nu niet meer haalbaar is. De inkomsten blijven hetzelfde, maar daar moeten nu wel 2 huishoudens van draaiende gehouden worden. Lijkt me inderdaad goed voor hun groei naar volwassenheid. Ik ben ook van plan om ze te betrekken bij de maandadministratie straks. Nu hou ik niks bij, er was geen noodzaak voor, er kwam genoeg binnen. Straks wordt dat anders, dus dat is een mooi moment om ze erbij te betrekken. Ook voor mezelf een soort stok achter de deur, want ik heb een vreselijke hekel aan alles wat met boekhouden te maken heeft .

Sterkte met alles, ik vind je een wijze krachtige vrouw.

Pennestreek

T doet me heel veel dat je dat zegt. Weet je dat? Dank je wel.

Ik wil wel aanhaken op t hetgeen je zei over zeggenschap van een 16 jarige over de financiële afspraken. Heb ik nog nooit van gehoord. Lijkt me ook stug. Wat als n 16 jarige gewoon zegt: mama moet dit betalen want dat kan ze best? En dat kan niet 'best'? Ik ervaar zelf dat kinderen best bijna volwassen kunnen zijn maar geen inzicht hebben in de kosten en reserveringen van een huishouden.
T moeilijkste is om nee te gaan zeggen tegen je kinderen. Of eigenlijk dat je nee zegt en ontdekt dat er dan een discussie komt dat dat de schuld is van een van de ex echtelieden. Dat vind ik moeilijk. Want dat is wat mijn kinderen zeggen; mama moet t betalen want het is anders niet eerlijk. Ik heb laatst weer eens een allimentatie wijzer ingevuld. Mijn bijdrage € 50,- per maand. Bijdrage door mijn ex € 520,- . En dan nog vind mijn kind t niet eerlijk dat vader meer betaald. Wat doe je dan?

inzicht geven kan best

Toen mijn oudste nog wat jonger was dan jouw dochter zei hij een paar keer dat ik "flutbaantjes" had en op papa's zak leefde. Ik heb hem toen inzicht gegeven in het gezinsbudget en de opbouw van de kinderalimentatie. En ook, dat papa het recht had om herziening aan te vragen via de rechtbank als het echt scheef was. Maar papa deed dat niet (zelfs niet later toen hij er wél een reden voor had).

Dat was erg verhelderend voor mijn zoon. Hij heeft me nooit meer een (ingefluisterd) verwijt gegeven op dit gebied.

Verhuiswagen

Nee, ik bedoelde nu, ten tijde van het maken van afspraken over de financiën. Hij heeft recht op inzage, en ik dacht dat hij ook instemming moet verlenen. Een soort controle zeg maar. Want het doel van de te maken afspraken over de financiën is dat de kinderen min of meer het leven kunnen blijven leven dat ze gewend zijn.

Tja, als je al inzicht hebt gegeven in hoe de verdeling hoort te zijn (namelijk zoals die nu is), dan zou het misschien inderdaad nog kunnen helpen als je haar inzage geeft in jouw eigen administratie. Wat komt er binnen, en wat moet daar allemaal van betaald worden? Er zijn natuurlijk heel veel dingen die kinderen niet zien. Als je een eigen bedrijf hebt en zo krap zit ga ik ervan uit dat jij je inkomsten en uitgaven keurig bijhoudt. Ga eens een avond met haar zitten kijken naar dat excelletje en pak je afschriften er ook echt bij. Op papier maakt het denk ik nog steeds geen indruk, maar als ze ziet dat aan het eind van de maand er een negatief bedrag overblijft, ook al doe je geen gekke dingen als uit eten in een sterrenrestaurant en eens per maand een weekend weg, dan valt hopelijk het muntje. Niet iedereen is een boekhoudkundig wonder (ik heb het nu ook over mezelf hoor ), dus misschien moet je het voor haar echt heel expliciet maken. Hoe naar je dat misschien ook vindt.

Ik snap het wel hoor, weer een 'gevecht', waar je eigenlijk geen energie voor hebt en waar je eigenlijk ook geen zin in hebt omdat je het gevoel krijgt dat je je weer moet verdedigen. Maar dit gaat je als het goed is 2 positieve dingen opleveren, namelijk geen gedoe meer over geld met je kinderen én je dochter leert er een belangrijke levensles door, namelijk niet iedereen kan het breed laten hangen maar vooral: je kunt alleen uitgeven wat je hebt. Heeft ze haar hele leven plezier van.

Pennestreek

je hoeft je kind helemaal geen inzage te geven in jullie onderlinge afspraken en goedkeuring al helemaal niet. Wat een raar idee van jullie mediator.

Bij 18 is het anders, want dan gaat de bijdrage direct naar het kind. Als het bij 1 van de ouders woont is dat al een bijdrage in natura, dan zou je eventueel nog een financiele bijdrage kunnen leveren als je inkomen veel hoger zou zijn als die van de ouder die direct betaald.

Het doel is idd de levensstandaard zoveel mogelijk te behouden. Maar dat kan natuurlijk lang niet altijd, 2 huishoudens zijn nu eenmaal duurder dan 1. Je hebt niet voor niets de voordeurdelersregeling bij de overheidsuitkeringen.

zou mooi wezen, wat een onzinnigheid

En Pennenstreek ik zou dat dus niet doen. Het gaat het kind namelijk niets aan. Ik zou hem ook niet betrekken in volwassen zaken en dat is wat financiele zaken zijn; daar belast je hem onnodig mee en je stelt jezelf onnodig kwetsbaar op.

Tegen de tijd dat iets hem aan zou gaan is het als hij
kinderalimentatie of iets in die geest op zijn eigen rekening zou krijgen. Dát gaat hem aan. De rest is privé.

Pennenstreek ps

Niet bij je eigen sores van maandlasten betrekken.
Je kunt best uitleggen dat je diverse kosten hebt zonder deze te noemen en dat het nu wat lastiger is omdat er twee huizen zijn. Laat hem gaan werken als dat kan, dan kan hij een eigen administratie leren voeren. Laat hem niet de nieuwe man in huis worden (klinkt wat zwaar op de hand, maar ik zie het vaker gebeuren met oudste kinderen, ze weten veel te veel).