U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Moet ik betalen Bijdragen aan kinderen na de scheiding.
Mijn dochter vraagt mij of ze geld mag, want ze gaat een dagje weg met vrienden en vader geeft haar zakgeld en vader vind dat ik dan maar de treinreis moet betalen. Het is op de dag dat dochter niet bij mij is. De rechter heeft destijds al berekend dat ik financieel niet draagkrachtig genoeg ben om alimentatie af te dragen. Ik krijg overigens ook niks van mijn ex, omdat hij geëist heeft dat de kinderen door de week bij hem wonen.
Het is trouwens al t tweede bedrag wat me in een week gevraagd wordt. Ik betaal alles voor de kinderen als ze bij mij zijn, maar is t raar als ik niet telkens mijn portemonnee wil trekken voor dingen die bij vader worden besloten en gedaan? Ik heb ook geen geld hiervoor, ben grote bedragen aan het aflossen elke maand (vanwege de scheiding). Ondanks de scheiding die nu helemaal afgehandeld is, blijft hij geld vragen. Hij snapt gewoon echt niet dat ik hier niet op een grote zak geld zit of zo. Iemand tips, en vooral hoe vertel ik t aan dochter? Ik wil niet dat ik weggezet wordt als die slechte moeder die niets betaald....er zijn al genoeg slechte verhalen over me verteld.....
Om de schuldige aan te wijzen
T bekruipt me opeens dat een ouder kind inzage en beslissingsbevoegdheid geven in de financiële afwikkeling ook een manier kan zijn om medestanders te krijgen in 'hoe jij denkt dat t zou moeten zijn'. Zo van ' kijk dit is wat ik moet betalen en die ander betaald te weinig, wat is dat slecht '
Ik ben t uitvoerig eens met Parka dat je kinderen en ook bijna volwassen kinderen niet moet betrekken in de financiële afwikkeling en al zeker geen zeggenschap moet geven.
Mijn ex deed en doet dat ook. Hij verteld de kinderen hoe hij t ziet en mijn kinderen hebben te weinig inzicht in de situatie om in te zien dat t verhaal rammelt. Resultaat; oh die moeder is zooo slecht want ze heeft heel veel geld en betaald niks! Kinderen in verwarring want wie spreekt de waarheid. Zondebok aanwijzen aan de orde van de dag.
alleen inzage
Ik zou dus wél inzage geven als kind continu wordt voorgelogen over mijn financiële situatie, en dan heel zakelijk: kijk, dit komt binnen, dit gaat eruit. Maar natuurlijk geen beslissingsbevoegdheid en zeggenschap.
In ons geval smoorde dat de door vader gevoede ontevredenheid in de kiem. Waarbij ik ook nog zalvend heb gezegd dat vader natuurlijk geen inzage had en zich daarom misschien een beetje had vergist, dat kan gebeuren, toch?
Inzage
inzage doe ik nu al bij mijn dochter van 11 gewoon om te laten zien wat er allemaal bij komt bij een huishouden. Niet in detail, en niet elke maand maar zo een paar keer per jaar komt het wel tersprake. Ik doe de administratie meestal aan de eettafel als zij haar huiswerk doet.
Wat moet je betalen, hoeveel blijft er dan over voor andere dingen. Wat vind jij belangrijk, wat zou zij doen. Gewoon als onderdeel van de financiele opvoeding.
Ik laat dus ook zien wat haar vader voor haar betaald.
Ik geef wel aan dat dit informatie is die je niet deelt met iedereen. Maar wel binnen je gezin omdat je dan weet dat vragen wel kan, maar niet altijd alles kan.
We hebben ook de bijstandsnorm er bij gehaald, nou daar was ze toch wel van onder de indruk. En motiveerde haar weer om nog meer geld in te zamelen voor de voedselbank en om zuiniger met haar spullen te doen.
goede tip en goed gevolg
Ik wil jullie danken door jullie aanmoedigingen om mijn bijna volwassen kind inzicht te geven in de financien om zo de lucht te klaren mbt wie hoeveel te besteden heeft en wie wat moet betalen na een echtscheiding. Ik heb haar mijn rekening via de bankieren-app laten zien en uitgelegd wat het allemaal voor bedragen zijn. Zo van; dit komt er binnen elke maand, en dit, dit en dit moet ik er van betalen en dan jullie vaste bijdrage (zakgeld) en dan blijft er dit nog over (en dat is echt heel weinig) Ook uitleg gegeven dat ik tijdens de scheiding heel lang onder druk maar alles betaald heb zodat de situatie niet escaleerde en dat ik daardoor in de schulden ben gekomen. Het gezicht van mijn kind betrok meer en meer en toen zei ze zacht 'ik wist niet dat het zo erg was, want ik had eerst de indruk dat je gewoon vond dat papa maar moest betalen. Dat vond ik eerst he......maar ik zie nu dat het anders is'
Heb ook aangegeven dat als er iets extra's komt, dat dan van mijn vriend of van mijn ouders komt. En dat we alles betalen wat nodig zi als ze hier zijn. Maar dat het niet zo kan zijn dat mijn vriend zlef allimentatie betaald aan de moeder van zijn kinderen en ook nog geld meegeeft als mijn kinderen bij hun eigen vader is. Dat begreep ze goed.
Ze lijkt me nu eindelijk een beetje te geloven (eerst stapje) en dat is zo belangrijk voor me! Ze was vrolijk en gezellig daarna en ik kon haar ook nog zeggen dat ik hoop dat het in de toekomst beter gaat en dat ik haar altijd zal proberen te helpen. Ze gaf me toen een kus en een knuffel. We gaan nog vaker samen financien bekijken want volgend jaar gaat ze hopelijk studeren! Samen leren wat er dan allemaal op je af komt. Nogmaals dank.
Nogmaals bedankt hier, had dit nooit gedaan zonder jullie advies.
Vehuiswagen
Wat ongelooflijk fijn, ik zit hier te stralen voor je!
wat goed
soms is openheid gewoon even nodig.
Fijn voor jullie. En leuk om samen het pad van de financien te ontdekken.
Wat fijn Verhuiswagen
Ook belangrijk voor haar om te leren dat ieder verhaal twee kanten heeft.
Fijn
Oh Verhuiswagen, wat ben ik blij voor jou dit te lezen (ik word er zelfs een beetje emotioneel van). Wat een fijne ontwikkeling. Wat gun ik jou dit. Xxx
Mooi zo!
He, wat fijn zo'n positief bericht! Compliment ook voor je dochter, dat ze zo open met je heeft kunnen praten en dat ze ondanks de boodschap wel gezellig was. En net als Ff zo ben ik ook wat emotioneel. Wat fijn voor je dat er dingen in positieve zin aan het veranderen zijn. Eindelijk!
Kleine stapjes, maar wel in de goede richting. Hopelijk gaat het nog lang zo door!
@Parka
Ik krijg het gevoel dat je me verkeerd begrijpt. Gelukkig heb ik geen sores (financieel dan) waar ik mijn kind bij mij zou moeten/willen betrekken. En waar hij naar mag kijken is de financiële onderbouwing van het convenant. Zodat hij weet dat zijn vader en ik de zaken eerlijk en voor beiden leefbaar hebben geregeld. Geen instemming, en ook geen inzage of instemming in de financiën als we straks uit elkaar zijn.
Verder is werken voor hem geen optie op dit moment, al zou ik dat nodig vinden. Des te belangrijker is dat ik de financiële opvoeding op een andere manier vormgeef. Dat zou dus kunnen zoals ik aan Verhuiswagen schreef, en wat zij ook heeft gedaan, af en toe samen kijken naar wat er binnenkomt en wat er zoal uitgaat, en of er dan wat overblijft of niet. Lijkt mij voor een 17-jarige niet gek, dat hij daar enige weet van heeft. En natuurlijk ga ik mijn uitgaven niet aan hem verantwoorden. Of hem opzadelen met sores. Maar ik heb dit zelf van huis uit niet meegekregen, en dat ervaar ik nu wel een beetje als een handicap.
Begrijp het wel
Maar dat kan ook met fictieve bedragen. Bij Verhuiswagen liep het mis. Dan is verduidelijken op de plaats.
Waarom zou hij moeten weten of het eerlijk is? Wat is eerlijk? Wat moet hij met die informatie? Het is jullie scheiding, niet de zijne, dat is wat ik bedoel. Het convenant is van jullie samen, dat kun je ook kort en bondig samenvatten alszijnde jullie afspraak en dan hoeft hij niets in te zien.
Verhuiswagen@ wat fijn zeg en wat moet dat een fijn gevoel geven.
Top!!