U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Moeder weigert opvang kinderen
Hallo allemaal!
Na wat zoeken naar gelijkaardige situaties maar niets te vinden, probeer ik hier als stille meelezer ons verhaal eens te vertellen.
Sinds begin 2013 zijn mijn vriend en de moeder van zijn toen net 1-jarige dochters uit elkaar. In augustus 2013 leerde ik mijn vriend kennen en nam ik er als 18 jarige zijn lieve kindjes maar al te graag bij. Op dat moment verbleven de kinderen 7 dagen bij hun mama en 7 dagen bij ons. Vrijdagavond was de wisselmoment. Moeder heeft van aan het begin mij prima aanvaard als stiefmoeder.
De kinderen stonden op dat moment al ingeschreven in de school van hun geboortedorp, waar zowel wij als hun moeder woonden. Zij ontmoette ook al snel iemand anders en alles liep in principe oké, al viel het al snel op dat zij vaak kinderen bij ons pas op zaterdag kwam ophalen (zo kon ze elke week op vrijdag zeker op stap gaan) en ze vaak al vroeg naar ons terugbracht. Het gebrek aan hygiëne bij hun moeder werd al snel duidelijk: hetzelfde ondergoed een week lang aanhebben, met hun kleren slapen zodat moeder ’s morgens wat langer kon blijven liggen, ongewassen, uitslag…). Als ze weer naar haar moesten gaan, schreeuwde een van de kinderen steeds en wilde ze ons niet loslaten.
De grote problemen begonnen echter naar aanloop van een nieuwe school. Moeder had problemen met haar lief en kwam niet veel later iemand anders tegen, die 40 km verderop een woning had. Ze verhuisde naar hem na een slaande ruzie met haar ex (wij moesten daar met spoed de kinderen gaan weghalen en vervolgens zijn ze onafgebroken 3 weken bij ons gebleven).
Eens daar wonende, begon de moeder te eisen dat de kinderen daar naar school zouden moeten gaan. Ondertussen had ze de kinderen ook bij haar ten laste genomen & ontving ze de kinderbijslag.
Met een lading aan sms’en van haar, dreigementen en met het ‘de rechter beslist steeds in het voordeel van de moeder’-blok aan ons been hebben we ons uiteindelijk tot een advocaat gericht. Kinderen zijn ondertussen schoolgaand in ons dorp.
De rechtbank stelde een bemiddeling voor tussen moeder en vader. Zij kwamen wonderwel tot een vrijwillig akkoord langs beide kanten: kinderen 9 dagen bij vader, 5 dagen bij de moeder (op twee weken gezien: van vrijdagavond tot woensdagmorgen bij mama, van woensdag morgen tot een week later vrijdagavond bij papa). Wij natuurlijk ongelofelijk blij, maar toen vonden we het al vreemd dat moeder er vrijwillig mee akkoord ging om de kinderen minder bij haar te hebben. Al bij al kreeg zijn nog het grootste deel van de kinderbijslag omdat ze weinig uren werkte per week en naar eigen zeggen anders niet rond kwam. Elke maand moest ze een stukje van de kinderbijslag aan ons storten. Maar goed, geld was niet onze prioriteit.
Lang heeft dat toch niet lekker gelopen. Moeder bracht haar kinderen amper naar school (52 dagen afwezig). Moeder stortte haar deel van het geld niet en gaf het uit aan haar eigen kledij terwijl kinderen rondliepen met Duck tape aan hun schoenen (ja, wij hebben meermaals onze kleding/jassen/schoenen met haar meegegeven, maar zagen die nooit meer terug).
Op een gegeven moment maakte ze weer kletterende ruzie met vriend nummer 2 en zijn we de kinderen in allerijl daar gaan ophalen. Moeder bewerkte onder de ogen van de kinderen de wagen van haar vriend met een hamer.
Wij zouden de kinderen twee weken bijhouden tot haar ex bij haar vertrokken was, maar twee weken werden 3 onafgebroken maanden, onder het mom van ‘het is niet veilig thuis, mijn ex is er nog’. Ze is haar kinderen 2x 2 uurtjes komen bezoeken. Omdat 2 van de drie maanden in de zomervakantie vielen en de buitenschoolse kinderopvang al vastgelegd was, zaten mijn vriend en ik dus dik in de shit, in allerijl bij familie opvang geregeld en elke dag de kinderen ergens elders naar toe gebracht.
Het erge van al was, dat we via via haar Facebookprofiel konden volgen. Daarop zagen we dat ze een nieuwe vriend had aan de start van die 3 maanden en dat ze sindsdien plezierreisjes maakte. Het kindergeld spendeerde ze daaraan, ze betaalde ons niet en de kinderen zagen hun moeder niet. Gelukkig waren ze nog klein en beseften ze het niet.
Wij, genoeg hebbende van al dat gedoe, stapten opnieuw naar de advocaat. Een nieuwe rechtszaak leidde ertoe dat wij alle financiële voordelen hadden en de verblijfsregeling tot hun 12 jaar ongewijzigd bleef. Opnieuw ging moeder hiermee vrijwillig akkoord.
De kinderen hebben ondertussen 3 vriendjes gekend, waarvan zij er al 2 ‘pappie’ moesten noemen, best verwarrend.
De volledige verblijfsregeling was uitgestippeld en moeder ziet haar kinderen slechts 1 weekend op twee, maar toch slaagt ze er telkens in nét op weekend te gaan in een weekend dat de kids bij haar zijn, of nét een reis gepland te hebben gedurende dat weekend terwijl dat perfect in een kinderloos weekend zou lukken. Wij houden de kinderen dan 'noodgedwongen' bij (al zitten wij er natuurlijk niets mee in om de kids bij te houden, alleen klopt dat vaak niet met onze planning).
Moeder en vriend 3 werken in shiften, de een de vroege, de ander de late en op die manier slagen ze erin de kinderen naar school te brengen (ze gaan nu wél regelmatig).
Op dit moment, de kinderen zijn bijna 5, staat de derde vriend echter op het punt om weg te gaan bij hun moeder. Doordat ze in shiften zal blijven werken, zal ze vanafdan de kinderen niet meer kunnen ophalen van school. De kinderen zullen vanaf december (dan is haar vriend niet meer daar) dus slechts elke 2 weken een weekendje daar naartoe gaan. Geen probleem voor ons, wij hebben liever dat de kinderen bij ons zijn dan bij haar.
Zoals elk jaar wordt er een jaar van tevoren een verblijfsregeling afgesproken, maar moeder houdt zich hier niet aan. Telkens komt er wel iets tussen (en dat is altijd wel iets waardoor zij de kinderen nog minder heeft) en dat maakt voor ons zaken onmogelijk om te regelen.
Probleem is nu dat er de kinderen in de kerstvakantie een week bij haar zijn. Ze hoeft de kinderen dan niet naar school te brengen, dus wij zien geen probleem. Maar nu zegt ze dat ze geen verlof gaat nemen op haar werk (dat verlof neemt ze deze maand op op dagen waarop de kinderen niet bij haar zijn) en dat de kinderen maar bij ons moeten blijven. Ook wij kunnen geen vakantie meer nemen en hadden enkel voor de dagen waarbij de kinderen normaal gezien bij ons waren, opvang geregeld.
Ze zou naar eigen zeggen geen opvang kunnen regelen bij haar familie (kids zouden daar dan moeten blijven slapen en als ze hen wil bezoeken zou het haar ‘te veel geld kosten aan benzine’). Ze heeft op alles een antwoord klaar en mijn vriend en ik weten echt niet meer wat de mogelijkheden voor ons zijn.
Onze advocaat sprak steeds van ‘jullie zouden de kinderen eigenlijk gewoon daar moeten afzetten en haar haar plan moeten laten trekken’, maar het probleem is dat we dat niet over ons hart krijgen. We weten waartoe moeder in staat is, vorige keer postte ze op Facebook een oproep tot babysitten aan al haar vrienden en de eerste de beste die zou reageren, ervaring of niet, zou op de kinderen mogen letten. Wij hebben die post gelukkig op tijd opgemerkt.
Op dit moment verloopt het contact ook gewoon goed, maar mijn vriend en ik hebben genoeg van het toegeven en steeds moeten vergooien van al onze plannen. Moeder is echter erg opvliegend en ik vrees voor het goede contact als wij niet aan haar gaan toegeven. Heeft er iemand goede raad voor ons?
Alvast respect voor het lezen van deze lap tekst. 
Groetjes,
Storrri
Geen idee waarom jullie nog willen dat de kinderen daar heen gaan. Gezien de beschrijving zou ik gaan voor een bezoekregeling van moeder waarbij ze zo nu en dan de kinderen bij jullie opzoekt. Het lijkt me voor de kinderen niet veilig om daar te zijn.
advies
Ga ervan uit dat de kinderen voortaan voorgoed bij jullie zijn en organiseer daar jullie leven omheen. Niets meer verwachten van moeder, maar wel proberen om de kinderen wel contact met haar te laten houden, maar dan meer in de vorm van korte bezoekjes.
Heel triest voor de kinderen zo'n moeder, dus bied ze vooral een warm nest bij jullie, waar ze altijd 24/7 meer dan welkom zijn.
Mja...
Moeder eist helaas - rechtstreeks tegen al haar acties hierboven omschreven in - dat ze de kinderen toch op z'n minst op de dagen waar ze recht op hen heeft bij haar wil hebben. Tenzij dat voor haar (door reisjes e.d.) anders uitkomt, natuurlijk. (?? :') )
Het is op dit moment niet zo dat ze 'slecht' is voor haar kinderen. Ze houdt van hen, absoluut. Ze doet 'haar best'... Maar ze heeft nooit haar kinderen op de eerste plaats kunnen zetten. Hygiëne is nog steeds aan de mindere kant, maar met het beperkte aantal dagen dat de kinderen daar vertoeven blijft de "schade" ook beperkt.
Op dit moment lijken de kinderen hier allemaal nog weinig besef van te hebben. Als wij zeggen dat ze nog een weekendje langer bij ons mogen blijven, is dat allemaal prima.
We vrezen echter voor later. Wij zullen hen niet vertellen wat voor iemand hun moeder is, dat zullen ze - spijtig genoeg - vanzelf snel genoeg ondervinden. We kunnen op dit moment het enkel heel erg vinden voor hen, voor het hebben van zo'n moeder. Het is ook absoluut niet de bedoeling om hen helemaal af te schermen van hun moeder, het is én blijft hun moeder, maar ze verdienen zoveel beter. 
Het probleem (en vooral onze bron van stress) is vaak ook dat als we ons leven proberen regelen naar dat de kids altijd bij ons zouden zijn, de buitenschoolse kinderopvang daar een moeilijke schakel in vormt.
Je reserveert de plaatsen in de opvang en als je de plaatsen toch niet nodig blijkt te hebben, dan moet je minstens 7 dagen op voorhand verwittigen.
Zo niet, betaal je per dag die je gereserveerd hebt en waarop je kids er niet zijn (vanzelfsprekend) een boete.
Stel dus: wij reserveren voor de zekerheid alle dagen van de vakantie voor de kinderen. De helft van de dagen verblijven ze normaal gezien bij hun moeder, maar 'je weet maar nooit'. Als wij niet 7 dagen op voorhand verwittigen dat de kinderen niet naar de opvang komen, dan betalen we sowieso een boete.
Als we die boete willen vermijden, dan verwittigen wij 7 dagen op voorhand dat de opvang niet doorgaat omdat hun moeder ons vertelt dat ze opvang lijkt te hebben voor hen en dat ze naar haar kunnen komen.
Moeder is echter van de 'last minutes' en beslist soms 1 of 2 dagen op voorhand dat het 'toch niet zal lukken'. En dan hebben we niemand om de kinderen op te vangen en jammer genoeg zijn onze werkgevers niet zo flexibel... We voelen ons een beetje 'puppets on a string'.
Geld en andere contacten
Toch maar die opvang regelen en die "boete" voor lief nemen.
En zijn er geen opa's en oma's of andere mensen waarmee je flexibeler afspraken kunt maken?
Het probleem zal binnenkort vanzelf al steeds kleiner worden, omdat de kinderen steeds makkelijker ook bij vriendjes zullen kunnen gaan spelen en logeren.
Probeer nu al goede contacten aan te knopen met ouders van vriendjes. En laat vriendjes royaal bij jullie spelen en logeren als dat kan, dan bouw je goodwill op voor als je het nodig hebt. Als je ouders beter leert kennen, leg dan de situatie uit.
Hier ook een ouder die onvoorspelbaar was en onverwacht vanwege zijn eigen innerlijke dynamiek kon afhaken. Dus was ik permanent beschikbaar, ook als ze bij de andere ouder waren. Dat was geen moment om even zelf leuk weg te gaan, maar je blijft beschikbaar.
Overigens betaalde ik ook altijd de kinderopvang voor de volledige tijd waarbij de kinderen vanwege hun eigen innerlijke dynamiek nog weleens uitvielen en dan naar familie gingen. Je kunt dat niet financieel voor zijn.
Boete?
Ik heb nog nooit gehoord dat je een boete moet betalen als je kinderen onverwacht niet komen, terwijl je wel betaald. Dat lijkt me juist makkelijker voor de opvang. Wel betaald en minder kinderen bij een zelfde hoeveelheid leiding.
Natuurlijk laat je het even weten of ze niet komen als ze wel verwacht worden, maar verder heeft dat hier nog nooit consequenties gehad. Als je maar betaald.
Niet-gescheiden ouders
Niet-gescheiden ouders hebben natuurlijk een vergelijkbaar probleem: zij moeten ook met zijn tweeën fulltime opvang regelen, en naar mate de kinderen ouder worden komt daar in de vakantie steeds vaker wat tussen: kind wil niet naar opvang, wil liever naar opa, wordt door vriendje uitgenodigd, wordt ziek, etc. Daar moet je dan ook een oplossing voor zien te vinden of de gereserveerde dagen doorbetalen (boete vind ik een gek woord, je krijgt geen geld terug).
Alleen is jouw positie anders, het zijn jouw kinderen niet en je bent jong, dat lijkt mij heel wat, om dan zo kinderen te krijgen, maar dat is een andere kwestie.
Bespreek het ook eens met de bso, misschien kunnen ze in jullie geval flexibeler zijn. Onze bso is in de praktijk behoorlijk flexibel.
Vraag of je de vakantiedagen op het laatst zou kunnen boeken, of er misschien in de praktijk altijd wel nog plaatsen vrij zijn.
Bij neerleggen
Die 'boete' is inderdaad het toch betalen, ook al komt het kind niet.
Ik kan me absoluut inbeelden dat niet-gescheiden ouders dit fulltime moeten voorzien, vanzelfspreken. Verschil is wel dat zij tenminste dan telkens weten waar ze precies aan toe zijn. Een kind dat niet naar de opvang wil gaan, prima. Maar een volwassen persoon die er telkens voor zorgt dat jouw geld de vuilbak in beland (en het gaat niet om het geld, het zal ook niet veel zijn, but still), en daar helemaal het 'kwaad' niet van lijkt in te zijn... Dat lijkt me inderdaad toch nog iets anders.
Enige optie blijkt dus te zijn om ons hierbij neer te leggen & ons telkens aan te passen aan haar. Will do, ik denk dat dat de enige optie zal zijn om ons hier zo min mogelijk druk in te moeten maken.
Respect
Voor wat ik lees; knap hoe jullie het doen en vooral hoe liefdevol over de kinderen en behoorlijk respectvol over de moeder wordt geschreven. Qua toon of voice zit je op dit forum in de stief top tien als je het mij vraagt.
Dan on topic: ik ben ook stief, mega lang al. In ons geval heeft moeder inmiddels tien (ja tien) heren aan de kinderen voorgesteld, samenwonen, trouwen, scheiden, nieuwe halfbrusjes, stiefbrusjes, ex stiefbrusjes, helaas hebben we het allemaal langs zien komen. Op dit moment is het gelukkig rustig, ze lat met een relaxte man zonder kinderen, het voelt rustig nu, gelukkig. Ik vertel je dit om je een beetje een idee te geven vanuit welk perspectief ik schrijf.
Ik probeer twee stromen gescheiden te houden: wat het beste is voor de kinderen en hoe ik omga met alle neveneffecten. Want ook al ben ik intussen behoorlijk geoefend in het over mijn eigen schaduw heen springen in deze, af en toe kan het flink onder mijn huid zitten dat mijn leven verweven is met iemand die zo nadrukkelijk voor zichzelf blijft kiezen met gevolgen voor ons gezin.
Dus.... concreet: van meet af aan zijn wij ingeregeld op fulltime kinderen over de vloer. In jouw geval misschien met (een cordon van) oppassen in de achterwacht. Ons motto is altijd: hier zijn ze altijd welkom en weten ze waar ze aan toe zijn. Nu in de pubertijd is dat iets anders dan bij kleuters hahaha maar t werkt nog steeds zo.
Voor het andere aspect heb ik een goede vriendin en mijn zus die weten dat ik af en toe moet spuien. Dat ik even tegen iemand moet zeggen dat ik ervan baal dat zij twee weken op wintersport gaat met een nieuwe auto terwijl ze ons (aantoonbaar) nog €4000 schuldig is maar zielig heeft gezegd dat ze het niet kan terugbetalen omdat er anders geen winterjassen voor de kinderen zouden zijn. Om dus een paar maanden later dit te doen. Zucht. De goede verstandhouding voorop, de kinderen niet laten merken voorop, voor ogen houden dat het allerbelangrijkste liefde is, het goed hebben met elkaar, dat dat rijkdom is en we dus stinkend rijk zijn :)
Bedankt
voor het compliment, Steffi
Het doet goed om een gelijkaardige situatie te treffen. Een prima tip, die twee stromen: Wij willen voor hen inderdaad een warm nestje zijn. Ze zijn hier altijd welkom en we willen dat ze bij ons met alles terecht kunnen. Stabiliteit, structuur, belangrijk voor kinderen.
Mijn vriend is een complete chaoot als het op dingen regelen aankomt. Ik daarentegen ben meer een controlefreak...
Hij communiceert met de moeder, maar alles wordt onder ons grondig besproken, ik ben zowat degene die elk jaar de verblijfsregeling opstelt naar het vonnis. Een kalender met kleurtjes en alles, die doorgestuurd wordt naar de moeder. Haar reactie... "Oké, maar ik zie wel als het zo ver is."
Zal een beetje loslaten worden dus, vooral voor mij.
Storrri
"Ik kan me absoluut inbeelden dat niet-gescheiden ouders dit fulltime moeten voorzien, vanzelfspreken. Verschil is wel dat zij tenminste dan telkens weten waar ze precies aan toe zijn."
Nee, er kunnen genoeg andere onverwachte dingen tussenkomen.
"Een kind dat niet naar de opvang wil gaan, prima. Maar een volwassen persoon die er telkens voor zorgt dat jouw geld de vuilbak in beland (en het gaat niet om het geld, het zal ook niet veel zijn, but still), en daar helemaal het 'kwaad' niet van lijkt in te zijn... Dat lijkt me inderdaad toch nog iets anders."
Ik kan me voorstellen dat je kwaad bent door de situatie. Het is ook geen fijne situatie.
Maar probeer je kwaadheid op moeder te scheiden van het praktische probleem. Het praktische probleem is net zo groot als alle ouders met kinderen hebben.
Maar daar komt bij dat jij er als niet-moeder misschien geen zin in hebt en dat jullie kwaad zijn op de moeder.
"Enige optie blijkt dus te zijn om ons hierbij neer te leggen & ons telkens aan te passen aan haar. Will do, ik denk dat dat de enige optie zal zijn om ons hier zo min mogelijk druk in te moeten maken."
Nou, mijn tip om met de bso te gaan praten is er ook nog. Omdat kind als puntje bij paaltje kwam bijna niet meer in de vakantie ging en wij dat ook zonde van het geld vonden, hebben we de vakantie-opvang stopgezet en vragen nu kort van te voren of kind dan-en-dan in de vakantie kan komen. Bij ons werkt dat. Wij wisten natuurlijk al voordat we dat zo regelden dat de bso heel flexibel was geworden en dat er bijna altijd nog een plaatsje vrije was.
Ook het zorgen voor andere achtervang is een oplossing waar je nog niet op bent ingegaan.
Voorlopig lijkt bij jou de boosheid te overheersen.
Onverwachte dingen
"Nee, er kunnen genoeg andere onverwachte dingen tussenkomen."
Geen onverwachte dingen die veroorzaakt worden door iemand die zijn verantwoordelijkheid normaal gezien hoort de nemen.
Bovendien ben ik van mening (maar dat is opvoeding natuurlijk), dat als wij met de kinderen afspreken dat ze op dié dag naar de bso gaan en op dié dag naar hun grootouders, dat dat dan ook zo op die manier gebeurt, buiten wanneer ze ziek zijn. Overigens hebben wij het probleem van 'genoeg onverwachte dingen die tussenkomen' zelf nog niet echt meegemaakt, hoewel wij al vaak genoeg beroep deden op de bso. Als je een week op voorhand kan afzeggen, vind ik dat tijd genoeg. Behalve wanneer je niet weet of je op iemand kan rekenen of niet.
Op dit moment rest er geen boosheid naar de moeder toe, het zijn meer frustraties omdat je nooit weet waar je aan toe bent.
Je tip om met bso te gaan praten is ook de eerste actie die wij ondernomen hebben. In een gemeente waarin opvangplaatsen beperkt zijn en mensen urenlang op voorhand hun campingstoeltje aan de inkom plaatsen wanneer er inschrijvingen zijn voor vakantieperiodes, is er echter weinig ruimte tot uitzonderingen. En als zij dit zouden moeten hanteren voor elke gescheiden ouder met onze problematiek, wel ja...
Achtervang is een prachtige oplossing die wij in noodsituaties al vaak aangewend hebben.
Boos
Tja, de kwaadheid spat van het scherm af. Begrijpelijk, maar ga het niet ontkennen.
Bij onze bso kon je vroeger alleen een abonnement inclusief vakantie nemen. Je betaalde een alles in één prijs. Ging kind in de vakantie iets anders doen, dan betaalde je dus ook door.
Ik snap dat je baalt van de gehele situatie.
Maar ik vind dat je zeurt over de bso.
akka/zeuren over bso?
ik vind dat ze niet zeurt over BSO, ik vind dat jij niet snapt dat elke BSO anders is.
Hier had men de oplossing dat je best een extra onverwachte BSO middag kon verkrijgen, maar dan tegen meer geld. En dat is prima, want dan kun je dat dus 'incalculeren'.
Maar als bso dat uit commerciële overwegingen of uit betrokken overwegingen niet doet dan valt er niets te regelen.
Dus misschien kun je wel met studenten/buurmeisjes een standby regeling treffen, als het met de BSO niet kan. Regel voor die weken dat je sowieso 2 euro per uur betaalt dat de oppas zich beschikbaar houdt tussen 15 en 18 uur. En zeg 6 euro per uur als de kinderen er echt zijn? Zoiets?
gr Angela
Achterwacht
Ik begrijp heel goed wat je zegt. Als je ervan uit gaat dat de kinderen gewoon altijd bij jullie zijn, heb je toch niet echt een groot probleem? Elke dag BSO indien nodig en gaan ze niet, even melden dat een kind niet komt, want hij/zij bij vriendje/vriendinnetje/oom/tante/opa/oma spelen. Niet druk over maken, het is maar tijdelijk. Ze zijn al 5, nog 6 jaar en dan willen ze waarschijnlijk niet meer naar opvang.
Echt in elk gezin komen genoeg dingen voor die niet voorzien waren. Wees flexibel daarin. Zorg voor achterwacht en het liefste verschillende adresjes. Ook daar komt het weleens niet uit.
Je geeft zelf al aan: moeder houdt van ze. Houd dat gevoel vast. Laat die ruimte er blijven. Op die manier is het voor de kinderen ook behapbaar.
wat ik lees
is dat jij met je karakter, noden etc heel lastig past in dit pakketje.
Jij hebt graag alles 'goed geregeld', organiseert graag alles goed.
En hierin kom je jezelf genadeloos tegen want dit kun je niet managen, dit pakketje laat zich niet organiseren.
Je frustratie richt zich nu volledig op ex. Ik denk dat hoe meer jij wil structureren hoe meer zij in een kramp schiet, en daarmee alle kanten op.
De ex -is- chaos. Een wolk van chaos. Hoe graag je dat ook wilt controleren, het gaat je nooit lukken. Sterker nog, jullie komen steeds meer to elkaar te staan en dat zal eea wellicht verergeren.
(ik kan me zo voorstellen dat moeder zich steeds meer een waardeloze ouder voelt en meer op jullie gaat leunen)
Maar. Je hebt toch echt voor deze man gekozen. Die ervoor gekozen heeft met die vrouw kinderen te nemen. Over verantwoordelijkheden gesproken..
Pittig!
Ik kan me heel goed voorstellen dat jullie hiervan flink balen. Het is een heel lastige situatie, en het lijkt of jij en de vader van de kinderen er alles aan doen om het voor de kinderen zo goed mogelijk te regelen. Respect daarvoor!
Blijft staan dat het wel erg vervelend is dat jullie er af en toe op rekenen dat de kinderen bij hun moeder zijn en dat dan blijkt dat ze daar niet kunnen zijn. Op de keuzes van moeder in deze hebben jullie echter geen invloed. Dus ik denk dat de enige oplossing is dat jullie je verwachtingen aanpassen aan de realiteit: ga ervanuit dat de kinderen altijd bij jullie zijn, regel dus ook altijd bso of andere opvang voor ze en zie alles wat moeder doet als 'extra'. In het ergste geval moet je af en toe bso betalen terwijl ze daar geen gebruik van maken. Vervelend maar niet onoverkomelijk. Er gewoon op rekenen dat je dat geld kwijt bent en er verder niet teveel meer over nadenken lijkt mij de beste optie naar optimale samenwerking met de moeder van de kinderen en zo veel harmonie als mogelijk.
Succes!
Wat ben ik het niet eens met wat Blom zegt en wat Paddington zegt zeg.
Ik vind dat TS wél past in het geheel. Waarom? Omdat ze heel veel van de kinderen houdt en bereid is daar concessies voor te doen. En dat, dat is echt het allerbelangrijkste. En dat lukt meer stiefouders niet dan je wilt weten en wordt door sommigen echt onvoldoende gewaardeerd en gezien. Ja, ze koos voor een man met bagage maar ze kon onmogelijk dit voorzien.
En wat paddington zegt 'ze zijn al vijf, nog maar zes jaar te gaan' vind ik echt onzin. Hoezo 'maar' zes jaar? Dat is een enorm belangrijke periode voor de kinderen, is een significante periode in een mensenleven. Het is onredelijk om te verwachten dat stiefouders voor zo'n periode zichzelf ontkennen, daarmee doe je ook de kinderen tekort. Die mogen van hun opvoeders leren wat het betekent om mens te zijn.
Goh Steffi
Wat lees jij mijn post anders dan ik het bedoel.
Met nog maar 6, doel ik op de BSO. Dat duurt nog maar 6 jaar. Vanaf een jaar of 11 hoeft TS zich niet meer druk te maken over een BSO die betaald is en niet wordt afgenomen.
Natuurlijk is het voor de kinderen fijn dat ze een zo te horen fijne stiefmoeder hebben. Dat moet ze in mijn ogen ook blijven. Wat wel is, is dat TS zich moet neerleggen bij het feit dat moeder is, zoals ze is. TS kan haar niet veranderen, als ze het wel gaat proberen heb je kans dat de situatie bergafwaarts gaat.
Dus Steffi je vult in allerlei zaken in die in mijn ogen helemaal niet in mijn post aan de orde zijn gekomen.
keuze
Net zoals anderen aanraden, zou ik voor de toekomst voor opvang niet op de moeder rekenen, maar zelf opvang voorzien. Dat is dan jammer van het geld als het voor niets is. Volgens mij is dit in Vlaanderen, waar je inderdaad vaker per dag betaalt. In Nederland is het heel gebruikelijk dat je voor opvang betaalt die je niet gebruikt. Bij onze bso maak je een keuze: 12 weken opvang (alleen vakantie), 40 weken (alleen schoolweken), 48 weken (gaat uit van het minimale verlof voor de ouders van 4 weken) of 52 weken. Voor die keuze betaal je dan, ook als je kind minder komt dan dat aantal weken. Het is een keuze die je maakt. Ik zou kiezen voor betalen en dan geen stres hebben. Je kunt ook anders kiezen. Ik hoop wel dat het nu voor de kerstvakantie nog is gelukt om iets te regelen!
en eigenlijk
kan dit toch niet als een verrassing komen?
Dit is gewoon meer van hetzelfde.
Het is tot nu toe altijd zo gegaan: moeder laat het afweten en jullie vangen op.
Wat maakt dat je nu verwacht had dat het anders zou lopen?
Omdat jullie het zat zijn? Zo werkt het toch niet?
Ik zou blij zijn (voor de kinderen) met elk leuk contact met moeder en verder niets meer verwachten. Nu is er geleur met de kinderen, pas op, dat gaan ze op hepaald moment heus wél meekrijgen.
Controle
Je kunt er behoorlijk wat controle over hebben. Zelf.
Ik ging gewoon uit van fulltime beschikbaarheid. Gelukkig had ik de mogelijkheid op mijn werk om zonodig tussendoor, zelfs acuut, te kunnen reageren op een crisissituatie met een kind. Werk was ook dichtbij huis en school. En als ik zeker wist dat ik dat niet zou kunnen, er zijn wel eens zaken op je werk die je per se niet wilt/kunt missen, dan regelde ik een familielid die ik kon bellen om de crisis op te lossen van een kind dat acuut gehaald moest worden of een ander probleem had. Vriendinnen konden ook weleens wat oplossen.
Als je nog geen ervaring hebt kun je soms denken dat veel dingen rondom kinderen toch wel erg ingewikkeld en belastend zijn, maar komt tijd komt raad, en dan blijkt er vaak meer mogelijk dan je vooraf kunt bedenken.
En altijd een alternatief scenario bij de hand houden.
Bereid en in staat zijn om een kind per acuut op te halen als dit nodig is en ze zijn elders.
Mijn kinderen hadden ook al jong een mobiel zodat ze mij zelf konden bellen als zaken bij hun vader niet goed gingen.
Dan kon ik op afstand sturen of ze ophalen.
Roundup
Ik ga mijn best doen om iedereen een reactie te geven en dit topic af te sluiten.
Akka,
Geschreven zaken komen vast soms heel anders over dan hoe ze bedoeld worden. Wij begrijpen dat moeder is zoals ze is, we zoeken gewoon een mogelijke oplossing voor het probleem.
Elke BSO heeft inderdaad een andere regeling. In België betaal je per dag, met plaatsen die zéér beperkt zijn in onze gemeente. De kosten voor een opvangdag zijn hier €17.50.
Buurmeisjes/studentenjobs worden in België ook duurder betaald dan in Nederland, hier is 5 euro/uur een gangbaar tarief.
Wij hebben genoeg 'achterwacht' in de buurt, alleen zijn ook zij allemaal werkende mensen en niet elke dag beschikbaar. Elke situatie is anders.
Om één of andere reden vind ik een reactie als 'je zeurt over de bso' niet alleen kortzichtig, maar ook aanvallend. Dat ik een boze toon in deze reactie lijk te hebben is correct, ik zit namelijk niet te wachten om iemand die me lijkt af te snauwen. Daar ben ik in ieder geval niet voor naar dit forum gekomen.
Angela67
Bedankt voor je reactie, en dat is iets om te overwegen.
Paddington,
Ook bedankt voor je reactie.
blom,
bedankt voor je reactie. Ik weet niet goed hoe ik me hier bij moet voelen. "Maar. Je hebt toch echt voor deze man gekozen. Die ervoor gekozen heeft met die vrouw kinderen te nemen. Over verantwoordelijkheden gesproken.."
Is ook het meest kortzichtige dat ik hier al heb gelezen. Je kent de rest van de situatie niet, over hoe moeder veranderd is sinds de geboorte van de kinderen. Je verwijt naar mijn vriend toe is volledig onterecht en ronduit onbeleefd. Dit even terzijde.
Ja, ik heb voor mijn man gekozen. Én zijn kinderen. En ik ben daar vanaf dag één voluit voor gegaan. De kinderen zitten in mijn hart en ik zou alles voor hen doen. Hoezo zou ik niet in dit pakketje passen? Omdat ik degene ben die orde op zaken probeert te stellen? Ook nogal kort door de bocht, maar goed. Ook is het contact met de moeder zelfs enkel maar sterker geworden afgelopen jaren en is er steeds meer samenwerking, zolang wij 'haar dagen' opvangen. Ik vroeg me af of er een concrete oplossing kon zijn voor dit probleem, maar tot nu toe is hier nog niets gezegd wat ik nog niet wist.
Bedankt, Mams, voor je opbouwende tips!
Steffi, bedankt voor het hart onder de riem. Misschien was dit wel wat ik zocht in het plaatsen van dit topic.
kaplablokje,
de regeling van de opvang kan je hier bovenaan lezen. Toch bedankt voor de tip!
AnneJ, dank voor je reactie.
Verder, update:
Moeder gaat verhuizen voor de 5de keer nu op 3 jaar tijd. Goed, ze zoekt een oplossing om betaalbaar te wonen bij een vriend van haar, dus wij bekijken dat als een goede zaak. Er is beterschap op komst.
Bovendien stelde ze qua opvang voor om voor de eerste keer beroep te doen op de kinderopvang en ons daarvoor te vergoeden. Een gevolg van een goed telefoongesprek sinds ze het fijne nieuws van haar nieuwe woonst heeft gekregen.
Ik denk wel dat er beterschap op komst is en dat ze zichzelf op een rijtje zal krijgen. Er zullen ons natuurlijk nog negatieve zaken te wachten staan, maar het feit dat ze nu de goodwill heeft om toch haar verantwoordelijkheid te nemen, stelt ons gerust.
Moeder was in zo'n goede bui dat ze me zelfs aan de lijn vroeg om haar complimenten te uiten over hoe ik voor haar kinderen zorg. Een goed mentaal moment, maar ik neem het zeker mee :)
Fijn
dat er beterschap is! En ik weet dat de bso in Belgie veel goedkoper is dan in Nederland, maar ook fijn dat voor jullie inderdaad zo is. Wauw, 17,50 voor een dag! Aangenomen dat je voor een hele dag bedoeld. Bij ons is dat 65-75 euro voor een dag, afhankelijk van je soort contract.
maar
het zijn mooie woorden van de moeder, maar houd er ter dege rekening mee dat ze in het verleden dit niet heft getoond.
En helaas blijkt in dit soort gevallen het verleden een goede indicatie voor de toekomstig gedrag.
Houd dus je achterwacht paraat en zorg dat jullie 24/7 die opvang kunnen bieden.
Als de moeder zich dan een jaar aan de afspraken heft gehouden kun je er op beginnen te vertrouwen.