Moeder weigert opvang kinderen

Hallo allemaal!

Na wat zoeken naar gelijkaardige situaties maar niets te vinden, probeer ik hier als stille meelezer ons verhaal eens te vertellen.

Sinds begin 2013 zijn mijn vriend en de moeder van zijn toen net 1-jarige dochters uit elkaar. In augustus 2013 leerde ik mijn vriend kennen en nam ik er als 18 jarige zijn lieve kindjes maar al te graag bij. Op dat moment verbleven de kinderen 7 dagen bij hun mama en 7 dagen bij ons. Vrijdagavond was de wisselmoment. Moeder heeft van aan het begin mij prima aanvaard als stiefmoeder.

De kinderen stonden op dat moment al ingeschreven in de school van hun geboortedorp, waar zowel wij als hun moeder woonden. Zij ontmoette ook al snel iemand anders en alles liep in principe oké, al viel het al snel op dat zij vaak kinderen bij ons pas op zaterdag kwam ophalen (zo kon ze elke week op vrijdag zeker op stap gaan) en ze vaak al vroeg naar ons terugbracht. Het gebrek aan hygiëne bij hun moeder werd al snel duidelijk: hetzelfde ondergoed een week lang aanhebben, met hun kleren slapen zodat moeder ’s morgens wat langer kon blijven liggen, ongewassen, uitslag…). Als ze weer naar haar moesten gaan, schreeuwde een van de kinderen steeds en wilde ze ons niet loslaten.

De grote problemen begonnen echter naar aanloop van een nieuwe school. Moeder had problemen met haar lief en kwam niet veel later iemand anders tegen, die 40 km verderop een woning had. Ze verhuisde naar hem na een slaande ruzie met haar ex (wij moesten daar met spoed de kinderen gaan weghalen en vervolgens zijn ze onafgebroken 3 weken bij ons gebleven).

Eens daar wonende, begon de moeder te eisen dat de kinderen daar naar school zouden moeten gaan. Ondertussen had ze de kinderen ook bij haar ten laste genomen & ontving ze de kinderbijslag.

Met een lading aan sms’en van haar, dreigementen en met het ‘de rechter beslist steeds in het voordeel van de moeder’-blok aan ons been hebben we ons uiteindelijk tot een advocaat gericht. Kinderen zijn ondertussen schoolgaand in ons dorp.
De rechtbank stelde een bemiddeling voor tussen moeder en vader. Zij kwamen wonderwel tot een vrijwillig akkoord langs beide kanten: kinderen 9 dagen bij vader, 5 dagen bij de moeder (op twee weken gezien: van vrijdagavond tot woensdagmorgen bij mama, van woensdag morgen tot een week later vrijdagavond bij papa). Wij natuurlijk ongelofelijk blij, maar toen vonden we het al vreemd dat moeder er vrijwillig mee akkoord ging om de kinderen minder bij haar te hebben. Al bij al kreeg zijn nog het grootste deel van de kinderbijslag omdat ze weinig uren werkte per week en naar eigen zeggen anders niet rond kwam. Elke maand moest ze een stukje van de kinderbijslag aan ons storten. Maar goed, geld was niet onze prioriteit.

Lang heeft dat toch niet lekker gelopen. Moeder bracht haar kinderen amper naar school (52 dagen afwezig). Moeder stortte haar deel van het geld niet en gaf het uit aan haar eigen kledij terwijl kinderen rondliepen met Duck tape aan hun schoenen (ja, wij hebben meermaals onze kleding/jassen/schoenen met haar meegegeven, maar zagen die nooit meer terug).
Op een gegeven moment maakte ze weer kletterende ruzie met vriend nummer 2 en zijn we de kinderen in allerijl daar gaan ophalen. Moeder bewerkte onder de ogen van de kinderen de wagen van haar vriend met een hamer.

Wij zouden de kinderen twee weken bijhouden tot haar ex bij haar vertrokken was, maar twee weken werden 3 onafgebroken maanden, onder het mom van ‘het is niet veilig thuis, mijn ex is er nog’. Ze is haar kinderen 2x 2 uurtjes komen bezoeken. Omdat 2 van de drie maanden in de zomervakantie vielen en de buitenschoolse kinderopvang al vastgelegd was, zaten mijn vriend en ik dus dik in de shit, in allerijl bij familie opvang geregeld en elke dag de kinderen ergens elders naar toe gebracht.

Het erge van al was, dat we via via haar Facebookprofiel konden volgen. Daarop zagen we dat ze een nieuwe vriend had aan de start van die 3 maanden en dat ze sindsdien plezierreisjes maakte. Het kindergeld spendeerde ze daaraan, ze betaalde ons niet en de kinderen zagen hun moeder niet. Gelukkig waren ze nog klein en beseften ze het niet.

Wij, genoeg hebbende van al dat gedoe, stapten opnieuw naar de advocaat. Een nieuwe rechtszaak leidde ertoe dat wij alle financiële voordelen hadden en de verblijfsregeling tot hun 12 jaar ongewijzigd bleef. Opnieuw ging moeder hiermee vrijwillig akkoord.

De kinderen hebben ondertussen 3 vriendjes gekend, waarvan zij er al 2 ‘pappie’ moesten noemen, best verwarrend.

De volledige verblijfsregeling was uitgestippeld en moeder ziet haar kinderen slechts 1 weekend op twee, maar toch slaagt ze er telkens in nét op weekend te gaan in een weekend dat de kids bij haar zijn, of nét een reis gepland te hebben gedurende dat weekend terwijl dat perfect in een kinderloos weekend zou lukken. Wij houden de kinderen dan 'noodgedwongen' bij (al zitten wij er natuurlijk niets mee in om de kids bij te houden, alleen klopt dat vaak niet met onze planning).

Moeder en vriend 3 werken in shiften, de een de vroege, de ander de late en op die manier slagen ze erin de kinderen naar school te brengen (ze gaan nu wél regelmatig).

Op dit moment, de kinderen zijn bijna 5, staat de derde vriend echter op het punt om weg te gaan bij hun moeder. Doordat ze in shiften zal blijven werken, zal ze vanafdan de kinderen niet meer kunnen ophalen van school. De kinderen zullen vanaf december (dan is haar vriend niet meer daar) dus slechts elke 2 weken een weekendje daar naartoe gaan. Geen probleem voor ons, wij hebben liever dat de kinderen bij ons zijn dan bij haar.

Zoals elk jaar wordt er een jaar van tevoren een verblijfsregeling afgesproken, maar moeder houdt zich hier niet aan. Telkens komt er wel iets tussen (en dat is altijd wel iets waardoor zij de kinderen nog minder heeft) en dat maakt voor ons zaken onmogelijk om te regelen.

Probleem is nu dat er de kinderen in de kerstvakantie een week bij haar zijn. Ze hoeft de kinderen dan niet naar school te brengen, dus wij zien geen probleem. Maar nu zegt ze dat ze geen verlof gaat nemen op haar werk (dat verlof neemt ze deze maand op op dagen waarop de kinderen niet bij haar zijn) en dat de kinderen maar bij ons moeten blijven. Ook wij kunnen geen vakantie meer nemen en hadden enkel voor de dagen waarbij de kinderen normaal gezien bij ons waren, opvang geregeld.

Ze zou naar eigen zeggen geen opvang kunnen regelen bij haar familie (kids zouden daar dan moeten blijven slapen en als ze hen wil bezoeken zou het haar ‘te veel geld kosten aan benzine’). Ze heeft op alles een antwoord klaar en mijn vriend en ik weten echt niet meer wat de mogelijkheden voor ons zijn.

Onze advocaat sprak steeds van ‘jullie zouden de kinderen eigenlijk gewoon daar moeten afzetten en haar haar plan moeten laten trekken’, maar het probleem is dat we dat niet over ons hart krijgen. We weten waartoe moeder in staat is, vorige keer postte ze op Facebook een oproep tot babysitten aan al haar vrienden en de eerste de beste die zou reageren, ervaring of niet, zou op de kinderen mogen letten. Wij hebben die post gelukkig op tijd opgemerkt.

Op dit moment verloopt het contact ook gewoon goed, maar mijn vriend en ik hebben genoeg van het toegeven en steeds moeten vergooien van al onze plannen. Moeder is echter erg opvliegend en ik vrees voor het goede contact als wij niet aan haar gaan toegeven. Heeft er iemand goede raad voor ons?

Alvast respect voor het lezen van deze lap tekst.

Groetjes,
Storrri