Mijn vriend heeft een hekel aan mijn zoon.

Algemene tip dan

Voor nieuwe liefdes. Ga er niet van uit dat nieuwe liefde net zoveel van jouw kind houdt als jij. Wees realistisch. Kijk om je heen. zijn er kinderen van andere mensen, van wie je net zoveel houdt als van je eigen kind? Terwijl je toch geestelijk gezond bent?
Ga je nieuwe liefde jouw liefde voor je kind niet opdringen. Besteedt geen tijd aan verhalen over hoe geweldig je kind wel niet is. Vrijwel elke ouder houdt overmatig veel van zijn/haar kinderen. Is verder niet interessant.
Als je serieuze plannen wil maken met een nieuwe liefde, vraag dan of hij/zij jou kan ondersteunen in de opvoeding van je kind. en vertel eerlijk waar je tegenaan loopt, wat je moeilijk vindt, waar je over nadenkt en twijfelt.
Je nieuwe partner als steun in jouw opvoedingsproject is al heel veel waard. Het is niet zo belangrijk wat zijn/haar gevoel is voor je kind, dat is iets tussen nieuwe partner en kind zelf. Liefde (voor een kind) kun je niet opdringen. Je kunt het hooguit de tijd geven om het te laten ontwikkelen. Het kan zeker geen eis vooraf zijn, dan moet je er niet aan beginnen.

Tsjor

Maar

het is niet de sfeer in dit draadje. Jouw compilatie komt uit enkele posts. Maar ook ik maak me zorgen over het jongetje in kwestie. Dus ja, voor mij zou het ook een afknapper zijn. Het gaat er niet om of hij van het kind houdt, het gaat erom dat hij ervan af moet zien beschadigende opmerkingen te maken.

Er is een verschil

Tussen een hekel hebben aan en net zo veel liefde voelen als een ouder.

Iemand die een hekel heeft aan mijn kind, zou ik niet graag in de buurt van mijn kind willen hebben.

Iemand die niet net zoveel van mijn kind houdt en zich af en toe irriteert aan zijn gedrag, vind ik een ander verhaal

Tsja tsjor

Ik was een van de affikkers. En ik deed niet aan #doeslief, waar ik normaal wel wat gematigder probeer te zijn.

De reden? Het verhaal van het kleine mannetje raakte mij in mijn hart. En ik werd een beetje moedeloos van de ‘weggaan is geen optie’ opmerking. Alles waar ik haar vriend van beticht, is op basis van wat ze zelf zegt. Natuurlijk is er wat te vinden van de waarom de vriend dat zegt, maar feit blijft dat het zevenjarig mannetje het al merkt. En dat maakte me minder lief dan sociaal gewenst.

Dat is vervelend voor ts, omdat ze misschien alleen maar tips had verwacht om het beter te maken. En die geef jij zeker. Maar ik wilde dat ts snapt dat er geen magische toverstafjes zijn die het oplossen. Hoe graag ze het ook zou willen.

Dat ging niet lief. Maar als vriend nu wel wil luisteren en zich wel wil verdiepen, dan heeft TS misschien in het begin voor zichzelf zijn reactie overdreven. Of ze vertelt het nu te positief - dat kan ook. Als ze maar onthoudt dat ze altijd een keuze heeft - waarbij in mijn ogen het belang van de 7jarige behoorlijk groot is.

nuance, Tsjor. Maar ik meen het toch

Beste Tsjor, je reactie is weldoordachter en een stuk constructiever dan het mijne van gisteravond. Dat vind ik echt. Al vind ik het ook een beetje erg optimistisch over de mogelijkheden van dit koppel, maar je kunt altijd een poging doen natuurlijk.

Toch schrijf je nu iets over affakkelen, je noemt al een van de voorbeelden dat iemand (ik) geschreven zou hebben: "psychisch en lichamelijk een gevaar voor je kind".

Er is wel een nuance. Ik bedoelde: kán een gevaar zijn voor je kind. En ze zal niet de eerste zijn. Ik vind dat ze nóg meer op haar hoede moet zijn daarvoor. Ze is al bezorgd, anders schreef ze hier niet. Goed op weg dus!

Ik zie trouwens wel veel aanleiding voor de psychische schade. Die is ongetwijfeld al aangericht. Hoe langer de moeder haar zoons in deze situatie laat, hoe meer schade.
Prima om (nu nog) niet weg te gaan, maar ik zou op korte termijn al veel verandering willen zien. Anders, ja toch echt, anders vind ik dat ze haar prioriteiten niet op orde heeft.

Hier de uitspraken waar die reacties vandaan kwamen. Stel je even je eigen kind voor die dit mee moet maken, of jezelf als klein kind:

"(..). en hierdoor vind hij het een rotkind."

"Hij is dus met alles negatief over hem"

"Het maakt me verdrietig dat mijn vriend gezegd heeft dat ie een hekel aan hem heeft" ".(..) en vergelijkt mijn zoon met mijn ex."

"mijn kind (....)..alleen dat hij denkt dat hij altijd boos is."

"Hij zegt wel te willen maar dat het van mn zoontje uit moet komen"

Tsjor

“Voor nieuwe liefdes. Ga er niet van uit dat nieuwe liefde net zoveel van jouw kind houdt als jij. “
Heel verstandig. Maar er is wat mij betreft (en jij kan dat anders zien) een verschil tussen niet even houden en hekel hebben.
Misschien is de les hieruit dat een samengesteld gezin vormen best lastig is. De vraag is wat je daarvoor wilt opgeven. Ik - en meerderen met mij- waarschijnlijk minder dan jij of TS

Vriend weg

Is zoon dan gelukkig?

'Hij klaagt altijd tegen mij en niet tegen mijn zoontje( omdat dat dus niet mag van mij) daarom ervaart mijn zoon het dus anders dan ikzelf..' Er is dus wel degelijk enige terughoudendheid ter bescherming van het kind.

'Mijn zoontje kan ook zeggen dat hij niet gelukkig is, dit heeft hij hij namelijk al eerder gezegd toen ik nog met mijn ex-man was... ' Ik denk dat jullie hier overheen lezen. Het ongelukkig zijn van zoontje was er al toen vader en moeder nog samen waren. Mogelijk waren de problemen rond de opvoeding en het ongelukkig zijn van het kind mede oorzaak van de scheiding. Het blijkt namelijk heel vaak voor te komen, dat kindeigen problematieken oorzaak zijn van de scheiding (en niet andersom).

Nu is het kind weer ongelukkig en nu zou moeder weer man weg moeten doen, want nu zou het aan nieuwe vriend liggen.

Zo kom je toch geen stap verder. Ook niet met het kind.

Tsjor

Holy shit

Dus moeder kan geen relatie hebben vanwege de stoornis van het kind?

skik

Of misschien maar beter blijven latten.

Ik begrijp de insteek van Tsjor tot op zekere hoogte wel, maar als vriend hier inderdaad zelf heeft gezegd dat hij een hekel heeft aan dit kind en dat de toenadering van de zevenjarige moet komen dan denk ik wel dat er bij deze man meer aan de hand is dan dat hij een paar jaar later dan moeder is begonnen in de opvoeding van dit kind.

Groeten,

Temet

Nee hoor

Een goed gesprek hielp al. Zie #18.

zou je niet eens een goed gesprek proberen?

Tsjor

Naar

"Ja je eet nooit je eten op waarom zou je het nu wel doen"

Dit zijn gewoon nare opmerkingen. Tegen een volwassene, maar zeker tegen een jong kind. Ik kan me voorstellen dat je geduld flink op de proef wordt gesteld als je ineens in zo'n gezin valt, en dat je wat bij moet leren. Maar deze man maakt hele nare opmerkingen tegen moeder en kind. Kinderen met adhd zijn bijzonder kwetsbaar. Je hoeft de relatie niet te beeindigen, maar latten zou voorlopig een goede oplossing kunnen zijn. Deze man heeft nog een flinke weg te gaan.

Alkes

'De vraag is wat je daarvoor wilt opgeven. Ik - en meerderen met mij- waarschijnlijk minder dan jij of TS'. Jij kent me blijkbaar, dus ik ben beneiwud wat je hiermee bedoelt. Wat is meer en wat is minder, en is daar ook een kwalificatie aan verbonden, bijvoorbeeld dat jij je een betere moeder voelt dan ik zou zijn.

Tsjor

Pluk

Ja, dat is een nare opmerking, maar ik snap oprecht niet dat je iemand daarom het huis uit gooit. Wat voor voorbeeld geef je daarmee aan je kinderen? Wie gaat er dan nog voetballen met het kind?
Het gesprek van #18 is toch een veel betere oplossing, voor iedereen?

Tsjor

Ik ben best wel optimistisch ingesteld maar ik geloof er geen barst van dat dit met een paar goede gesprekken is opgelost. Ik zou zeggen: latten totdat blijkt dat het goed gaat.

Hoe stel je dat voor?

'latten totdat blijkt dat het goed gaat.' Wat moet nieuwe vriend dan doen om te laten merken dat het wel goed gaat? Zonder direct contact?
Ik lees in #18 meer dan alleen maar 'een paar goede gesprekken': hij wil mee leren over de ADHD...'. Dat lijkt mij zinnig.

Tsjor

Latten

Dat wil toch niet zeggen dat je elkaars kinderen nooit ziet. Kun je rustig oefenen, lijkt me. Als je er dagelijks in zit is het moeilijk denk ik.

tsjor

Ik suggereer niet dat ik een betere moeder ben. Ik stel wel vast dat ik minder snel dan anderen een samengesteld gezin zal gaan vormen als mijn nieuwe partner moeite zou hebben of zoals de man in kwestie 'een hekel aan" mijn kind.
Latten kan ook prima

Dagelijks

'Als je er dagelijks in zit is het moeilijk denk ik.' Maar het gaat toch juist om het dagelijkse? Als je op bezoek bent of korte tijd ergens bent kun je veel tolereren. Irritaties over dingen als wel of niet alles opeten komen pas als je dagelijks met elkaar verkeert.
Ik neem aan dat er voorafgaand aan het samenwonen wel een periode is geweest waarin hij kennis heeft gemaakt met de kinderen. Dat zal toen geen problemen hebben opgeleverd.
En dan: latten betekent dat er andere woonruimte gezocht moet worden, spullen verhuisd, uitleg aan de kinderen etc. Volgens mij maak je meer kapot dan wanneer je er samen voor gaat, zoals uit #18 blijkt. Natuurlijk zal het niet vlekkeloos gaan, zullen de problemen nog wel eens de kop op steken. Maar wie is er bang voor problemen, als je allebei de wens hebt om die te overkomen?

Tsjor

Alkes

Als iemand op voorhand stelt dat hij/zij een hekel heeft aan je kind, dan moet je er inderdaad niet aan beginnen.
Het kan ook zijn dat iemand vol goede moed eraan begint, ontdekt dat in het dagelijkse verkeer bepaalde dingen toch wel ergeren, dat iemand te gemakkelijk heeft gedacht dat met een goede opvoedkundige hand de problemen rond ADHD wel op te lossen zouden zijn, om vervolgens te ontdekken dat dat niet zo is, dat hij dus anders met de irritaties om moet gaan. (volgens mij is dat de weg die ouders ook gaan met een kind waarmee iets aan de hand is)
Als iemand dan zegt dat hij zich daarin wil verdiepen en ervoor wil gaan, dan is dat toch mooi? Dan heb je er als opvoeder een maatje bij. Dan sta je samen voor de problemen.
Beter dan weer uit elkaar gaan.

Tsjor

Oefenobject

Het kind is geen oefenobject.

Tsjor

Prima, dan komt het allemaal goed omdat partner zich er in wil verdiepen. Misschien had TS dan post niet moeten beginnen met “vriend heeft hekel aan zoon”. Dat zette mij op verkeerde been, nu blijkt dat een gesprekje al genoeg is.

Een hekel

Ja, een hekel hebben aan, klinkt mij ook nogal fundamenteel in de oren.
Heeft moeite met, botst met, krijgt steeds ruzie met... Allemaal op te lossen.
Maar een hekel hebben aan... Tja.

Ik hoop dat ts het gewoon een beetje te donker zag en dat vriend inderdaad voor het hele pakket kiest. En dat vriend bereid is om naar zichzelf te kijken en dit (ingewikkelde) proces samen te doorlopen Zoontje geeft hem in elk geval nog het voordeel van de twijfel. Dus laat hij dit vertrouwen alsjeblieft niet beschamen.

Pluk

Maar helaas is er geen enkele ouder die ervaring heeft met elk uniek kind. Net als je denkt dat je het weet komt er weer een nieuwe fase. Elke ouder is een goedwillende amateur. En de professionals zijn nog erger.

Tsjor

Grondhouding

Zeker, maar als de grondhouding geen positiviteit is, maar negativiteit (rotkind), dan zou ik zo iemand liever niet in de buurt van mijn kind hebben. Jij wel dan? Eerst die houding maar eens ombuigen en als dat lukt het gezin weer opbouwen.

Wilde weg

"Ik heb jullie tips en opmerkingen gelezen en meegenomen wat bij mij past..."

Het gevoel kreeg ik toen er gezegd werd een goed gesprek gehad te hebben.
Alsof je dat met 1 gesprek oplost.

TS kreeg niet de voor haar juiste tips en probeerde het onderwerp z.s.m. te sluiten.
Die wilde alleen een zegen over haar relatie en het afkopen van schuldgevoelens.