Ik wil geen stiefmoeder zijn

Triva

Over het algemeen ben ik tamelijk inlevend. Durf ik te stellen. Maar je hebt gelijk, op dit punt kan ik me voor geen meter inleven in het denkbeeld van ts en anderen die hier afkerend tegenover staan. Ik heb het geprobeerd, maar het het is me niet gelukt. Het staat té ver van mijn eigen manier van denken en handelen.

....

mmmm ik probeer alleen een andere kant te zien. Ik lees alleen maar onmogelijkheden en niet willen. Wat is er al besproken met Mark? Als hij nog van niks weet hoeft hij zich niet afgewezen te voelen. Als het wel al besproken is is het best een afwijzing. Waarom niet met zn allen om tafel. Wat is er mogelijk? Wat niet? Wat wil mark zelf? Hoe ziet hij het voor zich?
Het is allemaal zo nee-erig. Ik wil geen stiefmoeder zijn! Het komt erg beperkend op me over. Maar het kan zeker zo zijn dat je zo in het leven staat. Ik heb dat zelf niet. Ik kan me daarin ook wat lastiger inleven omdat ik vanuit mogelijkheden redeneer en niet vanuit onmogelijkheden. Misschien fijn ook voor je eigen zoontje later als je een beetje losser wordt? Het klinkt erg ongezellig allemaal

Swaen

" Maar je hebt gelijk, op dit punt kan ik me voor geen meter inleven in het denkbeeld van ts en anderen die hier afkerend tegenover staan. Ik heb het geprobeerd, maar het het is me niet gelukt. Het staat té ver van mijn eigen manier van denken en handelen.""

Bekijk dit nu eens met je jeugdzorgogen. Kwetsbare puber wordt geparachuteerd in gezin dat niet op hem zit te wachten. Je steekt tegenover de stiefmoeder die niet op deze jongen zit te wachten je ""stel je hart toch open en spring over je schaduw heen"-preek af. Je ziet dat het geen enkel effect heeft. Je vindt de vrouw een gevoelloos loeder en moreel verwerpelijk, maar je moet ook onderkennen dat wat jij vindt, in de feitelijke situatie geen ene biet verschil gaat maken.

Ga jij adviseren dat die jongen daar een half jaar moet gaan zitten omdat je vindt dat vader en stiefmoeder zich maar over hun weerstand heen moeten zetten? Hoe denk je dat dit voor die jongen uiteindelijk uit gaat pakken? Vind je dat je de gok moet nemen, zo ja, waarom? Of concludeer je dat je het gedrag van deze vader en zijn echtgenote afkeurt, maar dat het voor deze jongen in de omstandigheden beter is iets anders te bedenken?

Oprechte vraag. Hoe zou je met deze situatie omgaan als jij de casemanager van deze jongen was?

Groeten,

Temet

Temet

Ik weet dat iemand met een mening als topic starter never nooit zal openstaan om te denken in mogelijkheden. Ze is deze draad ook niet begonnen in de hoop een oplossing voor het probleem te vinden. Ze wil helemaal geen onderdeel van de oplossing zijn. Dus als casemanager zou ik Mark zeker niet aanraden bij haar in huis te trekken, omdat dat die keus met name voor hem zeer verdrietig gaat uitpakken.

Als mens heb ik de behoefte haar te wijzen op de mogelijkheden die ze de zoon van haar man zou kunnen bieden als ze zich over haar weerstand zou weten te zetten. Niet in de minste plaats omdat ik in dezelfde situatie heb gezeten. Met 2 puberende stiefzonen die plots 75% van de week introkken omdat hun alcoholistische moeder zichzelf even niet in de hand had. Dat was verre van ideaal. En dat leverde echt ook wel ingewikkelde momenten op. Zeker ook omdat mijn zus even later zoals afgesproken ook introk met haar man en depressieve puberzoon omdat hun huis werd verbouwd. Maar wat moest, dat moest. Tenminste, dat vond ik. Maar ik ben vanzelfsprekend niet de norm.

Dank

Dank voor je antwoord, Swaen.

"Ze is deze draad ook niet begonnen in de hoop een oplossing voor het probleem te vinden. Ze wil helemaal geen onderdeel van de oplossing zijn." Dat tweede lijkt me misschien wel juist, maar dat eerste niet. Linda wil graag een oplossing. Maar dan inderdaad wel een oplossing die niet inhoudt dat die jongen een half jaar bij hun komt bivakkeren.

En ik begrijp dat jij als casemanager dus ook naar een dergelijke oplossing zou streven. Ik hoop maar dat de feitelijke casemanager van Mark dat ook doet.

Groeten,

Temet

en in vervolg daarop

En in vervolg op mijn vorige posting: Linda, heeft je man al met die casemanager kunnen overleggen?

Groeten,

Temet

al eerder

Wat al eerder is aangehaald: niet iedereen kan met het gebrek aan privacy evengoed overweg. Ik vind dat ook een lastig ding.
Het verschil is dat ík (okee, partner en ik) ervoor gekozen hebben.

bij Linda D wordt het als een voldongen feit gesteld: hij gaat stagelopen en komt bij jullie wonen....

wereld van verschil.

Misschien had de situatie anders gelegen als Mark, of moeder, met de opmerking zou komen: joh, ik ga bij jullie in de stad stagelopen, maar gezien de reistijd, zoek ik nu een verblijfplaats. Dán kan je met elkaar om de tafel: wat hebben we, wat kunnen we bieden of hoe kunnen we het anders oplossen.

In dat opzicht zou er meer op communicatie / overleg ingezet kunnen worden.

Als casemanager

Moet je natuurlijk hier neutraal in proberen te staan en opties verkennen. Dingen afdwingen werkt natuurlijk nooit.

Maar we reageren hier als ouder/mens, ik de hoop dat ts hier iets van mee kan nemen.

Nuance temet

Linda ziet maar 1 oplossing en daar zoekt ze bijval voor. Dat is echt iets anders. Openstaan voor oplossingen van anderen is daar in deze draad klaarblijkelijk geen optie. Dat maakt dat ik niet zie dat ze opzoek is naar een oplossing, maar naar dr gelijk.

'Ik zie het als iets waar ik gewoon niks mee te maken heb. '

Zolang LindaD dit blijft volhouden, is er feitelijk niets mogelijk.

kweenie

Volgens mij staat Linda open voor elke oplossing, mits financieel mogelijk, als het maar niet is dat die jongen een half jaar bij hun woont.
Kind ergens op een kamer (en bij hun eten) is geopperd, dat heeft zij niet afgewezen, alleen heeft ze erop gewezen dat vader niet èn kamer èn alimentatie kan betalen.

Groeten,

Temet

Temet

Maar grote kans dat moeder in de problemen komt zonder de alimentatie. Haar vaste kosten lopen natuurlijk gewoon door. (Vaste kosten die ze moet maken om voor zoon te zorgen)

Uiteraard zou het fijn zijn als moeder gewoon zou werken etc maar goed dat is de situatie nu eenmaal niet. Moeder, die toch hard geknokt heeft wellicht tot dusverre om hem maximaal iets mee te geven (naar haar kunnen!) nu enorm onder druk gaan zetten leidt onvermijdelijk tot meer problemen voor de zoon

Ze is met hetzelfde verhaal gekomen in het draad 'rechten vader'. Moet je daar maar eens lezen. Duidelijk op zoek naar eigen gelijk

Ach nee Floor

Geen eten en geen aanvullende kosten voor zoon. Moeders zal echt wel besparen als zoon ergens een half jaar in de kost is.

Heu?

Ben ik nou de enige die juist die financiële benadering van de zoon in kwestie zo storend vindt?

Rode krullenbol

Nee RK

Dat vind ik ook zeer storend

Wat bedoelen jullie

We kunnen wel doen alsof geld geen rol speelt, maar zo werkt het natuurlijk niet.
Moeder zit al in schuldhulpverlening. (toch?)
Doen alsof geld in deze problematiek niet belangrijk is is enorm wegkijken.

En ts heeft het ook steeds over geld, veel frustratie rondom de alimentatie ed. Ik begrijp dat ze kamer niet wil betalen als alimentatie doorloopt. Natuurlijk moet je kijken of dingen anders kunnen, samen met moeder. (Niet voor de bestwil van moeder maar zoon, dat is zolang de jongen niet volwassen is ongeveer hetzelfde. Zeker zolang moeder er grotendeels alleen voor staat

Oriënterende fase

Er kan heel veel niet, volgens jou Linda. Maar, kan het niet of denk je dat het niet kan? Je veronderstelt vanalles, bijvoorbeeld over de houding en motieven van moeder. Maar, weet je dat of vul je dat in? Wat let jullie om je in verschillende richtingen te oriënteren, vragen beantwoord te krijgen, informatie in te winnen om te kijken hoe de situatie in elkaar zit en waar mogelijkheden liggen? Bijvoorbeeld rond vragen als: kan Mark een half jaar elders worden ingeschreven en vervalt dan automatisch de alimentatieverplichting? Hoeveel financieel nadeel zou moeder daar daadwerkelijk van ondervinden? (“de alimentatie van inmiddels €537 per maand wordt vanmoeders uitkering afgetrokken”) Kan moeder Mark zomaar bij jullie onderbrengen zonder dat Jeugdzorg daarin gekend wordt? Het lijkt me alleszins redelijk dat jullie vragen om als volwaardige gesprekspartners met Jeugdzorg gezien te worden in de oriënterende fase van dit plan.

Je kunt toch de bereidheid uitspreken de mogelijkheid te onderzoeken voordat je een beslissing neemt? Dat lijkt me ook de verstandige volgorde. Jullie vormen je een ruimer beeld en op basis daarvan kom je tot een besluit, wat iets anders is dan ‘ja’ of ‘nee’ zeggen op het voorstel. Het klinkt nu zo ‘onderbuik’ allemaal, ik vind weinig objectieve, harde feiten in je berichtjes, vooral veel boze oordelen en angsten. Ik begrijp dat wel en het lijkt me ook niet de weg om ze pardoes overboord te gooien. Maar je kunt ze toch wel eens stapje voor stapje tegen het licht houden op basis van informatie die je het en der vergaart? Nee zeggen kan altijd nog. En dan kun je het met goede, objectieve redenen onderbouwen.

Update

@Temet, nee er is nog geen daadwerkelijk overleg geweest. Wel telefonisch contact, en de situatie voorgelegd. Casemanager wil eerst hele situatie helder krijgen, ook van Mark en moeder. Was overigens niet op de hoogte van moeders idee en de stage. We wachten dus af.

Overigens is Mark verder niet bij de discussie betrokken, voordat mijn man concrete zaken met hem wil bespreken wil hij eerst de zaken op een rijtje hebben. Zoals eerder aangegeven heeft wij wel gevraagd aan Mark wat hij zelf wil etc. Maar allemaal heel neutraal, zonder directe afwijzing oid!

En natuurlijk speelt de financiële situatie een rol, en wringt voor mijn man ook daar de schoen in deze situatie. Het is allemaal heel vervelend voor moeder dat ze in een uitkering/schuld situatie zit. Echter blijft het feit dat wat mijn man ook aan alimentatie betaald, het wordt door de overheid als inkomen gezien en dus van haar bijstandsuitkering afgetrokken en gebruikt om schulden af te lossen. Oftewel, als ze de alimentatie niet had gekregen kreeg ze per saldo exact hetzelfde bedrag op haar rekening, en dat is dus een paar tientjes per week. En dat is natuurlijk krom, alimentatie zou voor het kind moeten zijn en niet om de financiële puinhoop van moeder op te ruimen. Als al die jaren een deel van dat bedrag op een rekening was gezet door betrokken instanties had Mark nu een leuk bedrag gehad voor kamerhuur, inboedel, rijbewijs, school kosten noem maar op. Maar nu is het en, en, en. Het zou moeder sieren als ze afstand had genomen van de alimentatie, zelf gaat ze er niet op achteruit, ze krijgt tenslotte gewoon haar bijstand, en mijn man het bedrag per maand had kunnen sparen voor Mark. Dat was voor Mark zeker een grote plus geweest. Voor mijn man houdt het natuurlijk ook een keer op, er staat geen geldboom in de tuin.

Anyway, mijn mening staat ten opzichte de stage en hier fulltime in huis, vast. Ik vind het een slecht plan. Overigens kijken we nu wel degelijk naar wat er mogelijk is, en hebben dit issue aangekaart bij mijn broer,die zat ruimte heeft en zelf ervaring heeft met een puber met een gebruiksaanwijzing, die staat wel open om een leegstaand, gemeubileerd tuinhuisje beschikbaar te stellen niet voor onafgebroken een halfjaar en zeker niet zonder vooraf dichtgetimmerd plan, regels etc. Ook als de stage eventueel niet doorgaat leuk voor man en zoon om daar meer tijd door te brengen samen.

Mijn broer opperde overigens dat het misschien vanuit school mogelijk is de stage op te delen of verlengen zodat het niet gaat om gelijk een hele week maar een natal dagen, geen idee of dat kan, maar maakt voor mij de situatie al een stuk beter te behappen als we het zouden hebben over bijv. 3 dagen.

Swaen

"Linda ziet maar 1 oplossing en daar zoekt ze bijval voor. Dat is echt iets anders. Openstaan voor oplossingen van anderen is daar in deze draad klaarblijkelijk geen optie. Dat maakt dat ik niet zie dat ze opzoek is naar een oplossing, maar naar dr gelijk."

Heel flauw en absoluut onwaar, dan heb je echt wat gemist (zie ook #187) en je ziet nu ook aan #195 dat je voor je beurt hebt gepraat.

Ik vind het ook niet fijn om te lezen hoe TS over Mark en zijn moeder praat maar ik heb tenminste ook geprobeerd mij in haar te verplaatsen. Ik herken wel hoe ze is en ik vind het pijnlijk om te lezen dat als iemand netjes is, huis opgeruimd heeft, privacy niet wil opgeven, niet van onverwachte dingen houdt etc dat dat als ZO ontzettend negatief wordt gezien. Ik hoop dat al die mensen die dat niet zijn zich ook iets meer kunnen gaan inleven in een ander.

En kam nou niet elke stiefmoeder hier af, ga er vanuit dat mannen dit soort dingen niet posten maar dat haar man wellicht wel volledig achter haar staat? Dan heb je een hele andere discussie. Nu veroordelen jullie haar alleen maar om hoe ze denkt maar jullie kennen het verhaal toch niet? Misschien ontkent de moeder van Mark niks?

LindaD

"En natuurlijk speelt de financiële situatie een rol, en wringt voor mijn man ook daar de schoen in deze situatie. Het is allemaal heel vervelend voor moeder dat ze in een uitkering/schuld situatie zit. Echter blijft het feit dat wat mijn man ook aan alimentatie betaald, het wordt door de overheid als inkomen gezien en dus van haar bijstandsuitkering afgetrokken en gebruikt om schulden af te lossen. Oftewel, als ze de alimentatie niet had gekregen kreeg ze per saldo exact hetzelfde bedrag op haar rekening, en dat is dus een paar tientjes per week. En dat is natuurlijk krom, alimentatie zou voor het kind moeten zijn en niet om de financiële puinhoop van moeder op te ruimen. Als al die jaren een deel van dat bedrag op een rekening was gezet door betrokken instanties had Mark nu een leuk bedrag gehad voor kamerhuur, inboedel, rijbewijs, school kosten noem maar op. Maar nu is het en, en, en. Het zou moeder sieren als ze afstand had genomen van de alimentatie, zelf gaat ze er niet op achteruit, ze krijgt tenslotte gewoon haar bijstand, en mijn man het bedrag per maand had kunnen sparen voor Mark. Dat was voor Mark zeker een grote plus geweest. Voor mijn man houdt het natuurlijk ook een keer op, er staat geen geldboom in de tuin."

Als moeder in de bijstand zit kan ze geen afstand doen van de alimentatie. Dan wordt ze gekort op de bijstand. Ik werk als maatschappelijk werker en ik heb vaker gezien dat de klantmanager de vrouw de opdracht gaf om alimentatie te vragen. Desnoods met een gerechtelijke procedure.

Wat ik bedoel (n.a.v. #193)

Wie de deur gesloten wil houden voor een (stief)zoon op basis van het principe geen cent meer uit te willen geven aan die jongen dan de kinderalimentatie waartoe men wettelijk is verplicht, reduceert die persoon te zeer tot een kostenpost.

Rode krullenbol

Als ... als ... als ....

Eerder heb je moeder afgeschilderd als een inhalig kreng. Tegelijk Is dit kennelijk de situatie: “Echter blijft het feit dat wat mijn man ook aan alimentatie betaald, het wordt door de overheid als inkomen gezien en dus van haar bijstandsuitkering afgetrokken en gebruikt om schulden af te lossen. Oftewel, als ze de alimentatie niet had gekregen kreeg ze per saldo exact hetzelfde bedrag op haar rekening, en dat is dus een paar tientjes per week.”

Je schrijft: “Het zou moeder sieren als ze afstand had genomen van de alimentatie, zelf gaat ze er niet op achteruit, ze krijgt tenslotte gewoon haar bijstand” Denk je dat dat zo werkt, dat de sociale dienst haar die genereuze keuze laat? Misschien kan Temet hier als jurist iets over zeggen.

“En dat is natuurlijk krom, alimentatie zou voor het kind moeten zijn en niet om de financiële puinhoop van moeder op te ruimen.” Kinderen zijn altijd de dupe van de penibele financiële situatie van hun ouders. Dit ‘zou moeten’-denken heeft geen relatie met de werkelijkheid.

“Als al die jaren een deel van dat bedrag op een rekening was gezet door betrokken instanties had Mark nu een leuk bedrag gehad voor kamerhuur, inboedel, rijbewijs, school kosten noem maar op.“ Zo werkt het niet per se. En in de gegeven situatie is het niet meer dan een fantasie.

Je zult een keer moeten dealen met de situatie zoals die echt is in plaats van te verzinnen dat het ook heel anders had kunnen zijn als de hele wereld maar was ingericht naar jouw overtuigingen.

Wellicht

Als dat mogelijk is zou ik de alimentatie (plus een bijdrage van moeder, hoe arm en zielig ze ook is, ze krijgt in elk geval de kinderbijslag en het kindgebonden budget) inzetten om een kamer dicht in de buurt te zoeken en af te spreken dat de jongen elke avond mee komt eten.
Hij is nog net te jong om helemaal alleen gelaten te worden, dus dat samen eten zou ik zeker invoeren. Ontbijt etc. moet hij dan zelf gaan doen. Waarschijnlijk krijgt hij geen geld voor de stage, dus dat geld zal dan toch van vader en moeder (die nu niet die uitgaven heeft) moeten komen.
Ik zou hem ook uitleggen (door vader) dat het gebrek aan ruimte het grootste probleem is.
Maar ik weet niet of dat realistisch is, een kamer dichtbij.

Tsjor

Linda D alimentatie/bijstand

"Het zou moeder sieren als ze afstand had genomen van de alimentatie, zelf gaat ze er niet op achteruit, ze krijgt tenslotte gewoon haar bijstand, en mijn man het bedrag per maand had kunnen sparen voor Mark."

Jij ziet nu iets over het hoofd. Dat de kinderallimentatie van de bijstand wordt afgetrokken, dat klopt. Bijstand is nl een vangnet. Dus je krijgt geld van de overheid als er echt niet op een andere manier inkomsten hebt. In dit geval een bedrag voor een eenpersoonshuishouden plus kind. De bijstand betekent dus dat 'de staat' (gemeenschapsgeld) je onderhoudt, in dit geval incl. kind. Echter, er is ook een vader, die wél inkomsten heeft, en die moet dus ook voor het kind betalen. Logisch. Dat betekent dat moeder dus minder bijstand voor haar plus kind nodig heeft, immers vader betaalt deels voor kind. Per saldo houdt moeder (en kind) daar natuurlijk niet meer aan over. Dat lijkt raar, maar dat is het natuurlijk helemaal niet. Het betekent alleen dat 'de staat' (gemeenschapsgeld) minder betaalt, omdat vader óók fin. verantwoordelijk is voor het kind. Als vader geen allimentatie zou hoeven betalen, dan zou 'de staat', dus wij, meer moeten betalen, immers dan zou de bijstand hoger zijn.En dat is natuurlijk niet de bedoeling als er een vader in het spel is met inkomen. Dat zou dan betekenen dat wij dan het deel van vader zouden betalen. Dat vader dan leuk zou kunnen sparen voor rijbewijs e.d. is natuurlijk hier helemaal niet ter sprake, het gaat om het levensonderhoud hier en nu.