Hij wil niet echt meewerken bij mediator help

Hortensia

Ze waren niet getrouwd en 'dus' is er geen recht op partneralimentatie. Fijne vent als hij dat vrijwillig wel betaalt, maar je bent gewoon niet slim bezig geweest als je ongetrouwd stopt met werken voor de kinderen en (waarschijnlijk ook nog eens) geen eigenaar bent van het huis waarin je woont. Ik snap werkelijk niet hoe iemand zichzelf in zo'n kwetsbare situatie kan brengen, dan denk je gewoon niet na.

Tsjor

Welk bos? Ze moeten een ouderschapsplan doornemen, net zoals je een (standaard)convenant doorneemt. Daarmee ga je thuis in overleg. Dat dat niet lukt zoals TS wil is niet de schuld van de mediator, hij of zij begeleid het administratieve proces. Kom je er niet uit dan stel je je vragen bij het volgende gesprek en ga je nog eens in gesprek en nog eens en nog eens. Net zoals bij een advocaat.
Hij zal aan de standaardverplichtingen voor zijn kinderen moeten voldoen, of dat met mediator of advocaat is maakt niet zoveel uit. In het geval van hun all-in-pakket is dat goedkoper bij hun mediator.

Mediator

Een mediator is toch juist wel een soort bemiddelaar? En niet slechts iemand die alleen de formaliteiten afhandelt.

Katniss

een goed mediator wel. Maar je hebt niet veel nodig om je mediator te mogen noemen.
Van een goede mediator mag je verwachten dat die de onmogelijke eisen adressert als buiten proportioneel. En een niet zo goede laat het aan de exe-lieden over om elkaar de tent uit te vechten. En die komen dan toch bij een advocaat terecht.

@Hortensia

Hoezo heeft TO niet geprofiteerd van haar mans werk? Natuurlijk heeft ze dat. Ze hoefde niet te werken, had geen verplichtingen naar een baas. Hoezo was het niet haar keuze om te stoppen met werken?

Natuurlijk was het haar keuze. Zij heeft haar baan opgezegd. Zij heeft ontslag genomen. Dat was haar keuze. Zij hoefde dat niet te doen, niemand kon haar dwingen. Dat haar man dat een goed idee vond is iets anders, maar zij alleen heeft die beslissing genomen.

Ja Mark

Hoe ontstaat zoiets. Het is namelijk nog verre van ideaal geregeld. Zodra er kinderen komen zijn het vooral vrouwen die er de meeste tijd en zorg in gaan steken, en er de zorg voor het huishouden en zelfs hun man bij gaan nemen. Je kunt net zo goed zeggen dat mannen te egoistisch zijn en vrouwen laten zich intimideren.
Die verantwoordelijkheid kun je wel bij een iemand neerleggen, maar er zijn er toch 2 voor nodig. Voor man is het ook wel comfortabel en voor het gezin echt wel rustiger als vrouw thuisblijft. Alleen voor haarzelf kan dat een enorm nadeel hebben mocht de relatie op de schop gaan. Je neemt een risico. Maar zo'n 2/3e van de relaties houdt wel vol, en dan is het voor allebei comfortabel.

Allemaal leuk en prima

Maar dan maak je afspraken over zaken als uit elkaar gaan, dan ga je trouwen of regelt het op een andere manier. Als je als vrouw zo dom bent om je baan op te geven zodra er kinderen komen en je hebt niks geregeld voor als de relatie voorbij gaat, dan moet je de consequenties aanvaarden.

Een neutrale bemiddelaar maar geen therapeut die ruzie's gaat oplossen en sussen. Je blijft wel zelf verantwoordelijk, dus ik begreep het "bos" van Tsjor niet helemaal. Als je niet uit een ouderschapsplan komt, ga je het gesprek daarna daar dus weer op door; daar zijn die gesprekken voor...
Het technische verhaal komt aan bod en als je er niet uitkomt krijg je suggesties, voorstellen enz. Maar dan nog moet je in overleg blijven samen. Als dat eenzijdig is of de ander gooit continue de kont in de krib, dan heeft mediation weinig zin en wordt het hard tegen hard bij de advocaten.

Wij gingen na de sessies thuis in gesprek en met de uitkomst naar de mediator de afspraak erna. Goede leerschool geweest om in gesprek te blijven, pijnlijke punten aan te kaarten die uiteraard voorbij komen. De actielijst die je er krijgt heeft ook veel geholpen.

Katniss

Katniss, dat het niet slim is in deze situatie is een feit. Maar hoeveel mensen springen er niet argeloos met het idee "tot de dood ons scheidt en we leven nog lang en gelukkig" in een relatie? Je zou ze de kost moeten geven...!

Niet slim. Want ik blijf erbij: je hebt sámen verantwoordelijkheden. Maar soms heeft iemand het even nodig om daaraan herinnerd te worden. En dat gaat erg lastig als er niets is vastgelegd van tevoren.

Maar ik ben ervan overtuigd dat er nog veel meer mensen zijn die denken "ach, wij hebben dat niet nodig".

Mark74

It takes two to tango.

Als jij als man ook niks regelt, en jij vindt het wel best als je vrouw thuisblijft, ben jij net zo verantwoordelijk voor de gevolgen als het mis gaat.

Ik ben de eerste om toe te geven dat het niet slim is om niks te regelen. Maar in het geval van een relatie zijn er dan twee niet slim.

En is het belachelijk om thuisblijfouders van profiteren te beschuldigen. De werkende ouder profiteerde net zo goed van een huishoudster en kinderverzorger overdag, als je het dan toch over profiteren hebt.

It takes two, weetjewel.

Daar gaan we weer...

Jahoor, deze discussie is al vaker gevoerd.
Ik heb mijn baan helemaal niet opgezegd. ik ben 5 jaar gestopt met werken en ben daarna wel weer, maar heel weinig gaan werken en heb een eigen bedrijfje opgezet. Mijn man wou en kon de kinderzorg en huishouden niet doen. Dus was het wat mij betreft prima geregeld zo. Doordat ik thuis was is er veel geld uitgespaard voor bso en poetshulp en kon hij ook een goed inkomen vergaren en een spaargeld en zijn pensioen opbouwen. Wie profiteert er nu van wie?
Ik heb door mijn freelance werk geen pensioen kunnen opbouwen. Ik ben nu aan het solliciteren. Maar ik heb wel erg kort tijd gehad. Als hij op 1 februari heeft gezegd te willen scheiden en op 1 febr. is het contract verbroken...tja dat geeft mij wel heel weinig tijd. Bovendien staat mijn hoofd er nu ook niet naar in deze hectische toestand.
Mijn freelance werk en eigen bedrijf zijn net niet genoeg om rond te komen en ik zal mijn spaargeld moeten aanbreken.
Mijn advocaat zei dat het niet eens zo gek is om in natura de huur te voldoen. In ruil voor kinderzorg huis onderhouden, tuin etc. De vaste lasten betaal ik ook al en ik kan het simpelweg nu niet betalen.Hij heeft verder weinig onkosten meer aan het huis. Hypotheekvrij.

Blijkbaar was er voldoende ruimte voor de man, om niet uit te gaan van de tremanormen, maar te gaan praten over 'betalen van de studie' en 'de spaarrekening'. Dat vind ik afgeleide gesprekken, waarin je verdwaalt.

Tsjor

nadenken doe je vooraf

"Mijn man wou en kon de kinderzorg en huishouden niet doen. Dus was het wat mij betreft prima geregeld zo. "

Toen vond je het blijkbaar een goede regeling, maar achteraf gezien was het helemaal niet prima. Jullie zijn toen vergeten afspraken te maken en dat werkt nu tegen je. Is dat oneerlijk? Weet ik niet. Als ik 5 miljoen op de bank heb staan en zonder er hij na te denken in gemeenschap van goederen trouw kan ik dat prima vinden. Maar als mijn partner binnen no time scheiding aanvraagt denk ik er misschien toch anders over. Helaas kan ik dan ook niet op morele gronden ineens toch op huwelijkse voorwaarden getrouwd zijn.

Nadenken moet vooraf niet achteraf.

Het zal tsjor

Ik geef het op, ik kan je nu niet meer zo goed volgen, sorry.

Ontopic: Als je niet door gaat met mediation, doe dat dan voordat je je volgende gesprek hebt, zodat je je intake (als het goed is) gratis hebt of een klein deel betaalt.