Ghb vergiftiging, terugkijken op

Doenja.

Dat je gedachtes over het verleden, het geweld en verdere ellende écht waar zijn zal voor jou ook weer een shock zijn. Je kan er niet veel mee, behalve het een plekje geven en te genieten van het hier en nu.
Ik hoop dat dat lukt. Vooruit kijken en zo min mogelijk achteruit.

Nee Doenja

Volgens mij zegt niemand dat het niet waar is (of kan zijn). Wel zeggen mensen dat je er niets mee opschiet om je hierin vast te bijten.

En vraag ik me nog af...

Wat bedoel je met dat "het net zich om hem heen sluit?"
Dat de buitenwereld weet:"zo is hij echt?" Of bedoel je het totaal anders?

Groene ontlasting

Komt niet door ghb maar door xtc.

Yanea

Dat zou t ook kunnen zijn geweest, maar die euforie en dan overgeven en out gaan hoort weer bij GHB. XTC proef je niet toch, ik heb zoiets nog nooit gebruikt.....Maar ik weet wel dat ik zo weg ben geweest, dat ken ik echt niet....
Ik wil me er juist niet in vastbijten, maar begrip zorgt voor acceptatie en acceptatie zorgt voor loslaten....Zo zie ik het....

Wil40: inderdaad dat de buitenwereld ontdekt wat er eigenlijk echt gebeurt is....

buitenwereld

Welke buitenwereld? Staan je familie en vrienden niet achter je?
Of wil je je ex hier nogmaals mee confronteren? Je schrijft: 'het net sluit zich om hem.'

Ik denk dat je wat er ook is gebeurd hulp nodig hebt om alle nare herinneringen een plek te kunnen geven.

Mijntje

Mijn kinderen geloven hun vader en mij niet. De school geloofde vader en mij niet (dat is vorige week rechtgetrokken maar de schade is er wel) vrienden geloven mij niet (maar die mag hij houden, ik heb vrienden die mij wel geloven), rechters, justitie en officiele instanties geloofden mij niet en dat maakt dat ik mijn kinderen bijna niet mag zien.
Maar heel langzaam komt de waarheid in zicht. Voor mij is het positief wat er nu gebeurt. Heel langzaam, millimeter voor millimeter. Als een enorm schip wat draait. Maar of het ooit nog helemaal goed komt weet ik niet. Ik voel me in iedergeval sterk.

Stabiel

@Doenja, een moeder komt stabieler over als ze zich niet, net als haar ex, verlaat tot zwartmakerij. Je zult het zelf niet als zwartmakerij zien, maar de mensen om je heen kunnen dat wel zo vertalen. Pas op voor beeldvorming.
Als je deze ‘heksenjacht’ nu gaat openen, kan het zelfs tegen je gebruikt worden omdat je dan overkomt als instabiel, erger nog labiel. Je bevestigt dan het beeld wat je ex over jou geschetst heeft. Dat wil je toch niet.
Je bent blij dat school zich vergist heeft. Maak dan niet dat ze gaan twijfelen aan hun visie. Je ex beschuldigen van iets wat niet meer te bewijzen valt, schetst ook het beeld van een rancuneuze vrouw.

Sta boven je ex. Zo win je het vertrouwen van je kinderen. Dat laatste gaat in kleine stapjes. Dat is niet erg, als het maar gestaagd gaat.

Stabiel

Ik hoop dat Doenja in het echt stabieler overkomt dan wat ik uit berichten opmaak. Het is echt niet gezond om je almaar zo met het verleden bezig te houden. Ik geloof echt wel dat ze al die dingen heeft meegemaakt en dat haar ex een wolf in schaapskleren is, maar je kunt je beter richten op de toekomst. Accepteren wat gebeurd is, niet meer hopen of wachten op erkenning of genoegdoening, gewoon je eigen leven zo goed mogelijk leiden.

Tijd voor Max

Ik zit met Tijd voor Max als behang op de computer en hoor opeens dat daar een vrouw zit die een zelfde ervaring heeft als Doenja. Huiselijk geweld van de partner. Misschien nuttig om daar in uitzending gemist eens naar te kijken.

Doenja, is jou ook op het Traumacentrum gewezen? Ik heb je daar volgens mij nog niet over gehoord.

Ik snap het heel goed

Doenja heeft ptss (meen ik mij te herinneren) en zit bovendien nog midden in het trauma, het duurt nog door. Dus je kunt er nog niet los van komen.

Het OOL-advies 'laat losssss' is een geweldig advies als je er aan toe bent. Zolang dat nog niet het geval is, omdat je bv. herstellende bent, is het een frustrerend advies.

Daarbij komt dat ik vermoed dat niet alleen de omgeving heeft gedacht dat alles aan Doenja lag, en dat zijzelf dus ahw gek was, maar dat ze daardoor ook enorm aan zichzelf is gaan twijfelen, precies de bedoeling van dit soort gaslighting. Je weet dat iets niet zo was, maar alles om je heen wijst erop dat het wel zo was, en dat is enorm verwarrend en (inderdaad) gekmakend. En mensen denken dan ook nog eens: waar rook is, is vuur, en dus zal Doenja zelf ook wel partij zijn.

En nu komt (ook voor Doenja zelf) de waarheid stukje bij beetje terug, of de waarheid die zij al wist wordt stukje bij beetje bevestigd. Dat lijkt me heerlijk. En ik zou zeker (indien mogelijk en als je dat nog niet hebt gedaan) het medisch dossier opvragen van het ziekenhuis, als dat nog mogelijk is, of nog zin zou hebben. Voor je eigen herstel en zekerheid.
(sorry Doenja, ik meen het zo te kunnen samenvatten, maar misschien zie ik het helemaal fout...?)

Tegelijkertijd is het inderdaad helaas zo dat een eenmaal geframed beeld erg vasthoudend is. Er is jou een groot onrecht aangedaan, (vergelijk het met vrouwen die vroeger door hun man of ouders in een gesticht werden opgeborgen als het hen uitkwam...), je kinderen zijn bij je weggehouden, instanties dachten dat je gek was. Tegelijkertijd zijn jouw kinderen door hem verder opgevoed in dat waanbeeld. Ze zijn door hem meegenomen in zijn waarheid. Ik denk dat de waarheid over hem bij je kinderen langzaam zou moeten indalen (als dit al lukt...). Ik weet niet hoe je dat voor je ziet, maar ik zou echt uitkijken met 'onthullingen' over hem. Dat past namelijk in zijn framing van jou. Het beste kun je gewoon jezelf blijven, en stabiel op de achtergrond aanwezig zijn. Ik hoop en verwacht dat je kinderen met vragen gaan komen. Misschien is dat nu al het geval?

Het frustrerende is dat je eigenlijk ook nu de waarheid steeds meer bovenkomt, nog steeds ahw gevangen zit in zijn construct van die 'gekke', overspannen, instabiele Doenja.

Ik heb een vriendin die hetzelfde is overkomen. Kinderen werden ook bij haar weggehouden, ex pakte jeugdzorg helemaal in, ze moest in therapie, echt bizar allemaal. Uiteindelijk lukte het haar ook om er minder in mee te gaan, om het wat meer los te laten, en speelde ze het spelletje mee (therapie... ). De rust is wat neergedaald, inmiddels woont dochter bij haar. Zoon komt nu ook vaker. De verloren jaren krijg je niet terug. Maar er lijkt gerechtigheid te komen, kinderen konden loskomen van de grip die hun vader op hen had. En langzamerhand, net als bij jou, komt ook bij omstanders het besef dat het niet de moeder maar juist de vader is die de kinderen in hun ontwikkeling belemmerde en die deed aan het stimuleren van ouderverstoting van de andere ouder bij de kinderen.

Doenja, het beste wat je kunt doen om je kinderen te helpen, is werken aan jezelf, aan je eigen herstel, aan je eigen leven. Hoe pijnlijk het ook is van al die verloren jaren, en hoe oneerlijk het ook is en voelt, je krijgt ze niet terug, maar je kunt wel aan een nieuw begin werken.

Dikke knuffel!

Je dochters

@Doenja, eens vertelde ik aan mijn dochter hoe koud ik tijdens een familiediners door iemand werd ontvangen. Dochter wilde het niet horen en werd boos op mij. In de tijd daarna heb ik met haar geen woord over die persoon gerept. Het jaar er op zag en hoorde dochter zelf hoe diegen over twee gezichten beschikte. Het heeft haar beeld over die persoon veranderd.
Je dochters kunnen pas afstand van hem gaan nemen als ze zelf zien hoe hij doet. Als ze zelf voelen dat het niet door de beugel kan. Vroeger waren ze nog te jong om dit te zien. Hun wereld is ondertussen groter geworden. Ze ontmoeten andere mensen, zien hoe andere ouders met elkaar omgaan.
Hen indirect ‘dwingen’ zich tegen hun vader te keren met info over vermeende GHB-vergiftiging door hun vader, kan tegen je keren. Of hen zelfs boos op je laten worden zodat je terug bent naar af.

Mijn eerdere post zijn niet om je te doen twijfelen aan je helderheid van geest maar om je te waarschuwen omdat ik het zeker wel goed met je voor hebt. (Zo lees ik ook de post van Yanea. Allemaal goedbedoelde reacties, ookal bespeur ik je irritatie over onze post).

Het herstel met je dochters is fragiel, te kwetsbaar voor dergelijke mededelingen.

doe ik niet

Lieve mensen ik ga mijn kinderen noch mijn ex niet confronteren met mijn bevindingen of gedachtespinsels hierover. Tuurlijk snap ik dat meer kwaad dan goed doet. Ik was hier even van me af aan het praten hoe je, als je meer afstand hebt tot de situatie, je meer en meer dingen in een ander licht durft te bezien. Dus jullie hoeven me niet te waarschuwen, want ik ga het ze niet zeggen. Nu niet en misschien nooit niet. Pas als mijn kinderen er zelf mee komen, dan heel misschien. En dan zoek ik naar de juiste bewoordingen en het plaatsen in de juiste context hoe ik de kinderen dit moet vertellen. Mijn oudste dochter die inmiddels volwassen is, vertelde me een poos geleden dat ze er erg onder de indruk was van een bepaald boek. Toen ik vroeg waar het boek over ging, vertelde ze dat het over narcisme ging. Oh, zei ik toen, en hoe was dat om te lezen en hoe ging dat boek dan? Toen wist ze t niet goed te vertellen, meer dat het haar aangreep en dat ze het wel mooi geschreven vond en toen heb ik iets algemeens gezegd dat elk boek je iets bijbrengt en inzicht geeft in de dingen om je heen. Ok zei ze, en toen was t gesprek afgelopen.
Zo weinig durf ik erover te praten. Ik wil niets kapot maken wat er nu nog is en wat er langzaam aan opgebouwd wordt.
Dus nogmaals, jullie hoeven me niet te waarschuwen daarvoor.

Mirreke verwoord het exact zoals ik het voel en bedoel: " En nu komt (ook voor Doenja zelf) de waarheid stukje bij beetje terug, of de waarheid die zij al wist wordt stukje bij beetje bevestigd. Dat lijkt me heerlijk."

Dat wilde ik met jullie delen. Het besef dat ik weer mag vertrouwen op mijn eigen oordeel. Voor mij is dat een enorme overwinning. Jammer dat er dan weer een discussie loskomt over dat het niet waar kan zijn en dat ik er verkeerd aan doe of iets verkeerd zie.

Doenja

Voor ik zelf in mijn ongelofelijke situatie terecht kwam binnen mijn huwelijk zou ik je geloofd hebben, maar zonder inlevingsvermogen ( zoals veel mensen jou anders aan kijken) maar nooit zoveel als nu ik zelf kanten heb ondekt van mijn ooit zo soulmate. ( schrijf mee in verder na ontrouw) dat ik oprecht geloof dat jou ex daar toe in staat was je dat aan te doen.

Wat een hel moet je doorstaan hebben, heb dit topic met stomheid geslagen gelezen. Dat zoiets kan.. het moet als een film voelen.
De puzzelstukjes die steeds gelegd worden. Heel herkenbaar. Maar wat ik je mee wil geven, twijfel nooit maar dan ook nooit meer aan jezelf. Je bent niet gek! Het is echt waar. Mensen zijn er toe in staat de meest bizarre dingen geliefdes aan te doen.
Heel veel sterkte, en leef per dag. Morgen kan weer heeeel anders zijn kuss