Geen geld om te scheiden

Sjaan

Eens. Als je niet investeert ben je aan het vertrekken. Omwille van je leven samen is het meestal het beste om te kijken of investeren je weer terugbrengt in de liefdevolle relatie. Dat moet je wel samen afspreken. Als Wopper nu keihard gaat investeren en die man heeft het niet door, en zit in zijn eentje met dat biertje op de bank raakt ze alleen maar gefrustreerd. Trek hem aan zijn haren erbij (mits hij die nog heeft) en maak het bespreekbaar. Ga samen wandelen, elke dag een uurtje exclusieve tijd met elkaar. Op zaterdagavond naar de bioscoop en aansluitend zoenen in de auto.
Ik ben de slechtste niet Ik geloof heus nog wel in de liefde, maar als het niet meer werkt moet je jezelf ook niet kwellen met je zogenaamde opoffering 'voor de kinderen'.

Nou nou nou

'En aansluitend zoenen in de auto....' Jij maakt het wel heel erg spannend

Maar inderdaad, dat bedoel ik. En ja daar kun je het over hebben, maar mijn ervaring is dat dat niet per se hoeft. Gewoon tijd vrijmaken voor elkaar kan al een mooie start zijn. Dan komt de toenadering vanzelf.

En dingen doen waar je blij van wordt. Daar wordt je ook een leukere partner door. En ook dat kan doorwerken in je relatie.

Ideaalbeeld

Even voor de duidelijkheid, ik vind geen een reactie hard.
Ik leg een casus neer, en iedereen mag daar zijn eigen mening over hebben, graag zelfs!

Ik streef denk ik wel een ideaalbeeld na.
Man en vrouw een beetje op elkaar uitgekeken, gaan ieder hun eigen weg. Allebei een eigen huisje, en elkaars beste vrienden. Kinderen kunnen over en weer bij papa of mama zijn. We komen gewoon lekker nog bij elkaar over de vloer, als vrienden. Ik zie het om me heen echt wel gebeuren. Zit er dat ook voor mij in? Dat weet ik natuurlijk niet.

Het is op boven geschetste situatie dat ik mijmer. Of het ook daadwerkelijk zo zal gaan in de praktijk, geen idee? Ik overzie idd niet de gevolgen als het zo niet zal gaan, omdat ik vasthoudt aan dat ene beeld.

Mijn zegeningen tellen probeer ik idd regelmatig te doen. Ik weet het, het zijn er nogal wat....
Waarom dan toch dat gevoel van onvrede in me? Idd denk ik een goed idee om daar eens met iemand over te praten. Maar sjemig, hoe leg je uit dat je eigenlijk alles hebt en toch niet tevreden bent?....

Nogmaals mijn enorme dank voor alle moeite die iedereen hier neemt om aan een onbekende een spiegel voor te houden!

alles hebben en toch niet gelukkig

... dat ervaren meer mensen. Ik geloof dat er een boek bestaat met die titel .Dus zo raar is je gevoel niet.

Je mijmeringen over hoe het nu verder zou kunnen gaan als je inderdaad je huwelijk op zou breken, zie je nogal door een roze bril. In jouw plaatje beweegt iedereen (partner, kinderen, eventuele nieuwe partners) moeiteloos mee in jouw harmonieuse droom over de toekomst. Je hebt echter geen enkele (!!!) garantie dat het zo zal zijn - zie eerdere reacties. En weet wel: er is geen weg terug!!!

Dus hoog tijd voor goede gesprekken met iemand die je helpt effectief te bouwen aan de tijd die voor je ligt.

ideaalbeeld

"Man en vrouw een beetje op elkaar uitgekeken, gaan ieder hun eigen weg. Allebei een eigen huisje, en elkaars beste vrienden. Kinderen kunnen over en weer bij papa of mama zijn. We komen gewoon lekker nog bij elkaar over de vloer, als vrienden. Ik zie het om me heen echt wel gebeuren. Zit er dat ook voor mij in? Dat weet ik natuurlijk niet."

Ja, ik ken ook sommige gescheiden stellen die zo kunnen leven. Maar dit is slechts een minderheid. De meeste gescheiden mensen leven echt niet zo.

Weet je man hiervan of zal hij volkomen uit het lood slaan omdat hij dit niet had zien aankomen? Zie het verhaal van Pennestreek.

Het is goed dat je dit allemaal opschrijft, zo word je je bewust van wat je denkt. En inderdaad, het is een droombeeld, een illusie. Wat denk je te gaan vinden als jullie vreedzaam (als dat al mogelijk is) uit elkaar zijn? Is het alleen om je uitgezakte man of is er meer? Probeer onder woorden te krijgen WAT je mist.

Ik doe maar wat ideeën neerleggen:
* mis je passionele seks op de keukentafel? (bedenk dat stormachtige verliefdheid vaak maar tijdelijk is)
* onverwachte weekendjes uit?
* het is nog steeds niet duidelijk of je man uitzakt door de leeftijd of dat hij elke avond als een zoutzak op de bank voedsel zit te consumeren.
* vind je je huis niet fijn?
* mis je een bepaalde zekerheid? Bijvoorbeeld omdat het huis onder water staat?
* wil je iets ontvluchten? Zo ja, wat?
* mis je iets anders? Wat weerhoudt je ervan dit toch te gaan doen? (waarbij ik veemdgaan nadrukkelijk uitsluit)
* vind je dat je kansen hebt gemist? Zo ja, welke? Is er een manier dat je dit alsnog kunt realiseren? (en ook nu geldt: een andere man is geen optie)

Wat zou je gaan doen als je nog maar kort te leven had? Een botte vraag, maar als je er serieus over nadenkt kan het antwoorden geven.

Sally

Ik vind het heel moeilijk om onder woorden te brengen wat het precies is. Ik kom zelf toch steeds het meest in de buurt bij een soort van drang naar perfectie.

Mijn man zit niet elke avond als een zoutzak junkfood te consumeren. Let er wel een beetje op, maar minder dan nodig zou zijn om het buikspek kwijt te raken. Dat vraagt om een strenger dieet, en dat heeft hij er niet voor over. Wil best wat opletten, en geeft ook wel aan (weer) te willen gaan sporten, maar pakt niet door. Ik ben steeds de kartrekker hier in, en dat vind ik niet fijn. Ik mis de drive om dit te gaan doen bij hem, waardoor ik het idee krijg dat ie dit alleen voor mij doet, en het voor hem niet zo hoeft. Dat werkt niet.

Verder vind ik niet dat ik kansen heb gemist. Ik heb leuke reizen gemaakt, heb een leuke jeugd gehad en daarin leuke dingen gedaan. Mijn man is altijd in voor weekendjes weg o.i.d. Tegen seks op de keukentafel zegt hij ook geen nee. Het is meer dat ik die behoefte niet direkt voel. Ik weet ook niet of ik ooit echt verliefd op hem ben geweest, of maar aan hem ben blijven hangen omdat ik te onzeker was om me weer (letterlijk) bloot te geven aan een ander.....
En dat begint nu te knagen lijkt het.....

drang naar perfectie

Werk je in een omgeving waar dit erg speelt en waar aan uiterlijk veel waarde wordt gehecht misschien? Of zijn je vriendinnen zo? Je zussen?
Streef je ook naar perfectie voor je kinderen?
Het lijkt me goed hier eens verder over door te praten.

Terugkijkend of je wel echt verliefd was destijds, daar schiet je niet veel mee op. Eerder schreef je dat jullie het erg leuk hadden samen - dat was dan een geode start toch? Verliefdheid is altijd een tijdelijke fase, dat was het ook geweest als je wel de drang en de moed had gehad meerdere partners te testen (en het is helemaal niet gezegd dat je dan nu niet die perfectieproblemen had gehad!!)

Verder vind ik je niet zo realistisch naar je man van 51 en zijn consumptiepatroon, zijn buikje etcetera. Vrijwel alle mannen boven een bepaalde leeftijd krijgen een buikje (tenzij ze hun genen erg mee hebben!!) en vrouwen na de overgang ook; tenzij je ascetisch leeft en zeer fanatiek zonegericht sport, meerdere malen per week. Dat moet echt iets zijn waar je zelf dol op bent, dat doe je niet voor een ander.

Plaatje

Dat plaatje dat je schetst, hadden mijn ouders ook van hun scheiding. Geen tijd en zin om er dieper op in te gaan, maar dat is heel anders gelopen en ik heb ze allebei zien huilen dat ze dit nooit zo hebben gewild.....

Perfectie

is uiterlijk vertoon. Waarom is dat zo belangrijk voor jou? Komt dat voor uit onzekerheid?

Zelfs mensen die een goed nahuwlijk hebben, lopen tegen dingen aan. De manier waarop jij kijkt naar het leven na een eventuele scheiding vergt van beide partijen enorm veel investeren en loslaten. Kun je dat? Daarnaast, kan jouw man dat? Als jij denkt dat je dat dan kunt, waarom kun je dat nu niet?

wopper

nog steeds vind ik het superoppervlakkig om het telkens over die buik en het al dan niet eraan willen werken te hebben.
Er is toch meer aan een mens?
Misschien redt hij elke dag levens en/of doet hij mooie dingen voor de publieke zaak of vindt hij fantastische innovaties uit.
Vind je hem als mens, als man, met al zijn karaktereigenschappen en liefde voor jou/het gezin een mooi mens? Kun je de liefde die je voor hem voelt/voelde weer naar boven halen. Dat is het minste wat je moet gaan proberen. Vind ik. Voor hem, voor je kinderen én voor jezelf. Lijkt me rijkelijk suf om op basis van een buikje en groener gras gezellig te gaan scheiden.
gr Angela

daarom

"Ik weet ook niet of ik ooit echt verliefd op hem ben geweest, of maar aan hem ben blijven hangen "

Daarom ben ik weg bij mijn partner. Die was nooit verliefd geweest op mij, voelde geen chemie. Partner heeft mij niet verlaten, ik ben hem voor geweest toen ik dat wist. Want dat te horen is enorm vernederend en heel lastig mee om te gaan. Wat heeft iemand in vredesnaam bewogen in zee te gaan met iemand waar degene niet van hield. Waarom zo gemakzuchtig omgegaan met iemand anders' leven. Waarom was ik niet goed genoeg, wat mankeert mij. Waarom heb ik 30 jaar in een leugen moeten leven. Waarom heeft partner mij zo hard laten knokken om het goed te krijgen terwijl het kansloos was.
Nouja anyway...ik zou maar eens kijken waar het vandaan komt. Want met dit gevoel moet je met name voor hem niet te lang rondlopen en voor jezelf lijkt het me ook onprettig.

' we hadden het super leuk samen '

Zo herinner je je de begintijd. Dat klinkt niet als totaal niet verliefd!

Wopper, hoe kijk je nu tegen je situatie aan?

Heb net je draadje gelezen. Herkenbaar. Hoe ben je verder gegaan na de laatste reacties?