Geen aanspraak maken op partneralimentatie en pensioen?

Dat is dan jammer

' In tegenstelling tot wat ik dacht en wat ook hier wordt beweerd, wordt er bij de vaststelling van partneralimentatie rekening gehouden met de werkelijke woonlasten, en niet de forfaitaire.'
En ik begrijp het niet helemaal, want dat zou betekenen dat degene die in het dure huis blijft deels betaald wordt door degene die het huis moet verlaten. Maar zoiets zal bij mij indertijd ook wel gespeeld hebben, ik bleef in het huis.
Misschien moet je de regels daarover zelf nog eens napluizen, mocht je dat nog niet gedaan hebben. Het gaat volgens mij om de definitie van ' redelijke woonlast'.
https://www.rechtspraak.nl/SiteCollectionDocuments/tremarapport-versie-2019-januari.pdf
Dit is het trema-rapport. In 4.5 (KA) wordt dat nader gedefinieerd met 30% van het inkomen. In 5.3 wordt het niet nader gedefinieerd.
Taaie kost, maar wel verhelderend om je daarin te verdiepen.

Tsjor

Werkelijke woonlasten of forfaitair

Volgens mij is bij ons ook met werkelijke woonlasten gerekend bij het bepalen van de PA. In het voordeel van ex want die heeft zichzelf een tophypotheek verschaft en ondertussen met vette winst verkocht.

@Elledoris

Klopt. Mijn man koopt mij uit en blijft dan met ongunstige regeling zitten en dus met torenhoge woonlasten. Daar kiest hij zelf voor, maar desondanks gaat de PA met honderden euro's omlaag. Het is zoals het is.

Als hij verkoopt, maakt hij ook enorme winst. Ook dat is zoals het is.

Wel zal ik hierom niet afzien van de PA. In geval hij verkoopt en dus lagere maandlasten krijgt, of ik arbeidsongeschikt raak of werkeloos, kan ik eventueel om een herziening vragen. Uiteraard alleen voor noodgevallen. Maar ook al is het 100,- per maand, ik laat het wel intact.

Recht

' Als ene ouder kun je niets opleggen aan andere ouder, als kind boven de 18 is. Kind zal zelf moeten opkomen voor zijn rechten. Maar het helpt wel als die rechten zijn opgenomen in het convenant. De bijdrage die DUO berekent, geeft geen enkel recht. Het convenant wel.'

Volgens de wet stopt de onderhoudsplicht als een kind 21 jaar is. Hoe en waarmee je je kind daarna ondersteunt is aan jezelf. Ik vind niet dat je via een echtscheiding dergelijke plichten alsnog aan elkaar kunt opleggen. Onethisch. Bovendien maakt het het kind niet zelfstandig, maar langdurig blijvend afhankelijk van de ouders.
Onderhoudsplicht betekent dat je moet zorgen voor scholing, maar dat wil niet zeggen dat je het kind moet onderhouden totdat de studie klaar is (als die langer duurt dan tot 21 jaar).

' Kind moet zeker zelfstandig zijn maar is afhankelijk van ouderbijdrage, net zoals van ouders die niet gescheiden zijn.' Nee, dat is niet zo. Kind kan lenen voor de studie. Of werken. Nogmaals: als je wl bijdragen, prima. Maar dat is je eigen beslissing.

Vergelijk het met zorgdragen voor onderdak: dat wil niet zeggen dat je voor een kind een huis moet kopen. Of de huur moet gaan betalen. Of dat je de boodschappen voor het kind moet doen.

Na een echtscheiding moet je elkaar niet meer plichten opleggen dan de plichten die er al zijn, dus niet roomser dan de paus willen zijn. Als jij graag wil dat je kind zonder werken en zonder lening kan blijven studeren, dan is dat jouw wens. Die ga je neit met emotionele dwang aan een ander opleggen.

Tsjor

Woonlasten

' Mijn man koopt mij uit en blijft dan met ongunstige regeling zitten en dus met torenhoge woonlasten.' Ik geloof niet dat bij mij de woonlasten berekend werden nadat ik de helft van de overwaarde aan ex had uitgekeerd (en daarvoor een tweede hypotheek moest nemen). Na de scheiding (en het berekenen en verdelen van de waarde van het huis) is de wens om er te blijven wonen iets wat je dan toch zelf moet gaan doen. Volgens mij werden die woonlasten daarvoor berekend, want pas na de scheiding kon ik het huis overnemen en de overwaarde uitkeren en dus die extra hypotheek nemen.

Tsjor

Dat is ook wettelijk geregeld Tsjor

http://www.advocaten.nl/onderhoudsplicht-voor-jongmeerderjarigen-18-21-jr/

"Financiële steun ná de 21e verjaardag
Ook na het 21e jaar kan een ouder worden aangesproken om te betalen voor het levensonderhoud een kind.
Voorwaarde is ten eerste dat de ouder ook draagkracht heeft, en dat de ouders ook hebben toegezegd om bij te dragen in de studiekosten. In de praktijk gaat het om een korte periode die eindig is, en die het kind in staat moet stellen zijn studie met succes “af te ronden”

' en dat de ouders ook hebben toegezegd om bij te dragen in de studiekosten. ' Dus moet je dat niet toezeggen en zeker niet contractueel vastleggen.
Nogmaals: mocht je daar iets aan willen doen, dan doe je dat zelf. Maar niet met de portemonnee van een ander. Niet door te gaan vertalen dat jij vindt dat zorgen voor het kind betekent de portemonnee trekken.
Nog slimmer is om je kind tussen 18 en 21 te leren wat hij/zij zelf eraan kan doen om de nodige financi"ele middelen binnen te halen. Een vakantieperiode vakantiewerk doen helpt al behoorlijk.

Tsjor

Tsja Tsjor

Dat is jou particuliere mening dat je vindt dat bij een bepaalde leeftijd een kind financieel onafhankelijk dient te zijn. Ook al heeft het de studie nog niet afgerond.
Ik ken geen ouders die zich niet verantwoordelijk voelen en bijdragen aan de studie van hun kinderen als zij daar het vermogen toe hebben. Zeker niet als de ouders bij elkaar zijn. En dat houdt niet op bij het 21ste jaar.

Behalve in de situatie van een scheiding.
Dan is het vaak toch de ouder waar een kind woont die blijft bijdragen en de gescheiden partner waar het kind niet bij woont is daar minder toe geneigd omdat oa. de noodzaak minder gevoeld wordt.
Wat is er mis mee om in een scheidingssituatie te besluiten dat je beiden ouder bent en dan ook beiden blijft bijdragen tot de studie afgerond is?

In de praktijk zijn het dus nog steeds de moeders die blijven bijdragen.
Dat stapelt nogal.
Het is toch niet zo dat je bij een scheiding ook een eindterm bepaalt aan het bijdragen aan je kinderen? Die kinderen heb je beiden levenslang.
Dat wil niet zeggen dat je ze levenslang onderhoudt maar wel tot ze de studie afgerond hebben waarmee ze de beste kans hebben op een goed inkomen.

@Tsjor

De regels zijn wat anders. Hij gaat van een aflossingsvrije hypotheek (van tig jaar terug) naar een andere regeling als hij mij uitkoopt en de hypotheek helemaal overneemt. De bank heeft dat bekeken en goedgekeurd. Dat houdt in dat zijn maandlasten gigantisch omhoog gaan. Dat is zijn eigen keuze, maar hij kan het betalen.

Op basis van die bizarre woonlasten wordt de PA berekend. Hele verhaal met de jusvergelijking. Is volgens Trema-normen bij mediator berekend.

Charlotte

'Mijn man koopt mij uit en blijft dan met ongunstige regeling zitten en dus met torenhoge woonlasten. Daar kiest hij zelf voor, maar desondanks gaat de PA met honderden euro's omlaag. Het is zoals het is.

Als hij verkoopt, maakt hij ook enorme winst. '

De helft van die winst is voor jou. Ik neem tenminste aan dat je je laat uitkopen volgens de huidige marktwaarde, dus dat je de helft van de huidige overwaarde erbij krijgt.

huis

"Mijn man koopt mij uit en blijft dan met ongunstige regeling zitten en dus met torenhoge woonlasten. Daar kiest hij zelf voor, maar desondanks gaat de PA met honderden euro's omlaag. Het is zoals het is."

Charlotte, moet je daarmee instemmen?
Als het zo nadelig voor jou uitpakt, waarom zou je er dan mee instemmen?
Het hoeft toch niet?

Hij in zijn eentje (ik begreep dat hij de kinderen eens in de twee weken een weekend heeft, klopt dat?) in zo'n veel te duur huis en dat kost jou EUR 250 pm?!
Waarom zou je daarmee instemmen?

"Als hij verkoopt, maakt hij ook enorme winst. Ook dat is zoals het is."
Ik neem aan dat jullie nu objectief de waarde van het huis laten vast stellen en dat jij gewoon de helft van de overwaarde krijgt?
Klopt dat?
Zo nee, waarom niet?

Ik vind je erg lijdzaam overkomen alsof jij geen nee tegen koop van het huis door hem kunt zeggen.
Volgens mij kan je dat wel.
En heb je daar alle reden toe!
Wat maakt je zo lijdzaam?

Niet lijdzaam @Chloe

Ik ben niet lijdzaam. Ik kan het huis niet alleen betalen. Dat betekent het huis verkopen of mijn man behoudt het huis en koopt mij uit. Ik kan mijn man niet dwingen het huis te verkopen als hij niet wil. Ook niet als dat betekent dat hij door de hoge woonlasten minder PA hoeft te betalen. Dat zijn gewoon de feiten.

Ja, ik krijg de helft van de getaxeerde overwaarde. Maar dat is wat anders dan de verkoopprijs van een huis en die ligt absoluut hoger. Zal per jaar ook stijgen.

Of mis ik iets?

Vind je

Vind je dat jij de wensen van je ex to be moet honoreren?

Dat je geen nee tegen hem mag zeggen?

Of dat jij degene bent die moet voorkomen dat er ruzie of agressie van zijn kant komt?

Ik vraag me echt af, waar jouw lijdzaamheid "het is zoals het is" vandaan komt.
Alsof jouw wensen, jouw mening, jouw financiele situatie niet van belang zijn.
Ik begrijp het niet.

Of vind je nu dat omdat je nu eenmaal hebt gezegd dat hij het huis kan overnemen, dat je daar niet meer op terug mag komen?

Waarom zou je dat niet mogen, nu blijkt dat het zo financieel ongunstig voor jou en gunstig voor hem is (zeker als hij het huis snel verkoopt en goedkoper gaat wonen)?

verkoopprijs

Volgens mij hoef jij toch niet in te stemmen met dat hij het huis overkoopt (met als reden: dan wordt het financieel erg ongunstig voor mij - je hoeft niet voor hem te praten)?

Hoezo krijg jij de helft van de getaxeerde overwaarde en zou dat iets anders zijn dan de verkoopprijs van het huis?!

Hebben jullie het huis niet laten taxeren wat het nu zou doen als het verkocht zou worden, rekening houdend met de marktgekte?

Natuurlijk moet je van het laatste uit gaan. Hoezo niet?

Dus je wilt zeggen dat je ook op de verkoopprijs hem het voordeel gunt?

Je bent wel heel lief voor je ex to be. Hij heeft wel geluk dat jij dat allemaal maar goed vindt.

Waar komt dat vandaan?

Denkfout

Charlotte, je schrijft: "Ik kan mijn man niet dwingen het huis te verkopen als hij niet wil".

Ik denk dat hierin jouw denkfout zit.

Je kunt nl. ook niet gedwongen worden dat hij het huis overkoopt (en niet eens tegen verkoopprijs, maar kennelijk een lagere waarde, zoals je het schrijft).

Dan krijg je een patstelling.

En kennelijk denk jij dat je die moet oplossen.

Ik denk dat jij financieel een stuk beter eruit komt als jij een advocaat hebt die deze huizenproblematiek met alle voor- en nadelen, ook de fiscale kant met jou doorneemt. En uitlegt hoe het werkt. Die zich even alleen richt op jouw belang.

Want jij voelt je kennelijk nu gedwongen om met zijn wens, hij koopt het huis en betaalt jou een stuk minder PA, akkoord te gaan.

Terwijl ik weet je daar niet toe gedwongen bent. Sterker nog, misschien kan je hem, door 'nee' tegen deze constructie te zeggen (met een goede reden!), wel dwingen sneller het huis te verkopen, waarbij hij dan ook een huis met 'normale' woonlasten koopt.

Overwaarde alleen?

Hmmm, als jullie een aflossingsvrije hypotheek hebben, dan heb je daar meestal ook een polis tegenover staan, spaar- of beleggingspolis of een combi is volgens mij het meest gebruikelijke. Alles wat in die polis zit is ook gezamenlijk opgebouwd vermogen en moet dus gedeeld worden. Dus als het goed is krijg je de helft van de overwaarde en de helft van het opgebouwde vermogen in de polis(sen)/spaarrekening.
Is het dan nog steeds mogelijk dat je man in het huis blijft wonen?
En als je wil nagaan of de taxatiewaarde een beetje reeel is kun je een paar makelaars vragen voor hoeveel ze het huis in de markt zouden zetten en wat ze verwachten dat het oplevert.

Natuurlijk moet de taxatie gelijk zijn aan de verkoopprijs

Anders is het geen realistische taxatie. Ik hoop niet dat jullie nu uitgaan van de WOZ waarde.
En als je een officiële taxatie hebt laten doen, heb je dan het gevoel dat die klopt? Je kunt ook beiden een taxatie laten doen, en die vergelijken.
Of drie makelaars vragen naar de potentiële verkoopprijs.

Mijn advies is om je niet te bemoeien met zijn keuze om het huis over te nemen, ook al betekent dat een lagere PA. Tenslotte krijg je een hogere KA dan berekend. En je hebt voor je eigen kosten meer aan KA dan PA, alleen al door de belasting die je betaalt over de PA en de langere termijn van de KA (eventueel via de kinderen).

En daarnaast een 'onder de streep' berekening met voor ieder dezelfde woonlasten. Nu, over 5 jaar en zodra de kinderen afgestudeerd zijn. (of 21, afhankelijk van wat jullie afspreken).

Ik zou er ook vanuit gaan dat de kinderen in de toekomst helemaal niet vaker naar vader gaan. En daar je plan op maken. En dan bedoel ik niet dat vader dit niet zou willen, maar je kinderen willen misschien zelf niet (meer) tegen die tijd. En dat kan invloed hebben op de toekomstige situatie.
Als de verhouding later wel anders wordt, kun je een nieuwe berekening maken, zelf. Om te beoordelen of zijn kosten omhoog gaan omdat de kinderen vaker bij hem zijn. En dan kan de KA omlaag. Dat kun je prima onderling afspreken, hoeft niet via de rechter.

Wel 'dwingen'

Je kan je man wel 'dwingen' tot verkoop van het huis, al vind ik dwingen hier absoluut niet de juiste term. Als jullie getrouwd zijn in gemeenschap van goederen dan is de helft van de verkoopprijs van het huis voor jou!!
Als je ex to be je niet voor de helft van de verkoopwaarde kan uitkopen, is er geen andere optie dan verkopen. Hij heeft dan geen keus. Laat je niet emotioneel chanteren hoor. (makkelijker gezegd dan gedaan)

makelaars

Charlotte, je kunt beginnen met een aantal makelaars langs te laten komen en te vragen wat zij als vraagprijs zouden vragen. Vaak geven ze gratis al een indicatie. Als blijkt dat dat veel hoger is dan waar je ex to be nu van uitgegaan is, is het misschien handig een taxatie op papier te laten doen.

Ik dacht trouwens dat je EUR 250 aan PA p.m. zou mislopen, maar zie dat het EUR 350 is.
Je schreef dat hij wel meer KA betaalt. Hoeveel meer is dat dan berekend? Als hij voor de kinderen samen EUR 350 p.m. meer betaalt, hoef je natuurlijk daar geen punt meer van te maken, maar als hij in totaal bijv. maar een tientje of een paar tientjes p.m. meer betaald, dan blijkt het een erg groot verschil.

Verder weet ik niet of mensen oplossingen weten als je toch akkoord wilt gaan met die EUR 100 p.m. (of in mijn ogen nog erger: er afstand van doet) ipv EUR 450. Ik denk dat je je flink waardeloos zou voelen als hij al snel het huis verkoopt en lagere woonlasten neemt en jouw PA zou op EUR 100 (of erger EUR 0) staan. En blijven.

Dus ik zou sowieso in de stukken expliciet opnemen dat jij recht hebt op EUR 450 pm PA uitgaande van de forfaitaire woonlasten. En dat als hij het huis verkoopt of daar gaat samenwonen (lagere woonlasten als je het deelt), dat jij die PA dan alsnog krijgt (of iets dergelijks). Maar zoals je weet, ik snap nog steeds niet waarom jij hem zou sponseren te duur te wonen.

Hoeveel gaan de kinderen nou bij je ex to be zijn?

Oja, ik schreef eerder over een patstelling en dat jij dat probleem niet hoeft op te lossen (maar dat jij dat kennelijk wel zo voelt - waarom jij, waarom hij niet?).

Jij schreef eerder dat jij niet wilt scheiden, dat hij dat wil. Wat dat betreft hoef jij je ook niet te haasten om snel een oplossing voor zijn probleem (te duur willen wonen) te zoeken. Die kan hij zelf bedenken.

Wat zou je verlies zijn?

Je schrijft dat je ex de overwaarde op 50.000 boven de werkelijke waarde wil zetten, zodat jij bij het uitkopen 25.000 meer krijgt dan het bedrag waar je feitelijk recht op zou hebben. Dit is een bedrag dat je op relatief korte termijn zou kunnen krijgen en waarmee het misschien gemakkelijker wordt om eigen woonruimte te vinden.

Zelf ontvang ik helemaal geen alimentatie en ik ben daarom niet helemaal thuis in de verschillende regels, maar op dit forum lees ik dat de pa vanaf dit jaar nog maar 5 jaar is. Ook het opgebouwde partnerpensioen staat al vast. Heb je in beeld wat je misloopt als je op zijn deal in gaat? Stel dat het verschil in pensioen 10.000 in jouw voordeel zou zijn, dan zou je (kort door de bocht) bij het mislopen van 15.000 aan pa geen winst of verlies maken ten opzichte van waar je recht op zou hebben. Als je dat omrekent, zou dat (bij een fictief opgebouwd pensioenverschil van 10.000) 3.000 pa per jaar zijn, dus 250 per maand. Stel dat dat ongeveer het bedrag aan pa zou zijn, dan zou ik er niet moeilijk over doen.

Niempje

Charlotte schreef dat ze recht heeft op EUR 450 .p.m. PA.
Als ex to be in het huis blijft wonen krijgt ze nog maar EUR 100 p.m. PA, dus loopt 5 jaar lang EUR 350 p.m. mis.

Ze vraagt nu: ex to be vindt PA allemaal onzin, dus stelt nu voor dat ze geen PA (dus ook die EUR 100) niet krijgt en dat ze pensioen niet verevenen (daar noemt ze geen bedragen voor, maar ik denk dat niet pensioenverevenen, gezien zijn EUR 30.000 pjr hogere inkomen) in haar nadeel werkt.
Zal dus niet in haar voordeel zijn, zoals jij schrijft in jouw rekenvoordeel.

Als je het goed gelezen hebt, levert Charlotte dus alleen maar in ten opzichte van waar ze recht op heeft: minder PA of zelfs geen PA, niet pensioenverdelen, lagere waarde dan de echte verkoopwaarde van het huis. Charlotte is echt heel goed voor haar ex die van haar wil scheiden. Ik vraag me echt af, waarom.
Ik vind het zo erg, omdat ik vaker lees van die vrouwen die bij echtscheiding door hun ex laten omlullen en er financieel slecht uitkomen. Waarom toch? Hij wil scheiden en hij wil ook de meeste poet. En de vrouwen werken daaraan mee. Vreemd.

@Charlotte, wat je natuurlijk wel kunt doen met opgebouwd pensioen door jou en ex to be, is dat je daarvan nu bij echtscheiding in een keer de contante waarde berekent, wat erop zal neerkomen dat hij in een keer jou een bepaald bedrag betaalt (bijv. van de verkoop/overwaarde van het huis) betaalt, en je op pensioendatum niet meer jouw deel van zijn pensioen hoeft te innen.

Overwaarde

@ Chloe volgens mij heb ik prima gelezen. Die discussie van 450 of 100 per maand aan pa betrof geen vraag van topicstartster. Ik las dat stukje als iets wat volgens haar een feit was. Zij stelde dat ze op basis van de forfaitaire woonlasten 450 per maand aan pa zou krijgen, maar dat dat lager zou zijn doordat de werkelijke woonlasten hoger zijn. In #75 schrijft Charlotte dat bij de berekening van pa rekening gehouden moet worden gehouden met de werkelijke woonlasten (dus dan zou de pa obv wat ts schrijft 60 keer 100 is 6000 zijn verdeeld over 5 jaar). In #77 schrijft Tsjor dat dat onjuist is en dat je juist van de forfaitere woonlasten uit moet gaan (dan zou het dus om 60 keer 450 is 27.000 met een iets lagere netto contante waarde).

In de openingspost schrijft ts dat ex wil spelen met de overwaarde als zij in ruil daarvoor afziet van pa en pensioenverrekening. In #39 schrijft ts dat ex de overwaarde 50.000 omhoog wil schroeven boven de werkelijke waarde, waardoor zij 25.000 extra krijgt als zij die dingen laat vallen (in die alinea heeft ze het echter alleen over het pensioen, maar in openingspost konden we lezen dat het beiden betrof). Volgens mij prima gelezen en afhankelijk van de hoogte van de pensioenen hoeft het geen slechte deal te zijn. Zelfs als ze klein financieel nadeel heeft, heeft ze het voordeel dat ze op korte termijn meer geld tot haar beschikking heeft voor het vinden van woonruimte. Een afweging die zij moet maken.

taxatie

De taxatie van een woning door een makelaar moet conform de verkoopprijs zijn. Dan wel de verkoopprijs van dat moment. Ik had liever gehad dat die iets lager was, want dan had ik minder vermogen 'beschikbaar, in steen) en zou ik de advocaat neit zelf hoeven te betalen. Helaas, de makelaar kon het niet maken om lager te gaan.
Je moet er dus van uit gaan dat de taxatiewaarde de verkoopwaarde is van de woning op dat moment.
Wat betreft de toekomst, daar heb je geen zicht op. Ik had geluk, scheiding viel nog net in de guldentijd en ik verkocht de woning in de euro-tijd. Tel uit je winst. Maar dan moet je ook een andere woning kopen in de euro-tijd. Daar gaat je winst. Dat soort bespiegelingen hebben dus geen zin, Ze leveren alleen maar maagzuur op.

'In #77 schrijft Tsjor dat dat onjuist is en dat je juist van de forfaitere woonlasten uit moet gaan (dan zou het dus om 60 keer 450 is 27.000 met een iets lagere netto contante waarde).'Maar ik had ongelijk, zoals Charlotte schreef: dat geldt alleen voor KA, bij die berekening wordt het percentage van 30% genoemd. Bij PA gaat het alleen over 'redelijke woonlasten'. Ik begrijp dat dat nu vertaald wordt naar 'feitelijke woonlasten na de scheiding en nadat je een nieuwe hypotheek hebt moeten afsluiten.
Het kan best zijn dat Niempje77 gelijk heeft en dat het te overwegen is om de uitkering-ineens van de extra waarde van het huis opweegt tegen de PA en het pensioen. Of dat wel of niet gunstig is om andere woonruimte te vinden kan Charlotte zelf afwegen.

Tsjor

AnneJ

'Dan is het vaak toch de ouder waar een kind woont die blijft bijdragen en de gescheiden partner waar het kind niet bij woont is daar minder toe geneigd omdat oa. de noodzaak minder gevoeld wordt.
Wat is er mis mee om in een scheidingssituatie te besluiten dat je beiden ouder bent en dan ook beiden blijft bijdragen tot de studie afgerond is?'
Wat er mis is dat de ene ouder contractueel vastgelegd wil hebben wat de andere ouder moet gaan betalen. Wil je dan ook contractueel vast laten leggen dat het kind in huis van de verzorgende ouder blijft wonen tot het einde van de studie?
Ik ga er niet van uit dat iemand niet meer wil betalen, maar ik ga ervan uit dat iemand dan de vrijheid krijgt om dat zelf te gaan bepalen; in overleg met het kind of op verzoek van het kind. Niet meer op aangeven van de moeder.

Tsjor

taxatiewaarden

Tsjor:
"Je moet er dus van uit gaan dat de taxatiewaarde de verkoopwaarde is van de woning op dat moment."

Een ervaren echtscheidingsadvocaat zei mij eens dat bij wat duurdere huizen (zoals dat van Charlotte), de taxatiewaarde nogal per makelaar en afhankelijk van de instructie / afhankelijk van wie de instructie gegeven heeft behoorlijk kan verschillen. Hij zei dat het wel een ton kon verschillen! Ik vind dat wel veel hoor.

Dus het kan de moeite waard zijn om andere makelaars te vragen wat zij denken dat het huis opbrengt bij verkoop. Charlotte geeft zelf ergens in dit draadje aan dat ze denkt dat dat hoger is.

En vanzelfsprekend is waardestijging na scheiding / verkoop huis (aan ex of een derde) verder niet relevant.