U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Geen aanspraak maken op partneralimentatie en pensioen?
Graag zou ik jullie mening willen weten over het volgende.
Mijn man en ik liggen in scheiding. Hij wil scheiden, ik niet. We zijn allebei 44 jaar en hebben twee kinderen van 9 en 14 jaar. Bij een mediator zijn we uitgekomen op het stukje partneralimentatie en pensioen.
Ik zal een nieuw huis moeten zoeken en de kinderen zullen voornamelijk bij mij zijn. De woningmarkt is een duidelijk verhaal en we wonen ook nog eens in een prijzig stukje Nederland. Ik werk 32 uur en mijn man 36 uur. Op jaarbasis verdient hij 30.000 meer.
Er is berekend dat ik recht heb op partneralimentatie. Dat bedrag ligt zo rond de 450,- op basis van de forfaitaire woonlasten. Op basis van de werkelijke woonlasten wordt dat 100,-. Mijn man blijft namelijk in het huis wonen (waarde rond de 775.000) en zijn woonlasten gaan gigantisch omhoog. Hij kan het betalen, maar houdt weinig over (jusvergelijking etc.) Hij moet mij ook uitkopen; ik heb dus wat overwaarde, maar zelfs met overwaarde zal ik een flat kunnen kopen, misschien een rijtjeswoning ver weg van school en alles wat ons bekend is. Ik zeg niet dat dit erg is voor mij; ik denk aan de kinderen.
Bovenstaande is om de situatie te schetsen. Mijn man heeft bij de mediator vrij duidelijk gemaakt dat hij nog wel wat aan de overwaarde wil sleutelen om mij te helpen, maar dan zal ik van partneralimentatie en elkaars pensioen moeten afzien. Hij werd zelfs wat agressief. Hij vindt het sowieso niet meer van deze tijd om partneralimentatie te accepteren als je je eigen broek kunt ophouden. En afzien van elkaars pensioen vindt hij ook niet meer dan logisch omdat je niet meer zou moeten willen om over 20 jaar je ex "leeg te trekken". Hij vindt dit alleen van toepassing op huisvrouwen, niet op vrouwen die gewoon werken.
Ik heb nog helemaal nergens een beslissing over genomen. Ik moet alle scenario's doordenken en sta er neutraal in. Ik heb geen familie en sta er straks helemaal alleen voor met de kinderen.
Wat is jullie mening? Is het onacceptabel of 'not done' om iets als partneralimentatie te accepteren even als het niet afzien van elkaars pensioen?
Alvast bedankt, Charlotte
Tsjor
"Wat er mis is dat de ene ouder contractueel vastgelegd wil hebben wat de andere ouder moet gaan betalen."
Nee, je legt wederzijds vast dat je beiden verantwoordelijk blijft voor je kinderen, ook als ze ouder dan 21 zijn, zolang ze nog studeren. Dat betekent niet dat je alles moet betalen, niets mis met lenen, maar wel dat KA doorloopt zolang kind studeert, maar dan aan kind uitgekeerd (of in natura).
Dat kan ook KA door beide ouders zijn.
Dat betekent dat je, net zoals ouders die nog bij elkaar zijn, samen verantwoordelijk bent. En niet alleen de ouder waar kind voornamelijk verblijft. Of maar één ouder terwijl er co-ouderschap is.
Lente?
Hm, Lente? "En niet alleen de ouder waar kind voornamelijk verblijft. Of maar één ouder terwijl er co-ouderschap is."
We hebben het hier over volwassenen van 21 jaar of ouder. Co-ouderschap?
Eerlijk gezegd vind ik Tsjor soms wat te rigide in de overtuigingen (of ik vind het wat te ver gaan), maar ik ben het ook met sommige meningen eens, of deels eens.
En in dit geval ben ik het eens. Er is al een wet over, dat kan gevolgd worden. Als een ouder zich na de 21e verjaardag niet betrokken genoeg voelt om de zoon of dochter verder te ondersteunen in de studietijd, is dat iets tussen volwassen kind en ouder. Dat vind ik ook 'over het graf heen regeren' van de ex-partner die dat alvast wil voorkomen voor de toekomst.
En het ís gewoon niet dezelfde situatie als een getrouwd stel met een studerend kind. Misschien wil kind de ouder al tijden niet zien. Heeft het de achternaam gewijzigd. Mocht de ouder niet op diploma-uitreikingen komen.
In het begin kun je het nog aan loyaliteitsconflicten wijten, en misschien daarna nog steeds wel, maar ergens houdt het ook op (voor sommigen). Waarom wel je ouder telkens blijven afwijzen maar nog wel geld blijven verlangen? Dan is het ook tijd om te staan voor je keuze.
Dat staat er los van Bosbes
Alimentatie is geen kijkgeld. Het goed houden van de verhoudingen is met name een taak van de ouder en ook van een kind zelf, maar dat staat los van het betalen van alimentatie.
Helaas wel
@AnneJ: Alimentatie is geen kijkgeld. Het goed houden van de verhoudingen is met name een taak van de ouder en ook van een kind zelf, maar dat staat los van het betalen van alimentatie.
Verder on topic:
Ik denk dat TS nog even heel goed moet nadenken of ze echt wel akkoord wil gaan met de voorstellen van bijna ex. Vooral de zin: "we willen zo min mogelijk voor de kinderen veranderen." blijft bij mij spelen. Als jullie dat echt willen is er dan geen mogelijkheid dat jullie het huis voorlopig nog samen betalen en dat je daarmee je PA laat schieten? De eerste 2 jaar is de hypotheekrente zelfs nog voor beide aftrekbaar.
Verder is het voor kinderen in de pubertijd heel belangrijk om hun vader veel in hun leven te hebben. Zeker 35% van de tijd. Een omgangsregeling van 1 weekend in de 14 dagen voor vader is dus niet goed voor de kinderen. In wat voor manier wordt er op dat gebied aan de kinderen gedacht?
Het huis is groot schrijf je, is er misschien een mogelijkheid om de woning te delen? Dus 2 voordeuren?
Paddington (ot)
"Verder is het voor kinderen in de pubertijd heel belangrijk om hun vader veel in hun leven te hebben. Zeker 35% van de tijd."
Dat intrigeert me. Waarom juist dan (kennelijk meer dan in de periode ervoor), en waarom minstens 35% van de tijd? En waar heb je dat vandaan?
Ik zeg niet dat het onjuist is ofzo, maar de stelligheid van de bewering verbaast me wat. En dan vooral die link met de puberteit, ik zie niet zo goed in waarom contact met de vader dan per se belangrijker zou zijn dan tijdens de jongere jaren.
Groeten,
Temet
@Temet
Ik heb dat ergens gelezen in een onderzoek. Nog geprobeerd om een link te vinden voor je, helaas niet zo snel gelukt.
Waar het om draaide is dat de meeste vaders nu eenmaal een andere rol hebben in het opvoeden van kinderen. Om even te algemeniseren, waarbij ik heel goed weet dat er volop ouders zijn die niet voldoen aan dit beeld.
Vaders dagen meer uit, zijn makkelijker met loslaten en daardoor stimuleren ze meer zelfstandigheid. Moeders zijn meer van het pamperen en hebben daardoor eerder de neiging om zaken van kinderen over te nemen in plaats van ze het zelf laten proberen.
In de jongere jaren is dat pamperen niet zo erg. Zodra kinderen wat ouder worden, rond hun 10de levensjaar wordt die mogelijkheid hebben om meer zelf te proberen steeds belangrijker.
Tenminste dat is wat ik ervan begreep.
Voor mij leek het ook logische. Immers pubertijd is een relatieve moderne uitvinding. Vroeger werd je op je 12de ergens ' te werk' gesteld om een vak te leren. Onze huidige maatschappij is te ingewikkeld voor kinderen van 12 om zelfstandig te zijn. Daarom is de leeftijd waarop wij een kind 'rijp om op eigen benen te staan' achten een 6 jaar verplaatst.
Paddington
Jij:
“ Verder on topic:
Ik denk dat TS nog even heel goed moet nadenken of ze echt wel akkoord wil gaan met de voorstellen van bijna ex. Vooral de zin: "we willen zo min mogelijk voor de kinderen veranderen." blijft bij mij spelen. Als jullie dat echt willen is er dan geen mogelijkheid dat jullie het huis voorlopig nog samen betalen en dat je daarmee je PA laat schieten? De eerste 2 jaar is de hypotheekrente zelfs nog voor beide aftrekbaar.”
Bedoel je dat Charlotte met de kinderen dan in het huis blijft wonen en ex to be daaraan meebetaalt om zo min mogelijk voor de kinderen te veranderen?
Mee eens dat dit een betere oplossing is dan dat ex to be grotendeels alleen in dat veel te grote en dure huis woont en dat Charlotte dat moet financieren met €350 p.m.(nb ik weet geen precieze bedragen, maar heb vooralsnog op basis van wat ze allemaal geschreven heeft, ook over de taxatiewaarde van het huis versus hogere verkoopprijs, de indruk dat Charlotte er (flink) op inlevert.
PA soms 10 jaar
even inhakend, niet alles goed gelezen wellicht maar zie af en toe 5 jaar PA voorbij komen. Weet de leeftijd niet van TS maar soms is PA nog 10 jaar, mocht je er gebruik van willen maken voor bepaalde berekeningen of zo. Zie hieronder:
De partneralimentatie bedraagt maximaal 5 jaar. Of korter, als het huwelijk of geregistreerd partnerschap minder dan 10 jaar duurde. Dan ontvangt een ex-partner alimentatie voor de helft van de tijd dat het huwelijk of partnerschap duurde. Bent u bijvoorbeeld 8 jaar getrouwd geweest, dan moet u of uw ex-partner 4 jaar partneralimentatie betalen.
Er zijn 3 uitzonderingen op de nieuwe regels:
- Als u samen kinderen heeft, stopt partneralimentatie pas als het jongste kind 12 jaar is geworden.
- Heeft het huwelijk of geregistreerd partnerschap minimaal 15 jaar geduurd? En krijgt de ex-partner die alimentatie ontvangt, binnen 10 jaar AOW? Dan duurt de alimentatieplicht totdat de ontvanger AOW krijgt.
- Bent u geboren op of voor 1 januari 1970? Duurde uw huwelijk of geregistreerd partnerschap langer dan 15 jaar? En krijgt u over meer dan 10 jaar pas AOW? Dan is de alimentatieduur 10 jaar.
Bij samenloop van de hierboven genoemde omstandigheden, geldt de langste termijn.