Geen aanspraak maken op partneralimentatie en pensioen?

Ook niet doen

' eventueel met de clausule dat als je het alsnog niet nodig mocht hebben je het in het studiepotje van de kinderen stopt.' Dat kun je zelf beslissen, dat hoef je niet contractueel vast te leggen. Je kunt dan beter papieren zakdoekjes meenemen als je denkt dat er iets nodig is om hem te troosten.

Tsjor

Ethisch

' ethisch is PA aan te vechten' . Dat is nog even de vraag. Bij een scheiding gaan kinderen voor: eerst zorgen dat zij krijgen wat ze nodig hebben. Maar daarna komt er een soort 0-stand: beiden sluiten de relatie af en beginnen aan hun nieuwe leven met een gelijk uitgangspunt: de helft van wat er vergaard is en de helft van wat er gemeenschappelijk verdiend is (iets anders berekend, maar dat is het principe).
Het ethische probleem zit in andere hoeken: gelijke inkomens voor mannen en vrouwen; gelijke arbeidskansen en gelijke verdeling arbeid en zorg; en de vraag waarom dat nog steeds niet lukt. Deels valt dat onder zogenaamde individuele keuzes, maar die keuzes komen massaal zo gelijk (dus ongelijk) te liggen dat het niet meer om individuele keuzes gaat, maar om een sociaal-politieke constellatie.
Alle hulp (van alle exen) om dit aan de orde te stellen en aan te pakken is welkom.

Tsjor

Woonlasten

De berekening van de woonlasten is blijkbaar in 2013 wettelijk vastgesteld op 30% van je eigen inkomen. Ongeacht dus wat je echt aan woonlasten hebt. In die zin is het voor iedereen gelijk, alleen zijn de inkomens niet gelijk.

Tsjor

Dees

"Man werkt ook niet full time dus zal qua carrière ook wel.wat ingeleverd hebben."

Wat een onzin. Nog even los van het feit er voldoende sectoren/bedrijven zijn waar 36 uur fulltime is, ging mijn betoog er juist over dat Charlotte in het verleden mogelijk veel minder gewerkt heeft, of andere keuzes gemaakt heeft in verband met de kinderen, die nadelig waren voor haar carrière. Ze schrijft dat zij alle zorg voor de kinderen heeft gedaan, ook qua school enzo, en dat dat zo veel extra tijd kost.

Vrijstelling

En dan ga je akkoord met een lagere PA vanwege de woonlasten van ex en dan verkoopt hij het huis, met winst, en heeft lagere woonlasten, samen met zijn Truus, en dat je dan denkt: dat was niet handig van mijzelf.

Tijgeroog

Aannames allemaal standaard gereutel. Weet je heel vaak vinden de vrouwen het wel.prima om.minder te werken. Ik wilde eerst ook naar 3 dagen maar manlief gaf aan dat hij ook minder wilde werken en dus besloten we beiden minder te gaan werken. Kan hier dus ook hetzelfde zijn hé.

Oh ja

That brings back memories. Ik ben destijds akkoord gegaan met een laag bedrag aan KA en geen PA zodat mijn ex in ons huis kon blijven wonen. Toen alles rond was besloot hij toch maar eerst twee jaar met zijn nieuwe vriendin bij zijn ouders te gaan bivakkeren (man van 32), en het huis te verkopen.

Dees

Daarom vráág ik ook hoe haar carrière er anders uitgezien zou hebben. Maar dat zij de zorg voor de kinderen grotendeels doet is wat zij schrijft, heb ik niet zelf verzonnen.

Dees

'Weet je heel vaak vinden de vrouwen het wel.prima om.minder te werken.'

Maar dan wel binnen de context van een gezin/gezamenlijk inkomen/iets minder gedeelde zorg. Zodra die context verandert, hoeft de vrouw daar toch niet voor gestraft te worden? Je klinkt wat jaloers, alsof je het die vrouwen niet gunt dat ze voor hun rechten opkomen.

Keuze

Ik vind het wat dommig om eerst de keuze te maken om parttime te werken en het dan maar af te schuiven op je partner. Het is je vrije keuze, het is goed dat men inmiddels ook steeds meer inziet dat pa niet wenselijk is.

Kortzichtig Dees

Dat jij het samen met je partner evenredig hebt weten te verdelen wil toch niet zeggen dat iedereen dat zou moeten doen?
Omdat je zelf niet op de bres in een relatie afdwingt dat het met je partner evenredig verdeeld is wil niet zeggen dat je daarvoor gestraft moet worden.

Het is (nog?) niet realistisch om van elk stel te verwachten dat ze de taken evenredig verdelen en beiden evenveel werken en evenveel zorgen.

Dat is ook niet de realiteit daar wordt nog steeds veel over geschreven en dat heeft een aantal redenen die je niet hoeft te negeren.

Zolang dit nog zo vaak voorkomt in relaties is het juist realistisch om bij scheiding dat ook goed te regelen voor de kinderen en de expartner.

Nou Dees

Het is een GEZAMENLIJKE keuze als het goed is, het zou toch heel erg krom zijn als de man dan wil scheiden (zoals in dit geval; TS geeft ook nog eens nadrukkelijk aan dat zij dat niet wil) en de vrouw de financiële consequenties van die keuze alleen zou moeten dragen.
Ik vind wel dat we ons daar met zijn allen meer van bewust zouden moeten worden. Bijvoorbeeld door daar al iets over op te nemen in een samenlevingscontract of huwelijkse voorwaarden.

Geldt trouwens ook andersom

Maar dat moge duidelijk zijn. Dus als de vrouw de meestverdienende partner is.

Komop zeg

Dat is toch een keuze die je samen maakt. Hoe je je leven inricht en daarbij een verdeling maakt, voor financiële zorg-kinderzorg-huishoudelijke zorg. Daar zitten consequenties aan, dat geeft niets, maar die moet je ook gezamenlijk dragen als je uit elkaar gaat.

Goh Dees

'Ik vind het wat dommig om eerst de keuze te maken om parttime te werken en het dan maar af te schuiven op je partner. Het is je vrije keuze, het is goed dat men inmiddels ook steeds meer inziet dat pa niet wenselijk is.'

Vind je dan ook dar vaders die fulltime werken na de scheiding hun recht op de kinderen hebben verspeeld? Zij hadden immers ook de vrije keuze om niet om 3 uur op het schoolplein te staan.

Tsor, over 21+ kinderen

"Afspraken over als een kind 21 jaar is en dan nog daarna, dat moet je niet willen maken. Niet alleen voor de ex, die anders nooit van jou af komt (contractueel ben jij dan degene die dit bepaalt, terwijl het tegen die tijd al 3 jaar lang je kind zelf zou moeten zijn), maar iik niet naar het kind toe. Wanneer mag het kind dan eens zelfstandig worden? Tot hoe lang moet je dan blijven pamperen en onderhouden? Wanneer mag het kind dan zelf eens gaan nadenken en eventueel zelf kiezen tussen opkomen voor je recht of accepteren wat niet kan?
Niet doen. Gewoon waar je recht op hebt, maar dan zonder plus."

Als een kind studeert na 21e, wat vrij normaal is bij een HBO/WO studie, dan gaat het niet om verplichtingen naar ex maar om verplichtingen naar de kinderen.
Kind moet zeker zelfstandig zijn maar is afhankelijk van ouderbijdrage, net zoals van ouders die niet gescheiden zijn. DUO rekent ook uit wat ouders bij zouden moeten dragen.
In geval van echtscheiding kun je in het convenant ook financiële verantwoordelijkheid opnemen als kinderen boven 18, 21 of ouder zijn, zolang ze nog studeren. Dan weet je zeker dat de lasten verdeeld worden.
Als ene ouder kun je niets opleggen aan andere ouder, als kind boven de 18 is. Kind zal zelf moeten opkomen voor zijn rechten. Maar het helpt wel als die rechten zijn opgenomen in het convenant.
De bijdrage die DUO berekent, geeft geen enkel recht. Het convenant wel.

Charlotte

Wat vind je van alle argumenten die in dit draadje voorbij komen?

Ik zat nog te denken. Jij schrijft: moet ik wel PA en pensioenverdeling verlangen als ik het niet nodig heb?

Hoe kom je erbij dat je alleen PA en pensioenen zou moeten verdelen 'als je het nodig hebt'? Staat dat ergens?

Volgens mij is pensioenverdeling 'gewoon' verdeling van de pensioenvermogens die jullie allebei tot datum scheiding hebben opgebouwd, net zoals verdeling spaargeld. Daar speelt 'nodig hebben' totaal geen rol bij.

En ook bij PA is volgens mij niet de maatstaf of je het 'nodig' hebt, maar om een beetje de levensstijl de benaderen die je in de getrouwde jaren gewend was en waar je als partner aan bijgedragen hebt.
Hoe kom jij erbij dat PA alleen zou voor als je het 'nodig' hebt?

En zou je nog eens kunnen aangeven waarom jij het oké of logisch vindt dat je ex to be in het huis blijft wonen en dat jij dat met EUR 250 pm (minder PA) zou moeten financieren? Ik ben echt benieuwd wat jouw logica daarachter is.

Sydney

Nee hoor dat niet ik zie dat niet zo kan me goed voorstellen dat een ouder meer zorg zou willen op het moment dat de andere ouder bij hem/haar weg gaat. Simpelweg omdat zorg niet alleen gericht is op het stukje van vlak na school tot het avondeten en dat de avond zorg heel vaak door de ouder die meer zou zorgen over het hoofd gezien wordt.

Daar is hier volgens mij ook geen sprake van want 36 uur en 32 uur kun je beiden in 4 dagen doen of verspreiden zodat je beiden 2 dagen na schooltijd thuis bent.

Wat een reacties

Ik wens dat mijn ex en de wetgeving is zoals sommige het hier hier schrijven. To heeft recht op PA omdat zij vroeger vrijwel alle zorg op zich nam. Met andere woorden hoeft haar ex niet meer te gaan zorgen na de scheiding zolang hij maar PA betaald, de wetgeving en sociale verwachtingen zitten zo niet in elkaar.

Dees

'kan me goed voorstellen dat een ouder meer zorg zou willen op het moment dat de andere ouder bij hem/haar weg gaat.'

En zo kan ik me goed voorstellen dat TS financiele bijstand wil als haar man bij haar weg gaat. Waarom meet je met twee maten?

Keuze

Minder werken van de een is net zo goed de keuze van de ander. Dus beetje raar om alleen TO in dit geval te wijzen op 'haar keuze' om minder te werken - en dus minder carrière /inkomen op te bouwen. Mijn ex en ik hebben indertijd heel bewust gekozen dat ik er voor de kinderen zou zijn. Hij had nooit carrière kunnen maken als hij ook zorgtaken had gehad en wij hebben een kind dat nooit had kunnen gedijen in buitenschoolse opvang. En dan ga je scheiden en is dat ineens allemaal 'je eigen keuze'. Tjeemig.

Precies

Als een vrouw in een scheiding belandt, moet ze 'zelf opdraaien voor de keuzes die ze heeft gemaakt'. Als een man in een scheiding belandt, hoeft hij dat niet.
Bijzonder.

geloof niet dat iemand hier zo denkt, vader van 3.

Hoogte partneralimentatie en woonlasten

In tegenstelling tot wat ik dacht en wat ook hier wordt beweerd, wordt er bij de vaststelling van partneralimentatie rekening gehouden met de werkelijke woonlasten, en niet de forfaitaire.

De forfaitaire berekening geldt wel bij kinderalimentatie.

Ik kom later nog terug op een aantal berichten. Ik moet nog werken

Tot zover veel dank voor jullie moeite om mee te denken.

Vader van 3

' Met andere woorden hoeft haar ex niet meer te gaan zorgen na de scheiding zolang hij maar PA betaald, de wetgeving en sociale verwachtingen zitten zo niet in elkaar.'

Toch wel, als je meer tijd neemt voor de zorg betaal je minder KA. Maar je komt nooit helemaal van je kinderen af.

Tsjor