Ex verliest duur vest en geeft goedkoop exemplaar retour

Narcis

Ik zie je niet als boosdoener. Het is über irritant als een ex spullen kwijtraakt. Het kan iedereen gebeuren, maar als het een gewoonte wordt, kun je daar gillend gek van worden. Dat heeft niks met "controlfreak" te maken.

Ik had vroeger altijd nette kleren, en "kleren voor bij ex". En ook de kinderen wisten dat ze beter geen dure speeltjes mee konden nemen, want het ging kapot of raakte zoek.

Een duur vestje was nooit naar ex gegaan, laat staan mee op vakantie.

Mensen kun je niet veranderen, wel hoe je er mee om gaat. Maar dat betekent niet dat je de boosdoener bent. Wel dat je verwachtingen moet bijstellen en mooie vestjes beter thuis kunt laten.

wat vakantie betreft

Tenzij jij van plan bent hem controlerend na te reizen, vind ik het raar van ex dat hij geen vakantiegegevens doorgeeft. Kinderachtig ook. Hij is het niet verplicht, maar ik heb mijn ex altijd verteld waar we heen gingen. Ex deed niet aan vakantie, maar ik weet zeker dat hij mij ook gegevens zou hebben gegeven.

Niet verplicht dus. Wel flauw van ex. En daar mag je best wat van vinden. Maar je kunt er weinig aan doen. Behalve anticiperen op zijn gedrag (het vestje, niet alle knuffels mee maar slechts eentje).

Onzelfstandigen

Altijd hetzelfde gedoe. Onzelfstandigen zoals kinderen en opgenomen bejaarden hebben anderen nodig om op hun spullen te letten die gebruikt worden en in de was gaan en verplaatst worden.

Gaat altijd fout en ligt altijd aan iemand. Aan de verzorging, de andere ouder, de kampleiding, de school!

En als je als zelfstandige eens iets kwijt raakt, ja wel minder want het gaat door minder handen en zelf bepaal je je eigen mate van oplettendheid, dan is het pure pech.:-)

Of je ziet kans er toch nog iemand of de situatie de schuld van te even.

Het is een ergernis.

Toch zou ik er niet mijn bloeddruk door laten stijgen. Het is een gegeven. Je doet je best om het terug te dringen en meer kun je niet doen.

Nee niet de boosdoener.

Het is wat Sally zegt. Je zou iets aan je verwachtingsmanagement kunnen doen.

Ik snap dat je baalt, zou ik ook doen. Ik ben ook minimaal een dag goed chagrijnig geweest van het vliegtuigdebacle. Maar weet je, hij is gewoon zo. En, en dat is vast anders hier, hij baalde ook en heeft nog navraag gedaan op het vliegveld en de luchtvaartmaatschappij benaderd.
En uiteindelijk bedroeg de totale schadepost (met wat slim inkopen en vergoeding van reisverzekering) ongeveer 100 euro. Niet genoeg om een totale vakantie door te laten verpesten.

Hij is nu eenmaal zo. Daar verander ik niet veel aan, net zo goed als jij niet veel verandert aan je ex.

Ik snap je wel hoor

En ik denk dat alle schrijvers hierboven je frustratie en boosheid snappen. Zeker als het een ex betreft waar je al veel mee te stellen hebt en veel van te incasseren hebt. En dat heb je. Maar je kunt er niks mee. Je kunt hem niet veranderen, en hij heeft geen last van je frustratie maar vindt dat misschien zelfs nog wel leuk ook. Dat weet ik niet, jij lijkt dat wel te denken, en het kan ook zo zijn, maar dan is het dus juist belangrijk om niet te 'happen'.

Dus je kunt gewoon niks anders doen dan 3 keer heel diep zuchten, 5 keer tot 10 tellen en dan toch weer overgaan tot de orde van de dag. En schaf een boksbal aan, om je op af te reageren .

gewoon jammer

Narcis, je zegt dat wanneer iemand iets verliest, dat die persoon dan iets van gelijke waarde moet teruggeven, maar dat gaat hier niet op, want ik denk dat jouw ex niet gevraagd heeft om een dure vest mee te geven aan jullie kind.
Je spreekt ook van de reisverzekering, maar de restwaarde van die vest is quasi nihil, dus dat telt ook niet; zo gaat dat nu eenmaal bij verzekeringen.

Het is gewoon jammer dat die vest is verloren gegaan, maar als jij beslist om een dure vest te kopen, dan kan je niet hetzelfde verlangen van jouw ex; hij kijkt daar duidelijk anders tegenaan, en dat is ook zijn goed recht, of hij nu veel geld heeft of niet.

Nu weet de zoon ook dat hij wat beter op zijn spullen moet letten, als hij er al uberhaupt last van heeft dat hij nu een minder fraaie jas heeft.
En als de jas al een jaar mee gaat, zou jouw zoon er toch weldra zijn uitgegroeid.

Ik denk dat je wat moet leren relativeren, en aanvaarden dat jouw ex niet is zoals jij het graag zou willen; jullie zijn toch gescheiden voor iets.

Geen boosdoener

Ik zit ook wel eens met iets waarvan ik denk" ben ik nou gek, of zijn zij nou gek" Dan steek ik mijn licht eens op in mijn omgeving. Soms word ik mijn opvatting bekrachtigd, en even vaak werpt het een ander licht op de zaak.

Maar ik krijg de indruk dat jij dit post om je gal te spuwen en bijval te krijgen. Niet om te peilen of je ex' zijn gedrag niet door de beugel kan en jouw reactie daarop gepast is. Ik vind dat heel onbuigzaam en weinig consturctief. (Bij die knuffels die door een negenjarige niet gemist worden volg ik je echt niet meer eerlijk gezegd. Zeker als je zoon er zelf ook niet aan denkt)

Is die ex echt ongevoelig voor een vriendelijk verzoek in de trant van Pietje raakt niet uitgepraat over de vakantie, fijn dat je zo snel een ander vest geregeld hebt, het lijkt me heel praktisch voor erbij, maar het was toch niet wat ik in gedachten had, misschien had ik het beter niet mee kunnen geven,dus zullen we de schade delen en Pietje voor de vorm ook een week zakgeld laten dokken.

Waarde

Als je nu bedenkt dat ex een vest van vergelijkbare waarde heeft gekocht? Want dat is toch feitelijk het geval? Een vest dat al een jaar intensief gebruikt wordt, is immers nog maar een habbekrats van het oorspronkelijke aankoopbedrag waard....helpt dat?

Verder voel ik je frustratie, ik kan ook zo boos worden als er nonchalant omgesprongen wordt met spullen die met zorg door mij zijn uitgekozen. Hier is dat de oorzaak van minstens de helft van de echtelijke ruzies... Man mag al jaren niet aan de wasmachine komen, hoeveel mooie kleren hij al niet verpest heeft om daarna zijn schouders op te halen. Grrrrrrrr. En dan zal het bij een ex die je op andere terreinen ook al met de ouderlijke verantwoordelijkheden laat zitten nog minstens tien keer erger zijn.

Narcis

En als Kenfan gelijk heeft en je alleen post om je gal te spugen en bijval te krijgen, dan spuug ik met je mee!

Goh kinderen...

k sluit me helemaal aan bij de comment van Syboor. Ze moeten het toch ooit eens ergens leren.
Ik kan me overigens niet van de indruk ontdoen dat hier enige animositeit tussen ex-partners speelt. Daar is uiteindelijk niemand bij gebaat, maar het hoort er nu eenmaal vaak bij.

Ik snap het idee van vergoeding helemaal niet

Kind heeft gescheiden ouders die wel/niet gezamenlijk de kosten dragen van zijn kleding. Kind raakt een vest kwijt op vakantie. En dan zou de ouder die hem meeneemt op vakantie het vest moeten vergoeden? Aan wie dan? Aan het kind of de moeder? Hoezo vergoeden? Als jullie niet gescheiden waren geweest, dan had dat vest ook kwijt kunnen raken. En wat had je dan gedaan?

Ik denk dat je dan zelf de afweging had gemaakt: koop ik nog een nieuw vest? Een grotere maat? Een even dure? Of in de uitverkoop een even mooie maar dan goedkoper.
Nu heeft je ex die afwegingen gemaakt. En jij bent niet tevreden over de uitslag. Jammer dan. Hij heeft als vader het recht om zijn eigen afwegingen te maken. Die zijn niet per definitie slechter dan jouw afwegingen, wel anders.

Misschien was je wel tevreden geweest als ex alle beslissingen over vervanging bij jou had gelegd. Maar ik kan me goed voorstellen dat ex dat niet wil. Dat zou ik ook niet willen. Er bestaat immers geen opperouder die eindverantwoordelijk is en alles het beste weet.

Eens met Sas

Precies war Sas schrijft.

Narcis

Zo gaat dat vaak (helaas), maar toch hebben die vaders net zoveel in te brengen en de vrijheid om dingen op hun eigen manier te mogen aanpakken. Hier is de zorg dan wel redelijk verdeeld (60/40 ongeveer) maar alle regeldingen zijn voor mijn rekening. Dat is soms heel vervelend (understatement), en nog veel vervelender als ex meent ook iets te mogen inbrengen over iets wat ik heb geregeld. Zoals bijv een bril kopen, waarvoor ik alle oogartsbezoeken doe, al meer dan tien jaar, vrij neem voor de opticien, een aanvullende verzekering heb, dat ding betaal, en dan het lef hebben om verongelijkt te zeggen ‘nou, ik vind hem eigenlijk niet zo leuk, en waarom heb je mij niet meegevraagd. Je sluit me buiten.’ Dus maar lachen om zoveel bord voor je kop (het is ook wel grappig, achteraf).

Nee narcis

Er bestaat GEEN opperouder. Nooit, tenzij andere ouder geen gezag heeft.

Wel opperouder

Ik ben getrouwd en regel ook alles voor onze kinderen. Als ik dat niet doe, gaan ze niet naar de tandarts, huisarts, hebben geen nieuwe kleren, worden clubjes niet betaald...

Grote zaken beslissen we samen, keuze van school bijvoorbeeld. Maar alleen als ik aandring bij man dat ik zijn mening wil. Anders had ik ook alleen de school gekozen.

Overigens is hij geen vervelende man of vader, hij maakt af en toe schoon, kookt regelmatig en zorgt dat kinderen op tijd op school en clubjes zijn (soms wel met extra check bij mij over hoe laat)

Dus als jij als ouder alles regelt en betaald vind ik dat er wel degelijk sprake is van een opperouder.

In deze kwestie is het wel moeilijk : wat als kind dit dure vest verloren was tijdens een uitje met een vriendje? Wat had je dan gevonden dat die andere ouder had moeten doen?

Ik vind trouwens ook dat een kind van 9 wel een bepaalde mate van verantwoordelijkheid heeft. Als mijn kinderen op scouting kamp gaan, zijn zij zelf verantwoordelijk voor hun eigen kleding, al vanaf 7 jaar. Kwijtraken is dan een kleiner drama omdat het om oude kleding gaat, maar ik spreek mijn kinderen daar wel op aan.

mijn man

Mijn man had hetzelfde kunnen doen. Lekker met een kind op pad en dan jas, zwemspullen, muts, schoenen of iets anders kunnen laten liggen. Hij is dan met andere dingen bezig (het regelen van de boardingpassen/gates/tijden) of is lekker met het kind bezig of vind dat het kind daar zelf op moet letten (al dan niet terecht).
Een vest van 80 zou hij onzin vinden, dat heeft hijzelf ook niet en hij zou ook voor een goedkoper ander exemplaar kunnen zorgen dat hij eventueel met kind uitzoekt. Twintig euro lijkt me aan de prijzige kant bij de action maar dat terzijde.
Ook zou hij niet doorhebben dat een vest als jas gebruikt zou worden want een vest is een vest en een jas is een jas. Nou lijkt het alsof hij een of andere achterlijke boer, dat is hij niet, hij staat daar gewoon anders in.
Ik geef de kinderen dus altijd oud spul mee als ze met hem op pad gaan of ik vertel kinderen zeer nadrukelijk dat ze niet hun spullen moeten vergeten.
Ik heb niet alles gelezen maar heb je nagevraagd op het vliegveld of het vest misschien bij de gevonden voorwerpen ligt?

Opperouder

Wauw, mijn man zou helemaal uit zijn plaat gaan van het woord opperouder... en terecht. Het impliceert namelijk dat de ouder die het meeste regelt, kennelijk ook beter weet wat goed is voor kind of zich meer verantwoordelijk voelt voor kind dan de andere ouder.
Aan het woord opperouder klinkt dus de ook een soort superioriteit in de trend van "ik weet het beter, dus ik heb meer zeggenschap over kind".
Zeker bij Narcis proef ik deze stelling erg sterk. Je zorgt het meest voor je zoon dus weet je ook het beste wat goed is voor je kind of hoe je ex zaken zou moeten regelen voor je kind. Ik denk dat menig man dan ook zijn hakken in het zand zou zetten en vervolgens roept dat dan weer een tegenreactie op bij de moeder.
Volgens mij is het in een goed huwelijk soms al moeilijk voor menig vrouw om haar rol als "oermoeder" naast zich neer te leggen en ruimte te geven voor de wijze waarop vader zijn rol als ouder kan ontwikkelen. (Overigens zijn er ook genoeg mannen die het prima vinden als de moeder de rol van opperouder op zich neemt, maar dat terzijde).

De opperouder

'Dus als jij als ouder alles regelt en betaald vind ik dat er wel degelijk sprake is van een opperouder.' Ik neem aan dat de vader dat ook vindt, MarSy?
Meestal is het een kwestie van naar je toe trekken, omdat je wil dat het op jouw manier gebeurt en omdat je vindt dat hij (meestal) het niet goed genoeg doet. En vervolgens beloon je jezelf met de status van opperouder.

Tsjor

MarSy

En wat als je man wel een keer iets regelt? En jij vindt dat het beter had gekund?
Ben je dan verontwaardigd? Spreek je hem daarop aan? Ga je wat hij geregeld heeft corrigeren?
Of laat je je man de ruimte om dingen op zijn manier te doen?

Praktijk

Maar de praktijk is dat de ex van Narcis vertrokken is en geen verantwoordelijkheid neemt voor de zorg voor de kinderen. Die zorg moet nu zo goed als alleen van haar komen en dat valt haar zwaar. Uit haar eerdere berichten kun je toch wel aannnemen dat ze een moord zou doen voor een gelijkwaardige ouder die de helft van de zorgtaken oo zich neemt en waar ze verantwoordelijkheid mee kan delen. Dan noemt zij zich, als reactie op een ander, “opperouder” (tegen wil en dank!) en krijgt zij het voor de kiezen. Ik ben helemaal voor een oplossingsgerichte houding hoor, maar zo nu en dan moet je toch ook eens frustraties kunnen delen zonder direct zelf een tik op de vingers te krijgen.

Je bedoelt

'Maar de praktijk is dat de ex van Narcis vertrokken is en geen verantwoordelijkheid neemt voor de zorg voor de kinderen.'
Je bedoelt de man die het kind meenam voor een vakantie, een vest kwijt raakte en een ander vest kocht?

Tsjor

Mijn man regelt niks

Want zo is hij niet. Hij is niet planmatig, denkt niet vooruit.

Dus hij kan op zijn vrije dag 's morgens bedenken iets te gaan doen, neemt dan de helft mee van wat nodig is en koopt onderweg wat hij nodig heeft. En dat geeft niet, want het is zijn uitje met de kinderen en dat kan hij op zijn eigen manier doen.

Maar als het gaat om duurzame en langdurige regelzaken, waarbij vooruit gepland moet worden, waarbij op tijd betaald moet worden, waarbij het belangrijk is niet mis te grijpen (denk aan winterjassen als het vriest) of iets op tijd geregeld moet worden, dan doe ik dat.

Nee Tsjor

Het gaat om de context: vader wil niet de helft van de zorg op zich nemen, zie eerdere draadjes. Kan me best voorstellen dat dit gebeuren dan steekt.