Ex verliest duur vest en geeft goedkoop exemplaar retour

Subtiel

'Met het gebruik van het woord “afspraak” suggereer je wederzijdse instemming. Daar is hier geen sprake van: moeder zorgt zoveel voor de kinderen, omdat vader zijn verantwoordelijkheid niet wil nemen.'
Goed,, de zorg voor de kinderen is haar dus door de strot geduwd.
Het is overigens een subtiel spel hoe zo'n niet-afspraak tot stand komt. Is ze gedwongen tot een relatie? is ze verkracht? Is ze gedwongen om kinderen te baren? Hoe komt het dat de vrije keuze aan de keukentafel een vrijwel identieke uitslag geeft: hij werkt fulltime met ambitie om meer te gaan verdienen in de toekomst; zij werkt parttime zonder ambitie, omdat ze de zorg voor de kinderen het allerbelangrijkste vindt. En vervolgens doet hij niks goed met de kinderen en neemt zij daarom maar alles over. Vervolgens laat hij dat dan ook aan haar en is hj de kwade pier.

Ik zeg niet dat het bij Narcis zo is gegaan, ik weet het niet, ik was er niet bij. Wat ik wil zeggen is dat dergelijke 'beslissingen' vaak op heel subtiele wijze voorgeprogrammeerd zijn.

Maar nogmaals: stel dat Narcis ervan af wil en wil komen tot een gelijkere verdeling, dan zou ik zeker ophouden om zo negatief te zijn over de 10% die hij wel op zich neemt. Als dingen als het vakantie-adres en de prijs van een vest al zoveel problemen opleveren, dan wil je toch niet nog meer verstrikt raken daarin?

Er zijn alternatieven: ouders die iemand in huis halen voor de zorg voor de kinderen (nanny), ouders die kinderen naar een kostschool laten gaan, ouders die kinderen naar opa en oma laten gaan etc.

Het kan best zijn dat je dat niet wil, maar an weet je wel dat je uit alle mogelijkheden en onmogelijkheden die er waren het beste hebt gekozen.

Tsjor

Nou Tsjor

“Hoe komt het dat de vrije keuze aan de keukentafel een vrijwel identieke uitslag geeft: hij werkt fulltime met ambitie om meer te gaan verdienen in de toekomst; zij werkt parttime zonder ambitie, omdat ze de zorg voor de kinderen het allerbelangrijkste vindt. En vervolgens doet hij niks goed met de kinderen en neemt zij daarom maar alles over. Vervolgens laat hij dat dan ook aan haar en is hj de kwade pier.“

Ik weet niet waar je aan refereert met de vrijwel identieke uitslag bij de vrije keuze en t scenario wat jij vervolgens schetst? Is dat jouw leven en jouw omgeving?

Hier ben ik (vrouw) degene met ambitie, ik werk nagenoeg fulltime (flexibel godzeidank) en hoofdkostwinner. Man is ondernemer, inbreng op financieel vlak varieert en heeft door de jaren heen hele sterke schommelingen gekend maar is mijn inkomen nooit voorbij geweest. Toch ben ik voor de kinderen degene die het overzicht heeft, de clubjes, vriendjes, contacten, school actief is etc. Man is een leuke en lieve vader, houdt zielsveel van ze maar het lukt hem niet om dit op zijn netvlies te krijgen. Ik geloof niet dat het echt 100% onwil is, ik denk dat als ik helemaal niks meer zou doen op dat vlak het gewoon een schralere bende zou worden, wat geen ramp is maar voor de kinderen wel sneu.

Precies dat Elvira

Het zijn meestal de vrouwen die dat regelen, het is inderdaad sneu als een kind zonder cadeautje op een verjaardag komt.

Als Narcis tevreden was met de verdeling, zou ze ook niet klagen, dus Tsjor jouw redenering gaat niet op

Gescheiden

Ik denk dat als je nog van je man houdt je al die extra taken met liefde op je neemt. En natuurlijk mag je niet verwachten dat het na een scheiding ineens anders is, in ieder geval zelden beter, maar irritant is het wel. Ik voel me soms wel die sufferd die alles doet, meer werkten, meer verdienen, meer zorgen.
Mijn huidige partner is in ieder geval een betere regelaar dan ik op huishoudelijk (in ruime zin) gebied. Als we ooit gaan samenwonen hoef ik me niet druk meer te maken over telefoontjes naar bedrijven, de administratie, kapotte lampjes, klemmende deuren, en al die 1000 andere zaken die hier meestal blijven liggen.

Elvira

Ik ken anders 2 weduwnaars met jonge kinderen. Voor hun vrouw overleed waren die huwelijken precies zoals je beschreef; de moeder regelde alles. Nu dat niet meer kan zie ik 2 betrokken vaders die alles prima voor hun kinderen kunnen regelen, inclusief cadeautjes.
Misschien moeten wij als vrouwen de zorg ook wat meer toelaten en niet bij elk foutje van de man “zie je wel” roepen en het weer uit zijn handen trekken.
Het idee dat wij als vrouwen het beste weten wat goed is voor onze kroost is heel diep geworteld ( bij man én vrouw), maar ik weet zeker dat mannen het ook kunnen.
En ja, daarvoor moeten mannen die plek meer opeisen, maar vrouwen die plek ook meer afstaan.

precies

Inderdaad Mutsje, mee eens. Mijn nicht is gescheiden, 2 kinderen. Ze klaagt dat haar ex alleen nog maar leuke dingen doet voor zichzelf en zijn nieuwe partner en haar kinderen en dat hij zijn eigen kinderen laat zitten. Ik kom ex geregeld tegen. Hij zegt dat hij steeds maar kritiek krijgt, hij ging bijvoorbeeld altijd, tot wederijds genoegen, met zijn kinderen naar wedstrijden van een voetbalclub. Maar toen ze gescheiden waren, had ze steeds kritiek, bijvoorbeeld waarom hij dat op een doordeweekse dag deed want de kinderen moesten weer op tijd naar school en dan zat zij met lastige en vermoeide kinderen die dag, Dus hij dacht, dan doe ik dat maar niet meer. Nu zegt ze tegen iedereen dat hij het te druk heeft met nieuwe vriendin om de kinderen mee te nemen naar wedstrijden van de club. En hij neemt ze mee op vakantie buiten Europa. Zie je wel, hij moet zijn schuld afkopen etc. Dus ex beperkt zich in wat hij doet met zijn eigen kinderen om gezeur te voorkomen en nicht klaagt dat ex afstand neemt van de kinderen. Er zijn 2 kanten aan het verhaal, wil ik maar zeggen.

precies

en dat gaat al fout door het zwangerschapsverlof. Vaak hebben de welwillende mannen nog een voorsprongetje in de kraamtijd maar dat halen die vrouwen binnen 1 dag in en vanaf dan komt de voorsprong. Zal ik het maar doen? Laat mij maar? Ik kan het sneller. Doe jij even dat, dan doe ik de baby....
Dat gaat verder als de vrouwen de kinderen naar opvang brengen en dan dus alles in de ochtend moeten doen en leren denken aan wat mee moet. Die voorsprong halen mannen never nooit niet meer in.

...en jaren later maar zeuren dat ze niks doen met de kinderen.

Dat is het andere uiterste

In het verhaal van Narcis lees ik vooral een afwezige vader. Natuurlijk missen we zijn kant. Maar helaas ken ik ook genoeg gescheiden stellen waarbij ik beiden ken en hij enorm afhaakt.

Maar goed, de discussie is over gegaan tot elkaar proberen te overtuigen, dat gaat toch niet lukken

Maar dat is nou zo jammer

Marsy, als er sprake is van een afwezige vader dan doet moeder er goed aan om niet over een vest te zeuren. Narcis schrijft in het eerste bericht "ik pik al zoveel, hebben jullie een idee wat ik hiermee aan moet?" en dat is een bijzonder verbazingwekkende vraag in het licht van een afwezige vader.
Het doet namelijk alsof zij persoonlijk gekrenkt of benadeeld is door het verlies van dat vest. Dat staat erg ver af van vaderschap en erg dicht bij een moeder die boos is omdat vader haar manier van doen onvoldoende respecteert. Iets als "heb ik al die moeite gedaan om kind mooi te kleden, gooit hij dat te grabbel. Mijn inspanning interesseert hem kennelijk niet"
Enneh.. misschien is dat allemaal wel waar. Maar met afwezig vaderschap heeft dat niks te maken.

Een mens vraagt zich af

hoe ernstig dit eigenlijk moet genomen worden.
Een ex brandt haar ex herhaaldelijk af, er is geen enkele mogelijkheid haar eenzijdig verhaal op waarheid te controleren. De gebruikelijke "OO fik ventje af"-brigade staat klaar.
Een kleine is zijn jas vergeten en pa heeft er een veel goedkopere gekocht.
Als ma begint te emmeren over hoe dierbaar die jas HAAR WEL WAS, slaan de geesten hier op hol.
Op al dat deerniswekkende gedoe is er maar een goed antwoord: "regel dat zelf met uw ex, in plaats van half Nederland te mobiliseren rond uw subjectief, ex-demoniserend verhaaltje".

Zo zie je maar

Met generaliseren doen we de individuen tekort. Ik ken overigens ook weduwnaren die er een potje van maakten, al zijn we allemaal huiverig dat te benoemen, en terecht. Alle varianten zijn gewoon mogelijk, het ligt niet eenduidig aan man of vrouw.

Als je dat toch aan t generaliseren wilt denk ik dat vaak een man beter is in t zich op één (of enkele dingen) richten (en dat dan ook zo goed mogelijk doen) en vrouwen vaker verschillende ballen hoog houden zoveel mogelijk tot kunst willen verheffen. Vanuit die generalisatie is het idee van de regel-moeder en voetbalvader dan wel weer soort logisch. Maar alweer; wat bereiken we met due generalisaties?

O en OND; waldorf en statler achtige posts vind kk persoonlijk het leukste als er humor in zit, bij voorkeur zelfspot. Zit dat in je palet? ik hoop het 😊

Open deur

'Met generaliseren doen we de individuen tekort.' Uiteraard. Maar een optelsom van de verhalen van allerlei individuen levert wel degelijk interessante gegevens op over gemiddelden en daarmee ook over algemeenheden. En dan is niet eens zo interessant wat je zelf denkt, als wel wat uit verschillende onderzoeken (gebaseerd op individuen en dan daaruit gemiddelden ge-extrapoleerd) blijkt. Bijvoorbeeld hier:

https://www.cbs.nl/nl-nl/nieuws/2018/32/stijging-inkomen-tweeverdiener-daling-bij-eenverdiener

De gemiddelde bijdrage van vrouwen aan het gezinsinkomen is gestegen naar 36% in 2016.

Dat jij, Elvira, net als ik, daarvan afwijkt is niet zo interessant.

Tsjor

Tsja Tsjor

‘Het is overigens een subtiel spel hoe zo'n niet-afspraak tot stand komt. Is ze gedwongen tot een relatie? is ze verkracht? Is ze gedwongen om kinderen te baren? Hoe komt het dat de vrije keuze aan de keukentafel een vrijwel identieke uitslag geeft: hij werkt fulltime met ambitie om meer te gaan verdienen in de toekomst; zij werkt parttime zonder ambitie, omdat ze de zorg voor de kinderen het allerbelangrijkste vindt. En vervolgens doet hij niks goed met de kinderen en neemt zij daarom maar alles over. Vervolgens laat hij dat dan ook aan haar en is hj de kwade pier.’

Maar wat jij doet met deze algemeenheid gebruiken om Narcis een soort van te corneren. Je maakt een lijstje met opties; verkracht? Gedwongen tot een relatie of baren? Of is het deze algemeenheid? Ik heb geen kennis van de terminologie in argumentatie technieken maar deze suggereert dat dit de gangbare opties zijn en dat is nonsens

Elvira

De reactie van Tsjor was er misschien wel over, ja.
Maar uiteraard zitten er ook mannen op dit forum, en we merken regelmatig gescheiden vrouwen die nog vol woede zitten tov hun ex, elk detail uitvergroten tot een drama, hun nauwe versie en interpretatie geven van de feiten, dikwijls uit de contekst gerukt, en dan vooral veel bijval verwachten van de andere forummers, om het grote eigen gelijk nog wat meer te boosten en ter zalving van de nog aanwezige frustraties.
Maar dan kan je je ook aan (hevige) tegenreacties verwachten.

William, snap ik

Sterker nog, ik heb privé ook zo iemand in mijn directe omgeving en ik heb af en toe zin om diegene door elkaar te rammelen en te roepen: hou op met het uitsluitend bij een ander (je ex) te zoeken en kijk naar wat je zelf kunt doen. Alleen ik rammel niet want dat is zinloos.

En ik vind de redenatie van Tsjor ook zinloos, hij is dermate aanvallend op een soort manipulatieve manier dat ik me niet kan voorstellen dat iemand het leest en denkt; ja, hier is een punt, ik moet zélf er anders naar kijken en anders handelen. Ik denk dat je mensen er alleen maar mee in de gordijnen jaagt, that’s it. En dan is het enige wat je bereikt een verharde toon in de discussie

Statistiek

Er worden gemiddeld gezien goed postings geplaatst. Soms worden er postings geplaatst die buiten de standaard-afwijking vallen.

Zo zie je ... met statistiek praat je alles recht.

Een groot deel van de OO-vrouwen hebben een mening over mannen en hun gedrag. Gelukkig is de populatie OO-vrouwen geen aselecte steekproef van de vrouwen. Ik zou dan medelijden krijgen met de mannen .....

Hij is zij

Ik ben een zij.
Elvira, ik zie ook wel dat de meeste vrouwen die berichten een andere reactie willen: oh wat erg, dat hij jou zo laat zitten en zo weinig respect voor je heeft, en wat hij de kinderen wel niet aandoet, verschrikkelijk. Maar ja, je kunt niet anders, je moet wel doorgaan, je kunt je er niet tegen verzetten, het heeft allemaal geen zin. Wat een eikel, wat een narcist, hij denkt alleen maar aan zichzelf. Je moet echt voor jezelf opkomen.Kom op, je kunt het wel, je bent een krachtige vrouw,jij bent de opperouder, jij weet het beste wat goed is voor de kinderen etc. .
Ik heb alleen nog nooit gemerkt dat dat een positief effect heeft in de zin van: iemand klimt op uit de klaagstand, raakt gemotiveerd om het aan te pakken, krijgt weer levensvreugde terug, zorgt voor wat het beste is voor de kinderen etc. En dat is toch wat je iemand zou toewensen. Ik in elk geval wel.

Ik stoor me bij zo'n verhaal in elk geval aan het beeld van machteloosheid, van alles wordt je aangedaan. Dat probeer ik dan aan de kaak te stelen. Ik snap dat je het niet prettig vindt.

Ik stoor me ook aan het beperkte zicht op het eigen aandeel in iets. Bij Narcis bijvoorbeeld: zij wil weten waar man en kinderen naartoe gaan met vakantie. Dat is op zich al iets van: ja het is prettig, nee je kunt het niet eisen. Man is welwillend en wil adres etc. wel geven. Maar (volgende klacht) hij doet dat te laat. Dan denk ik dat man denkt: waarom wil je dat eerder weten? Kun jij een goede reden verzinnen, waarom iemand dat dagen van tevoren wil weten, zonder dat er een sprankje wantrouwen in doorklinkt? Denk je niet dat een dergelijke blijk van wantrouwen geen reactie van verzet oproept? Of denk je dat iemand dan zal zeggen: je hebt gelijk, ik kan niet goed plannen, ik weet niet goed wat voor hotel ik moet uitzoeken, ik weet niet wat de kinderen nodig hebben, ik houd nergens rekening mee, het is goed als jij alles nog eens nakijkt, jij bent de opperouder, jij regelt altijd alles heel goed, ik ben een waardeloze ouder die dat niet kan en ook nooit zal leren.

Het laatste: ik stoor me eraan, omdat het voor de kinderen nare gevolgen heeft: alles wordt beladen, overal ontstaat spanning omheen. en de kinderen zitten daar tussenin. Moeder als opperouder, die geen kritiek kan verdragen en geen zelfreflectie heeft; vader die zich terugtrekt en afstand neemt. Kinderen zitten klem. De ontwikkeling van kinderen wordt ondergeschikt gemaakt aan de relatieproblemen tussen de ouders.
Hoe vonden de kinderen zelf de vakantie? Geen antwoord. Niet relevant. Zouden kinderen wel onbevangen zelf kunnen vertellen wat ze van de vakantie vonden? Of van het vest?

Tsjor

Tsjor

De spijker op zijn kop.

Het is maar

een kleine die zijn jas vergeten is. En een ex die daar groot kabaal over wil maken.
Het is een volkomen onbelangrijke gebeurtenis, waar normale mensen, die wèl in staat zijn het verleden achter zich te laten, even hun hoofd over schudden en zeggen:"ach ja, jammer hè? Maar zo zijn kinderen nu eenmaal".
De zon gaat er echt geen minuut later voor op hoor.

Het eerste wel t tweede niet Tsjor

Tsjor je postingen hebben voor jou n doel. Dat leg je uit. Maar je opmerkingen dat de vrouw gedwongen is in dit huwelijk, verkracht en verplicht te baren zet alleen stekels op bij vrouwen.
Meedeinen en meehuilen heeft nog nooit gewerkt zeg je. Ik heb wel gemerkt dat t werkt.
Je tweede deel van je verhaal hoe de houding vd exvrouw invloed heeft op de gedachtegang vd exman snijdt wel hout! De exman en vader vd kinderen wordt heel vaak weggezet als n sukkel die niks kan en goed doet. Dat herken ik wel. Als dat duidelijk wil maken moet je dat zeggen. Dan denk ik juist dat het wel binnenkomt.
Zelf heb ik n heel raar huwelijk gehad, maar nooit heb ik mijn man in de hoek geduwd dat hij niks kon. Ik liet juist heel veel vrouwenzaken aan hem over; hij was meerdere dagdelen per week bij ons kind. Dat deed hij heel anders. Maar als t niet goed ging dan loste hij t ook maar zelf op. Een vloerbedekking doordrenkt met babyolie, die heeft hij laten vervangen. Na de scheiding heb ik nooit problemen gemaakt over hoe hij wat deed. Ik was er gewoon niet van op de hoogte. Wel mistte ik de kinderen enorm en wil hij niet bespreken omdat te veranderen. Wat ik ook zie is de twee kanten vh verhaal die ik hier genoemd zie; moeder klaagt dat vader niets doet, maar moeder weigert de kinderen meer naar vader te laten gaan. Dat is bij mijn huidige vriend ook aan de hand. Heel langzaam kiezen de kinderen er zelf voor hoe vaak ze waar willen zijn. Tot moeder weer met dreigementen komt dat als ze bij vader zijn dan....(vul maar in)

Op inhoud

Zijn we het grotendeels eens Tsjor, als ik je laatste post lees, ik ageerde tegen de wijze waarop jij je punt bracht in eerdere postings. Net zo min als het meehuilen en het voeden van het gevoel van onrecht constructief mensen helpt anders te kijken, helpt het volgens mij om ze op de kast te jagen met harde woorden. En als ik van die twee uitersten dan een aanvliegroute moet kiezen zou ik denken dat je met eerst begrijpen (dus niet meehuilen en voeden) en dan anders laten kijken beter werkt dan op de kast jagen en dan er weer af proberen te krijgen.

Ik heb er geen enkel probleem mee als je het beeld dat sommige mensen ‘alles wordt aangedaan’ aan de kaak stelt. (Ik begrijp je zinnetje ‘ik snap dat je dat niet prettig vindt, niet zo als hij naar mij bedoelt was maar wellicht bedoelde je het algemeen: je als in men) Ik denk alleen dat je met teksten als ‘ben je verkracht?’ niet bereikt dat iemand zich bewust wordt van zijn niet-constructieve denktrant. Ik reageer juist omdat ik het een soort zonde vind van een valide punt om dat te omkleden met op-de-kast-jagers, ik geloof gewoon niet dat dat werkt

(Ps, de ‘hij’ was een referentie aan de reactie niet aan de persoon)

Lang geleden

Dat we Narcis nog gehoord hebben. Die is allicht al haar volgende gifaanval aan het plannen. Terwijl het leven zo mooi kan zijn, als je het verleden achter je laat...

Wat mij betreft

Kan het forum heel mooi zijn, als we OND achter ons laten.
Sjonge wat kan jij negatief uit de hoek komen zeg! Geen topdag vandaag??

Uiteindelijk

Brengt OND het een beetje ongenuanceerd. Maar iets van een punt heeft hij ergens wel een beetje.

Welkom terug OND :-)

Zie titel