Eenzaam, hoe doorbreek ik dat ?

Reactie..

Lieve Pennestreek,

Lief dat je aan me denkt en naar me informeert, doet me goed..

Met mij gaat het momenteel even niet zo heel lekker, zit ff in een dip door allerlei omstandigheden.

Toch van mezelf geschrokken, ben blijkbaar labieler dan ik zelf door had.

Het ging even best weer aardig. Er was een lieve mannelijke getrouwde collega die een luisterend oor bood en voor ik het wist was ik helemaal verliefd. Ik heb dat eerlijk aan hem bekend en het bleek wederzijds. Meneer was wel heel resoluut dat hij van zijn vrouw hield en dus met deze gevoelens niks ging doen. Prima, siert hem des te meer. We hebben keurig afstand van elkaar genomen en nu heb ik dus ondanks al mijn verdriet om de scheiding ook nog eens liefdesverdriet om een compleet kansloze verliefdheid. Hoe dom kan een mens zijn, maar het overkwam me en geeft wel heel erg aan hoe kwetsbaar ik nog ben. Voelt enorm verdrietig.

Met de kids gaat het aardig, we zijn de vakantie best leuk doorgekomen met een paar leuke uitjes en wat verjaardagen. Dat gaf wel enigszins afleiding, maar het voelt momenteel allemaal erg leeg.

Ik vind het naderen van de zomer fijn, maar ook erg confronterend. De een na de ander heeft leuke vakantieplannen en ze lijken allemaal happy met hun gezin op vakantie te gaan. Ik ga dit jaar niet.. Pftttt, toch moeilijk.. En alleen met de kinderen even weg ? Wil ik deels wel, maar vind ik toch lastig en ook een beetje eng.

Kortom, ik ben momenteel niet helemaal happy (terugvalletje) en ik probeer weer een beetje mezelf terug te vinden.
Zo'n verliefdheid op een getrouwde man past zo niet bij mij, maar het is me toch maar overkomen en ik schrik van mezelf.
Een echt foute man zou me dus zo in kunnen palmen met alle gevolgen vandien.... brrrrrr.....

Ik moet mezelf nog steeds terugvinden en weer op het juiste spoor te pakken zien te krijgen... Ik klim weer voorzichtig terug...

En hoe gaat het met jou ??????

liefs Anke

Wat vervelend voor je!

Val jezelf vooral niet te hard, zou ik willen zeggen. Ja, je bent kwetsbaar, logisch. Maar jullie hebben allenei je hersens erbij gehouden en afstand genoemn, hartstikke goed! Zeker van jou.
Ik begrijp uit je bericht dat je kinderen niet bij hun vader zijn geweest. Was dat ook niet zo afgeslproken? Lijkt me best zwaar dan voor je. Wel goed dat je uitstapjes hebt gemaakt, niet alleen als afleiding, maar het is ook voor het contact met je kinderen goed, lekker samen eropuit en avonturen beleven.

Als ik te nieuwsgierig ben hoef je natuurlijk geen antwoord te geven, maar waarom ga je niet lekker in de zomervakantie weg met de kinderen? Heb je iets om naar vooruit te kijken! Ik heb gisteren mijn allereerste echte vakantie als alleenstaande ouder geboekt. Ik ga voor het eerst van mijn leven kamperen (wel in een huurtent met bedden - je moet niet overdrijven zo'n eerste keer natuurlijk) en ik zie er heel erg naar vooruit. De kinderen gelukkig ook . Via Cirkel reizen, die organiseren vakanties voor eenoudergezinnen, dus daar vinden de kinderen en ik hopelijk aansluiting bij gelijkgestemden.

Verder gaat het met mij eigenlijk heel erg goed op dit moment. Ik voel me sterker dan ooit, zekerder van mezelf dan ooit tevoren. En ik merk dat het afstand nemen van man steeds makkelijker wordt. Ik weet dat er ook weer mindere momenten zullen komen, bijvoorbeeld als we echt de zaken gaan regelen, maar nu geniet ik gewoon van hoe goed ik me voel. Dat gun ik jou ook. En echt, dat komt weer, maar nu even niet. Niet aan toegeven, maar wel accepteren dat het even zo is. Het vervelende is dat je niet van tevoren weet hoe lang zo'n periode duurt, maar ik heb inmiddels ervaren dat ze steeds korter duren.
Weet in ieder geval dat er aan je gedacht wordt. Dat helpt hopelijk een beetje.

2,5 jaar

Hier was de scheiding gewenst (de beslissing van mijn ex om definitief een punt achter onze relatie te zetten waardeer ik nog steeds zeer). Na de scheiding overheerste daarom vooral een gevoel van opluchting en niet van verdriet. En toch, nu terugkijkend, zie ik dat het inderdaad bijna 2,5 heeft geduurd voordat ik weer echt helemaal lekker in mijn vel zat. En nee het was zeker geen voortdurend tranendal, maar er verandert zoveel, ook voor de kinderen, dat kost gewoon tijd. Volgens mij is het echt belangrijk dat je je zelf die tijd gunt. Het is al veel vaker gezegd, maar gaan daten als je niet lekker in je vel zit, is geen goed plan. Dan loop je inderdaad de kans om je "belazerd" te voelen. Dus neem de tijd.

Pennestreek

wat een kracht en wat een verschil met een tijd geleden.
Wouw!!!!!

You go girl echt.

Heel veel plezier op vakantie.

Anke,

Ik kan me alleen maar aansluiten bij Pennestreek.

Plan wel een vakantie, niet te ingewikkeld idd Cirkel is heerlijk als je net in deze situatie zit.

En op een gegeven moment denk je, nou nu heb ik het wel gehad met zo'n organisatie.

Dat had ik na het 2e jaar, en nu nu wil ik misschien volgend jaar wel weer met ze, dan is dochter bijna 12 en heft waarschijnlijk wel behoefte aan andere kinderen en activiteiten ipv het ponyriitje om de zandbak.

O wat voelde ik me het eerste jaar stoer, met mijn dreumes op de achterbank in mijn eentje naar midden Frankrijk. Ruim een half jaar gescheiden, ex had al een trouwdatum en daar ging ik.

Het is ook een boost voor jezelf als je zulke dingen toch gaat doen. Hoe langer je het uitstelt hoe groter de drempel weer wordt, alleen stel nu niet te hoge eisen aan jezelf en je gezin. Je hoeft het niet zelf te organiseren, en je hoeft geen trekking door de hoge Hymalaya te maken.

Gewoon strand hangen in een all inclusive met kindere entertainment is ook prima.

Noet

Dankjewel ;-)! Ja, ik ga echt lekker. Ben enorm trots op mezelf. En ik hoor van mijn omgeving dat ik dat ook uitstraal. Ook de kinderen merken het verschil. Heel erg fijn.
Natuurlijk heb ik ook wel mindere momenten, maar er zit duidelijk een stijgende lijn in. Ik hoop heel erg dat ik dat vast kan houden als we de zaken echt gaan regelen (dat kan nog wel even duren, omdat man voorstelde om het proces tot in/na de vakantie uit te stellen zodat de kinderen zich maximaal kunnen focussen op school - ze dreigen allebei te blijven zitten en moeten dan allebei naar een andere school omdat een lager niveau niet op hun huidige scholen wordt aangeboden). Maar ik weet nu in ieder geval hoe sterk ik ben, en dat ik hoe dan ook wel weer terugveer ook al dient zich af en toe een dal(lletje) aan. Dat is een heel geruststellend gevoel.

Wauw Pennestreek!

Als je dit vergelijkt met wat je eerder schreef, is het alsof er een totaal nieuwe vrouw is opgestaan! Er zullen nog wel terugvallen zijn, maar de kracht spat er vanaf!

Anke

En dat is dus zo'n beruchte terugslag. En hoe kwetsbaar iemand eigenlijk is na een scheiding. Je verhaal over de verliefdheid en het verdriet is niet uniek. Alle lof trouwens voor je collega dat die er geen misbruik van heeft gemaakt!

Kun je onder woorden brengen waarom je vakantie eng vindt? Kun je concreet vertellen waar je bang voor bent? Het kan juist zo heerlijk afleiden!

Vakantie...

Dat van die vakantie heeft eigenlijk twee belangrijke redenen..

Eerste is natuurlijk ook het kostenpotje..

De scheiding was duurder dan gedacht (alleen al de mediator heeft leuk aan ons verdiend ).. Allerlei administratieve kosten uiteraard, hele papierhandel..
Daarna voornamelijk de verhuizing. We hadden ons huis weliswaar best leuk verkocht, maar toch..allebei andere woonruimte, dingen weer nieuw aan moeten schaffen.. Ook grote duurdere spullen natuurlijk..
Ik hield de auto (ivm werk), maar die moest voor de APK en grote beurt, dus ook weer een flinke hap uit het budget.
Kort gezegd; de scheiding heeft me een flink stukje armer gemaakt, dus ik moet het voorlopig financieel gewoon ff rustig aan doen.
Dure all-inclusive vakanties zitten er gewoon eventjes niet in.

Daarnaast is het gewoon een stukje angst/onzekerheid. Je hoeft inderdaad helemaal niet duur of ver weg om het leuk te hebben, een waddeneiland kan al hartstikke leuk zijn (om maar even iets te noemen).
Maar het is gewoon even de drempel van er daadwerkelijk naar toe rijden in m'n uppie met de kids, het verblijf aldaar en het je daar zien te vermaken zonder man en papa in de buurt.
Het is een belachelijke gedachte, maar ergens voel ik me dan een beetje zielig/mislukt. Ziehier de alleenstaande moeder, er is geen man in haar geinteresseerd.. Idioot om zo te denken, maar zo voel ik het momenteel.

Net alsof anderen je bekijken met een soort van "medelijden" gevoel.... bleh..... Wil niet zo denken hoor, dus daar moet ik heeeel snel vanaf zien te komen..

Ik ga nu lekker in de zon zitten op m'n balkonnetje en mijn gedachten eens goed laten gaan wat betreft vakanties..

grt Anke

Pennestreek

Je zou toch denken dat blijven zitten moet kunnen als er bepaalde omstandigheden zijn zoals de situatie van jullie dit jaar?

Triva

De een is al blijven zitten vorig jaar en de ander was voorwaardelijk over. Tja. En het is echt vooral een kwestie van niet gemotiveerd zijn, onze situatie zal niet helpen, maar dit beeld zien we bij beiden al jaren. En we hebben er dus ook al jaren aan geduwd en getrokken. Maar dit is allemaal natuurlijk vreselijk o.t. dus gauw weer terug naar Anke.

Anke

De eerste reden is heel praktisch. Geld. Logisch.

De tweede reden... Aiii! Ik begrijp waar ze vandaan komen, maar wat doe je jezelf en je kinderen toch tekort door dit soort gedachten! En wat stel je je afhankelijk op van een man en de omgeving! Heb jij echt een vent nodig als animatieteam voor je gezin? Ja, het zou fijn zijn geweest als die er is, maar die is er nu niet, en ja, het is moeilijk, lastig en vervelend, maar je kunt het heel goed zelf. Wedden?

En al zouden de mensen jou zielig en mislukt vinden... Hun probleem. Jij kent het verhaal, zij niet (zelf heb ik altijd bewonderende reacties gekregen, vond ik ook weer overdreven. Ja, de situatie was vervelend en ja, ik maak er toch het beste van, ik denk liever in mogelijkheden en heb meer aan mensen die even de tentstokken helpen vasthouden tijdens het tent opzetten dan aan mensen die bewonderend staan toe te kijken en tegen elkaar zeggen hoe goed dat alleenstaande moedertje het wel niet doet en dat ze zelfs een barbecue kan aansteken ).

Ik begrijp je wel, hoor maar het is zo zonde voor jou en je gezin om jezelf min of meer achter de geraniums te parkeren vanwege die gedachten en wat anderen zouden denken. Want onbedoeld maak je je daarmee afhankelijk van a) een man en b) de omgeving.

Ik hoop dat het zonnetje positief werkt voor je gedachten ;)

juist door het wel te doen

krijg je een enorme positieve boost.

Zoek een camping met een alleenstaande ouderveld, die zijn er genoeg.
En dan zul je merken dat de dynamiek op zo'n veld heel anders is dan op de rest van de camping. Er is veel meer samen dan bij de kliekende gezinnen.

En voor de band met je kinderen doet het ook wonderen want jij laat je niet kisten en doet gewoon alle dingen nu alleen. Mijn dochter is altijd bere trots op me. En we hebben al heel wat niet standard dingen gedaan.

En soms maak ik er gewoon gebruik van dat anderen mij zielig vinden. Prima, til jij toch mijn grote koffer. Prima dat ik eerst mag omdat mijn peuter (3.5) ligt te slapen op de baggage. (Luchthaven Kaapstad midden in de nacht na 12 uur vliegen)

Vorig jaar op fietsvakantie in NL, en dit jaar gaan we samen op Interrail naar Wenen, Krakau en Praag.

Vakantie

Anke, ik snap helemaal hoe je je voelt. Misschien is het voor mij iets makkelijker omdat ik dat hele proces van ontvlechten nog niet heb gehad, maar ik heb er toch ook vreselijk tegenaan gehikt. Zie mijn draadje 'Wat doe ik in de zomervakantie'(onder andere nick gestart, maar ik val altijd door de mand als ik dat doe - blondt...). Het idee dat je in je uppie tussen allemaal gezellige gelukkige gezinnen zit, vre-se-lijk! Maar ik heb mezelf voorgehouden dat 3 weken thuis in de zomervakantie helemaal triest aan gaat voelen. Dat weet ik gewoon zeker. Dus toen toch maar rond gaan kijken en dus gekozen voor zo'n reis voor eenoudergezinnen. Ben ik in ieder geval niet de enige. En omdat het de eerste keer is ga ik ook niet ver weg (België) en we gaan ook maar 1 week. Maar ik ga wel! Correctie: we gaan wel! En we gaan er ook nog van genieten!

Ik zou als het financieel enigszins kan toch kijken of zoiets niet haalbaar is. Al was het alleen maar om je ex te laten zien dat jouw leven zonder hem niet stilstaat, dat je het prima redt zonder hem (al vind ik dat zelf niet de juiste reden om op vakantie te gaan hoor, maar misschien helpt die houding je). Zet hem op! Laat die niet-helpende gedachten (die ook nog eens echt niet kloppen - at weet je zelf ook best wel) niet je leven beheersen, maar ga er tegenin. Buig ze om naar helpende, positieve gedachten.

En ja, vakantie met alleen jou zal anders zijn dan de kinderen (en jij) gewend waren. Maar is dat meteen minder leuk? Ik weet niet hoe jullie laatste gezamenlijke vakantie is verlopen, maar misschien is het wel een verbetering? In ieder geval is het voor de kinderen ook fijn om even weg te zijn, alleen maar te hoeven spelen en genieten. Zij hebben ook een nare tijd achter de rug. Kom op, je kan het!

Reactie..

Ga zeker googelen hoor en ik probeer nog een leuke last-minute niet al te ver weg te kunnen boeken.

Ik ga sowieso, al is het maar 5 dagen of een weekje. De kids willen dat ook heel graag, dus ik ga het zeker proberen.

Dank, deze boost had ik echt ff nodig..... Mijn to-do-list is nog best heel lang en ik wil nog zoveel, en heb nog zoveel leuke plannetjes..

Niet verkeerd, want ook dat houdt me op de been en zijn weer dingen om me op te verheugen.

liefs anke

to do lijst

Goed dat je die hebt! Ik zie dat ook altijd als iets dat me op de been houdt, nog steeds!

Doe dol

Kom op Anke, dit koude pinksterweekend is er voor gemaakt om samen met je kids internet af te struinen op zoek naar jullie vakantiebestemming. Hoeft helemaal niet lang en niet ver. Ik snap heel goed hoor dat je er tegenop ziet maar echt je zult zien, jullie kunnen het! Vorig jaar ben ik bijna drie weken weggebleven. Ik was er zo aan toe om weg te zijn uit die hele vervelende omgeving. Uitstellen van vertrek kon gelukkig en we hebben het heerlijk gehad. Dit jaar gaan we op verzoek van de kinderen maar een weekje. Mijn ex overlegt niet en deelt ze gewoon mee wanneer en waar ze naar toe gaan. Ze willen heel graag ook nog chillen met vrienden, niets doen en naar plaatselijke activiteiten. Voor mij wel even slikken maar ik snap ook wel dat ze niet de hele zomervakantie de hort op willen.

aha goed zo Anke

Zie nu dat je net voor voor me gepost hebt dat je sws gaat. Echt, het komt goed. Ik heb het richtingsgevoel van een doperwt en ondanks de tomtom vind ik het best vervelend als er onderweg onverwachts wegen zijn afgesloten. Uiteraard gebeurde dat vorig jaar prompt in grootse vorm en was het tijdens de rit ook nog eens heel slecht weer. Alles gewoon op zijn pootjes terecht gekomen natuurlijk.

Probeer, indien mogelijk, ook eens op stap te gaan als de kinderen bij hun vader zijn. Een paar daagjes. Stedentrip, hutje op de heide, strandhuisje, iets dat bij je past maar waar je wegens man en kinderen nooit aan toe bent gekomen en uit je hoofd hebt gezet. Veel vrouwen vinden dat doodeng. Maar het is een geweldige manier om vriendjes met jezelf te worden en te leren goed voor jezelf te zorgen en dat je meer kunt dan je misschien hebt gedacht! ;)

o, ja Hortensia

daar heb je helemaal gelijk in.

Heerlijk wandelen op de duitse Rheinsteig, paar dagen Londen. Ik probeer idd elk jaar ook een paar dagen alleen weg te gaan.

De eerste keer is zo'n boost voor je eigen waarde.

Reactie..

En dat laatste wilde ik ook nog posten, want dat ga ik doen !!!

Ben altijd zo gek geweest op kastelen en musea (gruwen ex-man en kids van !).

Ga lekker eens uitvogelen waar leuke kastelen/musea zitten en gaan.....

Thankx voor alle positieve inspiratie, want die krijg ik er echt van.

Vakantiebestemming ga ik ook uitvogelen

Wordt vervolgd.....

groetjes Anke

muesea weet ik wel

Groninger museum,
museum van de 20e eeuw (Hoorn),
Gevangenen Poort, Mauritshuis, Esher in het Paleis, Museum mesdag, Panorama Mesdag, Museum beelden aan zee, Museon, Gemeentemuseum (allemaal in Den Haag)
Prinsenhof (Delft)
Kunsthal, Booijmans, Kubuswoning (Rotterdam)
Nijntjemuseum, Catharijneconvent, (Utrecht)
Frans Halsmuseum, Teylersmuseum (Haarlem)
Naturalis, museum Volkenkunde (Leiden)

Zo'n museumkaart heb je er echt zo uit. )

Reactie op Alkes..

Nog even inhakend op jouw reaktie..

Daten ? Ik moet er niet aan denken, ben ik nog lang niet aan toe. De hele scheiding loopt weliswaar al veel langer, maar ik woon "pas" 4 maanden alleen. Zoals je wellicht hebt kunnen lezen werd ik totaal onverwachts verliefd op een collega, maar dat had met daten niets te maken. Eerder een soort van labiele gemoedstoestand waarbij je dan blijkbaar vatbaar bent voor aardige mensen om je heen ofzo...

Enfin, wat ik toch ook nog wil benadrukken..

Tuurlijk mag/moet je sterk zijn en goh, ik lees hier stoere verhalen van de auto pakken en met kids op de achterbank naar Zuid Frankrijk rijden etc.. Zal ongetwijfeld een kick geven en daar mag je ook heel trots op zijn dat je zulke dingen dan toch maar even doet..

Maar mogen we alsjeblieft ook een beetje zwak zijn ? (is iets anders dan afhankelijk trouwens).
Ja, mijn huwelijk is gestrand, maar evengoed koester ik herinneringen aan wel geslaagde vakanties met z'n vijven. Ooit was ik erg gelukkig met deze man.

Ik bedoel meer; je kunt van alles willen, maar laten we elkaar ook steunen !!! Zwak, angstig zijn, ook dat hoort er immers allemaal bij. Jemig, ik leid een leven en wordt nu geconfronteerd met zaken waarvan ik het bestaan amper wist. Heel leerzaam, maar ook heftig..

Dat opkrabbelen, de lijstjes, de leuke dingetjes, ze komen heus wel, maar gun me (jezelf) de tijd. Niets hoeft in een keer geweldig te lopen..

Bedankt voor de musea-tips, daar kan ik wel iets mee

grt Anke

Je hebt helemaal gelijk

Natuurlijk horen zwakke(re) momenten er ook zeker bij. Ik had gisteren zo'n zieligdag. En vandaag voelt nog niet heel veel beter. Maar het is zaak om daar niet in te bliljven hangen, en dus proberen we met z'n allen je op te peppen als je aangeeft dat je niet ziet zitten om op vakantie te gaan. Goed dat je gaat, hoe dan ook.

Ik verwacht ook echt nog wel wat dalen of dalletjes tegen te komen, sterker nog, het verbaast me eigenlijk dat het nu zo goed lijkt te gaan, en ben een beetje bang voor een terugval. Daarom ben ik gestart met een traject met een NLP-coach, om die positieve veranderingen van de lastste tijd vast te kunnen houden, te bestendigen.

Je doet het hartstikke goed als ik zo lees wat je allemaal doet en plant. Ik moet dat echte scheidingstraject nog door, wie weet hoe ik er dan voor sta...

Anke

"Tuurlijk mag/moet je sterk zijn en goh, ik lees hier stoere verhalen van de auto pakken en met kids op de achterbank naar Zuid Frankrijk rijden etc.. Zal ongetwijfeld een kick geven en daar mag je ook heel trots op zijn dat je zulke dingen dan toch maar even doet..

Maar mogen we alsjeblieft ook een beetje zwak zijn ? (is iets anders dan afhankelijk trouwens).

(...)

Ik bedoel meer; je kunt van alles willen, maar laten we elkaar ook steunen !!! Zwak, angstig zijn, ook dat hoort er immers allemaal bij. Jemig, ik leid een leven en wordt nu geconfronteerd met zaken waarvan ik het bestaan amper wist. Heel leerzaam, maar ook heftig.."

Ik hoop dat je die steun ook echt voelt, en dat je je niet afgewezen voelt op je zwakke momenten. Want die mogen er inderdaad wel degelijk zijn en er komen nu dingen op je af, van alles tegelijk, en dan ook nog werk, de kinderen uit de wind houden...

Het is een rottijd. Ongeacht of jij degene was die wilde scheiden of dat hij het was. De meeste mensen willen dit niet en toch moeten ze.

Ik heb al geschreven hoe ik zelf van alles ging doen en hoe stoer iedereen dat vond, terwijl ik het (voor mezelf dan) normaal vond. Maar ik kan ook schrijven over de wanhoop, de nahuwelijkse lijken die jarenlang uit de kast bleven rollen, de ontieglijke eenzaamheid omdat iedereen op een rij stond te jubelen omdat ik het toch maar even allemaal deed, maar geïrriteerd wegrende (met verwijten over slachtofferrollen en zo) als ik weer een rotdag had en die kar weer eens alleen moest trekken met een ex als een molensteen om mijn nek.

En ook bij een goed nahuwelijk met een prima ex is het gewoon af en toe, ik zeg het maar zoals het is, zwaar klote.

Ik hoop niet dat ik je dat gevoel heb gegeven, dat is absoluut niet de bedoeling. Want die zwakheid, die angst, het verdriet, alles wat op je afkomt, dat verdient meer steun dan als je als single vrouw stoer de caravan aanhaakt en naar Verweggistan gaat (krom Nederlands, sorry, krijg hem even niet beter).

Denken in mogelijkheden ipv moeilijkheden, zorg voor jezelf anders kun je niet voor een ander zorgen, ja, mijn levensmotto, maar een arm om je heen of iemand die je wat uit handen neemt zodat je even lucht krijg zou daarbij erg prettig zijn.