Dochter wil niet met pa op meivakantie

Tsja

ik denk dat je een 15 jarige niet moet willen dwingen om mee op vakantie te gaan. Kan me voorstellen dat vader meer contact met haar wil, maar dat kan hij beter proberen door dingen met haar te doen die zij ook leuk vindt.

Misschien valt het mee?

Ik zou me er denk ik niet mee bemoeien, het is iets tussen hen twee. Maar misschien is het juist iets goeds, ze zijn die dagen 'tot elkaar veroordeeld' en het zou kunnen dat er dan meer begrip voor elkaar komt? Ik neem aan dat pa wel iets verzint voor die dagen? Misschien naar de film, of wat winkelen en een drankje doen. Ze is pas 15 en ik zou haar dus niet thuis laten maar het een kans geven.

Het zal niet meevallen

vrees ik. Het speelt ook al veel langer natuurlijk. Vader denkt dat het de laatste tijd wat beter gaat, maar dochter geeft aan dat ze geleerd heeft haar mond te houden. Dat werkt niet denk ik, alle irritaties stapelen zich nu bij haar op. Alles wat vader in haar ogen fout doet komt bij die stapel erbij. Om het goed uit te leggen heb ik wel een paar pagina's nodig. Hij wil geforceerd graag contact met haar. Dat werkt averechts. De weekenden zijn ook al vaak gespannen. Die vakantie gaat ook voor hem niet leuk worden ben ik bang.

Niet dwingen

Hier een stiefdochter van 14 bij wie we uiteindelijk de keuze volledig aan haarzelf hebben gegeven: ze is welkom als ze wil komen, maar als ze niet wil dan hoeft het niet. Met vakantie's hetzelfde. We vragen haar altijd mee, meestal wil ze zelf graag (reageert in eerste instantie oprecht enthousiast). Dan echter gaat haar moeder zich ermee bemoeien en dan wil ze niet meer (en zegt ze dat ze eigenlijk toch al niet wilde) en dan laten we het maar zo (omdat we inmiddels weten dat als we toch vasthouden aan de plannen dit uiteindelijk voor iedereen negatief uitpakt, niet in de laatste plaats voor dochter want die zit met een knoop in haar maag omdat ze het gevoel heeft dat ze haar moeder iets aandoet als ze met ons mee gaat). De afgelopen 4 jaar is ze 1x een weekje mee geweest. 'Toevallig' viel dat net in de tijd dat haar moeder een nieuwe relatie had (die helaas maar kort heeft geduurd). Die vakantie was ook echt heel leuk, al is ook hier de geschiedenis achteraf herschreven en zegt dochter er nu zelf over dat het helemaal niet leuk was... Dit jaar is ze tot nog toe ook pas één keer een half dagje bij ons geweest (het half jaar daarvoor kwam ze ongeveer om de 3 weken een weekend en ging dat wel goed, nu is moeder helaas weer een nieuw offensief begonnen...)
Hier ligt het niet zozeer aan de omgang tussen dochter en vader maar meer aan een dwarse ex die alles saboteert. Uiteindelijk -denken wij- gaat het erom dat het contact tussen vader en dochter zo goed mogelijk blijft, en als dat contact beter is wanneer ze niet bij ons komt of met ons op vakantie gaat dan is dat maar zo. Vader en dochter bellen en skypen in ieder geval altijd wekelijks.
Mijn tip in jouw geval zou zijn om niet te dwingen. Als ze echt niet wil, dan niet. Maar om haar wel te stimuleren contact te hebben met haar vader, op wat voor manier dan ook.

Het werkt wel

Als je dochter meer haar mond houdt denkt vader in elk geval dt het beter gaat. Dat werkt dus wel. Nu moet dochter alleen nog leren om haar irritaties op een andere manier te hanteren.
Een meivakantie kan daar goed voor zijn. Vader doet in elk geval serieuze pogingen om de relatie met zijn dochter goed te krijgen. Het zal voor hem geen vakantie zijn, maar dat is ook niet wat hij zoekt. Hij zoekt naar een manier om de relatie met zijn dochter beter te laten worden.
Mokkend thuis blijven en de confrontatie niet aangaan lijkt wellicht een oplossing, maar dat is het maar voor even.
Ik zou dochter ermee confronteren dat het een sympathieke poging van vader is om voor haar te zorgen en een relatie met haar aan te gaan, dat het niet 'gezellig' hoeft te zijn, maar dat het wel goed is als zij ook wat investeert in die relatie, dan maakt ze maar ruzie met haar vader, zegt ze maar wat haar irriteert en gaat ze de confrontatie maar aan.
Als ze dat niet wil zal ze zelf met een ander voorstel moeten komen en dat met vader moeten bespreken. Zo doorgaan, ruzie maken, niet praten, kontakt vermijden, is in elk geval niet de beste oplossing.

Tsjor

Is er geen compromis mogelijk?

Dat ze bijvoorbeeld alleen de dagen mee gaat dat haar broer er ook is en als broer dan naar kamp gaat dat zij ook naar huis gaat.

Yvonne,

Alleen de dagen op vakantie dat zoon ook kan, vindt vader te kort (3 dagen), daarvoor haalt hij de caravan niet uit de stalling. Vreemd, ik kan me herinneren dat hij ooit met Pinksteren weg was, dat is toch ook maar 3 dagen.
Ik heb vader inmiddels gebeld met de mededeling dat dochter echt niet mee wil. Hij pakt het beter op dan ik had gedacht (mijn ex blijft me verbazen). Hij is het er niet mee eens, maar de reactie 'ze zal moeten' bleef gelukkig uit. Hij heeft niet gezegd wat hij nu gaat doen, maar hij gaf aan ook niet meer te weten wat hij kon doen.

En nu?

Ernesta, en nu? "Hij heeft niet gezegd wat hij nu gaat doen, maar hij gaf aan ook niet meer te weten wat hij kon doen.'
Je hebt je 15-jarige dochter een gespreid bedje gegeven, om de relatie met haar vader naar haar hand te zetten.

Maar nu? Vader haalt alles uit de kast om de relatie met zijn 15-jarige dochter vlot te trekken, daar werken jullie niet aan mee. Maar wat nu? Wachten tot hij weer iets verzonnen heeft, dat dochterlief niet zal accepteren en met jouw hulp ook niet hoeft te accepteren?

Kunnen je dochter en jij iets positiefs bijdragen om de relatie wel vorm te geven? Hebben jullie wellicht een plan of een idee?

Tsjor

Zoon

Wat betekent dit voor je zoon? Gaat ook voor hem de vakantie met vader niet door? Hoe gaat het met zijn relatie naar zijn vader toe? Moet hij kiezen tussen kamp moeder/dochter en vader? Heeft hij iemand die hem steunt of waarmee hij kan praten?

Tsjor

Ja, en nu?

Vader zegt het niet meer te weten en dan valt er een stilte alsof ik de oplossing moet geven. Tja, heb ik ook niet. Zowiezo niet voor deze vakantie. Tips voor contact tussen vader en dochter heb ik wel; het contact niet teveel forceren, dat staat dochter tegen. Ze is een week met school weg geweest. Hij stelt een heleboel vragen.En dit? En dat? Hoe was zus? Hoe was zo? Terwijl ik al vaker heb aangegeven dat dit averechts werkt bij dochter, dan vertelt ze juist niets. Ik stel ook maar heel summier vragen. Ik geef vader gelijk in dat ik de hele week kan vragen, hij maar 1 weekend. Maar ik vraag me ook af wat hij liever wil, alles weten over dat weekje weg of een goed contact met dochter. Hij zegt dat hij dat al maanden heeft geprobeerd. Maar maanden, wil voor hem zeggen 4 weekenden. Zoiets heeft meer tijd nodig, dat gunt hij het niet. Dus dat advies gooit hij overboord. Ik heb zelf over probleem vader-dochter advies gezocht bij bureau Jeugd en gezin (vrijblijvend gesprekje) daarna ook 1x met vader erbij. Van daaruit is hij cursus 'lastige pubers (of zoiets)' gaan doen. Na 1x had hij het wel gezien, ging over heel andere puberproblemen volgens hem. Die hebben hem doorverwezen naar school-maatschappelijk werk, maar die doet alleen wat als ook kind gesprek wil, dus dat loopt ook dood. Dus dan houdt het voor hem op. Oke. Toen dochter ongeveer 10 was en IK problemen met haar had, heb ik ook net zolang gezocht tot ik fatsoenlijke hulp had. Dus ik probeer echt wel te helpen, stuur hem een pad op, maar dat maakt hij niet af.
Ja, ik weet het, met deze vakantie heb ik haar geholpen. Maar ik geef ook vader tips, ik weet naar welke regio hij wil en dat daar in de buurt iets te doen is wat zij graag wil, dus dat heb ik hem gezegd, misschien kan hij haar daarmee lokken.

En zoon? Ja, wellicht gaat vakantie met vader voor hem nu ook niet door. Heel jammer. Maar is het echt zo erg om de caravan voor een paar dagen te halen? Ik ga zelf met de tent, moet heel dat ding opzetten en afbreken voor een paar dagen.Zoon hoeft niet te kiezen tussen vader of moeder. Het liefste wat hij doet is naar trainingskamp. Dat mag hij van ons allebei (ik ga ook nog weg in de vakantie, maar dus zonder zoon, ook zonder kamp zou hij niet met mij meegaan)

Dochter

'Vader zegt het niet meer te weten en dan valt er een stilte alsof ik de oplossing moet geven.' Dochter en jij hebben eraan bijgedragen dat het probleem er ligt zoals het er nu ligt. Zonder dat jullie alternatieven hebben aangegeven.

Ik lees van alles over wat vader moet doen en vooral ook wat hij fout doet (en wat jij goed gedaan hebt als moeder) maar ik lees weinig over wat dochter moet doen. Je dochter heeft de touwtjes stevig in handen, ze verpest een vakantie voor haar broer, saboteert het kontakt met haar vader en heeft jou voor haar karretje gespannen.

Je zegt dat zoon niet hoeft te kiezen tussen vader en moeder, maar in feite is dat toch wel zo? Vervolgens geef je aan dat hij op trainingskamp wil, zonder jou erbij, alsof je daarmee aangeeft dat hij ook niet met vader op vakantie hoeft.

Is het nu echt zo erg voor dochter om een paar dagen haar mond dicht te houden, om eens even rustig aan te doen en niet meteen overal op te reageren? is het echt zo erg als vader belangstelling heeft voor hoe het met haar gaat, ook al uit hij dat wellicht op een vervelende manier? Kan ze echt niet zelf het gesprek met haar vader daarover aangaan? of het conflict zelfs? Kan ze dat niet zelf uitvechten en leren om met mensen om te gaan die niet precies doen wat zij wil dat ze doen? Is het voor haar echt zo erg om zoon en vader een prettige vakantie te bezorgen? Hoeft ze helemaal niet nadenken over wat haar bijdrage kan zijn aan een plezierige vakantie?

Tsjor

Touwtjes in handen

' ik weet naar welke regio hij wil en dat daar in de buurt iets te doen is wat zij graag wil, dus dat heb ik hem gezegd, misschien kan hij haar daarmee lokken.' Vraag je dochter of ze dat wil, en bied hem dat aan, jij betaalt. Je bepaalt al heel veel, ook voor hem, hoe hij moet reageren, waar hij hulp moet zoeken, dat hij die caravan van stal moet halen etc. Neem dan je verantwoordelijkheid helemaal op je, betaal de vakantie die dochter wil en laat ze samen met je zoon gaan.

Tsjor

Veel minder mee bemoeien!

Ik reageer even op dit: "Ze is een week met school weg geweest. Hij stelt een heleboel vragen.En dit? En dat? Hoe was zus? Hoe was zo? Terwijl ik al vaker heb aangegeven dat dit averechts werkt bij dochter, dan vertelt ze juist niets".
Hoe weet jij dat hij zoveel vragen stelde? Van je dochter neem ik aan. Waarom bemoei jij je daarmee? Hoe een gesprek verloopt, dat is echt totaal iets tussen vader en dochter en daar heb je gewoon niets mee te maken. Als je dochter daar bij jou een opmerking over maakt, zou je hooguit neutraal moeten reageren: "oh ja, goh". En zeker niet daar dan naar de vader toe op terug komen. Daar geef je naar je dochter een heel verkeerde boodschap mee af. Echt als je nou het contact tussen vader en dochter om zeep wilt helpen, dan moet je zo doorgaan met je overal mee bemoeien!
En wat betreft de vakantie: als je dochter niet wil, dan moet ze dit zelf met haar vader bespreken. Niet jij moet dat doen! Leg het neer bij degenen die er over gaan: je dochter en haar vader. En blijf ze naar elkaar verwijzen ("dat moeten jullie samen oplossen").

Weten jullie dat zeker?

Totaal niet mee bemoeien? Het is niet alleen dochter die over de vele vragen klaagt, ook vader komt bij mij klagen over dat dochter niets vertelt. Wat ik probeer is dochter te vertellen dat vader gewoon interesse toont, maar ook vader probeer te vertellen dat dochter geen vragenvuur wil. Goed bemoei ik me niet meer mee, weet ik zeker dat ze elkaar zullen irriteren.
Niet meer voorstellen waar hij haar mee naar toe kan nemen? Zodat hij alleen dingen voorstelt waarvan ik weet dat ze dat niet leuk vindt? Nou dan help ik niet meer. Het was een tip. En wat Tsjor zegt dat ik dat dan zou moeten betalen slaat nergens op, daar gaat het niet eens over. Ik probeer van beide kanten te helpen. Het is voor mij ook fijner als ze had geroepen: jippie fijn op vakantie.
Het enige is dat dochter het inderdaad zelf had moeten vertellen, maar ik weet dat dat niet gebeurt, of dat ze op het laatst (als alles al geboekt, ingepakt en geregeld is) weigert mee te gaan. Is al ooit gebeurd, hebben we haar met hangen en wurgen meegekregen.

Cirkel van invloed enzo

Ernesta:
Totaal niet mee bemoeien? Het is niet alleen dochter die over de vele vragen klaagt, ook vader komt bij mij klagen over dat dochter niets vertelt. Wat ik probeer is dochter te vertellen dat vader gewoon interesse toont, maar ook vader probeer te vertellen dat dochter geen vragenvuur wil. Goed bemoei ik me niet meer mee, weet ik zeker dat ze elkaar zullen irriteren."
Wel eens gehoord van het verschil tussen de cirkel van invloed en de cirkel van betrokkenheid?
Het is volkomen begrijpelijk dat jij als moeder dit probleem wil oplossen, maar het ligt buiten jouw macht, als ouder en kind (zeker na een scheiding) overhoop liggen, dan is elke bemoeienis al snel averechts. het is HUN probleem, ZIJ moeten het oplossen, JOUW bemiddeling wordt niet geaccepteerd.

Er tussenin

Ernesta, wat ik lees in vooral je laatste berichtje, zet jij jezelf tussen dochter en vader in en dat moet je niet willen, want op een gegeven moment raak je beknelt en ben jij degene die de problemen op haar bord krijgt. Jij hebt je eigen leven met je dochter en je ex heeft zijn eigen leven met je dochter, dat zijn twee heel verschillende relaties met ieder een invulling op zijn manier, die je niet met elkaar kan vergelijken. Je kan met je ex communiceren over belangrijke zaken die je dochter aangaan, zoals school, werk, vriendjes of weet ik veel, maar nooit over zijn manier hoe hij met haar omgaat, of de dingen waarover zij klaagt. Dat hoort bij hun onderlinge relatie, dat zoekt hij maar met haar uit. Je kan je dochter, als zij het vraagt, advies geven over bepaalde zaken met betrekking tot je ex, zoals deze vakantie, maar meer niet. Dat hoort ook bij hun relatie, dat zoekt ze maar met hem uit. Als ze elkaar irriteren of problemen hebben samen, zoals het weigeren van je dochter om met vader mee te gaan op vakantie, is dat ook niet jouw zaak, maar die van je dochter en haar vader. Zij moeten samen naar een oplossing zoeken en jij moet er op vertrouwen dat ze dat samen kunnen. Het is haar vader, het is zijn dochter, ze houden onvoorwaardelijk van elkaar, zijn loyaal naar elkaar, of ze nou willen of niet. Ze hebben jouw hulp niet nodig om een vader-dochterband te hebben en te onderhouden, je hebt zelfs grote kans dat jouw hulp eerder tegen- dan meewerkt. Stap er dus tussen vandaan, laat het los en wie weet word je nog wel verrast.

Dochter wel

Het opvoeden van je dochter valt nog wel binnen je invloedssfeer. Niet het opvoeden van je ex-man. Je dochter opvoeden is niet de spreekbuis zijn voor haar bij haar vader, maar haar leren om het zelf op een verantwoorde manier te zeggen, haar leren om ook andere gezichtspunten te zien en daar begrip voor te hebben, haar leren om enige zelfreflectie toe te passen en om andere reactiemogelijkheden uit te proberen.

Wat betreft het betalen, het zou een blijk van waardering zijn voor de verwoede pogingen van vader om kontakt te houden met zijn onwillige dochter, en een besef van je eigen rol in dit verhaal, nu dan niet alleen negatief maar ook positief.

Tsjor

Stel

dat je je ex kan overtuigen om toch de caravan van stal te halen. En dat hij met dochter enkele afspraken maakt. Bijv. zij vertelt dagelijks iets uit haarzelf en hij stelt geen vragen meer. Ze geven elkaar een seintje zo nodig...
En vervolgens als het goed gaat kan dochter zelf kiezen ofd ze nog een paar dagen met hem blijft of echt naar huis wil?

Ik vind het ook wat vreemd klinken namelijk dat hj het niet de moeite vindt de caravan van stal te halen voor drie dagen. Zo veel werk is dat toch niet... hoewel ik niet weet waar die staat?

Moeder als regisseur

Het gevaar bij het voorstel van Pippe is, dat beiden denken dat ze zich zo goed mogelijk aan de afspraken van moeder hebben gehouden (niet van elkaar) en dat het toch mis gaat, waarna beiden zich gaan beklagen bij moeder, die vervolgens het gevoel heeft dat zij het dan weer moet oplossen. Wat ook zo is, want het is haar regie.
Vader en dochter krijgen dan nog niet de kans om het met elkaar uit te vechten.

Tsjor

Nou ja, tsjor,

ik bedoelde natuurlijk dat vader en dochter dit samen moeten gaan regelen. En dat moeder het ze influistert. Maar ja, ik zie ook wel de mogelijkheid dat moeder er te veel tussen zit

Eigen houding

"... Ze vertelt niks (alleen in 1-lettergrepen) ..." Dat betekent dat je geen vertrouwelijke band met haar hebt. Zet je haar misschien onder druk? Denk eens na over je eigen houding tov je dochter en kijk of je bij jezelf iets kan veranderen. Als je iets in een ingewikkeld patroon verandert, kan het misschien weer vlot worden getrokken. Je kan de blik op de werkelijkheid die je dochter zich heeft eigen gemaakt niet veranderen, maar wel beïnvloeden vanuit een respectvolle (liefst gelijkwaardige) houding.

Adrie

"... Ze vertelt niks (alleen in 1-lettergrepen) ..." Dat betekent dat je geen vertrouwelijke band met haar hebt. Zet je haar misschien onder druk?"

Die 1-lettergrepen gebruikt ze juist bij haar vader. Inderdaad ik denk, omdat ze zich onder druk gezet voelt. Bij mij vertelt ze wat meer, ik heb wel het idee dat ik een goede band heb met mijn dochter. Ze knuffelt ook veel en met wat humor erbij, valt er heel wat te bespreken. Onze relatie is het probleem niet....

Ik vind je dochter een verwend nest

Sorry dat ik het zo cru opschrijf...maar dat is wat ondanks alle mitsen en maren doorsijpelt uit je berichtjes. Als dochter bij vader, die toch z'n best doet een band op te bouwen, te behouden, haar zin niet krijgt, krijgt ze het bij jouw wel. Of jij gaat vader 'tips' geven hoe hij het wél moet doen. Naar dochter's zin dus...Zoals zij het wenst.
Mijn ouders waren ook gescheiden en wij hadden zeker in de puberleeftijd ook niet altijd 'zin' om naar vader te gaan...Maar mijn moeder stond er vierkant achter. Dát we ernaar toe gingen dus. We hadden dus geen alternatief. Want mijn moeder 'wilde' ons dat weekend niet 'hebben' iets wat we maar al te vaak 'gebruikt' hebben om haar zover te krijgen dat we niet hoefden. Iets wat overigens niet lukte. Daar trapte mijn moeder niet in. Tot ons 16de 'moesten' we. Klaar uit, afgelopen. En je vader doet z'n best...daar mag je best wat waardering voor hebben. Ook al is het niet altijd precies naar jouw zin, hij probéért het toch maar. En als we het er niet mee eens waren mochten we helemaal zelf proberen om dat mijn vader duidelijk te maken. Daar liet mijn moeder zich ook niet voor lenen. Klachten over mijn vader tegen mijn moeder waren aan dovemansoren gericht...tenminste zolang het gewone klachten waren. Die klachten mochten we aan vader vertellen...want over hém klaagden we toch? Dus uit ze maar tegen hem, dan kan hij er misschien wat aan doen. En mijn moeder was er ook goed in om ons in onze klaagzang (die elke puber volgens mij over z'n ouders heeft) te onderbreken en te vragen of we zo ook tegen onze vader praatten over haar?
En mijn vader nam ons mee in tentjes...want dat vond ie leuk...en dan ergens op een zeer provosorische camping kamperen. Waar écht helemaal niks was. Alleen maar bos, bos en nog 's bos. Vreselijk vonden we dat als puber. Maar na een dag boos zijn kwam er toch een familiegevoel omhoog en maakte mijn vader een kampvuur en bakten we broodjes daarbij of speelden uren kaart. En omdat we zo gemopperd hadden voor die tijd nam hij ons ook nog mee naar een geweldig pretpark zodat ook wij aan onze pubertrekken kwamen.
Jullie laten je uitspelen tégen elkaar zodat dochter haar zin krijgt. Als ze haar zin bij vader niet krijgt, krijgt ze het wel met jouw steun.
Ik snap niet dat je je daarvoor laat gebruiken.
En vind dat je dochter zich ook wel wat meer mag realiseren dat die man gewoonweg z'n best doet. Ook al is het niet helemaal naar háár zin. En dan kan ze dat zeggen tegen hem en misschien past hij zich dan de volgende keer aan of doet pogingen daartoe. Misschien zoekt hij dan wel een alternatief. Maar niet meegaan en dus bij moeder blijven vind ik het allerslechtste alternatief. Het is gewoon sabotage van wat vader probeeerd. En vader staat zo machteloos. Terwijl dochter alle touwtjes in handen heeft met moeder er falikant achter.
groeten albana

Jeetje albana

Ik knoop jouw verhaal goed in mijn oren en ga er veel aan hebben als mijn kinderen de puberleeftijd hebben. dank

Punt

Ik vind ook dat Albana wel een punt heeft. Je dochter krijgt zowel heel veel de ruimte. Als jullie nog gewoon samen waren dan moest ze ook mee op vakantie, ook als ze geen zin had (en dat laatste is voor een puber niet zo heel bijzonder). Nu kan ze er en voor kiezen om niet mee te gaan en haar moeder regelt dat ook nog eens voor haar. Als het om vakantie met een derde zou gaan (school, tante) dan zou ik dat ook niet zo bezwaarlijk vinden maar het gaat hierbij niet om vakantie met een derde maar met haar vader.
Voor de vader-dochter band zal het ook niet veel goed doen als moeder daartussen gaat staan om dochter te 'beschermen'. Echter er valt niks te beschermen want vader mishandelt dochter niet. Het enige probleem is dat de twee niet goed communiceren. Dat is vervelend maar dat los je niet op door allerlei situaties te gaan vermijden.
Moeder kan beter duidelijk zijn naar dochter toe: je bent van dan tot dan bij je vader en als hij op vakantie wil dan ga je mee of je regelt zelf met hem dat het niet hoeft.