Conflict met ex-partner over huisdier

Mmhh

Ik krijg toch erg het gevoel dat je maar moeilijk kunt accepteren dat je vriend iemand met bagage is. Dat je alles wilt gladstrijken, fris beginnen.
Als ik me goed herinner had je met wel meer dingen moeite, frequentie contact met zijn kinderen, opvoeding en gedrag van zijn kinderen.
Tsja.
Het hoort er allemaal bij. Hoort bij zijn verleden/stuk van heden waar jij in principe buiten staat.
Probeer meer afstand te houden, je gaat echt dingen stuk maken.
(je hoeft je niet te ergeren aan zijn ex want het is zijn ex en niet de jouwe!!!)

vriend

Ojee, ga nou niet zelf een mail aan de ex van je vriend schrjven!

Bespreek het met vriend en als hij het Me je eens is, kan HIJ een mail schrijven. En als hij dat niet doet (ook al zegt hij dat hij het met je eens is), dan weet je meteen wat voor vlees je met je vriend in de kuip hebt. Goede bedoelingen maar minder qua uitvoering . En dat weet je al, maar je moet het echt gaan accepteren dat hij is zoals hij is.

Neem het niet over van hem. Als je dat nu al doet, wordt het hoe langer hoe erger en raak je hoe langer hoe meer gefrustreerd door het uitblijven van actie van je vriend.

Sterkte. Lijkt mij (ik ben ook nogal een regelnicht net als jij, denk ik) best moeilijk voor je. Las los, laat los. En ge iet van zijn goede kanten. Goede oefening voor jou in flexibiliteit.

Waar knelt de schoen,

Ik lees dat de schoen eerder knelt door het feit dat hij zijn kinderen nauwelijks ziet; jongste 1x per week een avond want volgende dag alweer van Haarlem naar Amsterdam en dus vroeg uit de veren en de oudste komt nooit.
Zijn bijdrage aan de zorg van de hond lees ik meer als een manier om contact te behouden met zijn kinderen; als hij de hond uitlaat kan hij zien of het goed met ze gaat en hopelijk ze toevallig ook even spreekt of een gespreksonderwerp met ze heeft ( welzijn hond). Hij is zijn kinderen aan het verliezen, het gaat m.i. Niet om de hond, wat je vriend betreft, het gaat verder.

Wake-up vriend van Even Zo, zo zijn pubers vaak nu eenmaal. Je hoort ze als ze je nodig hebben;' Pap, ik ben laat, kan je mij effe brengen? Mam, ik regel het zelf' en vergeet het prompt. Pubers zijn niet zo met hun ouders bezig. Maakt niet uit of de ouders samen wonen of gescheiden. Dat de oudste helemaal niet meer komt, is pijnlijker voor de vriend dan dat hij heen en weer rijdt om de hond uit te laten.

Maar er is hoop. Met een slaapadres bij vader is het een goed mogelijk dat de oudste in de toekomst wat vaker zijn neus laat zien omdat het in Haarlem leuk uitgaan is.

Tja, ouderschap is soms best ondankbaar werk.

Zuur

Het lijkt mij ook best zuur als je wel steeds op mag draven voor de hond, maar dat de kinderen amper belangstelling hebben. Maar ook dat laatste is hoe vervelend ook wel begrijpelijk. Misschien als de band met Even zo iets meer heeft kunnen aandikken, het normaler wordt om bij pappa en vriendin te zijn. Nu voelt dat misschien ongemakkelijk tegenover hun moeder én zichzelf. Of dat nou meteen betekent dat vriend zijn kinderen aan het verliezen is, vind ik een streepje te ver gaan. Ook een karig contact, is contact. Maar het is wel zaak daar zuinig mee om te gaan en niet als een olifant in een porseleinen kast.

Praktisch oplossen, eigen plan trekken

Wat betreft praktische afspraken zou ik het zo doen: je vriend stuurt een vriendelijke, zakelijke e-mail over sinterklaas en kerst: wij gaan het dan-en-dan vieren en we hopen dat zoons erbij zijn. Als je binnen 5 dagen niet gereageerd hebt, gaan we ervan uit dat jij er akkoord mee bent.
Hij stuurt per app een berichtje: ik heb je een e-mail gestuurd, wil je er ajb even naar kijken en reageren?
Verder stuurt hij een berichtje naar zoons met de data en dat hij moeder de data ook heeft doorgegeven.
Daar laat hij bij. Verder niet meer druk over maken.

Jullie vieren sinterklaas en kerst wanneer jullie dat aangekondigd hebben en zien dan wel of zijn zoons erbij zijn of niet. Als ze niet komen, om welke reden dan ook, kun je ze tenslottte niet meer dwingen op deze leeftijd.

Trek jullie eigen plan, nodig zijn zoons uit. Maak duidelijk dat ze welkom zijn, dat is het belangrijkste. Komen ze niet, krijgen ze hun cadeautje later wel.

Spullen halen

En wat betreft spullen ophalen: hij gaat toch de hond uitlaten, dan komt hij daar toch? Wat is dan het probleem? Als hij de spullen niet zelf mag/kan gaan pakken, en zij wil er vanaf, dan kan zij de spullen misschien ergens klaarzetten?

Ik snap het niet

"Het probleem vinden we dat er ons iets "opgedrongen" wordt, waar we niet voor gekozen hebben. Er was een afspraak tussen mijn vriend en zijn ex over de hond, en zijn ex past het voortdurend aan: naar de dierenarts brengen, 3 keer per week uitlaten (wat mijn vriend zonder te veel moeite deed toen hij nog in Amsterdam woonde maar nu vanuit Haarlem niet vanzelfsprekend is)."

Vriend heeft toen hij nog in Amsterdam woonde (en misschien zelfs voor TO überhaupt in beeld was) met ex afgesproken dat hij drie keer per week de hond zou uitlaten, dat uitlaten was geen probleem. Nu is vriend naar Haarlem verhuisd en nu is het uitlaten wel een probleem. Hoe is dit ex aan te rekenen? Vriend is toch verhuisd? Ik denk dat Even zo tegen de verkeerde boom blaft.

skik

Niki

Hé, waar heb ik die tips voor plannen maken eerder gelezen? :P

Bekijk het eens van een andere kant.

Ik vind niet alleen dat je tegen de verkeerde boom blaft maar ook dat je om de verkeerde redenen.

Er spelen meerdere dingen door elkaar (hond, bezoek van kinderen, feestdagen, je vriend in Haarlem die de hond uitlaat in Amsterdam, eigendommen van je vriend bij ex en zijn houding hierin) en de Siniland-factor. En het lijkt erop of je zou willen dat alles in 1 keer opgelost wordt. Je vriend doet dat niet maar jij denkt te weten hoe wel.
Zou het kunnen dat het probleem dat jij ziet, niet het eigenlijk probleem is, maar er iets onderligt, wat alleen door de leden van het gezin zelf opgelost moet worden? Jouw factor is dat je lijkt te verhullen wat de echte beweegreden is om je hierin te mengen. Ik heb de indruk dat jij het een vervelende situatie vindt die jouw vriend niet oplossen kan of wil. Hij is kennelijk niet te bewegen tot een oplossing, maar het blijft irritant en jij hebt wel een idee maar zoek een ingang onder welke argumenten jij je er wel in kan mengen.

Je hebt in het verleden berichtjes geplaatst over hoe zijn zoon, bij hem kon wonen. Kennelijk is daarmee een gevoelige snaar geraakt bij de moeder (aangezien zij denkt dat de hond definitief naar Haarlem, een poging is om zoon toch bij vader te laten wonen. En je overweegt ook een enorm grote moestuin: in hoeverre heb je dan nog tijd om een hond uit te laten?

Uit je bericht spreekt haast, irritatie, een druk en een vingerwijzing (niet zo, maar zo). Dat valt niet goedbij mensen. Mensen voelen dit soort dingen haarfijn aan, ook als je op de achtergrond bezig bent. Zij voelen meteen dat dit geen oplossing van jouw vriend, net zoals jij dat zou voelen. Zelfs al zouden de praktische dingen opgelost worden, daarmee worden de onderliggende zaken niet opgelost. Bovendien, als jij deze zaken aan zou pakken, op de voorgrond of op de achtergrond, zeg je daarmee dat jij ook vindt dat je vriend een sul is. Bovendien bereik je met vingerwijzen (jij hebt die hond, wij niet) zelden wat je beoogt. Daarmee krijg je eerder onderling irritatie.

Je kan ook kijken of je het om kan draaien dat die hond een last is. Dat wordt het een kans. Een kans om de kinderen wat vaker te laten komen door te accepteren dat hij (jouw vriend) nu eenmaal zijn verantwoording en verplichtingen heeft. Als jouw vriend dan een gesprek heeft met zijn gezin wordt het een gesprek van mogelijkheden (hoe gaan wij het doen ipv zoek het maar uit hoe jij het doet, want ik doe het niet), zonder dus dat je inzet op iets definities. Daarmee verbreek je de banden niet maar haal je ze aan.

Je reactie vind ik niet verkeerd, maar dit: En je overweegt ook een enorm grote moestuin: in hoeverre heb je dan nog tijd om een hond uit te laten? === doet er niet toe vind ik. Waarom zou je met een enorme moestuin geen hond uit kunnen laten? Kijk jij de plantjes 24 uur per dag de grond uit? )

kaaskopje

Kijken? Werken bedoel je. Een kleine moestuin is al veel werk, een grote helemaal en dan een mega grote.. ook als je er met 2 man op werkt. Hoeveel tijd en energie heb je over voor een hond die je als een last ziet en niet echt je eigen keuze was? Of wordt die uitgelaten op de tuin? Heel realistisch vind ik t niet. Ook de insteek van TS niet. Het begint met realisme en daarbij hoort dat je eerlijk bent over jouw beweegredenen. Want mensen voelen zoiets en dat haalt doorgaans meer overhoop dan het iets oplost.

Misschien scheelt het dat ik wat voorkennis heb en omdat het niet zoveel blootlegt van TS deel ik dat toch maar: ze heeft járen een hond gehad, dus weet wat de impact van een hond is. Ik heb wel eens op de voorgaande hond gepast. Een lief beest die goed verzorgd werd, voor zover ik weet.

Over de rest heb ik het niet, dat is niet aan mij.

Moestuin

Mijn ouders hebben onze hond overgedaan aan een bollenboer. Ik was daar erg verdrietig over, maar ik weet nog wel dat de hond het erg goed had bij de boer. Hij mocht mee naar het land en kon daar lekker los rondscharrelen. Ik ken nu iemand met een volkstuintje. De honden mogen mee. Ze zijn lekker buiten. Niks mis mee.

Anders

Dat je raad vraagt over een moestuin lijkt me heel zinnig, die heb je nog nooit gehad dus je wil er meer over weten voordat je besluit of je een moestuin neemt.

Met honden heb je wel ervaring, je weet hoeveel tijd en aandacht dat kost en wat voor invloed het op je gezinsleven heeft. Maar de vraag is volgens mij niet of die hond in je leven past, maar of je het kan maken door de destijds gemaakte afspraak tussen vriend en zijn ex aan te laten passen omdat het voor jou makkelijker of leuker is.

skik

Sinilind

Ik vrees dat je het zo goed samen hebt gevat. Het is niet anders. En wie weet draait alles nog een beetje bij in de toekomst. Ex heeft misschien ook nog wat moeite met het accepteren van de situatie.

hondenuitlaatservice

Toen ik mijn huidige vriend leerde kennen zat hij ook nog erg vast aan zijn ex. Ze kon van alles zelf niet oplossen en hij ging daar steeds naar toe om te helpen. Ik ergerde me er aan en ik had er ook last van: het kostte hem tijd. Ik heb toen tegen hem gezegd dat als hij met mij verder wilde hij met haar moest breken en dat ze zelf haar klussen moest doen. Dat heeft hij gedaan, heerlijk rustig.
Dat was aan het begin van onze relatie en er waren geen kinderen in het spel. Jouw vriend en zijn ex zijn uit elkaar, ze moet haar eigen zaken regelen en niet steeds jouw vriend vragen. Vanwege het feit dat ze samen kinderen hebben voelt jouw vriend zich nog steeds verantwoordelijk voor zijn ex. De ex van jouw vriend gebruikt haar zoon om je vriend onder druk te zetten: als het niet goed gaat met de hond heeft jouw zoon daar last van. Maar zoals alles wat ze nu zelf moet regelen: de tijd dat zij de hond heeft moet ze zelf oplossen hoe ze daar voor gaat zorgen. Ze kan een vriend of vriendin om hulp vragen en er zijn ook prima hondenuitlaatservices in Amsterdam die de hond uit kunnen laten, gezellig met een heleboel andere honden.

Ehm yvon

Er zijn exen die nog goed met elkaar omgaan. Die elkaar om hulp kunnen vragen zonder dat daar iets van komt en zonder dat een nieuwe partner daar over in hoeft te zitten. Ik zou het voor ons en met name onze kinderen heel storend vinden als een nieuwe partner op haar strepen gaat staan zoals jij deed. Je hebt een man met een verleden en dat verleden kan niet worden weggepoetst, hoe graag je ook zou willen.

Was er niet bij

Ik was er natuurlijk niet bij en ik weet dus niet hoe de situatie echt was, maar ik vind het nogal wat om van iemand te eisen om met een ex te breken.

eigen zaken regelen

Ja, ik denk wel dat als een relatie afgelopen is dat je dan voortaan je eigen zaken regelt. In die zin bedoel ik breken: niet meer aan je ex vragen om jouw problemen op te lossen. Ik denk dat de verstandhouding van mijn vriend met zijn ex nadien alleen maar beter geworden is: omdat ze niet meer van alles aan hem vroeg.

En dan bedoel ik natuurlijk niet dat je elkaar niet helpt met de kinderen, maar zaken die daar niks mee te maken hebben.

Overigens ging ik niet op mijn strepen staan: ik had gewoon geen zin in een man die nog op zo'n manier vast zat aan een ander. Ik vond dat voor mijzelf niet werkbaar. Hij kon een keuze maken en ik ook

Ik heb zelf ervaring met gezamenlijke huisdieren na de beëindiging van een langdurige relatie. Na de relatie zocht ik oppas voor in de zomervakantie voor de dieren die bij mij waren gebleven, en vroeg mijn ex of hij ze die tijd wou. We hadden de dieren tenslotte meer dan tien jaar samen gehad en ik dacht dat hij dat ook wel leuk zou vinden. Hij antwoordde dat hij niet wou en ik het zelf moest regelen. Toen realiseerde ik me dat dat terecht was en ik voor zulke zaken niet meer naar hem toe moest gaan. Was best verhelderend.

Hier wel

Op huisdieren ex gepast. Geen probleem, zijn ook mijn dieren geweest en de kinderen vonden dat een fijn idee. Als de nieuwe partner van mijn ex daar een probleem mee had gehad, met het contact, dan hadden mijn grotere kinderen haar nooit geaccepteerd en mijn ex de relatie verbroken. Ik ook. Wij hebben een deal die boven huwelijk en scheiding, nieuwe partners uitgaat en daar houden we ons aan.
Namelijk: wij blijven altijd verbonden door de kinderen dus onze band moet daardoor goed blijven. Niet als partners maar als ouders, onze kinderen gaan voor.
Beter is het als een nieuwe partner dat niet verstoord, want onze kinderen zijn er erg blij mee en die zijn het belangrijkst.

Konijn

Wij hebben destijds ons konijn in het convenant opgenomen. Het dier bleef bij mij en afgesproken werd dat ex ervoor zou zorgen als ik op vakantie was. Op een gegeven moment heeft ex de zorg overgenomen omdat ik er weinig plezier aan beleefde, en was ik de vakantie-oppas.

jojo

Maar hier is het oppassen dus wel een probleem, topicstartster heeft er een probleem mee. Zij is de nieuwe partner, jij suggereert dus dat ze de verhouding van de ouders en hun kind verstoort.
Ik zeg; zorg dat exvrouw zelf voor de hond zorgt als exman haar niet kan helpen: hij moet werken. En inderdaad: bemoei je er verder niet mee, hij moet het zelf regelen. Het hoeft helemaal niet meteen de relatie tussen de exen te verstoren als de één de ander niet kan helpen toch?

Hond vs kind

Zoals ik het lees is de hond er gekomen in overleg met de twee toen bijna exgenoten en heeft sinivriend ook een rol toegezegd, zij het een andere dan hij nu vervult. Dat vind ik wat anders dan wanneer er tijdens de relatie altijd al een huisdier was en bij de verdeling wordt gezegd dat beest 100% bij één blijft. Ik had ook een hond met mijn ex en bij aanschaf afgesproken dat ik degene was die t beest zou houden als we uit elkaar gingen. En zo geschiedde. Geen probleem. Maar hier lees ik meer dat dit de hond van zoon is, met extra emotionele waarde en dan vind ik dat de beide ouders hun verantwoordelijkheid moeten nemen om dat zo goed mogelijk te regelen. En als huidige partner is dat niet altijd leuk maar het hoort gewoon bij het pakket.