Conflict met ex-partner over huisdier

voordeel

van een hond t.o.v. een kind is dat hond niet emotioneel gekwetst kan worden .
Even gekke vraag, maar wat gebeurt er al jouw vriend gewoon niet meer voor de hond zorgt? ja kindlief zal het jammer vinden, maar hé er zijn wel meer kinderen die geen huisdier krijgen. Laat kindlief niet de stok zijn waarmee zij hem kan slaan. Gewoon zakelijk aanvliegen en als het niet op te lossen valt dan maar niet. Leg de bal bij ex-vrouw neer en laat haar beslissen.
gr Angela

opgelost

is het dan toch? Als jouw vriend zo'n goeie sul is zou ik het mooi zo laten.
Hij verandert er niets aan dan is het toch klaar?

Of ben jij dan het probleem? Vind jij dat het anders moet en is er nu gedoe waar sul, ex en kind bij betrokken zijn?

Als sul het niet belangrijk genoeg vindt om er wat aan te doen of iets minder sullig te zijn is er dus geen probleem. mooi laten gaan.

Keuze

Geef haar de keuze. De hond hoort vooral bij jongste kind. De hond is er voor de kinderen gekomen. Waar jongste is is de hond.
En als ze daar niet mee kan leven dan wordt het hond bij haar of bij jullie.
Tenzij jullie daar beiden niet mee kunnen leven. Dan is de keuze: hond bij haar volledig of hond volledig bij jullie.
Maakt ze geen keuze dan blijft de hond bij jullie.

Waarom

Ik lees je verhaal en ik vraag mij af waarom jij je in hun ruzie moet mengen? En niet alleen mengen, ook partij trekken. Wil je nu echt inzetten een mega-ruzie, een machtsstrijd, stront aan de knikker? Doe het lekker zo. Of vind jij dat je vriend een sufferd is en wil jij hem helpen voor zichzelf op te komen, waarmee je gelijk ruzie krijgt? Want, je komt vreselijk partijtrekkerig over, op een zogenaamd neutrale maar volstrekt onsympathieke manier. Ook als jouw vriend een volledige sufferd zou zijn (wat ik eigenlijk niet geloof).

Soms moet je in het leven ruzies vermijden, kreukels gladstrijken, zeker als ze gaan over in wezen onbelangrijke dingen. Ruzie maken over iets kan namelijk altijd nog. Het hoeft niet perse NU of ZO of volgende week. Bovendien, laat die man zijn eigen fouten met zijn eigen gezin maken.

Er is kennelijk met instemming van beiden een hond gekomen ten tijde van (het bespreken van) de scheiding. Lijkt mij niet meer dan logisch dat daar ook een afspraak overkomt. Tja, een hond is ook een aanslag op je vrijheid en een hele verantwoording. Ja, ook als je van het beest houdt. Ik kan mij heel goed voorstellen dat je ook even je vrijheid wilt als je kind(eren) het huis uit zijn. Dat wil niet zeggen dat je die hond dan kwijt wilt: je wilt af en toe armslag. Dus, waarom kan hond niet met kind heen en weer?

Als hij het thuis bij zijn moeder kan afstemmen met de hond en dat lukt redelijk goed, waarom kan dat niet bij zijn vader, thuis?

Want wat ik niet snap is:
In de tussentijd zijn we de hele tijd aan het bijspringen voor de hond: [ ... ] Afin, het werkt niet.

Om vervolgens

Nu hebben we aangeboden om de hond helemaal over te nemen hier. We wonen in een huis met grote tuin, zijn veel vaker thuis dan ex van vriend die fulltime werk, en aangezien we toch bijna altijd voor bijzondere problemen opdraaien (dierenarts, oppas, uitlaat, vakantie) vinden we het beter voor de hond om hier te zijn met een regelmatige basis.

Ja, ik zou ook pissig worden als je mijn vraag inzake afstemming zo gaat draaien dat het gaat om een zwart-wit/ja-nee/hebben-kwijt verhaal. Want ben je nou een goede verstaander of versta je het zodanig dat je het voor je eigen karretje wilt spannen?

Als het vader (of moeder) echt om het king gaat, bedenk je iets wat die jongen fijn zou vinden. Die hond elders, lijkt mij daarin nu echt niet passen.

Tenzij, je precies weet waar de knopjes te vinden zijn van je ex.
Nou, daar moet jij je als nieuwe vriendin echt niet mee mengen. Daar help je helemaal niemand mee. Ook jezelf niet.

Verantwoordelijkheden

Ik vind de keuzes van AnneJ niet zo gek. Laat het duidelijk zijn.
Ik zou (maar dat ben ik) wel ophouden de hond uit te laten als hij bij de ex is. Ex mag fijn zelf een uitlaatservice voor overdag regelen. Dat hoort bij de verantwoordelijkheden die je op je neemt als je een hond neemt.
En ik vind dat Ava ook een punt heeft: laat je vriend dit oplossen, hou je erbuiten. Je kunt hem vanaf de zijlijn advies geven, maar het is zijn ex, zijn kind, zijn hond. Zij moeten het onderling regelen. Het is niet jouw verantwoordelijkheid.

Zijn de kinderen niet meer in te zetten bij de zorg voor de hond? kan jongste niet direct na school, tot hoe laat?, hond uitlaten en is het dan niet overbrugbaar?

Overigens wordt er ergens in dit draadje beweerd dat een hond niet emotioneel te beschadigen is. Wie heeft er ooit eerder grotere onzin gehoord?

En..

Je schrijft dat hond voor kind is gekomen en dat kind dol is op hond. Kan de hond niet aan het kind geplakt worden? Als kind bij moeder is, is hond ook daar en als kind bij vader is is de hond ook bij vader.

Qua zorg lijkt het me simpel, wiens dag het is regelt opvang/verzorging/dierenarts/pension. Niet zo heel anders dan de verzorging van je kind. Voor problemen met uitlaten en alleen zijn bestaat de hondenuitlaatservice of een dagpension.

Geef de tip aan je vriend en ga vervolgens minimaal honderd passen achteruit. Het is hún nahuwelijk, niet het jouwe.

Laat het

Heel simpel: stop met de controle, de ideeën, het overnemen, het ophemelen van blijkbaar een sul, het neerhalen van zijn ex en het regisseren van hun na-huwelijk.
Gewoon niet meer doen, niets overnemen en gewoon genieten van waar je zo gelukkig van wordt. Dat is dit niet.

vraag

Waarom is het nu plots een probleem geworden? Is er iets in de situatie veranderd? Er staat me iets bij dat jouw vriend bij jou is ingetrokken. In een andere stad ook als ik me niet vergis. Heef dat er toevallig ook iets mee te maken en hij nu naar Amsterdam moet reizen voor dat beest?

Misschien niet duidelijk

De afspraak tussen ex en vriend was: er komt een hond voor de kinderen, om de scheiding minder pijnlijk te maken. Vriend heeft toen toegezegd dat hij de hond tijdens de vakantie zou nemen, als ze weg zijn, en als de jongens eenmaal op kamers gaan wonen. Meer niet.
Er is geen vaste regeling voor jongste zoon. Hij komt nu een keer in de week, op maandagmiddag, tot dinsdagochtend. Soms ook niet, als hij geen zin heeft of iets anders gebeurt. Het was al zo voordat mijn vriend bij mij introk. Jongste zoon wil niet vaker bij ons zijn. Hij heeft 2 keer in de week zijn voetbal training, zijn vrienden in Amsterdam, etc. Ook begrijpelijk. Mijn vriend zou iig graag een op de 2 weekenden zijn zoon hier willen hebben, maar tot nu toe is jongste niet enthousiast om het idee. Dus, voorlopig, is jongste maar 1 avond per week bij ons.
De hond is nu ook mee, samen met jongste.
Het probleem vinden we dat er ons iets "opgedrongen" wordt, waar we niet voor gekozen hebben. Er was een afspraak tussen mijn vriend en zijn ex over de hond, en zijn ex past het voortdurend aan: naar de dierenarts brengen, 3 keer per week uitlaten (wat mijn vriend zonder te veel moeite deed toen hij nog in Amsterdam woonde maar nu vanuit Haarlem niet vanzelfsprekend is).
Omdat vriend (en dus nu ik ook) zo vaak ingezet worden, en omdat hond hele dagen alleen thuis is (iedereen gaat daar de deur uit om 7:00 en is pas rond 16:00 thuis) hebben we aangeboden om maar voor de hond te zorgen.
Even zo

duidelijk

Siniland, vriend en zijn toenmalige partner hebben een hond aangeschaft voor de kinderen en daarbij niet gedacht aan veranderende omstandigheden. Die hond is er, met zijn toestemming (en die van zijn toenmalige partner). De toezegging van vriend was kortzichtig en afdoenerig in mijn ogen: tot kind op kamers gaat, zoek je het maar uit met de hond: niet mijn probleem, dat wordt het pas als kind op kamers is. Ik vind eigenlijk niet dat jij (of hij in dit geval) kan beroepen op die afspraak. Zo kan je niet onder je verantwoording naar je kind en naar de hond (die er met zijn instemming is gekomen) uit.

Het is opgedrongen omdat hij, waar jij niet bij was, een commitment is aangegaan en die nakomt. Net als zijn toenmalige partner doet. Die zal zich vast ook zo voelen (opgelaten en opgedrongen) maar die neemt in elk geval wel de verantwoording op zich voor een groot deel en verwijst verder naar haar toenmalige partner.

Maar laten we eerlijk zijn, hij is de sul, dus hij beweegt wel een beetje mee. Ik denk eerder dat jij vindt het het jou opgedrongen wordt. Tja, dat is de bagage van een vriend met een verleden. Wat is nu eigenlijk het probleem? Dat hij af en toe naar Amsterdam gaat, naar haar huis voor die hond? Jullie zogenaamde aanbod wordt niet opgevat als een aanbod: het is eerder een vinger op de gevoelige plek.Je kan je gelijk hier wel willen halen, maar betekent niet zoveel naar ex toe.

Ik vind dat je niet helemaal eerlijk bent in je beweegredenen. Je draait en je blijft draaien.

Even zo

Misschien moet je forumbeheer vragen om je nick in je reacties aan te passen.

nemen van verantwoordelijkheid

Dus de ex heeft nu het grootste deel van de tijd de kinderen en de hond en werkt daarnaast fulltime?

Als ik dat goed begrijp heeft ze naar mijn smaak alle reden om aan te geven dat ze de zorg voor de hond eerlijker wil verdelen. Als ik in jouw positie zat zou ik ophouden me ermee te bemoeien, of enkel je vriend aan te sporen zijn verantwoordelijkheid te nemen.

Mijn goede raad...

Als ik het goed begrijp is de hond in de periode waarin het al mis ging tussen je vriend en zijn ex in huis genomen, als maatje voor zijn kinderen tijdens die ingewikkelde en verdrietige periode. Ik vind die keus menselijk, maar niet zo heel verstandig, maar goed, dat is gebeurd. Ze hebben de hond, ondanks dat er een scheiding in de lucht hing, sámen genomen en dus zal de zorg samen geregeld moeten worden. Een hond is toch een soort 'kind' maar dan op vier poten en moet dus ook de aandacht krijgen die dat 'kind' verdient. Dat gebeurt nu niet. Ex én je vriend moeten beiden hún deel op zich nemen. Ex doet dat in grote mate, vriend ook, maar alleen als het echt nodig is, is mijn indruk en niet omdat hij de hond zo graag om zich heen heeft. Als je vriend net even wat meer geld heeft, is het begrijpelijk dat hij ook meer investeert in de zorg, is dat verschil er niet zo, dan moeten ze samen die kosten delen. Als zij altijd het eten betaalt, wat best kan oplopen met goede kwaliteit voer, dan is het logisch dat je vriend ook bepaalde rekeningen betaalt.

Wat het voor je vriend o.a. zo ingewikkeld en vervelend maakt, is dat hij terwijl hond bij haar is ook mee moet draaien in de zorg en daar zou ik een eind aan maken als ik vriend was. Als de hond bij haar is, moet zij een oplossing bedenken tijdens haar werkuren. Als ik bij ons in de stad kijk, zijn er diverse hondenoppassen, uitlaatservices met diverse prijskaartjes. Ex moet maar eens googlen of op Facebook in haar gemeente zoeken. Als dat te duur voor haar is, zou ik als ik jouw vriend was overwegen om mee te betalen. Een oppas of uitlaatservice is ook in zijn voordeel tenslotte.

Als ik het goed begrijp wil de ex van je vriend dat de hond bij jullie komt in weekenden waarin de kinderen gewoon thuis bij haar zijn. Dat de hond met de kinderen meegaat als de kinderen bij jullie zijn, vind ik logisch. Maar ik vind wel dat je vriend er meer voor open zou kunnen staan om haar wat te ontlasten in sommige weekenden. Misschien wil ze wel eens uit, ook zij heeft recht op haar kind/hond-vrije momenten, zoals je vriend volgens mij heel vaak heeft buiten de werkuren om. Wat maakt dat uit, als jullie ook bereid zijn om de hond volledig in huis te nemen? Als een kind aan twee huizen moet kunnen wennen, kan een hond dat ook.

De hond overnemen terwijl de kinderen zo gek zijn met de hond, vind ik niet zo'n handig voorstel om eerlijk te zijn. Hem een avond en ochtend zien, is toch wat anders dan er elke avond mee op de bank kunnen kroelen. Dat ex de hond dag in dag uit zolang alleen laat is niet in het belang van de hond. Maar dat zou bij jullie niet heel anders zijn. Jullie werken ook allebei en je kind moet naar school.

Dus op een rijtje: ex moet zelf opvang regelen voor tijdens haar werk, hond mag vaker naar jullie in de weekenden, als ex eens weg wil of zo. De kosten en dierenartsbezoeken moeten zo eerlijk mogelijk verdeeld worden en als ex 'armer' is dan je vriend, moeten de kosten naar verhouding eerlijk verdeeld worden, de hond blijft bij haar.

Omgangsregeling

Gewoon een omgangsregeling zoals mensen ook voor kinderen doen. Dan zou je vriend de hond kunnen nemen op de dagen dat hij er nu speciaal voor naar Amsterdam moet en af en ook de weekenden verdelen.

Dat het kind dan af en toe niet bij de hond is is dan jammer. Maar zo brengt het wel meer rust voor vriend, ex en jou.

Verder sluit ik me aan bij de rest: het is niet aan jou om de afspraken te maken. Je titel is al veelzeggend: conflict met ex-partner om huisdier. Dat klopt niet, ze is niet jouw ex-partner.

Ex-partner

Misschien bedoelt ze wel dat het conflict tussen ex - en - partner is. Ik vind het wel logisch dat TS en vriend dit samen bespreken en ze daardoor het gevoel heeft bij het conflict betrokken te zijn, in de praktijk ís ze ook betrokken bij het conflict, want hond maakt nu ook deel uit van haar leven. De kunst is om het werkelijke conflict inderdaad niet over te nemen en het voor vriend op te willen lossen.

Als het een probleem is voor

je vriend om de hond uit te laten (wat ik mij goed voor kan stellen) is het zijn recht om dat te zeggen tegen zijn ex.

Verder denk ik dat het niet verkeerd is als hij op een rustige manier met zijn ex het gesprek aangaat.

@Ava, ik vind dat je wel heel hard redeneert. Nergens staat dat er is afgesproken dat vriendlief de hond elke keer zou uitlaten. Als ex het nodig vindt, kan ze ook een uitlaatservice laten komen.

Het is voor ex heerlijk makkelijk. Als ze haar vrijheid wil, wordt de hond gedumpt bij ex. Door de weeks wordt hond uitgelaten, scheelt haar kosten (dat het voor ex een hoop geld kost om iedere keer heen en weer te rijden, is voor haar niet belangrijk)

Kortom is lees hier een over een ex-partner die nog steeds aan de touwtjes trekt van vriendlief en een vriendlief die dat blijft accepteren.

TS, je kunt je vriendlief niet veranderen. Het enige dat jij kunt doen is adviseren om niet over hem heen te laten lopen. Dat betekend niet dat hij ruzie moet gaan maken. Ik zou hem adviseren om zijn ex-partner een keuze te geven en je daaraan te houden.
Als hij het geen probleem vindt hoe het nu loopt, dan moet jij het ook loslaten en het probleem bij hem laten.

Mijn indruk

Ik heb de indruk dat voor de ex de hond niet zo nodig hoeft. De hond is er voor de kinderen in verband met de scheiding. Maar ex heeft er niets mee, dus als de kinderen uit huis gaan, dan gaat de hond ook uit huis. Dat heeft partner, die waarschijnlijk meer heeft met de hond, toegezegd. Hond moet wel bij de kinderen zijn, want hij is er voor hen. De kinderen zijn het meest bij de ex. Dan moet ex ook voor de hond zorgen. Het is haar hond. Je kunt niet van iemand verlangen dat die uit Haarlem naar Amsterdam op en neer gaat om de hond uit te laten. Met de dierenartskosten en de weekenden heb ik minder moeite, maar het hoeft niet. Je kunt partner echter ook niet verbieden om wel voor hond te zorgen, behalve dan misschien waar het de weekenden betreft, want dan is de hond ook in jouw huis. Maar hij mag zijn geld en zijn lunchpauzes best aan hond besteden als hij wil. Hond kan niet volledig bij jullie, want hij is er voor de kinderen en die zijn vooral bij ex. Je partner moet zelf zijn grenzen trekken. Als hij wil betalen of uitlaten, prima. Als hij dat niet wil, ook prima. Ik zou het zelf niet redelijk vinden als hond meer dan de helft van de weekenden bij mij zou zijn, maar dat is aan jullie. Raad ex een uitlaatservice aan, inderdaad. Doe wat je wilt doen en niet meer. Misschien gaat hond wel met jongste mee, als die het huis uitgaat, dat kan ook nog.

Zich ergeren

Het is waar dat ik me aan de ex van mijn vriend erger. We proberen aldoor afspraken te maken over praktische dingen, en die afspraken gaan nooit door of kunnen niet gemaakt worden omdat ze niet reageer. Een andere voorbeeld: vriend probeert al meer dan een week haar te bellen/mailen om praktische dingen te regelen: hij heeft nog meubels/boeken/CD's staan in haar huis, we willen dus een keertje een halve dag ernaartoe om de dingen op te halen en mee te nemen. Ze belt/mailt nooit terug. Terwijl ze zegt dat ze zo graag die spullen kwijt wil omdat het ruimte inruimt. We zijn aan het kijken wat we met Sint/Kerst/Oud en nieuw gaan doen. Ik heb met mijn ex-man een goede omgangsregeling, het is altijd duidelijk wie wat doet en wanneer kind bij wie is. Tussen mijn vriend en zijn ex is er nooit een omgangsregeling afgesproken, omdat mijn vriend na de scheiding 2 jaar lang geen eigen huis had, en ook bijna geen inkomen. Nu zijn de kinderen gewend aan de situatie en willen ook liever niet vaste dagen/tijden. Jongste komt dus elke maandagmiddag tot dinsdagochtend. Oudste eigenlijk bijna nooit. Maar goed, vriend wil ook graag afspraken maken om zijn kinderen vaker te kunnen zien, en de moeder moet natuurlijk betrokken worden. Maar, ook daar, geen antwoord op een paar mails waarin vriend vroeg: wat zijn je plannen voor Sint, voor Kerst, voor Oud en Nieuw, wanneer kunnen de jongens bij ons zijn etc.
En natuurlijk erger me ik eraan, het is menselijk, en heeft ook gevolgen voor mij: wat plan ik, wat vertel ik mijn ex. Dus het is makkelijk zeggen dat ik het bij mij vriend moet laten, maar in de tussentijd heeft haar gedrag ook consequenties voor mij.

Dus..
Ik denk dat ik haar een keer ga mailen en proberen de situatie uit te leggen. Het is op zich een aardige, slimme dame, dus zo moeilijk kan het toch niet zijn...
Adem in. Adem uit...

Lastig

Ik probeer me even voor te stellen hoe het is als je als vrouw altijd de kar hebt moeten trekken omdat je man last had van chronische ongeordend- en onverantwoordelijkheid. Dat je een hond in je schoot geworpen krijgt omdat dat zo leuk is voor de kinderen, en dan nog een bal hoog te houden hebt naast je ft werk en nagenoeg ft zorg. Je ex heeft zich jarenlang lekker afzijdig gehouden van het gedoe en krijgt ineens een mondige alles regelende vriendin en wil dan ook opeens invloed uitoefenen. Terwijl je al weet dat hij dat zelfstandig nooit allemaal gaat rondbreien omdat werken en een huishouden regelen eigenlijk al teveel voor hem is.
Ik kan me dus voorstellen dat je dan niet in de coöperatieve houding staat.

duidelijke communicatie

Je gaat dus niet meer vragen wat ze met de feestdagen wil maar je ex moet zeggen dat hij de kinderen dan en dan wil en of ze daarmee akkoord gaat en of ze dat voor datum x wilt laten weten en zo niet dat je er van uit gaat dat ze het goed vindt.

Zou ik toch niet doen

Ik zou echt op mijn handen gaan zitten en de communicatie aan je vriend overlaten. Als zij geen plannen met jullie vast wil leggen om de een of andere reden, moet ze niet klagen als ze zich straks aan júllie aan moet passen.

De boodschap van jullie plannen moet zéker bij haar aankomen. Via de mail, via messenger, via whatsapp, e.d.. Maar niet via jou. Ze moet een paar dagen de kans krijgen om te reageren, doet ze dat niet dan vind ik dat jullie je gang mogen gaan.Misschien is het een idee om met iets kleins te 'oefenen', wat voor haar geen grote gevolgen heeft, zodat ze kan zien dat jullie de daad bij het woord voegen als ze niet reageert. Heeft hij een sleutel van haar huis? Zo ja, dan zou hij aan kunnen kondigen dat hij dan en dan zijn spullen komt halen. Ik weet niet of het een goed idee is dat jij meegaat. Dat jullie samenwonen is nog erg vers, ik zou het nu niet op de spits drijven. Je hebt meer aan een goede verstandhouding die helaas wat langzaam op gang lijkt te komen, dan dat je nu gaat rondstampen.

Niet

Niet zijn moeder worden. Eerst trok ex de kar en nu jij. Niet doen, het is zijn ex en als jij er last van hebt moet hij dat regelen.

spullen ophalen

Laat je vriend dat ook vooral zelf doen. Volgens mij is het een slecht plan als je dan meegaat. Is ook nergens voor nodig.
Ik weet niet precies hoe oud zijn kinderen zijn, maar ik dacht al wel pubers toch? Daar kun je ook rechtstreeks afspraken mee maken. Ik zou vooral de boodschap overbrengen: jullie zijn altijd elk moment welkom. Trek verder je eigen plan, en dan zie je wel waar en wanneer ze wel of niet bij zijn.

Wat die hond betreft zou ik toch denken aan: of 100% bij ex, of 100% bij jullie, of naar een andere eigenaar. Dit blijft eeuwig gedoe geven zo...