Ben ik zo moeilijk?

Ik ga zeker nooit reageren op jouw vragen om advies

Wat een negatief gedoe Moppiemarije, om alleen de mensen te bedanken waarvan JIJ het advies goed genoeg vindt.
Wat een wijsheid in pacht heb jij zelf.
Ik word er misselijk van.......

Blij?

Marije, je hebt een doorbraak bereikt voor alle vrouwen die een hekel hebben aan de pappaweekenden: plan zwemles op zaterdag, ga naar de kerk op zondag, dwing pappa om hetzelfde te doen en als hij dat niet wil ben je in een klap van de omgangsregeling af. Geweldig, die advocaat.
Na de zwemles kun je hetzelfde doen met paardrijles en daarna met dansles. Tegen die tijd is ze zestien en weet niet eens meer wie haar vader is, behalve dan dat er altijd gedonder mee is.

Vader zal niet naar de rechter rennen om twee redenen:
- in februari/maart is de zwemles voorbij en sommige mensen (zoals ik) zullen niet in zo'n korte tijd alles overhoop gaan halen voor een paar zaterdagen;
- bovendien hebben de meeste vaders toch al het gevoel dat zij bij een echtscheiding aan het kortste eind trekken als een emotioneel bewogen moeder voor de rechter verschijnt.
Dus dat gaat hij waarschijnlijk niet doen. Dan heb je de regeling zoals Noeps die eerder al voorstelde en waarvan jij zelf zei: 'Heb dus het vorige weekend dochter pas zaterdag naar pappa gebracht met alle ellende van dien...' Proficiat.

Wat betreft de alimentatie, ik dacht dat hij die betaalde. En dat jij hem niet nodig hebt. Het is wel gerelateerd aan het inkomen. Verdient hij kapitalen die aan jouw neus voorbij gaan? Waarom heeft hij dan nog geen auto? Elke vent koopt een auto als hij ook maar een beetje geld heeft: eerst de auto, dan de vriendin en dan de kinderen, meestal zijn ze zo.

'et komt er dus opneer, dat dochter alleen naar vader gaat als het mij en haar uitkomt. dit klinkt lekker egoistisch, maar is volgens kinderarts en kinderpsycholoog in haar belang. Ze moet eerst bepaalde dingen verwerken.' Je had de omgangsregeling niet vast gelegd in een convenant of zoiets dergelijks, dus je kunt inderdaad doen wat je wil en als vader anders wil zal hij naar de rechter moeten stappen.

Je dochter zal inderdaad heel erg veel moeten verwerken in har leven.

Tsjor

Kotsen

Je gaat je gang maar lekker......
Jij kent mij niet en ik ken jou niet.

Je weet niet eens welk advies ik tenharte genomen heb van dit forum.

Blijf maar lekker in je bekrompen veilige wereldje en oordeel niet over andere als het je even niet aan staat.... Zielig hoor !!!!

Lul niet

Praat ff normaal of is dat echt te moeilijk ????
Eerst ieys goed lezen en dan pas onzin uitkramen.

Ik weet dat mijn dochter het uiteindelijk gaat redden en dat heeft niets met mij te maken.. Wel met het feit dat ik te lang en te slap ben geweest om niet eerder in te grijpen... dat is het enige verwijt wat ik me zelf kan geven. dat heb ik nu doorbroken. met behulp van derden.

En wat een jaloezie, omdat ik een goed inkomen heb !!!! Nee ik ben niet afhankelijk van zijn geld, gelukkig ook nooit geweest. Maar als mijn dochter later een leuk bedrag op de bank heeft staan vind ik dat prima....

Ik voel en hoor een hoop wrok bij bepaalde mensen, ik ga nu eindelijk doen waarvoor ik al een paar jaar therapie heb: de touwtjes in eigenhand nemen en zorgen dat mijn dochter niet meer op van de zenuwen naar haar vader hoeft. De deur staat altijd voor hem open maar het moet nu maar eens van hem uitkomen...........

Tsjor

Ik heb bewondering voor je geduld en je kennis.

Marije

Wat een grofgebekte taal van jou, over je de vader van je kind maar vooral hier naar mensen die zo de moeite nemen om jou te helpen.

Marije

Ik raad je aan om je woordkeus aan te passen en je toon wat te matigen, zeker als je inderdaad van plan bent om je zin door te drijven. Op dit moment voldoe je helemaal aan het beeld van de wraakzuchtige ex die koste wat kost haar gelijk wil halen over de rug van het kind.

Hè? ik snap er niets van!

Waarom al die vijandige reacties t.o.v. Marije? Wat heeft ze jullie aangedaan? Is het dat ze een keer uit haar slof schiet? Nou, geen wonder hoor met dergelijke reacties op haar postings.

Als jullie goed hebben gelezen heb je kunnen lezen dat haar ex hun dochter geen veilige thuishaven kan bieden en zéker niet mee wil werken aan normale opvoedkundige zaken. (Zwemles) Jullie geven daar Marije de schuld van (ik proef uit jullie woorden dat jullie haar een "bitch" vinden. Maar Marije haar ex is VOLWASSEN en heeft ZELF ook gekozen voor dit kind. Nu het puntje bij paaltje komt wil hij onder die verantwoordelijkheden uitkomen.

Gr. Poezie.

Juist

idd hij wil er onderuit komen, en dat is ZIJN verantwoordelijkheid en keuze. Het probleem is dat gescheiden zijn en je daarmee geen RECHT op invloed hebt. Als je gewoon kunt overleggen en dat men elkaar respecteerd is dat mooi meegenomen, maar dit gevecht klinkt niet zo.

Doel?

Ik vraag het nog maar een keer, wat is je doel nou?
Wat ik lees uit je update is dat je eigenlijk kan doen en laten wat je wil. Ondanks dat, of misschien dankzij, ga je alsnog naar de rechter om geld te eisen. Alleen maar zodat dochter later een leuk bedrag op haar rekening heeft? Of toch meer uit wraak? Je hebt toch wat je eigenlijk wilde? Absolute zeggenschap.
Daarnaast zal het best zo zijn dat mannen minder snel naar de rechter stappen, maar vergeet niet dat hij met een tegeneis mag komen als jij voor alimentatie gaat. Grote kans dat hij dan alsnog omgangsrecht gaat eisen en krijgt. Is dat in het belang van je dochter? Nog naast alle stress en en onrust wat dit proces bij je dochter zal brengen.
Kan je niet met deze wetenschap in je achterhoofd nogmaals met haar vader om de tafel. Maak je nieuwe afspraken waarin hij de tijd krijgt om leuke dingen te gaan doen met zijn dochter en regel jij de rest. Alimentatie betaald hij nu ook al, dus dat hoeft dan niet te veranderen. Hoogstens zet je dat ook nog een keer op papier. Hij blij, omdat hij geen verantwoordelijkheden meer hoeft te dragen, jij blij, omdat je alimentatie krijgt en je zeggenschap behoudt, maar bovenal je dochter blij, omdat ze beide ouders kan blijven zien en leuke dingen met ze kan doen zonder alle ruzies op de achtergrond.

Ik zie

ik heb nog niet eerder gereageerd,wel meegelezen.
en wat ik hier zie ,maakt me oprecht verdrietig.
een kind wat wordt ingezet in de strijd tussen de ouders,een kind van de rekening.en waar gaat het in principe nou helemaal om? een beetje geld en zwemles.
ik vraag me af ,is dat het allemaal waard ?
Gun dit kind gewoon contact met haar vader,op wat voor manier dan ook.

Deze opmerking raakt me

*Dan kan beter mijn huidige vriend mijn dochter adopteren, want zij ziet hem toch al als pappa *

wat arrogant om te denken dat jij je kind zo maar een andere vader mag toebedelen.( alsof je nieuwe schoenen voor haar koopt).je kind heeft een vader,en je kind heeft er recht op om een band met haar vader op te bouwen,en niemand kan dit kind haar vader ooit afpakken,zelfs jij niet.

Wat ik eindelijk heb geleerd

Ex en ik zijn al 11 jaar uit elkaar (dochter is 12). Pas de laatste jaren heb ik het opgegeven om mijn ex aan afspraken te houden. Je hebt namelijk geen enkel middel om hem te dwingen. Wij hadden hier ook zo'n zwembadgedoe, ex had nota bene ingestemd met het zwemles op zijn dag en zou er met dochter heengaan. Alleen deed hij het gewoon niet. En ik maar betalen voor lessen die niet werden gevolgd. Ik heb het kind uiteindelijk op een andere dag op zwemles gedaan (en gelukkig heeft mijn moeder het regelmatig overgenomen). Je kunt wel vechten, maar je wint het toch niet. Omgangsregelingen zijn hier werkelijk nog nooit nagekomen van zijn kant, niks aan te doen. Wel vervelend van al die leuke uitjes die ik heb moeten afzeggen omdat ik onverwacht het weekend mijn kind had. Kinderalimentatie is ook nog nooit betaald, ik stuur af en toe een deurwaarder als ik denk dat er iets te halen valt, maar meestal is er niks en die deurwaarders leveren natuurlijk geen gezellige sfeer op.
Ik kan nog uren doorgaan over de dingen die ex doet die me tot razernij zouden kunnen drijven (sinterklaas vieren met zijn nieuwe gezin zonder ook maar één kadootje voor dochter te kopen, met vakantie gaan zonder het dochter zelfs maar te vertellen, niet op komen dagen als ze hebben afgesproken, weigeren om het kind in vakanties op te vangen, enz. enz.) maar het heeft geen enkele zin. Hij doet het toch niet. Ik heb uiteindelijk geleerd die paar jaar tot ze wat zelfstandiger werd gewoon 'uit te zitten' en het maar te nemen zoals het kwam. Nu is dochter 12 en gaat ze overal alleen heen. Ook naar haar vader, dat laat ik helemaal aan haar over en dat betekent dat ze gaat zoals het haar uitkomt, ongeveer een middag in de twee maanden. Heeft hij aan zichzelf te danken, maar ik word regelmatig staande gehouden door zijn kroegvrienden 'waarom hij zijn dochter niet mag zien'. Ga ik gewoon niet op in.
Ik snap de frustratie dus heel goed, je hebt een idee over wat goed en noodzakelijk is voor je kind en je ex doet er gewoon niet aan mee. Probeer het toch maar los te laten, hij verandert niet. Wat jij zelf belangrijk vindt, zul je zelf moeten regelen.

Sus-anne

"wat arrogant om te denken dat jij je kind zo maar een andere vader mag toebedelen.( alsof je nieuwe schoenen voor haar koopt).je kind heeft een vader,en je kind heeft er recht op om een band met haar vader op te bouwen,en niemand kan dit kind haar vader ooit afpakken,zelfs jij niet"
Tja, ik vond Marije haar opmerking ook niet brilliant en vind ook dat ze dat beter niet had kunnen zeggen.
Maar jij maakt het wel heel bont door te suggereren dat Marije haar dochter bij haar vader weg wil halen en houden. Sterker nog: dat doet haar ex zelf wel, die neemt niet zijn verantwoordelijkheden (kind naar zwemles brengen bijvoorbeeld) Dus die zwarte piet naar haar toeschuiven is volkomen misplaatst.

Gr. Poezie.

Eigen aandeel

Wat ik om me heen zie en lees zijn de niet betrokken (in de zin van praktische zorg) vaders niet anders na het huwelijk dan tijdens. Tijdens het huwelijk wordt dat door de moeders vaak gedoogd en als ze eenmaal gescheiden zijn is het ineens onvergeeflijk. Marije roept wel heel hard dat ze wil dat haar kind contact heeft met haar vader, maar het zou me niets verbazen als ze naar haar kind iets heel anders uitstraalt. Ik ken wat mannen die ook op een dergelijke manier door hun ex 'buiten spel' zijn gezet t.a.v. de kinderen. Die mannen waren tijdens het huwelijk vooral hard aan het werk en verantwoordelijk voor het inkomen, en hun aandeel in de opvoeding bestond vooral uit een incidenteel 10-minutengesprek en op zaterdag langs de lijn. Dat ging jarenlang goed, maar na de scheiding kregen ze ineens verwijten dat ze er nooit voor de kinderen waren. En reken maar dat de kinderen echt wel wisten hoe hun moeder over vader dacht, hoewel die om het hardst riep dat ze het contact bevorderde. Gek genoeg hebben die mannen het zich ook gewoon laten welgevallen. Ze zijn nog steeds best bereid om een keertje een ziek kind op te vangen, mits dat uitkomt met hun werk. En zelfs nu die omgang zo moeilijk gaat, laten ze wel eens een mogelijkheid voorbij gaan om hun kind te zien omdat ze moeten werken. Voor hun gevoel nemen ze hun verantwoordelijkheid wel degelijk, alleen op een heel andere manier dan de meeste vrouwen dat graag zien. Dus wel alimentatie betalen en op zaterdag leuke dingen doen, maar geen snotneuzen, doktersbezoeken, zwemlessen en ander dagelijks geneuzel. Is natuurlijk verwerpelijk en niet goed te praten, maar om al die vaders nou het gezag af te nemen. Dan kun je dat net zo goed toepassen op al die getrouwde vaders die nog nooit de kinderen naar school hebben gebracht.

Bekijk het eens zo

Toen ik koos voor het ouderschap heb ik er heel bewust bij stilgestaan dat ik er weleens alleen zou komen voor te staan: dood, scheiding of buitengewone omstandigheden. Het is een scheiding geworden en de vader gedraagt zich ongeveer zoals die van Marije. Ook bij ons staat er niets op papier over alimentatie of bezoekrecht.

Ik ben opgehouden me druk te maken, ik dop mijn eigen boontjes wel en alles wat hij aandraagt is meegenomen. Sinds ik zijn bijdragen zie als een extraatje voel ik me een stuk relaxter. Heerlijk, geen ergernis meer over of hij wel of niet beschikbaar is als oppas, geen gesteggel om geld... Hij is de eerste die ik bel als er moet worden afgehaald of opgepast maar anders regel ik het wel met vriendinnen of huur desnoods een oppas in. Ik probeer weleens geld van hem los te peuteren en wijs hem dan ook op zijn verantwoordelijkheden maar als hij niet wil, dan maar niet. En ik ben bepaald niet rijk hoor, ik woon eenvoudig, leef beneden bijstandsniveau, ben al meer dan een jaar werkloos en haal het eind van de maand niet eens zonder mijn spaarrekening aan te spreken. Maar ik ben liever arm dan gefrustreerd. Niet dat ik me nooit aan hem erger, hoor. Maar hij weet me niet meer zo pissig te maken dat ik stoom zou moeten afblazen op een forum.

Mijn dochter van zeven mist haar vader niet eens meer, zo´n kind voelt heus wel aan dat zijn hapsnapgedrag niet deugt, ze ziet hem meer als een soort sinterklaas-zonder-mijter of als statussymbool bij vriendinnetjes van wie de vader van de aardbodem is verdwenen. Net als bij Marije is er een leuke surrogaatvader opgedoken en sindsdien heeft ze het alleen nog maar over hem.

Ik houd het contact met haar vader niet tegen maar ik forceer het ook niet en ik zie het contact doodbloeden war ik bij sta, mijn dochter heeft geen behoefte aan hem en hij doet zelf niets om het contact in stand te houden. Eigenlijk vind ik het nog het zieligst voor haar vader, hij heeft kip nog kraai, echt een geval van Alleen op de Wereld.

Jeetje tsjor,

Wat jammer dat Marije geen Hans heet, of Diederik die hetzelfde verhaal vertelt over zijn ex. Dan had wellicht op wat meer mededogen van jouw kant kunnen rekenen
Want nu een vrouw dit post wordt ze doorgelicht over haar motieven, afgerekend op komma's, zijn er speculaties over haar beweegredenen en doelen. Ze wordt geanalyseerd, gefileerd en afgeserveerd waarbij enige tegenwerping van haar kant volledig wordt genegeerd als die niet ook het doel van bewijzen dat (scheidende) vrouwen bitches zijn en dat mannen tegen hen beschermd dienen te worden.

Blijkens het verhaal hierboven bij Marije waarbij een vrouw die door man ooit mishandeld was en die nu genoeg heeft van ex' zijn aflatendheid inzake de opvoeding. Marije wordt inderdaad geanalyseerd, gefileerd en afgeserveerd:
Enkele van je speculaties, gissingen om beweegredenen en verdachtmakingen inzake de moeder (die dus een verantwoordelijke opvoeder is waar pa de krenten uit de pap pikt en voorheen ma mishandelde). :
" ik weet niet goed wat je aan het doen bent. Oude rekeningen vereffenen? Niet accepteren dat vader een man is met andere gewoontes? Niet accepteren dat je een leuk leven hebt opgebouwd, maar dat daar nog steeds die vader doorheen walst, omdat die nu eenmaal aan je dochter vast zit?” (speculaties, verdachtmakingen, moties van wantrouwen)

“ Stel dat hij zegt: bij mij zit ze op paardrijles en nu moet jij haar donderdagavond naar paardrijden brengen. Het huis zou te klein zijn.”(speculaties, verdachtmakingen, moties van wantrouwen)

“Als vader iemand is die liever geen vaste afspraken maakt, dan is dat geen gebrek aan verantwoordelijkheid, maar een andere manier om daarmee om te gaan. “(joh? Hoe wil je het dan doen na een scheiding? Pff dit zou een moeder moeten betreffen)

“ vader wordt afgemeten aan de nieuwe vriend (waar het kind wel hele dagen bij mag zijn, behalve dan dat weekend), hem wordt de maat genomen en als hij te licht bevonden is haalt moeder hem van het vaderschap af en deelt dat toe aan haar nieuwe vriend.
Waar ben je dan toch mee bezig.”
(moeder geeft te kennen dat vader co-ouderschap is aangeboden maar dat hij dat te veel moeite vond, ga je verder niet op in)

“afspraken maken zoals jij denkt dat het moet lukt niet. Blijf daar dan ook af” (nee, vader maakt een afspraak en houdt zich er niet aan)

“En dan nog: hier gaathet om onverwachte zaken (operatie, spierdystrofie etc.) dus hoe wil je dat ooit in vaste afspraken neerleggen? Vader moet op afroep beschikbaar zijn als ik dat nodig vind?” (speculatie)

“Je hebt hem in elk geval verteld wat je weet over zijn vreemd gaan en blijkbaar ben je in staat om hem te chanteren, zodat de spaarrekening van je dochter nu
gevuld wordt (blijkbaar heb je het geld niet nodig dus).”
(speculatie, verdachtmaking)

“Het verhaal van Marije begint met een drama over op zaterdag zwemmen. In de praktijk blijkt het probleem te zijn dat dochter dan drie maanden later moet afzwemmen. En is het achterliggende probleem dat vader zelf geen auto heeft en vriendin de auto niet op zaterdagochtend daarvoor wil uitlenen, terwijl beiden wel (moesten?) verhuizen in die tijd en dus een stuk verder van het zwembad af zaten. Mwah.
De rest wordt er allemaal later bijgehaald, als Marije niet direct de gewenste bijval krijgt.” (Nee de rest wordt er bijgehaald als antwoord op -onder andere- jouw speculaties. Als Marije die dan weerlegt wordt op die weerleggingen verder niet ingegaan maar wordt haar verweten dat zij de rest erbij haalt. Ja zo kan je wel iemand neerhalen ja.)

“ Marije, je hebt een doorbraak bereikt voor alle vrouwen die een hekel hebben aan de pappaweekenden: plan zwemles op zaterdag, ga naar de kerk op zondag, dwing pappa om hetzelfde te doen en als hij dat niet wil ben je in een klap van de omgangsregeling af. Geweldig, die advocaat.
Na de zwemles kun je hetzelfde doen met paardrijles en daarna met dansles.
(Vader had de regeling afgesproken en verbreekt het eenzijdig en dit is jouw uitleg?)

Je had de omgangsregeling niet vast gelegd in een convenant of zoiets dergelijks, dus je kunt inderdaad doen wat je wil en als vader anders wil zal hij naar de rechter moeten stappen. (maar vader had de omgangsregeling ook niet vastgelegd, waarom is het nu ineens haar schuld?)
Je dochter zal inderdaad heel erg veel moeten verwerken in har leven”.
Dit bedoel ik dus met analyseren (of zullen we maar terug-rechercheren noemen: we hebben de stelling: (scheidende) vrouwen zijn bitches en daar zoeken en zien we wel onze argumenten bij en anders maken we ze zelf via speculaties en verdachtmakingen. Fileren: maakt niet uit wat Marije zegt: alles wordt uitgelegd als zijnde kwaadwillend. Afserveren: en nog een diep in hart moederhart kervende ultrasneer erbij.

Tot dan toe was Marije bewonderenswaardig geduldig gebleven op alle aantijgingen maar met die laatste opmerking heb je haar over de rooie gekregen. Tevreden? Game set?

Doe je dat altijd, mannen tegen andere vrouwen beschermen? En waarom?

Maria

Sluit mij aan bij maria

Ik sluit mij aan bij Maria. Tsjor is altijd wat politiek overcorrect en is nu daarin finaal doorgeschoten.

Helemaal eens

met voorgaande sprekers.

Ik verbaas me af en toe wel erg over het maar altijd meeveren met de man dat hier, met name door Tsjor, bezongen wordt.
Het is me volledig duidelijk dat vaders nogal eens aan het korste eind trekken bij een scheiding, maar dat maakt niet alle vrouwen tot de "boevrouw". Er is een grens aan wat je nog zou moeten accepteren van je (ex-)man als ze er een potje van maken. In het geval van Marije kan ik me voorstellen dat ze vindt dat die grens nu wel zo ongeveer bereikt is.

Niet mee eens

Tsjor reageert juist altijd heel goed in mijn optiek, wat niet wil zeggen dat ze per definitie gelijk heeft. Maar ze wijst niemand aan als boeman (of boevrouw), ze weet telkens op een heel nette en zinnige manier door te dringen tot onderliggende motieven. Vaak zijn mensen die in een gecompliceerde emotionele fase zitten niet direct bewust van onderliggende patronen, onbewuste verlangens en onverwerkte gevoelens die meespelen. Haar berichten richten zich meer op die onderliggende aspecten, die ze ook nog eens op verfrissende wijze bespreekt en alternatieven aanreikt.
Te vaak zie ik mensen die blijven hangen in de 'ja, maar hij... / ja maar zij...' fase en die daardoor niet goed in staat zijn om werkelijk een punt te zetten achter hun relatie, of werkelijk de belangen van anderen in overweging te nemen. Niet iedereen is direct sterk genoeg om naar het eigen aandeel te kijken. Dat Tsjor zich daar, terwijl ze dit zelf ook weet, niet door laat weerhouden toch een aantal zaken te noemen, vind ik lovenswaardig en ik vind verwijten aan haar adres als zou zij 'meeveren met de man' niet terecht.

Sancy

Amen, korter en beter dan wat je omschrijft had ik het zelf niet kunnen zeggen. En dan gaat het mij niet om 'gelijk' hebben. Ik ben me er ook van bewust dat ik het schrijf midden tussen heel veel reacties die alle begrip tonen voor met name de vrouw (dat is in het draadje van Hans dus direct anders). Zinnig als ondersteuning, maar als het gaat om het oplossen van conflicten, om de-escalatie en om echt een rustiger leven te hebben, dan is dat niet altijd productief.

Tsjor

Sancy/ tsjor

Je schrijft "Te vaak zie ik mensen die blijven hangen in de 'ja, maar hij... / ja maar zij...' fase en die daardoor niet goed in staat zijn om werkelijk een punt te zetten achter hun relatie, of werkelijk de belangen van anderen in overweging te nemen" . Tja ik zou zeggen kijk eens in het draadje hieronder van Hans. Hans wordt helemaal niet het vuur aan de schenen gelegd door Tsjor, er wordt meegeleefd etc.Ex is nu de boevrouw en Hans wordt gecoachd en gesteund om alles door te komen.
Nee er wordt zelfs gespeculeerd dat de aanstaande ex hem wel gebruikt kan hebben om snel nog even kinderen te krijgen en 'm nu peert. Draagt ook niet echt bij aan een rustiger leven en de-escalatie lijkt me.
Tsjor het lijkt me nogal mee te vallen met die meelevende reacties. Zo zag ikzelf helemaal de weg naar de rechter voor Marije niet zitten.
Maar iemand coute que coute door speculaties en suggestieve opmerkingen de grond in boren, vervolgens verwijten als ze iets netjes weerlegt dat ze er van alles bijhaalt om je systematisch negatief ingestoken betoog te besluiten met een sneer als zou de moeder als enige de schuld zijn van de verwerkingsproblematiek van haar dochter: nee dat valt voor mij niet onder een gezond tegenwicht bieden. Dat zie ik als net zo eenzijdig als maar meteen kiezen voor de vrouw maar nu voor de man. Nogmaals: zie je hier een missie in. En waarom?

Maria

Nagelezen

Maria, ik heb nog eens wat bijdrages nagelezen en ik deel je observaties niet. In vrijwel elke bijdrage heb ik aangegeven waarom ik het schrijf; voornamelijk gaat dat over een ander perspectief op de kwestie bieden, zodat er andere oplossingen gevonden kunnen worden.
Ik betreed daarbij geen platgebaande paden, daar ben ik me van bewust. Ik ga niet op voorhand uit van de tegenstelling tussen een onverantwoordelijke ex (om ergere kwalificaties niet aan te halen) tegenover een vrouw die alles over heeft voor kind en meegaand is. Maar ik ga het draadje hier ook niet herhalen.
Het vermogen om ook kritisch naar je eigen bevindingen en je eigen handelen te kijken hoef je niet altijd zelf in huis te hebben, zelf denk je altijd dat je het beste doet, want anders zou je wel anders doen. Maar dat wil niet zeggen dat er geen andere opties mogelijk zijn.
Het oorspronkelijke probleem in dit draadje is opgelost. Klaar. Uiteindelijk bleek dat het niet om een onverantwoordelijke ex ging, maar om de vriendin van ex die haar auto niet wil uitlenen. Dat is ook een probleem, maar een ander probleem.

Tsjor

Tsjor: jongens tegen de meisjes

" Ik ga niet op voorhand uit van de tegenstelling tussen een onverantwoordelijke ex (om ergere kwalificaties niet aan te halen) tegenover een vrouw die alles over heeft voor kind en meegaand is"

Nee je gaat op voorhand uit van een kwaadwillende vrouw en wil dat koste wat kost bewijzen. Wat jij het het betreden van niet-begaande paden noemt komt mij meer voor als betichten, suggereren en ronduit beschuldigen van de vrouw in kwestie. Als je beschuldigingen rustig worden weerlegd, ga je niet in op die tegenargumenten maar je komt met nieuwe verdachtmakingen.
Het doet me sterk denken aan de stelling uit de renaissance: ' als er ergens een probleem is, moet je naar de vrouw kijken'.
Eigenlijk komt het me voor dat je gewoon voor de jongens en tegen de meisjes bent. (blijkens ook het draadje hier onder van Hans waarbij dit ineens niet meer geld voor degene die in de clinch ligt met zijn ex.

" Het vermogen om ook kritisch naar je eigen bevindingen en je eigen handelen te kijken hoef je niet altijd zelf in huis te hebben, zelf denk je altijd dat je het beste doet, want anders zou je wel anders doen. Maar dat wil niet zeggen dat er geen andere opties mogelijk zijn."

Gek, op die stoel ga je bij Hans helemaal niet zitten, die wordt gepamperd en gecoacht terwijl zijn ex het gedaan heeft (bijvoorbeeld: ' ze zal hem wel als spermadonor gebruikt hebben' die steekt toch wel de opmerking ' als ex geen afspraken kan maken, is dat niet onverantwoordelijk maar een andere manier van er mee omgaan' naar de kroon. Zeg dat nu eens tegen Hans: joh, als ex geen afspraken of niet wil praten is dat geen onverantwoordelijkheid maar een andere manier van er mee omgaan'.
Nee, sorry ik kan er niet veel anders in zien dan vooroordeel tegenover de meisjes ten bate van de jongens. Dat mag natuurlijk. Maar claim dan niet dat je mensen probeert zelfinzicht bij te brengen ten bate van de kinderen. Nee, kom er pront voor uit dat je je eigen vooropgezette mening wilt uitventen. Want ik denk dat het zowel in het geval van Marije als in het geval van Hans niet de-escalerend maar juist polariserend werkt. En dus de zaak voor de kinderen geen goed doet.

Maria

Indruk2

Maria, als je het over mij hebt, dan klopt je indruk niet.

Verder zou ik je adviseren om eens bij draadjes onder 'relatie' te kijken. Ik wees al op het draadje van dukcy en de reactie van Koente. Het draadje van Tippylee is ook leuk: zij zegt dat ze denkt dat haar man een vorm van autisme heeft. En dat wordt zo overgenomen door medeforummers.

Kijk er eens naar. En denk er eens over na.

Tsjor