Ben ik zo moeilijk?

Lichtzinnig

naief wil ik wel beamen, maar lichtzinnig zeer zeker niet. Het is helaas niet zo gelopen als ik hoopte toen we trouwden. Maar had niet kunnen weten dat hij zo zou veranderen. Vlak na ons trouwen is de ellende begonnen. Faillisement etc.

Nou ja quinoa

En dan is het dus eigen schuld dikke bult? Beetje simpel geredeneerd hoor?!
Blijkbaar heeft Marije in het verleden een ongelukkige keus gemaakt en nu zit ze helaas vast aan die ongelukkige keus omdat ze samen een kind hebben.

Jouw veroordelende woorden gaan haar echt niet verder helpen.

Na zeg

Shit happens.. Vooral met drankproblemen kan iemands persoonlijkheid/gedrag nogal omslaan. En dan nog.. Trouwen blijft in het diepe springen en soms gaat het mis. Vooral rot en verdrietig, en Marije kan beter zelf oordelen over haar rol lijkt mij.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Verantwoordelijkheid nemen

Je echt bewust zijn van je eigen verantwoordelijkheid met betrekking tot je foute beslissingen in het verleden, geven minder boosheid naar de ander toe. Jezelf kun je veranderen, je ex niet. En dat is juist een groot geschenk aan jezelf.

Quinoa

" Je echt bewust zijn van je eigen verantwoordelijkheid met betrekking tot je foute beslissingen in het verleden, geven minder boosheid naar de ander toe. Jezelf kun je veranderen, je ex niet. En dat is juist een groot geschenk aan jezelf. "
Ja, tuurlijk. Maar als een ander het zegt wordt het nogal snel een vorm van 'blaming the victim". Het komt nu belerend over.

Maria

Advies

Er wordt hier toch om advies gevraagd?

Advies ja

over wat er nu gedaan kan worden. Niet belerend open deuren intrappen over dat het niet slim was om met zo'n type man te gaan toch?

Maria

Manier

Het is een nuchtere en praktische manier om met de omstandigheden om te gaan.

Grappig

Marije: 'grappig tsjor, alles wat jij zegt hebben hij / zijn vriendin ook precies zo gezegt'

Goed om te lezen dat er toch enige communicatie is en dat ex en vriendin toch een poging hebben gedaan om hun standpunt uit te leggen. Maar blijkbaar heb je dat van hen ook niet begrepen, evenmin als je mijn inbreng begrijpt.

En dan ben ik geen dronken, onverantwoordelijke vent met een neukertje.

Tsjor

Nogmaals over de zwemles

Als ik je goed begrijp zou je dochter anders drie maanden later alsnog kunnen afzwemmen? Dat is toch mooi, nog net voor de vakantie.
Eventueel zou je met je dochter (of je vriend met je dochter) tot die tijd zelf extra kunnen oefenen een uurtje in de twee weken. Naar het zwembad gaan op een tijd die jouw vriend goed uit komt.

Tsjor

Nogmaals zwemles 2

Blijkbaar is het probleem niet eens zozeer dat vader niet wil, maar dat vriendin de auto niet wil uitlenen.

Tsjor

Kostwinnaar en zwijggeld

Marije, ik begrijp dat je ex een eigen bedrijf heeft gehad en daarmee failliet is gegaan. Dan kan grote financiële gevolgen hebben. Ik begrijp ook dat jij een tijd kostwinnaar was. Wie zorgde toen voor je dochtertje? En als je tijdens de scheiding kostwinnaar was, is er dan niet gesproken over partneralimentatie die jij aan hem zou moeten betalen? Of over schulden die verdeeld zouden moeten worden?

Verder schrijf je: 'Ik heb het alleen de afgelopen maanden gekregen als zwijggeld ( ik weet dat hij en met wie hij vreemd is geweest). Heb het geld direct overgezet op de spaarrekening van dochter.' Ook hier blijkt dat jullie toch wel met elkaar communiceren. Je hebt hem in elk geval verteld wat je weet over zijn vreemd gaan en blijkbaar ben je in staat om hem te chanteren, zodat de spaarrekening van je dochter nu gevuld wordt (blijkbaar heb je het geld niet nodig dus).

Ik zie wel degelijk communicatie plaats vinden tussen jouw ex en jou. Alleen de wijze waarop.....

Verder ben ik het helemaal eens met quinoa.

Ik vermoed dat deze reactie mij ook weer een hoop sarcasme en verwijten oplevert, maar ik heb al eerder aangegeven dat ik aanneem dat je hier niet alleen maar een berichtje neerzet om 'ach en wee' en 'wat zielig en ''moedig van jou als moeder (liefst met hoofdletters)' te horen.

Tsjor

Antwoord tsjor

Tsjor,

Toen ex fulltime thuis was ging dochter gewoon naar kdv. Ons leventje ging gewoon in hetzelfde tempo door. ex vond het te veel werk om fulltime voor kleintje te zorgen.
Wij waren op huwelijkse voorwaarden getrouwd en het waren dus zijn schulden. Omdat ik afzag van de verdeling en ik op dat moment bewust minder ben gaan werken is er geen sprak geweest van partneralimentatie.

eN IK HEB HEM NIET GECHANTEERD, Dochter kwam ( een paar uur eerder thuis dan afgesproken) en wat helemaal over haar toeren omdat ze in een kamertje geslapen had en bij iemand die ze niet kende. En pappa haar wegstuurde toen ze naar hem / hun toe wilde. Ik heb 's avonds ex meteen gebeld en uitleg geeist...... Hij kon dus niet liegen want dochter heeft alles tot in details gescheven.

En ik zit idd niet op slijmerige antwoorden te wachten ,maar vind het wel jammer dat mensen dingen roepen terwijl ze de tekst niet goed lezen.
En natuurlijk is er wel communicatie tussen ons, maar dat is alleen wanneer het hem uitkomt.
Ik heb speciaal voor dochter een mobiel gekocht, zodat hij haar kan bellen zonder mij aan de telefoon te krijgen en zelfs nu houd hij zich regelmatig niet aan afspraak met dochter. Zij zit dan op woensdagavond te wachten met telefoon!!!! Zie zo'n meisje dan maar eens in bed te krijgen..........

en nee ik heb dat geld niet nodig, maar is dat ook een probleem dan ???????????????

Ander geluid

Ik zit met stijgende verbzaing dit draadje te lezen. Als de gedragingen van vader werkelijk zijn zoals Marije beschrijft, weet ik niet of ik mijn kind nog gewoon zou laten gaan. Vader ligt stomdronken in een hopek terwijl kind in dezelfde kamer doolt. Kind wordt in een onbekend huis alleen in een onbekende kamer ondergebracht terwijl vader zich in een andere kamer vermaakt met een dame en kind wordt verboden naar vader toe te komen. Kidn wil niet naar vader, is bang. Het komt op mij over als een bijzonder onveilige situatie, waarbij het kind ook aangeeft het onaangenaam te vinden.

Natuurlijk moet je elkaars waarden en normen accepteren en kan je niet verwachten dat je ex partner dezelfde manier van leven hanteert als jijzelf. Maar het moet wel veilig blijven voor je kind!

Mijn kinderen zijn niet meer naar hun vader gegaan toen soortgelijke situaties plaatsvonden. Oudste wilde echt niet meer naar het huis van vader en nieuwe vriendin toe, tranen met tuiten, doodsbang... Dat was voor mij de grens, ik heb ze er nooit meer naartoe gebracht. Ik heb ex voorgesteld de kinderen dan maar bij ons thuis te komen opzoeken en na veel gedoe en gemits en gemaar gaat dat nu al ruim 2 jaar goed. Hij eet hier 1 avond in de week en ziet dan dus zijn kinderen.

Marije, ik wens je heel veel sterkte. Dit is zo lastig.... Overigens vind ik wel dat Tsjor veel zinnigs te melden heeft in deze, probeer het idd wel zakelijk te blijven bekijken. Maar de veiligheid en de wensen van het kind moeten wel goed in beeld blijven is mijn bescheiden mening.

Risama

Veiligheid

Risama, veiligheid wel. Wensen vind ik wat moeilijker. En ook veiligheid is een rekkelijk begrip. Sommige moeder beginnen al alarm te slaan als vader geen mutsje op zet.

Ik heb zelf altijd de insteek gehad dat problemen met vader zelf besproken moeten worden en daar opgelost moeten worden. En kinderen soms ook teruggestuurd, zelfs al was de situatie echt moeilijk. Inmiddels is de echtscheiding al lang geleden en kan ik met de kinderen erover praten. Wat heeft het hen gebracht?

- zij hebben de kans gekregen hun vader te leren kennen zoals vader zelf is, leuke en minder leuke kanten (net als moeder);
- zij hebben de tijd gekregen om zelf hun verhouding ten opzichte van vader te bepalen en dat is met grote golfbewegingen gegaan tot nu toe, maar voor al die golven was gelegenheid en er was nooit van mij uit enige veroordeling of iets dergelijks;
- zij hebben kontakt gehouden met vader, wat op zich heel opmerkelijk is gezien het verleden;
- op dit moment hebben zij ieder op een eigen wijze kontakt met hun vader en dat kontakt is goed te noemen.
- voor hen was het wel belangrijk dat ik altijd als een veilige haven op de achtergrond aanwezig was, maar ik was geen gemakkelijke haven waar ze lekker in de luwte konden gaan liggen, ik stuurde ze toch weer de volle zee op en dat waarderen ze in hoge mate. Zeker nu ze ook steeds meer andere situaties met elkaar gaan vergelijken, hoe andere ouders omgaan met hun scheiding en hoe dat voor de kinderen uit pakt. Ze weten dat hun situatie niet gelijk is aan andere sitauties en dat er soms zeer ernstige zaken aan de orde zijn geweest. Maar ze hebben mogen ervaren dat je daarmee om kunt gaan, dat je moeilijke dingen aan kunt pakken, dat je toch een bepaalde mate van respekt kunt houden en dat je toch kontakt kunt houden. En dat allemaal terwijl je toch heel authentiek ent rouw aan jezelf kunt blijven.

Afgezien van het gegeven dat ik mezelf mega-veel chagrijn en negatieve energie heb bespaard door als uitgangspunt te nemen dat we gescheiden zijn en dat ik alleen nog maar verantwoordelijk ben voor wat onder mij valt, afgezien daarvan denk ik dat ik de kinderen hiermee heel veel heb meegegeven. Meer dan wanneer ik ze bij hun vader had weggehouden, alhoewel daar soms wel degelijk aanleiding toe was, ernstiger dan wat Marije hier schrijft, ook ernstiger dan dat zoon niet meer naar huis van vader met nieuwe vriendin wil.
Kinderen moeten ook de kans krijgen om te leren en te veranderen en dat betekent dat ze niet vastgeprikt moeten worden op een relatief moment van ongerief.

Ik had mijn kind dus wel naar vader en nieuwe vriendin laten gaan, ook al is het samen eten in huis voor een kind erg prettig. Ik had het wel gedaan, omdat vader met nieuwe vriendin ook voordelen kan betekenen, kind soms moet wenen en kind ook moet leren dat de wereld zich niet om hem/haar heen vouwt. En mijn dochter heeft drama's gemaakt van het afscheid als ze een weekend naar vader ging, dus ik weet hoe erg dat snijdt door je ziel als je dat ziet. Alles in je zegt dat je dat moet stoppen, maar dat is korte termijn en meer voor jezelf dan voor het kind.

Tsjor

Vreemd

Tinus_p zegt altijd dat de rechter dit niet accepteert: 'Omdat ik afzag van de verdeling en ik op dat moment bewust minder ben gaan werken is er geen sprak geweest van partneralimentatie.'
Maar wellicht wel als je onder huwelijkse voorwaarden bent getrouwd? Of als vrouw hoofdkostwinner is?

Tsjor

Communicatie

En ook dit zul je wel anders bedoelen dan je het opschrijft: 'Ik heb \'s avonds ex meteen gebeld en uitleg geeist......'

Even terug naar je beginvraag: ben ik nou zo moeilijk? Nou, echt gemakkelijk ook niet.

Tsjor

Tsjor

"Tinus_p zegt altijd dat de rechter dit niet accepteert: \'Omdat ik afzag van de verdeling en ik op dat moment bewust minder ben gaan werken is er geen sprak geweest van partneralimentatie.\' "
Als er geen sprake is van een bijstandsuitkering (en verhaal door de sociale dienst) kunnen partners dit natuurlijk wel afspreken. Dan heeft de alimentatiegerechtigde hier, al dan niet bewust, van afgezien. Ik heb na mijn scheiding, 8 jaar geleden, ook geen partneralimentatie gekregen. De advocaat/mediator concludeerde al in het eerste gesprek dat we daar vanaf zouden zien omdat ik zelf genoeg verdiende. Wél een stuk minder dan ex, maar destijds wist ik nog niet dat je ook recht hebt op partneralimentatie als je zelf 'genoeg' verdient.

Tsjor

Tuurlijk is ook veiligheid een rekkelijk begrip, maar ik ben toch van mening dat de situaties die Marije beschrijft op zijn minst onveilige momenten bevat.

Ik vind het knap van jou dat je het zo neutraal hebt gehouden en je kinderen er steeds weer heen bracht. En goed om te lezen dat je nu jaren later kan zeggen dat deze houding het juiste effect heeft gehad in de huidige contactvormen tussen de kinderen en hun vader. Ik kon dat echter niet, alhoewel ik wel ten allen tijden contact tussen mijn kinderen en hun vader ben blijven stimuleren. Want dat ben ik weer geheel met je eens; streef er ten allen tijden naar contact tussen kind en vader te houden! Mijn oudste dochter raakte op 8 jarige leeftijd depressief en belandde bij een psychiater met de diagnose depressie en verstoorde ouder-kind relatie (die tussen haar en haar vader wel te verstaan;)) Ik ben erg geschrokken van de impact die het hele gebeuren op haar had, ze was van een levenslustig meisje veranderd in een angstig en bloedonzeker hoopje ellende met een enorm loyaliteitsconflict, want ze wilde haar vader ook niet "verraden" naar mij... Toen ik eenmaal de gebeurtenissen uit haar gekregen had en haar gegarandeerd heb dat ze daar nooit meer heen hoefde, maar haar vader gewoon kon blijven zien, ontspande ze voor het eerst in tijden. Het was een vreselijke tijd...

Gelukkig is mijn ex in de loop der tijd zelf ook in gaan zien dat hij de verantwoordelijkheid van het hebben van kinderen niet aankan. 2 jaar geleden hebben we zelfs gezamelijk om een gezagswijziging gevraagd. In aanvang op mijn verzoek, maar hij heeft het verzoek uiteindelijk mede-ondertekend. Sindsdien heb ik alleen het ouderlijk gezag, hij heeft zelfs voor de rechter verklaard te weten dat de kinderen beter af zijn, wanneer ik enkelvoudig gezag zou hebben. Wat hem betreft wordt het gedeeld gezag van mij en mijn nieuwe partner, vooral omdat hij tevens heeft aangegeven dat hij wil dat de kinderen bij mijn nieuwe partner blijven mocht mij iets overkomen. Dat is ergens ook wel erg triest, maar ik ben blij dat hij zijn eigen tekortkomingen inmiddels inziet.

Ze is nu 12 en begint idd zelf te zien dat hij niet erg betrouwbaar is en niet altijd eerlijk is en wel erg veel drinkt. Ik heb ook altijd geprobeerd me neutraal op te stellen, wil dat ze hun eigen beeld kunnen vormen en idd we zijn niet voor niets uit elkaar en leven een totaal verschillend leven, in principe betekent dat natuurlijk niet dat mijn keuzes beter zijn de de zijne. Duidelijk is wel dat hij regelmatig niet voor zijn kinderen kiest, maar dat hoef ik ze natuurlijk niet in te wrijven.

Nogmaals ik vind jouw zeer objectieve, zakelijke kijk verhelderend. Wel bediscussier ik het standpunt dat kinderen die woeste zee op gestuurd moeten worden. Natuurlijk is de zee niet altijd vlak en moeten ze ook met dat soort situaties om leren gaan, maar ik ben van mening dat kindertijd ook een stukje rust en veiilgheid moet behelsen. Er komt nog genoeg woeste zee op ze af in hun volwassen bestaan en kleine kinderen dienen hiertoe ook nog wat beschermd te worden door hun ouders. Het grappige is dat de vriendin van mijn ex me dit ook eens heeft gezegd en we werden het gewoon niet eens. Ik hoop gewoon dat ze terug kunnen kijken op een redelijk onbezorgde kindertijd, waarin geleidelijk aan de harde buitenwereld wordt binnengebracht. Maar wellicht is dat gewoon naief van mij...

Risama

Ik hoop dat Tinus_p zelf zijn standpunt nog toelicht, maar wat ik altijd van hem begrijp als reactie op de vrees van vrouwen dat hun man een plotselinge inkomensdaling heeft vlak voor de scheiding om de alimentatie zo laag mogelijk te houden is, dat de rechter daar niet intrapt. Het kan zijn dat het bij een huwelijk onder voorwaarden anders is, dat weet ik niet.

Tsjor

Op het randje

'Wel bediscussier ik het standpunt dat kinderen die woeste zee op gestuurd moeten worden. Natuurlijk is de zee niet altijd vlak en moeten ze ook met dat soort situaties om leren gaan, maar ik ben van mening dat kindertijd ook een stukje rust en veiligheid moet behelsen. Er komt nog genoeg woeste zee op ze af in hun volwassen bestaan en kleine kinderen dienen hiertoe ook nog wat beschermd te worden door hun ouders.'
Hoe wil je dan ooit voorbereid zijn op volwassenheid? Als je ervoor kiest alleen het beste, veiligste etc. voor je kinderen te organiseren, dan komt die woeste buitenwereld altijd te vroeg binnen. Echt altijd.
Maar er zijn natuurlijk grenzen. Ze mogen niet in een auto rijden voordat ze het rijbewijs hebben, bijvoorbeeld. Ook in de relatie met vader, leraren, andere kinderen zijn er ook wel grenzen waarbij ik mijn hart vast houdt. En soms was het op het randje, ik heb niet altijd rustig geslapen, ik ben niet altijd zeker geweest van mijn beslissingen. Het is gemakkelijker om achteraf terug te kijken dan er middenin te zitten.

Tsjor

Tsjor

"Maar er zijn natuurlijk grenzen. Ze mogen niet in een auto rijden voordat ze het rijbewijs hebben, bijvoorbeeld. Ook in de relatie met vader, leraren, andere kinderen zijn er ook wel grenzen waarbij ik mijn hart vast houdt. En soms was het op het randje, ik heb niet altijd rustig geslapen, ik ben niet altijd zeker geweest van mijn beslissingen. Het is gemakkelijker om achteraf terug te kijken dan er middenin te zitten."

Dat denk ik ook. En zelfs met de wetenschap dat het bij jou goed uitgepakt heeft, weet ik niet of ik ook dezelfde beslissingen zou nemen als ik in deze situatie zou zitten. Er zijn gewoon dingen die ik mijn kinderen niet zou willen aandoen. En wat Marije beschrijft komt daar toch redelijk dicht bij in de buurt.

En verder kan het wel zo zijn dat er moeders zijn die al over veiligheid beginnen te piepen op het moment dat er sprake is van iets futiels als het niet opdoen van een muts (geloof ik meteen hoor), maar dat wil dan nog niet zeggen dat je moeders die met een goed verhaal komen dan ook maar meteen het nadeel van de twijfel moet geven. En dat is toch wel een beetje wat hier gebeurt.

Even terugkomend op de eerste vraag van Marije, 'ben ik zo moeilijk' heb ik laten zien dat ze in elk geval tegenstrijdig is en ook niet erg gemakkelijk. En dat niet op voorhand. Ik kan me vergissen in Risama, maar ik durf blindelings te beweren dat Risama nooit haar ex heeft opgebeld om uitleg te eisen, als voorbeeld.
Het verhaal van Marije begint met een drama over op zaterdag zwemmen. In de praktijk blijkt het probleem te zijn dat dochter dan drie maanden later moet afzwemmen. En is het achterliggende probleem dat vader zelf geen auto heeft en vriendin de auto niet op zaterdagochtend daarvoor wil uitlenen, terwijl beiden wel (moesten?) verhuizen in die tijd en dus een stuk verder van het zwembad af zaten. Mwah.
De rest wordt er allemaal later bijgehaald, als Marije niet direct de gewenste bijval krijgt.

Tsjor

Klopt tsjor

Maar ik zou de rest voldoende ernstig vinden om stoppen van de omgangsregeling in zijn huidige vorm ernstig te overwegen.

Ik ga er ook vanuit dat niemand dat doet ivm een gemiste zwemles, maar dat zoiets zich opbouwt en dat dit de druppel is.

Dat is wat ik bedoel met het voordeel van de twijfel.

Overigens denk ik ook dat Marije niet de makkelijkste is. Maar dat hoeft natuurlijk nog niet te beteken dat ex helemaal goed bezig is.

Update

Heb vandaag afspraak gehad met advocaat..... Was zeer verhelderd. Omdat mijn eigen advocaat ziek in bed lag mocht ik een gesprek hebben met de advocaat waar ze de maatschap mee heeft.

Mijn eigen advocaat is verbonden met onze familie en heeft dus een emotionele band met mijn dochter.
andere advocaat kent ons alleen van hoi, doei en dag.

Heb het hele verhaal vertelt van begin tot het eind. Was erg lekker om het ff helemaal kwijt te kunnen.
Daarna hebben we de papieren van de scheiding door gekeken en hij heeft verteld wat ik beter wel en niet kan doen. Zo is het niet verstandig om ( in ons geval)een ouderschapsplan te eisen en omgang met dwangsom. Dit is niet in het belang van dochter ( voor gezien zijn alcoholprobleem).
Zwemles valt onder de primaire behoeften van een kind en haar welbehagen. Omdat ze bij mij haar hoofdverblijf heeft, ben ik de kaptein van het schip ( zo werd het verteld) Als hij niet met haar naar zwemles wil, mag ik haar dus gewoon thuis houden en pas na zwemles bij vader brengen. Als hem dat niet zint dan moet hij naar de rechter om het aan te kaarten. Helaas kregen op 1 na, alle mannen ongelijk in dit soort situatie's. Vrouwen stappen overigens veel sneller naar de rechter dan mannen. Mannen zien dus ook sneller van hun gezag / rechten af dan vrouwen. ( de manier om van je verantwoordelijkheid af te komen).
Het enige wat we via de rechter gaan regelen is de alimentatie. ( ik zei hij loopt maar naar de plomp met z'n centen, maar advocaat zegt het is zijn plicht dus doen. geld wordt dan net als nu op kindrekening gestort) Het komt er dus opneer, dat dochter alleen naar vader gaat als het mij en haar uitkomt. dit klinkt lekker egoistisch, maar is volgens kinderarts en kinderpsycholoog in haar belang. Ze moet eerst bepaalde dingen verwerken. We hopen met behulp van haar vader, maar als die niet reageert. Wordt bjz erbij gehaald en door hun een ( jemig weet ff niet meer hoe dat heet. maar dat hij zijn gezag opgeeft omdat hij niet in staat is om voor zijn dochter te zorgen) dit is gelukkig van latere zorg......
Voor diegene die echt goed advies hebben gegeven, bedankt hiervoor.............
en voor diegene die denken de wijsheid in pacht te hebben, en de boel verdraaien naar hun eigen... ben blij dat je even iets te doen hebt gehad..

groetjes Marije