U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Achternaam en echtscheiding
Even een vraag aan degenen die gescheiden zijn en toen ze getrouwd waren de achternaam van hun man gebruikten: Hoe deden jullie dat met jullie achternaam, toen jullie gingen scheiden?
Dus bijv. bleef je je getrouwde naam gebruiken tot je feitelijk uit elkaar ging, of stapte je al eerder of juist later over op je meisjesnaam?
Ik gebruik nu meestal alleen mijn mans naam, mij voornaam is vrij lang, zijn achternaam is vrij lang, mijn meisjesnaam is vrij lang. Dus eerst wel dubbel gebruikt, maar was zoveel tekst dat ik overgestapt ben op alleen mans naam.
Nu twijfel ik of ik eerst een tijdje de dubbele naam zal gebruiken (speelt m.n. op het werk of in wat 'zakelijkere' omgeving en daarna pas over zal stappen op mijn meisjesnaam, of meteen van het een op het ander (niemand die dan weet wie ik ben - nou ja, komen ze wel achter en voornaam is geen 13 in een dozijn) en wanneer ik het zal doen.
Ik ben benieuwd hoe jullie dat deden en wat jullie overwegingen waren.
Tihama, omdat mensen en situaties kunnen veranderen
" Wat mij altijd zo verbaast, zijn de argumenten.
Echter: als je dan gescheiden bent, dan zou dat argument nog steeds moeten gelden. Het is blijkbaar belangrijk om dezelfde achternaam te hebben als je kinderen. Dus waarom verander je dan opeens je achternaam zodat die toch anders is dan die van je kinderen? Dat snap ik niet.
Het tweede argument dat ik vaak hoor is ' mijn identiteit hangt niet af van mijn naam '. Prima. Echter: nu lees ik hierboven ' mijn eigen identiteit weer terug'. Dat snap ik dus ook niet. Als je eigen identiteit niet afhangt van je naam ( op het moment van trouwen ) dan hangt je identiteit toch ook niet af van je naam ten tijde van de scheiding? "
----------------
Ik kan je dat wel uitleggen, hoe dat werkt. Toen ik 23 was en trouwde vond ik het hopeloos romantisch om de naam van mijn man aan te nemen, ik keek enorm tegen hem op en was er trots op dat ik 'de vrouw van' was. Wij hadden toen al een zoontje. Ik vond dat toen ook een romantisch idee, dat wij toen ineens allemaal dezelfde achternaam hadden. Gezin 'Huppeldepup'. Maar mijn sprookje had geen happy ending. Een nare tijd en de man die ik ooit zo bewonderde, daar kon ik niet eens respect meer voor opbrengen. In die tijd voelde het dus heel erg alsof mijn identiteit niet meer klopte.
Daarom schreef ik dat ik het me een fijn gevoel gaf om na de scheiding weer een nieuw paspoort te krijgen met daarin alleen nog maar mijn meisjesnaam. En dat mijn kinderen en ik nu een andere achternaam hebben zal me echt aan mijn reet roesten, terwijl ik dat vroeger wel belangrijk vond. Maar vroeger is inmiddels dik 25 jaar geleden. Situaties en gevoelen kunnen veranderen dus.
nooit gedaan inderdaad
Zakelijk had ik nooit de naam van mijn aangenomen, vond ik zo'n gedoe en ik had net nieuwe visitekaartjes gekregen ;-)
Later prive wel zijn naam gaan gebruiken en dat is inderdaad wel weer lastig geweest met de scheiding, kan je alles weer gaan veranderen.
Ik bleef hier wonen en had dus een hele administratie om alles om te zetten op mijn eigen naam. Als ik man was geweest had ik niets hoeven doen, alles stond al op zijn naam (ook mijn eigen schuld uiteraard) maar op een of andere ouderwetse manier werd alles op man's naam aangevraagd vroeger.
Later kreeg ik ivm grafrechten een telefoontje van mijn ex. De gemeente had dus de moeite genomen om zijn nieuwe adres te zoeken en hém aan te schrijven ivm de grafsteen en grafrechten van onze overleden baby en mij helemaal niet. Ik vond dat zo belachelijk eigenlijk, want verder moest ik bij alle instanties (ook de gemeente) vaak meerdere keren doorgeven dat ex hier niet meer woonde.
Bedankt
Bedankt voor alle reacties.
Ik ga er zelf met jullie ervaringen en ideeën nog even over nadenken hoe ik het ga doen, prive en zakelijk.
Maar ben vooral nog benieuwd, daar wordt nl. weinig door jullie over geschreven, op welk moment jullie je naam gingen veranderen.
Was dat nadat de scheidingsmelding was uitgesproken, toen je feitelijk uit elkaar ging, toen de echtscheiding verzocht of uitgesproken werd?
En inderdaad: kritiek op het aannemen van mijn mans naam (meer in het algemeen), tja, wat moet ik daar nu mee op dit moment? Was ook een andere tijd, in elk geval in onze sociale omgeving.
Maar trouwens grappig, je kunt dus ook gewoon je getrouwde naam houden?
Mw Pietersen-Jansen (of allen Mw Pietersen) voor de rest van je leven, terwijl je gescheiden bent. Voelt toch ook wel apart voor mij.
Vrouw
Je kunt de naam van je ex de rest van je leven gebruiken zo lang je geen nieuw huwelijk sluit.
Ik ken uiteindelijk maar 1 persoon die hardnekkig de naam van haar ex blijft gebruiken. Maar zij wilde altijd al van haar eigen naam af. Haar ex is allang hertrouwd met een mevrouw die ook zijn naam gebruikt. Zij heeft ook al jaren een nieuwe relatie. Voor mij zou het heel raar voelen om wel de naam te willen gebruiken van de persoon waar je niet meer getrouwd mee wilde zijn; de scheiding was haar keuze. En als nieuwe relatie zou ik het ook lastig vinden. Maar dat ben ik.
Het gaat haar idd om de achternaam van haar al lang volwassen kinderen. Ze had het een tijdje niet in haar paspoort staan maar heeft tussentijds zelfs een nieuwe genomen om het er weer in te kunnen zetten.
Naam houden
Een kennis van mij heeft de achternaam van haar ex gehouden. Een hele normale Nederlandse naam. Haar geboortenaam is een ingewikkelde arabische naam en ze heeft altijd gezegd dat als ze zou gaan scheiden ze zijn naam houdt.
ken er meer
Ik ken in elk geval 2 vrouwen die na de scheiding de naam van de ex gehouden hebben. In beide gevallen omdat hun eigen naam die van hun vader is, die hen ernstig mishandelde...
Aan die naam kleeft dus nog veel meer zeer dan aan die van de ex.
Vrouw
"En inderdaad: kritiek op het aannemen van mijn mans naam (meer in het algemeen), tja, wat moet ik daar nu mee op dit moment? Was ook een andere tijd, in elk geval in onze sociale omgeving."
Hoef jij niks mee. Het is een misvatting dat - als je een draadje begint - alle reacties in dat draadje voor jou zijn. Draadjes kunnen alle kanten op kronkelen. Wel zo interessant.
Trots op mijn "nieuwe" achternaam
Ik draag nu 21 jaar de naam van mijn man. Toen we trouwde vroeg hij of ik deze wilde dragen. Ik vind 'm mooi, mooier dan mijn meisjesnaam. Het is een buitenlandse achternaam die hier in Nederland enkel door een handvol familieleden wordt gedragen. Ik werk veel met buitenlandse mensen en mijn achternaam is makkelijker voor hen om uit te spreken. Ik heb ook altijd tegen man gezegd dat mochten we ooit scheiden, ik zijn naam houd. Het is de naam van mijn kinderen en hun vader. Wanneer men me bij gelegenheid bij mijn meisjesnaam noemt dan is het wel eens zo dat ik niet meteen doorhebdat men mij bedoelt, zeker als ook mijn voornaam verkeerd wordt uitgesproken. Ik ben een zelfstandige, geëmancipeerde vrouw, maar die achternaam was een mooi huwelijksgeschenk, zo zie ik het.
Nooit meer
Bij mijn huwelijk heb ik mansnaam voor mijn naam gezet. Mansnaam is 'gewoon Nederlands' maar tamelijk zeldzaam. De naam komt minder dan 100 keer voor in Nederland; iedereen is familie hoewel er achterneven en -nichten zijn die we nooit ontmoet hebben. Ik vond dat wel lekker makkelijk omdat mijn geboortenaam en een variant ervan in de regio meer voorkwam en ik vaak moest uitleggen dat Pietje of Marietje géén familie was.
Toen we tot scheiding besloten, heb ik eigenlijk direct mijn geboortenaam weer aangenomen en ben er weer mee gaan tekenen. Collega's heb ik geïnformeerd bij de mededelingen in een vergadering, en via een e-mail naar personeelszaken heb ik de rest op de hoogte gesteld.
Ik blijf nu mijn geboortenaam houden tot mijn dood. Ook als ik nogmaals ga trouwen, wat ik nooit meer ga doen 
Sancy
In 1 keer
Je meisjesnaam weer doorvoeren zou ik doen.
Wij gingen trouwen omdat we een kind kregen en het dan goed geregeld was.. En toen vond ik het ook zo leuk dat we dan allemaal dezelfde achternaam hadden en 1 familie werden.
Nu denk ik jeetje waarom wilde ik dat zo graag, maar heeft er ook mee te maken dat ik nu meer mezelf ben en kan zijn dan dat ik ooit geweest ben.
En ot ik vind e.v. op je paspoort vreselijk, hoezo ben ik van iemand? Ik ben van mezelf;-)
Echtgenoot van op je id
vind ik handig. Vooral voor mijn man dan, want ik gebruik gewoon mijn naam en de kinderen hebben ook mijn naam. Mocht hij een keer met de kinderen naar het buitenland gaan, dan lijkt het me handig dat er een link naar hun naam op zijn identiteitskaart staat. Uit solidariteit (vrienden van ons maakten de eigendom-van-grap ook dus ik wist dat het voor sommigen kennelijk gevoelig ligt) staat het ook op mijn identiteitskaart. Maar dat is voor ons een veel makkelijkere stap om te zetten dan om een naam te gebruiken die je niet hebt. Sterker nog, ik vind het wel leuk dat de band die we hebben ook uit onze identiteitskaarten blijkt. En, anders dan wanneer we elkaars naam zouden gebruiken, is dit gewoon waar. We zijn echtgenoten, maar ik heet niet mansnaam en hij niet mijnnaam, al zouden we ons wel zo mogen noemen.
Eigendom?
'Echtgenoot van' is toch niet hetzelfde als 'eigendom van'? Ik ben ook 'moeder van', maar mijn dochter bezit mij niet. Ik haar ook niet, trouwens (en zij is toch echt 'dochter van').
Erica buitenland en echtgenoot van
"Mocht hij een keer met de kinderen naar het buitenland gaan, dan lijkt het me handig dat er een link naar hun naam op zijn identiteitskaart staat" Het gaat doorgaans niet om de link naar de naam, maar om de toestemming van de ouder die niet mee is. Ook als je man met de kinderen op stap gaat, zul je dus nog gewoon een toestemmingsformulier moeten meegeven.
Eigendom
Zo voeldt dat voor mij wel.
Bij mannen staat weer toch ook niet e. v. standaard op hun paspoort?
Ook zoiets dat reizen met je kinderen, ik moet toestemming hebben van ex(buiten de eu) omdat ze zijn naam hebben, en hij mag ze gewoon meenemen omdat ze dezelfde achternaam hebben, nou ja..
Sorry voor de typefouten
Tekst niet nagelezen voor versturen..
jip: heeft niets met naam te maken
onjuist: ook als ze wel jouw achternaam hebben en je reist alleen moet je toestemming hebben van de andere ouder.
Zelfs als je getrouwd bent met de andere ouder van het kind met dezelfde achternaam en je reist alleen met kind moet je toestemming hebben.
Ik weet
dat je moet kunnen aantonen dat je toestemming hebt om naar het buitenland te gaan. Dat kan met dat formulier (moet niet, maar is wel het makkelijkst). Dat formulier krijgt hij dan dus ook mee. Maar misschien is het niet nodig op het moment dat het ook op het id staat. Het eerste stapje bewijslevering is dan al gezet. Ter informatie: we vliegen niet. Het gaat dus niet om een vliegveld, maar om een gewone grensoverschrijding binnen Europa. De meeste mensen worden daar niet gecontroleerd en anders is het doorgaans niet heel grondig. Wie weet kun je de papierboel dus vermijden. Ook binnen Nederland kan het handig zijn, wanneer je wordt aangesproken door de politie.
Ook bij vrouwen staat dit volgens mij niet standaard op het id, maar wordt gevraagd of je dat wilt.
Dat komt dan omdat jouw man niet van achternaam is veranderd na jullie huwelijk. Als hij degene was die jouw achternaam zou voeren, zou er bij hem e.v. staan, en bij jou niet. Dat heeft te maken met de vermelding van de 'meisjesnaam' (achternaam van geboorte).
Knurf
Onzin, iedereen mag de toevoeging ev gebruiken (nou ja je moet wel getrouwd zijn of een geregistreerd partnerschap hebben of hebben gehad):
Naam partner in reisdocument
U kunt de naam van uw partner laten bijschrijven in uw paspoort. Dit kan alleen als u getrouwd of geregistreerd partner bent. Dit is ook mogelijk als uw partner is overleden of als u bent gescheiden.
Flavia
Aan mijn ex is nooit wat gevraagd met reizen, en aan mij wel. Bij mij zelfs toen we terug kwamen uit Turkije.
Het is trouwens toch heel krom, want bij over land reizen word er niks gecontroleerd,en bij vliegen binnen de eu ook niet (meer).
krom ja
Jip, het is krom dat er niet gecontroleerd wordt maar het is niet zo dat het maar voor een deel van de alleenreizende ouders geldt.
Ervaring
Ik heb de naam van man niet in mijn paspoort staan. Kinderen hebben achternaam man. Ik heb meerdere keren alleen gevlogen met 1 kind. Braaf alle papieren bij me, geen enkele keer controle.
Maar het was binnen EU en allemaal blank, blond en blauwe ogen. Ik sluit etnisch profileren door de douane niet uit.
Trivia
Ik heb mijn informatie van de website van de overheid. En jij?
Knurf (ot)
Alle echtgenoten kunnen kiezen voor e/v in hun paspoort. Mijn man en ik hebben allebei onze eigen naam gehouden maar hebben ook allebei gekozen voor e/v in onze paspoorten. Moet je wel apart vinkje zetten op het aanvraagformulier voor het paspoort. Het gaat niet vanzelf. Dat doet het doorgaans wel bij de partner die de naam van de ander aannemen.
die is echt bijzonder grappig!
"Ik heb mijn informatie van de website van de overheid. En jij?"
Dat je mijn link niet aanklikt is je vergeven, dat je niet kijkt waar de link vandaan komt niet...