Ziek jeugdzorgsysteem en rol pleegouders daarin

Matrix

Misschien moet je alle hulpverleners in de jeugdhulpverlening verplichten om de Matrix te zien of te gamen, Equilibrium. Of nog ouderwets 1984 te lezen of Animal Farm, one flew. Misschien ben ik te oud want ik ken geen voorbeelden van hedendaagse kritiek op instituties en staatsingrijpen. Misschien is dat wel het manco van deze tijd. Geen kritiek maar marketingpraatjes.

Opleiding

En een maatschappelijk werkende krijgt in de opleiding al 'drang en dwang'. Alsof het om een regulier inzetbaar hulpmiddel is voor maatschappelijk werkenden.

Kan ook een verandering zijn binnen de opleiding: specialisatie en alleen mensen die er verstand van hebben mogen zich in de richting van drang en dwang begeven. Duidelijk onderscheiden van vrijwillige hulpverleners.

Zoals ook de gedwongen hulpverlening duidelijk onderscheiden moet zijn van de vrijwillige en niet nop één hoop naar de gemeente toe gegooid.

Tsjor

Die van ons

Wilde een advocaat al bij de eerste gewone UHP en kreeg die gewoon met toevoeging. Wij hebben een bovengemiddeld inkomen maar het ging om hem dus hij kreeg een toevoeging op zijn verzoek

Hij had al de eerst uhp aan zijn broek.
Verder zou ik er voor zijn dat jeugdzorg bij fouten gewoon aansprakelijk gesteld zou moeten kunnen worden voor de kosten. Ook de advocatenkosten van ouders. Maar ook in dat geval zou je het als ouders wel eerst zelf moeten ophoesten of een rechtsbijstandverzekering hebben.
Maar het zou hopelijk als effect hebben dat de instanties ook wat meer zelf opdraaien voor de resultaten van hun broddelwerkjes.

De tijdgeest

Tijd voor een nieuwe maatschappijkritiek.
http://wodc.nl/onderzoeksdatabase/jv200803_dwang_en_drang_in_de_hulpverlening.aspx?cp=44&cs=6797
"Echter, ook in de zorgsector (de jeugdzorg, de psychiatrie, de verslavingszorg en onderdelen van de gehandicaptenzorg) is een sterke toename waar te nemen van professionals die in een drang of dwangkader werken. Tegelijkertijd zien we dat de vrijwillige en meer traditionele vormen van hulpverlening en welzijnswerk in de afgelopen twee decennia aan betekenis hebben ingeboet."
We doen dit dus vanwege de tijdgeest, de politiek en Henk en Ingrid. Gaat helemaal niet om hulpverlening.

Meer tijdgeest

http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1305847
"De Algemene tijdgeest wordt steeds psychopatischer. We weten dat psychopaten het goed doen in beroepen met een machtsverhouding".

Wel positieve verhalen

Ik heb jaren op een boddaertcentrum gewerkt, later meer vraaggerichte vormgegeven en naschoolse dagbehqndeling genoemd. En bijna iedere ouder die een vrijwillige hulpvraag had, voelde zich goed geholpen en ging met goede opvoedhandvatten weg. Sommige ouders en kinderen kom ik nog weleens tegen, dat gaat nog steeds goed, ondanks bemoeinessen van jeugdzorg....!

Degene met wie het niet goed ging, waren degenen die verplicht hulp moesten krijgen van voogd, die stonden vaak niet open voor opvoedtips degene Zonder voogd wel en die gingen vaak tevreden de deur uit.

Ali b heeft vroeger ook op boddaertcentrum gezeten en heeft daar veel van geleerd en hij vond het erg leuk daar, is nu dus nog steeds positief over de bemoeienis van jeugdzorg.

Ali b

Is door zijn moeder naar Marokko gestuurd vanwege zijn verslaving. Hij is zijn moeder daar nog altijd dankbaar voor.
En wij stonden wel open voor opvoedingsadviezen en hebben volop mee gewerkt maar Jeugdzorg wist te weinig en dus wisten ze ook de weg naar effectieve behandeling niet te vinden. Die hebben we na jaren gedoe en geldverslindende procedures zelf kunnen regelen. Onze zoon is ons nog altijd dankbaar maar loopt rond met een hart vol wraakzucht jegens zijn voormalige jeugdzorgcontacten. Heb je de draad wel gelezen?

De vraag was

Of er positieve verhalen waren, want volgens iedereen in deze draad zijn die er niet.

En als ik die geef wordt direct afgebrand, had ik kunnen weten, want ja ik heb het hele draadje gelezen en verder afbranden komen de meeste hier (uitzonderingen daar gelaten) niet.

En ali b

Heeft zelf in een interview gezegd dat hij als basisschooljongen op het boddaertcentrum heeft gezeten en daar veel van geleerd heeft en er een leuke tijd heeft gehad, wat er daarna gebeurd is (de verslaving) is niet een gevolg van dit verhaal.

Hulpverlener

Ik kan me goed voorstellen dat vrijwillige hulpverlening positieve resultaten heeft in het algemeen. Ik denk dat ouders en kinderen hulp opdringen niet helpend is. Zelf heb ik ook een aantal goede ervaringen. Niet met jeugdzorg, want daar waren wij niet, behalve dan het AMK.

De vraag

Hulpverlener:"Degene met wie het niet goed ging, waren degenen die verplicht hulp moesten krijgen van voogd, die stonden vaak niet open voor opvoedtips degene Zonder voogd wel en die gingen vaak tevreden de deur uit."
De vraag ging dan ook over het dwangtraject en wie daar gelukkig van wordt. De vraag blijft namelijk waarom je mensen die vrijwillig om hulp komen in een dwangtraject zou willen duwen en wat je daarmee wint.
Weinig, bevestig jij opnieuw.
Dat er mensen zijn die vrijwillig hulp vragen en in dat traject goed geholpen worden (zonder dwang) is al aan de orde geweest.
Overigens zijn er ook kinderen die in het dwangtraject zijn beland en die dat wel degelijk als verbetering hebben ervaren. Het is een beetje jammer dat die verhalen onvoldoende verzameld en geanalyseerd worden. Dat zou je namelijk een betere indicatie kunnen geven van de gevallen waarin dwang toch zin heeft.
Belangrijker nog: het zou je ook kunnen leren wat je in dat dwangtraject in ieder geval niet moet doen.
Bijvoorbeeld dat kind slecht informeren, als crimineel vervoeren, meermalen visiteren en vertellen dat moeder het niet meer wil zien. Dat soort traumatische ervaringen kunnen vernietigend zijn op de beleving van het vervolg.
Maar helaas wordt er helemaal niet aan resultaat onderzoek gedaan. Dus kan er ook niet geleerd worden van fouten.
Groet,
Miriam Lavell

Uitstekend voorbeeld

Hulpverlener geeft een uitstekend voorbeeld waar de problemen ontstaan en waar er us iets verandert moet worden:
"Degene met wie het niet goed ging, waren degenen die verplicht hulp moesten krijgen van voogd, die stonden vaak niet open voor opvoedtips degene Zonder voogd wel en die gingen vaak tevreden de deur uit."
Op zich twijfel ik helemaal niet aan deze observatie, maar wel aan de interpretatie die jeugdzorg er zelf aan geeft, wat iets in de trant zal zijn van:
"Ouders die open stonden voor onze opvoedtips en onze aanwijzingen opvolgden gingen tevreden weg, degenen die dat niet deden moesten we dwingen en daarmee ging het niet goed"
Jeugdzorg gaat hierbij vanuit dat zij altijd goede opvoedstips en begeleiding paraat hebben en dat het niet op willen volgen van deze 'parels' geheel en al ligt aan de onwetendheid en onwilligheid van de ouders. Die houding is precies waar vervolgens uitvloeit dat als een ouder niet goedschiks meewerkt het dan maar kwaadschiks moet. Zoals Miriam het al mooi uitdrukte in deze draad, het uitvechten door middel van jeugdzorg over gelijkhalerij geeft meer problemen dan het oplost. En daarbij wil ik toevoegen dat ook als jeugdzorg zelf hun middelen (ots, uhp) gaan gebruiken om hun gelijkhalerij over welke zorg het kind nodig heeft komt daar veel shit van.
Je zou de observatie van hulpverlener ook neutraler kunnen interpreteren zonder gelijk de kampen te verdelen in deskundig (en dus goed) versus ouder (en dus fout):
'Als jeugdzorg en ouders het eens zijn over welke hulp het kind nodig is dan gaat het vaak goed, om het moment dat die overeenstemming er niet is en dus vanuit jeugdzorg dwang opgelegd wordt gaat de boel toch fout.'
Op die manier bekeken is de oplossing voor moeilijke gevallen niet meer de aanpak dat jeugdzorg hoe dan ook haar zin doordrijft waarbij hun eigen gelijkhalerij zo hoog wordt aangeslagen dat dit ten koste van het kind gaat (voorbeelden te over in deze draad), maar dat jeugdzorg eens begint te luisteren naar wat de bezwaren van de ouder zijn en een stuk harder probeert om naar een oplossing te werken waar alle partijen achter kunnen staan. Er wordt nu veel te veel waarde gehecht aan de algmene, maar oppervlakkiger deskundigheid van jeugdzorgwerkers, terwijl de diepere deskundigheid van ouders over hun eigen kind die ze dag en nacht tijdens het hele leven van het kind opdoen verwerven veel te makkelijk terzijde wordt geschoven.
Het is idioot om de mening van een ouder af te doen als "ze wil het probleem niet erkennen/aanvaarden als die ouder notabene zelf als eerste met een hulpvraag daarover aanklopt". De ouder ziet het probleem wel, maar is ook van mening dat de voorgestelde (standaard-) oplossing niet gaat helpen of juist avrechts gaat werken.
De enorme macht die vervolgens jeugdzorg heeft om hun bestreden oplossing door te drukken zonder er ook maar enige verantwoording voor af te leggen als vervolgens de boel toch nog helemaal fout gaat is een ander probleem.
Iemand maakte de vergelijking dat je ook wel eens een slechte arts of leerkracht kan treffen. Alleen kun je in dat geval altijd een second opinie bij een andere zelf gekozen arts vragen of een andere school zoeken. (al wordt dat laatste door de toenemende macht van samenwerkingsverbanden in scholen steeds moeilijker met alle ellende van dien).
Als je met jeugdzorg hebt te maken heb je niet dat recht om een second opinie te vragen bij een zelfgekozen hulpverlener. En sterker nog zelfs al regel je privé een onderzoek wat bewijst dat jeugdzorg het mis heeft (bijv. nieuwe IQ-test), dan kan jeugdzorg die nieuwe informatie straffeloos naast zich neer leggen.
Dit komt natuurlijk ook door de tijdsgeest. Op het moment dat het enige waar jeugdzorg zich moet over verantwoorden de enkele door oouders mishandelde kinderen met fatale afloop die ze niet hebben weten te redden, terwijl er geen enkele verantwoording wordt gevraagd over de enorme bijvangst van kinderen die juist door jeugdzorg mishandeld worden is het logisch dat de politiek wordt: zoveel mogelijk opsporen en zo vroeg mogelijk preventief ingrijpen. Pas als er gevraagt zal worden om verantwoording af te leggen van de vele slachtoffers van preventief ingrijpen (vaak ook fataal, denk aan zelfmoord) dan zal het evenwicht zich kunnen verplaatsen naar een betere jeugdzorg.

Fijn om te horen, die positieve verhalen

Hulpverlener, ik kan niet anders dan er blij om wezen dat er veel positieve verhalen zijn binnen de vrijwillige hulpverlening. Ik vind het heel belangrijk dat de hulpverlening in die vorm er is en jullie mogen wel wat meer erkenning krijgen daarvoor.

Waar we ook naar op zoek zijn, zijn positieve verhalen bij verplichte hulp.

Wij werden verplicht tot een bepaalde vorm van hulp die helemaal niet aansloot bij onze hulpvraag. Dat was van beide kanten een enorme verspilling en frustratie. Maar ja, wij konden er niet mee stoppen want het was verplicht door de gezinsvoogden die niet het vermogen hadden om met hun cliënten te communiceren.

Ik pleit er dan ook voor om de verplichting af te schaffen. Jullie zitten toch ook niet te wachten op mensen waar je niets voor kunt betekenen. Laat die maar hulp vinden wat beter bij ze past.

Ali B heb ik wel eens horen optreden. Niet mijn smaak, maar wel erg populair onder de jongeren. Liet ook kinderen op het podium komen. Dat deed hij leuk.

Okay hulpverlener

Zoals je hierboven kunt lezen ben ik ook juist op zoek naar een positieve insteek waarmee mensen jeugdzorg tegemoet te treden. Daarom aan jou de vraag die ik gesteld heb hierboven aan iemand anders uit het 'veld' van jeugdzorg (Margriet) maar die onbeantwoord is gebleven:

Wat zou jij nou aanraden als mensen aan het begin van een proces staan wat Absoluut Anoniem, Richard, Bachata/Marieke, AnneJ. Emine hebben meegemaakt? Als een vriendin of een kennis aan jou vraagt: "Goh ik heb hulp en begeleiding gevraagd bij JZ maar het lijkt net of ik in de beklaagdenbank kom. Ik heb het gevoel dat er naar mij geluisterd wordt om dingen tegen mij te gebruiken in plaats van om mij te helpen". Wat zou jij, met jouw ervaring nou die ander antwoorden, aanraden?

Ik zou het gevoel onmiddellijk erkennen en bevestigen, want helaas is het de waarheid. Daarnaast zou ik ALLES uit de kast trekken om mijn vriendin te helpen, door bij alle gesprekken met jeugdzorg te zijn en overal een weerwoord op te geven, want ik weet dat de werkelijkheid niet zo positief is, want die verhalen ken ik natuurlijk ook, en niet alleen van hier. En met mij denken veel van mijn collega's er ook zo over, maar zoals al eerder genoemd is, als de voogd anders beslist, dan is dat zo en kan je daar weinig tegen doen als hulpverlener dan alleen je weerwoord geven die de voogd naast zich neer legt.

Voorbeelden van positieve ervaringen bij drang zijn er wel, maar kan ik op 1 hand tellen en dan komt omdat er een goede voogd is die wel luistert naar moeder.
Dit verhaal vond ik positief omdat de voogd in contact bleef met moeder en kids en moeder altijd betrokken heeft en haar een stem heeft gegeven.

moeder met 5 kinderen van 5 verschillende vaders in een 2 kamer appartement, heeft depressie klachten, veel schulden, een rommelig en vies huis met scheurend behang, geen netwerk, geen contact met vaders en geen contact met eigen moeder en de drukke kinderen (begrijpelijkerwijs) niet goed onder controle, krijgt op advies van de voogd itb, 2 kids (de druksten) komen op de dagbehandeling.

er is eerst sprake van opname van moeder in psychiatrie vanwege depressie, alles was rond, uhp kids op papier geregeld, moeder wilde toch niet, dus toen maar niet, geen dwang, kids gewoon thuis.

Netwerk werd geactiveerd, weer contact gemaakt met hulp van voogd en itb met vaders van kids en met oma. Dit gaf moeder zo een boest dat van opname nooit meer sprake is geweest. Moeder kreeg opvoedhandvatten, kids leerde vaardigheden en uiteindelijk beter luisteren op school en naar moeder. Uiteindelijk zijn de twee die bij ons op dagbehandeling zaten gestopt, wij konden hen niets meer leren, dat ging niet helemaal goed: de 2 zijn tijdelijk uit huis geplaatst bij een behandelgroep met toestemming van moeder en een duidelijk plan, kids zijn nu weer thuis, nog steeds is het een gezin wat op het randje leeft in die zin dat het voor moeder heel moeilijk is om deze kinderen op te voeden zonder geld en zonder goede woonruimte en 2 kids die haar het bloed onder de nagels vandaan kunnen halen (probeerden ze ook bij ons:-))maar het gaat!

Overigens andere woonruimte en uit de schulden komen stond natuurlijk bovenaan het prioriteiten lijstje, maar een groter huis is duurder en vanwege de schulden kreeg zij die dus niet.

Het kon alleen vanwege een goede voogd die luisterde naar moeder...

Bedankt hulpverlener

Deze voorbeelden zijn goed om te horen. Het is niet ideaal maar goed genoeg en er is respect voor de moeder, ze wordt geholpen met oplossingen en niet tegengewerkt als ze anders kiest.

Hulpverlener

Het voorbeeld dat jij noemt is een perfect voorbeeld van hoe het ook kan!
En ik vind het ook fijn dat je erkent en toegeeft dat het helaas ook anders kan. Het spijt me voor de goede medewerkers/voogden als er weer een vervelend verhaal voor het voetlicht komt, en ik kan me best voorstellen dat jullie daar ook een beetje ziek van worden, maar het voelt toch alsof de deur in je gezicht wordt dichtgeslagen als er door jou of je collega's meteen geroepen wordt dat het ook wel goed kan. En je kwam ook meteen met "ja, maar waar het niet goed ging, dat ware gedwongen gevallen".
Ik was ook bijna een gedwongen geval, nadat ik al jarenlang tevergeefs vrijwillig op zoek naar hulp was. Toen ik eindelijk (helemaal zonder hulp van jeugdzorg) de boel rollende had gekregen en op aanraden van de behandelaar dat PGB wilde aanvragen, sprong BJZ er opeens middenin. Nou ja, lees mijn verhaal maar.
Tja, zo kan je van de beste ouder nog een "gedwongen geval" maken, als je de zaken een beetje creatief draait en manipuleert, zoals die medewerkster deed. Sorry, maar die opmerking schoot een beetje verkeerd bij me.
Maar je hebt het gelukkig helemaal goed gemaakt dankzij jouw verhaal over die vrouw waar wél naar geluisterd werd.
En nog even voor de beeldvorming: je hoeft echt geen verloederde vrouw te zijn met heel veel aanleiding voor verplichte hulp, zoals vijf kinderen van vijf vaders, depressieve klachten, een totaal uitgewoond huis en schuldenproblematiek om plotseling geconfronteerd te worden met "als je niet doet wat ik zeg zorgen we voor een OTS of UHP".

Zie dit niet als een aanval naar jou toe, want jij onderkent in ieder geval dat het door een starre voogd, (of door een starre collega van je) opeens heel erg mis kan gaan.

En daarvoor hoef je echt niet in een hopeloze situatie te zitten, ook als je op vrijwillige basis hulp zoekt of op aanraden van de behandelaar met een goede rapportage in je hand om een PGB-indicatie vraagt kan het tij opeens heel erg keren, als je iemand treft die zijn of haar eigen verhaal van je dossier gaat maken.

Gedwongen geval

Ik werkte in een vrijwillige setting, ouders hadden een hulpvraag in de opvoeding waarbij niet perse sprake was van gedragsstoornis bij het kind.

Deze ouders kwamen via bjz binnen, want indicatie nodig, maar wel de vrijwillige tak.

De ouders die via de gedwongen tak binnen kwamen, hadden geen hulpvraag, want ze moesten van voogd. Vaak was de 'behandeling' (zonder hulpvraag kan je volgens mij niet behandelen) vaak van korte duur en was er weinig tot geen resultaat, uitzonderingen daar gelaten natuurlijk.

Mooi verhaal

Want hier werd echte hulp geboden. Maar het is uiteindelijk niet een verhaal waarbij dwingende hulp tot goede resultaten leidde. Want die dwang werd dus niet toegepast.

Zo te horen zit het probleem dus vooral bij de voogden (die overwerkt en ondergekwalificeerd zijn).

Slechterik.

"Het is idioot om de mening van een ouder af te doen als "ze wil het probleem niet erkennen/aanvaarden als die ouder notabene zelf als eerste met een hulpvraag daarover aanklopt". De ouder ziet het probleem wel, maar is ook van mening dat de voorgestelde (standaard-) oplossing niet gaat helpen of juist avrechts gaat werken."

Niet noodzakelijk idioot. In sommige gevallen wel ja.

Maar in sommige gevallen zien ouders soms echt het probleem niet. Ja dat er een probleem is, dat zien ze wel, Maar dan zien ze hun eigen aandeel in dat probleem niet. In die gevallen zijn de ouders wel degelijk onderdeel van het probleem, en houdt hun niet-erkenning van het probleem de oplossing tegen.

En dat zijn lang niet altijd junk-achtige types. Ook keurig wel bespaakte types zoals mijn schoonmoeder, die heel mooi uit zou kunnen leggen waarom Jeugdzorg haar niet 'begrijpt'.

Daarom, zou zelf als bjz perfect werkte, je nog steeds van dit soort verhalen hebben.

Zelfde patroon zie ik in discussies over school, waar een gekke meester of domme juf rare dingen over een kind zegt. Ja, komt voor dat leerkrachten het fout hebben, maar ouders hebben soms ook grote oogkleppen op.

En als je daar dan tegeningaat ben je dus altijd de slechterik.

Fred

Zou het kunnen dat jou beoordeling van schoonmoeder onterecht is? Zou je dat kunnen inzien en daar consequenties uit kunnen trekken? Slecht gedrag deugt niet, maar de reden dat schoonmoeder gaat schreeuwen kan liggen in een kind dat niet goed kan communiceren of die communicatie niet goed begrijpt of om andere redenen. Mensen kunnen daar heel gefrustreerd van raken. Wie bepaalt het eigenlijk?

Volgende probleem

Dat ouder niet adekwaat reageert kan liggen aan een kind dat moeilijk invoelbaar gedrag heeft en handvaten nodig in de omgang. Als je daar hulp voor zoekt wil dat nog niet zeggen dat je die handvaten dan ook gaat krijgen. Dat kon nog weleens een hele lastige zijn. Of je krijgt handvaten die kooltjes op het vuur gooien. Dat kan ook. Dan ben je de medewerking van schoonmoeder ook kwijt.