Ziek jeugdzorgsysteem en rol pleegouders daarin

Meer eisen

Tuchtrecht inderdaad. Maar wat mij betreft zijn er meer eisen.
De kinderbescherming zal onafhankelijk onderzoek moeten doen. In ons geval gedroegen de onderzoekers van de kinderbeschermings zich als handlangers van de 3e lijns instelling. Dan neem je ouders niet meer serieus. Tijdens de rechtzaak is er een andere medewerker van de Raad dan degene die het onderzoek heeft gedaan. Dat is een probleem. Ik vind dat raadsonderzoekers beedigd moeten worden en dat kan niet bij vertegenwoordiging.
Ook hoort in zo'n onderzoeksrapport niet alleen gerapporteerd te worden over bedreigingen maar ook over beschermende factoren. Bovendien is het integer voeren van zo'n dossier niet gebaat met de constructies die er nu gemaakt worden die soms ronduit liegen zijn en het vals interpreteren en aanbieden van zaken. Zonder mij daarover te horen werden er enormiteiten geconcludeerd uit volstrekt logische zaken. Mij werden zaken verweten die volkomen duidelijk bij anderen lagen. Dat hoort nagevraagd te worden wat mijn reactie daarop is.
Ook is het volstrekt ontoelaatbaar dat de raadsonderzoekers in de rechtszaak naast de kinderrechter zitten. In onze zaak werd de vertegenwoordiger van de raad tot het laatste moment op de gang ingesproken door de raadsonderzoeker in onze zaak. Het was volslagen duidelijk aan welke kant zij stonden, namelijk aan de kant van de instelling. En bij voortduring zat deze vertegenwoordiger, tijdens de zitting, de aandacht van de rechter te trekken waarna er gefluisterd werd. Een kinderrechter hoort de raad zowel als de ouders als partij tegenover zich te zien, beiden te horen, openlijk waarneembaar, en dan te beslissen.
Door dit soort zaken is volkomen duidelijk dat de opzet is om de ouder in diskrediet te brengen.
Aan de andere kant was dit wel zo duidelijk. Alles wees overduidelijk een kant op en het was aan mij om me te verweren tegen de raad. Het niet meenemen van de ouderlijke positie lijkt me niet geschikt om te beoordelen of het kind een OTS danwel een UHP nodig heeft. Daar komen dan ook al die vals positieven vandaan. Niet iedereen is in staat zich passend te verweren. Maar bovendien heb je niet altijd een onafhankelijke kinderrechter. En al zeker niet als die alleen maar gevoerd wordt door de raad met uitvergrote en verdraaide leugens.
Ook dat jargon moet verdwijnen. Als een kind een ander kind omverduwt is dat geen huiselijk geweld en dat hoort ook niet zo benoemd te worden. Dat is niet realistisch. Een rits van een kind dat per ongeluk open staat is geen aanwijzing voor sexueel misbruik. Dat is niet realistisch.
Gelukkig hadden we zoveel enormiteiten in het dossier en bovendien een kinderrechter die dat snapte dat we dans ontsprongen zijn. Maar wat een afschuwelijke tijd dat geweest is, en hoeveel gemeenschapsgeld dat allemaal gekost heeft en wat een enorme moeite het mij gekost heeft om als verdachte toch maar zelf de hulp te krijgen die mijn kinderen nodig hadden, dat duizelt mij nog steeds. Als dat langer had geduurd dan had ik het bijltje er bij neer moeten leggen. Je meldt je niet voor niets bij de hulpverlening, zo'n gezin is al zwaar genoeg, zo'n kb-traject daar bovenop is dan zeer schadelijk.

Richard

Je gaat wel erg kort door de bocht. Het kan best mogelijk zijn dat mensen met een bijstandsuitkering kinderen opvangen. Vaak is er sprake van netwerkpleegzorg. Wat wil je liever, bij rijke mensen een kind laten verblijven die hij niet kent, of bij familie maar met wat minder geld?
Verder lijkt mij het erg onwaarschijnlijk dat er mensen zijn die kinderen opvangen die zelf een kind hebben gehad die een OTS hebben gehad, hoewel het zou kunnen. Neem een oma die toen ze 17 was een kind kreeg en op dat moment niet goed voor het kind kon zorgen. Ondertussen is ze 55 en wordt er gevraagd te zorgen voor het kind van haar dochter. Oma heeft zich ook vast ontwikkeld in de afgelopen 38 jaar en blijkt een prima netwerkpleegouder te kunnen zijn. Zo zie je maar oordelen om wat feiten (zonder compleet te zijn) kan een enorm vertekend beeld geven. Je kunt het helaas niet zo zwart/wit zien.
Verder dien je ook onderscheid te maken tussen mensen die besluiten en die hulp uitvoeren. Daar zit nog al een grooooooooot verschil in..... Het is niet een brij, het is veel genuanceerder.
Om deze discussie goed te kunnen voeren moet je ook kennis hebben hoe de jeugdzorg in elkaar steekt. Dat gaat in deze discussie nog wel eens mis....

Pleegouder

Mrgriet, ik ken wel een situatie waarbij het zo is, dat een ouder waarbij het kind ooit uit huis geplaatst is later zelf pleegouder wordt (geen netwerkplaatsing). Terwijl het uithuisgeplaatste kind later zelf geen pleegouder mocht worden (wilde ze graag, omdat ze zelf geen kinderen kon krijgen), met als reden dat het kind een instellingsachtergrond had. Blijkbaar is het vertrouwen in de instellingen binnen eigen gelederen zo laag, dat men ervan uit gaat dat daar geen goede ouders uit voortkomen (en het kind is uitstekend opgevangen indertijd, door een zeer bijzondere kinderpsychiater, is uitgegroeid naar een zeer evenwichtige persoonlijkheid). Overigens is deze geschiedenis al heel erg lang geleden, dus ik zou het wel als vraag willen stellen: kan een kind dat zelf ooit uit huis geplaatst is en opgegroeid is in een instelling dan wel in een pleeggezin pleegouder worden?

Tsjor

Jeugdzorg is een dictatuur binnen een rechtstaat

Van het tuchtrecht zou ik niet zo veel verwachten. Dat is meer een zoethoudertje om nog meer ouderlijk gezag beperkende maatregelen er doorheen te kunnen drukken.

Ouders hebben nu ook het recht om klachten in te dienen. Ze hebben het recht om bezwaren aan te gaan tegen beslissingen van de gezinsvoogd. Ouders hebben het recht om hun mening te uiten en ze hebben het recht om te demonstreren. Maar wat komt daar allemaal van terecht? Ook al staan de ouders in hun gelijk. Dan nog worden ze van een ander kant wel weer terug gepakt.

Bij Jeugdzorg vinden ze het maar lastig dat er wetten zijn. Het liefst zouden ze de hele rechtspraak willen opdoeken - in hun belang van het kind. Zo ook las ik in een artikel over een gezinsvoogd die maar niet kon begrijpen waarom ouders een advocaat in de arm namen.

Wanneer je bij een advocaat komt dan is het eerste wat deze zegt: werk maar mee met Jeugdzorg, want als je er tegenin gaat dan wordt je kind uit huis gehaald en dan komt je kind niet zomaar meer terug.

Op het moment dat Jeugdzorg in je gezin komt ben je vogelvrij verklaard. Er wordt door ieder over je gezin geluld waar je niet eens bij bent. Men verzint ter plekke allerlei zorgen met elkaar. Een heel team van deskundigen wordt het unaniem met elkaar eens dat er hulp op gang moet komen. Ga je daar niet in mee dan kom je te boek te staan als zorgmijdend. Alleen op grond daarvan al worden er vele kinderen uit huis gesleurd.

Ouders die dit doorhebben zeggen ook: we werken maar mee want er is toch niets tegen te beginnen. Die laten de hulpverlening dan maar toe onder het mom van: het zal wel. Dit soort gezinnen komt er met de minste schade vanaf.

Maar dan nog moet je bedenken dat een kind wat onder toezicht staat van Jeugdzorg altijd beschadigd zal raken. Doordat Jeugdzorg zich met het gezin bemoeid ontstaat er heel veel stress. Dit wordt nog eens verhoogd doordat zo'n gezin sociaal geïsoleerd raakt. De meeste mensen willen niets meer met ze te maken hebben want het is een probleemgezin. Deze denken vaak: er zal wel wat aan de hand zijn want zoiets doen ze niet voor niets.

De druk die een gezin door toedoen van Jeugdzorg nodeloos ondergaat moet men niet onderschatten. Je weet dat alles wat je doet verkeert wordt uitgelegd. Je beseft dat je kind op elk willekeurig moment bij je vandaan kan worden gehaald. Daarbij krijg je een zooi aantijgingen naar je hoofd geslingerd waar elk normaal mens een inzinking van krijgt. Dus je probeert naar de buitenwereld toe een utopisch perfecte opvoedingssituatie te creëren.

De situatie waar je dan in verkeerd is heel erg drukkend. Onder stress is het niet makkelijk om kinderen op te voeden. Oprechte hulp is moeilijk te krijgen omdat de omgeving zich van je afkeert alsof je een smet bent geworden. Je kind gaat zich ook anders gedragen. En nu kun je ze helemaal wel achter het behang plakken.

Ik kan mij heel goed indenken dat een ouder dan doorslaat en alle frustraties wanhopig uitoefent op zijn/haar eigen kind. Met vreselijke gevolgen van dien. Als je de rapporten over deze kinderen leest dan valt het mij op dat ze meestal om het leven kwamen vlak nadat er een onderzoek was gestart om het kind uit huis te halen.

Het verbaasd mij hoe lichtzinnig mensen hierover kunnen zijn. En hoe gemakkelijk ze met hun vingertje naar de ouders wijzen. Maar als je de pech hebt om er in verzeild te raken dan is je leven helemaal niet leuk meer.

De enige manier om van Jeugdzorg af te komen is door deze mensen de illusie te geven dat je hun hulp nodig hebt. Helaas, want daar houdt dit systeem zich wel mee in stand.

Zelf een ots gehad en toch pleegouder

Helaas het kan gewoon. Hier in de directe omgeving meegemaakt. Moeder had 2 jaar lang een OTS voor al haar kinderen. Na afloop OTS is ze het traject ingegaan om pleegmoeder te worden. Ik had zelf toen het idee dat dat (zeer terecht) kansloos zou zijn. Tot mijn verbazing was dat niet het geval. Zonder problemen werd ze crisispleegouder. Helaas voor de geplaatste kinderen. Heb nu geen contact meer met het gezin, maar in elk geval bij het eerste pleegkind heeft ze contacten met de bio-ouders heel bewust tegengewerkt (bijvoorbeeld niet thuis zijn om het moment dat er een belmoment afgesproken was, en tegen voogd beweren dat moeder zich niet aan de afspraken hield). Deze bio-Moeder is inmiddels ontzet uit de ouderlijke macht, onder meer vanwege niet nakomen afspraken. Pleegouder is nog steeds pleegouder, vangt nog steeds kinderen op. Mijn vertrouwen in het systeem is daardoor geschokt.

(en ja ook hier ken ik echt wel pleegouders die het wèl goed doen, waar pleegkinderen echt goed af zijn, maar de screening deugt gewoon niet, anders zouden dat soort gevallen als boven beschreven er niet doorheen komen).

Eigen rechter

Dat men zich niet aan de wet of genomen besluiten houdt, laat staan hoe wetteloos die besluiten soms tot stand komen is natuurlijk geen goede zaak. Maar mogelijk dat je hier met tuchtrecht wel wat kunt betekenen.
Verder zou ik nooit meewerken want in dat meewerken worden alleen maar meer argumenten gevonden om door te gaan met bedenkelijke zaken. Die dan alsnog tot een UHP kunnen leiden. Dat red je niet.
Je kunt onrecht niet accepteren. Uiteraard waar nodig wel zelf hulp regelen voor je kinderen en dat laten zien. Want jij gaat erover.

Andere kant

Ik ga niet zeggen dat jeugdzorg nooit een verkeerde blik heeft. Maar er is ook een andere kant.
Je kind wordt niet ieder moment zomaar bij je weggehaald als jeugdzorg in je gezin zit. Dat gaat via de rechter en die luistert echt niet altijd naar jeugdzorg. Weten jullie nog dat jongetje dat anderhalf jaar geleden in utrecht werd doodgeschopt? Daar zit ik iets dichterbij dan alleen maar uit de krant. Toen hij geboren werd waren er in het ziekenhuis al zorgen of zijn moeder wel goed voor hem kon zorgen, de rechter sprak een VOTS uit. Na 3 maanden waren er bij de mensen rond het gezinnetje en ja ook bij jeugdzorg nog grote zorgen en jeugdzorg adviseerde OTS. De rechter vond van niet, VOTS opgheven, moeder kon met het kind doen wat ze wilde.
In zijn leven zijn er van veel kanten aldoor signalen geweest, AMK betrokken de hele rataplan. In het ziekenhuis geweest met verschijnselen van verwaarlozing. Op een keer heeft AMK bij de rechter weer om OTS verzocht want moeder wilde met niets meewerken en sja hulp is vrijwillig.
2 dagen na zijn dood kwam de uitspraak van de rechter, OTS niet nodig...
Dat zijn andere kanten die ook gebeuren. Als je een maximale hoeveelheid kinderen veilig wilt houden dan wordt er ook wel eens teveel ingezet dat kan niet anders. Het is een afweging. Als we met z'n allen koste wat kost willen voorkomen dat er wel eens jeugdzorg ingezet wordt waarbij dat niet nodig zou zijn, en daar een zwaartepunt leggen, dan zijn er ook meer kinderen die in een slechte thuissituatie blijven zitten zonder dat iemand voor ze opkomt.

Utrechtse

Dat is niet de andere kant, dat is een verkeerde opvatting van zaken. Het kan niet waar zijn dat je ouders en kinderen in de zorgen stort omdat er ook kinderen echt mishandeld worden.
Iedereen zal moeten accepteren dat je altijd een zeker risico loopt hoeveel risicolijsten je ook los laat op mensen. Ik denk wel, dat wat Richard zegt, dat mensen van die hele inmenging zo radeloos en wanhopig kunnen worden dat je juist kindermishandeling en zelfs kindermoord kunt krijgen.
Dus nee, niet de andere kant
Kindermishandeling is niet te voorkomen door bij elk gerucht kinderen UHP te doen, dat leidt juist tot kindermishandeling

De bakker

MarSy:"Een meisje van 5 wat een wit bolletje niet kan eten omdat zij een associatie heeft met witte drugs bolletjes,"
Een tip: Cokebolletjes lijken in niks op witte bolletjes van de bakker. Ze zijn vaak niet eens wit en zeker niet zo groot. Die associatie kan dus niet bestaan. Dat kind lust misschien wel gewoon geen witte bolletjes (die van de bakker)?
Groet,
Miriam Lavell

Evenwicht

Nee natuurlijk is kindermishandeling niet te voorkomen door bij ieder gerucht een kind uit huis te plaatsen. Wat ik zie maar ik zie natuurlijk ook niet alles, is dat een rechter, want UHP doet jeugdzorg niet, dat ook echt niet doet bij een gerucht.
Risico's blijven maar waar de meeste risico's liggen, teveel of te weinig inzet, hangt af van het evenwicht in het systeem, waar leg je de lat, het zwaartepunt, het afkappunt. In het strafrecht ligt het zwaartepunt heel erg in de richting van geen onschuldigen straffen, eigenlijk moet dat altijd worden voorkomen en zelfs dat lukt niet altijd. Gevolg is dat er veel wél schuldigen niet gestraft worden en er mee wegkomen omdat het bewijs 99% is en geen 100. In het geval van het jongetje is er ook niemand gestraft omdat de rechter geen keihard bewijs vond WIE het nou precies had gedaan vader of moeder, en dus ook hier is de schuldige ermee weggekomen. Kindje is ongestraft doodgeschopt. Dat is de prijs die we betalen voor het zo strak afgestelde strafsysteem, en bij het strafsysteem ben ik het daar ook mee eens want beter een dader niet gestraft dan een onschuldige gestraft.
Als je bij kinderen in de knel het systeem ook zo strak afstelt van vooral nooit, op geen enkele manier, hoe dan ook géén, ouders bij jeugdzorg betrekken als het niet nodig is dan accepteer je dat er heel regelmatig kinderen in de knel blijven zitten. Dat systeem mag voor mij iets minder strak staan afgesteld dan het strafrecht, voor de kinderen.
En dan gaan zeggen dat jeugdzorg alleen mag bemoeien als het wel echt nodig is, dat is een utopie. Dat weet je van tevoren niet altijd. Dan zou de tassencontrole in de supermarkt ook overbodig zijn, gewoon de winkeldieven aanhouden en de brave klanten laten lopen, simpel.

Tassencontrole

Echt, ik had getekend voor een tassencontrole. In feite dacht ik dat het met een goed gesprek wel geregeld had moeten zijn. Het is alleen een gotspe om zo'n onderzoek te vergelijken met een tassencontrole. Dat is het niet. Het is een alles ondermijnend heksenproces dat bij ons jaren geduurd heeft voor we verlost waren van de bedreigende onzin. Dat kun je niet vergelijken met een tassencontrole of een beetje te strak afgesteld zijn.
En het is de oorzaak van mishandeling van ouders en kinderen, schuldig of niet.

Emine

In jouw laatste bericht aan mij schrijf je: Ik heb al het andere gelezen hoor, uit je posting, maar wat mij daarin tegen de borst stuit is dat je aanhaalt dat de pleegouders daar de dupe van zijn.
Pleegouders zijn nu eenmaal ook mensen met gevoel en vaak ook een eigen gezin mogelijk met kinderen. Zo'n situatie doet dus ook wat met hen. Zij zijn onzeker over het lot van het kindje dat terug naar ouders gaat en hebben zich op een of andere manier al aan dit kindje gehecht. En op dat moment ben ik er ook voor de pleegouders om hen te ondersteunen. Natuurlijk gaat het vooral om het kind, dat zien zij ook en ze gunnen in dit geval het kindje en de ouders ook het beste. Het zou hen alleen erg helpen als ze meer zekerheid hadden dat dit een juiste beslissing was.

Richard

Ik ben benieuwd hoe jij bij de jeugdzorg betrokken bent. "Het weghalen van een kind uit de vertrouwde omgeving werkt zeer traumatiserend voor het kind. Dit weghalen gaat van de een op de andere dag gepaard met veel politiegeweld." schrijf je.
Gelukkig niet zeg, dat zijn echt uitzonderingen hoor dat het met politiebegeleiding gaat, laat staan geweld.
Verder schrijf je dat er meer waarde gehecht moet worden aan de mening van het kind. Natuurlijk is de mening van het kind belangrijk, maar je kunt een baby of 2-jarige toch niet om zijn mening vragen?
En ja, er zijn altijd kinderen geweest die onder erbarmelijke omstandigheden groot zijn geworden. Dat is zo, maar naar mijn idee niet goed te praten en absoluut niet in het belang van het kind.

Mirjam

Dat zou je denken ja, maar de situatie was als volgt:

Ik: wie wil er een wit bolletje?
Kind: haha witte bolletjes kan je helemaal niet eten!
Ik: ik bedoel deze en laat broodje zien.
Kind: ja die lust ik wel!

Toen ik later vroeg wat kind bedoelde zei ze dat haar moeder had gezegd dat je bolletjes niet kan eten en dat zij er niet aan mocht komen, aangezien moeder in het gevang zat vanwege drugshandel, begreep ik de associatie. Overigens staat dit nergens in het dossier! Voor mij is het een anekdote waaruit blijkt dat er thuis een boel aan de hand was. Kind was uit huis omdat moeder in gevang zat, kind ging daar op bezoek met begeleiding van voogd.

Maak nou eens dat onderscheid

En kom nou eens los van eigen ervaringen of zet ze niet constant in in dit soort discussies. Er gaat veel mis in de jeugdzorg maar eigen ervaringen worden niet opeens de norm van ' zo gaat het daar dus aan toe, daar in die jeugdzorg'. Dat is lastig discussiëren want dan wordt het welles/nietes. Er wordt niet altijd goed gescreend maar dat betekent niet direct dat je je kind kwijt bent.
Er wordt in 95% eerst gekeken of er netwerk beschikbaar is. Er zijn uhp waar politie aan te pas komt maar ook dat is niet de norm. Er zijn ook ouders die echt niet kunnen of willen zorgen voor hun kind. Dat is niet altijd definitief maar soms ook wel. Soms wil het netwerk wel maar lukt het niet (te druk, te ingewikkeld etc). En er zijn ook echt ouders die hun eigen belang voor laten gaan op die van hun kinderen. Ik vind persoonlijk dat die geen pleegouders zouden mogen worden.
Het faliekant tegen pleegzorg, jeugdzorg of uhp zijn slaat kant nog wal. Zo zwart wit is het niet..

Gevoelens

Met de gevoelens van pleegouders hoeft niet direct rekening gehouden te worden als er een beslissing genomen wordt, wel met wat pleegouders zien in het contact tussen ouder en kind. Pleegouders maken het kind het meest dichtbij mee en zagen in dit geval ook het contact tussen kind en ouders. Ze zagen daarin zorgelijke momenten. Ook hier is niets mee gedaan.

W.b. screening van pleegouders, er zijn absoluut situaties waarin tijdens de screening dingen niet ontdekt worden. Van een OTS kan ik me het eerlijk gezegd niet voorstellen. Een pleegouder moet een verklaring van geen bezwaar overleggen, het lijkt mij dat een OTS over eigen kinderen daarin vermeld staat, maar zeker weten doe ik dat niet. Verder blijft screening vaak een subjectief verhaal, soms zijn er onderbuikgevoelens waar je de vinger niet op kunt leggen die later inderdaad waarheid blijken te zijn.

Riskant

Hulp vragen is riskant omdat hulpverleners zich van alles aan kunnen matigen en dan onverhoopt zeer machtig blijken te zijn. En ja, soms heb je als ouders en kinderen wel hulp nodig. Maar wat je niet nodig hebt is dat er allerlei suggesties gedaan kunnen worden waarbij blijkt dat het zeer moeilijk is om je te verdedigen, zeer bedreigend.
In mijn hoek, families met autisme, gebeurt het helaas regelmatig dat ouders voor de rechter komen, gewoon omdat ze het niet eens zijn met de hulpverlening. Omdat het kiene ouders zijn, en ze ook nog eens gelijk hebben, winnen ze die zaken meestal wel. Wat ook gebeurt is dat ouders zien wat er aan schort maar dat de hulpverlening zo haar eigen ideetjes heeft en de zaak een ongewenste kant op stuurt. Inderdaad een kind zwakbegaafd verklaren. Gelukkig steunden hier de weekendpleegouders de ouders, kind heeft helaas wel in een zwakbegaafde groep moeten verblijven. Jaren kun je wijzen op de autistische trekken van een kind en dan heb je nog hulpverlening die er systeemgericht aan wil gaan trekken en het zoekt in de ouder-kind relatiesfeer. Daar heb ik steeds minder begrip voor. Ik snap dat de ggz niet als etikettenmachine wil fungeren, maar een beetje ouders serieus nemen kun je zonder etiket te plakken maar gewoon goed luisteren en adviseren. Als ouders zich hier kunnen scholen in kinderen met uitdagingen dan moeten hulpverleners dat ook kunnen. En ja, onenigheid dan mag je naar de rechter. Groots allemaal en zeer contraproductief.
Een schaamlap voor het gebrek aan werkelijk inzicht en begrip voor ouders en kinderen en mogelijkheden om ouders en kinderen daarbij te helpen.

Uit de eerste hand

Tja, ik kan begrijpen dat iemand het zich niet kan voorstellen dat iemand met eigen kinderen met een OTS vervolgens zelf pleegouder mag worden. Helaas heb ik het wèl zien gebeuren. (en de info is uit de eerste hand, dus niet van horen zeggen, ik heb de OTS stukken zelf gezien, en de pleegouders zelf gesproken over de pleegkinderen.). Mijn conclusie is dus duidelijk: de screening van pleegouders is niet afdoende, er zit kaf tussen het koren.

Screening

Die screening is ook niet volledig. Overleggen van een VOG is er in elk geval geen onderdeel van.

Geen vog, maar wel het volgende:
Aanmelden
Wanneer u naar een voorlichtingsavond bent geweest en de volgende stap in de voorbereiding wilt zetten, dan kunt zich aanmelden middels een aanmeldingsformulier. Zodra wij dit formulier hebben ontvangen, nemen wij contact met u op om de procedure te starten. Om pleegouder te worden, moet u aan een aantal criteria voldoen:

1. U bent 21 jaar of ouder,
2. Er is sprake van een stabiele thuissituatie,
3. U heeft een ‘verklaring van geen bezwaar’ nodig: deze vragen wij
met uw toestemming aan bij de Raad voor de Kinderbescherming,
4. U vult een gezondsheidsverklaring in,
5. U neemt deel aan het voorbereidingsprogramma voor aspirant
pleegouders.

Procedure aspirant pleegouder
Om u voor te bereiden op het pleegouderschap, neemt u deel aan een voorbereidingsprogramma. Dit programma bestaat uit een aantal avonden, een huisbezoek en een afrondend gesprek op kantoor. Het voorbereidingsprogramma heeft twee doelen: enerzijds om te bepalen of pleegzorg bij uw situatie past en anderzijds om u, als aspirant pleegouders, voor te bereiden op uw taak .

Ik ga er vanuit dat de verklaring van geen bezwaar ook voldoende uitzoekt. Overigens vind ik een vog schijn veiligheid, je krijgt ook een vog als je een zedenzaak hebt geschikt, want dan ben je niet veroordeeld!!

Roddel

aangezien moeder in het gevang zat vanwege drugshandel, begreep ik de associatie (met witte bolletjes).

Dat zijn aannames Marsy. Dat is 1 ding. Voor hetzelfde geld heeft kind piepschuim bolletjes inhaar hoofd en heeft het helemaal niet met drugs te maken, maar jou, sinds moeder veroordeeld is voor drugs, wordt alles in dat kader gezet: dat heet tunnelvisie.
http://meubelaccessoires.twenga.nl/piepschuim-ballen.html

De volgende is dat de suggestieve uitbreiding van een enkel feit. Dat is 2.
..een anekdote waaruit blijkt dat er thuis een boel aan de hand was....

Moeder dealde of gebruikte drugs, verder weten we helemaal niet wat er aan de hand was.
Zo wordt zaken opgeblazen en ouders gecriminaliseerd.

Beetje roddel kan geen kwaad behalve in dit soort gevallen. Dan heeft het ernstige consequenties want pleegouder roddelt tunnelvisie, blaast zaken op en criminaliseert moeder.

En dat komt allemaal in het dossier en voor de rechter.

Marsy

Dat gaat dus niet op voor alle pleegzorgorganisaties. Als je een kind wil opvangen met een handicap doen ze die screening niet. Dan val je namelijk onder andere regels. Ik weet echt zeker dat dit zo kan, zie het in mijn directe omgeving.