U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Ziek jeugdzorgsysteem en rol pleegouders daarin
Ik start deze draad nav de draad van Jasmino, een jonge pleegmoeder die hier komt voor advies etc. In deze draad heb ik mijn gal gespuwd over de manier waarop de besluitvorming in de jeugdzorg verloopt en hoe ik vind dat pleegouders daar onderdeel van zijn. Hoe een kleine hulpvraag kan leiden tot een uithuisplaatsing, waarna ouders niet meer tellen en de pleegouder groot respect geniet voor het 'goede werk' wat hij doet. Maar is dat wel zo. Of loop je als pleegouder toch ook wel -met al je goede bedoelingen- toch ook wel het risico onder de noemer weldaad mee te doen aan een enorme misdaad. Want dat is het onrechtmatig uit huis halen en houden van kinderen. Wie praat mee?
K. heksenvet....
....waarom die azijnpissige toon naar mensen die een andere kant van de jeugdzorg laten zien? Moeten mensen die er mee te maken hebben dan ook nog hun kop houden? En toezien hoe alles in dat vak veren in de bips gestoken krijgt voor hub zogezegd goede werk dat hun wel alles wat hun lief is heeft ontnomen? Vaak zonder gedegen onderzoek en zonder kans hun kinderen terug te krijgen? Het zal je maar gebeuren. En iedereen vindt het normaal. Maar als het om een auto ging, dan had je de poppen aan het dansen. De buurman zegt dat je aso hebt gereden, de instanties vinden het gezien het uiterlijk van je auto aannemelijk en achten het 'invoelbaar.' Inleveren die auto. En de volgende die je koopt misschien ook wel.
Emine
"Ik begrijp ook dat Jasmino het geod bedoelt, maar ik vind dat het wel wat zegt over de begeleiding als een uitstap met tante haar zo de stoom uit de oren doet komen."
Laat ik voorop stellen dat ik niets over de Jeugdzorg weet, dus inhoudelijk zal ik mij niet in deze 'discussie' mengen. Maar uit wat jij hier schrijft over Jasmino, valt mij op dat jij hetzelfde doet als wat je Jeugdzorg verwijt. Je kent Jasmino alleen maar vanuit een aantal forumberichten. Jasmino legt hier een aantal dilemma's neer. En wat doe jij? Neersabelen. Jij meent te kunnen oordelen over haar capaciteiten op basis van een vraag die ze stelt. En dit is precies wat jij de mensen van Jeugdzorg verwijt.
Heb je dit zelf wel in de gaten?
Emine
ik neem echt aanstoot aan de manier waarop jij je punt wil maken, en Jasmino daarbij betrekt. Het helpt ook niet om enig begrip bij mij te creëren voor je standpunt, integendeel zou ik willen zeggen.
Wat betreft dat uitstapje met tante: Tot nu toe heb je je noch redelijk, noch empathisch, noch objectief daarover opgesteld. Waarom zou ik geloven dat je dat over andere zaken wel doet?
Ik vind
Dat we het hele verhaal van Jasmino hier nu buiten moeten laten. Ik vind het echt onterecht haar hierbij te betrekken.
Verder denk ik dat er zeker schrijnende gevallen zijn waarin niet voldoende onderzoek is gedaan of ouders het kunnen, maar ook dat werkt twee kanten op. Toevallig had ik kort geleden een situatie waarin een pasgeboren kindje door ouders in eerste instantie werd afgestaan, omdat het kindje een beperking had en ouders vermoedelijk psychiatrische problematiek. Kindje werd in een pleeggezin geplaatst waar het met veel liefde werd ontvangen. Toen ouders enkele weken later op hun besluit terug kwamen (en dat mogen zij) werd door BJZ zonder slag of stoot aangenomen dat zij de zorg ook weer op zich konden nemen en werd het kindje binnen enkele dagen bij het pleeggezin weggehaald. Vind ik ook niet goed, alle zorgen omtrent de ouders werden van de baan geveegd, pleegouders en mogelijk op termijn het kindje zijn er de dupe van.
Zoals jij het hier neerzet, Emine, lijkt het echter zo dat er alleen maar fouten worden gemaakt binnen pleegzorg/jeugdzorg. Gelukkig gaan er ook veel dingen goed. En natuurlijk is het niet zo dat pleegouders altijd denken het beter te kunnen dan ouders en kunnen ze het ook niet altijd beter. Vaak zijn kinderen zo beschadigd als ze in een pleeggezin komen dat er extra hulp nodig is. De pleegouders die ik ken staan hier dan ook voor open, waar ouders daar eerder niet voor open stonden. En dat laatste geldt dan natuurlijk niet voor alle ouders, want er zijn ook wel degelijk ouders die er wel voor open stonden maar om wat voor reden dan ook niet bereikt konden worden door deze hulp.
Tango
Ik begrijp dat je het niet kunt waarderen dat ouders waar zorgen over zijn hun kindje terugkrijgen. Toch zou ik je willen adviseren goed te bedenken dat ouders en kinderen belang bij elkaar hebben. Ze herkennen elkaars gedrag en hebben aanpassingen en oplossingen om met zichzelf en de samenleving om te gaan. Jammer dat er vaak zo'n strijd omheen is. Ik denk dan dat ouders veel beter in staat zouden zijn om hulp te vragen, zonodig zelfs uithuisplaatsing als ze niet zo geintimideerd zouden worden met suggesties en rechtzaken. Het zijn vast geen ideale ouders maar wie is dat wel? En zijn zorgen een reden om kinderen hun ouders te onthouden? Je zegt dat ze het recht hebben om op hun beslissing terug te komen maar in feite wordt dat ze dan niet in dank afgenomen. En dan wordt alles uit de kast gehaald om ze zwart te maken. Denk ik dan, want ook hier is weer een partij, de pleegouders, geholpen door de pleegzorgwerker die besloten hebben dat dat niet kan, en die bereid zijn om van alles over de bioouders te vinden, suggesties dus, want deze ouders hebben nog geen enkele kans gehad om realistisch voor hun kind te zorgen. En met die strijd breng je ook nog hun draagkracht in gevaar. Ze mogen eerst aanhoren wat er allemaal aan mankeert en waarom ze niet voldoen en dan krijgen ze gelijk en dan moeten ze dat maar gauw vergeten? Zo worden mensen zorgmijder.
Wat moet ik hier van zeggen?
Ja het systeem sucks, het nut van dit draadje, jeugdzorg bashen, zie ik dan ook niet.
Het verhaal van Annej is schokkend en zij is helaas niet de enige die dit overkomt.
Moet je mensen daarvoor waarschuwen met dit draadje en bang maken voor jeugdzorg? Dat ook weer niet, overigens vindt ik wel dat annej haar verhaal moet blijven vertellen in draadjes waar het nut heeft, zonder erin door te slaan, want dat is de vuilkuil van annej
Reactie van emine vind ik onbeschoft, vooral iemand erbij betrekken die je niet kent en conclusies trekken op basis van een paar uitspraken op papier, ze zou beter moeten weten, want ze doet precies hetzelfde als jeugdzorg inderdaad.
En ja jeugdzorg doet ook veel goed:
Een meisje van 5 wat een wit bolletje niet kan eten omdat zij een associatie heeft met witte drugs bolletjes,
Brusjes die opgesloten zijn in huis en moe is 2 weken op vakantie,
Kinderen die gevonden worden in drugspanden,
Moeders die werken op de tippelzone en de kinderen alleen thuis laten en alleen maar willen scoren
Deze kinderen horen niet thuis, mogen deze moeders nooit meer opvoeden? Nee dat niet, maar ze hebben wel een hoop problemen op te lossen voor dat er überhaupt sprake kan zijn van terugkeer en vaak zijn die kinderen dan al jaren thuis in hun pleeggezin.
zelf woon ik naast een project voor verstandelijk beperkte moeders met kinderen. Moeders worden 'begeleid bij de opvoeding'. Wat daar gebeurd is zo triest, sommige moeders zijn niet te begeleiden, de kinderen groeien op, worden amper opgevoed en missen een fijne jeugd, wij horen alles in de zomer in de tuin, het is zo triest en dan hup weer zwanger.... Ik denk dat veel van die kinderen echt beter af zijn in een pleeggezin, de andere optie is een leefgroep en dat is toch echt nog erger!!
Emine en annej
Hierboven staat een draadje van Linda, op haar site preferenso.nl kun je allerlei bedrijven en instellingen beoordelen op service en klantgerichtheid. Misschien een leuke kans om een review te schrijven (ik weet dat er jaarlijks een 'prijs' voor de slechtste service uitgereikt wordt, zou best een stunt zijn als die naar bjz zou gaan).
Annej
Ik zei ook helemaal niet dat deze ouders het kindje niet terug mochten krijgen, natuurlijk is dat voor iedereen het beste als het kan. Ik heb me alleen verbaasd over het gemak waarop het in dit geval ging. Zonder onderzoek, alle zorgen van tafel geveegd en hup het kindje mocht terug.
Over mijn opmerking waarin ik een naam noemde....(forumbeheer, k
....dit was niet zozeer gericht op de persoon, maar op de begeleiding van deze persoon, daar het om iets gaat waar veel pleegouders mee kampen. Als ik dan lees dat Tango hier juist altijd zeer op wijst, dan zegt dat iets over de begeleiding van deze pleegouder. De eisen en begeleiding aan/van een pleegouder zijn wel onderdeel van deze discussie, inderdaad was het handiger geweest geen naam te noemen. Dit is een beetje gebeurd doordat deze draad voortkwam uit een draad van deze persoon, maar ik vraag bij deze aan het forumbeheer de naam te verwijderen.
Tango
In je stukje over de pasgeboren baby, schrijf je: 'Vind ik ook niet goed, alle zorgen omtrent de ouders werden van de baan geveegd, pleegouders en mogelijk op termijn het kindje zijn er de dupe van.'
Ik heb al het andere gelezen hoor, uit je posting, maar wat mij daarin tegen de borst stuit is dat je aanhaalt dat de pleegouders daar de dupe van zijn. Maar dat is toch net wat niet zou moeten tellen? Het enige om wie het gaat is toch het kind? Met andere woorden: het hoort toch niet om de gevoelens van de pleegouders te draaien? Als die gevoelens ook nog een rol gaan spelen in de besluitvorming, dan zijn we toch niet meer zuiver bezig met het belang van het kind? Dan ben je bijna een belangenafweging aan het maken tussen ouders, pleegouders en kind.
Tango
Godzijdank zonder onderzoek, weet je wel wat dat inhoudt voor een gezin? En wat voor criteria zou je dan willen hanteren? Het geneuzel is meestal niet van de lucht, het duurt lang en al die tijd moeten ze kind missen en dan wordt er gespeculeerd of het gaat lukken maar ondertussen zijn de ouders al hevig van de kook door het machtsvertoon en de roddels en geruchten.
Niets mis met teruggeven en je hulp aanbieden voor als er iets is. Hulp is beter dan oordelen.
Deze mensen lijken wel twijfels te hebben gehad omdat ze hun kind hebben afgestaan en pas later beter hebben kunnen bedenken hoe ze het wel zouden kunnen doen.
En ik kan me goed voorstellen dat je daar ook weleens zorgelijk naar kunt kijken en er zijn ook vast grenzen.
Jeugdzorg
Van het schoolplein ken ik een gezinsvoogd, een heel normale en integere moeder die dit werk met name goed kan doen doordat ze zelf moeder is en ook wel haar ervaringen met consternatiebureaus en dergelijke heeft, en scholen die kinderen een stempel willen geven omdat het kind net niet helemaal in het stramien past. Deze moeder is al een paar keer in de problemen gekomen doordat zij als gezinsvoogd de OTS van enkele gezinnen op wilde heffen omdat dat gezin zo'n OTS niet verdiende, volgens haar was er niets anders aan de hand dan een niet helemaal standaard kind en waren de ouders juist prima bezig om het kind zo goed mogelijk te begeleiden. Zij heeft het voor elkaar gekregen om die OTS op te laten heffen door de rechter ondanks dat haar collega's daar zo hun bedenkingen tegen hadden (argument van haar: ik ken die mensen, ik ben daar geweest, jij hebt alleen de papieren gezien).
Misschien is zij een witte olifant, maar ze is de enige gezinsvoogd die ik ken, en ik weet dat zij haar eigen foutmarge in de gaten houdt en niet van de stempeltjes is. Ik heb haar wel vanmiddag eens gevraagd of zij wel eens op uithuisplaatsing aangestuurd had. Dat had ze wel eens gedaan, omdat het kind bont en blauw geslagen werd door de aan alcohol verslaafde vader en de moeder zo angstig was dat zij niets meer kon doen. Ze heeft toen hulp voor de moeder geregeld in samenspraak met de huisarts (herstellingsoord), hulp aan vader aangeboden (geweigerd) en het kind tijdelijk bij een oom en tante in de buurt ondergebracht zodat het bij zijn eigen familie kon blijven, naar zijn eigen school kon blijven gaan en wel veilig was. Het kind is uiteindelijk teruggegaan naar zijn moeder, moeder is gescheiden van vader, oom en tante hebben het kind wel vreselijk gemist, maar zien het nog heel vaak en het kind heeft een veilige haven erbij gekregen.
Ik geloof heus wel dat er gezinsvoogden zijn die hun werk niet goed doen en dat er pleegouders zijn die niet de ideale veilige haven zijn voor het kind, maar ik vertik het om iedereen over een kam te scheren. Emine, jouw hele stellige opening strijkt mij dusdanig tegen de haren in dat ik nu bureau jeugdzorg loop te verdedigen terwijl ik een enorme afkeer van die organisatie heb en hoop er nooit mee te maken te krijgen.
Ondanks
Ik zie ook een hoop geweldige hulpverleners die ondanks dit systeem hun werk doen maar soms wel moeten duiken voor hun collega's en de stupiditeiten in die trajecten. En die soms net als ouders maar mooi weer spelen en meepraten maar ondertussen proberen zo goed mogelijk ouders en kinderen te helpen. Als ouder ook niet altijd makkelijk want als ze openlijk voor je opkomen kan het weer ten koste van hun reputatie gaan.
En waarom zou je jeugdzorg verdedigen? Die organisatie moet nodig opnieuw uitgevonden worden en we zitten er maar mooi mee want het is blijkbaar een onmogelijke zaak.
Reactie op fransien
"Van het schoolplein ken ik een gezinsvoogd, een heel normale en integere moeder die dit werk met name goed kan doen doordat ze zelf moeder is en ook wel haar ervaringen met consternatiebureaus en dergelijke heeft, en scholen die kinderen een stempel willen geven omdat het kind net niet helemaal in het stramien past. Deze moeder is al een paar keer in de problemen gekomen doordat zij als gezinsvoogd de OTS van enkele gezinnen op wilde heffen omdat dat gezin zo'n OTS niet verdiende, volgens haar was er niets anders aan de hand dan een niet helemaal standaard kind en waren de ouders juist prima bezig om het kind zo goed mogelijk te begeleiden. Zij heeft het voor elkaar gekregen om die OTS op te laten heffen door de rechter ondanks dat haar collega's daar zo hun bedenkingen tegen hadden (argument van haar: ik ken die mensen, ik ben daar geweest, jij hebt alleen de papieren gezien)."
Daar zeg je toch precies waar de schoen wringt? Je zult maar zo'n gezin zijn, maar niet deze gezinsvoogd maar zo'n collega van deze mevrouw hebben......
Bureaucratie bestrijden met ...
Wat ik bij ons op het werk (grote it-organisatie binnen een nog groter bedrijf) heb meegemaakt is dat er zo nu en dan sommige afdelingen niet echt soepeltjes samenwerken. Om dit op te lossen is er een tasforce in het leven geroepen en worden er lean-six sigma consultants bij gehaald om de boel opnieuw op te zetten. Resultaat: een hoop bureaucratie en schuttingen erbij waardoor er nog minder samengewerkt wordt, veel meer procedures, veel meer gedoe voor alles wat niet in het stramien past. Eindresultaat: project geslaagd, patient overleden.
Soms denk ik wel eens dat het bij jeugdzorg ongeveer net zo moet zijn, al die regels, procedures, checklists, targets etc vervangen het gezonde verstand. Er is nu zoveel ophef en oproer over de misstanden die aan het licht gekomen zijn, zoveel mensen die (terecht!) roepen dat dat niet mogelijk moet zijn en in ieder geval niet meer voor mag komen, dat ik bang ben dat de toch al bureaucratische en starre jeugdzorgorganisatie alleen maar meer in de stramienen gaat denken, het kind als product gaat zien en nog onwerkbaarder gaat worden. Aan de andere kant wil ik me er ook niet bij neerleggen dat de organisatie zulke ontsporingen van recht en welzijn kan toelaten (of zelfs op aan kan sturen). Maar realistisch gezien is het erg moeilijk om met de bestaande mensen een hele cultuuromslag te maken, de organisatie te veranderen en waarborgen voor ouders en kinderen in te bouwen zonder te verzeilen in bureaucratie met alle ellende van dien. Hoe zie jij dit voor je. En bureau jeugdzorg opheffen zal niet haalbaar zijn politiek en sociaal ben ik bang.
Toch nuttig
Deze draad draait wel steeds om hetzelfde, maar is toch nuttig. Allereerst is het nuttig als waarschuwing voor ouders die overwegen hulp te vragen bij jeugdzorg.
Ten tweede hoop ik dat ergens een beleidsmaker deze discussie oppikt. Want het moet toch mogelijk zijn zo'n organisatie zo in te richten dat er wel echte hulp geboden wordt, met checks and balances zodat er niet teveel macht in handen van een groot conglomeraat komt. Macht corrumpeert nu eenmaal altijd als er geen check op is.
Ik las ooit een interview met een kinderrechter die met pensioen ging. Daar liepen echt de rillingen van over mijn lijf. Ze zei gewoon dat ze vrijwel altijd de aanbevelingen van jeugdzorg volgde, want waar rook was, daar zou wel vuur zijn. En ach, als er niks aan de hand bleek te zijn kreeg je je kinderen op termijn wel weer terug, dus waar zeurden we dan eigenlijk nog over.
Dat lijkt me dus een eerste vereiste: zorg dat de rechterlijke macht echt onafhankelijk is en de feiten toetst aan de wet. Daar zijn ze tenslotte rechter voor. En ook als een kind eenmaal onder toezicht staat, moeten er checks and balances ingebouwd worden. Het verbieden van contact met ouders hoort te allen tijde uit den boze te zijn. En Jeugdzorg moet aan dezelfde voorwaarden voldoen als een ouder, of misschien nog wel strengere, juist omdat ze de ouders niet zijn en dus moeten kunnen bewijzen dat ze echt iets beters te bieden hebben. Klokkenluiders moeten beschermd worden. Hulp hoort praktisch te zijn en gericht op de behoeften van dit gezin, in plaats van one size fits all en als dat niet werkt doen we maar een UHP.
Nou ja, zo zijn er vast nog veel meer zaken te bedenken.
Emine
Ja, dat is precies waar de schoen wringt. Deze moeder is in de eerste plaats moeder en ervaren genoeg om te weten dat een niet-standaard kind het behoorlijk lastig kan hebben, en dat je daar als ouder niet 1-2-3 een goede oplossing voor hebt, maar dat je als ouder wel de beste deskundige op het gebied van het kind bent. De uitzonderingen daarop heeft ze ook wel gezien, jammer genoeg bestaan er volgens haar ouders die het niet eens kan schelen dat hun kind uit huis geplaatst wordt.
Niet al haar collega's zijn van haar kaliber, er zitten er genoeg tussen met alleen maar boekenwijsheid en teveel eigenwijsheid. Maar hoe kun je een organisatie omvormen zonder in bureaucratie te verzanden. Ik wil ook wel dat alle gezinsvoogden zelf kinderen hebben en een hoop ervaring met niet-standaard kinderen, maar dat is een onrealistische functie-eis die voor een rechter geen stand zal houden (discriminatie). Bovendien zijn er ook gezinsvoogden die wel moeder zijn maar niet open staan voor andere manieren van opvoeden, die zien hun eigen manier als de enige/beste en iedereen die worstelt met een kind die z'n draai/plek niet goed vindt en niet op hun manier wil opvoeden veroordelen. Kortom, je werkt ook binnen jeugdzorg met mensen, en net als in ieder bedrijf zijn er goede en minder goede werknemers. Hoe kun je de boel zo inrichten dat door ons als goede werknemers geziene gezinsvoogden de overhand krijgen en dat hun gedrags als goed gezien wordt. Vergeet niet dat de samenleving maar bar weinig invloed heeft op dit soort logge organisaties. Maar wat voor constructieve voorstellen kunnen we aandragen zodat we iets nuttigs kunnen doen. Dit draadje ontaard mij teveel in moddergooien en mopperen en dat vind ik zonde van mijn energie.
Overigens, om op de beginpost terug te komen, ik vind niet dat pleegouders meewerken aan misdaden. Als er geen pleegouders waren, kwamen de kinderen in instellingen en dat is een veel slechtere plaats voor ze.
Niet minder ellende...alleen....
Ik weet niet meer waar ik hem las, maar de conclusie was dat BJZ niet zorgt voor minder ellende, alleen dat andere kinderen die ellende overkomt....door collateral damage bij noodzakelijk ingrijpen, dus de inzet van middelen in situaties waar ze niet echt of echt niet nodig zijn, worden er toch nog veel slachtoffers gemaakt.
Ik heb mijn vraag overigens anders gesteld dan nu geformuleerd, ik heb niet gevraagd of pleegouders criminelen zijn ja of nee, ik heb gevraagd of je als pleegouder niet het risico loopt dat je onder de noemer weldaad een misdaad begaat. Je kunt zeggen anders gingen ze naar instellingen, maar als er niet genoeg plaats is, dan houdt het wel ver op natuurlijk.
Maar vraag die mij idd wel bezig houdt is, hoe ga je je er als pleegouder van verzekeren dat je met 'eerlijke waar' te maken hebt? Dus dat je inderdaad voor een kind zorgt dat niet thuis kan wonen?
"Deze draad draait wel steeds om hetzelfde, maar is toch nuttig. Allereerst is het nuttig als waarschuwing voor ouders die overwegen hulp te vragen bij jeugdzorg."
Welke waarschuwing wil je dan precies geven? Volgens mij is de boodschap wel duidelijk ondertussen en zijn deze discussies meer van hetzelfde. Ik heb de discussies nog niet zien 'ontwikkelen'. Ik zie vooral een enorme generalisatie. Zou het nou echt bij de 377.000 'jeugdzorg gebruikers' in 2009 zo misgaan? Over welke percentages hebben we het nu eigenlijk? Veel mensen zijn helaas meer gericht om wat er mis gaat dan om wat er goed gaat.
Goede dingen worden als vanzelfsprekend aangenomen terwijl de negatieve zaken hinder en ongemak veroorzaken. Gemakkelijk om daar meer aandacht aan te besteden. Maar 1. wat levert het op en 2. is het constructief?
Nutteloos
Het rucksichtloos op valse gronden ingrijpen in gezinnen is blijkbaar een wereldwijd probleem en schijnbaar onuitroeibaar.
Als je googlet op 'stolen children' komt je deze zaken tegen.
http://www.opendemocracy.net/wajahat-qazi/case-of-stolen-children-notes-on-scandinavian-state-and-society
"the dark side of Norway’s approach is the power and control that it gives the agents of the state or those in a position of power. They can destroy the lives of people on the basis of a whim, fantasy and other forms of arbitrariness and pettiness."
Naadloos van toepassing op de Nederlandse situatie. Het is een pandemie.
Margriet
Schrale troost Margriet, als je je kind kwijtraakt door de onkunde in de Jeugdzorg: Ach mevrouw, meestal gaat het goed hoor.....(u krijgt alleen uw kind niet terug).
Opmerkelijk dat een arts die een fout maakt wel aangepakt wordt, maar een jeugdzorgmedewerker gewoon door kan gaan. Terwijl ik toch liever door een misser een voet of vinger zou missen dan een kind.
Emine
Ik ben het geheel met je eens dat als mensen fouten maken zij daar op aangesproken dienen te worden. Tuchtrecht zoiets.
Een van de zaken die moeten worden ingevoerd is dat er een wettelijke verplichting tot beroepsregistratie in de jeugdzorg moeten komen, iets dat er wel is in de medische sector. Hopelijke wordt dit snel ingevoerd (planning is nu begin 2014). Alle mitsen en maren kun je teruglezen in: http://www.nji.nl/nji/dossierDownloads/Op_Het_Goede_Spoor.pdf.
Aan ouders worden veel hogere eisen gesteld dan pleegouders
Dit draadje wil ik wel wat nuanceren. Ik zie dat nog niet alles benoemd is.
Wat ik voorop wil stellen is dat pleegouders hard nodig zijn. Niet elke ouder kan de opvoeding aan. Als je dan geen familie, vrienden of buren hebt waar je op kun steunen dan is het fijn dat er mensen zijn die je graag willen helpen.
Bij pleegouderschap vind ik het dan ook belangrijk dat het initiatief van de ouders af komt. Voor het kind moet er een heel nauw contact mogelijk zijn tussen de ouders en de pleegouders. Het kind moet er ook altijd voor kunnen kiezen om weer bij de ouders terug te keren. Dit is tevens een internationaal recht van het kind.
Waar het bij Jeugdzorg mank loopt is dat kinderen tegen hun wil gedwongen worden om uit huis te worden gehaald. Zogenaamd is dit in het belang van het kind. Echter er wordt niet goed genoeg gekeken hoe het kind zich eronder voelt. Een kind voelt zich thuis vertrouwd. Ook al gebeuren er in de ogen van buitenstaander hele erge dingen. Dan wil dat nog geen maatstaf zijn voor hoe het kind deze gebeurtenissen ervaart.
Mogelijk zijn er bedreigingen in de belevingswereld van het kind. Dan kun je proberen die bedreigingen weg te nemen. Maar naast bedreigingen zijn er in de omgeving van het kind ook heel veel beschermende factoren waar Jeugdzorg geen rekening mee houd.
Het weghalen van een kind uit de vertrouwde omgeving werkt zeer traumatiserend voor het kind. Dit weghalen gaat van de een op de andere dag gepaard met veel politiegeweld. Het kind kan daarna niet meer terugvallen op die plekken waar het kind zich beschermd en veilig voelde. Dit kind zit plotsklaps in een totaal vreemde omgeving.
Een kind gedwongen uit huis halen zou eigenlijk een allerlaatste redmiddel moeten zijn. Ik kan niet geloven dat er 20.000 kinderen in Nederland zijn die het thuis dermate slecht hebben dat een dergelijke ingrijpende maatregel nodig is.
Jeugdzorg grijpt te vaak in voor het geval dat. Maar de schade die een kind hiervan ondervind is immens groot. Laat staan de schade die de ouders en de rest van de familie overkomt.
Het zal best wel rot zijn dat er kinderen zijn die het slecht getroffen hebben. En het is prachtig als je zo'n kind kunt redden. Ik wil alleen niet dat het beschermen van kinderen zo ver door slaat dat mijn kind er de dupe van wordt.
De meeste kinderen bij pleegouders, of in instellingen, horen naar mijn optiek gewoon thuis te zijn. Het zal thuis dan wel niet helemaal volgens de normen zijn. Maar so wath, wie weet dan wel wat de perfecte manier is om kinderen op te voeden. Kinderen zijn al eeuwenlang onder de meest erbarmelijk omstandigheden groot geworden. Dus dat zal in zo'n gezin ook wel goed gaan. Maar ik vind, van andermans kinderen blijf je gewoon met je poten vanaf!
Om terug te komen op de pleegouders geloof ik heus wel dat de meeste dit met de beste bedoelingen doen. Echter niet bij elke pleegouders is een kind beter af dan thuis. De eisen die aan een pleegouder worden gesteld liggen vele malen lager dan de eisen waar de ouders aan moeten voldoen.
Als je bijvoorbeeld in de bijstand zit dan mag je een pleegkind nemen. Dat is vreemd, want vaak worden kinderen uit huis gehaald omdat de ouders het financieel niet zo breed hebben.
Een pleegouder krijgt €504,- tot €620,- netto per maand per kind aan pleegvergoeding. Plus €100,- als ze het kind een stoornis wisten aan te praten.
Wanneer je via marktplaats wat kinderspulletjes bij elkaar weet te scharrelen dan kun je aan het pleegkind een leuk zakcentje voor jezelf overhouden. Nu ga ik niet beweren dat de pleegouders op dit forum dit doen. Maar het roept wel bedenkingen bij mij op hoeveel serieuze pleegouders er zullen zijn. Immers, wanneer je een te lastig kind in huis krijgt dan sta je dit toch gewoon weer af.
De eisen om een pleegkind te nemen liggen helaas niet zo hoog. Als je bedenkt dat je dag en nacht een getraumatiseerd kind in huis krijgt met een verleden vind ik dat merkwaardig. Zeker wanneer je dit vergelijkt met het gastouderschap waar je over diploma's moet beschikken voor een paar uurtjes opvang van een gewoon kind. Wanneer je eigen kinderen onder toezicht staan bij Jeugdzorg dan kun je geen gastouder zijn. Daarentegen zijn er moeders, waarvan de kinderen uit huis werden gehaald, die ter compensatie een pleegkindje wisten te bemachtigen.
Zelf denk ik dat er genoeg goede pleegouders zijn om alle kinderen op te kunnen vangen die het echt nodig hebben. Voor de rest is het een en al chaos wat er allemaal heerst.
Nagedacht
Complimenten Richard voor je uiteenzetting! Laten we ook die mensen niet vergeten die tegen een UHP vechten en in de hoop hun kinderen te mogen houden medoen aan allerlei geindiceerde vormen van hulpverlening voor problemen die alleen in het hoofd van de gezinsvoogd spelen en daarna als feiten gelden. Diezelfde gezinsvoogd beoordeelt vervolgens of ouders goed genoeg hebben meegedaan. Het gebeurt dat de eisen zeer onduidelijk zijn, ouders zich hard inzetten en de gezinsvoogd puntje bij paaltje toch besluit dat het allemaal neit goed genoeg was....en dat er ofwel een nieuw hulpverleningstraject wordt ingezet voor problemen die er neit waren of erger.
Margriet, we zijn het eens. Super van dat tuchtrecht idd, alleen is 2014 nog ver. Al gaat het maar in 1 op de 100 gevallen mis, dan nog zijn er honderden zo niet duidenden kinderen (en gezinnen) de dupe. Maar ik denk dat het vaker mis gaat.
Maar waarover ik had nagedacht. De vraag over het nut van deze discussie. Ik denk dat ik hoop dat mensen wat kritischer worden en bv heel goed nadenken voordat ze een AMK bellen over andermans kind. In spotjes op tv wordt het gepromoot, het wordt neergezet als 'goede daad' maar ik hoop toch dat mensen heel goed nadenken voor ze bellen. Alleen als ze heel erg zeker zijn van heel ernstige omstandigheden.
Angst bij jeugdzorgmedewerker?
Hoe zit het met de angstcultuur bij de jz-medewerker. Er zijn natuurlijk 'gevallen' (naar woord, het gaat om kinderen) geweest waar het helemaal mis ging, waar het kind verwaarlozing/ mishandeling niet overleefde. Het eerste wat de maatschappij dan doet is kijken: hoe had dit voorkomen kunnen worden, wie is de verantwoordelijke jz-medewerker, wat heeft de voogd gedaan? Dat is natuurlijk de nachtmerrie van iedere jz-medewerker en daarom plaatsen ze wellicht te snel uit huis? Geen excuus maar wel een verklaring.