We mogen terug naar het aanrecht (bijsterveldt weer)

Toch deels eens met stenna

Ik heb nu één dochter in het VO, 3e klas GYM.
Mijn ervaring met de 10-minutengesprekken zijn ook niet goed. Ze duren hier 8 minuten. Een leraar komt doodleuk bij het eerste gesprek te laat opdraven, wat allemaal van mijn tijd afgaat.
Daarnaast, hoeveel kun je nou bespreken met iemand die je nog nooit hebt gezien in 8 minuten? Die 8 minuten zijn veel te kort.
Dit jaar hebben wij voor het eerst (in zowel basisschooltijd als VO-tijd) besloten dat we niet gaan. Niet omdat we niet geinteresseerd zijn maar omdat de gesprekken zo zinloos zijn.
Ik heb wel goede ervaringen met het mailen van de mentor over bepaalde zaken, die keurig terugmailt of belt, aparte afspraak maakt, etc.
Ik heb slechte ervaringen met een mail naar een docent (van mij of mijn dochter) waar nooit een antwoord op komt. Antwoorden op een mail hoort niet meer bij de gewone beleefdheden helaas. Dit geldt zeker niet voor elke leraar, maar het komt te vaak voor om het toeval te laten zijn.

Ook eens met stenna

Ook hier zijn bijna alle tienminuten gesprekken die ik voor mijn twee vo-kinderen aan vraag, niet mogelijk. Nu halen ze mooie cijfers, maar ik zou toch ook wel wat willen horen over hun houding in de klas en ik zou ook weleens willen weten, wat de mentor van hun denkt. Ik voel me een grote zeurpiet.
Dan de mentor maar gemaikd, geen antwoord.
Verder is het echt geen slechte school, maar ze moeten bij mij echt niet aankomen met 'ouderbetrokkenheid'. Ik wil wel betrokken zijn, maar krijg de kans niet, suf hoor.

Uit de praktijk

Net bij vrienden geweest. Hij zit in het onderwijs. Moeilijke MBO school waar al jaren moeite wordt gedaan om de ouders te betrekken. Nou ja, niks zwaars eigenlijk, maar dat ze gewoon eens langs komen. De school zien. Zien wat hun kinderen doen en desnoods vragen stellen als ze dat willen. Dat ze de weg weten voor als het moeilijk wordt. Dat hun gezicht gezien is onder vrolijke omstandigheden en voor dat er stront aan de knikker is.
De opkomst voor dat soort open dagen bleef (kosten nog moeite gespaard) telkens steken op 10%
Totdat een van de leerkrachten de leerlingen de opdracht gaf om zelf die open dag te organiseren. Plannen, brieven sturen, folders maken en op de dag zelf, zélf de 'gasten' informeren over de school (en eventueel doorverwijzen naar tafel 4 waar docenten waren om nadere vragen te beantwoorden).
Opkomst 90%
Dat vind ik wel leuk hoor!
Groet,
Miriam Lavell

Zeker leuk

Ik denk dat de opkomst voor een groot deel veroorzaakt werd omdat de ouders de scholieren niet wilden teleurstellen na al die inspanning.

10 minuten gesprekken

De 10 minuten gesprekken op het VO vind ik om eerlijk te zijn ook van weinig toegevoegde waarde. We hebben het gedaan om onze neus te laten zien. De goede gesprekken hebben we later pas gehad met de mentor. De opzet van die 10 minuten gesprekken vind ik niet zo gelukkig. Bijna bil aan bil met andere ouders praten over je kind voelt niet echt 'privé'.

Typeringen zum kotzen

Ik ben eigenlijk een beetje verbaasd over de opwinding over het typeren en aansluitend daarop de wijze van benaderen van ouders. Dat gebeurt volgens mij bij álle organisaties en bedrijven, commercieel of niet commercieel, waar klanten of andere belanghebbenden in het spel zijn. En net als bij die organisaties of bedrijven zijn er adviezen over hoe daarmee om te gaan.

Tja, ach, nou

Het is inderdaad vreemd om jezelf gerubriceerd te zien als een diersoort, compleet met manier van aanpak.
Maar. Hoe vaak wordt hier niet 'de juf' weggezet als te laag opgeleide (lees: domme), vanuit een kokervisie opererende halve blinde? Compleet met adviezen hoe je als ouder het gesprek in moet gaan om je doel te bereiken?
Bij veel ouders (hier), en blijkbaar dus ook bij leerkrachten, lijkt een gevoel van elkaar tegenwerkende kampen te heersen. Het is zij tegen wij en vv. Dat lijkt me niet nodig, en vooral niet effectief.

Jeetje (10 minuten gesprekken vo)

Hier een zoon in 2 VWO, en ik ben tijdens de 10 minutengesprekken altijd langs de maximale 3 leraren gegaan. Laat me tippen door zoon. Wie is de leukste? Wie is de raarste? of de stomste? Welke vakken wil je volgend jaar kiezen?

Zo zijn we al eens bij de gymdocent geweest & bij die van godsdienst. en bij die leuke dame van Duits. Maar natuurlijk ook gewoon bij de mentor & docenten van vakken die hij relatief pittig vindt.

In al die 3 jaren is er nog nooit een gesprek uitgevallen. En bijna alle gesprekjes waren leuk, leerzaam en/of interessant. Leuk om eens een hoofd te zien van zo'n docent waar je kind het over heeft. Te horen hoe hij zijn vak / de klas benadert. Leuk om eens te horen hoe je kind in de klas 'is', en wat de docent denkt van zijn talenten voor dat specifieke vak. Al die docenten vonden het ook leuk volgens mij (of wekten op zijn minst die indruk) om met ons te praten.

Vanavond mag ik weer trouwens. Dit keer alleen met de mentor & zoon zelf mag (moet?) mee. da's ook een primeur. Ben benieuwd...

Ingrid

Jeetje p

Dit artikel is echt enorm denigrerend!

Ontslagen

http://www.trouw.nl/tr/nl/4556/Onderwijs/article/detail/3069643/2011/12/08/Duizenden-leraren-speciaal-onderwijs-op-straat-door-bezuinigingen.dhtml

Het wordt duidelijk waarom ouders meer moeten gaan doen. Er blijven geen docenten meer over!

Oudersoorten

En dat is nou precies waarom ik hardnekkig uiterst vage informatie opgeef als mij naar mijn opleiding wordt gevraagd. Ik weiger afgerekend of in een hokje gepropt te worden vanwege mijn al dan niet aanwezige opleiding en het wordt overal steeds meer "mode" om dat te doen, niet alleen op school. Inkomen, beroep, nationaliteit en opleiding. Sorry, maar ik doe mijn uiterste best om dat soort beeldvorming te dwarsbomen. "Ze" moeten maar "in real life" ontdekken wat voor ouder/vrouw ik ben, en niet aan de hand van voorgekauwde stereotiepen en vooroordelen. En dat geldt niet alleen voor school ;-)
En... We doen nu wel heel beledigd over die lijst, maar ik ben er van overtuigd dat iedereen (ik ook) zich wel eens schuldig maakt aan vooroordelen qua scholing...! ;-)

Kweeniet of je nu een kruisje achter je naam hebt...;-)

Ik had persoonlijk dat die gymleraar & die van godsdienst het hartstikke leuk vonden om eens met een ouder te babbelen.

En die docente duits vond het volgens mij een verademing om tussen alle problemen door ook eens een ouder op bezoek te krijgen van een kind dat lol had in haar vak & goede cijfers haalde. En ik heb geen idee in welk 'vakje' ik hoor qua ouders, maar als je kinderen eenmaal naar het VO gaan heb je zo weinig 'zicht' meer op wie ze lesgeeft & wat er allemaal gebeurt dat ik het echt leuk vind om zo door het jaar heen eens 10 minuten met 4 of 5 leraren te praten. Heb ook niet de indruk dat zoon vindt dat ik daarmee inbreuk maak op 'zijn wereld'. Het zal vanzelf wel wat minder worden tegen de tijd dat hij zijn eindexamen nadert, maar tot nu toe (14 is ie) vinden we dit allebei prima.

Ik vind het een rare gedachte trouwens dat je alleen met een docent gaat praten als er problemen zijn. Zolang je kind nog royaal minderjarig is en er nog allerlei keuzes moeten worden gemaakt over profielen, vakkenpakketten of weetikveel is er genoeg interssants om te bespreken met een docent in 10 minuten (vind ik. en nu zal ik die ouderclassificaties eens gaan doorlezen)

Ingird

Oudersoorten (ot)

Belle, de reden dat een school jouw opleiding wil weten is puur omdat een school meer geld krijgt voor een kind van laagopgeleide ouders.

Gut (ot)

Wat doen ze dan met dat extra geld voor laagopgeleide ouders??? Ik merk er weinig van.

Geld

Volgens mij houdt dat extra geld al snel op. Vanaf een VMBO-opleiding worden alle ouders hetzelfde geclassificeerd.

Ingridt

Ik wilde het net als jij doen, maar in de uitnodigingsbrief staat: 'Wij waarderen uw betrokkenheid, maar zijn terughoudend bij het aanvragen van kennismakingsgesprekjes en verzoeken u te richten op vragen over vakken en resultaten van uw zoon/dochter.'
Het is een wollige zin, die er al jaren in staat. In eerste instantie legde ik hem uit als: Maak een afspraak, maar spreek alleen vakinhoudelijk met de docenten.
Mij werd echter duidelijk dat dit niet de bedoeling is. Ik krijg namelijk niet vaak een gesprekje toegewezen. Als het gesprek niet kan, neemt de docent telefonisch contact op en die zegt dan zoiets als: 'Ze staat toch een voldoende?' Waaruit ik opmaak: 'Waar zeur je over?'
Nou ja, ik bedoel maar.

Ha ha 12

Ik krijg net een mail van de mentor van zoon. Ze kan helaas ons niet spreken bij de tien minuten gesprekken. Uit de mail kan ik opmaken dat ze deze mail aan 12 ouders gestuurd heeft. Wij zijn dus in ieder geval de enigen niet...
Nu ja, ze neemt in ieder geval wel contact op.

Niet welkom

Ingrid:"Ik vind het een rare gedachte trouwens dat je alleen met een docent gaat praten als er problemen zijn. "
Nou, ik kreeg van de uitnodigingen voor de oudergesprekken bepaald niet de indruk dat je welkom was voor zomaar een babbeltje voor de gezelligheid.
Die gelegenheid was er wel trouwens. Tijdens de informatie-avond, de kerstvoorstelling of de bijeenkomsten van de ouderraad. Niet per se alle leerkrachten waren daar aanwezig, maar de kans dat je er een trof bij de bar, was aanzienlijk.
Ik probeer me voor te stellen hoe die leerkrachten die 10 minutengesprekken moeten organiseren als inderdaad _alle_ ouders op komen dagen.
Groet,
Miriam Lavell

Zo gaat het gewoon

Massi, (en anderen), zo is het toch echt hoe het gaat hoor. Je haast je naar school, eerder weg uit je werk (allebei). Een van je 2 gesprekken gaat niet door. De andere verloopt ongeveer zo: vorige ouderpaar uitbonjouren, binnenlopen, even voorstellen, de lijst erbij zoeken, wij stellen onze eerst vraag, en voor de leraar het antwoord goed en wel geformuleerd heeft gaat de bel: 10 minuten over. Dus inderdaad blijft me vooral het gezicht van de leraar bij. Ook wel interessant hoor. Soms krijg je nog een beetje een indruk waarom je kind met een bepaalde leraar niet op kunt schieten.

Ook weer een verschil met vroeger denk ik: mijn ouders gingen alleen naar de ouderavond als 1 van ons het niet zo goed deed. Nooit voor mij geweest dus

En de praktijk leert toch echt dat maar ongeveer de helft van de leraren antwoord geeft op ouder-emails. Of ze zelfs maar leest. Degenen die wel antwoorden waardeer ik wel hoor, en het is toch zinvoller dan die 10 minuten avonden. Op een ouderavond dit jaar kregen wij trouwens een leuke sketch voorgeschoteld over mailende ouders. Er grappig, maar de boodschap was toch wel een beetje dat ze daar niet blij mee waren. Dus.

kan ook zijn dat ze niet op mijn emails reageren omdat ik zoveel typefouten maak, zie ik ;-)

Nou ja zeg

Ik lees dit draadje met verwondering maar realiseer me dat ik de uitzondering waarschijnlijk ben. Mijn kind zit op een vo-school waar ik zelf ook naartoe geweest ben. Ze heeft 3 docenten die ook mij hebben onderwezen, en 2 andere docenten van haar ken ik ook goed van ná mijn middelbare schooltijd, omdat haar vader óók docent is op deze school. Eigenlijk kom ik daar al sinds mijn 11de, dus 30 jaar. Enerzijds heb ik dan ook geen enkele moeite om de docenten aan te spreken als ik daar behoefte aan heb, anderzijds heb ik ook geen enkele behoefte ze te spreken om eens kennis te maken.

Ik ben een slechte ouder denk ik?

Sinds zoon op vo zit ben ik alleen maar voor mentorgesprekken of amb. begeleidingsgesprekken (of ernstige, maar dat heeft niks met rapport te maken). Verder ga ik nooit naar die oudergesprekken.

Vroegah

was het ook al zo. Mijn moeder wilde graag kennis maken met mijn leraar Latijn, want hij was ook klasseleraar en ik had die man hoog zitten. Hij keek mijn moeder stomverbaasd aan: er waren toch geen problemen? Ze kon weer gaan.

Weet ik. Ook daar wens ik niet aan mee te werken. Het is stigmatiserend voor laagopgeleiden (vooral als er ook nog eens een kleurtje aan zit), en het is niet eerlijk voor kinderen van hoogopgeleide ouders met goed werk, inkomen etc (ik weet niet meer wat ze allemaal vroegen destijds) die ook wel wat extra's kunnen gebruiken.

Gewichtenregeling

Gub:"de reden dat een school jouw opleiding wil weten is puur omdat een school meer geld krijgt voor een kind van laagopgeleide ouders. "
Nee. Dat is een schijnbeweging. Sterker nog de school mág niet eens weten welk opleidingsniveau ouders hebben.
Tenzij, maar dat gaat maar om een hele kleine groep, de ouders helemaal geen opleiding hebben. Dat is geen, of alleen maar lagere school, of maximaal 2 schooljaren vmbo.
Van alle ouders die langer op school gezeten hebben, mag de school geen opleidingsgegevens hebben. Maar dat wil de school wel en dat is weer om te weten wat voor een vlees ze in de kuip hebben.
Groet,
Miriam Lavell